Het wensenlijstje voor een geschikte wereld voor mensen is lang. De daglengte mag niet te veel afwijken van de aardse 24 uur. De zwaartekracht kan niet al te veel afwijken van die van de aarde. Sneeuwbal-werelden, hoewel waarschijnlijk erg populair onder skiliefhebbers, komen ook niet echt in aanmerking. Ook verstikkend hete woestijn- of oerwoudwerelden zullen weinig populair zijn. Een ander aandachtspunt: de atmosfeer. Deze moet voldoende zuurstof bevatten en geen gassen die giftig zijn voor mensen.
Daarom is het waarschijnlijk slimmer om in sommige gevallen een wereld om te bouwen tot een terrarium voor mensen. Mars, bijvoorbeeld, wordt leefbaar als de planeet warmer en zuurstofrijker wordt. Bij andere planeten, bijvoorbeeld, is dat veel lastiger. Maar hoe doe je dat, een planeet geschikt maken voor bewoning zonder koepel of zuurstofmaskers? Deze video gaat er dieper op in.
Mars kan door terraforming in een paar eeuwen in een tweeling van de aarde worden veranderd. Bron: Dáein Ballard, Wikimedia Commons
De regering-Rutte regelde de kinderopvangtoeslag op incompetente manier. Tienduizenden ouders zitten nu in de schulden. Hoe kan dit slimmer?
Waarom een kinderopvangtoeslag?
Met het wegvallen van de oude taakverdeling, man als verdiener en vrouw als moeder, ontstond een probleem. De onderklasse heeft deze luxe van de huisvrouw overigens nooit gehad, ook vrouwen werkten in de fabriek of als dienstmeisje. De steeds beter opgeleide vrouwen wilden werken. De meeste mannen hebben geen zin om hun carrièrekansen te reduceren door op vaak vervelende kinderen te passen. Ook is het nu niet meer doenlijk om met één baan een compleet gezin te voeden.
De oplossing werd het uitbesteden van de verzorging van kinderen. Rijke ouders kunnen een au-pair betalen, de moderne opvolgster van het dienstmeisje. Armere ouders konden hulp vragen van familie, of een creche. Het vergt voor werkende ouders een ingewikkelde planning om werk, school en kinderopvang op elkaar af te stemmen. Bestaande vormen van opvang schoten steeds meer tekort. Daarom is in de loop van de jaren een stelsel voor kinderopvang opgezet.
Hoe werkt de kinderopvangtoeslag nu?
De fiscus vergoedt de kinderopvang in 2021 tot een bedrag vanaf € 8,46 (voor dagopvang) via buitenschoolse opvang (€ 7,27) tot gastouderopvang, € 6,49 per uur per kind[1]. Ouders schieten de kosten van de kinderopvang voor. Zij declareren deze kosten bij de fiscus. De fiscus betaalt deze kosten terug en controleert daarna bij de werkgever of alles klopt. Als de ouders meer uren melden dan hun gewerkte uren, dan eist de fiscus het teveel betaalde bedrag terug. En in één moeite doo,r ook nog de kosten van voorafgaande jaren.
“Kostenbesparingen door eigen verantwoordelijkheid van de burger”, in VVD-taal. In theorie klinkt dit prachtig. In de praktijk ging het totaal mis. En werd er erg veel leed aangericht.
Waarom ging het mis?
De meeste mensen, zoals de schrijver van dit stuk, houden niet erg van administratie. Dat geldt des te sterker voor lager opgeleiden. Veel mensen zijn ook niet echt secuur met het schrijven en doorgeven van uren. De situatie is helemaal dramatisch voor flexwerkers. Elke maand moeten zij een wisselend aantal uren doorgeven. Een fout is dus snel gemaakt.
Dit is precies wat er gebeurde met tienduizenden mensen. Ze declareerden meer uren dan bij de fiscus bekend waren. Met als gevolg dat ze alle toeslagen moesten terugbetalen. Kinderopvang is duur. Bij laagbetaald werk zijn de kosten per uur niet veel lager dan het netto minimum uurloon. Visionair.nl verrichte een proefberekening op de website van de Belastingdienst. Hieruit bleek[2], dat een 40 uur per week werkende alleenstaande ouder per kind recht heeft op 230 uur vergoede dagopvang per maand. Met andere woorden rond de 2700 uur á 8,46 = € 22842 per kind per jaar.
De Kinderopvang Werkplaats Kindergemeenschap. De kinderopvangtoeslag heeft veel ouders financieel de das omgedaan. Auteur: gebruiker Onderwijsgek op Wikimedia Commons
Grote financiële problemen
Stel, de fiscus vordert dit bedrag voor meerdere kinderen over enkele jaren terug. Dat betekent, dat schulden van boven de ton kunnen. Stel, je verdient toch al niet veel. En je hebt een gezin met jonge kinderen. Dan is sparen en schulden afbetalen toch al erg moeilijk. Zeker met deze grote schuld. Genoeg dus om iemand met een laag inkomen bankroet te laten gaan. En hun leven te ruïneren. Wat ook met duizenden mensen gebeurd is.
Dankzij een SP-meldpunt, en daarna recherchewerk door de parlementariërs Pieter Omtzigt (CDA) en Renske Leijten (SP), kwam de zaak aan het rollen. [3] Geheel terecht heeft Leijten dan ook opgeroepen tot het aftreden van de harteloze neoliberale brokkenpiloten die deze rommel hebben veroorzaakt. [4]. Daar is, ook vanwege eerdere dossiers, de nodige reden toe. Al eerder leverde deze ploeg broddelwerk af bij de indamming van de covid-19 pandemie.
Hoe had de kinderopvangtoeslag wél geregeld moeten worden?
Het probleem komt in het kort hier op neer. Je wilt de kinderopvang bekostigen voor iedereen die daar recht op heeft. Het recht op toeslag hangt rechtstreeks, en alleen, af van het aantal gewerkte uren. En iemands fiscale inkomen.
