Visionair – Pagina 374 – de blik op oneindig

Rusland: een dunbevolkt land omringd door dichtbevolkte buurlanden

Verbond Duitsland-Rusland nachtmerrie Amerikanen

6 reacties / Europa, Geopolitiek / Door Germen Roding / 5 december 2010 23 november 2011

De relaties tussen de vroeger gezworen vijanden Duitsland en Rusland zijn sterk aan het verbeteren. Een toekomstig Euraziatisch machtsblok is in de maak. En dat vinden de Amerikanen niet leuk.

De geopolitieke situatie van Rusland
De Russen bevinden zich in een weinig benijdenswaardige situatie. Hoewel hun land enorm is, is het strategisch gezien een nachtmerrie. Er is behalve de Transsiberië-express nauwelijks een verbinding tussen West-Rusland en het verre oosten: als deze spoorweg wordt gesaboteerd ligt het land lam. De enige snelweg loopt vlak langs de Chinese grens. Tot overmaat van ramp: de bevolking krimpt snel. In 2050 zijn er naar schatting 111 miljoen Russen vergeleken met 141 miljoen nu. Ter vergelijking: in de islamitische zuiderburen Turkije en Iran wonen dan elk 100 miljoen mensen en in China anderhalf miljard.

Buurland China wordt steeds machtiger en sterker en steeds meer Chinezen migreren naar het vrijwel onbevolkte Siberië. Ook verder naar het westen ziet het er door de ineenstorting van de bevolking somber uit voor de Russen.

De geopolitieke situatie van Duitsland
Duitsland maakt onderdeel uit van de Noord-Europese laagvlakte. Door de centrale ligging, goede verbindingen, goede relaties met alle buurlanden en goed ontwikkelde economie is Duitsland veruit het machtigste land in Europa. Duitsland kampt met vergelijkbare problemen als Rusland. Ook in Duitsland krimpt de bevolking van nu tachtig miljoen tot in 2050 rond de zeventig miljoen. Duitsland grenst niet zoals Rusland aan islamitische landen, maar kent een snelgroeiende vooral uit Turken bestaande islamitische immigrantenpopulatie die slecht integreert, waardoor in het binnenland steeds meer spanningen ontstaan. De Turkse islamistische president Erdogan voert een actief beleid om de Turken in Duitsland te verturksen en zo de greep op Duitsland te vergroten. Door het naziverleden waren nationalistische sentimenten in Duitsland tot voor kort taboe, maar het lijkt erop dat dat nu door de integratieproblemen aan het veranderen is.

Natuurlijke bondgenoten
Door de krimpende bevolking vormen beide landen geen bedreiging voor elkaar. Er liggen meerdere bufferstaten (Polen, Wit-Rusland en Oekraïne) tussen beide landen. De hoogontwikkelde Duitse industrie kan de Russische grondstoffen verwerken tot hoogwaardige producten, terwijl Duitse investeringen in Rusland voor beide partners erg aantrekkelijk zijn om zo Rusland te ontwikkelen en de overvloed aan gespaard kapitaal in Duitsland lucratief te investeren. En, belangrijker: beide landen kunnen het alleen niet bolwerken tegen machtige imperia als de Verenigde Staten of China.

Het Euraziatische Rijk
Samen, en zeker wanneer ook de rest van Europa samenwerkt, verandert dat en ontstaat het machtigste blok ter wereld van bijna een miljard rijke en goedopgeleide mensen dat de grootste landmassa ter wereld, Eurazië, totaal beheerst. De wat wereldvreemde president Obama houdt zich liever bezig met het verzoenen van de westerse en islamitische wereld, maar meer nationalistische Amerikanen maken zich grote zorgen.

Eurussia: de nachtmerrie voor de Amerikanen.

Als Poetin zijn woorden waarmaakt en op de euro overstapt, wordt niet de dollar maar de euro de wereldvaluta van de toekomst. De Europeanen en Rusland zullen door deze samenwerking met gemak het hoofd kunnen bieden aan de Chinese, islamistische en Amerikaanse druk. De rollen zouden zelfs wel eens omgekeerd kunnen worden. Geen wonder dus dat meer nationalistische kringen in de VS er nu alles aan doen om deze samenwerking te saboteren. Hun belangrijkste troef: Polen, dat uiterst slechte ervaringen heeft met Duitsers en Russen die onderling deals sluiten. Echter: de Polen hebben ook slechte ervaringen met de mate waarin Amerikanen zich aan hun woord houden.

