De woningnood in de waterrijke Randstad rijst steeds meer de pan uit en gewetenloze makelaars en huisjesmelkers maken daar fors misbruik van. Zijn er niet slimme oplossingen te bedenken om daar wat aan te doen? Een drijvende stad in het IJmeer, bijvoorbeeld?
De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.
Woekerprijzen voor woonruimte in Amsterdam
De huizenprijzen en huren in de Randstad, vooral in Amsterdam, rijzen compleet de pan uit. Zelfs een klein kamertje van tien vierkante meter “doet” in hartje Amsterdam al gauw vijfhonderd euro. Een bedrag waar je in bijvoorbeeld Oost-Groningen een compleet huis voor kunt huren.
Dit heeft voor een belangrijk deel te maken met de rigide ruimtelijke-ordening regels in Nederland, waardoor de vele leegstaande kantoren niet tot woonruimte kunnen worden omgebouwd. Makelaars en andere dubieuze bemiddelaars maken hier behoorlijk misbruik van. Ook is het gezien de huurbescherming in Nederland en dichtgetimmerde huurmarkt niet erg aantrekkelijk om goedkope huizen voor lage inkomens te gaan bouwen.
We zijn hier eerder al ingegaan.
Tijd voor het kraken van het IJmeer
Kortom: op de overheid of het bedrijfsleven is niet te rekenen bij het oplossen van dit probleem. Het initiatief zal van de woningzoekenden zelf of creatieve out-of-the-box denkers moeten komen. De vraag: wat is er tegen om een drijvende stad te bouwen op het Markermeer? Het IJmeer zou ook kunnen maar is op dit moment al in het vizier van de ruimtelijke planners van de overheid, die hier dure eilanden op willen spuiten. Een project van de TU Delft ontwikkelt hiervoor een (veel slimmer) concept voor een drijvende stad (1).
Het kost niet erg veel geld om een drijvend huis te bouwen (tweedehands woonboten zijn al voor rond de tien- tot twintigduizend euro te koop). De hoogste kosten betalen bewoners voor de ligplaats. Als de huizen geheel zelfvoorzienend zijn qua energie, is er ook geen vaste ligplaats meer nodig, waarmee je dit probleem voorkomt.
Drijvend schip
Over drijvende pontons met daarop looppaden kunnen de bewoners zich door de drijvende stad verplaatsen. Ergens permanent aanliggen is verboden, maar als de stad permanent in beweging blijft heeft de overheid technisch gesproken geen poot om op te staan. Bewoners reizen van en naar de stad door middel van een snelle catamaran, die ze naar een nabijgelegen trein, busstation of parkeerplaats brengt. Ook een uitstekende optie is dit te combineren met een klein, op het water landend eenpersoonsvliegtuigje. Het elektrische model heeft een bereik van veertig kilometer. Voldoende voor een forens om tussen zijn watervilla en Amsterdam Centraal heen en weer te reizen.
Eindelijk lijkt ook de overheid wakker te wo0rden. Zo is er 1100 hectare Markermeer gereserveerd voor waterwoonprojecten(2).
De belangrijkste ontwikkelingen worden verkeerd of verdraaid weergegeven in de journaals van de publieke en commerciële zenders. De onderwerpkeuze is derderangs en banaal. Kortom: je kan je tijd wel beter besteden. Tijd voor open-source tv.
TV-journalisten als menssoort
Journalist wordt je niet zomaar. Je moet er van houden met mensen om te gaan en met ze te communiceren. Je moet een kei zijn in netwerken en een uitgesproken woorddenker zijn. Je interessegebied moet politiek, maatschappij en andere alfa-gerelateerde onderwerpen zijn. Je moet een paar jaar journalistiek hebben gedaan om aan een baan te komen en een kei zijn in netwerken, want baantjes als journalist zijn dun gezaaid. Zeker voor lucratieve televisiebaantjes is de roemruchte Gooise matras een must. Ook het napraten van maatschappelijke opinieleiders, de zogeheten maatschappelijke bewogenheid, scoort hoog. Over het algemeen kom je dan niet bij een dwarsdoorsnede van de Nederlandse bevolking uit.
Psychologisch gezien is het profiel van de gemiddelde journalist volgens de Big Five een hoge score op Openheid, Neuroticisme en Vriendelijkheid en een gemiddeld tot hoge score op Conscientiteit en Extraversie. Karaktertrekken die bij alfa’s oververtegenwoordigd zijn. Fysieke moed en realisme is gezien de zeer hoge score op Neuroticiteit en Openheid bij journalisten niet dik gezaaid. Vandaar dat journalisten massaal Japan ontvluchtten terwijl er objectief gezien slechts een minimaal risico was.
De voornaamste need die bij journalisten aan de dag treedt is de behoefte aan conformiteit, de need to belong.
Bewogen journalisten als Jan Tromp doen hun uiterste best het onwetende klootjesvolk van hun onderbuikgevoelens af te helpen.
Journalisten contra het klootjesvolk
Omdat journalisten karakterologisch nogal afwijken van de standaardverdeling van de Nederlandse bevolking, die minder open, minder extravert, minder vriendelijk en meer consciëntieus is, bestaat er bij journalisten nogal wat onbegrip van en wantrouwen tegen de manier van denken van het gewone volk, dat niet verrassend al snel wordt beticht van het koesteren van onderbuikgevoelens.
