Visionair

Als God almachtig is, waarom is er dan lijden? Deze paradox van Epicurus is nog steeds actueel.

De oud Griekse filosoof Epicurus (341 v.Chr. – 270 v.Chr.) was misschien wel de bekendste leerling van Aristoteles. Hij was een creatief en origineel denker die in de klassieke tijd veel aanhangers, de epicureeërs, had. Volgens de epicureeërs was het hoogst haalbare in het leven de staat van ataraxie, een vorm van evenwichtige onverstoorbaarheid.

Erg veel met godsdienst had hij niet op, Epicurus was een fervente atomist. Het atomisme is een filosofische stroming volgens welke alles om ons heen in kleine ondeelbare brokjes, atomen, is opgebouwd. Zeg maar, ruwweg hoe de moderne wetenschap denkt dat de wereld is opgebouwd. Al was in die tijd natuurlijk nog niets bekend van subatomaire deeltjes als elektronen en protonen.

Van hem is de volgende beroemde paradox van Epicurus, ook wel bekend als het probleem van het lijden, bekend.

God, zegt hij [Epicurus], wil ofwel het kwaad wegnemen, maar is daartoe niet in staat;
of Hij is in staat en wil niet;
of Hij is niet gewillig noch in staat,
of Hij is zowel gewillig als in staat.

Als Hij wil en niet kan, is Hij zwak, wat niet in overeenstemming is met het karakter van God; als Hij in staat is en niet wil, is Hij jaloers, wat evenzeer in strijd is met God; als Hij niet wil noch in staat is, is Hij zowel afgunstig als zwak, en daarom niet God; als Hij zowel gewillig als in staat is, wat alleen geschikt is voor God, uit welke bron komt dan het kwaad? Of waarom verwijdert Hij het niet?

Paradox van Epicurus, als geciteerd door Lactantius

Paradox van Epicurus komt weer tot leven in de renaissance

Het klassieke tijdperk waarin er op intellectueel gebied veel vrijheid van meningsuiting was, werd daarna opgevolgd door de middeleeuwen, een tijdperk waarin er weinig ruimte was voor ideeën die in strijd waren met de heersende monotheïstische godsdienst op dat moment.

Veel atheïstische denkers waren er niet en als ze er al waren, dan werden ze meestal door de heersende kalief, koning of paus snel blootgesteld aan allerlei akelige straffen, waar de gemiddelde dictator van nu jaloers op zou zijn.

Toch bleef in al die eeuwen de paradox van Epicurus fier overeind. Zowel de aanhangers van Jahweh, God als van Allah hadden het erg moeilijk met deze duivelse paradox.

Vooral voor het christendom is deze paradox lastig. Volgens het christendom is God goed, en God is ook almachtig. Dus logischerwijs zou dan volgens het christendom er geen kwaad mogen bestaan. Binnen het christendom wordt dit opgelost door een beroep te doen op de vrije wil en de zondeval van de mens. Met andere woorden God heeft een deel van zijn macht gedelegeerd aan de figuur satan en aan de mens, en daarmee kwam het kwaad in de wereld.

Volgens de andere twee grote monotheïstische godsdiensten staat hun godheid boven goed en kwaad. In deze twee andere Abrahamitische godsdiensten staat de wet centraal. En de gelovigen worden beoordeeld volgens deze wet. Ook deze godsdiensten zijn gegamificeerd. Gelovigen kunnen bonuspunten verdienen door zich te houden aan de wetten en regels van deze godsdiensten. Maar ook hier geldt natuurlijk de volgende vraag. Als deze goden het zo belangrijk vinden dat mensen zich aan hun, vaak bizarre, regels houden, waarom maken ze dat dan zo moeilijk voor de mens?

Kortom, ondanks de ondergang van het epicurisme door de opmars van het christendom, is het laatste woord in deze filosofische strijd der titanen nog niet gezegd. En lijkt het epicurisme de beste kaarten te hebben. Mede dankzij deze lastige paradox van Epicurus.

Wil je meer weten over deze invloedrijke, maar vaak verkeerd begrepen filosoof? En vind je dit een leuke site? Lees dan de remedie van Epicurus via deze link en steun visionair.nl.