Zonder politie zullen rellen en plunderingen uitbreken.

Red de euro, laat landen failliet gaan

7 reacties / Europa, Maatschappij / Door admin / 4 december 2010 4 december 2010

De euro is een multinationale munteenheid. Dat betekent, dat de euro niet door de centrale bank van één land, maar door de Europese Centrale Bank van alle landen in de eurozone gezamelijk wordt uitgegeven. Als Nederland of Spanje in zee zou zinken, zou de euro hiermee dus niet waardeloos worden.

Wat bepaalt de waarde van een munt?
De waarde van de euro hangt niet af van de economie in één land.

Voor de euro is het het beste om de markt spilzuchtige landen als Griekenland af te laten straffen.

De euro is het betaalmiddel in de eurozone, een groep van zestien (na 1-1-2011 zeventien) landen die afgesproken te hebben de euro te gebruiken. Alle waarde in de eurozone wordt dus uitgedrukt in euro’s. Hoe groter deze waarde, hoe meer de euro waard wordt en omgekeerd.

Hoe kan de waarde van de euro beïnvloed worden?
De centrale bank kan de koers van de euro op drie manieren manipuleren: door de rente te verhogen of te verlagen, door enorme steunaankopen of -verkopen van vreemde valuta’s (in de praktijk is dat de Amerikaanse dollar) of door extra euro’s bij te gaan drukken.

Wat gebeurt er als een land failliet gaat?
Een land kan niet failliet verklaard worden, omdat er geen gerechtshof bestaat dat het faillisement kan uitspreken.

Wat wel kan gebeuren is dat een land, bijvoorbeeld Griekenland of Spanje, de aflossing op zijn schulden niet meer kan voldoen. Obligaties, dat zijn stukjes lening, van die landen worden dan waardeloos. Dat is bijvoorbeeld met Russische obligaties na de Russische Revolutie gebeurd. Niemand wil het land dan meer geld lenen of goederen of diensten aan de overheid leveren. Ambtenaren worden dan niet meer betaald en alle publieke diensten liggen stil.

Leven zonder overheid
Het particuliere bedrijfsleven functioneert dan wel nog steeds.

Ook zullen semi-overheidsbedrijven die niet afhankelijk zijn van subsidies het overleven. Het vervelendste probleem is het handhaven van de orde, immers ook politiemensen en militairen zijn ambtenaren. Mogelijk gaan ze zelf plunderen om te overleven. In veel Afrikaanse landen, zoals Congo Brazzaville, is dat nu al schering en inslag.

Gepensioneerden en hulpbehoevenden
Ook ziet het er beroerd uit voor gepensioneerden die een 0verheidspensioen ontvangen. Als de overheid in ieder geval leger en politie door blijft betalen dan zal in ieder geval totale ontwrichting voorkomen kunnen worden. Wel moet er in samenwerking met vrijwilligers en het bedrijfsleven een humanitaire oplossing (voedselbanken en gaarkeukens) gezocht worden voor bejaarden en hulpbehoevenden.

Massale migratie
Door het massaal wegvallen van de koopkracht van ambtenaren zal het bedrijfsleven een stevige dreun krijgen, met als resultaat werkloosheid. Daardoor zullen veel werkenden in het buitenland werk proberen te vinden. Dit gebeurt nu al massaal in Ierland.

‘Faillisement’ per saldo niet zo erg
Een land wordt niet van de aardbodem weggevaagd zonder overheid.

In feite is het een weinig zachtzinnige correctie die brengt wat de spilzuchtige overheden in kwestie zelf al veel eerder hadden moeten uitvoeren: een drastische inkrimping van een veel te grote hoeveelheid ambtenaren en sociale zekerheid. ‘Ouderwetse’ burenhulp en voedselhulp uit andere Europese landen zullen de periode draaglijk maken. Massale hongersnoden zullen niet uitbreken.

De nieuwe, veel kleinere, overheid zal een groot deel van de schulden domweg afschrijven. Er zullen mogelijk wat ongezonde banken omvallen, onze pensioenen worden een stuk lager als ons pensioenfonds zo stom is geweest in bijvoorbeeld Griekse obligaties te beleggen, maar we zullen niet stoppen met ademen. Het is even slikken, maar daarna kunnen de Grieken weer een nieuwe start maken.

Alleen door godsdienstige ideeën te behandelen zoals alle andere ideeën lossen we de godsdienst-gerelateerde problemen op.

