Europa – Pagina 3

Mini-BOT: is de Italiaanse oplossing voor schulden het ei van Columbus?

Laat een reactie achter / Analyses, Economie, Europa, Ideeën, Maatschappij, Social Engineering, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 4 juni 2018 4 juni 2018

Bij Europese bankiers breekt het koude angstzweet uit, nu een eurosceptische regering schuld als pakketjes bankbiljetten, mini-BOT, in omloop wil brengen. Is dat terecht, of moeten de Italianen juist lof toegezwaaid krijgen voor hun oplossing van de schuldencrisis?

Hoge staatsschuld
Italië kampt met een hoge schuldenberg. De Italiaanse staat heeft voor 131% van de grootte van het geschatte Italiaanse BNP geleend. Ter vergelijking. dit is relatief gezien het dubbele van de Nederlandse schuld en een derde meer dan de Belgische schuld.

Op dit moment zijn de rentes op euroleningen laag, tussen de één en twee procent, waardoor de rentebetalingen nog enigszins op te brengen zijn: rond de tien procent van het overheidsbudget.
Dit kan echter ieder moment veranderen. Zo zijn er periodes geweest waarin de rente vier tot vijf procent was. In dat geval zal Italië gewurgd worden door de enorme rentelast, die een derde van het overheidsbudget op zal slokken.

Wat is de Mini-BOT?
De Mini-BOT is een soort bankbiljet in euro’s, in coupures van 1 euro tot 500 euro’s en zijn als zodanig straks ook te gebruiken binnen Italië. De Italianen plannen om 70 tot 100 miljard euro in de vorm van Mini-BOT in omloop te brengen [1]. Er is één belangrijk verschil met de normale bankbiljetten,die door de Europese Centrale Bank worden uitgegeven. De Italiaanse Mini-BOTs zijn stukjes staatsschuld en kunnen worden gebruikt om belasting mee te betalen. Als zodanig zijn ze erg nuttig voor Italianen, maar minder voor buitenlanders. Anders dan op normale staatsobligaties,. hoeft Italië geen cent rente te betalen op de Mini-BOTs. Door deze slimme coup slaat de Italiaanse staat maar liefst drie vliegen in één klap. Tegelijkertijd laat dit de Europese bankiers werkelijk schuimbekken van woede. Waarom?

Wat zijn voor- en nadelen van de Mini-BOT?
Het eerste voordeel van de Mini-BOT is uiteraard dat een deel van de staatsschuld nu renteloos wordt. Deze dekt namelijk de Mini-BOT biljetten. Vanzelfsprekend betekent dit minder belastinginkomsten het daarop volgende jaar, maar het alternatief was geweest dat dit geld geleend werd op de kapitaalmarkt. Hiermee haalt de Italiaanse staat als het ware de belastinginkomsten een jaar naar voren, wat een lieve duit aan rentekosten scheelt.
Het tweede voordeel is dat de Mini-BOT niet meetelt voor het batig EMU-saldo. Italië kan extra geld in omloop brengen zonder dat dit de kredietwaardigheid -op papier- van het land noemenswaard aantast. Uiteraard vormt de Mini-BOT wel degelijk een schuld, zij het een binnenlandse schuld, maar het biedt Italië op deze manier extra speelruimte.
Het derde voordeel is dat de Mini-BOT niet buiten Italië te gebruiken is. Dat maakt het voor Italianen extra aantrekkelijk om hun geld in Italië uit te geven in plaats van over de grens. Anders dan geleende euro’s, kunnen Mini-BOTs niet over de grens lekken.

Het vierde voordeel is dat er door slijtage, verzamelaars en in oude sokken, mini-BOTs zullen verdwijnen. Dat komt overeen met kwijtgescholden schuld.
Het vijfde, meest doortrapte voordeel is, dat Mini-BOTs zogeheten slecht geld zijn. De economische Wet van Gresham leert ons dat slecht geld, goed geld verdrijft. Een goudstuk is bijvoorbeeld erg goed geld. Ook al zou door een grote ramp de economie in elkaar storten, dan zouden goudstukken nog steeds erg gewild zijn. Als jij een goudstuk hebt, stop je dat liever in je kous, dan dat je er een zak aardappels van koopt. Naast hun nominale waarde, vertegenwoordigen goudstukken namelijk ook de waarde van het goud dat er in zit. De euro is een harde valuta. Hij wordt in de eurozone en een groot deel van de rest van de wereld graag aangenomen. Mini-BOTs worden alleen in Italië geaccepteerd. Dat betekent, dat Italianen liever Mini-BOTs dan euro’s uit zullen geven en hun euro’s in hun oude sok stoppen. Of ze in de rest van Europa dumpen. Dat veroorzaakt inflatie in de rest van Europa.
Kortom: door de introductie van de Mini-BOT kan Italië de zwarte piet naar de rest van Europa verschuiven.

Kan ons gehele geldstelsel niet op het Mini-BOT principe worden gegrondvest?
In het huidige geldstelsel zijn bankiers de geldscheppers. Als iemand geld leent bij een bank, leent de bank dit geld weer van de ECB. Dat geld ontstaat op dat moment uit het niets. Aan het ene kant van de streep staat het geld, aan de andere kant een evengrote schuld. Als alle schulden zouden worden afbetaald, zou er geen cent aan geld meer in omloop zijn. Het principe achter de Mini-BOT maakt dat uit staatsschuld, geld ontstaat. De twijfelachtige bankiers als tussenpersonen zijn niet meer nodig. Ook zouden er geen economische crises meer ontstaan, omdat de staat, als deze tekort komt, extra gaat lenen, met andere woorden: biljetten gaat drukken. De liquiditeit blijkt op deze manier gehandhaafd. Nadeel is uiteraard dat de staat, Zimbabwe-stijl, flink kan bijdrukken en hiermee hyperinflatie veroorzaken. Daarom moeten er meerdere valuta’s naast elkaar bestaan om de overheid scherp te houden.

Bronnen
1. Why Mini-BOTs Loom Large for Investors in Italy Assets, Bloomberg.com, 2018
2.

Mannen willen best huishoudelijk werk doen, maar dan wel betaald, als butler. Bron: Pavillion Agency, https://pavillionagency.com/butlers/modern-day-butler

Toxische mannelijkheid of toxisch feminisme?

1 reactie / Analyses, Europa, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen, Nederland, Psychologie, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 10 april 2018 10 april 2018

De Vlaamse socioloog en “genderexpert’ Katrien van der Heyden baart veel opzien in Vlaamse media met haar stelling, dat toxische mannelijkheid veel leed veroorzaakt. Heeft ze hierin gelijk?

