psychologie – Visionair

Mannen willen best huishoudelijk werk doen, maar dan wel betaald, als butler. Bron: Pavillion Agency, https://pavillionagency.com/butlers/modern-day-butler

Toxische mannelijkheid of toxisch feminisme?

1 reactie / Analyses, Europa, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen, Nederland, Psychologie, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 10 april 2018 10 april 2018

De Vlaamse socioloog en “genderexpert’ Katrien van der Heyden baart veel opzien in Vlaamse media met haar stelling, dat toxische mannelijkheid veel leed veroorzaakt. Heeft ze hierin gelijk?

Wat bedoelt Van der Heyden met toxische mannelijkheid?
Volgens Van der Heijden leidt de heersende cultuur, waarin van mannen wordt verwacht dat ze kostwinner, sterk, stoer en succesvol zijn, tot veel leed. Mannen kunnen niet voldoen aan deze norm en worden daarom ongelukkig. Dat uit zich in maatschappelijk ongewenst, “toxisch” gedrag, zoals drugsverslaving, geweldpleging, en het seksueel intimideren (of erger) van vrouwen. Tot overmaat van ramp onttrekken ze zich massaal aan huishoudelijke taken. Dit toxische gedrag komt dan weer voort uit zogeheten toxische mannelijkheid, waar vooral een “groeiend aantal blanke, boze, bange mannen” aan lijden. [1] Dit gedrag is ook voor de man in kwestie zelf schadelijk. Denk bijvoorbeeld aan het negeren van medische klachten (een vriend van mij is mede om deze reden aan stadium 4 longkanker overleden).

“Deze toxische mannelijkheid wordt gekenmerkt door vervreemding en geweld, onterechte privileges en macht. Vervreemding is het resultaat van een levenslange opvoeding om emoties weg te leren duwen, wat ertoe leidt dat allerlei vormen van geweld nog de enige antwoorden lijken op veel vragen. Verder zijn toxische mannen blind voor hun privileges in de samenleving en voelen zich eerder omgekeerd gediscrimineerd door een maatschappelijke beweging die gelijke kansen vraagt voor iedereen. Ze beseffen hoe de samenleving hun macht en privileges in vraag stelt, maar ervaren zelf vooral onmacht in een wereld die steeds complexer en economisch moeilijker wordt.” aldus Van der Heijden. [1]

Klopt deze analyse?
De Noordwesteuropese cultuur, waar de Belgische en Nederlandse cultuur deel van uit maken, kenmerkt zich vergeleken met de menselijke culturele basislijn door relatief grote afstandelijkheid. Een arm om een vriend heen slaan, zoals normaal is in mediterrane, Zuid-Aziatische en Afrikaanse culturen, wordt al gauw gezien als homoseksueel of verwijfd. Er zijn op zich goede argumenten om dit element bij te stellen. Huidhonger is een elementair menselijke behoefte[3], waar vooral alleenstaande mannen tekort aan komen; bij vrouwen onderling is de omhelzing gebruikelijker. Aangezien mede dankzij de #metoo-beweging elke vorm van lichamelijke intimiteit tussen mannen en vrouwen potentieel verdacht is, blijft dan alleen de kameraadschappelijke omhelzing over. Of knuffelen met een huisdier, natuurlijk. Het negeren van medische klachten is niet stoer, maar nogal dom. Als klachten niet over gaan, moet je naar een arts om het probleem te laten verhelpen.

Zoals zo ongeveer overal elders op de wereld met een functionele samenleving – de Caraïbische eilanden waar alleenstaande moeders voor de kinderen zorgen, zijn niet echt als zodanig aan te duiden – wordt van de man verwacht dat hij hoofdkostwinner is. Dat heeft logische, praktische redenen. Mannen zijn lichamelijk sterker. Ze worden niet zwanger, waardoor ze meer tijd hebben om te werken. Ook zijn er emotionele redenen. Anders dan vrouwen, waarvoor doorgaans sociale relaties en kinderen de meeste bevrediging geven, is het gevoel nodig en nuttig te zijn voor mannen het meest belangrijk voor het geestelijk welbevinden. Werk is hier bij uitstek een middel voor. Werk afpakken van een man die opgegroeid is in een westerse cultuur is daarmee een wrede daad. Mannen zijn extreem doelgericht[2] en doelloosheid voelt voor de gemiddelde man als een doodvonnis.

Naar blijkt uit misdaadstatistieken, zijn de meest “toxische” groepen mannen niet afkomstig uit de groep ‘boze blanke mannen’, waarmee Van der Heyden waarschijnlijk de etnisch Vlaamse man bedoelt die stemmen op partijen als Vlaams Belang en N-VA, maar uit Caraïbische en soennitisch-islamitische culturen[4]. In deze groepen is geweldpleging cultureel gesproken eervol.
Het privilege voor mannen, zo het al aanwezig is, is niet bijster groot. Dit blijkt onder meer uit hun lagere levensverwachting en de oververtegenwoordiging van mannen bij marginale groepen als zwervers en verslaafden.