Godsdienstvrijheid? Weg er mee

30 reacties / Filosofie, Maatschappij, Nederland / Door Germen Roding / 4 december 2010 3 januari 2023

Godsdiensten zijn niets anders dan pakketjes ideeën met een label “heilig” er op gestempeld. Godsdienstvrijheid geeft schadelijke ideeën een vrijbrief, die niet-godsdienstige ideeën niet hebben.

Onderdrukking in naam van godsdienstvrijheid

Rond 2010 kwam in Pakistan een geval aan het licht van een islamitische geestelijke die een bedrag van vierduizend euro op het hoofd van een christelijke vrouw heeft gezet omdat ze “de islam heeft beledigd”. Discriminatie van niet-islamieten is in Pakistan en veel andere islamitische landen een zeer ernstig probleem.

In Pakistan is religieuze waanzin invloedrijker dan hier, maar ook hier in Nederland kenden we tot 2014 we een verbod op smadelijke godslastering. Rechtsbescherming, met andere woorden, voor iets dat niet door middel van door een rechtbank geaccepteerde forensische technieken, of zelfs maar door welke natuurwetenschapper dan ook, is aan te tonen.

Daarom moet het afgelopen zijn met het “respect” voor religies, alleen omdat het om een religie zou gaan.

Voorbeelden van misstanden door godsdienstvrijheid

Het lichamelijk letsel toebrengen aan kleine kinderen is strafbaar, toch accepteren we besnijdenis omdat het een religieuze gewoonte is.

Er is een filmkeuring die kinderen beschermt tegen beelden van geweld, seks, discriminatie en dergelijke. Het land is te klein als ouders kinderen leren de Hitlergroet te brengen en Hitler ophemelen. Toch wordt kinderen geleerd zogenaamde profeten te respecteren en te vereren die zich schuldig maakten aan etnische zuivering en massamoord.

Discriminatie is strafbaar. Toch worden kinderen op bepaalde religieuze scholen volgepompt met haat tegen on- of andersgelovigen, vrouwen en homo’s.

Dierenmishandeling is strafbaar, toch mogen dieren ritueel en onverdoofd geslacht worden omdat religieuze regels dat zeggen.

Geen godsdienstige ideeën voortrekken boven andere ideeën

Artikel 6 van de Nederlandse Grondwet, waarin de godsdienstvrijheid is geregeld, kan gezien worden als het voortrekken van gelovigen ten opzichte van niet-gelovigen. Immers, volgens artikel 1 is ieder mens in Nederland gelijk, en is discriminatie dan ook verboden. Toch worden op basis van artikel 6 soms vergaande uitspraken door gelovigen goedgekeurd, terwijl zij wel met artikel 1 in strijd zijn (met dank aan prog.lib)

Daarom. Schaf de bijzondere voorrechten die gelovigen genieten af en vervang ze door de rechten die atheïsten genieten. maak geen onderscheid meer tussen meningen en heilige meningen. Vervang, met andere woorden, de vrijheid van godsdienst door de vrijheid van levensovertuiging.

Felisa Wolfe verzamelt monsters bij het Mono Lake.

Arsenicum-gebaseerd leven ontdekt op aarde?

5 reacties / Wereld, Wetenschap, Zonnestelsel / Door Germen Roding / 30 november 2010 29 januari 2012

Uit de volgorde van sprekers op de NASA-persconferentie is af te leiden dat waarschijnlijk het bestaan van arsenicum-gebaseerd leven op aarde wordt onthuld.

NASA kondigt een persconferentie aan aanstaande donderdag. De sprekerlijst is als volgt:

– Mary Voytek, director, Astrobiology Program, NASA Headquarters, Washington
– Felisa Wolfe-Simon, NASA astrobiology research fellow, U.S. Geological Survey, Menlo Park, Calif.
– Pamela Conrad, astrobiologist, NASA’s Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Md.
– Steven Benner, distinguished fellow, Foundation for Applied Molecular Evolution, Gainesville, Fla.
– James Elser, professor, Arizona State University, Tempe

Dat Mary Voytek als eerste spreekt, is logisch. Zij is de directeur van het NASA astrobiologie programma.
Interessant is nummer twee, Felisa Wolfe-Simon.

Felisa doet onderzoek naar bacteriën in het arsenicumrijke Mono Lake die volgens haar in hun DNA geen op fosfor gebaseerde nucleïnezuren hebben, maar de fosfor vervangen door arsenicum. In een uitzending van VPRO Labyrint werd kort geleden al aangekondigd dat ze binnenkort met resultaten naar buiten zou komen in die richting.
Het ontdekken van een organisme op aarde dat gedijt op het voor mensen dodelijke gif arsenicum in plaats van fosfor zou een revolutie in de biologie betekenen en zeker enorme gevolgen hebben voor de zoektocht naar buitenaards leven.