Journalisten vinden daarom dat zij het gewone volk moeten bekeren tot een meer “verlichte”, open, “betrokken” (psychologisch gezien: neurotischer), en meer zelfhatende (“vriendelijke”) houding. Dit levert een wat eenzijdige onderwerpkeuze op bij actualiteitenprogramma’s. Zo kunnen journalisten zich meer identificeren met de opdringerige, luidruchtige islamieten van de Gazastrook of andere Arabieren dan met meer introverte, contemplatieve bevolkingsgroepen die objectief gesproken veel meer te lijden hebben van onderdrukking. Denk bijvoorbeeld aan de christenen in islamitische landen of het droeve lot van de Oost-Congolezen waarvan er naar schatting al vijf miljoen op brute wijze zijn afgeslacht, zonder dat er een Hilversumse haan naar kraait.
Commerciële omroepen al even beroerd
De commerciële omroepen zijn overigens niet veel beter. Zij gaan liever controversiële onderwerpen uit de weg en huren liever risicoloze coryfeeën uit het Gooise circuit in dan hun eigen mensen te lanceren, met als gevolg dat de Nederlandse tv één eenheidsworst is. SBS lanceerde een aantal platvloerse, maar qua thematiek meer op het gewone volk gerichte programma’s. Enkele daarvan waren baanbrekend, alhoewel vaak doorgestoken kaart, zoals Groeten uit de Rimboe. De succesvolste concepten werden door RTL overgegapt. De overname van SBS door een consortium van de tv-magnaat De Mol en uitgever van massamedia Sanoma belooft nog meer van dezelfde op de massa gerichte eenheidsworst.
Open-source televisie
Kortom: het wordt tijd voor echte open-source televisie. In principe zou het mogelijk moeten zijn met vrijwilligers een non-stop televisiekanaal op te zetten. Dit kanaal zou via internet livestream zijn materiaal kunnen verspreiden. Kabelmaatschappijen en TV-aanbieders kunnen hierop inspringen door hun decoderkastjes uit te breiden met deze internet-TV kanalen. Hier kunnen er in theorie enorm veel van zijn, dus moet ieder kanaal bijvoorbeeld zij eigen internetadres krijgen waarmee de feed rechtstreeks is te ontvangen. Een alternatief is uiteraard de televisie rechtstreeks op een computer aan te sluiten, waardoor je niet meer afhankelijk bent van de uiterst beperkte fantasie van de kabelmaatschappijen. Erg moeilijk moet het niet zijn om met een aantal vrijwilligers met veel vrije tijd, bijvoorbeeld gepensioneerden of financieel onafhankelijken, een echt revolutionair TV-kanaal op te zetten.
Uiteraard kan je dat uitstekend combineren met een eerder door Niek bedacht idee, de open-source nieuwsdienst. De kunst is om dit samen te voegen tot een samenhangend geheel. SDit zou wel eens de volgende generatie van internet kunnen worden: na de homepages de homestreams.
Er zijn in Nederland felle discussies gaande over de dubbele nationaliteit. Sommige partijen willen hier vanaf, terwijl andere partijen de dubbele nationaliteit geweldig vinden. Is het niet slimmer om mensen zelf te laten kiezen, met alle voor- en nadelen van dien?
Dubbele nationaliteit slechts van recente datum
Vanaf 1892 erkende Nederland, zoals de meeste landen, geen dubbele nationaliteit. Wie Nederlander werd, verloor hiermee automatisch de nationaliteit van het land van herkomst. Einde jaren zestig ondertekende Nederland echter met Marokko en Turkije immigratie-akkoorden. Omdat volgens de Marokkaanse wet (net als volgens de Griekse, Tunesische en Algerijnse wet) het afstand doen van de Marokkaanse nationaliteit niet toegestaan is en het kabinet-Den Uyl toch graag de Nederlandse nationaliteit wilde toekennen, werd besloten deze regel af te schaffen. Het was vanzelfsprekend onbespreekbaar dat de Marokkaanse wet zou worden veranderd.
Een dubbel paspoort. Erg handig, tenzij je op bezoek gaat in Iran zoals een ter dood veroordeelde Iraanse vluchtelinge merkte.
Dubbele nationaliteit een bron van problemen
Hiermee is een juridisch monster geschapen. Door de dubbele nationaliteit ontstaat rechtsongelijkheid. Immers, iemand met de dubbele nationaliteit geniet de privileges en tegelijkertijd de nadelen van beide nationaliteiten, maar kan vaak door handig maneouvreren de voordelen van beide nationaliteiten genieten terwijl de nadelen worden ontweken. Dit gebeurt dan ook op grote schaal.
Zo staat de Marokkaanse wet het toe dat een man tot vijf vrouwen trouwt, zelfs zonder dat de bestaande echtgenote hier toestemming voor geeft en verbiedt de Turkse wet het uitleveren van eigen onderdanen, terwijl de Nederlandse nationaliteit naar Marokkaanse of Turkse maatstaven overvloedige sociale uitkeringen kent. Veel Marokkaanse mannen houden er daarom, aangemoedigd door de radicale imam Fawaz Jneid, zowel een gezin in Marokko als een in Nederland op na. De beruchte Turkse crimineel Saban Baran profiteerde van de vele mogelijkheden, die Nederland voor oneerlijke zelfverrijking levert en van het feit dat Turkije geen onderdanen aan het buitenland uitlevert.
De Marokkaanse geheime dienst bemoeit zich intensief met de Marokkanen in het buitenland, die zowel een lucratieve melkkoe als een potentieel gevaar vormen (door hun relatieve rijkdom gecombineerd met de relatieve vrijheid in Europa, kunnen ze gemakkelijk een verzetsbeweging tegen de Marokkaanse overheid oprichten). Vroeger speelde het probleem van de Turkse dienstplicht. Hier geboren jongens van Turkse komaf, vaak met een Koerdische achtergrond, moesten verplicht in dienst waarbij ze in werden gezet om de Koerdische bevolking in Oost-Turkije onder de knoet te houden. Nu kan de dienstplicht worden afgekocht voor vele duizenden euro.