Niet gevaccineerden tegen covid-19 vormen geen groter gevaar voor anderen dan gevaccineerden. Daarmee vervalt elke rechtvaardigheidsgrond voor deze tweedeling en deze heksenjacht op niet-gevaccineerden.

Heksenjacht op niet-gevaccineerden grijpt om zich heen

Op dit moment heersen er in Nederland en andere Europese landen in het openbare leven taferelen die niet zouden eerst misstaan tijdens het apartheidsregime in Zuid-Afrika of tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als je niet bent gevaccineerd, of eerder corona hebt gehad, kom je cafés, restaurants en andere openbare gelegenheden niet meer in. In landen als Oostenrijk heeft men zelfs een systeem ingevoerd waarin alleen ex-coronapatiënten en gevaccineerde mensen nog worden toegelaten in horecagelegenheden. Er wordt in Oostenrijk zelfs gewerkt aan een vaccinatiedwang, met een draconische boete van duizenden euro, om zo het percentage niet gevaccineerden te verlagen.

Zware, mensenrechten schendende maatregelen zonder medische noodzaak

De situatie is zelfs nog enger dan dit. Op dit moment moet je in veel restaurants en horecagelegenheden zowel je paspoort als het vaccinatiebewijs laten zien. Dat betekent dat mensen zonder identificatiebewijs van een groot deel van het openbare leven worden uitgesloten. En een niet gevaccineerde heeft in veel opzichten dezelfde status als een zwarte in Zuid-Afrika tijdens het apartheidsregime. Dit zijn taferelen die niet verwacht in een democratisch land als Nederland.

Uit medische gegevens blijkt dat covid-19 vooral voor oudere mensen gevaarlijk is, voor mensen met obesitas en mensen met een verzwakt immuunsysteem, om welke reden dan ook. Het percentage jongeren dat ziek wordt van corona is erg laag. Dit geldt des te sterker voor kinderen.

Het virus is vele malen gevaarlijker voor ouderen, voor mensen met obesitas en een voor mensen met een verzwakte weerstand. Ook interessant is dat een vaccinatie nog steeds niet kan voorkomen, dat je corona kan verspreiden. Alleen de kans op een ziekenhuisopname is ongeveer 20 keer kleiner. Met andere woorden: niet gevaccineerden hebben vooral zichzelf ermee. Ze vormen geen extra gevaar voor mensen die gevaccineerd zijn.

Hoe kunnen we dan de druk op de ziekenhuizen en de intensive care verkleinen?

Zoals we al zagen maakte corona vooral slachtoffers onder oudere mensen. Willen we voorkomen dat de intensive care wordt belast met corona pas en dan is het dus van ongelooflijk groot belang dat we oudere mensen, mensen met obesitas en mensen met een verzwakt immuunsysteem allemaal gaan vaccineren. Dit kan het beste door middel van voorlichting, speciaal gericht op deze groepen. Op dit moment is het aantal mensen in orthodox-christelijke kring dat geen vaccinatie neemt aan het afnemen, maar is er nog steeds een enorm probleem qua mensen die zich niet laten vaccineren onder niet-westerse allochtonen. Ook hier geldt dat een voorlichtingscampagne speciaal voor deze groep, en waarbij bijvoorbeeld ook belangrijke personen binnen hun gemeenschap in worden geschakeld.

Grootste coronabron is incompetent bestuur, heksenjacht niet-gevaccineerden niet nodig

Maar dit is zo ongeveer alles wat wij als bevolking kunnen doen. De hoofdschuldigen van het falende coronabeleid en de uitbraak van het virus zitten in Den Haag. Dat zijn Hugo de Jonge en Mark Rutte. Zij kunnen het vanwege hun zwabberende beleid zichzelf aanrekenen dat zij in Nederland keer op keer ernstige coronauitbraken veroorzaken. Te denken valt bijvoorbeeld aan dansen met Jansen en het veel te laat inzetten van beschermende maatregelen als mondkapjes dragen en een thuiswerkplicht terwijl al in de besmettingscijfers duidelijk zichtbaar was dat het aantal kronen gevallen sterk toeneemt. Duidelijk hebben zowel Mark Rutte als Hugo de Jonge geen flauw benul van de exponentiële functie en het verschijnsel van de exponentiële groei.

