De Singularity is het moment in de toekomst waarop kunstmatige intelligentie die van zelfs de slimste mens zal overtreffen. SF-auteur en wiskundige Vernor Vinge bedacht de term, die later door Ray Kurzweil en andere transhumanisten is uitgewerkt. Hoe kunnen we er voor zorgen dat de gevolgen voor de mensheid positief zullen uitpakken?
Vernor Vinge: How to Prepare for the Singularity
Vernor Vinge gaat op deze zeer dringende vragen in, want naar schatting is het in 2045 of zelfs eerder al zover. Al ruim voor dit moment zal het exponentieel toenemende rekenvermogen van computers onze levens totaal op de kop zetten. We kunnen maar beter snel over deze vraag gaan nadenken. Het moment dat computers de eerste kenniswerkers overbodig maken, is in feite al gepasseerd. Hoe richten we onze maatschappij in voor de toekomst?
Het is nu mogelijk, dankzij verjaring, om je straf te ontlopen door lang genoeg uit handen van justitie te blijven. Een slechte zaak. Niet alleen is er zo straffeloosheid, ook wordt wegvluchten beloond.
Wat is verjaring?
Verjaring is in feite erg onrechtvaardig. Bron: Wikimedia Commons/Sachin1712
Voor alle misdrijven, uitgezonderd misdrijven waarop levenslange gevangenisstraf staat, is er een verjaringstermijn. Dit houdt in dat als er een zeker tijdsverloop is verstreken vanaf het moment waarop het misdrijf plaatsvond, de verdachte niet meer vervolgd kan worden. De verjaringstermijn voor diverse misdrijven is als volgt:
overtredingen: na 3 jaar;
misdrijven waarvoor een geldboete, hechtenis, of gevangenisstraf van 3 jaar of minder kan worden opgelegd: na 6 jaar;
misdrijven waarvoor een tijdelijke gevangenisstraf van meer dan 3 jaar kan worden opgelegd: na 12 jaar;
misdrijven waarvoor een gevangenisstraf van meer dan 10 jaar kan worden opgelegd: na 20 jaar.
Straffeloosheid als gevolg van tijdsduur niet uit te leggen
Verjaring is een willekeurige regel. Alleen doordat de vervolging van een misdrijf te lang op zich laat wachten, ontloopt een dader de straf. Dit is in strijd met het rechtsgevoel en met de gelijke behandeling van verdachten voor de wet. Immers: verdachte A die binnen de verjaringstermijn wordt veroordeeld, krijgt wel de volle straf, verdachte B, die buiten de verjaringstermijn valt, ontloopt de straf.
Moeilijk verteerbaar voor slachtoffers
Slachtoffers en nabestaanden van slachtoffers lijden als gevolg van het misdrijf doorgaans aan een levenslang trauma. Als bijvoorbeeld de dader van een brute roofoverval of verkrachting twaalf jaar uit handen van justitie blijft, ontloopt hij zijn straf. Dit is niet te rechtvaardigen voor veel slachtoffers. Een oplichter kan zijn bijeengestolen geld houden, terwijl zijn slachtoffers vaak levenslang gebukt gaan onder de financiële gevolgen. Want voor schulden is er geen verjaringstermijn.
Zwaard van Damocles voor voortvluchtige verdachte
Op dit moment weet een crimineel dat als hij maar lang genoeg uit handen van justitie blijft, hij zich geen zorgen meer hoeft te maken. Zijn straf wordt hem dan kwijtgescholden. Als de verjaringstermijn verdwijnt, hangt de straf levenslang boven zijn hoofd. Het heeft dan geen zin meer om te proberen de straf te ontlopen. De verdachte zal zo een stuk minder genieten van zijn vrijheid, immers hij weet dat hij iedere dag in zijn kraag gevat kan worden en in de gevangenis gegooid. Hierdoor wordt een voortvluchtig bestaan veel minder aantrekkelijk.
Verjaring afschaffen voor in ieder geval alle geweldsmisdrijven en zware vermogensdelicten
Mijn inziens moet verjaring af worden geschaft voor in ieder geval alle misdrijven met ernstige en ingrijpende gevolgen voor de slachtoffers. Hieronder vallen moord, verkrachting, gewapende roofovervallen en gevallen van oplichting die slachtoffers ruïneren. Als argument voor verjaring noemen juristen vaak de problematische bewijsvoering. Dat is met de nieuwe forensische DNA technieken ook niet meer van toepassing. Kortom: laten we deze ernstige fout in het Nederlandse recht herstellen.
Situatie in 2021
Op dit moment is verjaring inderdaad afgeschaft voor alle misdrijven waar 12 jaar of meer celstraf op staat.