Toxisch feminisme
Door de MGTOW-beweging en andere pro-man activisten wordt gesteld dat het feminisme te ver is doorgeslagen en mannen nu zwaar uitgebuit worden, bijvoorbeeld door ‘affirmative action’ en de wel erg eenzijdige nadruk op de rechten van de vrouw na een scheiding. Hier zit een kern van waarheid in. De levensverwachting van laagopgeleide mannen stagneert, of daalt zelfs zoals in de VS[6]. De maatschappij wordt door de geestverwanten van Van der Heyden voor laagopgeleide mannen steeds meer gefeminiseerd. Praten en overlegrondes worden steeds belangrijker. Praatberoepen vormen nu al de meerderheid van het werk. Hierdoor gaat voor veel mannen steeds meer van de lol van hun werk af, daar waar de meeste vrouwen praten geweldig vinden. Steeds meer van hun zelfstandigheid, het ‘denkwerk’ wordt afgepakt en overgenomen door hoogopgeleide managers.

Het kernprobleem met feminisme is dat als vrouwen de taken van een man overnemen, er voor mannen weinig meer overblijft. Ook zijn er werkzaamheden waarin mannen gemiddeld beter zijn dan vrouwen, zoals beroepen die weinig contacten met mensen vereisen, veel lichaamskracht, fysieke moed of focus op één doel. Aan de dalende geboortecijfers, nu in België en Nederland ver onder het vervangingsniveau, kan je ook merken dat de werkende vrouw wordt overbelast. De problemen worden nog verergerd, omdat door feministische pedagogen de anti-autoritaire opvoedingsstijl wordt opgelegd. Dit kweekt onzekerheid bij kinderen, waardoor ze grenzen gaan opzoeken en zo nog voor extra stress zorgen.

Wat moet er dan gebeuren?
Mannen en vrouwen hebben beide sterke en zwakke punten die voor een belangrijk deel aangeboren zijn. Als een man er gelukkig van wordt om thuis te zitten en op de kinderen te passen, en een vrouw om te werken, hebben ze een voor beiden gelukkig makende vorm van samenleven gevonden. Wie zijn anderen dan om zich daarmee te bemoeien? Datzelfde geldt ook voor een omgekeerde rolverdeling. Volwassen mensen moeten zelf beslissen wat ze met hun leven doen, als ze anderen daarmee niet schaden. Een betere oplossing is het invoeren van een zogeheten opvoedersloon, in te houden op het loon van de werkende partner. Hiermee komt er wettelijke erkenning voor het maatschappelijk nut van het grootbrengen van kinderen. Ook moet er belastingaftrek komen voor mensen met kinderen, die de alleenstaande oudertoeslag vervangt. Hoe ze vervolgens de inkomsten en huishoudelijke taken regelen, is aan het gezin zelf.

Omdat voor mannen, en veel vrouwen, werk een absolute noodzaak is om zich gelukkig te voelen, moet er prioriteit komen voor het scheppen van zinvol werk voor laagopgeleiden. Dit kan bijvoorbeeld door de energietransitie en infrastructurele werken versneld door te voeren, waardoor er veel bouw- en constructiewerk ontstaat. Nederland en in mindere mate België moeten zich voorbereiden op de zeespiegelstijging.

Geweldpleging is in onze feminiene cultuur een taboe, in veel andere, meer masculiene culturen minder. Geweld tegen zwakkeren is een taboe dat in ieder geval moet blijven.

Het probleem met het lastig vallen van vrouwen is niet te veel, maar te weinig mannelijkheid. Een geestelijk goed functionerende man heeft geen enkele behoefte aan het aanranden van vrouwen. In plaats van mannen in vrouwen met een piemel te veranderen, zoals Van der Heijden wil, is het beter om te werken aan meer onderlinge kameraadschap en respect voor mannen, zodat hun zelfvertrouwen toeneemt. Ziekelijke narcisten, zoals de huidige Amerikaanse president Donald J. Trump, zijn een uitzondering, niet de regel. Dit soort mannen moet zich laten behandelen door een professional. Het is niet nodig om half België en Nederland naar de feministische maakbaarheidspsychiater te sturen om enkelingen, waarvan het gedrag door de meeste mannen sterk wordt afgekeurd.

Bronnen
1. Toxische mannen is een trend in de samenleving die veel leed veroorzaakt, K. van der Heijden in Knack.be, 2018
2. Men more likely to achieve targets if they set goals, University of Leicester Press Office, 2015
3. Tiffany Field, American Adolescents Touch Each Other Less and Are More Aggressive toward Their Peers as Compared with French Adolescents, Adolescence, 2018
4. N.J. Baas, lmmigratie en criminaliteit in acht West-Europese landen – Een literatuurverkenning, 1998
5. Hoeveel daklozen zijn er in België?, armoedebestrijding.be
6. A shocking decline jn American life expectancy, The Atlantic, 2017

Voor wijlen Stephen Hawking was de langzame manier waarop zijn communicatiesapparaat woorden produceerde, een voortdurende frustratie.

