Gedurende tientallen jaren probeerden robotontwerpers robots zoveel mogelijk op mensen te laten lijken. Niet erg handig, want voor de meeste karweitjes is de menselijke lichaamsvorm helemaal niet handig. Wordt het niet tijd dat we meer naar Darwin gaan luisteren in plaats van onszelf?
Deltarobots kunnen zeer snel werken. Ze lijken in niets op de lopende bandwerkers die ze vervangen.
Kunstmens legt het af tegen robotinsekten
Een kunstmens bouwen. Dit is al tientallen jaren de grote droom van robotbouwers. Spectaculaire robots als Asimo van Honda belichamen dit streven. Het praktische nut van dit soort kunstmensen is echter beperkt. Dom, zegt een succesvolle groep rebelse robotbouwers. We kunnen beter ‘domme’ robotinsekten bouwen. Hun opmerkelijke successen zetten steeds meer mensen aan het denken. Hun basis-ontwerpfilosofie is dat de intelligentie uit hun lichaamsvorm volgt. In plaats van ingewikkelde foutcorrectiesoftware, zorgt eenvoudige mechanische feedback er bijvoorbeeld voor dat de robotinsecten niet omvallen als ze lopen. Biologen denken ook dat bijvoorbeeld eencelligen op deze manier functioneren. Bij octopussen gebeurt een groot deel van het denkwerk in hun tentakels.
Darwin schept nieuwe generatie robots
Deze robots hebben weinig weg van mensen, maar ze zijn veel beter in allerlei taken dan humanoïde robots. De volgende generatie robots zal dan ook op evolutionaire wijze ontworpen worden. Niet als schepsels in ons evenbeeld, maar als mechanische spinnen of misschien wel absurde mechanische contrapties die geen evenknie in de aardse biosfeer kennen. In feite is dat ook logisch. Wij mensen hebben veel last van RSI en andere klachten omdat we werk moeten doen waar onze lichamen helemaal niet geschikt voor zijn.
Als we willen dat een robot dit werk overneemt, zou die robot wel eens een heel andere vorm kunnen krijgen dan we zelf hebben om het werk optimaal te kunnen doen.
De Haagse kunstenaar Ap Verheggen wil een statement maken met een nieuw kunstproject, dat door middel van zonne-energie ijs maakt midden in de Sahara. Komt er na de Nederlandse Berg, ook een Gletsjer in de Woestijn?
Het nieuwe kunstproject van kunstenaar Ap Verheggen: een gletsjer midden in de woestijn. (c) Ap Verheggen
Neem het ontwerp van een blad – naar miljoenen jaren evolutie door de natuur geperfectioneerd om zonlicht op te vangen – en bedek het oppervlak van tweehonderd vierkante meter met zonnecellen. Onder het gigantische iepenblad hangen koelingselementen die de waterdamp in de woestijnlucht als ijs neer laten slaan. Zelfs in het heetste klimaat, ontstaat er zo een laag ijs op de onderkant van het blad. Althans, volgens de theorie.
Ook in woestijnlucht bevindt zich, anders dan vaak gedacht wordt, de nodige waterdamp. In de kurkdroge Israëlische Negev-woestijn, bijvoorbeeld, is de luchtvochtigheid 64% en ’s ochtends slaat in de woestijn, zelfs in hartje Sahara, dauw neer. Koel de lucht voldoende af (zoals ’s nachts in de woestijn) en er vormt zich vanzelf water – of ijs. Een kubieke meter woestijnlucht bevat namelijk rond de vijf tot vijftien milliliter water, dat neerslaat als de temperatuur maar voldoende daalt.
De zonnegletsjer zal vermoedelijk de nodige verbaasde blikken opwekken bij woestijnbewoners.
Verheggen wil met zijn gletsjer in de woestijn laten zien dat zelfs het schijnbaar onmogelijke mogelijk is, dus dat met voldoende verbeeldingskracht en technische knowhow vrijwel alle problemen op te lossen zijn. Hij hoopt hiermee wat te doen aan het enorme probleem van peak fantasy in de wereld, intellectuele belemmeringen te doorbreken en zo anderen te prikkelen tot het bedenken van verstrekkende oplossingen voor wereldproblemen.
Technologie werkt
Op dit moment is Verheggens kunstwerk niet meer dan een paar schetsen en een proefopstelling in een lab in Zoetermeer. Koelingsbedrijf Cofely test nu de principes van het maken van ijs in de woestijn in een kist zo groot als een zeecontainer. Hierbij maken ze gebruik van nu al verkrijgbare technologie. Ingenieurs hebben een tien centimeter dikke ijslaag geproduceerd in gesimuleerde woestijnlucht van dertig graden Celsius en plannen de temperaturen op te voeren tot vijftig graden. Er drupt voortdurend water van de steeds dikker wordende ijslaag, war de lucht langs blaast. De testen moeten afgerond zijn in 2012, waarna de sculptuur zal worden gebouwd. Deze komt in een nog niet bij naam genoemd Noord-Afrikaans land te staan.