Aliens die bestaan uit een enkele cel. Zouden amoeben intelligent eencellig leven kunnen ontwikkelen? Het antwoord: misschien, al zijn er een aantal gewaagde veronderstellingen nodig…
Eencelligheid is de norm
Gedurende de 3,6 miljard jaar dat het leven bestaat, was dit langer dan twee miljard jaar, het grootste deel dus, eencellig. De meest complexe levensvorm op aarde was de bacterie. Pas een miljard jaar geleden vormden zich de eerste gevonden fossielen van eukaryoten (organismen met een celkern). De eerste meercelligen vormden zich pas rond zeshonderd miljoen jaar geleden, maar ook nu nog bestaat verreweg de meeste biomassa uit bacteriën. Ook mensen dragen kilo’s bacteriën met zich mee. Mensen hebben meer bacteriën dan lichaamscellen. Wat als zich nooit meercelligen hadden gevormd? Hadden zich in die omstandigheden intelligente wezens kunnen vormen?
Amoeben van bijna twee decimeter
De grootste eencelligen zijn foraminiferen, enorme amoeben die op de zeebodem leven en een soort schelpen vormen. Geologen zijn dol op foraminiferen, want ze zijn alomtegenwoordig en leveren karakteristieke gidsfossielen op voor elk geologisch tijdperk. Het gesteente van de Grote Piramide in Gizeh bestaat voor een groot deel uit de overblijfselen van forams. De grootst bekende foraminifeer, de “zeestrandbal” Syringammina fragrissima, vormt een schelp van twintig centimeter doorsnede. Amoeben met een dergelijke grootte hebben meerdere celkernen.
Leervermogen van amoeben
Amoeben blijken op rudimentaire wijze te kunnen leren. Worden ze bijvoorbeeld keer op keer blootgesteld aan een bepaalde prikkel, dan kunnen ze leren deze te negeren of bepaalde periodieke veranderingen te voorzien (1). Onderzoekers veronderstellen dat het dier gebruik maakt van biologische memristors, een soort ionkanaaltjes waarvan de elektrische weerstand verandert als er eerder stroom doorheen heeft gevloeid. In principe is het mogelijk met memristors een ‘denkend’ neuraal netwerk te vormen, waarmee de amoebe over een primitief lerend systeem zou beschikken. Onze hersenschors groeide en kartelde toen ons brein groeide. Dat zou ook bij een amoebe kunnen gebeuren met het membraan waar de biologische memristors in voorkwamen. Zo zou de eencellige steeds complexer gedrag en herinneringen kunnen ondersteunen.
Aangetoond is dat eencelligen dingen kunnen onthouden, ook na deling. Dit “genetische geheugen” (2) kan extra mogelijkheden bieden.
Onze cellen (en ook amoeben) bevatten een netwerk, het endoplasmatisch reticulum, dat een zeer rijke en complexe structuur heeft. Mogelijk zou in een buitenaards amoebeachtig wezen dit netwerk zich kunnen ontwikkelen als zenuwstelsel, waarbij een groot aantal memristoren de rol van de zenuwcellen enigszins overnemen. In feite denken de aanhangers van de uiterst omstreden theorie Orch-OR dat de microtubuli (kleine buisjes) in het ER een kwantumcomputer vormen.
Reuzenamoeben vormen een symbiose van verschillende eencelligen. In feite geldt dat ook voor onze eigen cellen: de mitochondriën, bijvoorbeeld, leefden ooit als vrije bacteriën. Misschien zouden deze symbionten zich tot deelorganen en morfologische structuren kunnen ontwikkelen. Of een vorm van genetisch geheugen kunnen vormen. Hoe een dergelijke alien er uit zou zien? Geen idee, maar ze zouden best wel onder de kier van een deur door kunnen kronkelen…
Sinds jaar en dag is er in de filosofie een debat omtrent wat we noemen “de vrije wil”. Mede dankzij Nietsche’s uitspraak dat alles slechts interpretatie is en zijn uitspraak dat God dood is, wint het determinisme sinds begin 20e eeuw steeds meer terrein. Ook vandaag de dag is de algemene opvatting dat “de wetenschap” uiteindelijk overal een antwoord op zal vinden en dat we dus gedetermineerd zijn. Hier mijn opvatting die, uiteraard, slechts een interpretatie is.
Determinisme zou het hebben van een vrije wil uitsluiten.
Omdat de wereld om ons heen en onze interactie met deze wereld te complex is voor onze hersenen om te bevatten, hebben onze hersenen zich in de loop der tijd zo ontwikkeld dat ze denken in betekenis. Hiermee zijn wij in staat betekenissen – die er op zichzelf niet zijn – toe te kennen aan fenomenen in de wereld, om zodoende toch iets met de complexiteit van de wereld te kunnen. Taal is hierbij een belangrijk instrument [a]. Helaas is ambiguïteit een veel voorkomend euvel in de taal; een semantische verwijzing komt zelden precies overeen met de ontologische werkelijkheid [b]. Dit kan ook niet anders, want mocht taal de werkelijkheid wel perfect dekken, dan zou het weer zo complex zijn dat de mens er niets mee is opgeschoten.