Gedachtenlezen: tekst schrijven met gedachten nu mogelijk

1 reactie / geneeskunde, Ideeën en techniek, Visionaire vragen, Wetenschap / Door Germen Roding / 4 april 2018 4 april 2018

Gedachtenlezen is nu een feit. Na jarenlang onderzoek is een team onderzoekers er in geslaagd om op basis van hersengolven, geschreven tekst te genereren. Kan straks iedereen een boek bij elkaar denken, of gaan geheime diensten misbruik maken van deze techniek?

Onze hersenen produceren een patroon van hersengolven, zeer zwakke elektromagnetische velden die met een elektroencefalometer zijn te meten. Iedere gedachte heeft een uniek patroon. Al in 2011 zijn onderzoekers er in geslaagd om dromen uit te lezen. Dit deelden ze door proefpersonen beelden te tonen en de hersengolfpatronen die optraden, op te slaan. Als dezelfde hersengolfpatronen tijdens de droom optraden, wisten de onderzoekers dat deze beelden deel uitmaakten van de droom. Nu heeft een andere groep een vergelijjkbare techniek toegepast.

Fonemen herkennen
Alle taal bestaat uit klanken, fonemen. Dit zijn klinkers en medeklinkers. Wij gebruiken het Latijnse alfabet om deze fonemen weer te geven. Het Latijnse alfabet is minder geschikt om bijvoorbeeld toontalen (Chinees, Vietnamees, Igbo) en kliktalen (Xhosa, Khoisantalen) weer te geven. Belangrijk is dat we denken in klanken. Denk je aan het woord ‘panorama’, dan hoor je als het ware dit woord in je hoofd. Of je ziet de letters. Ook dit levert een bepaald hersengolfpatroon op. Dit hersengolfpatroon kan uitgelezen worden. Weliswaar zijn onze hersenen qua structuur van mens tot mens grotendeels gelijk, de manier waarop we engrammen coderen verschilt van mens tot mens. Dat betekent dat als we denken aan een bepaald patroon, bijn ieder mens andere hersengolven ontstaan. Het gedachtenlezen moet dus per mens individueel getraind worden. Gelukkig is het aantal fonemen maar beperkt. Alle klanken in het Nederlands kunnen bijvoorbeeld beschreven worden door ongeveer veertig fonemen. Dat wil zeggen, dat je een dergelijk systeem zou kunnen trainen door veertig groepen hersengolven te kunnen onderscheiden. In het Engels, waarin dit onderzoek is verricht, zijn er een vergelijkbaar aantal klanken.

Negentig procent betrouwbaarheid bij gedachtenlezen
In de proef lazen de proefpersonen tien korte zinnen in hun gedachten voor. Hun hersengolven werden hierbij geregistreerd. In de proefopstelling slaagden de onderzoekers erin om in een sample van tien korte Engelse zinnen, real time, negentig procent van de ‘gedachten-fonemen’ te herkennen. Dit lukte na slechts zeven minuten training met behulp van een neuraal netwerk en een zware nieuwe Linux-gebaseerde pc. Hiervoor gebruikten ze het open source scikit-learn softwarepakket (geschreven in de taal Python), dat de opgeslagen hersengolfpatronen leerde associëren met de fonemen. Vanzelfsprekend is het relatief eenvoudig om tien zinnen van elkaar te onderscheiden. De techniek wordt pas echt interessant, als ook individuele fonemen nauwkeurig van elkaar kunnen worden onderscheiden. Dan zou ik dit artikel kunnen schrijven op denksnelheid, wat ongeveer tien keer zo snel is als mijn typesnelheid.

Redding voor verlamde patiënten
Wijlen Stephen Hawking, maar ook duizenden anderen, konden, resp. kunnen alleen communiceren door hun ogen te bewegen. Zou er een apparaat bestaan om hun hersengolven om te zetten in gesproken en geschreven tekst, dan zou dat hun isolement doorbreken. Ze zouden dan kunnen spreken en typen. In verbeterde versies kan zelfs de intonatie van de stem worden gestuurd door hersengolven. Ze zouden hun exoskelet kunnen bedienen met hun hersenen.

Drager van een aluhoedje. Na deze ontdekking worden deze waarschijnlijk een stuk populairder. Bron: Wikimedia Commons

Gevaren aan gedachtenlezen
Helaas zitten er ook gevaren aan deze techniek. Die Gedanken sind frei, is een bekend Duits spreekwoord. Dat gaat nu binnen tien jaar totaal veranderen. Als geheime diensten er in slagen om deze techniek zo te verbeteren dat ze de gedachten van gevangenen kunnen lezen, verschaft dat dictatoriale regimes – in de praktijk zijn dat vrijwel alle overheden – een huiveringwekkende macht. Vanuit een futurologisch perspectief zijn onze computers op dit moment nog hopeloos primitief. Rond 2029 kan je voor duizend euro evenveel rekencapaciteit kopen als de ‘raw power’ van het menselijk brein. Computers zijn dan ongeveer duizend maal zo snel als nu, als de Wet van Moore doorzet.

