De V.S.: Laat dat voorbeeld niet ons voorbeeld zijn
Onderstaand artikel is een inzending voor de wedstrijd ´Het grootste probleem van Nederland´, waarbij de vraag was: wat is nu of in de toekomst een groot probleem voor de bevolking van Nederland? Deze inzending is van Edwin Al, die hiermee de publieksprijs heeft gewonnen.
Als je naar de Verenigde Staten kijkt, kijk je naar de toekomst van Nederland. De druk van presteren dat ten kosten gaat van de ontwikkeling van het individu. Waar de buitenwereld, en het doen overkomen daarnaar, belangrijker wordt bevonden in het doel dat nagestreefd wordt, maar waar men zegt dat het gezin en God de bakermat is van die maatschappij. Op zich logisch: als je jezelf verliest om doelen na te streven heb je God en je gezin nodig om op te leunen (jezelf ben je toch al kwijt), maar dat terzijde.
De ontwikkeling en uitbreiding van het kennisarrangement, zodat de buitenwereld kan zien hoe goed je bent in je vak, je carrière, je beroep of je rol die je wilt gaan uitvoeren of al uitvoert, gaat ten kosten van de persoonlijke intrinsieke ontwikkeling van de mens op mentaal en emotioneel vlak. Je bent dan bezig met wat de buitenwereld van je verlangt in plaats van waar je innerlijke wereld behoeften aan heeft. Om een fatsoenlijke carrière te bereiken kost. Studeren kost geld. Wonen daar waar je carrière zich kan ontplooien kost geld. Dubbele diensten, twee banen om de huur of hypotheek te kunnen betalen. Geld heb je nodig om je gezin te onderhouden, zodat je kinderen later ook weer kunnen studeren. Vrijwilligers werk, goede doelen en God waar tijd aan moet worden gespendeerd.
De samenleving in de Verenigde Staten doet wat ie moet in plaats van wat ie voelt. Hierdoor raakt men verder verwijderd van zichzelf, heeft men therapie nodig. Hoor je er niet bij als je geen therapeut hebt. Therapie kost geld, wat voor nog meer stress zorgt. Dit is een variant. Hard werken en je gezin verzorgen, wonen op stand door met z’n tweeën te verdienen, je je gezin in Gods handen legt omdat je er zelf geen tijd voor hebt. Je de liefde die individuen nodig hebben niet kan geven of kan ontvangen, omdat je het te druk hebt. Hierdoor de ziel niet gevoed wordt met onvoorwaardelijke liefde, men surrogaat liefde gaat zoeken, en zich daardoor nooit bevredigd voelt. Echtscheidingen en losgeslagen pubers schering en inslag is, waar God dan waarschijnlijk weer zijn bedoelingen mee heeft en we daar iets van moeten leren, waar we vervolgens geen tijd voor hebben. Dit is ook een variant. Zo zijn er legio varianten die zeggen dat men meer voor zichzelf moet gaan zorgen in plaats van zorgen maken.
Wat heeft dit allemaal te maken met ‘een groot probleem voor de bevolking van Nederland?’ Toen ik halverwege de jaren tachtig in de zesde klas lagere school zat had Nederland ongeveer 14 miljoen inwoners. Heden ten dagen is dat gegroeid tot 16 miljoen en over 50 jaar is dat misschien wel verder gegroeid tot 20 miljoen. Als de Verenigde Staten een voorbeeld zijn in de ontwikkeling van het individu, dan betekent dat dat steeds meer mensen het slechte voorbeeld krijgen en geven waardoor de pure en echte mensen het moeilijk krijgen zich staande te houden en de rest van de bevolking ook onbevredigd rondloopt vanwege de varianten die eerder geschetst zijn. Een totale verlies-verlies situatie dus. Een bijkomstigheid is dat er steeds minder gelovigen zijn, wat het probleem met zich mee brengt dat je jezelf de schuld moet geven, of in ieder geval jezelf de verantwoordelijke bent voor datgene wat je het onbevredigde gevoel geeft. Dit levert ook weer stress op. Zo worden emmers gevuld alwaar druppels niet welkom zijn, maar waar wel meer mensen in Nederland zijn die voor die druppels kunnen zorgen. En dát zou nog wel eens een probleem voor de bevolking van Nederland kunnen zijn.
Edwin heeft zelf inmiddels een boek in de schappen liggen. Het is op verschillende plekken te bestellen en te vinden onder de titel ‘De blauwdruk van mijn Black box’, ISBN 9789048421329, Edwin Al.