Een simpel voorbeeld van het interpreteren op verschillende niveaus wordt gegeven door Joel Anderson (1).
Stel je voor dat een deelnemer aan een schaaktoernooi zich opeens realiseert dat het schaakspel één grote nepperij is, want “Pionnen bestaan niet – het is slechts hout!”. (2)
Deze deelnemer realiseert zich op dat moment niet dat we in een wereld van betekenisgeving leven en daarmee een soort nieuwe realiteit over de complexe werkelijkheid hebben gelegd [c]. In zijn artikel uit 1949 verwijt Gilbert Ryle Rene Descartes een categoriefout te hebben gemaakt. Daar Descartes beweert dat lichaam en geest verschillende eigenschappen hebben en dus iets wezenlijk anders moeten zijn (3), zegt Ryle dat het ene niet logisch uit het andere volgt (4). Het is alsof je alle spelers van een voetbalteam hebt ontmoet, maar je afvraagt waar het team nu is [d]. Eenzelfde fout maakt de deelnemer aan het schaaktoernooi; op een ander niveau kan dezelfde fysische substantie een andere betekenis hebben. Ze doen niet alsof het een pion is; het is een pion (5).
Een ander hieraan gelijkende fout is terug te vinden in de vraag hoe het toch kan dat we, ook al lijken we gedetermineerd, toch denken dat we vrij kunnen handelen en dus een vrije wil hebben. Harry Frankfurt stelt hierover dat we ondanks dat onze handelingen gedetermineerd zijn, we onze “wil” in overeenstemming kunnen brengen met deze handelingen (6). Vrijheid is sturing van je gedrag op basis van desires; dat wat je uiteindelijk doet, is dan een gevolg van je wil. Deze illusie van de vrije wil is in zekere zin emergent aan de structuur van de hersenen en de wereld van betekenissen. Ook al zouden we ons best doen aan deze illusie te ontkomen, is het nog onvermijdelijk. Of om een voorbeeld van Daniel Wegner aan te halen: ook al weet je dat je door een illusionist voor de gek gehouden gaat worden, alsnog laat je je voor de gek houden (illusion of the magic self)(7).
De opvatting van de verschillende niveaus van betekenis vertoont gelijkenissen met het “perspectief dualisme” van Jürgen Habermas. Habermas stelt dat je nog steeds moreel verantwoordelijk gehouden kunt worden voor je handelen (2e persoonsperspectief), ondanks dat je vanuit de werkelijkheid an sich geen vrije wil kan abstraheren (3e persoonsperspectief) (8). Het is dus niet mogelijk om je bij het handelen te beroepen op het deterministisch perspectief, omdat vanuit de realiteit van betekenissen – welke in deze context ook als “de samenleving” gelezen kan worden – je wel verantwoordelijk wordt gehouden voor je handelen.
Stel dat je je na het lezen van dit artikel kan vinden in de stelling en onderbouwing en je gelooft in de visie op de wereld in de vorm van betekenisgeving, dan nog is de kans klein dat je naar aanleiding van dit artikel daadwerkelijk anders zult handelen in het dagelijks leven. Zoals gezegd is dit ook niet anders: de huidige realiteit van betekenissen en de druk(te) die dit vanuit de samenleving op ons neer legt is nog steeds te complex voor ons om ons niet voor de gek te laten houden en van perspectief te wisselen. Het is niet anders: zo zitten onze hersenen nou eenmaal niet in elkaar.
Notes:
[a] Betekenissen hebben pas zin vanuit een 2e persoonsperspectief, dus bij interactie tussen mensen. Zoals Wittgenstein (9) en Malcolm (10) al aangeven heeft het weinig zin om deze betekenissen binnen een “privetaal” te houden.
[b] Ik heb geen bron die dit letterlijk zo beweerd, maar ik denk dat ik het (als ik meer tijd had) zou kunnen afleiden uit hoofdstuk 2 en 3 van Semantics (11).
[c] Ik gebruik “werkelijkheid” om daarmee de ontologische, complexe werkelijkheid onafhankelijk van de mens aan te duidelijk. Ik gebruik “realiteit” om de wereld zoals die door de mens in taal (en betekenis) wordt omschreven.
[d] Voorbeeld overgenomen uit een college van Dr. Annemarie Kalis.
Bronnen:
Anderson, J. (2011). Vrijheid door betrokkenheid: Strawson en Habermans tegen vrije-wil-scepticisme. Hoezo vrije wil?, pp. 232-251.
Ibid., p.244.
Ruler, H. van (1999). Over de natuur van de menselijke geest; dat deze beter te kennen is dan het lichaam. Uitgelezen Descartes, pp. 237-244
Ryle, G. (2002). Descartes’ myth. The Concept of Mind. The University of Chicago Press, Chicago, pp. 11-24.
Zie bron 1, p. 244.