Project ter bestrijding van peak fantasy
UNESCO steunt het project, omdat met een relatief kleine investering enorm veel publiciteit kan worden gegenereerd. “Het project laat zien dat zelfs in een totaal hopeloze omgeving, nog steeds hoop kan worden gegenereerd. De boodschap is dat wat velen de dreigende watercrisis noemen, niet onvermijdelijk is. Er zijn oplossingen, en alles hangt af van menselijke verbeeldingskracht. Alles hangt van ons af,” aldus UNESCO-wetenschapper Andras Szollosi-Nagi. Als visionair.nl zijn we dat uiteraard meer dan volledig met hem eens.
Verheggen, cultureel ambassadeur van de UNESCO, maakte al eerder furore met een reusachtige ijssculptuur op een ijsberg uit de Groenlandse kust om zo aandacht te vragen voor de benarde positie van de inheemse Inuit als het gevolg van het afnemende ijs en hoge temperaturen.
Met trots kunnen wij u mededelen dat het vandaag, 6 november 2011, alweer een jaar geleden is dat Visionair.nl het licht zag. Sinds die tijd is er uiteraard veel veranderd. Bij deze een overzicht van hoe het ons allen afgelopen jaar is afgegaan.
Eigenlijk begon het allemaal enkele jaren geleden toen Germen en Niek – die elkaar op dat moment nog helemaal niet kenden – toevallig tegelijk een forum oprichtten met als doel huidige en toekomstige problemen in de maatschappij te bediscussiëren. Al snel bleek het handiger om de krachten te bundelen en fuseerden beide fora tot één, waarbij tevens het idee ontstond een soort denktank-functie binnen de maatschappij te gaan vervullen. Hoewel deze droom tot op de dag van vandaag nog bestaat, was het initiatief destijds helaas geen lang leven beschoren.
Een jaar geleden besloot Germen wederom een initiatief te beginnen, dit keer in de vorm van een weblog. Hoewel er in het begin nog niet zo veel gepubliceerd werd, was wel het doel uiteindelijk enkele artikelen per dag te publiceren. Na een paar weken besloot Germen Niek te bellen om hem wederom te steunen. Hier had Niek wel oor naar. Nadien zijn er enkele kleinere en grotere aanpassingen geweest, zoals het aanpassen van het Logo en het toevoegen van de Facebook en Twitter knop onder ieder bericht. Ook hebben verschillende lezers (waaronder Barry) actief Visionair.nl ondersteund door op externe websites dit initiatief te promoten.
Maandag 31 januari 2011 installeerde Germen Google Analytics voor Visionair.nl. Sindsdien zijn er dus statistieken bijgehouden, waar hieronder een aantal interessante zijn weergegeven:
Inmiddels hebben we gemiddeld zo rond de 2000 bezoeken per dag, met maandag 24 oktober het record: 2565 bezoeken. En het mooie is: er zit een stijgende lijn in! Als klap op de vuurpijl publiceren wij dinsdag ook nog eens ons duizendste bericht! Wij danken uiteraard al onze lezers voor deze mooie statistieken en hopen u nog lang van visionaire berichten te mogen voorzien. Geld verdienen wij er (nog) niet aan, dus zonder onze lezers hadden wij het geen jaar volgehouden. We schrijven voor u!
De komende tijd kunt u wel weer enige vernieuwing van ons verwachten: zowel Germen als Niek zijn geen helden in vormgeving, maar we zullen proberen de site weer een iets hipper uiterlijk te geven. Ook verleggen wij onze doelstellingen weer iets. Wij willen graag een website worden waar mensen creatief gestimuleerd kunnen worden op allerlei vlakken. Hierbij kan gedacht worden aan een dagelijkse visionaire quote, een aparte sectie voor visionaire filmpjes, het visionaire plaatje van de week en een wekelijkse quiz. Uiteraard bruisen wij ook van de lange termijn ideeën, maar deze moeten eerst beter vorm krijgen voor we hier meer over kunnen vertellen.
Hebben jullie ideeën om Visionair nog beter en leuker te maken? Laat het horen!
Beste lezer, nogmaals hartelijk dank en nog veel leesplezier de komende maanden, jaren en…. ach we zijn optimistisch en visionair: de komende eeuwen!
Eetbare bostuinen zijn een populair onderdeel van permacultuur. Door verschillende ontwerpprincipes van de permacultuur te gebruiken is het voor iedereen mogelijk om een bos te ontwerpen vol met eetbare en andere nuttige planten.
Download de gratis cursus op www.permacultuurnederland.org voor verdere permacultuur ontwerpprincipes.
Het grote voordeel van een eetbare bostuin is dat alle ecologische niches gevuld worden. Hierdoor wordt de zon en de bodem optimaal gebruikt door de verschillende lagen nuttige planten en is onkruid een veel kleiner probleem. Door verschillende lagen voedsel onder elkaar te groeien zoals in dit systeem wordt ook de opbrengst per vierkante meter groter. Ten slotte heb je met een eetbare bostuin op termijn telkens minder onderhoud omdat het een ecosysteem is wat grotendeels in balans is net zoals natuurlijke climax-ecosystemen. Door slim de permacultuur ontwerpprincipes toe te passen kun je een eetbaar bos maken met de veerkracht van een natuurlijk ecosysteem. Dit heeft voordeel voor de mensen en voor de natuur.