UPDATE: een tweetal valsspelende Britse kranten heeft onthuld dat het inderdaad gaat om de ontdekking van een bacterie die op arseen leeft in plaats van op fosfor.

UPDATE 2: een ander onderzoeksteam heeft de arseenbacterie voortgekweekt in een voedingsoplossing met arsenicum en heeft het DNA geanalyseerd. Zoals het er nu naar uitziet, bevat het DNA geen arseen. Toch geen leven, mede gebaseerd op arseen?

Pubs namen de rol van banken over in het Ierland van 1970. Bron: Wikimedia Commons

Beurs als opvolger bank

1 reactie / Europa, Maatschappij, Nederland / Door admin / 21 november 2010 19 november 2021

Banken zijn onmisbaar, roepen bankiers om het hardst en denken veel mensen. Maar is dat wel zo?

De afgelopen maanden hebben Europeanen en Amerikanen zwaar moeten boeten voor het wanbestuur door bankiers. Letterlijk duizenden miljarden euro’s zijn er verdampt terwijl de bankbestuurders zichzelf uitgebreid in de watten legden.

Banken maakten zichzelf onmisbaar
Banken, is de volkswijsheid, zijn een noodzakelijk kwaad. Ze verstrekken leningen, het zijn “makelaars in geld” die de bezitters van kapitaal, in de vorm van spaargeld, in staat stellen op een relatief veilige manier rendement te laten krijgen op hun bezit: spaarrente. De bankiers lenen zelf dit geld weer uit aan afnemers die veel meer rente betalen: mensen die rood staan, bedrijven, hypotheeknemers. Nog schokkender: bankiers lenen extra geld van de centrale bank voor een zeer laag tarief: een procent in 2010, om het vervolgens tegen woekertarieven, vijf procent of meer, weer uit te lenen: het zogenaamde fractional banking systeem.

Omdat banken de totale geldstroom beheersen, hebben ze zichzelf onmisbaar gemaakt. Eigenaren van kapitaal moeten naar een bank om hun kapitaal veilig op te bergen. Salarissen worden niet meer contant uitbetaald aan het einde van de maand, zoals vroeger gebeurde, maar overgemaakt op een bankrekening. Het bezit van een bankrekening is daarom verplicht voor iedereen die in loondienst werkt of een uitkering krijgt.

Banken persen de bevolking tientallen miljarden af
Door deze ‘systeemfunctie’, zoals dat in Den Haag heet, hebben de bankiers een machtig chantagemiddel in handen. Door alleen al te dreigen dat hun bank om gaat vallen, moet de overheid, dat is dus de Nederlandse bevolking, voor tientallen miljarden bijspringen. We hebben dat moeten doen in 2009.

De IJslanders hebben waarschijnlijk de zwaarste prijs moeten betalen. De bevolking van dit kleine land moet tientallen jaren zwoegen om de schulden, gemaakt door falende bankiers, af te betalen. Door de hoge uitgaven om veel te grote banken te redden, is ook Ierland aan de bedelstaf geraakt.

Ook de Nederlandse schatkist heeft zware averij opgelopen. Onze staatsschuld is in één klap met tientallen miljarden gestegen. Als het enorme concern ING (balanstotaal 1300 miljard, dat is vijf keer zoveel als de Nederlandse staat per jaar binnen krijgt) omvalt, verdubbelt zelfs in één klap de Nederlandse staatsschuld, omdat Nederland voor 200 miljard euro garant staat voor buitenlandse spaartegoeden bij ING. Kortom: we zitten enorm in de problemen dankzij de banken.

Hoe werkt een effectenbeurs?
Op een effectenbeurs worden (naast natuurlijk dingen als opties, obligaties en dergelijke) aandelen, stukjes bedrijf, verkocht. De gemiddelde belegger heeft geen tientallen miljoenen op zak om een compleet bedrijf op te kopen. Daarom zijn bedrijven met de rechtsvormen NV of BV in stukjes, aandelen, opgedeeld die elk een minuscuul deel van het bedrijf vertegenwoordigen.