Hersengolven van voldoend nauwkeurige kwaliteit kunnen nu alleen worden opgevangen door gevoelige elektroden die middels een operatie onder de schedel worden aangebracht, zoals bij de twee epilepsiepatiënten die als vrijwilligers deelnamen aan deze proef. Uiteraard draait een beetje akelig regime zijn hand niet om voor een dergelijke ingreep. Door (nog niet bestaande) kamertemperatuur SQUIDs of dergelijke extreem gevoelige meetapparatuur te gebruiken, zouden hersengolven ook op grotere afstand afleesbaar kunnen worden. Verstop een EEG-meter in een budget VR-helm en laat tijdens de intro van een gratis meegeleverde VR game testzinnen horen en voilÃ . Gedachtenlezen wordt dan een eitje. Zijn dragers van aluhoedjes dan toch niet zo gek als we denken? Interessante tijden…

Bron
David Al. Moses et al., Real-time classification of auditory sentences using evoked cortical activity in humans, DOI: 10.1088/1741-2552/aaab6f, Journal of Neural Engineering, 2018

De platte aarde: is de aarde plat?

11 reacties / Analyses, Ideeën, Mensheid, Misvattingen, Psychologie, Visionair leven, Visionaire vragen, Wetenschap, Zonnestelsel / Door Germen Roding / 11 juli 2016 11 juli 2016

Terug van lang weggeweest: de platte aarde, deze keer vergezeld door de onvermijdelijke samenzweringstheorieën.
Youtube-filmmaker Vsauce maakte er dit amusante filmpje over.

De platte-aarde theorie

De platte-aarde aanhangers geloven dat we op een soort plat bord leven met een koepel er over heen. Zwaartekracht, aldus de platte-aarders, is onzin. (Uiteraard zat Sir Henry Cavendish, die de zwaartekracht tussen twee metalen bollen mat en zo g vaststelde ook in het complot).

Zelfs de middeleeuwers wisten beter

Al duizenden jaren, sinds de klassiek-Griekse tijd, om precies te zijn Pythagoras, is bekend dat de aarde bolvormig is. Met het befaamde experiment van Erastothenes (hij wist de afstand tussen de Egyptische steden Alexandrië en Syene, en mat de hoek van de schaduw in beide steden op het middaguur) slaagde deze hellenistische astronoom er in om de omtrek van de aarde vast te stellen. Zo was deze visie gemeengoed in de hellenistische wereld. Zelfs de rooms-katholieke kerk, niet bepaald een baken van verlichting erkende dit – denk aan de pauselijke zegening urbi et orbi, de stad en de wereld. Orbus is ook het Latijnse woord voor bol, en de “rijksappel”, die heerschappij over de wereld symboliseerde, was al in de Romeinse tijd (en ook in de middeleeuwen) een vast attribuut bij vorsten.

Ver verwijderd van de natuur

Interessant is de vraag waarom er alleen al in Nederland duizenden aanhangers van dit soort theorieën zijn, terwijl een beetje gezond verstand en logisch nadenken de theorie al kan verwerpen als onzinnig. Mijn persoonlijke theorie is dat dit komt omdat wij mensen steeds verder van de natuur zijn komen te staan. Ben je alleen in de natuur,niet omringd door gadgets, dan is niet te ontsnappen aan het ervaren van de natuurwetten. Alleen komen steeds minder mensen nog in aanraking met de natuur.

Hierdoor ontstaan er drie reacties. De eerste groep, de Makersbeweging, houdt zich intensief met wetenschap, techniek en experimenteel onderzoek bezig. Zo krijgen zij weer contact met de natuur. De tweede groep wil terug naar een eenvoudiger leven en houdt zich bezig met permacultuur en dergelijke. De derde groep wordt gevormd door mensen die zich afzetten tegen de gevestigde orde, waaronder ook de wetenschappelijke kennis van de natuur. De platte-aarders zijn een sprekend voorbeeld van deze groep.

Psychologische voordelen van de platte-aardetheorie

De drijfveer van de fanatieke aanhang van de platte-aardetheorie ligt ook in het blue-ocean voordeel. Je hoeft geen vijf jaren natuurkundestudie plus promotieonderzoek te doen om een miezerige voetnoot te kunnen toevoegen. Voor de platte-aarde theoreticus ligt er een enorme hoeveelheid aan experimenteel bewijs klaar om ontkracht te worden met gekunstelde redenaties. Niks tensormeetkunde, differentiaalvergelijkingen, Hamiltonianen en dat soort enge dingen. Een beroep doen op een wereldwijde samenzwering, met wat middelbare school wiskunde is voldoende om door mede-platte aarders gezien te worden als groot denker.
Verder vereist de platte-aarde “theorie”, dat je aan ongeveer alles wat je op school en via de media geleerd hebt, moet twijfelen en moet geloven in een wereldwijde samenzwering. Zo ongeveer iedereen lacht je uit, waardoor je als vanzelf de solidariteit van je mede-platte aarders opzoekt.

Voor de marketeers en sociologen onder onze lezers zijn hier wijze lessen uit te trekken.

Iemand beledigen in de negentiende eeuw, kon je duur komen te staan. Voor je het wist moest je je verdedigen met een pistool of rapier in en duel.

Video: waar komen manieren vandaan?

Laat een reactie achter / Analyses, Ideeën, Social Engineering, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 24 maart 2016 25 maart 2016

Een groot deel van de ergernissen die mensen onderling hebben, heeft te maken met verschillen in manieren. Etiquette is bij uitstek cultuurgebonden en dan ook een geliefd gespreksonderwerp voor lieden die de verschillen tussen culturen willen benadrukken. Maar waar komen manieren eigenlijk vandaan?

