Gelukkige mensen zijn een absolute ramp voor de economie. Wat doen we aan deze bedreiging voor de staatsveiligheid?

De kunst van het problemen maken

Veel mensen geloven dat je rijk wordt door problemen op te lossen. Dat klopt, maar dan moeten die problemen er wel eerst zijn. Aan gelukkige mensen kan je namelijk niets verdienen. Daarom, in de naam van Volk, Vaderland en het Bruto Nationale Product een stoomcursus problemen maken voor beginners.

Geluk bedreigt economie

Iedereen wil graag gelukkig zijn. Tevreden zijn met wat je hebt en – vooral – dankbaar zijn, is daar onmisbaar voor. We mopperen in Nederland wel veel, maar hebben veel redenen om gelukkig te zijn. Onze levensverwachting is bijna de hoogste ter wereld, we hebben alles wat ons hartje begeert. Onze problemen zijn vergeleken die in bijvoorbeeld Moldavië, Burkina Faso of Somalië zelfs muizenissen. Dat is slecht nieuws voor de economie. Immers, gelukkige mensen kopen niets. Ook werken ze minder hard. En dat willen we natuurlijk niet. Het creëren van problemen is dan ook absoluut vereist voor werkgelegenheid. Daarom hier wat tips om het probleem van de gelukkige mensen op te lossen.

Kweek minderwaardigheidsgevoelens

Gelukkige mensen zijn een absolute ramp voor de economie. Wat doen we aan deze bedreiging voor de staatsveiligheid?
Gelukkige mensen zijn een absolute ramp voor de economie. Wat doen we aan deze bedreiging voor de staatsveiligheid?

Creëer een rolmodel dat onbereikbaar is voor de gemiddelde man of vrouw. Maak mannen wijs dat ze alleen met het nieuwste model benzineslurper een kans maken bij de meiden. Tot hun buurman een nog protseriger bak heeft natuurlijk. Zuinige auto’s zijn voor losers.
Ook vrouwen moeten er uiteraard aan geloven. Verander de mode voortdurend. Maak vrouwen wijs dat ze er als een Somalische vluchtelinge uit moeten zien. Photoshop is your friend. Negeer het feit dat de gemiddelde man op mollige vrouwen valt en de gemiddelde vrouw ook mollig is. Praat vrouwen een voortdurend minderwaardigheidscomplex wegens hun uiterlijk aan.

Maak mensen jaloers

Mensen zijn wat ze consumeren, niet wat ze denken, want denken levert niets op. Geef ze dus niet de kans hun eigen identiteit op te bouwen. Geef mensen het gevoel dat ze hun buurman of collega op het werk moeten overtreffen. Heeft hun collega een plasma-tv, laat ze daar dan overheen gaan met een monster van minimaal anderhalve meter diagonaal. Zo steken ze iedereen in hun kennissenkring de ogen uit, zodat ze zich het schompes gaan werken om een nog verpletterender statussymbool het huis in te kunnen slepen. Als ze met een burnout rondlopen, geen punt.  Nog meer problemen. Nog meer werkgelegenheid, voor apothekers, artsen, gezondheidskundig inspecteurs. En uitzendbureaus om voor invalkrachten te zorgen natuurlijk.

Stimuleer eenzaamheid

Een ander probleem is dat mensen graag op een kluitje op elkaar wonen. Ze delen zo met hun vieren een wasmachine, koelkast en magnetron. Ook voelen ze zich zo niet eenzaam genoeg. Dit is uiteraard absoluut dodelijk voor de economie. Het is veel beter om ieder alleen te laten wonen. Goed voor de woningmarkt en de werkgelegenheid in de bouwsector, want zo moeten er vier huizen komen waar er eerst maar een was. Zo kunnen ze zich omringen met massa-geproduceerde prullaria en gaan ze hun verdriet verdrinken in een café. Straf samenwonen dus af. Laat ambtenaren tandenborstels tellen en het watergebruik controleren om te voorkomen dat asocialen toch stiekem samen gaan wonen.

Zorg voor een compleet op hol geslagen ambtenarenapparaat

Geen moderne markteconomie zonder een neurotisch ambtenarencorps dat op commando van de politieke wind van hot naar her rent. Althans, doet alsof. Laat ze voortdurend nieuwe regels bedenken om zo het bedrijfsleven aan het werk te houden. Heb je vanwege politieke overtuigingen grote bezwaren tegen ambtenaren, leer dan van onze neurotische trigger-happy vrienden aan de overzijde van de grote plas. Zij krijgen hetzelfde voor elkaar met een compleet op hol geslagen juridisch apparaat. Een dode muis in je hamburger? Dan kan je de rest van je leven vakantie voeren op de Bahama’s. Bedrijven als Microsoft en Apple geven meer uit aan hun juristen dan aan softwareontwikkelaars. En het goede nieuws: deze juridische oorlogen komen naar ons toe. We gaan hier genieten van het beste van twee werelden. Lang leve de globalisering!