Hoe meer vertrouwen mensen in een bedrijf, bijvoorbeeld Philips, hebben, hoe meer de aandelen Philips waard worden. Stort het vertrouwen ineen, dan worden de aandelen veel minder waard. Naast aandelen kan je ook stukjes schuld kopen: obligaties. Denk aan staatsobligaties: stukjes staatsschuld en bedrijfsobligaties, schulden die bedrijven als Philips aangaan.

Op dit moment worden alleen grote bedrijven en schulden van grote bedrijven op de effectenbeurs verhandeld. Naar de beurs gaan is duur. In de VS is de IPO, de beursgang, een manier om ook met een klein bedrijf snel aan startkapitaal te komen. Daardoor wordt het kapitaal van spaarders en beleggers naar de banken en naar de effectenbeurs AEX op het Beursplein (eigendom van Euronext) gezogen. Als belegger kan je alleen in grote bedrijven beleggen. Kleine bedrijven moeten naar de bank om geld te lenen en aandelen verkopen is helemaal lastig. Daar moet weer een dure bedrijfsmakelaar voor ingeschakeld worden.

De beurs als vervanger voor de bank
Zou je geen aandelen willen kopen van de bakker om de hoek, de maker van je meubels of het reisbureau dat je goed kent, in plaats van een laag rendement op je spaargeld? Of zou je niet liever je hypotheek door duizenden spaarders willen laten betalen? Zou jij op je spaargeld niet het rendement willen hebben dat de bank maakt op rood staan?

Peer lending: rechtstreeks lenen aan anderen
Het zou kunnen, als de functie van een bank werd overgenomen door lokale effectenbeurzen. In Nederland was er tot voor kort een ‘peer lending’ systeem actief: Boober. De Engelse en Amerikaanse versies, Zopa.co.uk en Prosper.com, bestaan nog steeds. De banken waren en zijn daar uiteraard niet blij mee.

Micro-effectenbeurzen
Het was even zoeken, maar in Australië blijkt er een echte micro-effectenbeurs te bestaan. Wat vermoedelijk scheelt is dat de banken in Australië niet zoveel in de melk te brokkelen hebbenn als hier in Nederland. Hopelijk komt er ook hier snel een dergelijk initiatief. Uit de charitatieve hoek komt er in ieder geval al een microkrediet-systeem waardoor je als particulier zelf geld uit kan lenen aan ondernemers uit de derde wereld.

Met elkaar verstrengelde deeltjes vertonen een merkwaardige correlatie. Hoe dit kan, is al bijna een eeuw een raadsel.

Onzekerheidsprincipe beperkt werking op afstand

2 reacties / Wetenschap / Door admin / 20 november 2010 19 november 2021

De kwantummechanica verbergt nog veel verrassingen. Maar liefst een halve eeuw hebben wetenschappers over iets achteraf vanzelfsprekends heen gekeken.

Tot nu toe werd gedacht dat het onzekerheidsprincipe van Heisenberg uit de kwantummechanica (je kan niet precies én de plaats én de impuls,dat is massa maal snelheid, van een deeltje weten) niets te maken had met de raadselachtige werking op afstand. Dit blijkt niet te kloppen. Vanwege het onzekerheidsprincipe kunnen deeltjes elkaar maar een maximale hoeveelheid beïnvloeden. Dat bleek al eerder uit experimenten, maar er was geen theoretische verklaring voor. Theoretisch natuurkundigen Wehner en Oppenheimer hebben nu zelfs een vergelijking afgeleid die precies beschrijft hoe de maximale werking op afstand afhangt van het onzekerheidsprincipe.

Aan de ene kant is dit jammer: als we een manier konden vinden om informatie sneller dan het licht te verplaatsen, zou dit een aantal uiterst interessante uitvindingen hebben opgeleverd. Denk aan sneller-dan-het-licht reizen naar de sterren. Waarschijnlijk bevat de kwantummechanica nog veel meer van dit soort onverwachte dingen, maar helaas moeten we constateren dat de meest getalenteerde natuurkundigen zich bezig houden met de onwerkbare, in de praktijk nauwelijks toe te passen snaartheorie.

Iraanse herdenkingsprent, waarbij de martelaar Soleimani wordt opgehaald door de islamitische doodsengel Israfil. In werkelijkheid was de man verre van een heilige en verantwoordelijk voor de dood van duizenden mensen. Bron: Islamitische Republiek Iran

Islam wordt overschat

12 reacties / Filosofie, Maatschappij, Nederland / Door Germen Roding / 17 november 2010 19 november 2021

Zowel door links, door islamcritici als door de islamieten zelf wordt de islam zwaar overschat. Laten we ons liever met echt belangrijke dingen bezig houden.