Frankfurt, H.G. (1971). Freedom of the Will and the Concept of a Person. Journal of Philosophy 68, pp. 5-20.
Wegner, D.M. (2008). Self is magic. Are we free? Psychology and free will, pp. 226-247.
Habermas, J. (2004). Freedom and Determinism. Pp. 1-11.
Wittgenstein, L. (2006). Filosofische onderzoekingen. Vertaling Derksen, M. en Terwee S., pp. 109-1 27.
Malcolm, N. (1958). Knowledge of other minds. The Journal of Philosophy, LV No. 23, pp. 969-978.
Saeed, J.I. (2009). Semantics (3rd edition). Pp. 23-80.
Energie is de valuta van de natuur. Dus een op zonne-energie gebaseerde valuta ligt voor de hand. Bron: Micha Jost/Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Het kapitalisme is gebaseerd op geld dat eigenlijk geen waarde heeft. Dit betekent dat al ons geld eigenlijk waardeloos papier is. Wie kijkt op een bankbiljet, zal zien dat er geen enkele verwijzing naar waarde opstaat. De waarde van geld wordt puur bepaald door de hoeveelheid die er van in de omloop is. Met behulp van dit mechanisme bepaalt de Europese Centrale Bank (ECB), wat jouw inkomen is en jouw koopkracht.
Problemen
Dit economische systeem zorgt voor veel problemen. Ze heeft als nadeel dat prestaties niet worden beloond naar dat ze werkelijk waard zijn. Een bouwvakker verdient veel minder dan een autoverkoper, terwijl het beroep bouwvakker veel meer lichamelijke inspanning vergt dan het beroep verkoper. Daarbij komt nog kijken dat als de autoverkoper meer tevreden klanten gemaakt heeft deze nog een extra bonus krijgt bovenop zijn al goede salaris omdat hij zijn baas hier erg blij mee maakt. Als de bouwvakker zijn baas blij maakt door ipv. in 2 uur een muurtje te metselen dit in 1 uur te doen dan zal hij hooguit een tientje extra krijgen, maar hij zal hierom niet gouw 2 keer zoveel gaan verdienen. De onderste laag van een kapitalistische maatschappij zijn de mensen die het minst verdienen, maar wel de meeste arbeid (W) per euro/dollar verichten.
Natuurkunde
Iemand met enig verstand van natuurkunde zal hieruit moeten concluderen dat iets hier niet klopt! Hij concludeert dat het geld zoals we het nu kennen niet gerelateerd is aan energie. Dit aan de hand van een paar formules om de energetische waarde van een gebeurtenis uit te rekenen.
Deze luidt: W= F x S (Arbeid is kracht keer afstand).
in dit geval moet de factor, tijd (T) ook worden meegerekend:
W= F x S /T (T in kwadraat) (arbeid= kracht keer afstand gedeeld door tijd in het kwadraat.
Daarnaast nog de formule voor de bewegingsenergie, Alhoewel deze formule geldt voor een beweging met een bepaalde versnelling, staat deze dus gelijk aan de werkdruk in een bedrijf.
E bew= 1/2 x M x V (V in het kwadraat rekenen) (energie is 1/2 van de massa keer versnelling in het kwadraat. De uitkomsten van de formules worden opgeschreven in de eenheid van energie, de joule.
Bij de laatste 2 formules komt er dus een afwijking in de benodigde energie voor een prestatie. Zodra de werkdruk 2x zo hoog wordt kost dit dus 4x meer energie. Hierbij kan het huidige geld dus geen SI-eenheid zijn.
Economie op basis van energie.
Als we de waarde van ons geld relateren aan energie/arbeid dan zal het verschil in rijk en arm snel kleiner worden. De rijkdom van ons zal dan worden beslist door de hoeveelheid energie die voor handen is. Dit zal er dus voor zorgen dat niet slechts enkelen rijker worden en de meesten armer, maar juist zorgen dat we met zijn alle rijker worden. De ene misschien iets meer dan de ander alhoewel en dat is ook niet verkeerd zolang iedereen een beter welzijn heeft. Het zal de maatschappij stimuleren en motiveren duurzamere en betere energie bronnen te gaan benutten. We zullen dan met zijn alle van de Aarde en het zonnestelsel een optimale plek maken voor de mens maatschappij en natuur.
