Visionair

De leden van de Shanghai Cooperation Council beheersen nu al het grootste deel van EuraziÃ«, zowel qua oppervlak als bevolking. Bron: SCC

De perfecte storm(1): de instorting van de westerse economische orde

22 reacties / Economie, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen / Door Germen Roding / 10 juni 2018 14 november 2019

Een combinatie van zwalkend leiderschap en verregaande samenwerking tussen Amerikaanse vijanden, verzwakt de Amerikaanse positie met de dag. Het ziet er naar uit dat de droom van de neocons om de eenentwintigste eeuw een “American Century” te maken, een vroege dood zal sterven. In het eerste artikel van deze serie, de economie.

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1989 bleef er slechts één supermacht over: de Verenigde Staten. In de jaren hierna breidde de VS haar invloed uit over grote delen van het voormalige Warschaupact en zelfs voormalige onderdelen van de Sovjet-Unie, zoals de Baltische staten. De Russen – de Russische Federatie is met driekwart van de oppervlakte en twee derde van het inwonersaantal van de voormalige Sovjet-Unie de opvolgerstaat hiervan – zagen dit met lede ogen aan. In de woorden van president Vladimir Poetin: als een geopolitieke catastrofe. Dankzij het behendige geopolitieke schaakspel van Poetin slaagde het land er in om een groot deel van de vroegere invloed terug te winnen, al is de westgrens van de Russische invloedssfeer nu een onaangename duizend kilometer naar het oosten verschoven.

De leden van de Shanghai Council beheersen nu al het grootste deel van Eurazië, zowel qua oppervlak als bevolking. Bron: SCC — De leden van de Shanghai Council beheersen nu al het grootste deel van Eurazië en daarmee van de wereld, zowel qua oppervlak als bevolking. Bron: SCC

Toenemende handel buiten het westen om
De relatie van Rusland met oosterbuur China is tegelijkertijd zelden zo hartelijk geweest. Zo brengt het samenwerkingsverband waarin Rusland en China de hoofdrol vervullen, de Shanghai Council, steeds meer landen binnen hun bereik, zie kaartje. Al bijna de helft van de wereldbevolking is ingezetene van een land dat lid is van de Shanghai Council. Het handelsvolume tussen grondstoffengigant Rusland en fabrieksnatie China is verveelvoudigd: rond de tachtig miljard euro per jaar. Naar verwachting zat dit handelsvolume einde van dit decennium rond de tweehonderd miljard euro liggen, hoger dan de Russische handel met de EU. Deze handel verloopt niet via dollars of euro’s, maar in yuans en roebels. Dat betekent, dat de Amerikanen niet meer de handel kunnen belemmeren door het internationale banksysteem SWIFT te blokkeren. Dit geldt ook voor de handel tussen deze twee BRICS landen en bijvoorbeeld Iran, India en Brazilië. Door het voortdurende opleggen van sancties hebben de Amerikanen Rusland en China in elkaars armen gedreven. Hoewel de VS -voorlopig- heeft voorkomen dat de grootste Amerikaanse nachtmerrie,een samenwerking tussen Duitsland en Rusland, plaats gaat vinden, is in feite de samenwerking tussen Rusland en China minstens zo gevaarlijk. China is qua bevolking en oppervlak meer dan tien maal zo groot als Duitsland en de combinatie van Russische grondstoffen en Chinese productie en innovatie is bijna onverslaanbaar. Ook buiten het Euraziatische supercontinent vindt steeds meer handel buiten het ooit dominante westen plaats. Denk aan de handel tussen Zuid Amerika en China. Hier een interactieve kaart om de wereldhandel te visualiseren. Let op de enorme export van China en de enorme handelsstroom tussen Rusland en China.

China werkt eveneens aan handelsroutes om de Amerikaanse wurggreep op de Chinese Zee te doorbreken: de Zijderoute en de Maritieme Zijderoute. Een essentiële hub in deze strategie is het Pakistaanse havenstadje Gwadar, waar over een paar jaar een half miljoen Chinezen komen te werken. De Chinezen leggen nu een autobaan aan van de provincie Xinjiang naar Gwadar, zodat Chinese goederen tachtig procent sneller naar Afrika en Europa kunnen worden geëxporteerd.

Ook de digitale handelsroutes lopen steeds meer via China. Amazon was tot voor kort de grootste webwinkel ter wereld. Das war einmal. Alibaba en de consumentenpoot Aliexpress maken weliswaar minder winst dan Amazon, maar aantallen klanten en omzet zijn groter dan Amazon. In Nederland groeit AliExpress explosief. Kortom: niet alleen de productie, maar ook de handel komt steeds meer in Chinese handen. Hiermee verdwijnt het voornaamste verdienmodel voor westerse bedrijven: de productie goedkoop uitbesteden en duur verkopen.

Met de komst van de Bretton Woods akkoorden, werd de rol van goud als dekking van de Amerikaanse dollar overgenomen door die van aardolie. Omdat aardolie altijd in Amerikaanse dollars wordt afgerekend, moeten handelaren een grote voorraad dollars aanhouden om in olie te kunnen handelen. Dit zorgde voor een natuurlijke vraag naar dollars – en dus een boost voor de Amerikaanse financiële sector. Ook ontwikkelden zich steeds meer financiële diensten, die weinig tot geen dekking hebben in de fysieke wereld. De derivatenhandel is tien keer zo groot als de omvang van het wereld-GDP. Deze derivatenhandel is voornamelijk in handen van de westerse financiële centra Wall Street en de Londense City. Nu China, Rusland en Iran af zijn gestapt van de Amerikaanse dollar voor de handel in olie en andere goederen, is het begin van het einde voor het petrodollarsysteem aangebroken. Dit heeft vanzelfsprekend ook grote gevolgen voor het balletje-balletjesspel van de financiële sector. Als niet meer gehandeld wordt in de Amerikaanse dollar, ligt het meer voor de hand om in bijvoorbeeld Dubai of Hong Kong handeltjes op te zetten. Daar zijn immers minder regels en liggen de kosten lager.

De gevolgen
Op dit moment verdienen grote westerse bedrijven – met uitzondering van fabrikanten zoals die in Duitsland – hun geld voornamelijk met het uitmelken van goedkope leveranciers en klanten. Dit zakenmodel wordt nu ernstig bedreigd. Alleen bedrijven die echt toegevoegde waarde leveren, bijvoorbeeld door eersteklas kwaliteit of zeer innovatieve producten, zullen overleven. Voor sommigen een nachtmerriescenario, voor anderen, waaronder schrijver dezes – een welkome, hoogstnoodzakelijke saneringsoperatie om ons te verlossen van de wurggreep van de financiële sector en het verkopen van gebakken lucht. We hadden al kolonies op Mars kunnen hebben, ware het niet dat onze best and brightest zich bezig hielden met het verzinnen van geavanceerde financiële producten in plaats van alternatieve energiebronnen en geavanceerde raketmotoren. China wordt geregeerd door ingenieurs, niet door economen, leraren toneelkunst of historiestudenten. Zij hebben hun prioriteiten duidelijk beter op orde dan hier in het westen.