De islam, volgens islamhaters

Volgens islamcritici zoals Geert Wilders en hiervoor Pim Fortuijn, is de islam de grootste geopolitieke bedreiging van Nederland. Het gaat, stellen zij, om een totalitair geloof dat er naar streeft om de wereld te onderwerpen aan de islamitische wetten.

Zij wijzen op het relatief hoge percentage kinderen met een islamitische achtergrond, in 2003 ongeveer 15% van alle pasgeborenen. Een ander argument: de dwangmatige manier waarop de islam wordt opgelegd door en aan veel islamieten. Zij gaan er van uit dat er een vrijwel volmaakte groepsdwang bestaat binnen de islamitische gemeenschap en dat deze voldoende is om islamieten te dwingen zich binnen de groep te handhaven. Mensen die dat niet met hen eens zijn, zien ze als naïeve dwazen of landverraders.

De islam, volgens de ‘progressieven’

Volgens een tweede groep, die ruwweg samenvalt met de stemmers op zichzelf progressief noemende partijen, is er van islamisering geen sprake. Zij zien de islamieten vanwege hun politieke engagement en vaak anti-westerse gerichtheid als waardevolle bondgenoten in de strijd tegen het westerse imperialisme en de bekrompen conservatieven, vaak als ‘fascisten’ aangeduid, in eigen land. Ook zien ze de islamieten als de nieuwe joden, als de kanaries in de kolenmijn waarvan de behandeling laat zien of het fascisme weer opnieuw de kop op steekt.

De islam is in hun ogen in tegenstelling tot het christendom een niet-westerse godsdienst en hiermee een interessant ideologisch alternatief voor de neoconservatieven. De nogal conservatieve ideeën die veel islamieten er over vrouwen en homoseksualiteit op na houden, zien ze daarom doorgaans door de vingers. Zij beschouwen de islamieten als een kwetsbare groep die extra bescherming verdient.

Er bestaan veel gradaties tussen beide standpunten.

jezus steniging — De islamieten hebben de steniging overgenomen van de joden.

De islam, volgens de islamieten zelf

Binnen de islamitische gemeenschap bestaan enkele, vaak overdreven, verschillen van mening over de rol die de islam en theologische bronnen van de islam moeten spelen. Vrijwel alle islamieten achten hun islamitische identiteit belangrijker dan bijvoorbeeld hun afkomst: ze beschouwen zichzelf voor alles als ‘moslim’. Dat komt ook tot uiting in de naamgeving: vrijwel alle kinderen van islamitische ouders krijgen een islamitische naam, vaak afkomstig van een namenlijst uit het land van herkomst.

Dit patroon zien we terug in de meeste islamitische gemeenschappen. In de praktijk blijkt afkomst echter een belangrijke rol te spelen: de reden dat de samenwerking binnen islamitische organisaties uitgesproken lastig is. De mate van het praktiseren van godsdienstige leefregels verschilt enorm, variërend van burqa-dragende vrouwen en mannen met lange baard die geld inzamelen voor de heilige oorlog tot islamieten die alcohol drinken en varkensvlees eten.

Samengevat: ‘de islam’ is vooral belangrijk als identiteitsbepalende factor. De solidariteit en identificatie met de eigen groep is zeer groot. De mening over wat ‘de islam’ is, of wat een goede islamiet is, loopt ook ver uiteen.

De oplossing: schaf ‘de islam’ af

Er blijkt dus totale begripsverwarring te zijn over wat met ‘de islam’ bedoeld wordt. Soennieten, sji’ieten en meer verlichte islamieten, jihadisten, seculieren en soefi’s zijn het veel punten radicaal met elkaar oneens en laat ik het over de niet-islamieten maar niet eens hebben.

Ook is het pakket waar ‘men’ het meestal wel over eens is dat het bij ‘de islam’ hoort, een samenraapsel van dingen die verreweg de meeste islamieten weerzinwekkend en belachelijk vinden, denk aan het stenigen van overspeligen, het verbod op muziek en het ‘recht’ om krijgsgevangen vrouwen van een vijandelijk volk seksueel te misbruiken, tot dingen waar zelfs de meest fanatieke islam-hater zich in zal kunnen vinden, zoals het gebod in de koran dat iedereen moet wedijveren in goede daden en dat slaven vrijlaten goed is.