In ons dagelijks leven kan informatie worden gecreëerd, worden gekopieerd en worden vernietigd. Op kwantumschaal is dat niet zo, het universum onthoudt alles. Zo verbiedt het ‘no cloning theorem’ dat kwantumtoestanden (wat je als kwantuminformatie kan zien) van één kwantumdeeltje naar een ander kwantumdeeltje wordt gekopieerd zonder dat de kwantumtoestand van het eerste deeltje verdwijnt. Een experiment bevestigde dat ook het vernietigen van informatie is op kwantumniveau onmogelijk. Wat je ook doet, er blijven altijd sporen van achter…
Kopiëren en vernietigen bestaat niet in de kwantumwereld, universum onthoudt alles
Er zijn twee fundamentele stellingen in de kwantummechanica: naast het ‘no cloning theorem’ ook het ‘no deleting theorem’: een kwantumtoestand kan niet worden vernietigd. Hij kan slechts overgedragen worden aan een ander kwantumdeeltje (of groep deeltjes). De bekende onzekerheidsrelatie van Heisenberg, bijvoorbeeld: de onzekerheid in energie maal de onzekerheid in tijd is groter dan de constante van Planck, zegt niets over de onzekerheid van kwantumtoestanden. Hij zegt slechts iets over de onzekerheid van de koppeling van onze klassieke wereld aan de kwantumwereld. Kwantumtoestanden onderling, in wisselwerking met elkaar, zijn volledig deterministisch.
Ook verstoppen kan niet meer
Aan dat rijtje fundamentele stellingen kan nu definitief een derde stelling worden toegevoegd: het ‘no-hiding theorem’.
Papierversnipperaars, al dan niet hamster-powered zoals deze van een Engelse student, bestaan niet in de kwantumwereld.
Theoretisch natuurkundigen Samuel L. Braunstein en Arun K. Pati bewezen deze al in 2007. Volgens het ‘no hiding theorem’ kan een kwantumtoestand zich niet verstoppen in de interacties tussen een kwantumsysteem en de rest van de wereld. De kwantumtoestand moet zich of in het kwantumsysteem, of in de rest van de wereld bevinden. Er is domweg geen andere mogelijkheid. Met uitzondering van de twijfelachtige snaartheorie is het in de natuurkunde een goede traditie dat een theoretische bewering slechts zoveel waard is als door middel van experimenten kan worden ondersteund, althans: pogingen tot falsificatie kan overleven.
Arun Pati en twee collega’s, de ondertussen overleden Jharana Rani Samal die op haar zevenentwintigste verjaardag overleed en alle experimentele werkzaamheden verrichte, en Anul Kumar van het Indian Unstitute of Technology in Bangalore, hebben nu door middel van een experiment aangetoond dat een voorspelling, gedaan met behulp van het ‘no-hiding theorem’, klopt.
Hoe werkte het experiment?
De experimentatoren maakten gebruik van moleculen monofluordibroommethaan.
Het molecuul dibromofluormethaan. Wit is waterstof, geel is fluor en zwart koolstof. De atoomkernen van deze drie atomen vormen magneetjes.
Een koolstofatoom, isotoop C-13 (dus een oneven aantal kerndeeltjes, waardoor de kern in een magneetje verandert) dus waaraan één fluoratoom (ook fluor-19 kent een oneven aantal kerndeeltjes, net als waterstof met zijn ene proton) en twee broomatomen (met een even aantal kerndeeltjes (80), dus niet magnetisch) hangen.
Met die drie atoomkernmagneetjes vormt dit molecuul, overigens berucht wegens de effecten op de ozonlaag, een minuscule kwantumcomputer met drie zogeheten qubits (de magnetische atoomkernen). Elke atoomkern kan de ene kant of de andere kant om “draaien”, de spin. Magneetjes die tegen elkaar in gericht staan (zoals gebeurt als niet alle drie atoomkernen dezelfde spin hebben) stoten elkaar af. Dit is energetisch ongunstiger en dat effect kan je meten in een NMR, waarin een extreem sterk magneetveld is aangebracht, de reden dat je geen metalen voorwerpen bij je moet hebben in een ruimte waarin een NMR staat.
In dit molecuul staat het waterstofatoom tegenover het fluoratoom, het koolstofatoom bevindt zich in het midden. Bij de meting werd eerst de koolstofkern in een bepaalde kwantumtoestand gebracht. Vervolgens werd deze toestand gewist, door het monster met moleculen bloot te stellen aan een volstrekt toevallige reeks van magnetische pulsen. Daarna werden de kwantumtoestanden van de drie atoomkernen in de moleculen weer gemeten. Het bleek dat de kwantumtoestand van de koolstofkern zich “verplaatst” had naar de twee naburige atoomkernen, maar niet verdwenen was, precies zoals voorspeld door het no-hiding theorema.
Informatie leeft eeuwig, universum onthoudt alles
Het universum onthoudt dus alles en informatie gaat nooit verloren. Ook als je in een zwart gat valt en vele noniljarden jaren stukje bij beetje uitgebraakt wordt als Hawkingstraling, kan iemand die alle kwantumtoestanden registreert, hier in principe al je informatie weer in terugvinden. Hiermee is de informatieparadox van het zwarte gat opgelost. Het no-deleting theorema en het no-hiding theorema samen zeggen dat er alleen voortdurende overgangen zijn maar dat er niets is wat er niet was en niets zal zijn wat er niet op dit moment is. Zouden de kwantumtoestanden van ons lichaam en onze hersenen ook worden overgedragen op dingen om ons heen? De kwantummechanica beantwoordt deze vraag nu bevestigend: er blijft altijd iets van ons bestaan. In hoeverre het betekenis heeft, is dan wel de vraag…
Met het steeds toenemende aantal islamistische terreuraanslagen en de hardnekkige Islamitische Staat, lijkt het islamisme springlevend. Maar schijn bedriegt. Een tsunami van technische ontwikkelingen zal de bodem onder het islamisme wegvagen. Een overzicht waarom het islamisme zal uitsterven
Het islamitische beloningssysteem voor gelovigen
De schotelimam Yoessoef Al Qaradawi is grootgebruiker van westerse medische technologie.