De meest betrouwbare bron (‘source of truth’) voor het aantal gewerkte uren is de werkgever. De werkgever geeft zelfs deze uren nu al door aan de fiscus. Namelijk, via de loonadministratie. De beste bron voor het echte aantal afgenomen uren kinderopvang, is het verblijf dat op het kind past. Ook deze organisatie houdt dit aantal uren nu al bij. Immers, er is een wettelijk maximum aantal kinderen per oppas. Afhankelijk van de leeftijd van de kinderen. [5]
App
Als extra controle kan de fiscus een timer-app (laten) ontwikkelen. Deze app, met geolocatie, houdt dan de tijdstippen bij dat de ouder het kind bij de opvang aflevert, weer ophaalt, aankomt bij de werkgever en daar weer vertrekt. Immers, er is ook een reistijd vanaf de opvang naar de werkplek. Deze app is niet echt nodig, maar kan fraude lastiger maken. Een tweede voordeel van zo’n app is dat er altijd een paper trail is van het kind. Dat voorkomt ontvoering door bijvoorbeeld een ex-partner. Deze app is ook erg handig voor zzp’ers. Zij moeten toch al hun uren schrijven voor de fiscus[6].
Minder papierwerk
Als deze opzet wordt ingevoerd, weet de fiscus direct alle relevante informatie. De fiscus kan dan de vergoeding rechtstreeks naar de opvang overmaken. Het voordeel is dat ouders geen papierwerk meer hoeven bij te houden. En geen zwaard van Damocles meer boven hun hoofd hebben hangen. Nadelen zijn er op het eerste gezicht niet. Behalve dan, minder werk voor deurwaarders.
Enkele jaren geleden, in de zomer van 2018, overleed trouw bezoeker en reageerder op Visionair.nl André Koers, actief onder de nicknaam Antares, aan een ongeneeslijke vorm van kanker. Bezoekers van visionair.nl herinneren hem als een eigenwijze, intelligente en uitgesproken persoonlijkheid met kernachtige eigen ideeën over de grote vragen van het leven. Kortom: een visionair in hart en nieren.
Op zijn verzoek publiceren we hier postuum zijn ideeën over de structuur van de kosmos en hoe deze is te benutten voor aandrijvingen voor ruimteschepen.
Wat we nodig hebben in de ruimtevaart, is een aandrijving waar van we zeker van tevoren weten dat die zal werken. Je hebt niets aan op vage theoriën gebaseerde dure experimentele machines, (typen warp drives bijvoorbeeld) die later alleen een miscalculatie bleken te zijn, serieus of tot vermaak van de uitvinder.
Bij de ontwikkeling vn mijn ontwerp met betrekking tot de massa drive, hield ik daarom rekening met een serieus uitgevoerd en uitgebreid peer reviewed beschreven wetenschappelijk experiment.
Rond 2011 verscheen hier een artikel van Germen. Dit met betrekking tot een experiment, waarbij het visuele bestaan werd aangetoond van virtuele deeltjes, als onderdeel van waar het universum theoretisch uit zou moeten bestaan. In de begeleidende tekst werd ook melding gedaan dat deze deeltjes zelfs tijdelijk massa konden ontlenen aan het zogenaamde vacuüm van de ruimte, gedurende korte tijd.
Jaren later in 2018 kwam dit weer boven bij mij, naar aanleiding van een artikel waarop ik op mijn reactie een paar stevige complimenten kreeg van een instituut voor wetenschap en math.
André koos de nickname Antares, naar deze rode superreus. Bron: ESO
Een aandrijving als in de zin van de de massa motor, had ik hier praktisch constructief en theoretisch al beschreven.
Maar dan nu iets concreter: De oorspronkelijk experimentele test ; omvat een duidelijke omschrijving omtrent de fysieke omstandigheden. Deze kan men herhalen, maar dan in een serie opstelling, uitgevoerd als een ring vormig en breed bemeten qua dimensies en meet mogelijkheden. Tijdens het experiment dient men de mogelijk verzamelde virtuele massa te kunnen meten. Het eindresultaat zal daarna uitwijzen of deze weg de juiste zal blijken.
Actie geeft reactie. Ga op wieltjes staan en werp een zware bowling bal van je af. Als reactie beweeg jij de andere kant op. Als de massa in het experiment aangeeft dat het nutig resultaat van die massa efficiënt toegepast kan worden, dan heeft het zin om de opbouw van de aandrijving snel op te starten.
Ringen van compleet onafhankelijk werkende segmenten. Deze dienen dan in serie en direct nauwsluitend achter elkaar geplaats te worden. Schakel ring één in tot het maximale massa resultaat. Dan ring twee parallel, daarna teglijkertijd ring twee maximaal en ring één uit. Als de massa van ring één zo overgenomen kan worden uit verplaatsing van de virtuele massa in ring één naar ring twee, beschikken we vanaf dat moment over de eerste en enige werkende massa.
André Koers
Naar aanleiding van het geplaatste zinvolle artikel, het volgende on topic antwoord hier op:
Het eindtijd verhaal dat nooit een einde zal hebben, gebaseerd op de werkelijkheid zoals wij die nu zien.
De religieuze sprookjes direct uitsluitende van deelname, het volgende:
Al onze wetenschappelijke theoriën zijn, (hoe juist en correct ook geformuleerd) gebaseerd op één gebeurtenis, de Big Bang.
Met grote dank aan de ontwikkeling van de moderne, uiterst geraffineerd opgezette meet methoden.
Van één universum kunnen we niet meer spreken, er zijn er meer. Het universum bevat meerdere resultaten dan dat van de single Big Bang. Het multiversum dient zich meetbaar aan. Dat impliceert dat er nooit een ruimte begintijd/eindtijd is geweest. De tijdruimte was er dus altijd al, maar mogelijk werd deze wel plaatselijk verscheurd als gevolg van de Big Bang in onze contreien.