Kortom: door over ‘de islam’ te spreken wordt onnodig verwarring geschapen. Wil een islamiet zichzelf niet vereenzelvigd zien met de bebaarde taliban-terroristen, dan moet hij zich geen islamiet noemen. Wil een islamhater niet dat ‘fatsoenlijke’ islamieten de dupe worden van islamhaat, dan moet hij ook niet over ‘de islam’ spreken.

Schaf ‘de islam’ als identiteitsbepalende constructie af en behandel elkaar als mens. Geloof of godsdienst mag nooit een excuus zijn om dingen te doen die anders niet door de beugel kunnen of mensenrechten te schenden. ‘De islam’ bestaat niet, ‘moslims’ en ‘ongelovigen’ bestaan niet. Er bestaan alleen mensen. Laten we ons met de werkelijke problemen bezig houden.

Het jaar 02010?

1 reactie / Mensheid, Visionaire projecten, Wereld / Door Germen Roding / 17 november 2010 9 september 2011

Volgens The Long Now Foundation, een groep visionaire kunstenaars en techneuten, denken we veel te veel korte termijn. De oorzaak is, zeggen ze, dat onze tijdschaal veel te beperkt is. Daarom kunnen we de lange-termijn gevolgen van wat we doen niet overzien.

Maar ze hebben, zoals ware visionairen betaamt, een oplossing bedacht: een klok die niet alleen uren, maar zelfs millennia meet. De Long Now Clock slaat dan ook niet elk uur, maar alleen één keer per eeuw. 1 januari 2000, of in de tijdnotatie van de Foundation 02000, sloeg de grote gong. Twee keer. Het zal dus weer tot het einde van het jaar 02999 wachten voor het uurwerk weer op volle kracht zal luiden.

De Long Now Clock is geen monument voor het verleden, maar juist voor de toekomst. ontworpen om de komende tienduizend jaar te doorstaan. Overleeft onze beschaving Peak Oil of volgt de totale ineenstorting? Met die laatste mogelijkheid hebben de makers rekening gehouden. Ook voor toekomstige mensen met een technisch ontwikkelingspeil van de bronstijd is de klok te repareren en te bedienen.

De eerste Klok, Clock One, is geplaatst op priveland van de Foundation, een stuk geologisch stabiele bergachtige woestijngrond in Oost-Nevada. Om het monument heen staat een bos van de oudste boomsoort ter wereld, bristlecone pines. Sommige bristlecone pines dateren nog uit de laatste IJstijd en sommige van de bristlecone pines die er nu staan, staan er mogelijk over tienduizend jaar, als de volgende IJstijd al weer is aangebroken en Nederland in een toendra of ijsvlakte is veranderd, nog.

De klok wordt opgewonden door mensen. Dat is volgens de Long Now Foundation, na een zeer grondige afweging, de meest betrouwbare methode, want mensen zullen er altijd in de buurt zijn en zo niet, dan is ook de Klok zinloos geworden…

Levensreddend? Groen in de omgeving is in ieder geval heel gezond, blijtk uit onderzoek.

Meer groen oplossing vergrijzing

2 reacties / Maatschappij, Nederland / Door Germen Roding / 11 november 2010 19 november 2021

Meer groen in de omgeving leidt tot minder ziekte in mensen. Een groot deel van de extra kosten van vergrijzing komt voort uit het vaker voorkomen van deze ziektes bij oudere mensen.

Naar blijkt, is het positieve gezondheidseffect van het wonen in een groener gebied even groot als het negatieve gezondheidseffect van een hogere leeftijd.

Een groot deel van de problemen die met vergrijzing te maken hebben zou dus opgelost kunnen worden door meer groen aan te planten in steden en voorsteden. Meer volkstuintjes dus in plaats van de kaalslag die nu plaatsvindt. Guerilla-farmers moeten van harte aangemoedigd worden in plaats van tegengewerkt worden met regels.

Meer groen dus, in en om het huis.

Ons onderwijs heeft nog veel trekken van de zeventiende eeuw.

Problemen in onderwijs door stompzinnige eisen aan leraren

3 reacties / Maatschappij, Nederland / Door Germen Roding / 11 november 2010 19 november 2021

Een leraar moet op dit moment een duizendpoot zijn. Niet veel mensen hebben die bijzondere combinatie van eigenschappen, waardoor een zwaar beroep wordt gedaan op schaarse mensen.

