De kunst van het problemen maken
Veel mensen geloven dat je rijk wordt door problemen op te lossen. Dat klopt, maar dan moeten die problemen er wel eerst zijn. Aan gelukkige mensen kan je namelijk niets verdienen. Daarom, in de naam van Volk, Vaderland en het Bruto Nationale Product een stoomcursus problemen maken voor beginners.
Geluk bedreigt economie
Iedereen wil graag gelukkig zijn. Tevreden zijn met wat je hebt en – vooral – dankbaar zijn, is daar onmisbaar voor. We mopperen in Nederland wel veel, maar hebben veel redenen om gelukkig te zijn. Onze levensverwachting is bijna de hoogste ter wereld, we hebben alles wat ons hartje begeert. Onze problemen zijn vergeleken die in bijvoorbeeld Moldavië, Burkina Faso of Somalië zelfs muizenissen. Dat is slecht nieuws voor de economie. Immers, gelukkige mensen kopen niets. Ook werken ze minder hard. En dat willen we natuurlijk niet. Het creëren van problemen is dan ook absoluut vereist voor werkgelegenheid. Daarom hier wat tips om het probleem van de gelukkige mensen op te lossen.
Kweek minderwaardigheidsgevoelens
Creëer een rolmodel dat onbereikbaar is voor de gemiddelde man of vrouw. Maak mannen wijs dat ze alleen met het nieuwste model benzineslurper een kans maken bij de meiden. Tot hun buurman een nog protseriger bak heeft natuurlijk. Zuinige auto’s zijn voor losers.
Ook vrouwen moeten er uiteraard aan geloven. Verander de mode voortdurend. Maak vrouwen wijs dat ze er als een Somalische vluchtelinge uit moeten zien. Photoshop is your friend. Negeer het feit dat de gemiddelde man op mollige vrouwen valt en de gemiddelde vrouw ook mollig is. Praat vrouwen een voortdurend minderwaardigheidscomplex wegens hun uiterlijk aan.
Maak mensen jaloers
Mensen zijn wat ze consumeren, niet wat ze denken, want denken levert niets op. Geef ze dus niet de kans hun eigen identiteit op te bouwen. Geef mensen het gevoel dat ze hun buurman of collega op het werk moeten overtreffen. Heeft hun collega een plasma-tv, laat ze daar dan overheen gaan met een monster van minimaal anderhalve meter diagonaal. Zo steken ze iedereen in hun kennissenkring de ogen uit, zodat ze zich het schompes gaan werken om een nog verpletterender statussymbool het huis in te kunnen slepen. Als ze met een burnout rondlopen, geen punt. Nog meer problemen. Nog meer werkgelegenheid, voor apothekers, artsen, gezondheidskundig inspecteurs. En uitzendbureaus om voor invalkrachten te zorgen natuurlijk.
Stimuleer eenzaamheid
Een ander probleem is dat mensen graag op een kluitje op elkaar wonen. Ze delen zo met hun vieren een wasmachine, koelkast en magnetron. Ook voelen ze zich zo niet eenzaam genoeg. Dit is uiteraard absoluut dodelijk voor de economie. Het is veel beter om ieder alleen te laten wonen. Goed voor de woningmarkt en de werkgelegenheid in de bouwsector, want zo moeten er vier huizen komen waar er eerst maar een was. Zo kunnen ze zich omringen met massa-geproduceerde prullaria en gaan ze hun verdriet verdrinken in een café. Straf samenwonen dus af. Laat ambtenaren tandenborstels tellen en het watergebruik controleren om te voorkomen dat asocialen toch stiekem samen gaan wonen.
Zorg voor een compleet op hol geslagen ambtenarenapparaat
Geen moderne markteconomie zonder een neurotisch ambtenarencorps dat op commando van de politieke wind van hot naar her rent. Althans, doet alsof. Laat ze voortdurend nieuwe regels bedenken om zo het bedrijfsleven aan het werk te houden. Heb je vanwege politieke overtuigingen grote bezwaren tegen ambtenaren, leer dan van onze neurotische trigger-happy vrienden aan de overzijde van de grote plas. Zij krijgen hetzelfde voor elkaar met een compleet op hol geslagen juridisch apparaat. Een dode muis in je hamburger? Dan kan je de rest van je leven vakantie voeren op de Bahama’s. Bedrijven als Microsoft en Apple geven meer uit aan hun juristen dan aan softwareontwikkelaars. En het goede nieuws: deze juridische oorlogen komen naar ons toe. We gaan hier genieten van het beste van twee werelden. Lang leve de globalisering!
Lees ook:
Verdienen aan ellende
De kunst van het problemen maken Meer lezen »