Wat bedoelt Van der Heyden met toxische mannelijkheid?
Volgens Van der Heijden leidt de heersende cultuur, waarin van mannen wordt verwacht dat ze kostwinner, sterk, stoer en succesvol zijn, tot veel leed. Mannen kunnen niet voldoen aan deze norm en worden daarom ongelukkig. Dat uit zich in maatschappelijk ongewenst, “toxisch” gedrag, zoals drugsverslaving, geweldpleging, en het seksueel intimideren (of erger) van vrouwen. Tot overmaat van ramp onttrekken ze zich massaal aan huishoudelijke taken. Dit toxische gedrag komt dan weer voort uit zogeheten toxische mannelijkheid, waar vooral een “groeiend aantal blanke, boze, bange mannen” aan lijden. [1] Dit gedrag is ook voor de man in kwestie zelf schadelijk. Denk bijvoorbeeld aan het negeren van medische klachten (een vriend van mij is mede om deze reden aan stadium 4 longkanker overleden).

“Deze toxische mannelijkheid wordt gekenmerkt door vervreemding en geweld, onterechte privileges en macht. Vervreemding is het resultaat van een levenslange opvoeding om emoties weg te leren duwen, wat ertoe leidt dat allerlei vormen van geweld nog de enige antwoorden lijken op veel vragen. Verder zijn toxische mannen blind voor hun privileges in de samenleving en voelen zich eerder omgekeerd gediscrimineerd door een maatschappelijke beweging die gelijke kansen vraagt voor iedereen. Ze beseffen hoe de samenleving hun macht en privileges in vraag stelt, maar ervaren zelf vooral onmacht in een wereld die steeds complexer en economisch moeilijker wordt.” aldus Van der Heijden. [1]

Klopt deze analyse?
De Noordwesteuropese cultuur, waar de Belgische en Nederlandse cultuur deel van uit maken, kenmerkt zich vergeleken met de menselijke culturele basislijn door relatief grote afstandelijkheid. Een arm om een vriend heen slaan, zoals normaal is in mediterrane, Zuid-Aziatische en Afrikaanse culturen, wordt al gauw gezien als homoseksueel of verwijfd. Er zijn op zich goede argumenten om dit element bij te stellen. Huidhonger is een elementair menselijke behoefte[3], waar vooral alleenstaande mannen tekort aan komen; bij vrouwen onderling is de omhelzing gebruikelijker. Aangezien mede dankzij de #metoo-beweging elke vorm van lichamelijke intimiteit tussen mannen en vrouwen potentieel verdacht is, blijft dan alleen de kameraadschappelijke omhelzing over. Of knuffelen met een huisdier, natuurlijk. Het negeren van medische klachten is niet stoer, maar nogal dom. Als klachten niet over gaan, moet je naar een arts om het probleem te laten verhelpen.

Zoals zo ongeveer overal elders op de wereld met een functionele samenleving – de Caraïbische eilanden waar alleenstaande moeders voor de kinderen zorgen, zijn niet echt als zodanig aan te duiden – wordt van de man verwacht dat hij hoofdkostwinner is. Dat heeft logische, praktische redenen. Mannen zijn lichamelijk sterker. Ze worden niet zwanger, waardoor ze meer tijd hebben om te werken. Ook zijn er emotionele redenen. Anders dan vrouwen, waarvoor doorgaans sociale relaties en kinderen de meeste bevrediging geven, is het gevoel nodig en nuttig te zijn voor mannen het meest belangrijk voor het geestelijk welbevinden. Werk is hier bij uitstek een middel voor. Werk afpakken van een man die opgegroeid is in een westerse cultuur is daarmee een wrede daad. Mannen zijn extreem doelgericht[2] en doelloosheid voelt voor de gemiddelde man als een doodvonnis.

Naar blijkt uit misdaadstatistieken, zijn de meest “toxische” groepen mannen niet afkomstig uit de groep ‘boze blanke mannen’, waarmee Van der Heyden waarschijnlijk de etnisch Vlaamse man bedoelt die stemmen op partijen als Vlaams Belang en N-VA, maar uit Caraïbische en soennitisch-islamitische culturen[4]. In deze groepen is geweldpleging cultureel gesproken eervol.
Het privilege voor mannen, zo het al aanwezig is, is niet bijster groot. Dit blijkt onder meer uit hun lagere levensverwachting en de oververtegenwoordiging van mannen bij marginale groepen als zwervers en verslaafden.

Toxisch feminisme
Door de MGTOW-beweging en andere pro-man activisten wordt gesteld dat het feminisme te ver is doorgeslagen en mannen nu zwaar uitgebuit worden, bijvoorbeeld door ‘affirmative action’ en de wel erg eenzijdige nadruk op de rechten van de vrouw na een scheiding. Hier zit een kern van waarheid in. De levensverwachting van laagopgeleide mannen stagneert, of daalt zelfs zoals in de VS[6]. De maatschappij wordt door de geestverwanten van Van der Heyden voor laagopgeleide mannen steeds meer gefeminiseerd. Praten en overlegrondes worden steeds belangrijker. Praatberoepen vormen nu al de meerderheid van het werk. Hierdoor gaat voor veel mannen steeds meer van de lol van hun werk af, daar waar de meeste vrouwen praten geweldig vinden. Steeds meer van hun zelfstandigheid, het ‘denkwerk’ wordt afgepakt en overgenomen door hoogopgeleide managers.

Het kernprobleem met feminisme is dat als vrouwen de taken van een man overnemen, er voor mannen weinig meer overblijft. Ook zijn er werkzaamheden waarin mannen gemiddeld beter zijn dan vrouwen, zoals beroepen die weinig contacten met mensen vereisen, veel lichaamskracht, fysieke moed of focus op één doel. Aan de dalende geboortecijfers, nu in België en Nederland ver onder het vervangingsniveau, kan je ook merken dat de werkende vrouw wordt overbelast. De problemen worden nog verergerd, omdat door feministische pedagogen de anti-autoritaire opvoedingsstijl wordt opgelegd. Dit kweekt onzekerheid bij kinderen, waardoor ze grenzen gaan opzoeken en zo nog voor extra stress zorgen.

Wat moet er dan gebeuren?
Mannen en vrouwen hebben beide sterke en zwakke punten die voor een belangrijk deel aangeboren zijn. Als een man er gelukkig van wordt om thuis te zitten en op de kinderen te passen, en een vrouw om te werken, hebben ze een voor beiden gelukkig makende vorm van samenleven gevonden. Wie zijn anderen dan om zich daarmee te bemoeien? Datzelfde geldt ook voor een omgekeerde rolverdeling. Volwassen mensen moeten zelf beslissen wat ze met hun leven doen, als ze anderen daarmee niet schaden. Een betere oplossing is het invoeren van een zogeheten opvoedersloon, in te houden op het loon van de werkende partner. Hiermee komt er wettelijke erkenning voor het maatschappelijk nut van het grootbrengen van kinderen. Ook moet er belastingaftrek komen voor mensen met kinderen, die de alleenstaande oudertoeslag vervangt. Hoe ze vervolgens de inkomsten en huishoudelijke taken regelen, is aan het gezin zelf.