Ongeveer tien tot dertig procent van de leraren kan geen behoorlijk les geven. Ook is er een chronisch tekort aan leraren. Het gevolg: onregelmatige roosters, een hogere werkdruk voor de overige leraren en ook schooluitval. De rechtse regeringspartij VVD wil er, volstrekt voorspelbaar, er met de knoet overheen. De linkse vakbonden schreeuwen, al even voorspelbaar, moord en brand als reactie op deze plannen.

Zware eisen aan leraren
Een leraar in het middelbaar onderwijs moet niet alleen veel afweten van het onderwerp waarover hij of zij les geeft. Hij moet ook orde kunnen houden, controleren of zijn leerlingen hun huiswerk wel hebben gedaan, dat wat hij weet goed uit kunnen leggen en leerlingen enthousiast kunnen krijgen over zijn vak. Dit bij een zeer gemengde groep van leerlingen.

Dat is nog niet alles. Hij moet ook proefwerken en overhoringen en opstellen. Hij moet rapporten over leerlingen opstellen en geregeld overleggen over hun vorderingen. Ook moet hij problemen met leerlingen op tijd signaleren. En verder moet hij met verandering om kunnen gaan, zogenaamde onderwijsvernieuwingen zijn namelijk schering en inslag, en snel kunnen inspelen op gedrag van leerlingen.

Eisen aan leraren zijn tegenstrijdig
Het probleem is dat deze eisen vaak tegenstrijdig zijn. Een communicatief sterke en inspirerende leraar is meestal extravert, voor introverte mensen is het communiceren met een grote groep moeilijker. Extraverte mensen zijn juist minder goed in het bedenken en nakijken van proefwerken en opstellen van rapporten. Ook specialistische vakkennis is eerder voor introverte dan voor extraverte mensen weggelegd.

Een drilsergeant is ideaal om orde te houden, maar minder geschikt om leerlingen met problemen te helpen. Bron

Een leraar die open staat voor leerlingen met problemen en zich in hen kan inleven, is doorgaans een vriendelijk en gevoelig persoon. Helaas is het juist dit het type persoon dat het meeste moeite heeft met het orde houden in de klas. Dat vereist weer een meer dominante, stabiele persoonlijkheid.
Leerlingen in de gaten houden en overzicht houden over de klas vraagt een grote opmerkzaamheid. Vooral meer abstracte vakken zoals wiskunde, klassieke talen of economie vereisen juist een zekere mate van duiken in de theorie, waar praktijkmensen een broertje dood aan hebben.

De oplossing: vervang leraren door samenwerkende deelspecialisten
De vele, vaak tegenstrijdige dingen die een leraar moet kunnen, moeten in groepen worden onderverdeeld die bij de competenties van verschillende persoonlijkheden passen. Zo kunnen extraverte mensen het beste leerlingen enthousiast maken en uitleggen wat de stof inhoudt. Introverte mensen kunnen proefwerken en examenvragen bedenken en ze nakijken. Ook kunnen ze de extraverte docenten vakinhoudelijk ondersteunen.

Het vereist een dominante, stabiele persoonlijkheid om de wind er onder te houden, straffen uit te delen en leerlingen er op aan te spreken als ze hun huiswerk niet hebben gedaan. In het rustige lesklimaat dat zo ontstaat, kunnen vriendelijke, gevoelige persoonlijke coaches zich inleven in leerlingen die dat nodig hebben en op tijd ingrijpen als er problemen dreigen.

De klas van de toekomst?
De groepen die les krijgen zullen groter zijn dan nu. Elke groep leerlingen van rond de honderd kinderen krijgt een vaste persoonlijke coach en een ordehandhaver. Lessen worden gegeven door een extraverte vakdocent, die ondersteund wordt door een introverte vakinhoudelijke specialist. Alle leraren in Nederland en vrijwilligers, denk aan gepensioneerde wetenschappers en vakspecialisten, ontwikkelen via een soort wiki open-source lesmateriaal, dat de dure schoolboeken vervangt. Hierbij kan er samen worden gewerkt met andere Nederlandstalige gebieden: Vlaanderen, Suriname en de Nederlandse Antillen.

In een elektronisch leerlinglogboek houdt elke leraar, coach en ordehandhaver per leerling bij wat er gebeurt. Proefwerken en examenvragen worden landelijk ontwikkeld door vakspecialisten en nagekeken door computers of, opnieuw, vakspecialisten. Zo komt meteen in beeld op welke scholen er problemen rijzen of van welke leraren de anderen juist heel veel kunnen leren. Het middelbaar onderwijs in Nederland verandert zo in een enorm lerend systeem.