Ook interessant is te bestuderen hoe manieren zich in de loop van de eeuwen ontwikkelen. Zo was het in de negentiende eeuw heel welgemanierd om iemand die jou beledigde, uit te dagen voor een duel met een degen, rapier of pistool. Daarbij vielen ook geregeld doden. Een negentiende-eeuwer had dan weer met verbijstering gadegeslagen hoe wij onze seksuele gevoelens uiten.

Een uitermate eng briefje van een zogeheten aardige man.

Waarom zijn aardige mensen zo eng?

Laat een reactie achter / Filosofie, Ideeën, Mensheid, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 23 maart 2016 25 maart 2016

Als we een liefdespartner zoeken, ligt het voor de hand om een aardig persoon te zoeken om mee samen te leven. Maar hoe komt het dat we gewoonlijk in een relatie eindigen met een uitgesproken onaardig persoon?

Het zou het een en ander te maken kunnen hebben met een bijzondere eigenaardigheid van de menselijke psychologie. En dat mensen vaak (gelukkig niet altijd) om een bepaalde reden aardig zijn…

Onaardige mensen hebben ook als voordeel dat je meteen weet waar je aan toe bent. Alhoewel… er kunnen natuurlijk ook andere, nog onaardiger eigenschappen zijn waar je niet aan denkt. Dus toch maar voor de nice guy/gal gaan? Na een grondige check uiteraard.

Gedwongen hulpverlening, bijvoorbeeld door Jeugdzorg, maakt het leven van veel ouders tot een hel. Bron: jeugdzorgklachten.files.wordpress.com

Kinderen steeds meer melkkoe zorgsector

2 reacties / Analyses, Maatschappij, Misvattingen, Nederland / Door Germen Roding / 5 oktober 2015 5 oktober 2015

Jeugdzorg, die kinderen zonder tussenkomst van de rechter uit huis plaatst. Gedwongen, vaak niet vergoede therapieën ‘in het belang van het kind’. Duidelijk is dat er iets ernstig mis is. Wat is er aan de hand, en wat moet er gebeuren?

Vergrijzing gevolg van extreem hoge kosten van kinderen groot brengen
Het geboortecijfer in Nederland(1,7) en België(1,9) ligt al jaren fors onder het vervangingsniveau van 2,1 kind per ouderpaar. Een van de redenen hiervoor is dat het krijgen van kinderen bijna niet op te brengen is voor werkende ouders met een laag inkomen. Kinderopvang bij een gastouder, bijvoorbeeld, moet aan zoveel wettelijke eisen voldoen dat er in Nederland geen kinderopvang mogelijk is onder de 5,48 euro per uur per kind in 2015[1]. Dat is tweederde van het bruto minimumloon, in 2015 8,70 per uur bij een 40-urige werkweek. In Nederland vergoedt de overheid maximaal 220 uur kinderopvang per maand per kind met een uurtarief van max. 6,84 euro.
In België bestaat de Kinderopvangtoeslag van maximaal 75 euro per maand, ongeveer voldoende voor 15 uur opvang voor een kind. Wel is kinderopvang in Belgie voor kinderen vanaf 2,5 jaar gratis, omdat de Belgische scholen vanaf die leeftijd beginnen.

Orenmaffia
Dit is een van de gevolgen van de wurggreep die de zorgsector op kinderen heeft. Invloedrijke lobbies zetten bewindslieden onder druk om zoveel mogelijk diploma-eisen, maximaal aantal kinderen per begeleider en dergelijke op te nemen. Ook het basisonderwijs wordt steeds meer gemedicaliseerd. De gevolgen zijn niet moeilijk te voorspellen. Vooral hoogopgeleide en stevig betaalde remedial teachers, psychologen, pedagogen en therapeuten eisen een steeds groter percentage van de koek op. Omdat de overheid de explosie van zorgkosten een halt heeft toegeroepen, zoekt deze zogeheten orenmaffia steeds meer haar toevlucht tot de ouders zelf. In het ‘belang van het kind’, dat spreekt. Bij steeds meer kinderen wordt een mode-aandoening zoals ADHD, DCD of PDD-NOS geconstateerd, wat het startschot is voor een zwerm aan gogen om zich op de onschuldige kindertjes te storten. Is een ouder zo ‘onverantwoordelijk’ om hun kroost deze ongetwijfeld zeer nuttige therapie te ontzeggen, dan spreekt het voor zich om Bureau Jeugdzorg in te schakelen. Het ‘belang van ~~de inkomsten voor zorgprofessionals~~ het kind’ gaat immers boven alles.