In de week voor en tijdens dat mijn grote held op nr één, Stephen Hawking van ons is heengegaan, werd ik in mijn ziekbed getroffen door de volgende gedachte:
Bij de Big Bang ontstond, (neem ik gerust aan) materie en antimaterie. Afgaande op het bekende scenario, zou dan tot volledige annihilatie moeten hebben geleid. Dat is niet wat er gebeurde, wij zijn er.
Wat heeft er dan wel plaats gevonden volgens mijn controversiële gedachtengang. De antimaterie moet gereageerd hebben met de reeds bestaande inhoud van ons multiversum. Een eenvoudige maar rationeel goed te verantwoorden verklaring.
Tot nu toe begreep slechts de wetenschap dankzij Einstein, dat gravitatie het gevolg is van ruimte kromming en geen kracht kan zijn. Het resultaat van ruimtekromming staat direct in verband met de grote van de massa binnen de ruimtekromming.
Donkere materie:
Van de ruimtekromming weten we dat deze zich ogenschijnlijk alleen vormt rond de ons bekende massa’s. Maar wat weten van de invloed van de totale massa van sterrenstelsels op de ruimtekromming rond deze sterrenstelsels. De massa als geheel van deze sterrenstelsels, daar kan wel een extra, maar nooit beschreven of gemeten ruimtekromming aanwezig zijn…………
Tot zover donkere materie.
Donkere energie:
Dat kan heel goed een waarneming zijn die past bij ons multiversum. Het multiversum gedraagt zich nou eenmaal anders dan de enkele gebeurtenis waar wij, de mensheid van uit kon gaan.
Waar het allemaal om begon, de vluchtelingen.
Allen zijn het resultaat van natuur of menselijk geweld. We hebben volgens mij twee keuzes. De wapen wedloop stoppen in onderling intelligent overleg, anders zal deze ons uiteindelijk stoppen. Wij hoeven niet bang te zijn voor AI, maar moeten bedenken dat deze ontwikkeling gericht dient te zijn op rationele samenwerking en niet op een afspiegeling van de huidige situatie. Bereiken we dat, dan werkt de AI vóór ons allen en kunnen we verder als soort.
Met stip op één staat nu voor mij Elon Musk. Hij doorziet ons probleem en doet er daadwerkelijk iets aan.
Met grote dank aan Germen Roding, die dit commentaar toch maar mogelijk maakte.
Antares.
De nu zichtbaar geproduceerde virtuele deeltjes kunnen zelfs massa ontlenen aan het vacuum van wat althans tot dan toe voor het menselijk oog verborgen was. De mens kon zich vanaf dat moment, (neem dan wel de moeite) zonder een wetenschappelijk wiskundige achtergrond, ruimte kromming visualiseren, (voorstellen).
Of je ze nu superstrings, quantum deeltjes, of virtuele deeltjes noemt. De ruimte is absoluut niet leeg, ze voert een druk uit en die noemen wij in de volksmond zwaartekracht.
Gravitatie is dus een reële, (val maar eens) en virtueel, visuele druk.
Antares
Wat betreft de virtuele deeltjes die geproduceerd werden in een artikel hier op Visionair; dat experiment vereistte destijds een serie van schakelbare magneten. De magneten stonden in één lijn, in een kort lineair traject. De serie spoelen met kern werd met 30% van de lichtsnelheid repetitief aan en uit geschakeld. Opviel, was dat deze deeltjes ook voor korte tijd massa konden onttrekken, rechtstreeks uit dit universum
Virtuele deeltjes verschenen zichbaar op dit traject. Na jaren opgeslagen in mijn geheugen, dacht ik dus in een helder moment, dat feit nummer één is aangetoond, dat we dus kunstmatig massa kunnen creëren. Neem nu de ster en de begeleidende planeten uit dit artikel:
Ik schreef later o.a. hierover, (het experiment) dat ik een deeltjesversneller nodig zou moeten hebben om aan te tonen dat zich dit verschijnsel mogelijk ook zou kunnen voordoen bij echte materie. Wel, Nu ik bovenstaand artikel heb gelezen, vond ik de bijna de utopische deeltjes versneller van mijn dromen toch, en ook nog eens de ster, en zijn begeleiders.
De planeten in hun baan moeten wel virtueel licht uitstralen vermoed ik, en zo dus extra massa creëren.
Als dat gevonden wordt, dan is mijn gelijk bewezen en kan het volgende experiment plaats vinden, de massa motor:
In mijn concept ontwerp zouden ringen van geschakelde en supergeleidend materiaal achte elkaar moeten worden geplaatst. Ring één ingeschakeld ring twee daarna. Als ring twee wordt ingeschakeld, wordt tegelijkertijd ring één uitgeschakeld, enz enz. Dat zou hetzelfde moeten werken als dat iemand op rolschaatsen een zware bowling bal van zich afwerpt. Ik hoop voor de mensheid dat dit werkt, dan kunnen we in de realiteit ruimtevaart op grote schaal uitvoeren. Bovendien ben je zo tegelijkertijd het probleem van de heersende straling in dit universum kwijt denk ik en je beschikt ook nog eens over kunstmatige zwaartekracht, zij het in geringe mate dan.
Antares.
Commentaar: inderdaad raakte André hier aan een goed punt. Als virtuele deeltjes onder bepaalde omstandigheden massa kunnen krijgen, is het mogelijk voor ruimtevaartuigen om impuls over te dragen aan het vacuüm. Dat zou een grote doorbraak zijn en het bereiken van snelheden in de buurt van c, de lichtsnelheid, veel makkelijker maken. En hiermee interstellaire reizen praktischer haalbaar. Hoewel het veel energie kost om de lichtsnelheid te naderen – om een rekenvoorbeeld te geven: het versnellen van een kilogram tot tien procent van de lichtsnelheid kost al 500 miljoen megajoule, ongeveer evenveel energie als bij een onweersbui vrijkomt, of het jaarlijkse energieverbruik in Groenland – is vooral het mee moeten slepen van raketbrandstof wat deze snelheden onbereikbaar maakt. Zou je het vacuüm als “reactiemassa” kunnen gebruiken en de impuls als gerichte zwaartekrachtsgolven wegsturen, waar André hier op duidt, dan zou dit probleem veel kleiner zijn.