Tsai Ing-Wen,de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.

Wat wordt de buitenlandse politieke strategie van Trump?

4 reacties / Analyses, Geopolitiek, Maatschappij / Door Germen Roding / 5 december 2016 5 december 2016

Trump verraste de wereld eerder door eerst totaal onverwacht (voor de meesten) de Republikeinse voorverkiezingen, en daarna de Amerikaanse presidentsverkiezingen te winnen. Welke buitenlandse prioriteiten zijn uit zijn eerste daden af te leiden?

Betere betrekkingen met Rusland
Weinig verrassend is dat Trump vrijwel direct na de verkiezingsoverwinning met de Russische president Poetin sprak. Dit leidde er toe dat het dreigingsniveau van een gewapend conflict met Rusland, tot de tanden bewapend met intercontinentale ballistische kernraketten, aanmerkelijk daalde. Al in de verkiezingscampagne heeft Trump duidelijk gemaakt dat hij meer samenwerking met Rusland wil, onder meer op het gebied van jihadismebestrijding en zo min mogelijk militaire bemoeienis met het buitenland, als er geen directe Amerikaanse belangen mee gemoeid zijn. Dit heeft veel goodwill gekweekt bij de Russen, die zich niet onterecht belegerd voelen door de oprukkende NAVO.

China op de target list
Communistisch China zal, zo blijkt, vermoedelijk minder met fluwelen handschoenen aan worden gepakt. In zijn boek noemde Trump de in zijn ogen oneerlijke handelspraktijken van China als het voornaamste probleem. Een vermoedelijk bewuste provocatie was zijn telefoongesprek met een trouwe Amerikaanse bondgenoot, de Taiwanese president Tsai Ing-wen. Sinds 1979, het jaar waarop de VS communistisch China erkende ten koste van Taiwan als de wettige regering van China, is er tussen de VS en Taiwan geen contact tussen staatshoofden geweest. Dit leidde tot voorspelbare woedende reacties uit Beijing.

Hiermee maakte Trump aan zijn collega Xi, een behoedzame strateeg, duidelijk dat wat hem betreft alle opties openliggen. Dit zal de berekeningen van Xi behoorlijk in de war schoppen. Daardoor moet hij kiezen voor een meer defensieve, risicomijdende strategie, wat weer voordelig is voor de VS.
Niet voor niets reageerde de vertrekkende minister van Buitenlandse Zaken, de Democraat Kerry, furieus op deze totale trendbreuk. Vermoedelijk zal Trump China in de komende jaren de duimschroeven aandraaien.

Pakistan
Eveneens opmerkelijk is Trumps opmerkelijk hartelijke telefoongesprek met collega Nawaz Sharif van Pakistan. De Amerikaanse relatie met het straatarme land is erg ongemakkelijk, omdat het land steeds verder in de greep raakt van moslimradicalen en terroristen steunt in aartsrivaal India. In dit gesprek prees Trump Pakistan, Sharif en de Pakistanen uitbundig. Politieke commentatoren in de main stream media,u weet wel, diezelfde die de verkiezingsoverwinning van Trump uitgesloten noemden, noemden het gesprek ‘bizar’.

Dit is m.i. de vraag. Net als Rusland zit Pakistan, en Sharif in het bijzonder, in een weinig benijdenswaardige positie. Om de moslimradicalen te vriend te houden, moet de Pakistaanse regering zich hard opstellen tegen het door de gehate ongelovigen beheerste India. De meer weldenkende Pakistanen beseffen heel goed dat de confrontatiepolitiek met de machtige aartsrivaal uitermate dom is – Pakistan geeft eenzesde van het overheidsbudget (8 miljard euro) aan het leger uit, waardoor het land arm blijft. Op dit moment is zelfs Bangladesh rijker aan het worden dan Pakistan, wat in Bangladesh voor het nodige leedvermaak zorgt.
Door Sharif en de Pakistanen uitbundig te prijzen wegens hun intelligentie, verschaft Trump status aan het land en de president, balsem op de gekwelde Pakistaanse ziel en manoeuvreerruimte aan Sharif. Intelligente mensen gaan immers niet vrouwen stenigen en schaarse middelen besteden aan glimmend wapentuig, als je voor datzelfde geld polio kan uitroeien en het analfabetisme kan aanpakken. Kortom: hij geeft hiermee Sharif de mogelijkheid om de zinloze wedijver met India terug te schroeven en het leger flink in te krimpen, zodat hij kan investeren in onderwijs en infrastructuur. Ook dringt hij zo de invloed van de Pakistaanse bondgenoot China terug.

Een arme familie in de Siberische stad Amursk. Meer dan 100.000 mensen per jaar ontvluchten de uiteenvallende dorpen en steden in SiberiÃ«. Bron: larussophobe.wordpress.com

Kremlin staat steeds meer met de rug tegen de muur

1 reactie / Analyses, Geopolitiek / Door Germen Roding / 12 november 2016 12 november 2016

De Russische president Poetin zit in een uitermate lastig parket. De lage olieprijzen en sancties richten zware schade aan in Rusland. De Russische economie krimpt en er is steeds minder geld om belangengroeperingen, zoals de machtige oligarchen maar ook de bevolking, af te kopen. Dat betekent slecht nieuws.

Decline of Putin's Russia

Bekijk deze video op YouTube

Op dit moment is de populariteit van Poetin hoog, omdat hij enkele grote buitenlandse successen heeft geboekt.Zo heeft hij de Krim geannexeerd en is dankzij de succesvolle militaire Russische interventie in Syrië de dreigende ineenstorting van de regering-Assad gestopt.

Deze successen zijn cruciaal voor het Kremlin om te overleven. Poetin kan niet terugtrekken uit de Krim en de rest van Oekraïne, omdat hij hiermee enorm gezichtsverlies zou oplopen. Dat betekent ook dat de sancties overeind blijven. In feite leeft Poetin op geleende tijd en is de logische vervolgfase een nieuwe dictatuur.
Zijn weinig benijdenswaardige positie maakt dat Poetin steeds meer voor de vlucht naar voren moet kiezen, dus steeds weer nieuwe militaire avonturen. Met de nodige kansen op een gewapend conflict tussen Rusland en de NAVO.