Hier twee filmpjes met rondleidingen door twee eetbare bostuinen. Als eerste Martin Crawford met zijn Forest Garden. Hij heeft hierover een interessant boek boordevol praktische informatie gepubliceerd met de titel Creating a Forest Garden.
Daarnaast heeft Robert Hart een model voor een Eetbare Bostuin opgericht op ongeveer 500 vierkante meter op zijn farm in Wenlock Edge in Shropshire, Engeland. Hij geeft aan dat dit net zo goed in een normale stadstuin mogelijk is. Hij zegt:“Mijn Bostuinmodel is in staat om een familie voor de tijd van minstens 7 maanden per jaar te laten genieten van overwegend uit zichzelf groeiend en onderhoudend voedsel, en heeft maar een minimale zorg of bewerking nodigâ€. Op deze plattegrond is te zien hoe deze bostuin ingericht is. In Forest Gardening with Robert Hart legt hij de principes van het ontwerp van zijn bostuin uit terwijl hij erdoorheen loopt. Een uitgebreid boek mede gebaseerd op deze tuin is How to make a Forest Garden.
Ook in Nederland zijn er telkens meer initiatieven om particuliere maar ook publieke eetbare bostuinen aan te leggen. In Amsterdam hebben een groep buurtbewoners het Sarphatipark onder handen genomen en een stuk eetbaarder gemaakt. In het bestaande park zijn o.a. notenbomen, fruitbomen en vele soorten fruitstruiken aangeplant. De fotoreportage met korte teksten illustreren dit mooi.
Is dit een welkome invulling van toekomstig openbaar groenbeheer van Nederland? Eetbare bostuinen in het beheer van de buurt die er het voordeel van hebben, ze kunnen genieten van de natuur en tegelijkertijd veel vers voedsel hieruit halen.
Hier worden ook waterplanten nog als extra begroeiingslaag gezien en worden paddenstoelen ook als laag meegenomen.
(Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht! Dit stuk mag dan ook vrij door iedereen overgenomen worden op websites, blogs, of om door te sturen aan familie, vrienden, kennisen, collega`s, etc.). Graag zelfs hoe meer mensen dit weten hoe beter. Zet a.u.b. wel de bron erbij zodat mensen kunnen reageren en/of mee kunnen doen in de discussie hieronder als ze dat willen.)
De vele occupyprotesten wereldwijd zorgen ervoor dat meer en meer mensen zich vragen gaan stellen over het economische systeem en wie dit eigenlijk in handen hebben. Ook hier op visionair kwam eerder al het recht op geldcreatie van private banken aan bod (deel 1, 2 & 3), het mechanisme van rente en wie hier van profiteren, en werd verkend hoe de toekomst van onze economie eruit zou kunnen zien (deel 1 & 2) Hoe meer er duidelijk wordt van het huidige economische systeem hoe meer vragen er ook boven komen.
Een prachtige documentaire die ingaat op de vorming van het huidige bankensysteem in Europa en Amerika over de afgelopen 500 jaar is The Money Masters. De documentaire duurt meer dan drie uur en zit boordevol interessante informatie wat doet denken aan een spannende detective.
Mede naar aanleiding van deze documentaire waaruit blijkt dat veel centrale banken namen hebben die doen voorkomen alsof ze van de overheid zijn terwijl dit helemaal niet zo blijkt te zijn, kwam bij mij de vraag naar boven wie eigenlijk aan de touwtjes trekt van De Nederlandsche Bank (De centrale bank van Nederland en daarmee de belangrijkste speler in het geldcreatie netwerk van banken)? Interessant of dubieus genoeg blijken dit vooral de grote bedrijven, (o.a. Shell, Phillips, ING) en steenrijke Nederlandse families zoals Fentener van Vlissingen en onze koninklijke familie te zijn, en zelfs een van de hoogste rechters van Nederland is lid. De Nederlandse overheid levert slechts 1 van de 10 bestuursleden en kan maximaal een inbreng van 33% hebben… Lees hier het hele artikel. Het meest bizarre is nog wel dat ik geen idee heb of we ons hierover zorgen zouden moeten maken of niet… Tot zover is het blijkbaar altijd redelijk goed gegaan, wellicht dat als je dit democratisch gaat doen dat het veel minder goed loopt? Maar goed, het is toch op zijn minst opmerkelijk dat de rijkste families en bedrijven van Nederland het geldcreatie mechanisme van de centrale bank van Nederland onder controle hebben.
Het is vooral zaak om eerst tot begrip te komen. En dan als nodig en mogelijk een beter systeem op te zetten.
Een tweede belangrijke vraag. Als geld schuld is moet een Nederlandse overheid dus altijd private banken vragen om hun geld te lenen. Dit doen banken uiteraard met plezier aangezien het hele volk het mag terugbetalen door de belastingen of hogere collegegelden. Maar wie vangt eigenlijk de rente over die schulden. Kortom welke partijen hebben voornamelijk de Nederlandse staatsobligaties in handen? Tot zover kan ik nog weinig hierover vinden al lijken het grotendeels weer private bankpartijen te zijn. Een vraag die bij mij naar aanleiding van bovenstaande film dan weer opduikt is waarom kiest de Nederlandse overheid ervoor leningen te vragen bij private banken die dit geld uit het niets scheppen en waar rente over moet worden betaald terwijl een overheid prima zelf zijn geld zou kunnen drukken en je in dat geval geen rentekosten hebt?