Omdat voor mannen, en veel vrouwen, werk een absolute noodzaak is om zich gelukkig te voelen, moet er prioriteit komen voor het scheppen van zinvol werk voor laagopgeleiden. Dit kan bijvoorbeeld door de energietransitie en infrastructurele werken versneld door te voeren, waardoor er veel bouw- en constructiewerk ontstaat. Nederland en in mindere mate België moeten zich voorbereiden op de zeespiegelstijging.

Geweldpleging is in onze feminiene cultuur een taboe, in veel andere, meer masculiene culturen minder. Geweld tegen zwakkeren is een taboe dat in ieder geval moet blijven.

Het probleem met het lastig vallen van vrouwen is niet te veel, maar te weinig mannelijkheid. Een geestelijk goed functionerende man heeft geen enkele behoefte aan het aanranden van vrouwen. In plaats van mannen in vrouwen met een piemel te veranderen, zoals Van der Heijden wil, is het beter om te werken aan meer onderlinge kameraadschap en respect voor mannen, zodat hun zelfvertrouwen toeneemt. Ziekelijke narcisten, zoals de huidige Amerikaanse president Donald J. Trump, zijn een uitzondering, niet de regel. Dit soort mannen moet zich laten behandelen door een professional. Het is niet nodig om half België en Nederland naar de feministische maakbaarheidspsychiater te sturen om enkelingen, waarvan het gedrag door de meeste mannen sterk wordt afgekeurd.

Bronnen
1. Toxische mannen is een trend in de samenleving die veel leed veroorzaakt, K. van der Heijden in Knack.be, 2018
2. Men more likely to achieve targets if they set goals, University of Leicester Press Office, 2015
3. Tiffany Field, American Adolescents Touch Each Other Less and Are More Aggressive toward Their Peers as Compared with French Adolescents, Adolescence, 2018
4. N.J. Baas, lmmigratie en criminaliteit in acht West-Europese landen – Een literatuurverkenning, 1998
5. Hoeveel daklozen zijn er in België?, armoedebestrijding.be
6. A shocking decline jn American life expectancy, The Atlantic, 2017

Arnold Karskens met de aangifte tegen onder meer Eurocommissaris Frans Timmermans. Bron: EJBron.wordpress.org

Is het EU-migrantenbeleid een oorlogsmisdaad?

4 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Misvattingen, Nederland / Door Germen Roding / 4 juli 2017 4 juli 2017

De afgelopen jaren zijn er meer dan vijftienduizend bootmigranten omgekomen op de Middellandse Zee, dit voornamelijk vanwege het incompetente migrantenbeleid van de Europese Unie. Reden voor oorlogsverslaggever Arnold Karskens en enkele anderen om aangifte te doen jegens Eurocommissaris Frans Timmermans en Nederlandse NGO’s wegens oorlogsmisdaden. Is dit terecht?

Hoe verloopt het proces van de migrantenstroom?
Zoals bij elke flow is er sprake van een source: hier de door armoede en vaak oorlog geteisterde herkomstlanden van de migranten, en een sink: de rijke West-Europese landen met hun, globaal gezien, zeer gulle welvaartsstelsels. Er is zowel sprake van een pull-factor, de rijkdom en vrijheid in West-Europa, als een push-factor, de minder dan optimale leefomstandigheden in vooral Afrika en het islamitische deel van Azië. Belemmerende factoren bij deze flow zijn geografie – de dodelijke Sahara en de Middellandse Zee – en politieke barriÃ¨res, zoals kustwachten en milities.

De laatste jaren is de migrantenstroom aangezwollen tot een enorm aantal: in totaal zo’n twee miljoen. Dit is meer dan de complete bevolking van kleine EU-staten als Letland en Slovenië. Hiervan zijn er meer dan vijftienduizend omgekomen op de Middellandse Zee, volgens de statistieken van de EU-grensbewakingsgroep Frontex, plus een onbekend, maar vermoedelijk aanzienlijk aantal bij de doortocht door de Sahara.

Hebben de migranten eenmaal het Europese vasteland bereikt, dan vragen ze asiel aan in een van de rijkere EU-landen. Favoriet zijn Duitsland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk. Ze maken na enkele jaren aanspraak op een uitkering, die meer opbrengt dan een academisch salaris in een land als Nigeria of Egypte.

Welke rol spelen de Europese Unie en de NGO’s bij deze migrantenstroom?
De Europese Unie doet er, ongetwijfeld met de beste humanitaire bedoelingen, alles aan om de EU een zo aantrekkelijk mogelijk immigratiebestemming te maken. Niet voor hooggekwalificeerde wetenschappers en technici, waar binnen de EU een groot gebrek aan is. Voor laagopgeleide migranten met een hoog zieligheidsgehalte, die over hun gehele levensloop gemiddeld enkele tonnen kosten, wordt daarentegen de rode loper uitgerold. Dit onder meer door enkele kilometers buiten de kust van Noord-Afrikaanse landen (voornamelijk Libië) nauwelijks zeewaardige boten te onderscheppen en de menselijke vracht naar Europa te transporteren. Ook krijgen migranten na enkele jaren de nationaliteit van het gastland en volledige sociale uitkeringen. Voor niets. Dit gaat veel verder dan het VN Vluchtelingenverdrag voorschrijft. Een tweede paspoort van een eilandstaatje kost gewoonlijk honderdduizenden euro’s.

NGO’s, zoals Artsen Zonder Grenzen assisteren Frontex bij het oppikken van drenkelingen voor de Libische kust. Dit vergemakkelijkt de taak van mensensmokkelaars aanzienlijk. Ze gebruiken nu goedkope, niet zeewaardige bootjes, zoals rubberboten, om op industriële wijze grote aantallen migranten op zee te laten dobberen. De Middellandse Zee blijft echter nog steeds een gevaarlijke plaats waar het weer snel om kan slaan. Als gevolg hiervan vallen er veel doden: meer dan één op de zeventig migranten overleeft de overtocht niet. Tot juli 2017 zijn er minimaal vijftienduizend mensen omgekomen op de Middellandse Zee.

Is sprake van een oorlogsmisdaad?
De krampachtigheid waarmee de politieke elite aan het falende, veel mensenlevens kostende migratiebeleid vasthoudt, dit terwijl de oplossing voor de hand ligt, is lastig te begrijpen voor visionair denkende mensen. Volgens diverse alternatieve media is er een sinister complot gaande, de zogeheten Coudenhoven-Calergi samenzwering, om de Europese bevolking te vervangen door een Europees-Afrikaans mengras.