Zijn idee om het vacuüm te polariseren met elektromagnetische velden en vervolgens dit “achteruit” te duwen door een “sneller dan licht” aan- en weer uitschakelen (1) – is zeer de moeite waard om uit te werken.
(1) Hoewel niets sneller kan reizen dan het licht, is het wél mogelijk een SDL beweging te simuleren door opeenvolgend elementen in een circuit aan te schakelen. Licht reist 1 meter in drie miljardste seconde. Als je bijvoorbeeld een reeks spoelen met elk een meter afstand aanschakelt met 1 miljardste seconde tussenpoos, “reist” de golf in kwestie met een snelheid van 3 c. Dit is uiteraard dan een virtuele golf. In werkelijkheid reist er niets met een v > c.
Wat is de wortel van -1? Die bestaat niet, leerde je op de middelbare school. Maar wat, als je de uitkomst, het simpelste van de imaginaire getallen, i noemt? En daar verder mee gaat rekenen? Dan blijken deze imaginaire getallen wel degelijk te bestaan. En opmerkelijk magisch en nuttig te zijn… (video)
Draaiing door imaginaire getallen
Een voorbeeld. Als we reële getallen op de x-as en imaginaire getallen op de y-as plotten, kunnen we complexe getallen weergeven. Een complex getal is een getal dat uit zowel een reëel deel als uit een imaginair deel bestaat. Dus het imaginaire getal 2i zou dan twee eenheden boven de oorsprong liggen. Door met i te vermenigvuldigen, beginnen getallen op dit oppervlak rond de nul te draaien, steeds met negentig graden. De 2i wordt in dit voorbeeld nu -2 en draait negentig graden tegen de klok in.
Imaginaire getallen (om in dit geval precies te zijn, complexe getallen) draaien negentig graden, door ze met i te vermenigvuldigen. Denk imaginair. Bron: Allisonandvalerie, Wikimedia Commons
Ruimte, tijd, magnetisme en imaginaire getallen
Tijd is volgens de speciale relativiteitstheorie, houd je vast, een imaginaire ruimtedimensie. In een euclidische ruimte had er alleen elektrische lading bestaan. Geen magnetisme. Magnetisme is imaginaire elektrische lading. Magnetisme bestaat alleen omdat elektrische lading beweegt. Een dergelijke ruimte, met tijd als imaginaire dimensie, kan worden beschreven met behulp van een Minkovski metriek.
Visionair.nl kan overigens geen aansprakelijkheid aanvaarden voor lezers die zich beroepen op de imaginaire aard van de tijdsdimensie. Bijvoorbeeld om deurwaarders of boze bazen af te wimpelen. Of voor lezers die letsel oplopen door een supermagneet. Imaginair is hier meer dan echt.
Bombelli en Hero van Alexandrië
De uitvinder van i was de Italiaanse wiskundige Rafael Bombelli, die een eerder idee van Hero van Alexandrië omtrent deze getallen uitwerkte. Hero is meer bekend van de allereerste stoommachine, maar legde dus ook de basis voor deze revolutie in de wiskunde. Weinig mensen stonden er toen bij stil dat hij hiermee de wiskundige beschrijving van kwantummechanica, de relativiteitstheorie, elektromagnetisme en zelfs fractals mogelijk maakte. Kortom: geen moderne wereld zoals wij die nu kennen zonder deze “getallen die niet bestaan”….
De Identiteit van Euler, volgens wiskundigen de mooiste wiskundige formule ooit, brengt de belangrijkste getallen in de wiskunde samen: de nul, de één, pi, de natuurlijke logaritme e en i, de eenheid van imaginaire getallen – Wikimedia Commons. Geen fractal zonder Julia-verzameling, en hiermee imaginaire getallen. Gebruiker Solcoll, eigen werk, Wikimedia Commons
Door nog onopgehelderde oorzaak wordt de aarde elke 26 tot 27 miljoen jaar bezocht door een doodsengel: getroffen door een natuurramp die een groot deel van de soorten wegvaagt. Nemesis, de veronderstelde donkere begeleider van de zon die om de zoveel tijd met een tocht door de komeetrijke Oortgordel dood en verderf zou zaaien, komt met de laatste onderzoeksgegevens echter steeds verder uit beeld als mogelijke verklaring. Er is ook goed nieuws: de laatste massaextinctie vond elf miljoen jaar geleden plaats. Het duurt dus nog wel even voor de volgende vernietigende ramp, althans uit die hoek, toeslaat.
De Kuipergordel en de Oortwolk. Vergeleken met de Kuipergordel en de rest van het zonnestelsel is de Oortwolk gigantisch groot. Bron:NASA
Verder is er waarschijnlijk de reusachtig grote Oortgordel, die zich tot meer dan een lichtjaar afstand van de zon uitstrekt: de grens van de zwaartekrachtswerking van de zon. Er is nog geen direct experimenteel bewijs van het bestaan van de Oortgordel, maar de meeste kometen hebben een aphelion (punt in hun omloopbaan dat het verst verwijderd is van de zon) van 20.000 maal de afstand aarde-zon, het centrum van de Oortgordel.
Neptunus, Jupiter en Mars kennen trojanen, dat zijn ruimterotsen die zich op ongeveer een zesde omloopbaan afstand voor of achter de planeet in de omloopbaan van de planeet bevinden en daar rond de Lagrangepunten draaien: het punt waar de zon en de planeet evenveel aantrekkingskracht uitoefenen.
De samenstelling van meteorieten uit deze gordels wijst erop dat er veel waardevolle grondstoffen te vinden zijn. Vanzelfsprekend hebben diverse landen daarom grote interesse in deze gordels. Wat daar aan zeldzame metalen en dergelijke te vinden is, stelt de aarde totaal in de schaduw.
Komt Nemesis elke 27 miljoen jaar langs?
De Nemesishypothese (Nemesis is de Griekse godin van het noodlot die hoogmoedigen straft) gaat er van uit dat de zon een donkere, onzichtbare begeleider kent: Nemesis.