Mocht iemand meer informatie op deze vragen hebben dan zijn reacties zeer gewenst. Laten we zoveel mogelijk van elkaar proberen te leren zodat we zo veel mogelijk leren begrijpen hoe het systeem eigenlijk in elkaar zit. Dat gaat het best door open te staan voor iedereen en alle informatie en vooral te kijken naar oplossingen inplaats van schuldigen.
Uit de reacties op eerdere artikelen zijn er gelukkig ook meer oplossingen en alternatieve systemen boven komen drijven. Vandaar hieronder een herhaling van de eerdere oplossingen aangevuld met alle tips die later zijn binnengekomen.
Vervolgens is permacultuur een interessant systeem wat mensen kennis verschaft om zelf hun omgeving te ontwerpen. Hierin komen de basisbehoeften zoals, voedsel, schoon drinkwater, sanitatie, energie producerende huizen, duurzame economische systemen allemaal aan bod. Kijk op de website van permacultuur Nederland om meer over dit ontwerpsysteem te leren. Er zijn gratis cursussen te downloaden, er is uitgebreide informatie over eetbare planten, informatie over hoe er met duurzame energie huizen kunnen worden gebouwd volledig zelfvoorzienend zijn in energie, etc. Transition Towns vormen op deze principes lokale groepen die gezamenlijk aan de slag te gaan voor een toekomst die minder afhankelijk is van olie, en meer veerkracht voor de gemeenschap probeert te realiseren op gebieden als voedsel, ecomie en het gebruik van lokale duurzame energie.
Als tweede voorbeeld: spullendelen is een website die mensen stimuleert spullen met elkaar te delen. Dat is beter voor het sociale contact in de buurt, de portemonnee en het milieu. Lid worden is gratis en er zijn inmiddels al duizenden spullen te leen.
Strohalm doet al lange tijd onderzoek naar alternatieve en aanvullende economische systemen. Hun verschillende experimenten in binnen en buitenland, hun ideeën en software om lokale ruilkringen op te starten (LETS) zijn te vinden op hun website.
Het Equi project is ook een interessant experiment van een nieuwe vorm van een economisch systeem. Op de site omschrijven ze het als volgt. Equi-toegang betekent: gelijke en onvoorwaardelijke toegang tot het leven. Genoeg, gelijke, en onvoorwaardelijke toegang tot het leven, door een betaalmiddel te gebruiken waar iedereen evenveel toegang toe heeft en dat is gebaseerd op onze eigen aanwezigheid op aarde.
Hoe zou je het vinden om in DIT huis te leven? Ieder tijdperk heeft zijn Huis van de Toekomst. Een Huis van de Toekomst zegt doorgaans meer over de ideeën van nu dan over de toekomst. Zo was het Rietveldhuis, gebouwd in de jaren dertig, voorzien van een dienstbodenkamer. Maar toch. Droom of nachtmerrie? Oordeel zelf…
Dit huis in Brussel is ontwikkeld door Living Tomorrow, een samenwerkingsverband van zeventig bedrijven.
Living Tomorrow is te bezoeken in Brussel, zie hier.
Op hol geslagen geldsystemen zuigen lokale gemeenschappen leeg en investeren het geld in graziger weiden – althans, graziger in de ogen van investment bankers, die al lang hun bonus geïncasseerd hebben als hun wonderbelegging crasht. De slow money movement wil dat proces stoppen. Verstandig of dom?
De oprichter van de Slow Money Movement vindt dat de dollar een échte greenback moet worden. Financieel systeem totaal op hol geslagen
Omdat de kosten voor handelen zo laag zijn nu, wordt er meer gehandeld dan ooit tevoren. Dat niet alleen. Er is ook steeds minder verbinding tussen een financiële constructie en het product waar het eigenlijk om gaat. Zo zijn er opties, opties op opties etc. Op dit moment gaat er ongeveer twintig procent van de inkoopwaarde van grondstoffen naar tussenhandelaars, die dit uitmelken. Het moet gezegd, hiervoor doen ze wel veel werk. Honderden – meestal volstrekt nutteloze – handelstransacties vinden plaats voor een schip met bijvoorbeeld sojaschroot of cacaobonen aanmeert. Of zelfs maanden daarvoor al. Het gevolg: geld raast met bijna de snelheid van het licht rond de aardbol.
Wat is de Slow Money Alliance?
De Occupy Wall Street beweging staat niet alleen in haar kritiek op de banken en de financiële wereld in het algemeen. De Slow Money Alliance is een Amerikaanse organisatie voor hen die het zat zijn dat banken miljoenen aan belastinggeld investeren in bedrijven en politici die alleen op zelfverrijking uit zijn in plaats van het algemeen belang nastreven. Wat dat betreft zijn de beweegredenen van de Slow Money Alliance identiek aan die van de Occupy beweging. In feite loopt de beweging al een paar jaar voor op de Occupy beweging: al enkele jaren investeert de beweging in duurzame landbouw en lokale netwerken. De beweging is met Transition Towns te vergelijken, maar is meer op het hervormen van de economie gericht. Transition Towns richt zich vooral op het overleven van toekomstige klimaatveranderingen en peak oil. De principes van Slow Money in het kort:
I. We must bring money back down to earth.
II. There is such a thing as money that is too fast, companies that are too big, finance that is too complex. Therefore, we must slow our money down — not all of it, of course, but enough to matter.