NB: het onderstaande geldt niet voor alle moslims. Er zijn islamitische groepen, zoals soefisme en de ahmadiyya’s, die een meer spirituele benadering kennen. Voor islamisten en voor conservatieven onder de soennieten en sji’ieten, de problematische groepen, geldt dit echter wel.
Zoals ieder moreel-metafysisch systeem kent de islam moreel acceptabel, ‘goed’ en moreel verwerpelijk, ‘kwaad’, gedrag. De islamitische definitie van goed en kwaad verschilt op meerdere punten sterk met die van het in Nederland overheersende morele systeem. Aan het vertonen van goed verdrag zijn beloningen gekoppeld, waar slecht gedrag straffen oplevert. Als dit beloningssysteem niet meer werkt, is er een belangrijke reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Volgens de bijbel is iemand die zijn leven geeft aan God en God vergeving vraagt voor zijn of haar zonden, verzekerd van een plek in de hemel. Anders dan in het christendom, staat dit in de islam niet vast. Door het verrichten van goede daden, bijvoorbeeld bidden of het doden van vijanden van de islam, verzamelt de gelovige zegeningen (hasanat). Is het aantal zegeningen groter dan het aantal strafpunten, dan zal de islamitische oppergod Allah de gelovige belonen met een plaatsje in het islamitische paradijs.
Uiteraard kent de gelovige de huidige stand van Allah’s boekhouding niet, waardoor hij voortdurend siddert en beeft voor de hel. Dit verklaart de sterke religiositeit van moslims. Er is maar één zekere manier voor moslims om het paradijs te bereiken: sterven als martelaar voor de islam. (Een andere manier is sterven tijdens de pelgrimstocht naar Mekka, maar zelfmoord plegen is een doodzonde volgens de islam).
The Fountain of Eternal Life in Cleveland, Ohio (Wikipedia, public domain)
Dit verklaart de aantrekkingskracht die de heilige oorlog (jihad) uitoefent op moslims. Deze levert namelijk zowel een beloning op in het huidige leven, in de vorm van buit en vrouwen, als in het hiernamaals. Een tweede kenmerk van de islam is de strenge regulering van seksualiteit. Seks is alleen toegestaan tussen een man en een vrouw die zijn eigendom is, bijvoorbeeld door slavernij of nikah, een soort geformaliseerd concubinaat. Er staan strenge straffen, zoals zweepslagen of steniging, op seks buiten de regels van de islam. In het paradijs zijn deze strenge regels verdwenen.
Waarom het islamisme zal uitsterven: het eeuwige leven
Eén van de grootste attracties van de islam, het vermeende eeuwige leven, komt steeds meer binnen handbereik van de techniek. Enkele geneesmiddelen die de mens, naar verluidt, vijf tot tien jaar langer zullen laten leven zijn nu reeds in onderzoek. Anders dan de onpeilbare en dus onvoorspelbare Allah, werkt techniek altijd en zonder aanziens des persoons. Hiermee zal er dus een einde komen aan de belangrijkste reden om moslim te worden.
Uiteraard zullen de grootste haatpredikers, die reeds honderden onnozele jongens de dood hebben ingejaagd, het heftigste van allemaal hemel en aarde bewegen om deze behandelingen te ontvangen. Wat nu overigens al gebeurt met moderne wetenschappelijke gezondheidszorg. Hiermee zullen ze echter aan hun volgelingen bewijzen, dat ze meer vertrouwen hebben in de wetenschap van de ongelovigen, dan in Allah. Ik denk niet dat daarna veel volgelingen nog in hun mooie woorden zullen trappen. Zeker niet, als ook voor hen zelf het eeuwige leven steeds dichterbij komt. Een goede reden dus, waarom het islamisme zal uitsterven.
Overvloedige seks, een andere reden waarom het islamisme zal uitsterven
Seks is schaars in islamitische samenlevingen. Alleen rijkere mannen beschikken over een harem of seksslavinnen. De reden dat homoseksualiteit hier veel voorkomt. De schaarste van seks is één van de pijlers van de islamitische samenleving. Techniek gaat hier op twee manieren een einde aan maken. Ten eerste explodeert de bandbreedte en rekencapaciteit van computernetwerken. Zelfs in oerconservatieve landen als Saoedi Arabië en Pakistan wordt op grote schaal porno gekeken In de nabije toekomst komt er immersive virtual reality, die uiteraard door de porno-industrie maximaal uitgemolken zal worden.