Drie oplossingen
De eerste, eenvoudigste, oplossing is het afschaffen van de dubbele nationaliteit. Dit betekent dat de hier woonachtige Marokkanen, waarvan soms de enige band met Marokko is dat niet al te slimme Nederlandse ambtenaren hun naam aan de Marokkaanse overheid hebben doorgegeven, de nodige rechten kwijtraken. Hier kan je vraagtekens bij stellen, criminelen uitgezonderd. Mogelijk kan de Marokkaanse overheid met alle mogelijke middelen onder druk worden gezet om toch akkoord te gaan met de mogelijkheid om afstand te doen van de Marokkaanse nationaliteit, die nu als een loden last op alle komende generaties rust, zoals een getrouwde Marokkaanse vrouw en Nederlandse man tot hun afgrijzen ontdekten. Dit bleek eerder bij de Turkse overheid wel te werken. Dit zal de positie van mensen met een dubbele nationaliteit verslechteren tot deze hetzelfde is van die van mensen met maar één nationaliteit. Dat is wel zo eerlijk.
De tweede oplossing is het invoeren van een wereldnationaliteit. Hier is het nodige voor te zeggen. Immers, we zijn allen mensen en bijna alle ethische stelsels kennen mensen impliciete rechten toe, onafhankelijk hun nationaliteit.
De derde oplossing is iemand met de dubbele nationaliteit slechts de halve rechten van de Nederlandse nationaliteit toe te kennen. Zo krijgt men slechts halve uitkeringen, half stemrecht en moet belasting over de helft van het inkomen aan het land van de andere nationaliteit worden toegekend. Zo ontmoedig je de dubbele nationaliteit en schep je rechtsgelijkheid voor zover mogelijk.
Let’s face it. We wonen weliswaar in een met pijn en moeite drooggelegd moeras, maar de zee heeft haar hongerige blik reeds op Nederland gericht. Voor een deel door een verwachte zeespiegelstijging, maar ook voor een belangrijk deel omdat Scandinavië terugveert en Nederland wegzakt. We kunnen natuurlijk onze dijken nog verder ophogen tot we in een soort grote badkuip leven en als razenden gaan pompen, maar we kunnen ook ons aanpassen aan de veranderende omstandigheden.
Tijd dus voor een paradigmaverandering, vinden veel ingenieurs bij onder meer Rijkswaterstaat. Hoe zouden Nederlandse woonwijken er uit zien als water een grotere rol zou pelen dan nu? Een paar sfeerimpressies.
Woonboten bieden al eeuwen lang onderdak aan duizenden mensen. Vroeger een armeluisoplossing, tegenwoordig gewilde statusobjecten.
Dit Duitse ontwerp uit Hamburg kan in allerlei configuraties gelegd worden. Je eigen privézwembad naast het huis? Geen punt...De Waterpod, gelegen in de rivier de Hudson vlak bij New York, is volgens de bedenkers geheel zelfvoorzienend in energie.Floating Ark Concept door RemistudioSolar floating house, ontworpen door Orhan Cileli
Leuker kan het wel degelijk, en ook een stuk slimmer. De regering plant een BTW-verhoging. Sommige belastingen dienen alleen maar om veel poen binnen te halen voor de overheid. Andere belastingen zorgen juist voor een gewenste gedragsverandering bij calculerende burgers. Wat is slim en wat is dom?
De overheid heeft elk jaar erg veel geld uit aan allerlei zaken die politici belangrijk vinden, variërend van straaljagers tot ontwikkelingshulp. Hoewel je bij veel daarvan de nodige vraagtekens kunt stellen, blijven sommige uitgaven, en hiermee belastingen, nodig. Stel dat het Nederlandse belastingstelsel van de grond af aan zou worden herontworpen, welke belastingen zou je dan het beste kunnen afschaffen of juist invoeren?
Domme belastingen en zwakzinnige belastingvoordelen
De belastingen in deze groep stimuleren ongewenst gedrag dat schadelijk is voor het individu en Nederland. Hoewel sommige een noodzakelijk kwaad zijn, moeten ze eigenlijk zo laag mogelijk gehouden worden.
Belastingen kunnen wel degelijk leuker, en ook een stuk slimmer.
Belasting op arbeid.
Deze belastingen, de voornaamste inkomstenbron van Nederland, straffen productiviteit af. Geen wonder dat er steeds minder wordt gewerkt naarmate de belastingen op werken hoger worden. Zoals Jan Marijnissen al terecht opmerkte: in dit land wordt meer verdiend met speculeren dan met werken. Kortom: stompzinniger kan haast niet.
Zo mogelijk nog schadelijker is de 100% belasting op legaal werk door bijstandsgerechtigden. Hiermee worden deze in de armoedeval gehouden; het is lucratiever om met een bijstandsuitkering niets te doen of zwart bij te klussen dan om werk te zoeken. Oplossing: een basisinkomen.
Hypotheekrenteaftrek.
Deze belasting stimuleert dat mensen zich diep in de schulden steken en drijft de prijzen van huizen absurd hoog op. Dit douceurtje aan makelaars en bankiers is de hoofdoorzaak van de huizenprijsbubble in Nederland. Deze snel afschaffen is hiermee een uitstekend plan.
Vliegticketbelasting.
Dom, want deze belasting maakt geen onderscheid tussen zuinige vliegtuigen en lawaaiige kerosineslurpers. De consumenten ontliepen deze belasting massaal, waardoor Schiphol veel klanten verloor. De Duitsers herhalen nu deze stommiteit van “gidsland” Nederland.