III. The 20th Century was the era of Buy Low/Sell High and Wealth Now/Philanthropy Later—what one venture capitalist called “the largest legal accumulation of wealth in history.†The 21st Century will be the era of nurture capital, built around principles of carrying capacity, care of the commons, sense of place and non-violence.
IV. Let us celebrate the new generation of entrepreneurs, consumers and investors who are showing the way from Making A Killing to Making a Living.
In het kort: volgens de Slow Money Movement is de basis van ons bestaan landbouwgrond en is de zinnigste investering die in landbouwgrond.
Vervanging voor het wereldwijde netwerk
Met een tentje op het Beursplein staan kleumen is heel nobel, maar het biedt geen lange-termijn oplossing. De inertie van het bestaande systeem is te groot. Als alleen al de voedselvoorziening via het wijdvertakte netwerk aan distributeurs van boer tot supermarkt in zou storten, zou de stedelijke bevolking in de westerse wereld niet langer dan enkele weken overleven. Ook plattelandsbewoners zullen in de problemen komen omdat grote landbouwbedrijven monoculturen zijn. Aan honderd hectare suikerbieten heb je zonder suikerfabriek niet zoveel. Suikerbieten zijn niet erg voedzaam. Vraag maar iemand die de Hongerwinter in Amsterdam heeft meegemaakt.
De datsja's, Russische miniatuur buitenverblijven met tuin, helpen de Russen barre tijden door.
Leren van de Russen
De enige structurele oplossing is een netwerk van kleine ondernemingen met lokale investeerders waar lokale consumenten klant van zijn. Een lokaal, robuust netwerk dus. Een mooi voorbeeld is Rusland. De Russen in Moskou en de rest van het land overleefden de catastrofale ineenstorting na 1989 doordat ze een volkstuintje met een datsja – een vakantiehuisje – hadden. Gewend als ze waren aan de communistische schaarste hadden ze geleerd een uitgebreid sociaal netwerk te onderhouden en voor zichzelf te zorgen als de winkels niets hadden (wat doorgaans het geval was). Als hetzelfde zou gebeuren in een westerse stad, zou er anarchie uitbreken. In feite is dat wat er gebeurde toen in New York in 1977 de stroom uitviel en in de stad Montréal in buurland Canada tijdens de Murray-Hill rellen.
Kleine, lokale ondernemingen
De Slow Money Alliance wil precies dat: een netwerk van kleine, lokale ondernemingen die buiten de greep blijven van Monsanto en dergelijke dubieuze Wall Street-genoteerde bedrijven. De Slow Money Alliance streeft er naar om 1 miljoen mensen 1 procent van hun bezit in lokale ondernemingen te laten steken die zich aan deze principes houden. Een vorm van aandeelhoudersactivisme dus, maar dan gericht op een duurzame economie. Slow Money probeert mensen die aan kleinschalige landbouw en voedselverwerking doen en investeerders van over de hele Verenigde Staten bij elkaar te brengen. Ook ontwikkelen ze investeringsmethoden om meer van het geld lokaal te investeren, kortom: langdurige investeringen.
Lokale effectenbeurs
Iets dergelijks moeten we hier ook hebben. Al eerder pleitte Visionair voor lokale aandelenbeurzen, waar je aandelen van de lokale groenteboer of schoenenfabriek kan kopen. Op dit moment moeten ondernemers naar de bank. Als een bankier de boel heeft verprutst, bijvoorbeeld door van een collega-prutser een bundel rommelhypotheken te kopen, wordt hij erg bang en wil geen geld meer uitlenen. Erg vervelend voor die ondernemer, die niets kan doen aan het financiële wanbeheer bij de bank. Ook vervelend voor spaarders, die nu worden afgescheept met een belachelijk laag rendement op hun spaargeld, nog minder dan de inflatie.
Focus op grond beetje onzinnig
De tuinbouwgrond in het Westland is uitstekend, maar haast geen tuinder maakt hier nog gebruik van. Vrijwel alle kwekers kweken hun planten in steenwol, geëxpandeerde kleikorrels of zelfs vrijhangend in de lucht. Vruchtbare landbouwgrond is uiteraard veel simpeler en dus stabieler is dan dit systeem, dat uiterst afhankelijk is van moderne techniek. Wel is, als deze techniek gegarandeerd beschikbaar blijft, dit een praktisch gezien goed werkend systeem. Veel universiteiten, hobbyisten en bedrijven doen hier ook al onderzoek naar. Als energie echt goedkoop wordt (en dat gaat op middellange termijn gebeuren, geloof al die doemverhalen niet) kan straks iedereen in een kas ter grootte van een zeecontainer zijn eigen voedsel verbouwen. Als hij dol is op algen of andere eenvoudige, voedzame gewassen met een kleine afmeting, tenminste. Grotere versies kunnen als agro-skyscraper worden uitgevoerd.