Het schijnsel van Nemesis door het Oortwolk-puin. Het kleine lichtpuntje in het centrum is de zon.
Objecten die in aanmerking komen als boosdoener zijn bruine dwergen (sterren die te klein zijn voor kernfusie), zwerfplaneten ter grootte van een reusachtige Jupiter of kleine zwarte gaten. Alle drie zijn namelijk nagenoeg onzichtbaar van grote afstand.
Nemesis volgt een elliptische baan om de zon. Als Nemesis de zon dicht nadert, verstoort de zwaartekracht van het hemellichaam de banen van kometen en andere brokken puin in de Oortgordel, de ijzig koude puinring aan de uiterste buitengrens van het zonnestelsel.
Het gevolg: de aarde wordt getroffen door een vernietigend bombardement dat een groot deel van alle soorten wegvaagt. Enkele zeer taaie soorten overleven het en worden de stamvaders voor een nieuwe fase van evolutionaire uitwaaiering, zoals bijvoorbeeld ook na de allesverwoestende Krijt-Tertair massaextinctie, 250 miljoen jaar geleden (de oerdino was een van de overlevenden) en de Chicxulub-ramp (die bijna alle dino’s wegvaagde en de weg vrijmaakte voor de zoogdieren zoals de mens, en vogels) gebeurde.
Het Pluto-achtige object Sedna bevindt zich op een plaats die volgens sommige astronomen alleen is te verklaren door het zwaartekrachtsveld van een Nemesis-achtig hemellichaam.
Een aanvullende aanwijzing voor het bestaan van Nemesis is de scherpe begrenzing van de Oortgordel (berekend uit de omloopbanen van kometen). Van andere sterren met begeleiders is bekend dat ook hun puinringen scherp begrensd zijn. Eenzame sterren hebben een diffuse buitenring. Nemesis vinden wordt lastig. Op dit moment is het hypothetische object op zijn aphelion – het verste punt van de zon – en is dus vrijwel onzichtbaar. Niettemin wordt er nu grof astronomisch geschut gelanceerd – denk aan de geplande Pan-STARRS, LSST en de in 2013 voltooide WISE missies, waardoor Nemesis – als deze bestaat – ons haast niet meer kan ontgaan. In 2020 hebben we nog steeds geen spoor van Nemesis ontdekt.
Maar bestaat Nemesis wel? En wat is dan wél de verklaring?
Uit een recente Arxiv-publicatie blijkt dat er enkele stevige argumenten tegen de Nemesishypothese pleiten. Zo is het patroon van uitstervingen met 99% te regelmatig om door de hypothetische Nemesis te worden veroorzaakt. Zwaartekrachtsvelden van naburige sterren zouden de baan van Nemesis namelijk zo verstoren dat het hemellichaam een onregelmatige baan zou krijgen – en hiermee de periodiciteit in de war schoppen.
Er zijn op dit moment weinig andere verklaringen die in de buurt komen van een zinnig werkingsmechanisme. De zon draait in omstreeks tweehonderd miljoen jaar rond rond de kern van de melkweg – zes keer zo lang als de periodiciteit van de uitstervingen. Onze stellaire buren zijn te chaotisch om deze bijna volmaakte regelmaat te leveren. Wat de verklaring ook is, we hebben nog vijftien miljoen jaar om de dader te ontmaskeren. Dus we hebben nog wel even de tijd…
Update: publicatie in Nature, uitsterfpatroon elke 27 miljoen jaar bevestigd
Sinds 2011 is het onderzoek voortgezet, deze keer met behulp van kunstmatige intelligentie. De onderzoekers onderzochten de verspreiding in de tijd van 1 273 254 fossielen uit het Fanerozoïcum (m.a.w. de laatste 541 miljoen jaar), die toebehoorden aan 171 231 soorten. Hieruit kwamen enkele opvallende uitkomsten. Het patroon van uitstervingen elke 27 miljoen jaar (of een veelvoud hiervan) werd opnieuw bevestigd. We weten nog steeds niet welk proces deze uitstervingen in gang heeft gezet. Wel dat alle vijf massa-uitstervingen en zeven kleinere uitstervingsgolven het patroon van de 27 miljoen jaar volgen [1].
Nog steeds is niet bekend welk proces dit veroorzaakt, maar een onzichtbare begeleider van de zon of een andere kosmologisch proces dat de omloopbanen van Kuiperbelt-objecten destabiliseert, lijkt m.i. aannemelijk. Deze periode van 27 miljoen jaar komt overeen met een aphelion van honderdduizenden astronomische eenheden, m.a.w. enkele lichtjaren. Een dergelijk object is nauwelijks meer gebonden aan de zon en wordt al snel op sleeptouw genomen door andere passerende sterren. Toch wijst de ijzeren periodiciteit op een relatief sterke gravitationele binding met de zon en een stabiele baan. Een resonantie-effect met het galactische zwaartekrachtsveld? Kortom: een uitdagende puzzel.
Er blijkt geen verband te zijn tussen uitsterving en het daarna ontstaan van nieuwe soorten. Speciatie-events, waarbij veel nieuwe soorten ontstaan, komen willekeurig voor. De eerdere theorie dat uitsterfgolven automatisch leiden tot het ontstaan van veel nieuwe soorten die de plaatsen van eerdere soorten opvullen, blijkt dus niet te kloppen. Sterker nog: speciatie lijkt juist nieuwe uitstervingen te veroorzaken, door de onderzoekers “destruction by creation” genoemd. Een mooi voorbeeld is natuurlijk onze eigen soort. Wij hebben heel wat uitstervingen van andere soorten, van de mammoet tot de dodo, op ons geweten.
Bronnen 1. Impacts of speciation and extinction measured by an evolutionary decay clock†by Jennifer F. Hoyal Cuthill, Nicholas Guttenberg and Graham E. Budd, 9 December 2020, Nature. DOI: 10.1038/s41586-020-3003-4
De uitgifte van telefoonnummers verloopt via de OPTA. Waarom kan dat met sociale media adressen, zoals die van Facebook, ook niet?