Daarom pleiten wij op visionair.nl voor meer bèta’s in de politiek. En een spoedig afscheid van beide heren, waarbij een meer competente ploeg het estafette stokje over kan nemen.

Bronnen

1. https://mensenrechten.nl/nl/toegelicht/coronatoegangsbewijs-en-mensenrechten

Een groep van onderzoekers van de universiteit van Californië Berkeley en andere universiteiten heeft de genetische code bepaald en geanalyseerd van 88 soorten roodbaars in de Stille Oceaan van het geslacht Sebastes. Sommige van de Sebastes soorten behoren tot de langstlevende gewervelde dieren. Dat maakt het geslacht Sebastes tot een soort steen van Rosetta voor ouderdomsgenen. Er bestaan namelijk nauw verwante Sebastes soorten die toch een heel verschillende levensduur hebben. Dus de genen die elke keer structureel verschillen tussen nauwverwante kortlevende en langlevende soorten van dit geslacht, zijn waarschijnlijk de genen die verantwoordelijk zijn voor een langere levensduur.

De levensduur binnen het geslacht Sebastes loopt enorm uiteen. Zo is er de Calico roodbaars, die ongeveer 10 jaar leeft. De nauw verwante ruwoog-roodbaars (Sebastes aleutianus), leeft vele malen langer, tussen de 150-200 jaar. Wat is het geheim van deze roodbaars? Om dit uit te zoeken hebben dr. Sudmant en zijn collega’s van het 10 de sequentie bepaald en een logische analyse uitgevoerd van 88 verschillende langlevende en kortlevende Sebastes soorten. Natuurlijk weten we van een aantal genen al vrij precies wat ze doen omdat diegenen ook in andere gewervelde dieren voorkomen. En inderdaad is de functie bekend van de genen die verschillen tussen kortlevende en langlevende soorten.

Zo blijken langlevende soorten goede DNA herstel goed te hebben en 137 met een langere levensduur geassocieerde genen. Deze 137 genen beïnvloeden de levensduur zowel direct, door de gevoeligheid voor insuline te beïnvloeden, als indirect. Dat laatste doen ze door de grootte en aanpassingen aan de omgeving te beïnvloeden. Deze ontdekkingen maken precies duidelijk welke genetische manieren de roodbaarzen toepassen om zo lang te blijven leven. Opmerkelijk is ook dat deze verschillen in heel korte tijd zijn ontstaan. Althans, evolutionair gesproken. Namelijk, in slechts 10 miljoen jaar. Dat betekent dat er relatief gezien maar weinig mutaties nodig waren om een kortlevende vissoort in een langlevende vissoort te veranderen.

Ook bleken de langlevende roodbaarzen te beschikken over immuunsysteem onderdrukkende genen. Daardoor traden minder snel ontstekingen op bij deze vissen, waardoor ze langer blijven leven. Ontstekingen zijn een nuttige afweerreactie om bacteriën uit te schakelen, maar ze vergen wel veel van het lichaam. In de ecologische omgeving waar de langlevende soorten voorkomen, de diepzee, is een lange levensduur veel waardevoller dan de vergrote overlevingskans door een heftige immuunreactie. 60% van de variatie in levensduur kan worden verklaard door alleen te kijken naar de grote bij volwassenheid en de diepte, waarop een vis leeft, aldus dr. Sudmant.

Ook interessant is, dat er bij de langlevende soorten een overmaat aan een type DNA-mutatie is, namelijk de omzetting van het nucleotidenpaar CG (cytosine-guanine) in TG (thymine-guanine). Het is bekend dat deze omzetting bij veroudering zich in tumoren ophoopt. De oudste vrouwtjes van deze soort produceren de meeste nakomelingen, wat waarschijnlijk verklaard dat deze ongebruikelijke genetische veranderingen door worden gegeven aan de nakomelingen.

Bron

Sree Rohit Raj Kolora et al. 2021. Origins and evolution of extreme life span in Pacific Ocean rockfishes. Science 374 (6569): 842-847; doi: 10.1126/science.abg5332