Staatssteun aan kansloze bedrijven
Verouderde bedrijven die wankelen op de rand van een faillisement kunnen het beste snel ten onder gaan. Staatssteun, zoals belastingkortingen, is hierbij uit den boze, tenzij om kansrijke onderdelen af te splitsen of door gepensioneerde ondernemers om te laten vormen tot innovatieve hotspot.
Belastingvrijstelling voor religieuze organisaties
Veel religieuze organisaties, denk aan boeddhistische kloosters, kerken, de Ahmadiyya moskeeverenigingen of hindoetempels, zijn de facto liefdadigheidsinstellingen en moeten belastingtechnisch ook zo worden behandeld. Religieuze organisaties waar normen en waarden worden verkondigd (of die zich aan praktijken overgeven) die de Nederlandse samenleving problemen bezorgen, denk aan bepaalde moskeeverenigingen, sommige kerken en sektes, moeten belastingplichtig worden of zelfs een extra strafheffing opgelegd krijgen.
Schenkbelasting
Deze kan beter rechtstreeks onder de inkomstenbelasting van de ontvanger vallen. Simpeler en rechtvaardiger.
Subsidies en belastingaftrek voor kinderopvang
Hiermee worden ouders gestimuleerd om de toch al overbelaste commerciële kinderopvang te gaan frequenteren. De gevolgen laten zich raden. Uiteraard is het veel slimmer om ouders zelf een oplossing te laten zoeken en hun financiële ruimte hiervoor te vergroten, bijvoorbeeld door een kinderaftrek in te voeren.
Subsidie op alleen wonen.
Er is een opmerkelijk simpele verklaring voor de steeds kleinere huishoudens. Alleen wonen wordt beloond, samenwonen wordt afgestraft. Dit terwijl wetenschappelijk is aangetoond dat samenwonende mensen gelukkiger en gezonder zijn en ook beter meedoen in de maatschappij.
Slimme belastingen en listige belastingvoordelen
De belastingen in deze groep zorgen er voor dat de Nederlanders zich op een productievere manier gedragen.
BTW.
Anders dan zogeheten economen u wijs proberen te maken is consumptie an sich helemaal niet zo goed voor de economie. Door te consumeren verbruik je, dus word je armer. Investeren, daarentegen, levert nieuwe rijkdom op. Sommige consumptieartikelen zorgen voor reproductie: het vermogen van mensen om waarde te creëren. Denk aan voedsel, bepaalde gezondheidszorg en leermiddelen. Andere consumptiegoederen zijn neutraal of leveren nadelen op, denk aan snelle auto’s en boten, ongezond voedsel en dergelijke. Op alle consumptiegoederen die het energieverbruik verminderen, hun kennis, inzicht of persoon verbeteren of de gezondheid bevorderen moet de BTW in het lage tarief. De rest in het hoge tarief. Voor schadelijke zaken moet een extra hoog BTW-tarief worden ingevoerd.
Accijns op fossiele energiedragers, alcohol en tabak. Fossiele energiedragers als aardolie, steenkool en aardgas worden schaars en kosten miljarden per jaar aan schaarse deviezen. Deze accijns moet dus nog stevig worden verhoogd, als het even kan in Europees verband.
Er moet ook accijns en BTW worden geheven op vliegtuigbrandstof. Deze is nu nog belastingvrij. Dit kan alleen in Europees verband.
Accijns op nieuw gewonnen grondstoffen
De industrie moet worden gestimuleerd om zo efficiënt mogelijk om te springen met grondstoffen en ze zo veel mogelijk te recyclen. Een stevige invoerheffing op grondstoffen en halffabrikaten. Naar rato van de hoeveelheid gebruikte grondstof en energie, alsmede de sociale en milieuschade, voorkomt de zware milieuvervuiling en verwoestende burgeroorlogen in grondstofproducerende landen. Dit is alleen praktisch in Europees verband. Ook voorkomt het afhankelijkheid van het buitenland.
Accijns op niet-biologisch afbreekbare wegweropartikelen
Zwerfvuil wordt een steeds groter probleem. Fabrikanten moeten worden gestimuleerd om biologisch afbreekbare verpakkingen te ontwikkelen. Dat kan het beste door een hoge accijns op niet-biologisch afbreekbare verpakkingen te leggen. Dit is ook een mooi excuus om straffeloos invoerheffingen op te kunnen leggen.
Invoerheffingen
Invoerheffingen beschermen de binnenlandse industrie, maar lokken vergeldingsmaatregelen van het buitenland uit. Ook leert de binnenlandse industrie zo niet om te concurreren tegen het buitenland. Invoerheffingen kunnen echter nuttig zijn om een nieuwe groeitechnologie een paar jaar te beschermen, bewijst het Japanse voorbeeld. Als enkele binnenlandse (of Europese) concurrenten elkaar fel beconcurreren, dalen de prijzen vanzelf en kunnen de tariefmuren na een paar jaar omlaag.
Accijns op softdrugs en harddrugs
Op dit moment is de belasting hierop nul procent. De overheid doet er alles aan deze lucratieve markt te beschermen met politieinvallen en hoge straffen. Als gevolg hiervan is het een lucratieve groeimarkt. Uiteraard is het veel slimmer om drugs te legaliseren en hier een stevige accijns op te zetten.
Kinderkorting
Door kinderkorting krijgen werkende ouders de gelegenheid ook op jongere leeftijd kinderen te krijgen. Dit helpt tegen de vergrijzing en voorkomt ook gezondheidsproblemen. Uiteraard moet het aantal kinderen worden gemaximeerd op twee. Megastallen, usance bij zwarte kousen van allerlei geloofsrichtingen, zijn slecht voor mens en milieu.
Erfbelasting
Een dode heeft weinig meer aan zijn of haar geld. Ook is er geen enkele prikkel voor nabestaanden om zich als een beter mens te gedragen door het lieve sommetje dat ze erven. Verwende rijke erfgenamen zijn een bekend fenomeen in societykringen. Laat ouderen liever tijdens hun leven schenken.