In 2020 werden de inwoners van Nederland, en niet alleen zij, op een onaangename wijze herinnerd aan de enorme macht van Usaanse sociale media bedrijven, toen Facebook[1] (daarna gevolgd door Google’s Youtube[2]) besloten om Zwarte Piet in de ban te doen, resp advertenties stop te zetten.
Netwerkeffecten
Sociale-medianetwerken bereiken gemakkelijk een monopoliepositie vanwege netwerkeffecten. Een groot netwerk is aantrekkelijker dan een klein netwerk, omdat er meer deelnemers zijn. Dat verklaart waarom grote netwerken de kleinere wegdrukken, of reduceren tot een nichepositie. Aan een bedrag in euro heb je meer dan aan dat bedrag in Zwitserse frank, omdat op veel meer plaatsen euro’s worden geaccepteerd dan Zwitserse franken. Al is de Zwitserse frank stabieler.
Sociale media belangrijker dan de telefoon
Sociale media nemen de rol van de telefoon steeds meer over. Waar je voor de komst van internet een ‘belletje’ deed, of een brief op de post deed, ‘app’ je tegenwoordig (appen is een neologisme dat verwijst naar de Facebook-dochter Whatsapp) en deel je je familiefoto’s op Facebook. Ongeveer de helft van de wereldbevolking is actief op sociale media. Deze gebruikers brengen gemiddeld 2,13 uren door op sociale media[3]. Kortom: een groot deel van hun leven speelt zich er op af. Mensen vinden vroegere kennissen terug. Daarom is het beter, om sociale media te vergelijken met de telefoon dan met een onschuldig tijdverdrijf.
Sociale media fallout. De Indiase cartoonist Orijit Sen werd voor een maand verbannen van Facebook, wegens het afbeelden van een vrouw in burqa op hoge hakken. Uit protest maakte hij deze cartoon. http://cbldf.org/2016/03/indian-cartoonist-strikes-back-at-facebook-and-censorship/
Machtspositie sociale media steeds meer misbruikt
Sociale media plegen de laatste tijd steeds meer censuur. Zo besloot de eigenaar van Facebook, kort daarna gevolgd door het Google-dochterbedrijf Youtube, de Nederlandse folkloristische figuur Zwarte Piet de nek om te draaien wegens vermeend racisme [1] [2]. Al langer is sprake van censuur op bijvoorbeeld foto’s met te veel bloot. Een foto van een fraaie dame met pronte borsten die oprees uit het water kwam ondergetekende op een maand Facebook-verbanning te staan.
Ondemocratische ingreep in het verkiezingsproces
Nog bedenkelijker is dat sociale media erg ver gaan in hun strijd tegen “nepnieuws”. In hun ijver om de Usaanse zittende president Trump van een herverkiezing te weerhouden – de Republikeinse president ligt niet erg lekker binnen “progressieve” bolwerken zoals de Usaanse sociale-media bolwerken – blokkeerden zij het delen van een onthulling van het tabloidblad New York Post over een corruptiezaak waar de zoon van presidentskandidaat Joseph Biden bij betrokken was[4]. Delen van dit belangrijke nieuws, dat de stemvoorkeur van veel Bidenstemmers had kunnen veranderen, werd bewust onderdrukt. Ook werden bij tweets van Trump steeds vaker zogenoemde “disclaimers” geplaatst, of tweets zelfs onleesbaar[5]. Hoewel bekend is dat Trump het niet altijd even nauw neemt met de feiten, is dit een ongehoorde ingreep in het politieke proces door een niet-gekozen bedrijf.
“Nepnieuws”-bestrijding
Ook “nepnieuws” met betrekking tot de verspreiding van het SARS-CoV-2 virus – met andere woorden: alle nieuwsberichten die in strijd zijn met het officiële WHO en RIVM advies – waarvan wij reeds aantoonden dat dit op meerdere punten onjuist is en pas vrij recent bijgesteld is – ondergingen deze behandeling. [6]
Wat dat betreft is het misschien nuttig om de parallel te trekken met media als briefpost of de telefoon. Zouden wij het acceptabel vinden als een telefonist meeluistert met onze gesprekken en zodra een gesprek te seksueel wordt, ons telefoonabonnement afsluiten? Of bij elke politiek incorrecte opmerking, de tekst “deze opmerking is omstreden” laten horen? Of dat alle brieven die we versturen door de censuur gaan zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog, en alle onaanvaardbare teksten weggewerkt zijn? Dat printers elke keer dat we, zeg, een Zwarte Piet-plaatje of een studentenfeestje met veel bloot en drank zouden afdrukken, een witte vlek zouden printen? Toch is dit precies wat er gebeurt op Facebook, Twitter en YouTube. Censuur in een democratie, in vredestijd.
Geen wonder dat er zowel in Europa als Noord-Amerika steeds meer stemmen op gaan om deze totaal uit de hand lopende ongecontroleerde macht aan te pakken.
OPTA voor sociale mediaprofielen
Het is erg moeilijk om van telefoonnummer te veranderen. Alle levende personen en instanties die je telefoonnummer hebben, moeten het nieuwe telefoonnummer bijwerken. Daarom is de uitgifte van telefoonnummers in Nederland nu gekoppeld aan een onafhankelijke telecom-autoriteit, OPTA. Wil je van telecomprovider veranderen, dan kan je je nummer behouden. De overdracht van je nummer van de oude naar de nieuwe telecomprovider gaat via OPTA. Dit was voor de oprichting van OPTA niet mogelijk.
Telefoonnummers hebben geen geheugen. Dit is anders bij sociale mediaprofielen. De inhoud op een gemiddeld Facebook-profiel is enorm. Honderden contacten, foto’s, likes, berichten, gedeelde artikelen enzovoort maken het erg lastig om van een sociale netwerksite naar een andere te verhuizen.