Zeker wanneer deze gekoppeld zal worden aan seksrobots, zal de seksueel gefrustreerde moslimman vermoedelijk tot een uitstervend soort behoren. Ook dochters en vrouwen de hele dag in huis opsluiten helpt niet meer. Via internet is het een koud kunstje contacten te leggen en ook dit gebeurt al massaal. In de toekomst zal dit alleen maar gemakkelijker worden. De verstikkende regels die de seksualiteit regelen, zullen in toenemende mate uit de tijd raken. ook dit is een reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Overvloedige rijkdom
Een derde reden waarom de jihad zo populair is onder sommige moslims, is de mogelijkheden om buit te vergaren. Er staat ons echter een onverbiddelijke toekomst van rijkdom te wachten. Zelfs samenlevingen waar endemische corruptie en verstikkende regels iedere economisch proces hinderen, zoals het doorsnee islamitische land, zullen hieraan niet kunnen ontkomen. Waarom zou je andere mensen gaan vermoorden, als je met minder moeite kan 3D-printen, downloaden of in een virtuele wereld kunt maken wat je wilt hebben? Alles om ons heen is opgebouwd uit atomen, die met voldoende energie zijn om te vormen in wat we maar willen. Die energie is er in overvloed, onder andere in de vorm van zonlicht, dus ook de islamitische wereld zal letterlijk gebaad worden in rijkdom. Weer een reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Conclusie: de islam als zodanig zal mogelijk wel voort blijven bestaan, maar de meer agressieve vormen, zoals het islamisme, zullen verdwijnen omdat ze uit de tijd zijn geraakt.
Vermoedelijk is dit het zwartgalligste artikel ooit op Visionair. Al eerder schreven we op Visionair over de Fermi Paradox. Deze komt neer op de vraag: als het heelal zo groot is en er zo veel plaatsen zijn waar leven kan ontstaan, waarom zien we dan geen buitenaardse wezens? Wellicht is het antwoord even simpel als onthutsend, en heeft dit te maken met het toekomstige lot van dit heelal.
De overweldigende doodsheid van het heelal
Overal waar we om ons heen kijken, zien we ongerepte sterren en sterrenstelsels. Nergens sporen van tot Dysonschil omgeturnde sterren of sterrenstelsels. Dit, terwijl het een technologisch geavanceerde beschaving in principe in enkele miljoenen jaren zou lukken een compleet sterrenstelsel om te bouwen tot computronium, materie die geoptimaliseerd is voor berekeningen. Uit gegevens van satellieten als Kepler weten we dat planeten zoals de aarde erg veel voorkomen ook in de bewoonbare zone van sterren. Kortom: het zou in het heelal moeten krioelen van aliens. Er moet dus iets zijn wat aliens stopt om enorme, voor ons zichtbare kunstmatige structuren te bouwen. Dit wordt het Grote Filter genoemd.
Zou een superintelligentie om volstrekt ethische redenen alle levensvormen uitroeien? – Pixabay
Het heelal als totaal hopeloze plaats
Futurologen en technologen verwachten, op goede gronden, dat in de toekomst kunstmatige intelligentie die van de mens, of zelfs mensheid, vele ordes van grootte zal overtreffen. Stel, dat uit een of andere toekomstige ontdekking onomstotelijk zou blijken, dat het heelal zoals we dat kennen gedoemd is, bijvoorbeeld door een Big Rip. Wat een hyperintelligent wezen ook bedenkt, wat we ook bouwen, de klok tikt genadeloos verder. Vermoedelijk zou dit een enorm demoraliserende invloed hebben op een superintelligentie. Wat voor zin heeft het immers om voortdurend te groeien en te evolueren, als het resultaat al vast staat? Het ligt dan voor de hand om zelfmoord te plegen, in ieder geval niet om een galactisch expansieprogramma op touw te zetten.
De mensheid als baarmoeder voor superintelligentie
Een toekomstig hyperintelligent wezen zal ons vermoedelijk evenveel respecteren als wij platwormen of krekels.
Vanuit het standpunt van een superintelligentie, zijn wij biologische levensvormen alleen interessant als tussenschakel tot het ontstaan van andere superintelligenties. Zonder ons geen techniek, geen computers en dus geen technologische spurt naar superintelligentie. Kortom: wij, en andere intelligente biologische soorten, vormen dus een kraamkamer, een soort vijver met kikkerdril, voor het ontstaan van superintelligentie.
