Visionair project: geoengineering experiment met aerosol gestart
Het wordt wat warmer en volgens sommigen moeten we ons daar erg zorgen over maken. Een manier om de hoeveelheid zonnestraling te verminderen is deze laten weerkaatsen door witte sulfaat-aerosols. Ongeveer het gevolg van een vulkaanuitbarsting. Het eerste experiment, of het überhaupt haalbaar is om duizenden tonnen materiaal kilometers de hoogte in te krijgen, is al begonnen.
Oktober 2011 is het tijdstip dat een groep Britse onderzoekers een één kilometer lange bovenmaatse tuinslang met een grote ballon op een kilometer hoogte brengen. Vervolgens wordt water omhoog gepompt (voor de liefhebbers: dat betekent dus een druk van honderd atmosfeer) en in de atmosfeer gesproeid. Regenen doet het in het Verenigd Koninkrijk al teveel, dus de bedoeling is niet om een regenwolk te maken.
In feite is dit experiment een ‘dry run’ voor een voorstel waarvoor sommige geoengineers pleiten: hetzelfde doen maar dan met sulfaataerosols (zwevende nanodeeltjes). Het idee erachter is dat op dit manier een schaduwwerking wordt gecreëerd die de wereldwijde opwarming tegengaat. Wel een beetje zielig natuurlijk voor al die ecologisch bewogen mensen met zonnepanelen op het dak en de planten, die nu al hun best doen het vermaledijde CO2 uit de lucht te vangen. Desalniettemin is er ondanks het zware economische weer aan de overkant van de Noordzee, twee miljoen pond in dit project gestopt.
Dit experiment is onderdeel van Stratospheric Particle Injection for Climate Engineering (SPICE). SPICE probeert ook te ontdekken wat de ideale deeltjes zijn om als aerosol te gebruiken. Het experiment is omstreden. Aerosols dragen bij tot luchtvervuiling. Ook zullen fotochemische reacties optreden. Volgens sommige onderzoekers met akelige gevolgen voor de ozonlaag. Ook is niet bekend wat de gevolgen zijn voor wolken hoog in de atmosfeer, die ook invloed hebben op de mate waarop zonlicht wordt teruggekaatst.
Is geoengineering nodig?
Het is overigens de vraag of deze verregaande maatregelen nodig zijn. Klimaatactivisten denken weinig visionair en zien niet in hoe variabel het klimaat is op langere termijn. Het is nu nog lang niet zo warm als gedurende het laatste interglaciaal van 140 000 jaar geleden. We leven op dit moment feitelijk in een onnatuurlijke situatie, omdat Noord- en Zuid-Amerika pas sinds drie miljoen jaar aan elkaar vast zitten. Dit veranderde het patroon van de zeestromen, waardoor zich de ijskap op Groenland en de drijvende ijskap op de Noordelijke IJszee kon vormen. De Groenlandse ijskap is naar schatting overigens ongeveer twee miljoen jaar oud. De ijsbeer, waar zoveel misbaar over wordt gemaakt, is in feite een ondersoort van de bruine beer en bestaat als soort misschien 150 000 jaar[2]. Ook het kooldioxidegehalte van de atmosfeer is in feite onnatuurlijk laag. Als de Groenlandse ijskap in zijn geheel smelt, betekent dit een zeespiegelstijging van 7,2 meter. Vervelend, maar overkomelijk.
Bronnen
1. SPICE
2. Polar bear species just 150,000 year old – Wildlife Extra News (2010)
3. Geoengineering trial gets under way – New Scientist (2011)