Het zou daarom goed zijn om een open protocol voor sociale medianetwerken te ontwikkelen, een verbeterde versie van OpenSocial bijvoorbeeld, en die verplicht te stellen voor alle sociale-netwerksites. Zo kunnen gebruikers van verschillende sociale-netwerksites met elkaar communiceren zoals dat nu met bijvoorbeeld e-mail of telefoon al kan. En ook, tegen betaling van een kostendekkend bedrag, van sociale-media server verhuizen. Zo kan iemand die bijvoorbeeld van Facebook naar Friendweb of Minds verhuist, nog steeds communiceren met haar Facebookvrienden via dit universele protocol,
Weet je nog niet het verschil tussen een tauon en een gluon, of een W- en een Z-deeltje? In deze video van iets meer dan een kwartier worden de eerste principes in de deeltjesfysica beschreven.
Zeventien fundamentele deeltjes
Niet aan de orde komen de “generaties”. Dit zijn de zwaardere versies van elementaire deeltjes. Dit verandert echter niet heel veel. Ook deze zwaardere versies zijn onderhevig aan dezelfde interacties als die van elektron, upquark en downquark.
Onze wereld bestaat volgens het Standaardmodel uit 17 fundamentele deeltjes. Met hun antideeltjes. Althans, als we alle kleurcombinaties van gluonen en quarks negeren. Van deze 17 deeltjes zijn er enkele hun eigen antideeltje, zoals het foton. Deze deeltjes, met de relativiteitstheorie, vormen de wereld zoals we die nu kennen.
Wat we nog niet weten in de deeltjesfysica
Toch is ook dit beeld nog niet compleet.
Zo is het hypothetische graviton nog nooit aangetoond. Dit is het deeltje dat de zwaartekracht zou overbrengen. Wat erger is, het is niet duidelijk hoe dit deeltje ruimte en tijd kan veroorzaken. Dit is onderwerp van talloze pogingen om kwantumzwaartekracht te beschrijven. Al deze pogingen zijn tot nu toe mislukt. Mijn persoonlijke vermoeden is dat kwantumverstrengeling met virtuele deeltjes ruimtetijd en zwaartekracht veroorzaakt.
Viervijfde van alle zwaartekracht in het heelal wordt veroorzaakt door iets dat we nog niet kennen. Dat ‘iets’ hebben we dan maar ‘donkere materie’ genoemd.
Mooi aan dit filmpje is dat het duidelijk maakt wat we nog niet weten. Waar de gaten in onze kennis zich precies bevinden.
Het Standaardmodel verklaart alle interacties in de deeltjesfysica die we kennen. Althans: bijna alle. Er zijn anomalieën gevonden bij het verval van b-mesons. En de zwaartekracht is nog steeds niet ontraadseld. – Wikimedia Commons
Nieuwe deeltjesfysica en natuurkunde
Al tientallen jaren, sinds de jaren 70, staat de natuurkunde stil. Althans, de theorie. Ontdekkingen als het Higgs-boson en zwaartekrachtsgolven waren al decennia geleden voorspeld.
Wat we nodig hebben is een opvolger van Einstein. Iemand die met een gedurfd concept de verborgen aannames die we doen, omverwerpt. Iemand die het Standaardmodel en de algemene relativiteitstheorie kan samenvoegen tot een Theorie van Alles. Of een opvolger van Hamilton, die met een elegantere benadering de ingewikkelde wiskunde achter de kwantummechanica simpel kan maken. Dit, opdat de diepe structuur daar achter naar boven komt. En er zo zicht komt op het ontdekken van deze theorie. Tot nu toe lukt dit nog niet erg. De door de mainstream bejubelde snaartheorie is hels complex. De alternatieven zijn niet veel beter.
Zal een mens dat lukken? Of moeten we wachten op de komst van kunstmatige superintelligenties? Het grootste van alle raadsels wacht nog steeds op een oplossing.
De magnetische pool, die in de twintigste eeuw onder noord-Canada lag, beweegt de laatste jaren richting Siberië. Gaat de magnetische pool omklappen?
Magnetische pool
De aarde heeft een geografische noord- en zuidpool: de punten waar de rotatieas van de aarde het oppervlak doorsnijdt. Deze verandert vrijwel niet van ligging. De aarde heeft ook magnetische polen, de punten waar het kompas heen wijst. Deze magnetische pool ligt in de buurt van de noordpool, maar valt er niet mee samen. Hij verandert ook voortdurend van ligging. Wat wij de magnetische noordpool noemen, is in feite een zuidpool. Dat komt omdat magnetische polen elkaar afstoten. Traditioneel noemen we de richting waarin een magneet zich in het aardse magneetveld oriënteert de noordpool, maar de Magneet Aarde is dus omgekeerd georiënteerd.
Magnetische polen veroorzaakt door metaalstromingen in de aardkern
De kern van de aarde bestaat uit een vaste binnenkern en een vloeibare buitenkern. Beide bestaan waarschijnlijk uit een nikkel-ijzer legering, ongeveer zoals de metaalasteroïde Psyche (Psyche is in feite een “blootliggende” kleine planeetkern). In de aardkern bestaan er stroperig langzame stromen van metaal, die voortdurend van richting veranderen. De coriolis-pseudokracht door de rotatie van de aarde zorgt ervoor dat de stroomrichting van deze stromen ruwweg noord-zuid georiënteerd is. Zou de aarde ophouden met roteren, zoals Venus, dan zou het aardmagnetisch veld ook verdwijnen. Dit zal ook gebeuren, als de gehele aardkern vast is geworden. Dit is slecht nieuws: onze atmosfeer en oceanen worden dan langzaam weg geblazen door de zonnewind en stralingsdruk. De aarde verandert dan op den duur in een soort levenloze Maan. Alleen rotsbacteriën zullen dan nog overblijven.
De stromingen binnen de buitenste kern houden het aardmagnetische veld, en hiermee de magnetische pool en zijn tegenhanger, in stand. Bron: Wikimedia Commons / United States Geological Survey
Waarom verschuiven de magnetische polen?