Het is daarom verstandiger om de sancties te stoppen en maatregelen te nemen om de Russische middenklasse te versterken. Hiermee wordt Rusland een veel stabieler land en komt er een einde aan de wurggreep die de oligarchen op Rusland hebben. Dat betekent: het Russische midden- en kleinbedrijf bevorderen.

Hierdoor kan het Kremlin kiezen voor een meer vreedzame koers en de grote binnenlandse problemen oplossen.

Wat is slimmer: TTIP of de Euraziatische Unie?

2 reacties / Analyses, Economie, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Wereld / Door Germen Roding / 18 januari 2016 18 januari 2016

Rusland deed volgens de Duitse website Deutsche Wirtschafts Nachrichten een interessant voorstel aan de Europese Unie: vergeet de TTIP, en begin een vrijhandelszone met de door Rusland gedomineerde Euraziatische Unie. Wat zijn de voor- en nadelen?

TTIP: voornamelijk gunstig voor grote bedrijven
Er bestaan de nodige handelsbarriÃ¨res tussen de twee grootste handelsblokken ter wereld: de door de VS overheerste NAFTA en de EU. In principe is vrijhandel op korte termijn het meest gunstig: consumenten krijgen meer keuzevrijheid (dus ook lagere prijzen) en bedrijven beschikken over een verdubbelde markt. TTIP zal er dus voor zorgen dat ‘we’ per saldo allemaal rijker worden. We hoeven dan bijvoorbeeld wat minder te betalen voor dingen als elektronica. Aldus de economen.
Wat ze er alleen niet bij vertellen, is dat deze rijkdom hoofdzakelijk terecht komt bij een kleine groep, namelijk grootaandeelhouders van multinationals en dat er ook een aanzienlijke herverdeling van rijkdom komt. Iets waar ook de Amerikanen zich zorgen om maken.

Ernstige inperking rechten consumenten en kleine bedrijven
TTIP betekent namelijk ook een aanzienlijke inperking van vrijheid, vindt ook het doorgaans pro-Amerikaanse Elsevier.
Veel publiciteit krijgt de mogelijkheid dat ‘chloorkippen’ en Amerikaans genetisch gemanipuleerd voedsel de Europese Unie wordt binnengeloodst en dat Europese consumenten, zoals Amerikaanse consumenten nu, niet meer kunnen zien welk voedsel natuurlijk is. Dit is een ernstige schending van de rechten van consumenten, zowel in Noord-Amerika als Europa. Onze kennis van biochemie is nog dermate fragmentarisch dat we niet met volledige zekerheid kunnen uitsluiten dat er als gevolg van GM toxische of carcinogene stoffen worden gevormd in genetisch gemanipuleerde gewassen.
De ernstigste schending van zowel soevereiniteit als volkenrecht is de ISDS: een bepaling dat bedrijven overheden voor het gerecht kunnen slepen, als ze door een beleidsmaatregel schade lijden. Een bekend voorbeeld is de miljardenclaim, die het arme Roemenië te wachten staat nadat het Canadese mijnbouwbedrijf Gabriel Resources een verbod kreeg opgelegd om een zeer vervuilende goudmijn aan te leggen. Dit is mogelijk door een ISDS van Roemenië met Nederland. Het libertarische CATO Instituut vindt een ISDS onzinnig, omdat er nu al volop in elkaars gebied wordt geïnvesteerd.
Per saldo zal de TTIP vooral leiden tot groei in de VS en in Europa veel banen kosten, vrezen Europese analisten. Bij de Amerikanen heersen juist omgekeerde angsten.

De Euraziatische Unie is vooral indrukwekkend wat betreft landoppervlakte.

Wat stelt de Euraziatische Unie voor?
Rusland vormt de Euraziatische Unie, een soort EEG, met vier andere landen: Wit-Rusland, Armenië, Kazachstan en Kirgizstan. In het gebied van de voormalige Sovjet-Unie zijn een veertiental staten en staatjes afgesplitst. Drie daarvan, de Baltische republieken, zijn al in de Europese Unie opgenomen. Oekraïne en de kleine staatjes Moldavië en Georgië worden door de Amerikanen en EU langzamerhand losgeweekt uit de Russische invloedssfeer (waar de agressieve buitenlandse politiek van Poetin zeker een bijdrage aan heeft geleverd). Azerbeidzjan en de Centraal-Aziatische landen Oezbekistan en Turkestan balanceren tussen Rusland en overige grootmachten. Rusland kent slechts vier betrouwbare bondgenoten, de eerder genoemde vier andere leden van de Euraziatische Unie. Deze vallen in het niet vergeleken met Rusland zelf. Het antwoord op de vraag is dus: niet erg veel. Zie tabel.

USA	EU	Euraziatische Unie
9,8 mln km²	4,3 mln km²	20 mln km²
322 mln	508 mln	183 mln
$ 17,4 bln	$ 18 bln	$ 4 bln

Wat zou een vrijhandelsverdrag met de Euraziatische Unie opleveren?
De Europese Unie is een grote energie- en grondstofimporteur, waar Rusland en Kazachstan veel energiedragers en grondstoffen exporteren. Vriendjes worden en blijven met Rusland betekent dus een grote bron voor grondstoffen en energie vlak bij de deur. Tot de Russen besluiten de gaskraan dicht te draaien, zoals ze diverse keren deden om de Oekraïners in het gareel te dwingen. Interessanter is de toegang tot de Russische, Wit-Russische en Kazachse markt (en voor de Russen, de toegang tot de Europese markt). Als de import van Arabische olie en gas vervangen wordt door Russische, zou dat landen als Saoedi Arabië en Qatar droogleggen (en hiermee veel terrorisme voorkomen). De gevolgen voor Algerije zijn vervelender. Wegvallen van de olie- en gasinkomsten zal dit land aan de zuidelijke kust van de Middellandse Zee destabiliseren. Deze import moet dus behouden blijven.

De samenwerking zou veel economische groeikansen opleveren. Vooral voor Europese wegenbouwers, kabelaars en pijpenleggers zou dit een droomscenario vormen. Als de verouderde Russische industrie zou worden voorzien van moderne Europese machines, zou dit een enorme economische groei opleveren. De grote lege vlakten van Siberië zouden door landbouwers en bosbouwers geëxploiteerd kunnen worden.

Amerikaanse tegenstand
De Amerikanen zouden, mild uitgedrukt, not amused zijn. Op de wereldkaart met Mercatorprojectie ziet Rusland er monsterachtig groot uit. Daarom wordt de betekenis van noordelijke landen als Rusland door Amerikaanse strategen psychologisch vaak overschat. De Amerikanen zouden dus op alle mogelijke manieren proberen deze bedreigende tegenstander beentje te lichten. In werkelijkheid is Rusland ongeveer zo groot als Zuid-Amerika, waarbij je moet bedenken dat een groot deel van die oppervlakte onbewoonde toendra is. De bedreiging voor de Verenigde Staten zou in feite imaginair zijn. Een dergelijk groot blok is vrij machteloos, dit door de enorme interne tegenstellingen. Vergelijk een rijk land als Nederland met een extreem arm land als Kirgizië. Er zou wel een gevaarlijke situatie ontstaan, als ook de Chinezen zich bij dit blok zouden aansluiten.