De Nederlandse samenleving kent een moeizame omgang met immigranten. Links vindt ze slachtoffers waar we een ereschuld aan hebben, PVV’ers vinden ze ellendige profiteurs. Wat is waarheid?
Immigranten als zielepoten
In grote lijnen zijn er twee standpunten met betrekking tot immigranten in Nederland. Aan de ene kant is her het linkse standpunt, dat immigranten ziet als zielige slachtoffers. Het westerse roofkapitalisme richt een economische en ecologische catastrofe aan in niet-westerse landen waardoor vluchtelingen gedwongen zijn hun heil in het rijke westen te zoeken. Omdat het rijke westen moreel verwerpelijk is vergeleken met andere, uitgebuite delen van de wereld, is het een vooruitgang als er meer niet-westerlingen in Nederland komen te wonen. Ook is het onze morele plicht als veroorzakers van de ellende.
Immigranten als asociale profiteurs
Vluchtelingen in Libanon zijn onzichtbaar in Europa. Daarom krijgen ze bijna geen aandacht. – Bron: Eigen werk
Nationalistische denkers vinden niet-westerse immigranten een grote bedreiging voor Nederland zoals het is. Ze kosten veel geld – volgens sommige berekeningen 7 miljard euro per jaar. Vooral islamitische immigranten geven er volgens bijvoorbeeld de PVV weinig blijk van te willen immigreren en willen Nederland in een islamitische staat veranderen. Geen wonder dat mensen die er zo over denken, de grenzen voor immigranten op slot willen doen. Intelligentere nationalisten, zoals wijlen Pim Fortuijn en nu Geert Wilders willen alleen de grenzen voor islamieten op slot doen, omdat dit de groep is die de grootste integratieproblemen geeft. Echt zielige mensen hebben geen geld voor een lange reis dus daarom is opvang in de regio het beste, stellen ze.
Immigranten als mensen
Uiteraard zijn immigranten over het algemeen geen zielige slachtoffers of moordzuchtige psychopaten, maar in grote lijnen mensen zoals wij. Wel zijn ze in een niet-Nederlandse cultuur opgegroeid en denken ze over veel dingen anders dan wij. Op sommige terreinen, door PVV’ers breed uitgemeten, op een volgens humanistische maatstaven verwerpelijke manier, op enkele andere terreinen, door de zichzelf progressief noemende partijen opgehemelde manier, op een betere manier. Zowel veel PVV’ers als de “progressieven” hebben dus een verkeerd beeld van immigranten. Mensen kunnen niet als groep beoordeeld worden, alleen op individuele basis.
Voorbij de tegenstellingen
De faciliteiten die Nederland aan immigranten biedt, moeten zo zijn dat goedwillende mensen alle kansen krijgen en psychopaten en profiteurs niet weten hoe snel ze hier weg kunnen komen. Hoewel bijvoorbeeld de grote meerderheid van de Afghanen, Pakistanen en Saoediërs er verderfelijke ideeën over nahoudt wat betreft de positie van vrouwen en het vermoorden van ex-islamieten, geldt dit voor een klein deel van de mensen daar niet. Aan de andere kant kunnen westerlingen het nodige leren van de grote gastvrijheid in sommige islamitische landen. Zo geldt dit ook voor andere landen.
Linkse zieligheidscultus en PVV-repressie leidt tot aantrekken islamitische fundamentalisten
Omdat Nederland op technisch gebied vooroploopt in de wereld zijn er weinig dingen op technisch of wetenschappelijk gebied die Nederland van immigranten leert. Dat verandert echter snel. Indiërs, Chinezen en Afrikanen hebben een karakteristieke kijk op de wereld, waardoor ze op ideeën komen waar een Nederlander niet snel op zou komen. De technische creativiteit van Chinezen is enorm, waar Indiërs op kleine schaal en low-budget kunnen denken en ook veel minder hebberige, maar toch goede managers kunnen leveren. Afrikanen hebben een minimalistische insteek, dus komen vaak op ogenschijnlijk simpele, maar toch doeltreffende vindingen.
Van deze creativiteit merk je echter weinig in een asielzoekerscentrum. Mensen stoppen hun energie in eindeloze juridische procedures, waarin ze moeten aantonen zielig genoeg te zijn. Niet echt motiverend. Ze mogen niet werken, ze moeten alleen maar vegeteren, want stel dat ze Nederlandse banen in gevaar brengen. Alleen lieden uit fatalistische culturen waarin het klagen over het grote onrecht van de maatschappij bon ton is, voelen zich gelukkig in een dergelijke constructie. Strenggelovige islamieten doen niet anders. Paradoxaal genoeg trekken de strenge asielregels dus precies die mensen aan die de PVV wil weren. Het is uiteraard veel slimmer om mensen direct aan het werk te zetten en creativiteit en productiviteit te stimuleren en te belonen, terwijl je misdadigers snel en trefzeker deporteert. Zo loos je profiteurs en psychopaten en houd je leuke, creatieve en productieve mensen over. Zielig of niet, hadden ze dan maar eerder aan moeten denken. Maar ach, met visionair denken trek je geen stemmers. Met holle slogans wel…
Met een nieuw halfgeleidermateriaal denken onderzoekers de efficiency van een zonnecel uiteindelijk tot boven de vijftig procent te krijgen. Dit zou een radicaal einde maken aan de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen in Nederland en de rest van Europa in lente, zomer en herfst.