Hoe vergezocht het idee in eerste instantie ook lijkt, uitgesloten is het niet. Richard Nikolaus Eijiro, graaf van Coudenhove-Kalergi, de spirituele grondlegger van de Europese Unie, hield er ideeën op na met deze strekking. Getuige het bestaan van de tweejaarlijkse Calergi-prijs is de vooroorlogse diplomat nog steeds een belangrijke inspiratiebron. De voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken SchÃ¤uble sprak in een interview met de Duitse krant Die Zeit zijn angst uit voor de “inteelt” van de Europese bevolking.

Klopt deze theorie, dan is sprake van hoogverraad. Waarschijnlijker is het dat hier sprake is van dogmatisme, lafheid, kortzichtigheid en aan het criminele grenzende incompetentie, zoals we al eerder zagen bij de behandeling van de financiële crisis. Het verlies aan mensenlevens moet stoppen. Om deze reden is Karskens’ knuppel in het hoenderhok uitermate heilzaam.

TenochtitlÃ¡n (het huidige Mexico Stad),voordat de conquistador CÃ³rtez aan zijn genocide begon.

‘Amerika moet teruggegeven worden aan de inheemse bevolking’

10 reacties / Economie, Europa, Filosofie, Geopolitiek, Ideeën, Ideeën en techniek, Maatschappij / Door Germen Roding / 5 maart 2017 5 maart 2017

Columbus wordt hier in Europa als een grote held vereerd, maar de nakomelingen van de oorspronkelijke bewoners van Amerika zijn heel wat minder over de man en zijn navolgers te spreken. Eén groep, de Mexica Movement (uitspreken volgens de Nahuatl-methode, dus als mehsjÃka), wil zelfs dat alle ‘Europeanen’ ophoepelen naar hun eigen land. Europa dus.

Amerikaanse genocide
De geschiedenis van Noord-Amerika, of liever gezegd: Anahuac (anÃ¡wak, “land tussen de Twee Zeeën” in Nahuatl) volgens de Mexica Movement, is voor de inboorlingen uitermate ellendig verlopen sinds de Europeanen er voet aan wal zetten. Door de Europeanen meegebrachte ziekten betekenden de dood voor 95% van alle inheemse bewoners. Van de rest werd een groot deel uitgemoord door kolonisten. Op dit moment zijn er in de Verenigde Staten nog ongeveer drie miljoen mensen die zich identificeren als “native American”, rond een procent van de bevolking. Van de groep die wordt aangeduid als ‘white’ is 0,8% van de genenpool afkomstig van de inheemse bevolking. Dit geldt ook voor de ‘blacks’. Alleen de ‘latino’s’ zijn meer dan de helft van inheemse afkomst. Kortom: de VS is het product van een genocide van ongekende omvang.

In de oorspronkelijk dichtbevolkte zuidelijke buurstaat Mexico, thuis voor zowel de MexÃcah (Azteken) als de Maya, is iets meer dan de helft van de totale genenpool inheems. Dit na een eeuwenlang uitermate racistisch kastensysteem, waarin de Spanjaarden precies bijhielden hoeveel procent Spaans bloed de inwoners hadden en op basis hiervan burgerrechten toekenden. Veel Mexicanen met inheems bloed zijn hier nog steeds razend over, waar ik ze geen ongelijk in kan geven.

Hoewel Mexicanen qua afstamming dus in meerderheid inheems zijn, zijn hun inheemse talen, zoals Nahuatl en Maya, ernstig bedreigd. Volbloed Maya’s en Azteken worden nog steeds als tweederangs burgers gezien. De Mexicaanse toplaag bestaat meestal uit blanken. Dit is het topje van de ijsberg van de culturele amnesie. De situatie in de Verenigde Staten is nog catastrofaler.

Wat zou er gebeuren als alle blanken en zwarten zouden vertrekken uit Canada, de VS en Mexico?
Op dit moment is ongeveer een op de zes Amerikanen ‘latino’. Dus zou betekenen dat de VS leeg zou lopen en zou veranderen in een dunbevolkt land zoals Canada. Canada zou zelfs 95% van de bevolking verliezen en het dunbevolktste land ter wereld worden. In Mexico zou het slechts het vertrek van de Europese toplaag van 10-15% betekenen. Europa zou in principe gezien de krimpende bevolking de 250 miljoen Europese Amerikanen met enige moeite op kunnen vangen, bijvoorbeeld in de gebieden met bevolkingskrimp, zoals Zuid- en Oost-Europa en Rusland. Amerikanen zijn hoogopgeleid en erg werklustig.

Maar is het ook rechtvaardig?
De nakomelingen van immigranten kunnen er weinig aan doen dat ze zijn, waar ze zijn. Het is ook uitermate racistisch om mensen op grond van afkomst te gaan veroordelen. Het is daarom beter, om de positieve kanten van de Azteekse en Maya-cultuur weer tot leven te wekken en open te stellen voor Ã¡lle Amerikanen. Dus geen mensenoffers meer, maar wel bijvoorbeeld de duurzame landbouw, samenwerking, muziek, wiskunde en taal. Dit zou ook meer overeenkomen met de gang van zaken in het precolumbiaanse Amerika. Als ze er in slagen om de neo-Azteekse cultuur aantrekkelijker te maken dan de huidige consumptiecultuur, zullen mensen massaal overstappen.

Hoe algoritmes onze wereld overnemen

4 reacties / Analyses, Economie, Europa, Geopolitiek, Maatschappij, Nederland, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 1 maart 2017 5 maart 2017

Algoritmen zijn wiskundige methoden om een bepaald probleem op te lossen. Zo is de stelling van Pythagoras te gebruiken als een algoritme om te berekenen hoe lang de schuine zijde is van een rechthoekige driehoek.

Wiskunde reikt diep. Op de meest onverwachte plekken duiken wiskundige patronen op. Ook kunnen deep learning systemen patronen opsporen in grote hoeveelheden ‘big data’. Deze patronen stellen de eigenaren van het systeem in staat de toekomst beter te voorspellen en daar hun strategie op aan te passen. Uiteraard met als doel om meer winst te kunnen maken. Op dit moment worden op steeds meer terreinen software, waarin deze algoritmen zijn verwerkt, ingezet. Denk aan zelfrijdende auto’s, effectenbeurzen en “gratis” sociale mediawebsites zoals Facebook, die in feite de data van hun gebruikers verkopen aan grote bedrijven.

Op dit moment werken de meeste mensen in informatieverwerkende beroepen. In feite zijn alle kantoren plekken waar informatie wordt verwerkt. Sommigen zullen door deze veranderingen werkloos worden. Aan de andere kant zullen er ook nieuwe banen bijkomen, al is het niet zeker hoeveel banen dat zullen zijn. Eén ding is wel zeker. Door deze veranderingen zal vrijwel elk beroep drastisch veranderen. Dit gebeurt in feite nu al volop. Dit is nog maar de voorbode van veel grotere veranderingen.