Wall Street nooit helemaal uit te schakelen
Er zullen altijd enorme infrastructurele projecten blijven waarvoor je enorme bedrijven nodig hebt. Probeer maar in je eentje een nieuw, veilig gentherapeutisch geneesmiddel tegen kanker te vinden (alhoewel…) of een raket te ontwikkelen voor een reis naar Mars. Het is logisch hier een grootschaliger effectenbeurs voor te hanteren. Wel zullen ingewikkelde financiële derivaten verboden moeten worden, althans: niet rechtsgeldig worden verklaard.
Het lanceren van een raket is een dure grap. Niet alleen is heel veel brandstof nodig om een kleine lading te lanceren, ook kan een raket maar één keer gebruikt worden. In dat laatste komt verandering met de herbruikbare raket. SpaceX van multimiljonair Elon Musk wil doen waar NASA honderden miljarden voor nodig had en faalde.
Core booster CRS8 op een landingsplatform op zee. Bron: SpaceX
Stel je voor, je zou bij iedere vakantie naar een zonnige bestemming mee moeten betalen aan een compleet nieuw vliegtuig. Vliegvakanties zouden onbetaalbaar worden. Toch is dit precies wat er gebeurt bij ruimtelanceringen. Het grootste deel van de raket, de booster, wordt weggegooid als de payload op de gewenste hoogte is en brandt op in de atmosfeer. Of verandert in gevaarlijk ruimteschroot.
Zelfs bij de Space Shuttle, NASA’s paradepaardje dat meer kostte dan wij hier in een paar maanden verdienen, werd de grote boosterraket die de rest van het ruimtevaartuig omhoog stuwt, weggegooid. Waarschijnlijk hebben printerinkt fabrikanten dat kunstje afgekeken van de toeleveranciers van NASA, waardoor je nu ruimtevaart tarieven betaalt voor vervangende inktcassettes.
Herbruikbare raket maakt lanceerkosten tientallen malen lager
Musks bedrijf SpaceX gebruikt op dit moment de Falcon 9 raket. Een lancering kost voor veelgebruikers rond de vijftig miljoen dollar (rond de 38 miljoen euro, oktober 2011). Niet erg duur vergeleken met wat NASA uitgeeft voor hun vuurpijlen, maar toch veel te veel om een grootschalig gebruik van de ruimte mogelijk te maken. Het grootste deel van de lanceerkosten zit hem in de raket zelf. De brandstof maakt met 200 000 dollar maar 0,3 procent van de kostprijs uit. Logisch, deze bestaat uit relatief goedkope kerosine (wordt ook door vliegtuigen gebruikt) en vloeibare zuurstof (gemakkelijk te bereiden door lucht sterk af te koelen).
Als het mogelijk wordt om voor minder dan een procent van de lanceerkosten nu (dan praten we dus over minder dan honderd euro per kilogram), de onderdelen en mensen voor een Marsmissie in low earth orbit te krijgen, dan hoeft een missie naar Mars niet meer dan een paar honderd miljoen euro te kosten. Daar red je nog niet eens de lokale boerenleenbank mee. Kortom: zelfs voor een klein land als Nederland of België zou een reis naar Mars dan dus haalbaar worden met de herbruikbare raket. Met precies dit argument komt Musk dan ook aanzetten.
Het is uiteraard de droom van Musk om naar andere planeten te reizen en de ruimte open te leggen, maar het interessantst is voorlopig het lanceren van satellieten en zonnepanelen. Kortom: het zou wel eens heel druk in de ruimte om ons heen kunnen gaan worden.
Met de huidige ontwikkelingen in het economische systeem is een update op de toekomst van onze economie wellicht op zijn plaats. In het eerste deel (De toekomst van onze economie) is een uitgebreide analyse gemaakt van de weeffouten in het huidige systeem die onvermijdelijk tot de eigen ineenstorting ervan leiden. Ook is aan bod gekomen dat de waarde van geld voor ons voortbestaan niets anders is dan de functie van ruilmiddel tussen mensen die zo hun ideeën, producten, en diensten met elkaar kunnen uitruilen. Het wordt zo duidelijk dat de echte waarde van een economie zit in de mensen en de kennis en kwaliteiten die zij hebben, de grondstoffen die ze bezitten en de zinvolle producten die ze hiermee kunnen maken.
In dit artikel vooral ook weer een boel achtergrondinformatie zodat mensen voor zichzelf een idee kunnen krijgen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Vreemd genoeg zijn namelijk geen van de documentaires uit het vorige of uit dit stuk ooit ook maar ergens in de Main Stream Media behandelt of verschenen terwijl ze op het internet miljoenen bezoekers hebben. Wellicht dat de overheid u niet wil verontrusten en wellicht dat ze zelf eigenlijk helemaal geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Het lijkt in ieder geval verstandig om mensen zo goed mogelijk te informeren zodat we kunnen begrijpen waarom het mis gaat. Alleen op die manier kun je namelijk wat leren.
Als eerste video anderhalf uur Willem Middelkoop, de man die al lange tijd met rationele analyse voorspellingen heeft gedaan over hoe het economisch systeem in elkaar zal zakken. En interessant genoeg krijgt hij tot nu toe, helaas ook tegen zijn zin in, continue en veelvuldig gelijk. In deze uiteenzetting gaat hij op veel aspecten en de weeffouten van het huidige systeem in. Je begrijpt het systeem een stuk beter en we leren ook dat Nederland zelf helemaal niet zo onschuldig is aan de problemen in het systeem dan we soms denken.