Lees ook
Wat als er vrijhandel met Rusland was?
Bondgenootschap Duitsland-Rusland nachtmerrie Amerikanen

Het regime-Erdogan schendt de mensenrechten sterker dan Rusland.

Vier redenen waarom Turkije uit de NAVO moet

16 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Mensheid / Door Germen Roding / 25 november 2015 25 november 2015

Steeds meer mensen wordt het duidelijk, dat Turkije een uiterst dubbelzinnige ‘vriend’ is, en dat Europa beter af is met Rusland als bondgenoot dan met de Turken. Een korte beschrijving van de recente geschiedenis.

De illegale bezetting van Cyprus
Cyprus, een voormalig Britse kolonie, werd bij de onafhankelijkheid bewoond door 87% Grieken en 13% Turken. De Turkse minderheid kreeg bij de onafhankelijk buitenproportioneel veel politieke zeggenschap. Zo ging dertig tot veertig procent van de zetels van belangrijke bestuursorganen naar Turken. Na politieke onlusten en kleinschalige inmenging van het Griekse leger, viel een Turkse invasiemacht het eiland binnen. Het noordelijke derde deel werd etnisch gezuiverd van Grieken. Kerken werden verwoest, waar de moskeeën in het zuiden nog steeds worden onderhouden. Turkije transporteerde grote hoeveelheden mensen uit het oosten van Turkije naar Noord-Cyprus, een vorm van demografische oorlogsvoering die verboden is volgens het VN-handvest.

Bekijk deze video op YouTube

De geheime steun aan IS en Al Nusra
Het is geen geheim, dat de moslimfundamentalist Erdogan in eigen land en daarbuiten een islamiseringsagenda doorvoert. De buitenlandse politiek van Turkije is nu niet ingegeven door wat in het belang is van Turkije, maar door soennitisch-sektarische overwegingen. Het resultaat is nu dat Turkije een zeer vijandige relatie heeft met de Koerden, met buurlanden Griekenland, Syrië, Irak, Armenië en met verder weg gelegen landen als Israël, Egypte en Rusland. Al langer is bekend dat Turkije, met de oliedictaturen Qatar en Saoedi-Arabië, massaal steun levert aan islamistische groepen zoals Islamitisch Front en Al Nusra. Uit Amerikaanse uitlatingen en getuigenissen van ex-IS strijders blijkt ook dat Turkije IS actief steunt en grootafnemer is van de door de terreurbeweging gestolen olie. Dat niet alleen. Turkije bombardeert de enige kracht die IS effectief weerwerk kan leveren: de YPG, in plaats van dat het land samenwerkt met de Koerden om af te rekenen met deze misdadigers. Kortom: dit is hoogverraad en reden om Turkije per direct uit de NAVO te zetten.

De immigrantengolf
Turkije doet niets om de grote hoeveelheid immigranten uit landen als Afghanistan, Pakistan, Irak en Syrië tegen te houden en is hiermee voor een groot deel verantwoordelijk voor de huidige migrantencrisis. Turkije gebruikt de migrantenstroom, die NAVO-bondgenoten als Duitsland ernstig destabiliseert, als politiek wapen om extra concessies van de EU (waarvan het grootste deel van de leden ook NAVO-lid) is af te dwingen. Een chantagepolitiek waar de ruggengraatloze politici van landen als Duitsland, de Benelux en Frankrijk graag aan toegeven. Dat is gedrag van een vijand, niet gedrag van een bondgenoot. Al eerder maakte het regime-Erdogan zich schuldig aan inmenging in binnenlandse aangelegenheden, door de Turkse minderheid op te hitsen tegen het land waarin ze wonen en hun integratie tegen te werken.
Dit is niet het gedrag van een vriend en bondgenoot, maar van een vijandige mogendheid.

Ruziezoeken
De Turken doen er, zo lijkt het, alles aan om een gewapend conflict met Rusland uit te lokken en de NAVO hierbij te betrekken. Zo bleek uit de beschieting van een Russische straaljager toen deze minder dan een minuut over Turks grondgebied was gevlogen (hoewel zelfs deze lezing betwist wordt; volgens de Russen vlogen ze alleen in het Syrische luchtruim). Voor een islamist als Erdogan is een scenario waarin de kafirs elkaar afslachten een droomscenario. Het is daarom niet denkbeeldig dat Turkije welbewust provoceerde, nu Rusland en NAVO-lidstaten steeds meer samenwerken om IS op te ruimen. Een oorlog tussen Rusland en het westen zou uitdraaien op een atoomoorlog en de relatieve positie van de islamitische wereld enorm versterken.

Samengevat
Met een ‘vriend’ als het regime-Erdogan heeft Europa geen vijanden meer nodig. Een land met een dergelijk misdadig regime en verraderlijke buitenlandse poliitiek hoort niet thuis in een organisatie als de NAVO. Het is verstandiger om de onzinnige ruzie met Rusland bij te leggen en het land het liefst snel toe te laten treden tot de NAVO of een nieuw te vormen militaire organisatie. Ook kunnen de EU en de Euraziatische Unie, met China, samengevoegd worden tot een economisch blok dat het gehele noorden en midden van Eurazië omspant. Zodra de Turken hebben afgerekend met de islamisten, en de Amerikanen met de waanideeën die het politieke establishment teisteren, zijn ze welkom.

Probeert de VS Europa te ontwrichten?

12 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Social Engineering / Door Germen Roding / 31 oktober 2015 19 september 2021

De zogeheten Arabische lente en de schermutselingen in Oekraïne hebben geografisch gezien een interessant verband. Ze vinden allemaal plaats in een “ring des doods” om Europa heen. Steeds meer waarnemers denken dat hier een vooropgezet plan achter zit.

Eurazië als bedreiging voor de VS
Al eerder publiceerde Visionair een analyse van de geopolitieke dimensies van de geografie van de wereld. Eurazië is de grootste landmassa op de wereld. Als Eurazië onder controle komt van één mogendheid, is deze sterk genoeg om de rest van de wereld te domineren. De voornaamste imperatief voor de VS is dan ook voorkomen dat dit gebeurt.