Gedwongen ‘gastvrijheid’ van Bureau Jeugdzorg
Vermoedelijk de ergste uitwassen in Nederland vinden plaats bij Bureau Jeugdzorg, vroeger bekend als de Kinderbescherming. Wordt een ouder of ouderpaar aangemeld bij het Algemeen Meldpunt Kindermishandeling (AMK) door een anonieme tipgever, dan wordt een onderzoek ingesteld. Vaak draait dit uit op een ondertoezichtstelling (ots), die in vijftig procent van de gevallen leidt tot uithuisplaatsing. Deze uithuisplaatsing, met de aanstelling van een gezinsvoogd, is een uitermate lucratieve zaak voor Jeugdzorg. Zie ons eerdere artikel hierover. Helaas voor Jeugdzorg hebben overheid en politiek steeds meer problemen met de tomeloze uitbreidingsdrift van deze organisatie. Vandaar dat Bureau Jeugdzorg nu zelfs de wet en het VN Kinderrechtenverdrag overtreedt en zelfs zonder tussenkomst van de rechter kinderen uit huis plaatst, om hun opvanghuizen maar vol te krijgen.

Drastisch inperken nutteloze en gedwongen hulpverlening
Hulpverlening aan kinderen moet alleen, als er een duidelijke medische indicatie is. De boterzachte definities van de hiervoor genoemde moderne ziekten vallen daar duidelijk niet onder. Ook moet de staat in de staat, die Jeugdzorg nu steeds meer vormt, aangepakt worden. Het afschaffen van anonieme meldingen is bijvoorbeeld het minste.

Bronnen
1. Belastingdienst, Maximum uurtarief kinderopvang

Bashar al-Assad tijdens een bezoek aan het Braziliaanse parlement. Bron: Wikimedia Commons

Wie is Bashar al-Assad?

152 reacties / Analyses, Geopolitiek / Door Germen Roding / 4 oktober 2015 5 oktober 2015

De president van Syrië moet van de Amerikanen, hun Europese vazallen en de soennitische buurlanden van Syrië vertrekken. Vermoedelijk zal er daarom over niet al te lange tijd een andere leider zitten. Rusland en China vinden dit geen verstandig idee. Wie heeft er gelijk? Wat voor een persoonlijkheid heeft deze vermeende massaslachter en onderdrukker?

In verband met de actuele situatie in Syrië wordt dit artikel uit 2012 geherpubliceerd.

Introvert en gereserveerd
Van ooggetuigen en mensen die Bashar al-Assad persoonlijk kennen, weten we dat hij een introvert en gereserveerd karakter heeft. Anders dan zijn dominante, actieve broer Bassel al-Assad, de gedoodverfde opvolger van vader Hafez, of zijn andere broers en zussen had hij geen enkele interesse om een politieke of militaire carriÃ¨re te volgen. In plaats hiervan volgde hij een opleiding tot oogarts, eerst aan de Universiteit van Damascus, daarna aan het Londense Western Eye Hospital. Na de dood van Bassel bij een auto-ongeluk in 1994 werd Bashar teruggeroepen naar Syrië en door vader Hafez voorbereid om hem op te volgen. In de karakteristieke, doordachte en geslepen stijl van Hafez senior, bouwden de Al-Assads systematisch aan een stabiele machtsbasis voor Bashar. Zo werd de generatie oudere legerofficieren die loyaal waren aan Hafez, geleidelijk vervangen door jongere officieren die met Bashar in nauw contact stonden.Ook werd het Syrische volk langzamerhand vertrouwd gemaakt met Bashar als nieuwe leider. Ook nam Bashar het belangrijke wingewest Libanon over. Er bleef naar schatting 2 miljard dollar aan de Syrische strijkstok hangen van het Iraakse oliegeld.

Brute, maar bekwame dictatuur
Na het overlijden van zijn vader Hafez in 2000 volgde Bashar hem zonder al teveel problemen op. Binnenlands trad hij keihard op tegen politieke dissidenten (overigens gebruikelijk in de Arabische wereld), in het buitenland schroomde hij stevige taal tegen Israël en de Verenigde Staten niet. Hiermee maakte hij zich populair bij de bevolking. Anders dan buurland Irak beschikt Syrië maar over kleine, snel slinkende olievoorraden. Bashar moest dus door een uitgekiend buitenlands beleid compenseren wat de olierijke buurlanden door de geografie in de schoot geworpen kregen. In het begin heeft hij geprobeerd om democratische hervormingen door te voeren, maar kwam er al snel achter dat Syrië hier niet rijp voor was.

Succesvoller was zijn hervorming van Syrië van planeconomie naar grotendeels markteconomie. Hierdoor werd hij ook minder afhankelijk van het rijke buurlandje Libanon als bron van inkomsten. Met succes: Syrië is nu 2,5 maal zo rijk vergeleken met de dag waarop Bashar het roer van vader Hafez overnam. Bashar ligt onder vuur voor onder meer het schenden van mensenrechten en corruptie. Naar verluidt heeft de familie al-Assad zo’n 2 miljard dollar bij elkaar gestolen en naar bevriende landen als Rusland gesluisd. Gezien de extreem snelle groei van de Syrische economie de afgelopen tien jaar lijkt dit echter geen funeste gevolgen te hebben gehad. Hierom wordt hij ook door de meeste Syriërs gewaardeerd. Niet veel staatshoofden kunnen Bashar nazeggen dat gedurende hun regering hun land per jaar tien tot vijftien procent rijker is geworden.