Zonnecellen te kieskeurig
Wat wij waarnemen als wit licht bestaat uit een mengsel van fotonen die overeen komen met de kleuren in de regenboog. ‘Rode’ fotonen (700 nm) bevatten het minste energie, ‘blauwe’ fotonen, rond de 400 nm, het meeste. Zonnecellen zijn net als planten nogal kieskeurig. Ze kunnen maar een beperkt deel van alle zonlicht verwerken. De reden is dat licht in energiepakketjes, de fotonen, is verdeeld. Bevat een foton meer energie dan een elektron nodig heeft om de energiesprong te maken die een zonnecel aftapt, dan wordt de rest gedumpt als warmte. Is de energie te laag, dan krijgen elektronen onvoldoende energie te laag om de sprong te maken. Het gevolg hiervan is dat de efficiency van zonnecellen nooit de theoretische waarde van 32% kan overschrijden. Wat dat betreft doen onze allerbeste (en heel erg dure) zonnecellen, die iets onder de dertig procent halen, het niet eens zo slecht. De allerbeste commerciële cellen halen nu overigens rond de twintig procent.
Vooral bij meerlagige zonnecellen -klik voor details- schieten de rendementen de laatste jaren omhoog.
Gelukkig is er een uitweg. Door meerdere lagen in de zonnecel in te bouwen is het mogelijk het rendement flink omhoog te tillen. Fotonen die niet door de eerste laag worden geabsorbeerd, worden door de tweede en derde laag geoogst. Er zijn begin 2011 experimentele zonnecellen ontwikkeld die tot 42,4% rendement halen. Helaas zijn de materialen die daarin worden gebruikt, waaronder het zeldzame metaal indium, zeldzamer dan bijvoorbeeld goud. Ook is het fabriceren erg lastig en kost dus extreem veel energie. Wel werkt nu een enorm aantal zeer begaafde onderzoekers over de hele wereld op dit terrein en schieten de rendementen de laatste jaren enorm omhoog. Het wordt nu een race tegen de klok om op tijd voldoende zeer efficiënte zonnepanelen te kunnen ontwikkelen om peak oil af te wenden.
Galliumarsenide oogst zwakke fotonen
Met een nieuwe onderzoeksdoorbraak komt hieraan een einde. Het nieuwe materiaal is gebaseerd op een dun laagje galliumarsenide. Het dodelijk giftige arseen komt redelijk veel voor – vraag de plattelandsbewoners in Bangladesh maar waar arsenicumvergiftiging door het grondwater veel voorkomt. Gallium, een zacht metaal dat smelt in je hand, is met ongeveer één deel op een miljoen zeldzamer maar komt in zeer kleine hoeveelheden in sintels van kolencentrales voor en kost ongeveer een euro per gram. Aan materiaalkosten zal het materiaal dus hooguit enkele tientallen euro’s per vierkante meter kosten.
In het materiaal worden sommige arsenicumatomen vervangen door stikstofatomen. Daardoor ontstaan gebiedjes waarin elektronen in staat zijn ook rode en infrarode fotonen te vangen. Door meerdere fotonen te absorberen krijgen ze voldoende energie om toch de sprong te kunnen maken. Hierdoor schiet het rendement omhoog.
In de praktijk nog niet gerealiseerd
Helaas is het rendement nog steeds laag. De reden is dat de elektronen te snel terugvallen in de grondstaat, waardoor ze niet op tijd een tweede foton kunnen absorberen om te kunnen ontsnappen. Dit probleem oplossen is erg lastig. Het gevolg is dat elektronen hun energie dumpen als afvalwarmte. Voorkom je dat elektronen terugvallen in de grondstaat (bijvoorbeeld door die te blokkeren), dan is dit probleem opgelost. Helaas is dat extreem lastig, maar theoretisch is het mogelijk.De onderzoekers proberen dit probleem nu op te lossen door het materiaal ook met fosfor te ‘dopen’.
De gevolgen
Stel dat betaalbare zonnecellen zouden worden ontwikkeld met een rendement van vijftig procent of meer, dan zouden Nederlandse huishoudens voor het grootste deel van het jaar volledig in hun eigen energiebehoefte kunnen voorzien. Zuid-Europeanen zouden zelfs het hele jaar voldoende energie hebben. Ook elektrisch vervoer zou realiteit worden, als de belangrijke bottleneck van elektrische energieopslag wordt overwonnen. Als er in Nederland overvloedig spotgoedkope energie beschikbaar komt, zal er een nieuw tijdperk van ongekende welvaart aanbreken. Deze keer permanent, zolang we de bevolking min of meer stabiel houden.
Het Nederlandse onderwijs voldoet niet bepaald aan de eisen die veel ouders aan goed onderwijs stellen. Dat is ook de reden dat alternatieve onderwijsvormen zoals de Vrije School zo populair zijn. Maar er is ook veel te zeggen voor thuisonderwijs…
Aan het democratische gehalte van Nederland schort, zoals bekend, het een en ander.
Thuisonderwijs wordt steeds geliefder bij ouders die het gehad hebben met slecht onderwijs.
Zo verbiedt Nederland (met Duitsland) als bijna enige Europese land thuisonderwijs. Thuisonderwijs kwam in maart 2010 in de publiciteit omdat islamitische ouders hun dochters thuis onderwijs willen geven en de CDA-minister Ank Bijleveld daar een stokje voor wil steken. En passant raakt de minister zo ook af van de voor ambtenaren en politici onuitstaanbare eigenheimers die hun kinderen thuis lesgeven en het beter denken te weten dan de honderdduizenden ambtenaren.
Zoals wel vaker wordt het problematische gedrag van een aantal islamieten door politici misbruikt om de burgerrechten en burgerlijke vrijheden in te perken. Een effectievere oplossing was hier geweest: een reken- en taaltoets voor thuisonderwijs gevende ouders verplicht stellen en geregeld de vorderingen van kinderen controleren (het CITO-systeem).