In de Tweede Wereldoorlog dreigden de Asmogendheden de Sovjet-Unie onder de voet te lopen, en dat was ook gebeurd als Hitler de aanval op Moskou had ingezet in plaats van de fatale aftakking naar Wolgograd te maken, en er geen onzinnige rastheorieën op na had gehouden. Zonder het racisme van de nazi’s hadden ze de Oekraïense bevolking, die het bloed van de Sovjets wel kon drinken na Stalins moorddadige campagne tegen de koelakken, dit met veel anti-communistische Russen overigens, mee gehad en een enorm rijk onder de voet gelopen.

Russische grondstoffen en technisch vernuft gecombineerd met de Duitse efficiëntie hadden de industriële basis hiervan zo groot gemaakt dat de VS een tweederangs mogendheid was geworden. De VS moest wel ingrijpen. Dit had weinig met menslievende overwegingen te maken, zo werden de spoorwegen waarover de jodentransporten plaatsvonden ongemoeid gelaten, maar alles met het nachtmerriescenario voor de VS: een verenigd Eurazië. De Wolfowitz-doctrine, die het Amerikaanse buitenlandse beleid diepgaand beïnvloedt, stelt nadrukkelijk dat de VS nooit mag toelaten dat zich een mededinger ontwikkelt.

Het destabiliseren van Duitsland
Geografisch gezien zijn er drie vruchtbare laagvlaktes, die zowel een hoge bevolkingsdichtheid als gemakkelijke industrialisatie mogelijk maken. Deze liggen in het oosten van de VS, de Noord-Europese laagvlakte die loopt van Frankrijk tot Wit-Rusland en Oost-China (India is ook dichtbevolkt, maar erg arm en onderontwikkeld). Niet toevallig zijn dit ook de rijkste en meest ontwikkelde gebieden in de wereld. Het Amerikaanse gebied ligt met uitzondering van een klein stukje Canada, vrijwel geheel in de Verenigde Staten. Het Europese gebied, dat aanmerkelijk groter is dan het Amerikaanse gebied is versnipperd over vele staten die los-vast samenwerken: Frankrijk, de Benelux, Duitsland, Polen, de Baltische republieken, Wit-Rusland en Rusland met de exclave Kaliningrad. Het Chinese gebied staat geheel onder controle van China en is – zie de zwakkere hoeveelheid licht – minder ontwikkeld dan de overeenkomstige gebieden in Europa en Noord-Amerika.

Verdeel en heers
Op dit moment is Europa, en dan vooral Duitsland, de grootste zakelijke concurrent voor de Verenigde Staten. Als de Verenigde Staten er in zouden slagen Duitsland en Rusland beentje te lichten, het liefst met veel sociale onrust, vluchten de high potentials en rijken naar Amerika – dit gebeurt nu al veel – en nemen ze de kennis, hoofdkantoren van bedrijven en bezittingen mee. Ook valt de euro, met de yuan het enige geloofwaardige alternatief voor de Amerikaanse dollar als wereldmunt, uit elkaar. Op dit moment kosten de sancties tegen Rusland de Europese Unie veel meer dan de VS. Deze sancties vonden plaats na een pro-westerse revolutie in Oekraïne, voor Rusland een zeer strategisch gelegen land. Door te stoken tussen de EU en Rusland slaan de Amerikanen dus twee vliegen in een klap.

Volgens de Hartland-theorie vormt Rusland het scharnierpunt van het Euraziatische supercontinent, of Wereld-Eiland. Bron: Wikimedia Commons

Eurazië als Wereldeiland

1 reactie / Analyses, Europa, Geopolitiek, Maatschappij, Wereld / Door Germen Roding / 14 oktober 2015 14 oktober 2015

Volgens de klassieke geopolitieke theorie van Harold MacKinder (1903) en anderen vormt Eurazië het Wereldeiland en is Amerika de periferie. In de praktijk is Eurazië zwak en verdeeld en deelt de Verenigde Staten, een Amerikaanse grootmacht, de lakens uit op de wereld. Kunnen ambitieuze Russische en Chinese infrastructurele plannen dit veranderen? Het eerste artikel in een tweeluik.

De Hartland-theorie
Volgens MacKinder’s Hartland-theorie vormt Europees Rusland met Siberië, het Hartland, een ‘pivot area’, scharnierpunt, waarmee de vruchtbare, welvarende Europese Laagvlakte en de andere grote vruchtbare laagvlakte, Han-China, met elkaar verbonden kunnen worden. Het grootste wereldrijk ooit, dat van de Mongolen, bereikte precies dat. Volgens de theorie van MacKinder is degene die Oost-Europa beheerst, degene die het Hartland beheerst en degene die het Hartland beheerst, beheerst de wereld. Als Duitsland en Rusland samen gaan werken, is dat volgens MacKinder dus een reden voor bijvoorbeeld de Amerikanen om te sidderen en beven.

Geen infrastructuur
Wel stelde MacKinder enkele voorwaarden. Zo moest de infrastructuur in Rusland voldoende goed zijn. Op dit moment is dat, mild uitgedrukt, niet het geval. Als je je autootje vollaadt met benzine, een Russisch visum kan bemachtigen en koers richting oosten zet, strand je iets ten oosten van de voormalige dwangarbeidersstad Magadan, aan de barre Zee van Ochotsk. Deze leeglopende stad bereik je na een tocht over de beruchte pokdalige Bottenweg, zo genoemd omdat de botten van de tienduizenden dwangarbeiders die bij het aanleggen van de weg in de Stalin-tijd omkwamen, door de Sovjets in de weg zijn verwerkt. Alleen onverschrokken pioniers die beschikken over een krachtige SUV met vierwielige aandrijving durven de expeditie verder naar het oosten, richting het eskimodorp Uelen dat de verste plaats richting oosten is, aan. Ga je in de winter, wanneer de weg beter begaanbaar is, bereid je dan voor op temperaturen van onder de -70 graden. De gemiddelde temperatuur op Mars. Neem een grote jerrycan mee en mis het benzinestation niet. De volgende is er pas na 600 km.

Zee geschikter voor transport dan land
Het kost veel minder energie om goederen over zee te transporteren dan over land, laat staan door de lucht. Dit is de reden dat de welvarendste streken de kuststreken zijn en het wereldhandelsnetwerk wordt gedomineerd door waterwegen. Wat dat betreft is het misschien interessant om een grafiekje te laten volgen, gebaseerd op data van de Amerikaanse transportautoriteit, dat de energiekosten per ton laat zien van vervoer over zee, trein, vrachtwagen en vrachtvliegtuig.