Hoewel de instorting van het huidige systeem op de korte termijn niet leuk is, geeft het wellicht wel de ruimte om een veel beter en slimmer economisch systeem op te zetten. Ons economische systeem is namelijk nog een erfenis uit de tijd van koningen en keizers waar macht uiterst gecentraliseerd was in de handen van een zeer kleine elite. Van oudsher zijn eigenlijk drie groepen met elkaar versmolten geraakt. De heersers van een land (huidige politici), de beheerders van het geld van de bevolking van dat land oftewel de banken en als derde partij het leger en de industrieën hieromheen. Als een koning of keizer het onfortuinlijke en vaak domme idee in zijn hoofd kreeg om andere landen aan te vallen had deze hiervoor geld nodig. Banken hadden dit en gaven relatief graag dat geld aan de heersers omdat als de koning het niet kon terugbetalen er een hele bevolking was die mocht opdraaien voor de kosten. Immers de koning schroefde de belastingen wat omhoog en voilà . Een veel grotere zekerheid is moeilijk te krijgen voor een bank die geld wil verdienen. Oorlog zijn vaak goede zaken geweest voor banken. Dat het leger en de industrie en diensten hieromheen ook graag meegingen in dit systeem moge duidelijk zijn, immers meer werk en verdiensten voor hun.
Vreemd genoeg is dit systeem tot nu toe helaas nog grotendeels hetzelfde. Amerika en Europa voeren inmiddels al bijna tien jaar oorlog in het Midden-Oosten, de belastingbetaler betaalt de rekening en de bedrijven die wapens produceren en de oorlog verder van diensten voorzien, doen goede zaken. Cheney en zijn bedrijf Halliburton zijn hier wellicht de meest omstreden en duidelijke voorbeelden van. Maar elke onderzoeksjournalist die zich ook eens in de Europese wereld van oorlogsdienstverlening en wapenproducenten verdiept zal wellicht ook interessante connecties tussen politici en deze industrieën vinden.
Interessant genoeg lijkt namelijk precies hetzelfde momenteel ook in Griekenland te gebeuren. De Griekse bevolking heeft zelf een documentaire gemaakt met de titel Debtocracy, die laat zien dat het geld wat er tot nu in Griekenland is gepomp aan hulpsteun niet naar onderwijs, ziekenzorg of naar wetenschappers en ingenieurs is gegaan, allemaal strategieën om het voortbestaan van een land op de lange termijn te verbeteren, maar dat heel veel van dit het geld direct naar Duitse en Franse wapenfabrikanten is doorgesluisd. Verder wordt het ook vrij duidelijk dat de Griekse burgers erg weinig zin hebben om nog langer het slachtoffer te zijn van dit systeem en de kans dat Griekenland het geld ooit terug wil of kan betalen is zoals inmiddels ook overal in het nieuws is, verwaarloosbaar.
Na al deze verhalen over het huidige economische systeem wat in dit soort uitwassen eerder tegen het voortbestaan van de mens als voor het voortbestaan van de mens lijkt te werken, is het nu waarschijnlijk dan ook de tijd om een beter en slimmer alternatief op te zetten. Ad Broere heeft hier een aantal interessante boeken over geschreven, zijn laatste boek draagt de titel: Ending the Global Casino. Wat verfrissend is, is dat hij het schuldigen aanwijzen voorbij is en vooral met voorstellen en concrete voorbeelden komt wat we nu zelf al kunnen doen om onze economische situatie meer zelf in handen te krijgen. In onderstaande interview met hem vele verfrissende ideeën en de oproep om als mensen zelf de verantwoordelijk in handen te nemen en vooral niet te wachten op de belanghebbers van het huidige systeem. Zij zullen de verandering niet teweeg gaan brengen omdat ze volledig ingekapseld zijn in de de box en dan is het moeilijk buiten de box te denken zelfs al zou de kunde en welwillendheid er zijn.
Om zijn voorbeeld te volgen en oplossingen aan te dragen waar mensen zelf mee aan de gang kunnen hieronder een aantal interessante initiatieven die een interessant alternatief of aanvulling kunnen zijn op het huidige systeem in moeilijkheden.
Als eerste is permacultuur een interessant systeem wat mensen kennis verschaft om zelf hun omgeving te ontwerpen. Hierin komen de basisbehoeften zoals, voedsel, schoon drinkwater, sanitatie, energie producerende huizen, duurzame economische systemen allemaal aan bod. Kijk op de website van permacultuur Nederland om meer over dit ontwerpsysteem te leren. Er zijn gratis cursussen te downloaden, er is uitgebreide informatie over eetbare planten, informatie over hoe er met duurzame energie huizen kunnen worden gebouwd volledig zelfvoorzienend zijn in energie, etc. Transition Towns vormen op deze principes lokale groepen die gezamenlijk aan de slag te gaan voor een toekomst die minder afhankelijk is van olie, en meer veerkracht voor de gemeenschap probeert te realiseren op gebieden als voedsel, ecomie en het gebruik van lokale duurzame energie.