De onaangename waarheid is dat de nazi's minder een breuk met de Europese geschiedenis vormen, dan gewoonlijk wordt beweerd door de mainstream. Bron: Rob Sheridan, Creative Commons 4.0 (CC BY-NC-SA 4.0)

Nazibeweging wordt ten onrechte gedemoniseerd

14 reacties / Europa, Filosofie, Ideeën, Ideeën en techniek, Maatschappij, Misvattingen, Nederland, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 29 december 2016 17 januari 2021

Veel ideeën, zoals het ziekenfonds en de kinderbijslag, zijn door de nazi’s geïntroduceerd. Toch staat de nazibeweging gelijk aan het absolute kwaad. Is dit terecht? Of had de nazibeweging ook goede kanten?

Tussen 1933 en 1945 werd Duitsland – en een groot deel van Europa- beheerst door de nationaal-socialistische beweging en de nationaalsocialistische Duitse arbeiderspartij NSDAP. De nazi’s – zoals de aanhangers van de NSDAP werden genoemd – zijn sindsdien door de main stream gelijkgesteld met het absolute kwaad. Het volgen van deze logica betekent daarmee, dat elk ideologisch element van de nazibeweging verwerpelijk is. Opkomen voor je eigen volk, of trots zijn op je geschiedenis? Dat wilden de nazi’s ook, dus dat is slecht. Meer ruimte voor de natuur? Ecofascisme. Het verbeteren van het genetisch materiaal van de menselijke soort, waarvoor je veel ellendige ziekten zoals Huntington kan voorkomen? Ook hier waren de nazi’s voor, dus ook dit is het ultieme kwaad.

Overblijfselen van het nazibewind in Nederland

Door de nazi’s ingevoerde veranderingen in Nederland, die nog steeds bestaan, zijn het verplaatsen van de eilanden Vlieland en Terschelling van de provincie Noord-Holland naar de provincie Friesland. Andere naziwetten die nog steeds bestaan zijn kinderbijslag, loonheffing, ziekenfonds, de vennootschapsbelasting en, na de oorlog weer afgeschaft ondanks protesten van dierenbeschermers, het verbod op onverdoofd slachten (waar nu weer stemmen voor op gaan). Ik heb nog geen enkele politicus, zelfs de meest antifascistische niet, horen pleiten voor de afschaffing van deze wetten. In Duitsland dateert de basis van het Duitse snelwegennetwerk, de Autobahn, uit de nazitijd.

Adel, koningshuis en jodendom als nazi-ideeën

Ook achter het Nederlandse en Belgische koningshuis, en het Blauwe Boekje, gaat een duidelijke nazi-ideologie schuil. Immers, je kan alleen koning worden als je geboren bent uit de koninklijke familie. Ook al ben je nog zo een intelligent, capabel en geniale bestuurder. Dat geldt ook voor de Nederlandse adel. In feite vormt het Blauwe Boekje een soort stamboek van het adellijke ras. Daarmee wordt de genetica van het huis Oranje, of de vele buitenlanders in de afstammingslijn, superieur geacht aan dat van het klootjesvolk. Op grond van hun afstamming zijn ze voorbestemd om te heersen. Deze ideeën over een erfelijk superieure adel dateren overigens al van ver voor de middeleeuwen. Uniek aan de nazi’s was dat ze het adelbegrip uitbreidden tot de gehele inheemse ‘Arische’ (uit Sanskriet: à¤†à¤°à¥à¤¯, arya is edele) Duitse bevolking en die van andere ‘broedervolkeren’, die tot het zogeheten Arische ras zouden behoren.

Ook het jodendom kent een aantal racistische elementen. Alleen iemand die geboren is uit een halachisch joodse moeder is een halachisch jood. Voor een niet-jood is het alleen na een jarenlang bekeringsproces mogelijk om jood te worden. Hierna is er overigens geen onderscheid meer tussen een bekeerde jood en een geboren jood, en hun nakomelingen. Voor de joodse priesterklasse, de Levieten of kohaniem, gelden nog strengere regels. Zo kan een volgens de torah niet toegestaan huwelijk van zijn voorouders in het verre verleden een Leviet ongeschikt maken voor de rituele eredienst. In het overigens mythische bijbelboek Jozua staan etnische zuiveringscampagnes beschreven onder de inheemse inwoners van het land KanaÃ¤n (Palestina en de oostelijke Jordaanoever), waar de gemiddelde nazi jaloers op zou zijn.

Conclusie: nazi’s zijn fout door hun ideologie

Het is dom om,zoals de mainstream op dit moment doet, ideeën af te wijzen omdat ze ooit door een nazi zijn geuit. Dit getuigt van een kuddementaliteit. Ideeën zijn goed of slecht op zichzelf, onafhankelijk van de bron. Hierbij kan enige rechtlijnige logica in combinatie met de Gulden Regel in veel gevallen, zij het niet altijd, tot basis dienen. Een ziekenfonds, bijvoorbeeld, is een goed idee, ook al is het idee afkomstig uit nazibron.

Het is in feite andersom. Nazi’s vormden een door en door kwaadaardige en zieke beweging, door hun ideologie van racisme, door hun militarisme en een volkomen gebrek aan respect voor het menselijk leven. Er waren meer van dit soort bewegingen, maar door de combinatie van deze drie elementen bereikte het nazisme het absolute morele dieptepunt.

Mensen discrimineren op afkomst of, nog erger, ze uit willen roeien, is een volkomen verkeerd idee. Niet omdat het een nazi-idee is, maar omdat mensen niet beoordeeld kunnen worden, en zeker niet uitgemoord mogen worden, op grond van afstamming. In de woorden van de Torah: gij zult niet de zonden van de vader verhalen op de zoon. Bij elk idee geldt dat er nauwkeurig de stofkam overheen gehaald moet worden om te bepalen of het idee acceptabel is of niet. Guilty by association is een incompetente discussietechniek.

GoyaaÅ‚Ã© (Geronimo) bood met een groepje andere Apaches tot het bittere einde verzet tegen de Amerikaanse indringers. Een terrorist, vonden de Amerikanen in die tijd. Een vrijheidsstrijder, vinden velen nu.

Terrorist is onzinbegrip

6 reacties / Analyses, Europa, Filosofie, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen, Nederland / Door Germen Roding / 20 december 2016 20 december 2016

Elke keer horen we het woord terrorist voorbijkomen, als politici weer eens om de hete brij van geopolitieke en ideologische meningsverschillen heen proberen te draaien. Wat is een terrorist, en wat is er werkelijk aan de hand?