Transportwijze	Energieverbruik
Transportwijze	vgl. binnenvaart	kJ per ton-kilometer
Binnenvaart	1	160
Spoorwegen	1,3	209
Vrachtvervoer	15	2,426
Luchttransport	43	6,900

Geen wonder dus, dat de meeste handel over water plaatsvindt. In de praktijk bestaat Eurazie daarom uit een aantal dichtbevolkte grote eilanden: Europa, de Gangesvlakte, de Chinese Laagvlakte, Japan en Zuid-Oost-Azië, die alleen door middel van zee en lucht met elkaar verbonden zijn. En, zoals bekend, is de Verenigde Staten heer en meester over de zee, wat de Russen en Chinezen een doorn in het oog is.

Russische ingreep in Syrie: zwanenzang of meesterzet?

2 reacties / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij / Door Germen Roding / 9 oktober 2015 10 oktober 2015

Nu Rusland direct ingrijpt in Syrië ten gunste van de regering-al Assad, lijkt het een kwestie van tijd voordat de Syrische regeringstroepen weer de overhand krijgen in de burgeroorlog. Waarom is Poetin, de president van een land in grote geldproblemen, zo happig om in Syrië een kostbare oorlog te beginnen?

De Russische analyse van de situatie in Syrië en Irak
Met veel andere mensen over de wereld trouwens, maakt de Russische regering zich het nodige zorgen over de zwalkende, visieloze Amerikaanse politiek in het Midden Oosten. Door Amerikaans buitenlands beleid zijn ooit redelijk stabiele staten zoals Libië, Syrië en Irak ten gronde gericht en veranderd in broedplaatsen van burgeroorlog. Het Amerikaanse buitenlandse beleid is zover van de realiteit verwijderd, dat een Amerikaanse officier voorstelde om de extremisten van Al Nusra, een filiaal van de terreurgroep die in 11 september 2001 de verwoestendste aanslag ooit op Amerikaans grondgebied pleegde, te gaan steunen. Terecht leveren de Russen hierop harde kritiek.

Buurstaten als Jordanië en Libanon voelen de gevolgen, denk aan stromen vluchtelingen, en moeten de grootste moeite doen om ook het hoofd boven water te houden. In deze poel van ellende hebben de extremisten van Al Qa’ida en de afsplitsing Islamitische Staat vrij spel. Kortom: er moest iets gebeuren.

Waarom Poetin de grote winnaar gaat worden
Zelfs een jaar lang bombarderen door grootmacht VS bleek onvoldoende te zijn om Islamitische Staat op de knieën te krijgen. De groep breidde het grondgebied zelfs nog uit. In de westerse media worden de wandaden van IS breed uitgemeten.
Nu Poetin gaat ingrijpen en zoals het nu zich aan laat zien, in samenwerking met de Syriërs, Irakezen en Iran IS en de door de Amerikanen gesteunde moslimextremisten van de kaart gaat vegen, bereikt hij meerdere strategische doelen. Ten eerste heeft hij laten zien dat Rusland, in tegenstelling tot de onbetrouwbare Verenigde Staten, haar bondgenoten nooit laat vallen. Het wegbombarderen van door de VS gesteunde groepen omdat het “terroristen” zijn (wat overigens voor het grootste deel klopt), is een enorme belediging. Ten tweede laat hij zien, dat Rusland in staat is doortastend op te treden en voor elkaar krijgt, wat de Amerikanen niet voor elkaar krijgen. Dit betekent enorm gezichtverlies voor de Amerikanen. Op de Russen kan je, zo blijkt, rekenen. Op de Amerikanen niet.

Ten derde verzekert Rusland zich op deze manier van drie trouwe bondgenoten: Syrië, Irak en Iran, en hierna ook Libanon. Die nu een gaspijpleiding van Qatar naar Turkije effectief zullen blokkeren.
Ten vierde: NAVO-staat Turkije wordt nu vakkundig ingekapseld en gekortwiekt. Erdogan kan zijn plannetjes voor een nieuw groot-Turks rijk op zijn buik schrijven en ook de Koerden in Turkije zelf, met veel Turken overigens, hebben nu een flink appeltje te schillen met de verraderlijke AKP-leider. Kortom: met een harde tactische klap is Poetin weer helemaal terug op het wereldtoneel.

Wat wordt de tegenzet van de Amerikanen?
Deze geopolitieke catastrofe is hard aangekomen in Washington en Ankara en we kunnen er dus op rekenen dat er weer plannen worden bekokstoofd. Het effectiefste zou het leveren van luchtdoelgeschut aan de ‘rebellen’ in Noord-West Syrië zijn. Voor Qatar is het erop of eronder. Mislukt dit, dan moet hun gas door de nauwe Straat van Hormouz, die door Iran eenvoudig is dicht te zetten.

GeenPeil wil aan de ademocratische wildgroei van de Europese Unie een halt toeroepen.

GeenPeil: tijd voor een referendum

51 reacties / Ideeën / Door Germen Roding / 22 september 2015 23 september 2015

Op Visionair steunen we van harte het burgerinitiatief GeenPeil. Dit is niet omdat we de Oekrainers geen Europeanen vinden – integendeel. Oekraïne, samen met Rusland en Wit-Rusland uiteraard, hoort gewoon thuis in onze Europese familie.

GeenPeil is echter een geschikt breekijzer om de volkomen ademocratische gang van zaken in de Europese Unie en Nederland aan te pakken. Het wordt tijd dat de Nederlandse volksvertegenwoordigers ons, de bevolking, gaan vertegenwoordigen, in plaats van op te treden als landvoogden van de hofhouding in Brussel/Straatsburg. Daarom plaatsen we de oproep van GeenPeil integraal en hopen we dat u, als visionair geïnteresseerde, ook ondertekent.

Op 21 maart 2014 tekenden 28 regeringsleiders van EU-landen en de Oekraïnse premier Jatsenjoek een associatieverdrag tussen de Oekraïne en de EU. De EU zal de Oekraïne politiek en financieel steunen, de Oekraïne zal op haar beurt â€œEuropese normen en maatstavenâ€ invoeren. Is u ooit gevraagd wat u van deze expansie van de EU vindt?

GeenPeil wil aan de ademocratische wildgroei van de Europese Unie een halt toeroepen.

GeenPeil vindt dat uw mening belangrijk is. Het is tijd dat wij als volk een duidelijk democratisch signaal naar Den Haag zenden. Daarom hebben we een raadgevend referendum aangevraagd. Hiervoor zijn 300.000 handtekeningen nodig voor 28 september. Dat is veel, maar met uw steun zeker haalbaar. Of u nu voor het associatieverdrag bent of juist tegen, uw stem dient gehoord te worden.

Zet uw handtekening door op â€œDIRECT TEKENENâ€ te drukken. Vul uw gegevens in en onderteken het formulier met uw handtekening. Vergeet niet daarna op de link in de verificatiemail te drukken, dit maakt uw digitale handtekening rechtsgeldig. Als u vragen heeft, kunt u op de pagina â€œhulp bij digitaal tekenenâ€ kijken of uw vraag daar beantwoord wordt. Anders kunt u contact opnemen met democratie@geenstijl.nl. We helpen u graag.