Als tweede voorbeeld: spullendelen is een website die mensen stimuleert spullen met elkaar te delen. Dat is beter voor het sociale contact in de buurt, de portemonnee en het milieu. Lid worden is gratis en er zijn inmiddels al duizenden spullen te leen.
Strohalm doet al lange tijd onderzoek naar alternatieve en aanvullende economische systemen. Hun verschillende experimenten in binnen en buitenland, hun ideeën en software om lokale ruilkringen op te starten (LETS) zijn te vinden op hun website.
Het Equi project is ook een interessant experiment van een nieuwe vorm van een economisch systeem. Op de site omschrijven ze het als volgt. Equi-toegang betekent: gelijke en onvoorwaardelijke toegang tot het leven. Genoeg, gelijke, en onvoorwaardelijke toegang tot het leven, door een betaalmiddel te gebruiken waar iedereen evenveel toegang toe heeft en dat is gebaseerd op onze eigen aanwezigheid op aarde.
Als laatste is er een grote verzameling van alternatieve en aanvullende economische systemen te vinden op Wikipedia.
Meer ideeën zijn uiteraard van harte welkom. Met deze kennis en plannen kunnen we in plaats van in paniek te raken nadenken en werken aan oplossingen waarmee we zulk soort economische crashes ook op de lange termijn kunnen gaan oplossen.
Als laatste artikel over Esperanto een stuk praktijk. (Zie eerdere artikels 1, 2 en 3) Toen Zamenhof de taal lanceerde stuurde hij naar veel mensen korte teksten in het Esperanto met wat uitleg erbij zodat mensen zelf konden uitpuzzelen wat hij had geschreven. Hierdoor bleef het niet alleen bij een mooi idee maar konden mensen direct de taal in de praktijk ervaren.
www.lernu.net is een belangrijke website waar mensen in 37 verschillende talen Esperanto kunnen leren.
Hieronder een voorbeeld van één van deze korte teksten die hij meestuurde. Hij heeft de tekst met dusdanig gemaakt dat mensen kunnen zien wat de stammen zijn en wat de verschillende uitgangsvormen zijn:
Kar-a amik-o!
Mi imag-as kia-n vizaÄ-o-n vi far-os post la ricev-o de mi-a leter-o. Vi rigard-os la sub-skrib-o-n kaj ek-kri-os: ” Ĉu li perd-is la saÄ-o-n? Je kia lingv-o li skrib-is? Kio-n signif-as la foli-et-o, kiu-n li aldon-is al si-a leter-o?” Trankvil-iÄ-u, mi-a kara-a! Mia saÄ-o, kiel mi almenaÅ kred-as, est-as tut-e en ordo.
Een korte uitleg kun je vinden in de film Esperanto Estas, de film heeft Nederlandse ondertiteling en in deel 4A wordt over de grammatica uitgelegd (vanaf 2 min 48) en in 4B worden een aantal voorbeelzinnen gegeven (vanaf begin), zo hoor je de taal ook gelijk. Na de korte uitleg in deze films zullen de meeste mensen alle grammatica die in het voorbeeld wordt gebruikt begrijpen. Voor de mensen die er qua woorden nog niet helemaal uitkomen kan een online woordenboek uitkomst bieden en hierbij wat tips voor de woorden met dakjes erop. (vizaÄo = gezicht, ĉu = woord om een zin vragend te maken, saÄo = verstand, almenaÅ = tenminste)
Nog een ander voorbeeld uit de praktijk. Na 1 les Esperanto ben je reeds in staat om zinnen van het volgende formaat en complexiteit te vormen:
1. La knabo estas en la domo. 2. Pomoj kaj piroj estas fruktoj. 3. La boato estas de la infano. 4. La folioj falas de la arboj. 5. Kio estas tio? 6. Tio estas floro. 7. Li estas amiko de sinjoro Bakker. 8. La infanoj estas en la urbo. 9. La suno brilas. 10. Ni sidas en la boato kaj li sidas sur la planko. 11. Helpman estas parto de la urbo Groningen.
Ook hier zullen de meeste mensen waarschijnlijk al grotendeels begrijpen wat er staat. Probeer deze zinnen ook eens naar het Duits, Frans of Engels te vertalen, of voor de echte taalfanaten naar het Arabisch of Kantonees, en probeer jezelf te herinneren of je ook al dit soort zinnen kon maken na 1 les in die taal. (Deze zinnen komen uit een online cursus Esperanto waar je ook de uitleg en antwoorden kunt vinden mochten die nodig zijn.) Als prijs voor degenen die het succesvol weten te vertalen, de mogelijkheid tot gratis logeeradressen over de hele wereld. Zo wordt die droom van een wereldreis ook direct veel concreter!
Het actuele reisnetwerk van Esperantosprekers over de wereld met de titel: Pasporta Servo
Tot zover deze praktijkvoorbeelden van de taal. Ik ben heel benieuwd of mensen eruit komen, of de voorbeelden als moeilijk of gemakkelijk worden ervaren en of mensen een gevoel hebben gekregen van de taal. Hier is een overzicht te vinden van hoe je Esperanto kunt leren voor de mensen die nieuwsgierig zijn geworden en interesse hebben om zich verder te verdiepen in de taal.