Terrorisme: een tactiek
Terrorisme is een vorm van asymmetrische oorlogsvoering, waarbij het doel van de operaties is om door middel van grof geweld angst aan te jagen, politieke besluitvorming te beïnvloeden of de rechtsorde te ondermijnen. In de woorden van artikel 82a van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht: Onder terroristisch oogmerk wordt verstaan het oogmerk om de bevolking of een deel der bevolking van een land ernstige vrees aan te jagen, dan wel een overheid of internationale organisatie wederrechtelijk te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden, dan wel de fundamentele politieke, constitutionele, economische of sociale structuren van een land of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen. Let overigens op de brede implicaties van dit wetsartikel. Iedere handeling met als oogmerk de ‘fundamentele fundamentele politieke, constitutionele, economische of sociale structuren van een land of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen’ kan worden betiteld als terroristische handeling.

GoyaaÅ‚é (Geronimo) bood met een groepje andere Apaches tot het bittere einde verzet tegen de Amerikaanse indringers. Een terrorist, vonden de Amerikanen in die tijd. Een vrijheidsstrijder, vinden velen nu. — GoyaaÅ‚é (Geronimo) bood met een groepje andere Apaches tot het bittere einde verzet tegen de Amerikaanse indringers. Een terrorist, vonden de Amerikanen in die tijd, gezien zijn bloeddorstige optreden. Een vrijheidsstrijder, vinden velen nu.

Terrorisme kan worden gebruikt om de slachtoffers angst aan te jagen, een overreactie van de overheid uit te lokken of de overheid te delegitimeren. De wrede Mongoolse veroveraar Genghis Khan en zijn nakomelingen Hoelagoe en Timoer Lenk gebruikten geregeld terroristische tactieken om hun tegenstanders schrik en vrees aan te jagen. Deze tactieken werden door anderen, zoals Johan Pieterszoon ‘VOC-mentaliteit’ Coen, ook met groot enthousiasme toegepast. Als de bevolking banger wordt voor de terrorist dan voor de eigen overheid, wordt deze gedelegitimeerd, althans: als de overheidsheerschappij is gebaseerd op angst. Inderdaad komt hier een groot deel van het gezag van de overheid vandaan.

Wie zijn terroristen?
Letterlijk vertaald zijn terroristen: zij die angst zaaien. Ook overheden kunnen angst zaaien,we spreken dan van een terreurbewind of staatsterrorisme. Iedere groep die kiest voor terroristische tactieken is een terroristische groep. Dit is ook het enige gemeenschappelijke aan terroristen: de tactiek die ze delen. Het heeft dus weinig zin om over een internationale samenzwering van terroristen tegen mensen van goede wil te spreken, zoals bijvoorbeeld de nogal met zichzelf ingenomen eurocommissaris Timmermans doet. Het geeft weliswaar de luisteraars een goed gevoel, namelijk dat ze behoren tot de krachten van het Goede, maar met de grondoorzaken van terrorisme heeft het weinig te maken.

Wat doe je tegen terroristen?
Op dit moment wordt terrorisme voornamelijk door jihadistische groepen gehanteerd, maar in het verleden waren er ook andere groepen, zoals anarchisten (RAF, CCC), dierenbeschermers (ALF) of nationalistische groepen (IRA, ETA) actief. We zagen reeds dat terrorisme een tactiek is en dat het gebruikmaken van terrorisme het enige overeenkomende kenmerk van terroristen is. Om terrorisme te bestrijden, moet je er dus voor zorgen dat terroristische tactieken ineffectief en/of onaantrekkelijk worden.
Om een terroristische daad te plegen moet een terrorist eerst de crime scene verkennen, surveillance in security jargon. Dit kan met counter surveillance tegengegaan worden, maar een terrorist kan ook via Google Streetview onderzoek doen. Zoals we aan de aanslagen met vrachtwagens in Nice en Berlijn zagen, is het ondoenlijk om alle mogelijke aanslagen te voorkomen. Er zijn domweg teveel effectieve methoden om met low-tech middelen veel mensen te vermoorden, waarover ik hier om begrijpelijke redenen niet zal uitweiden.

Belangrijk is ten eerste dat je het laaghangende terroristische fruit weghaalt. Dit kan bijvoorbeeld door zwaarbewapende rapid response teams met eenpersoons helikopters, bewakingsdrones met patroonherkenning bij evenementen en het droogleggen van het moeras waarbinnen terroristen zich schuil kunnen houden. Milieus waar terrorisme wordt opgehemeld moeten worden gesaneerd. Bijvoorbeeld door gegronde grieven op te lossen en door religie of andere irrationele overtuigingen gedreven haatzaaiers, die aanzetten tot moord en ander geweld, uit te zetten of te heropvoeden. Vreedzaam verzet tegen maatschappelijke misstanden moet mogelijk zijn en blijven. Per slot van rekening kunnen we in Nederland en België niet echt van een democratie spreken. De grens moet worden getrokken, waar wordt gedreigd met de dood of lichamelijk letsel, of erger.

Vrouwe Europa. Oude kaart uit de Renaissance.

De Europese Republiek: kiest Brussel voor de vlucht naar voren?

5 reacties / Analyses, Europa, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen / Door Germen Roding / 13 december 2016 13 december 2016

Steeds groter wordt het nationale verzet tegen Brussel in de Europese lidstaten. Het bestuur van de Europese Unie begint zich steeds ongemakkelijker te voelen. Als het desintegratieproces in het huidige tempo doorgaat, is het binnen enkele jaren afgelopen met de Europese Unie zoals we die nu kennen. Daarom wordt er nu door sommigen openlijk gepleit voor de vlucht naar voren: een staat waarin de lidstaten opgeheven zijn: de Europese Republiek. Hoe zou deze er uit zien en zal dit Brussel lukken?

Hoe zou de Europese Republiek er uit zien?
In het radicale plan zoals dat door de Duitse schrijfster en politicologe Ulrike Guérot wordt bepleit worden alle landen afgeschaft en vervangen door provincies die elk een samenhangend cultureel gebied vormen. Deze hebben elk rond de tien miljoen inwoners, een “Europa van de regio’s” dus. Hierdoor wordt voorkomen dat grote,machtige landen zoals Duitsland en Frankrijk de lakens uitdelen,zoals nu.

Deze republiek krijgt een parlement. Anders dan nu, waarin een stem van een Luxemburger veel zwaarder telt dan de stem van een Spanjaard, zal voor dit nieuwe Europese Parlement het principe van one man, one vote gelden. De bevoegdheden van de regio’s zullen veel kleiner zijn dan dat van de natiestaat nu. In Nederland en België de vennootschapsbelasting verlagen, of goedkoop tanken in Luzemburg, kan dan niet meer. In elke regio zullen uniforme belastingtarieven en sociaal stelsel gaan gelden. Of je nu in Halicarnassos of in Hasselt woont, overal ontvang je hetzelfde minimumloon, betaal je evenveel belasting en ontvang je dezelfde uitkering als je niet kan werken.