U kunt de GeenPeil campagne verder helpen door GeenPeil.nl te delen met vrienden, familie en collegaâ€™s. Elke handtekening is nodig. Ook vindt u onder de tabbladen â€œmediaoverzichtâ€ en â€œpromotiemateriaalâ€ in het menu hierboven meer informatie over de campagne en posters om uit te printen. Uw steun wordt zeer gewaardeerd!

In onderstaande video wordt het GeenPeil initiatief verder uitgelegd.

Wat is GeenPeil eigenlijk?

Bron:
overgenomen van geenpeil.nl

De uitbreiding van het oosten van de NAVO is in de ogen van de Russen een grote geopolitieke catastrofe.

Europa geen militaire partij meer voor Rusland en Turkije

56 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Mensheid / Door Germen Roding / 20 februari 2015 20 februari 2015

Het Europese Schiereiland wordt bewoond door schapen, die omringd worden door wolven. Na de vijf eeuwen waarin Europeanen dood en verderf zaaiden op hun eigen continentje en de rest van de wereld, veranderde de blik van de Europeanen op zichzelf fundamenteel. Europa werd deze keer de voorhoede van het pacifisme. Na de val van het IJzeren Gordijn raapten de Europeanen een aanzienlijk vredesdividend. Deze gunstige tijden zijn voorbij. De wolven loeren weer richting het Europese Schiereiland, en deze keer zijn ze sterker dan in vele eeuwen.

Een Russische tank in Oekraïne. Rusland heeft meer tanks dan welk ander land ter wereld ook.

Russische leger sterkste op Europese continent
Waar Europese staten de laatste dertig jaar fors hebben bezuinigd op defensie, rekenend op de Amerikaanse paraplu, zijn in Rusland de uitgaven aan defensie fors opgevoerd, tot 70 miljard dollar per jaar of 4,2% van het BNP. Ter vergelijking: in West-Europa ligt dit rond de 1,5%. Op dit moment beschikt Rusland over rond de 845.000 man, 22.550 tanks en 1.399 militaire vliegtuigen. Ter vergelijking: het Europese Schiereiland beschikt weliswaar over meer manschappen, 1,55 miljoen, maar veel minder tanks en vliegtuigen. Vooral de oostelijke flank van de NAVO stelt weinig voor. De Duitse luchtmacht kampt met gebreken (waar de Polen zich behoorlijk zorgen om maken), met de Bundeswehr is het niet veel beter gesteld en zowel Duitsland als Polen beschikken over veel minder tanks, 600 resp. 1000 (die in het geval van Polen erg verouderd zijn, net als die van Oekraïne). Vermoedelijk zou het Russische leger daarom weinig moeite hebben het Poolse leger te kraken, en mogelijk zelfs kunnen doorstoten in Duitsland. De Baltische staten beschikken in totaal over 3 tanks, wat overigens nog drie meer is dan het Nederlandse leger. In principe kan Rusland deze staten snel, in een dag, onder de voet lopen. De zwakte van de Europese luchtmacht bleek ook in Libië. In feite leveren zelfs bij “Europese” luchtoperaties de Amerikanen de meerderheid van de luchtmacht. Alleen de Amerikaanse luchtmacht, met in 2015 3857 gevechtsvliegtuigen, is ruimschoots opgewassen tegen de Russen.

Kortom: alleen als de Amerikanen voor zware luchtsteun zorgen zou deze ongelijke krachtsverhouding verbeteren. Helaas voor de Europeanen beschikken de Russen over een exclave, die tussen Polen en Litouwen in ligt: Kaliningrad. Hier kan Rusland de zeer effectieve en nauwkeurige Iskander ballistische raket en de S-400 luchtafweerraketten met een bereik van 400 km installeren, wat zou betekenen dat Rusland de superieure Amerikaanse luchtmacht enkele dagen op afstand kan houden in Polen en het Balticum. Dit is genoeg om het Balticum en een groot deel van Polen onder de voet te lopen en de Amerikanen voor voldongen feite te stellen. Ik denk niet dat de Amerikanen een verwoestend duel met het geduchte kernwapenarsenaal van Rusland zullen willen riskeren om perifeer terrein terug te winnen.

De motieven voor Poetin om in de eerste maanden van 2015 toe te slaan
Hoewel het Russische leger sterk is, staat Rusland strategisch gezien erg zwak. Poetin veranderde Rusland in een oliesjeikdom dat een groot deel van zelfs eerste levensbehoeften importeert. De communistische dictatuur kweekte weinig vrienden onder de Oost-Europeanen en de inwoners van voormalige Sovjetrepublieken.
Poetin heeft slechts één sterk wapen: Russische aardolie en aardgas, dat in een groot deel van de Europese energiebehoefte voorziet. Dit is echter een tweesnijdend zwaard: Europa is de enige afnemer die Rusland een hoge prijs voor het gas betaalt. Europa afknijpen zou één keer flink pijn doen op het Schiereiland, maar daarmee Ruslands voornaamste en lucratiefste afzetmarkt verwoesten. Rusland zat zelfs met de hoge olieprijzen van 2014 al in zwaar economisch weer. Begin 2015, met de gehalveerde olieprijs, is de situatie ronduit catastrofaal. Ondertussen ziet het er voor Poetin somber uit. De Oekraïners kunnen ondertussen zijn bloed wel drinken, op het Schiereiland wordt hij steeds impopulairder, de binnenlandse kritiek zwelt aan en zelfs zijn trouwe bondgenoten Loekasjenko van Wit-Rusland en Armenië beginnen twijfels te krijgen. Kortom: Rusland staat op het punt van omvallen.
De combinatie van de Europese militaire zwakte en verdeeldheid, een incompetente Amerikaanse president en zijn voortdurend verslechterende strategische positie, maakt dit een uitgelezen kans voor Poetin om met één harde tactische klap de rollen om te draaien. Een vlucht naar voren dus. Dit is namelijk de laatste gelegenheid om de ineenstorting van zijn regime af te wenden. Als hij de Baltische Staten en Oekraïne in handen krijgt, zou hem dit in de ogen van de bevolking een grote held maken. Ook zou de NAVO zwaar vernederd worden en zouden vijandige dan buurstaten als Polen en Roemenië eieren voor hun geld moeten kiezen.