Lees ook:
Verdienen aan ellende

6 gedachten over “De kunst van het problemen maken”

  1. Haha, je slaat de spijker op z’n kop, al denk ik wel dat het goed is niet automatisch tevreden te zijn ook al heb je het beter dan bijna alle andere mensen. Ten eerste om die positie te behouden en ten tweede omdat we anders wellicht nog in de prehistorie leefden. De toekomst belooft veel moois.

  2. Erg leuk stuk. Maar goed dat we het journaal hebben die alle wereldproblemen zo mooi in beeld brengt. En de marketing die ons om het nieuws heen continu herinnert hoe we eigenlijk hadden moeten zijn. Een ander probleem van tevreden en gelukkige mensen is dat ze vaak tijd hebben om na te denken en dat is eigenlijk altijd maar vervelend voor de mensen met de macht. Geef het volk, brood en spelen, wellicht moeten we het aanvullen met problemen :-)

    Als aanvulling is het de moeite de volgende documentaire van Adam Curtis eens te kijken waar hij vele prijzen voor heeft gewonnen; The Century of the Self, gaat hier grotendeels op in en hoe consumentisme en “democratie” in het Westen in elkaar geweldige partners hebben gevonden.
    http://topdocumentaryfilms.com/the-century-of-the-self/

    This series is about how those in power have used Freud’s theories to try and control the dangerous crowd in an age of mass democracy. Sigmund Freud, the founder of psychoanalysis, changed the perception of the human mind and its workings profoundly.
    His influence on the 20th century is widely regarded as massive. The documentary describes the impact of Freud’s theories on the perception of the human mind, and the ways public relations agencies and politicians have used this during the last 100 years for their engineering of consent. Among the main characters are Freud himself and his nephew Edward Bernays, who was the first to use psychological techniques in advertising. He is often seen as the father of the public relations industry.
    Freud’s daughter Anna Freud, a pioneer of child psychology, is mentioned in the second part, as well as Wilhelm Reich, one of the main opponents of Freud’s theories. Along these general themes, The Century of the Self asks deeper questions about the roots and methods of modern consumerism, representative democracy and its implications. It also questions the modern way we see ourselves, the attitude to fashion and superficiality.
    Happiness Machines. Part one documents the story of the relationship between Sigmund Freud and his American nephew, Edward Bernays who invented Public Relations in the 1920s, being the first person to take Freud’s ideas to manipulate the masses.
    The Engineering of Consent. Part two explores how those in power in post-war America used Freud’s ideas about the unconscious mind to try and control the masses. Politicians and planners came to believe Freud’s underlying premise that deep within all human beings were dangerous and irrational desires.
    There is a Policeman Inside All of Our Heads, He Must Be Destroyed. In the 1960s, a radical group of psychotherapists challenged the influence of Freudian ideas, which lead to the creation of a new political movement that sought to create new people, free of the psychological conformity that had been implanted in people’s minds by business and politics.
    Eight People Sipping Wine In Kettering. This episode explains how politicians turned to the same techniques used by business in order to read and manipulate the inner desires of the masses. Both New Labor with Tony Blair and the Democrats led by Bill Clinton, used the focus group which had been invented by psychoanalysts in order to regain power.

  3. Compliment voor deze grappige visie die serieuzer is dan wordt voorgedaan.
    en ter aanvulling:
    Het mag wel maar je hoeft niet persé naar de overkant van de grote plas te kijken. Het gaat hier al wat langer zo. Het voorbeeld ontlenen we aan de Romeinen die al wisten: Verdeel en heers!
    Nu nog graag even een serieuze oplossing hiervoor. In dat geval zult u beroemd en onsterfelijk worden. Veel succes.

  4. In Suriname zei de regering, en dan met name bij monde van toenmalig president Venetiaan: tel uw zegeningen en loop niet de hele tijd zo te klagen. Daarop was de reactie van het volk: u laat ons onze schamele zegeningen tellen omdat u er niet in slaagt verbetering te brengen en uw regering zijn eigen zakken vult. Daarop verloor hij de verkiezingen en werd vervangen door nog ergere zakkenvullers.

    Een boodschap van minder materialisme kan alleen werken als de regering en commercie hetzelfde verhaal vertellen. Hier is het verhaal van regering en bedrijfsleven tenminste eensluidend: we gaan voor maximaal verbruik. Dat werkt denk ik toch beter dan een journaal waar de president zegt tevreden te zijn met een paar centen voor de bus, gevolgd door een reclame voor tweedehandse toyota’s. 

  5. Heel leuk deze manier, Maar op een gegeven moment komt je op het gebied van de narcistische demagoog uit, waar we er in het verleden al een paar van hebben zien opduiken.

    Een demagoog is politieke topnarcist die bedreven is in het aanwijzen en verergeren van problemen enkel om het probleem wat die zelf later crieert om de macht naar zich toe te trekken te verhullen. Dat zijn mensen die dus betrokken lijken bij problemen, maar er geen probleem mee hebben dat ze zelf een probleem veroorzaken. Huichelarij den top. We weten dat Hitler ooit zelfmoord pleegde met in het achterhoofd dat die volledig gelijk had. Hij schreef ooit het handboek van de demogoog, mijn kampf. Een orde waarbij hij zijn slachtoffer volledig ontziet en ontmenselijkt. Systematisch onttrekt van hun bestaan.

Laat een reactie achter