Wat is thuisonderwijs?
Thuisonderwijs is onderwijs waarbij de ouders zelf hun kinderen onderwijs geven. In bepaalde gevallen – ouders die met hun kinderen een wereldreis maken – is dat bittere noodzaak. Op dit moment krijgen ongeveer tweehonderd tot tweeduizend kinderen thuisonderwijs. In de Verenigde Staten geniet tot vijf procent van de schoolkinderen thuisonderwijs. Vooral de publieke scholen zijn daar ook erg beroerd, wat tot de populariteit van thuisonderwijs in de VS sterk bijdraagt.
Thuisonderwijs en de Leerplichtwet
De Leerplichtwet verplicht ouders hun kinderen naar een school te sturen. Toch zijn er enkele uitzonderingen op de wet. Deze zijn:
je leidt een trekkend bestaan (artikel 5a)
er is geen school met jouw levensovertuiging (artikel 5b)
je kind is lichamelijk/geestelijk niet in staat om een school te bezoeken (artikel 5c)
Gezien de absurde bescherming die godsdienst (levensovertuiging is dit in de praktijk) in Nederland geniet is voor ouders artikel 5b het meest kansrijk om een beroep te kunnen doen op vrijstelling van de Leerplichtwet. Let op: er zijn enkele beperkingen: zo moeten ouders hun kind niet in het voorafgaande jaar naar een bestaande school hebben gestuurd en moet een verzoek bij burgemeester en wethouders van een gemeente worden ingediend (en gehonoreerd). Een jaartje met de kinderen doorbrengen in het buitenland is dus zeker aan te raden.
De voordelen van thuisonderwijs
Ouders kennen hun kind veel beter dan een onderwijzer. Als een kind met smoesjes het huiswerk niet maakt, is de opvoeder daar al snel achter. Vooral kinderen die erg afwijken van de middelmaat -zeer intelligente of gevoelige kinderen bijvoorbeeld- zijn thuis beter af dan in een klas met vervelende kinderen. De persoonlijke aandacht voor een kind laat kinderen opbloeien. Universiteiten als Harvard zijn dan ook zeer te spreken over de resultaten van thuisonderwijs.
En de nadelen…
Thuisonderwijs stelt enige praktische eisen aan kennis en kunde van ouders. Ze moeten goed Nederlands spreken en een redelijk goede algemene ontwikkeling hebben. Ze moeten ook veel tijd kunnen besteden aan hun kinderen, controleren of hun kinderen hun huiswerk hebben gedaan en de lessen voorbereiden. Over het algemeen zullen dus vooral hoger opgeleide of autodidacte ouders in aanmerking komen.
Grote steden hebben een slechte naam op milieugebied. Ze worden geassocieerd met voortkruipende, roetwolken uitbrakende files, enorme wolkenkrabbers en vergiftigde rivieren die er langs stromen, als contrast met het idyllische platteland. Maar klopt dat beeld wel?
Voordelen van dicht op elkaar wonen
Een stad is een plek waar veel mensen opeengepakt wonen. Een gevolg daarvan is dat het veel makkelijker is om infrastructuur aan te leggen. Op het platteland moet er per huis al gauw honderd meter of meer waterleiding, riolering en elektriciteitsleiding aan worden gelegd.
Wolkenkrabbers lijken protserig en overdadig. In werkelijkheid zijn steden veel zuiniger dan het platteland.
In de stad is dat tien meter of (in flats bijvoorbeeld) minder. Ook zijn de afstanden in de stad klein. Je hoeft niet met een auto kilometers ver te rijden om boodschappen te doen, maar kan de fiets gebruiken. Inderdaad worden steden geteisterd door files, maar dat heeft milieutechnisch gezien grote voordelen. Stilstaande auto’s stoten nauwelijks uitlaatgassen uit en veel autobezitters zullen na frustrerende ervaringen in de file de volgende keer een fiets, bus of de metro pakken.
Er zijn nog meer voordelen. Per inwoner neemt een flat, zelfs een luxe loft of penthouse, minder grondstoffen in beslag dan een vrijstaand huis, vooral de grote, ruime huizen die op het platteland gebruikelijk zijn. De logistiek van de stad is veel energiezuiniger dan die van het platteland. Openbaar vervoer wordt lonend omdat heel veel mensen er gebruik van kunnen maken en de afstanden kort zijn. Stedelingen zijn vaak in betere lichamelijke conditie dan plattelandsbewoners omdat ze vaker de fiets gebruiken. Omdat heel veel mensen op elkaar gepakt wonen zijn allerlei voorzieningen mogelijk die niet lonend zijn voor dunbevolkte gebieden.
De suburbs – de voornaamste reden van het hoge Amerikaanse energieverbruik
Wie luchtfoto’s van grote Amerikaanse steden als Phoenix in Arizona (het meest extreme voorbeeld) bekijkt, zal het opvallen dat deze steden enorme oppervlaktes in beslag nemen. Uitgestrekte suburbs van vrijstaande huizen met enorme tuinen strekken zich over tientallen kilometers uit. Dat lijkt ook ongestraft te kunnen. In het geval van Phoenix, een stad midden in de woestijn, is de omringende grond immers spotgoedkoop. Helaas slurpen deze voorsteden enorme hoeveelheden water (de grote tuinen moeten worden geïrrigeerd) en de afstanden zijn enorm: iedere inwoner van Phoenix heeft maar liefst zevenhonderd vierkante meter tot zijn beschikking. Dat is ongeveer de bevolkingsdichtheid in Bangladesh. Het gevolg: boodschappen doen kan niet lopend zoals in een compact gebouwde stad, maar moet met de auto. Amerikaanse supermarkten (Wal Mart is het meest beruchte voorbeeld, ook in Europa rukken de hypermarkten op) bedienen honderdduizenden mensen. In een stad als Phoenix betekent dat, dat het dichtstbijzijnde winkelcentrum tien kilometer ver weg ligt. Dat geldt nog sterker voor woon-werk verkeer.