De aardkern produceert door radioactief verval warmte. Heet metaal stroomt richting de mantel, koeler metaal krimpt, wordt daardoor dichter en zakt richting de binnenkern. Dit is de “dynamo” die het aardmagnetisme aandrijft. De stromingen in de aardkern veranderen voortdurend van richting, maar in grote lijnen volgen ze de aardrotatie. Eens in de paar honderdduizenden jaren klappen ze om. Als gevolg daarvan klapt het magnetische veld eveneens om.
Magnetische pool verschuift steeds sneller
Dat lijkt nu te gebeuren. De snelheid waarmee de magnetische pool verschuift is de laatste decennia toegenomen. De pool reist nu richting Siberië. De reden is dat de negatieve magnetische flux onder noord-Canada verzwakt en die onder Siberië juist versterkt, vermoedelijk door veranderingen in de metaalstromingen in de buitenste aardkern [1]. De geofysicus Philip Livermore en zijn team hebben deze veranderingen gemodelleerd. Op grond daarvan voorspellen ze dat de komende decennia de magnetische noordpool nog zo’n 300 tot 600 km in de richting van Siberië zal reizen. Zie afbeelding, afkomstig uit [1]. Deze verandering gaat snel. Het is daarom niet uitgesloten dat er sterkere veranderingen komen.
Populisten en populisme krijgen door de opkomst van partijen als SP en PVV de laatste jaren veel aandacht in de mainstream pers. Maar hoe zit het eigenlijk met het elitarisme, de anti-ideologie van het populisme?
Elitarisme, wat is dat?
In Nederland is het begrip elitarisme vrij onbekend. In internationale bronnen wordt elitarisme omschreven als:
Elitarisme is het geloof of idee dat individuen die een elite vormen – een selecte groep mensen die wordt gezien als kwalitatief beter, hoog intellect, rijkdom, speciale vaardigheden of ervaring – waarschijnlijk nuttiger zijn voor de samenleving als geheel, en daarom een grotere invloed of autoriteit verdienen dan die van anderen. [1]
Deze definitie is duidelijk en zullen we daarom hier gebruiken.
“Elitarisme” wordt net als de tegenhanger “populisme” doorgaans pejoratief gebruikt. Aanhangers van het elitaristische gedachtengoed laten zich er in Nederland zelden op voorstaan dat ze elitarist zijn. Ze noemen zich eerder “anti-populist”, “fatsoenlijk mens” of “weldenkend mens”.
De lagere klassen worden meestal aangeduid als “tokkie”, “muppets” of “proleten”.
Kennen de Lage Landen een elite?
Nederlanders laten zich er graag op voorstaan dat Nederland een egalitair, meritocratisch land is. Hoewel de machtsverschillen in Nederland kleiner zijn dan die in veel andere landen, kent Nederland wel degelijk een nadrukkelijk aanwezige elite en zelfs de hoogste verschillen in bezit ter wereld. Op topposities zie je steeds dezelfde namen weer voorbijkomen: de Tweehonderd van Mertens blijken als maatschappelijk fenomeen onuitroeibaar sinds de Pruikentijd.
De Britse vossenjacht, een ondertussen verboden bekend icoon van het Britse elitarisme. Bron: Owain Davies, Wikimedia Commons
België kent deze pretenties niet. België vormt een federatie van drie landsdelen met een duidelijke regionale identiteit. Vlaanderen, Wallonië en het Duitstalige gebied. Deze tegenstellingen zijn in hoge mate gepolitiseerd. Cliëntelisme is in België normaler dan bij de noorderburen. En hiermee grote machtsverschillen ook. Dat maakt het voor de Belgische elite ook minder moeilijk om het eigen bestaan te rechtvaardigen dan in Nederland. Zij kunnen de bevolking tegen elkaar uitspelen.
Denkers in het elitarisme
In Nederland is het politiek incorrect om elitaristische ideeën te verkondigen. Elitaristen handelen liever achter de schermen om hun zin door te voeren. Het volk is er om te gehoorzamen, niet om een discussie mee te voeren. Het is vulgair en werkt ook tegen je om dingen aan de grote klok te hangen. Het is effectiever om een ander oud-medecorpslid of medelid van de golfclub of Rotary te vragen om wat voor je te regelen. Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet deed een verwoede poging om elitistische ideeën te populariseren. Deze poging werd niet op prijs werd gesteld door de overige elitaristen. Baudet is nu door het tolereren van biologisch racisme en nazi-ideeën binnen zijn achterban in diskrediet gebracht als mainstream opiniemaker.
In het buitenland bestaat wel een rijke traditie van elitaristische denkers. Deze gaat terug op de Atheense filosoof Plato. Plato liet zich, zo lijkt het, weer inspireren door vedische ideeën omtrent het racistische kastensysteem. Adel, aristocratie en monarchie (en natuurlijk het hindoeïstische kastensysteem) zijn terug te voeren op elitaristisch gedachtengoed.
Bekende moderne elitaristische denkers zijn de recent overleden Britse filosoof Roger Scruton (inspirator voor Thierry Baudet), overigens van lage komaf, Julius Evola, Friedrich Nietzsche, Gaetano Mosca, Robert Michels en Vilfredo Pareto. Alhoewel dit trio meer de werking van elitevorming beschrijft, dan elitisme expliciet verdedigt. Nauw verwant met het elitarisme is het sociaal darwinisme. Voor een erfelijke elite, zoals de adel en het koningshuis, zijn darwinistische ideeën over genetische superioriteit vanzelfsprekend erg aantrekkelijk.
Geniet in deze donkere tijden van kleine dingen. Van elkaar. Van de gezelligheid, al is het maar met een kleine groep. Wees voorzichtig. Besmet elkaar niet.
En denk groot. Want ook deze donkere tijden zullen voorbij gaan. Onze toekomst is stralend.
NGC2264, de Kerstboomnevel. Bron: ESO
Want wij zijn de mensheid. De aarde is onze wieg, maar we kunnen niet voor altijd in onze wieg blijven.