De voordelen van Superstaat Europa
Europa heeft geen kibbelende nationale landjes meer, maar één enkel bestuur. Dus als bijvoorbeeld Nederland en België overhoop liggen over de uitdieping van de Schelde (volgens de Nederlanders een onaanvaardbare aantasting van het natuurgebied, volgens de Belgen Nederlandse pesterij om te voorkomen dat Antwerpen Rotterdam wegconcurreert), dan neemt de Europese overheid de beslissing. Bedrijven kunnen geen landen meer tegen elkaar uitspelen,want die landen zijn er niet meer. Er ontstaat een enorme binnenlandse markt, waardoor er megabedrijven naar Amerikaans model kunnen ontstaan. De buurlanden van het machtige Europa kunnen maar weinig beginnen tegen dit enorme rijk.

Hoe kan deze Europese Republiek verwezenlijkt worden?
Er zijn gevallen bekend van staten die ontstaan zijn als vrijwillige federatie van kleinere staten, maar veel zijn dit niet. Het bekendste voorbeeld is (of zijn) de Verenigde Arabische Emiraten. Toen de Britten zich terugtrokken, en Iran ongezonde belangstelling toonde voor het olierijke gebied, waren de kleine emiraatjes op elkaar aangewezen. Vandaar dat zich hieruit zonder militair geweld een overkoepelende staat ontwikkelde. Een ander voorbeeld is natuurlijk het samenwerkingsverband van de Zeven Verenigde Nederlanden in de Tachtigjarige Oorlog tegen Spanje, die uiteindelijk Nederland werden.
Kortom: wil deze mooie droom van de eurocraten slagen, dan moet er een gevaarlijke dreiging ontstaan aan de buitengrens. Rusland bijvoorbeeld. Boze tongen beweren dat de eurocraten daarom het vuurtje tegen Poetin flink hebben opgestookt.

Verder moet er een einde komen aan nationalisme. Hiervoor heeft mevrouw Guérot ook een oplossing bedacht. De ‘mannelijke’ natiestaat moet worden vervangen door een ‘vrouwelijke’ republiek.

Nationaal gevoel en solidariteit
Hoe nuttig de Europese Republiek ook is, althans, volgens de eurocraten, de gemiddelde Europeaan is best tevreden met het land waarin hij of zij woont. Er wonen mensen die op hem lijken, die dezelfde taal spreken (of een andere taal die hij beheerst) en in grote lijnen hetzelfde willen. Vooral het levensgeluk van inwoners van kleine landjes zoals Luxemburg, Liechtenstein en Malta is veel hoger dan je op grond van de rijkdom zou verwachte. Dat komt omdat de regering aanspreekbaar en toegankelijk is en het makkelijk is om de wetten aan te passen aan lokale behoeften. Dat is in een imperium wel anders.
Voor burgers hebben grote landen vooral voordelen in tijden van oorlog. Oorlogen zijn er meestal tussen grote staten om bufferzones. Deze bestaan uit kleinere staten. Schermutselingen vinden daarom meestal aan de randen van grote staten plaats. De meeste doden in de Tweede Wereldoorlog en daarna vielen in kleine landjes. In een groot land kan je weliswaar opgeroepen w0rden voor militaire dienst, maar daar kan je je met een uitgekookte smoes,of een plotselinge vakantie in een ver buitenland, wel aan onttrekken. Als de bommen bij je inslaan en de tanks door je boerenkoolstruiken ploegen, is dat uiteraard een beetje lastiger.

Hoe groot is de kans dat Republiek Europa er komt?
Op dit moment is maar een kleine minderheid van de Europese bevolking voorstander van meer EU. Het gemor neemt toe; één belangrijke lidstaat, het Verenigd Koninkrijk, heeft middels een referendum al afscheid genomen. Er zijn daarom welgeteld twee manieren om een Europese superstaat te verwezenlijken. De eerste is door een Europees leger op te richten en tegenstribbelende staten onder de voet te lopen. De tweede is de Europeanen zoveel angst aan te jagen dat ze vanzelf op elkaar gaan kruipen. Steeds meer Europeanen wordt echter duidelijk dat de bronnen van angst – het conflict met Rusland, bijvoorbeeld,of de migrantenstroom- niet door te weinig EU worden veroorzaakt, maar door te veel. Waren er geen open grenzen geweest, dan had Merkel om haar waanzinnige beleid uit te voeren, ze per vliegtuig moeten binnenhalen. Oekraïne was twintig jaar lang een vreedzame bufferstaat. Weliswaar zwaar corrupt, maar tot op zekere hoogte leefbaar. Toen eurocraten zich er mee begonnen te bemoeien, ontplofte de situatie.

Kortom: tenzij er een georchestreerde Europabrede coup plaatsvindt waardoor alle staten worden uitgeschakeld door het Europese leger, of de “revolutie” waar deze mevrouw voor pleit plaatsvindt, zal deze zogeheten republiek er niet komen.

Bronnen
1. Geen Europese Unie maar een Europese Republiek, Financieel Dagblad,2016
2. Europe as a republic: the story of Europe in the twenty first century, openDemocracy.net, 2015

Video: Megatsunami

1 reactie / Analyses, Europa, Geopolitiek, Maatschappij, Visionaire vragen, Wereld, Wetenschap / Door Germen Roding / 20 oktober 2016 21 oktober 2016

Waar tsunami’s al vernietigend zijn, is dit nog een peulenschil vergeleken met één van de allerverwoestendste natuurverschijnselen denkbaar: megatsunami’s. De golf van een tsunami bereikt meer dan tien meter hoogte. Er zijn overblijfselen van megatsunami’s gevonden, die honderden meters tot meer dan een kilometer hoog waren. Zie deze video.

Gelukkig zijn megatsunami’s redelijk zeldzaam. Toch hebben we archeologische overblijfselen gevonden van megatsunami’s, die onder meer 6000 jaar geleden het Middellandse Zeegebied hebben geteisterd. De enige megatsunami waarvan ooggetuigenverslagen zijn, vond plaats in 1958 in de Lituya Bay in Alaska.

De gevolgen van een honderden meters hoge muur van water zijn vanzelfsprekend catastrofaal. Een land als Nederland zou vrijwel totaal van de kaart geveegd worden. In feite zou een groot deel van de mensheid ernstig in de problemen komen, want 44% van alle mensen woont binnen honderd kilometer van een kust.