De Nederlandse krappe Vinexwijken met eindeloze rijen eenvormige woningen nemen overigens veel minder ruimte in beslag, tweehonderd vierkante meter voor een gezinswoning, en worden daarom door buitenlandse stedenbouwkundigen als lichtend voorbeeld genoemd. De inwoners van Vinexwijken denken daar vaak anders over. Vermoedelijk ligt dit meer aan de volkomen fantasieloze opzet van veel Vinexwijken. Als de bewoners hun eigen huis mogen ontwerpen en er meer variatie in huizenbouw bestaat, zouden deze wijken aantrekkelijker worden.
Mensenpakhuizen pakken sociaal verkeerd uit
Gedurende het grootste deel van hun bestaan leefden mensen in kleine groepen die de duizend individuen niet overstegen. Ook nu nog hebben de meeste mensen maximaal duizend kennissen. Meer kan het menselijk brein niet behappen. De anonimiteit is ook de reden dat grote steden doorgaans te kampen hebben met problemen als criminaliteit.
Fantasievolle bouw maakt middeleeuwse Italiaanse steden als Spoleto levendig.
Een tweede probleem is dat er veel te weinig groen aanwezig is in steden. Aangetoond is dat hierdoor de gezondheid van stedelingen achteruit gaat. Het blijkt ook dat meer planten rond huizen in dichtbevolkte stadswijken de criminaliteit doet dalen.
Kortom: je wilt een oplossing die wel de voordelen van steden biedt maar niet de nadelen. Mogelijk is het een idee, de stad op te delen in een soort dorpen met minder dan duizend inwoners. Deze buurt moet alleen te bereiken zijn via enkele toegangswegen om het eilandkarakter te behouden. De dorpen moeten voorzien worden van flink wat groen. Mogelijk kan dit door de huizen getrapt te bouwen, waardoor er veel extra oppervlakte beschikbaar komt.
Automobilisten klagen steen en been over de hoge benzineprijs, maar er rijden nog veel te veel brandstofslurpende PC Hooftstraat-tractoren op de weg. Tijd voor flink wat extra accijns op de benzine en diesel.
Aardolie: einde komt snel
De verkoop van de Jeep Wrangler, één van de grootste brandstofslurpers, is ingestort. Tijd voor de genadeslag.
Aardolie, zo wordt steeds meer duidelijk, wordt schaars. Niet dat alle aardolie ooit op zal zijn, maar op een gegeven moment kost het meer energie om de resterende aardolie uit de rots te persen dan het oplevert om de aardolie op te stoken: een EREOI kleiner dan 1. Vanaf dat punt (eigenlijk al eerder, denk aan bijkomende kosten) houdt aardolie effectief op een energiebron te zijn.
Voorspellingen over grenzen aan de olieproductie zijn niet nieuw. Na de lage olieprijzen in de jaren zestig kwam de eerste oliecrisis in 1973 als een schok. Voor het eerst werd toen duidelijk dat aardolie een schaarse en eindige hulpbron is. In feite kwam pas een einde aan de recessie toen in de jaren tachtig en negentig de aardolieproductie flink steeg. Dit suste de consumenten in slaap. Dit tijd is nu voorbij.De olieprijzen zijn nu hoog en dat zullen ze blijven, tot elektrisch vervoer of de waterstofeconomie echt doorbreekt.
Verborgen kosten van aardolie Het gevaar van CO2 wordt sterk overdreven. Een veel belangrijker argument is dat aardoliewinning het milieu zwaar vervuilt en ons sterk afhankelijk maakt van dictatoriaal geregeerde landen. Dankzij een lage olieprijs was de Sovjetunie gedwongen te democratiseren. Op dit moment wordt er in Europa per jaar zeshonderdvijftig miljard euro per jaar uitgegeven aan olie. Dit geld komt terecht in landen als Saoedi-Arabië, Rusland en Iran, die met dit geld hun eigen bevolking onderdrukken en buurlanden terroriseren. De hoogstnoodzakelijke revolutie in deze landen wordt uitgesteld omdat het regime sociale rust kan kopen. Tegelijkertijd wordt de Europese economie leeggezogen.
Harde crash of zachte landing?
De vorige regering heeft de belasting op aanschaf van een extreem zuinige auto sterk verlaagd en de brandstofaccijns verhoogd – een van haar weinige echt verstandige beslissingen. Helaas is de benzine en diesel nog steeds veel te goedkoop. Een liter van deze kostbare, onvervangbare grondstof kost nu rond de € 1,60. Hiervan is 72 cent belasting. Toch zie je nog steeds veel auto’s op de weg met maar een bestuurder er in. Ook zie je nog steeds zware protserige SUV’s. Klaarblijkelijk kan het nog steeds uit om met deze blikken monsters rond te rijden. Tijd dus om de accijns te verdubbelen. Waarschijnlijk zal een benzineprijs van € 2,30 of meer leiden tot een verstandiger autoverbruik en een snelle overstap naar elektrische alternatieven. Zelfs de persluchtauto, wanneer gekoppeld aan wind en zon, zou een uitstekend alternatief vormen. Burgers worden zo op tijd gestimuleerd om zuinige rijgewoontes aan te leren en vaker samen te rijden. Ook zullen ze brandstofverslinders alleen als ze heel erg nodig een meisje willen versieren, de garage uit rijden. Als olie dan echt schaars gaat worden, zijn we in ieder geval op tijd voorbereid op het olieloze tijdperk.