Bashar al-Assad: arts als president
Zowel ooggetuigenverslagen als tekstuele analyse van zijn toespraken en interviews geven de indruk van een bedachtzame, intelligente, wat saaie man die zich vereenzelvigt met een groter geheel in plaats van zelf op de voorgrond te treden. Zijn beroepskeuze wijst op een sociaal betrokken, introverte, wellicht wat pietluttige man. Dit maakt hem een niet erg charismatische, wispelturige maar wel effectieve leider. Die wispelturigheid kan echter ook tactiek zijn om zijn tegenstanders op het verkeerde been te zetten. Ondanks alle retoriek lijkt de werkelijke agenda van al-Assad het behartigen van de belangen van Syrië en de Syriërs te zijn geweest. Hierin sluit hij weinig compromissen: zowel tekstuele analyses als het Syrische buitenlandse beleid tonen aan dat hij een leider is die als het er op aankomt, niet over zich laat lopen en keiharde maatregelen niet uit de weg gaat.

Zoals het dreigen met chemische wapens. Dit is geen daad van een bloeddorstige, megalomane gek, zoals westerse oorlogspropaganda ons doet geloven, maar een weloverwogen afschrikwekkend middel van een zwak land met een zwak leger om te voorkomen dat het onder de voet wordt gelopen door de veel sterkere buurlanden. Vergeleken met de westerse bondgenoten Saoedi-Arabië, Qatar en Koeweit, die hun olierijkdom voornamelijk misbruiken om ellende aan te richten, is Syrië een oase van rust, vrouwenrechten en vrijheid voor religieuze minderheden. De meeste Syriërs, die uit hun buurlanden van vluchtelingen uit de eerste hand horen wat voor een ellende het daar is, beseffen dit zeer goed.

Bashar eerder nuttig dan een probleem
Ik denk dat de Russen, van oudsher georiënteerd op persoonlijkheden van leiders, beter in staat zijn dan de Amerikanen om al-Assad op werkelijke waarde te schatten. In tegenstelling tot de psychopaat Saddam Hussein en de labiele, megalomane Gadaffi, is al-Assad een geestelijk normale man. Je kan beter zaken doen met een pragmatische man als Bashar al-Assad dan met een religieuze heethoofd of een pathologisch leugenaar. Als het Westen de relaties met Syrië zou normaliseren, zou dat de prikkel voor al-Assad wegnemen om met Iran samen te werken. In plaats van het regime te destabiliseren, is het verstandiger de Syriërs te helpen, geleidelijk democratische hervormingen door te voeren en immuniteit voor de al-Assads te garanderen. Bashar wil wel, maar heeft slechts beperkte manoeuvreerruimte. Het lijkt er op dat de Russen en de Chinezen dat beter beseffen dan de door ideologie verblinde westerse politieke leiders.

Aanbevolen
The Real Bashar al-Assad, The Syria Page (2012)

Nomaden, zoals deze Bedja-nomaden, profiteren van het DRD4-gen, blijkt uit onderzoek.

‘Hyperactiviteitsgen DRD4 ontstaan door nomadische levensstijl’

Laat een reactie achter / Ideeën, Mensheid, Psychologie, Visionair leven / Door Germen Roding / 4 augustus 2015 1 augustus 2015

Ben je zelf erg druk, of ken je iemand die erg druk is? Grote kans dat dit komt door het gen DRD4. Uit recent onderzoek bij de nomadische Ariaal uit Kenia blijkt dat dit gen nomaden beter laat overleven.

Vaak genetische oorzaak ADHD
Ouders en leerkrachten, en niet te vergeten de kinderen zelf, zitten met hun handen in het haar door hyperactieve kinderen. Ten einde raad wordt naar de pillenpot gegrepen en proberen de opvoeders met omstreden middelen als Ritalin de kinderen weer in het gareel te krijgen. Vaak zijn deze kinderen dragers van het gen DRD4, voluit dopamine receptor D4. Kinderen, en ook volwassenen die drager zijn van dit gen, zijn erg actief en beweeglijk. Overigens is dit verband niet absoluut. Er zijn DRD4-dragers die niet hyperactief zijn en ADHD’ers die geen drager zijn van het DRD4-gen.

ADHD nuttig voor nomaden?
De Ariaal zijn een nomadische groep die leeft in Noord-Kenia. Het volk is over het algemeen arm en ondervoed. Uit eerdere onderzoeken is bekend, dat bij nomadische volkeren DRD4 vaker voorkomt dan onder de op een vaste plaats gevestigde mensen. In Nederland is een ADHD’er niet echt in het voordeel. De zucht om prikkels te zoeken, maakt dat ADHD’ers hard werken, maar zich niet kunnen concentreren op één ding. Ook vinden niet-ADHD’ers hen vaak irritant, omdat ze druk en veeleisend zijn. Voor nomaden is dat mogelijk anders. Er is immers een reden, waarom bij nomaden het gen veel vaker voorkomt dan bij niet-nomaden. Uniek aan de Ariaal is dat het volk zich gesplitst heeft in een nomadisch deel en een niet-nomadisch deel. Beide groepen trouwen nog wel onderling en hebben inderdaad ook dezelfde frequentie van het DRD4-gen.