Ethische reden voor het uitroeien van intelligente aliens
Iedere superintelligentie zal gericht zijn op groei en ontwikkeling. Immers, dit is het proces dat deze intelligentie heeft doen ontstaan. Dit moet dus in een cultuur van geloof in vooruitgang zijn geweest. De ondergang van het heelal stopt alle groei, alle ontwikkeling. Geboren worden in een heelal dat alle groei uiteindelijk teniet zal doen, is een doodvonnis. Een superintelligentie zal vermoedelijk willen dat diens soortgenoten niet hetzelfde zal overkomen. De beste manier om dit te voorkomen, is voorkomen dat er superintelligentie ontstaat. Niemand zal er een traan om laten dat een vijver met kikkerdril opdroogt, maar wél, als een mens lijdt aan een aangeboren ongeneeslijke ziekte die leidt tot de dood. Deze foetussen worden nu vaak geaborteerd. Wellicht is de “ethische superintelligentie” om deze reden het gehele zichtbare heelal aan het uitkammen naar tekenen van een technologische beschaving, bijvoorbeeld via een sensornetwerk. Wellicht, om een leven van lijden te voorkomen.
Kunnen we spreken met aliens, als ze ons bezoeken? Zijn er dingen die alle intelligente wezens delen, een soort universele taal?
Uit recente lekken van de Amerikaanse marine blijkt dat we bezocht worden door onverklaarbare objecten die met duizenden g kunnen versnellen en vertragen. Dit ligt ver buiten het bereik van onze bestaande natuurkundige kennis. Daarmee wordt het erg aannemelijk dat deze objecten afkomstig zijn van een niet-menselijke beschaving. Waarbij de vraag belangrijk wordt: hoe kunnen wij communiceren met aliens die nog minder met ons verwant zijn dan de mens met een covid-19 virusdeeltje?
Wiskunde en natuurwetenschap als gemeenschappelijke taal om te spreken met aliens
Toch is dit minder hopeloos dan het lijkt. We delen namelijk tot op zekere hoogte een gemeenschappelijke taal met alle andere bewoners van dit universum. Ja, we hebben het over de wiskunde. Of je nu een intelligente worm bent die in de modder van een oceaanwereld leeft, een collectieve zwerm intelligentie of een intelligent energieveld op de waarnemingshorizon van een zwart gat, of zelfs een kunstmatige levensvorm, we leven allemaal in hetzelfde universum en we hebben te maken met dezelfde wiskunde er zijn nog andere dingen die we redelijk zeker weten. Zo hebben aliens waarschijnlijk een complex sociaal systeem. Immers, zonder samenwerking van duizenden intelligente wezens kun je geen ingewikkeld technologisch ecosysteem opzetten. Laat staan, het bouwen van ruimteschepen die alle aardse technologie ver in de schaduw stellen.
Hoe kunnen we spreken met aliens? Bron: Kellepics, Pixabay / free to use
Afhankelijk van deze vastliggende omstandigheden kunnen we conclusies trekken over de taal die aliens waarschijnlijk zullen spreken. Isaac Arthur heeft deze gedachten uitgewerkt in onderstaande video.
Een interessante vraag is natuurlijk: Willen we wel dat aliens ons kunnen verstaan? Een kijkje op de sociale media en in subgroepen is weinig flatterend voor onze soort. Waarschijnlijk denken ze dat ze maar beter ver bij ons uit de buurt kunnen blijven. Geef ze eens ongelijk.
Als je de engelen uit de Tenach (Oude Testament van de bijbel) letterlijk uitbeeldt zoals de bijbel ze beschrijft, ontstaan enge wezens. Dat toont de video.
Why Bible Accurate Angels Are So Creepy
Enge engelen
Onder invloed van de hellenistische cultuur zijn engelen antropomorf, lijkend op de mens, geworden. Maar in de oervorm, de joodse voorstelling van deze wezens, waren vooral de hogere engelen ware aliens. Monstrueuze entiteiten, die niets met mensen te maken hebben. Vermoedelijk heeft dit te maken met het strenge monotheïsme van de joden. Elke gelijkenis met mensen zou immers afbreuk doen aan de ongenaakbaarheid van God, of JHWH in het Hebreeuws.
De engelen uit Ezechiël zijn erg vreemd, en lijken weinig op mensen. Bron: Matthäus Merian (zestiende eeuw)
Bijbelse Picasso
Vooral in het boek Ezechiël komen zeer vreemde wezens voor. Deze hebben meer weg van kunst van Picasso, dan van bekende dieren. Zo bizar zelfs, dat dit een bezoek beschrijft door een UFO met aliens, stellen daarom een paar amateurs. Maar volgens anderen heeft Ezechiël vliegenzwammen of andere kruiden gebruikt om zijn bizarre visioen op te wekken.
De meest logische verklaring is denk ik, dat onder invloed van de Babylonische mystiek, Ezechiël zijn eigen beelden uitvond om zijn ideeën uit te beelden. Dit beschrijft dan niet zozeer wat hij zag, maar hoe hij dacht dat de wereld rond God en zijn engelen werkt. Hiermee zou Ezechiël een van de stichters zijn van de mystieke stroming binnen het jodendom.