Megatsunami’s worden niet veroorzaakt door aardbevingen, zoals normale tsunami’s, maar door instortende rotswanden of inslagen van grotere asteroïden. Een deel van de bergwand van de Cumbre Vieja staat op het punt omlaag te storten en -mogelijk- een megatsunami te veroorzaken. Dit ligt op de Canarische Eilanden, wat betekent dat Marokko en het zuiden van Spanje en Portugal zwaar zouden worden getroffen. De Lage Landen zouden redelijk veilig zijn. De ravage zou aan de Atlantische kust van Noord-Amerika wel zeer groot zijn.

Percentage van het BNP dat aan het leger wordt besteed. Opvallend zijn het Midden Oosten,Tsjaad (een waardevolle Franse bondgenoot) en de VS.

Hebben we een supermacht nodig?

6 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij / Door Germen Roding / 7 oktober 2016 7 oktober 2016

Supermachten stichten vrede. Het aantal gewapende conflicten in de wereld is sinds de Tweede Wereldoorlog sterk afgenomen. Gebieden die in de jaren tachtig en negentig nog het toneel waren van bloedige moordpartijen zijn nu relatief rustig. Relatief, want de onderlinge haat suddert nog door. Is de wereld af met grote rijken (of invloedssferen), of kan de wereld beter versnipperd worden in kleine rijken?

Het recht van de sterkste
Militair fiat, het vermogen effectief geweld uit te oefenen, is de bepalende kracht in de menselijke geschiedenis. Zoals wijlen Mao Tse Toeng het al zei: macht komt uit de loop van een geweer. De geschiedenis is bepaald door legers en militaire innovaties. Voor duizenden jaren was dit voor de meeste mensen duidelijk. Simpelweg door reinforced learning. Had je de pech de onderdaan te zijn van een in de pan gehakte stad, of rijk, dan was de kans groot dat je bezit werd afgepakt, je werd verkracht of vermoord. Iedereen wist dit, hetzij uit eigen ondervinding, hetzij door getuigen uit de eerste hand. Wie pacifistische ideeën verkondigde, werd daarom smakelijk uitgelachen.
Fijnverdeeld als ons knusse continentje is in kleine staatjes, ondervond Europa dit als geen andere werelddeel. China wellicht uitgezonderd. Geen wonder dat de militaire techniek hier verder vorderde dan waar ook ter wereld en dit de Europeanen in staat stelde de rest van de wereld met bruut geweld onder de voet te lopen. De Duitse cultuur is zo op efficiëntie en hard werken gericht, omdat de vruchtbare Noord-Europese Laagvlakte gefundenes Fressen is voor zo ongeveer elke imperialist. Alleen de Duitse staat met het beste leger, Pruisen, overleefde deze moorddadige strijd en smeedde Duitsland tot een eenheidsstaat.

Ontsnappen aan oorlog dankzij Amerikanen en Sovjets
De Koude Oorlog was geen pretje. Voortdurend hielden de VS en de Sovjet-Unie elkaar onder schot met een immer uitdijend arsenaal intercontinentale ballistische raketten, geladen met atoomwapens. Toch was het, afgezien van moorden door de geheime diensten en grensbewakers, en bruut neergeslagen volksopstanden in Midden- en Oost-Europa, een relatief vredige tijd.

Om een indruk te geven: er vielen bij het neerslaan van de Praagse Lente in 1968 enkele honderden doden, bij de Hongaarse opstand van 1956 rond de 4000. In beide wereldoorlogen, direct vÃ³;or de Koude Oorlog, tientallen miljoenen. Alleen al in Joegoslavië, na de val van de Muur, vielen er 140.000 doden door oplaaiende etnische conflicten. Pas nadat de Amerikanen hard ingrepen, stopte het moorden.

Pax Americana
Na 1989 is de rol van de Sovjets voor het grootste deel overgenomen door de NAVO, lees: Amerikanen, die hun invloedssfeer tot in de voormalige Sovjet-Unie opschoven. Omdat er nog maar één belangrijke supermacht over was, de Verenigde Staten, konden dictatoren beide machtsblokken niet meer tegen elkaar uitspelen. Gewapende groepen konden alleen nog van buurstaten hulp ontvangen, wat de schaal van het geweld flink terugbracht. De wereld werd een stuk vrediger. Saddam Hussein, een dictator die dacht aan landjepik te kunnen doen, kreeg een gevoelige tik op de vingers. Dit maakte collega’s elders in de wereld duidelijk dat het verstandiger was, geen ruzie te zoeken met de trigger-happy Amerikanen.

Desintegratie
Het Amerikaanse leger is sinds de terreuraanslagen op 11 september 2001, in het kader van de War on Terror, qua uitgaven ongeveer verdubbeld in omvang. Waar de Europeanen flink geprofiteerd hebben van het vredesdividend, heeft de Verenigde Staten enorm veel besteed aan militaire operaties. Van elke zes dollar federale belastinginkomsten gaat er één dollar naar het leger. De VS geeft nu zelfs meer aan het leger uit dan ten tijde van de Koude Oorlog. Dit model blijkt nu onhoudbaar. De VS zullen hun militaire aanwezigheid moeten inperken. Anders dreigt economische ineenstorting. Presidentskandidaat Trump realiseert zich dit beter dan presidentkandidate Clinton.

Is het terugtrekken van het Amerikaanse leger een recept voor vrede, of juist niet?
Op dit moment zijn de spanningen aan de periferie van de Amerikaanse invloedssfeer aan het oplopen. Zowel Rusland als China proberen deze invloedssfeer terug te dringen. Hierbij werken de twee grootmachten steeds meer samen.

Er bestaat bij Europeanen veel wrevel over het vaak eigenmachtige Amerikaanse optreden. Deze wrevel is voor een groot deel terecht. Denk aan het falende Amerikaanse buitenlandbeleid in het Midden Oosten, bijvoorbeeld (waar de Europese elite overigens enthousiast aan meedoet).

Toch brengen de Amerikanen de nodige offers, ook voor onze veiligheid. Willen we serieus genomen worden, en ook meer zelfstandigheid krijgen, dan zullen we onze militaire kracht domweg flink uit moeten breiden. Uiteraard in een Europees leger, om te voorkomen dat we een herhaling krijgen van de uitermate akelige twintigste eeuw. Frankrijk en het VK, bijvoorbeeld, slagen er in met een veel lager percentage legeruitgaven dan dat van de VS, toch een zeer grote buitenlandse invloed uit te oefenen. Als ook de Benelux, Duitsland en de rest van de EU dit voorbeeld volgt, zouden we Libië kunnen pacificeren, de grens met Turkije potdicht afgrendelen en hiermee een einde kunnen maken aan het migratieprobleem.

Willen we geen groter leger, dan is het logische gevolg dat andere landen onze toekomst zullen bepalen. Sic vis pacem, para bellum – als ge vrede wilt, bereid u dan voor op oorlog, zeiden de Romeinen al, niet voor niets.