Zwaarder lichaamsgewicht
De groep onderzoekers bestudeerde het lichaamsgewicht en de spiermassa van beide groepen Ariaal en vergeleek de groep met DRD4 met de groep zonder DRD4. Opmerkelijk genoeg bleek bij de mannelijke Ariaal met een nomadische levensstijl, de groep met DRD4, een vijfde van alle Ariaal, een hogere spiermassa en body mass index (BMI) te hebben dan de groep zonder DRD4. Bij de sedentair levende groep werd er geen verschil gevonden tussen de dragers van DRD4 en de niet-dragers.

De onderzoekers denken daarom, dat het zoeken van prikkels een nomade succesvoller maakt. Een ADHD’er ontgaat weinig en grijpt elke kans die zich voordoet. Erg handig, als je voortdurend in nieuw gebied komt.

Nomadische levensstijl voor DRD4’ers?
Er bestaan nu al (quasi)-nomadische beroepen als vrachtwagenchauffeur, kermisklant en zeeman. In de wereld van nu is een nomadische levensstijl goed mogelijk. Er zijn wel landsgrenzen, maar bijvoorbeeld internet biedt mogelijkheden om aan inkomsten te komen onafhankelijk van waar je woont.

Bronnen
D.T.A. Eisenberg et al., Dopamine receptor genetic polymorphisms and body composition in undernourished pastoralists: An exploration of nutrition indices among nomadic and recently settled Ariaal men of northern Kenya, BMC Evolutionary Biology, 2008

Seks is een economisch proces, aldus het conservatieve Austin Institute.

Video: de economie van seks

1 reactie / Analyses, Economie, Ideeën, Maatschappij, Mensheid, Misvattingen, Psychologie / Door Germen Roding / 1 augustus 2015 31 juli 2015

Vergeet liefde en romantiek volgens deze bikkelharde video van Austin Institute. Seks en liefde draait allemaal maar om één ding: vraag en aanbod. De economie van seks.

Seks is nu goedkoop. Het is eenvoudig om porno in alle vormen en maten te vinden. Ook verdienen mannen nauwelijks meer dan vrouwen, waardoor economische redenen voor vrouwen minder belangrijk zijn geworden om een relatie met een man te hebben. Kortom: het is niet interessant meer om te trouwen. Zowel mannen als vrouwen kunnen hun gerief, seks resp. inkomen, elders vinden. De economie van seks is totaal ontregeld.

De oplossing van het conservatieve Austin Institute is, niet verrassend, dat vrouwen onderling meer solidair moeten zijn en niet te gemakkelijk seks moeten gunnen aan mannen. Kortom: terugkeer naar de puriteinse samenleving van weleer.
De video sloeg in als een bom en lokte veel reacties uit. Maar klopt de analyse wel?

Business Insider denkt van niet. Mannen willen juist vaker dan vrouwen commitment en een vaste relatie. Dat is ook logisch. Slechts voor een paar procent van de mannen is het vrije leventje, waarbij ze naar willekeur vrouwen in bed kunnen krijgen, realiteit.

Voor de meeste mannen geldt dat ze er veel moeite voor moeten doen en een niet onaanzienlijk deel van de mannen blijft een groot deel van het leven onvrijwillig single. Denk bijvoorbeeld aan de Japanse single ‘graseters’. Veel mannen, waaronder ondergetekende, hebben helemaal geen behoefte aan een wild seksleven met talloze vrouwen, maar liever één vrouw waar ze hun leven mee kunnen delen.

Feit is wel dat de gemiddelde man en vrouw netto steeds minder overhoudt. Kinderen opvoeden wordt ook steeds duurder, door de vele ‘pedagogisch verantwoorde’ regels die opgelegd worden. Een gezin stichten is steeds meer een luxe, die alleen iemand met een uitkering die zwart bijklust zich kan veroorloven. Daar wat aan te doen, niet aan de ‘economie van seks’ dus, lijkt me een zinniger idee dan een terugkeer naar een wereld die onze (voor) ouders om goede redenen vaarwel hebben gezegd.

Nu we steeds ouder worden, worden we ook steeds gelukkiger. Bron: Wikimedia commons.

TED-talk: langer leven maakt gelukkiger

Laat een reactie achter / Maatschappij, Psychologie, Visionair leven, Visionaire vragen / Door Germen Roding / 27 juli 2015 27 juli 2015

Oud worden maakt gelukkig. Dat is de ondubbelzinnige uitkomst van onderzoek naar de psychische effecten van onder worden, zegt psychologe Laura Carstensen. Ook zijn ze tevredener en hebben een positievere kijk op de wereld. Daarom is het goed nieuws dat we steeds ouder worden. Heeft de vergrijzing toch vooral een zilveren rand?

Sinds het begin van vorige eeuw is de gemiddelde levensverwachting gestegen van rond de vijftig, tot rond de tachtig jaar nu. In de toekomst, verwachten vooraanstaande gerontologen als Aubrey de Grey, zouden we wel eens helemaal niet meer dood hoeven te gaan. Op naar een lange, gelukkige toekomst? Ik denk het, als we tenminste wat prioriteiten kunnen stellen.