De rol van Turkije
Hierbij zal hij het op een akkoordje moeten gooien met Turkije. Voor NAVO-lid Turkije is de zuidelijke Balkan, voornamelijk Bulgarije, erg aantrekkelijk. Als het Europese Schiereiland zou verzwakken, neemt de Turkse invloed sterk toe. Vermoedelijk zal Turkije zich daarom zoveel mogelijk afzijdig houden. Het zou een meesterslag zijn, als Poetin er in zou slagen om de Turken tot bondgenoot om te turnen. Het Turkse leger is sterk, volgens sommige schattingen het tiende sterkste leger ter wereld met 1000 vliegtuigen, 3000 tanks en 410.000 manschappen. Turkije zou zonder veel problemen de zwakke landen Cyprus, Griekenland en Bulgarije onder de voet kunnen lopen, waarmee de strategische positie van de NAVO hopeloos zou zijn in het Middellandse Zee-bekken. Van de Turkse president Erdogan, een islamitische extremist die net als Poetin niet bepaald gezegend is met veel scrupules, is de grote droom het Ottomaanse Rijk opnieuw te vestigen. Beheersing van de zuidelijke Balkan is hiervoor essentieel. Het oprollen van de zuidelijke flank van de NAVO en het veroveren van de Balkan zou deze droom realiteit maken.

Islamitische Staat
IS-strijders infiltreren nu Turkije, lijken een sterk bruggenhoofd in Libië te hebben gevestigd en hebben aangekondigd om vanuit Libië een aanval te doen op het Italiaanse schiereiland. Op dit moment, begin 2015, lijkt dit lachwekkende bravoure. IS krijgt een ongenadig pak slaag van de Amerikaanse luchtmacht, Koerdische strijders en sji’ietische milities, maar wat hier van belang is, is de narratief. Vrijwel elke islamiet voelt zich vernederd vanwege de overheersende rol die niet-islamieten, zoals de Amerikanen en Europeanen, spelen in de wereld en droomt van herstel van het islamitische wereldrijk, het kalifaat. Een confrontatie zoeken met het Amerikaanse leger is vanzelfsprekend zelfmoord, zoals dictator Saddam heeft ondervonden. Europa is echter een ander verhaal. Het zal de leiding van IS niet ontgaan zijn dat de Europese legers maar net opgewassen zijn tegen niet-westerse tegenstanders en dat ze vooral een harde dobber hebben om af te rekenen met fanatieke guerillastrijders zoals de taliban of IS. Europa telt ongeveer twintig miljoen immigranten van islamitische afkomst, die voor een aanzienlijk deel de koran (en, mogen we aannemen, de soenna) boven westerse normen en waarden stellen. Ook apocalyptische visioenen van een wereldoorlog tussen de islamieten en de ongelovigen zijn onder de islamieten wijdverbreid. IS stelt militair nu niet veel voor, maar de zaak verandert als het IS-narratief massaal wordt overgenomen in de islamitische wereld en straks miljoenen gewapende islamieten de IS-dreigementen waar gaan maken. Ervaringen van Koerdische vrijheidsstrijders, taaie en moedige mensen die de dood niet vrezen, met IS scheppen geen opwekkend beeld. Een vergelijkbare situatie deed zich voor in Sudan, waar toen de Mahdistische beweging dood en verderf zaaide. Stel je voor, lawines van slechtbewapende fanatiekelingen die massaal aanvallen gaan uitvoeren op niet-moslims of ‘afvalligen’, hierbij de dood niet vrezend. Hoewel er een zee ligt tussen de gebieden met een moslimmeerderheid en Europa, en de Europese vloot en luchtmacht een invasie met gemak kan afslaan, vormen de steeds meer bewapende islamitische minderheden in bijvoorbeeld de Parijse voorsteden een gevaar. De Europeanen moeten dan een oorlog op twee fronten voeren. Alle ingrediënten voor een “perfect storm” lijken aanwezig.

Wat kunnen we hieraan doen?
Om het leger te versterken is het nu rijkelijk laat. Toch zijn er enkele mogelijkheden. Poetin ziet de NAVO als zwak en verdeeld. Hier moet verandering in komen. Om te beginnen zal het Russische offensief in Oekraïne koste wat kost gestopt moeten worden. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan een vredesmacht en het massaal aanvoeren van oorlogsmaterieel naar Oekraïne en de Baltische staten. Elke Russische provocatie op NAVO-grondgebied zal moeten worden beantwoord met scherp, maar wel proportioneel. Het Oekraïense leger moet worden voorzien van zware wapens, waaronder geavanceerde Javelin- of Spike anti-tank raketten om af te rekenen met Russische pantservoertuigen en tanks. Rusland kan verder worden gedestabiliseerd door Russische olie- en gasimport te vervangen door bijvoorbeeld uit het Midden Oosten. Ook zal China zwaar onder druk moeten worden gezet om Rusland te laten vallen. Oekraïne toelaten als NAVO-lid zou de Russen doen inzien dat de confrontatiekoers met het westen gedoemd is te mislukken. Na een paar jaar economische misÃ¨re zal dan een meer democratisch bewind aan de macht komen, met de siloviki aan het hoofd.

Een islam die is gebaseerd op de koran alleen is het beste wapen tegen zowel achterlijkheid, als IS.

De IS-dreiging is lastiger aan te pakken. Het is vrijwel onmogelijk om de diepe haat- en wrokgevoelens die velen onder de meer dan een miljard moslims jegens ongelovigen koesteren, weg te nemen. Om te beginnen moet het Westen duidelijk partij kiezen voor de seculiere staten Syrië, Marokko en Egypte. Elke staat die pro-kalifaat bewegingen steunt, zoals de Golfstaatjes en Saoedi Arabië, moet gezien worden als onderdeel van het vijandige blok. Het wapenbezit en de bendecultuur onder de islamitische minderheid in West Europa zal doortastend moeten worden aangepakt. Dit geldt ook voor de drijvende kracht achter IS en jihadisme: het islamitische fundamentalisme. Ter inspiratie kunnen de Europeanen kijken naar de visionaire stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk. Het Westen moet deze progressieve landen volop steunen met technologie om de woestijnen tot bloei te brengen en goede onderwijs en gezondheidszorg te ontwikkelen, zodat het welvarende landen met een gelukkige bevolking worden.

Ook van belang is dat het fundamentalisme in Turkije de nek wordt omgedraaid. De militaire agressie op Cyprus en de onderdrukking van persvrijheid zijn elk voldoende redenen om het regime-Erdogan de toegang tot de Europese markt en EU-geld te ontzeggen, wat een harde klap voor het regime zou betekenen. Vooral de kliek rond Erdogan moet hard worden aangepakt, en de seculieren moeten van harte worden gesteund. De beste oplossing is uiteraard een theologische hervorming van de islam, waarbij “jihad” wordt gezien als heilige inspanning om ziekten en armoede uit te roeien, en moslims zich identificeren met goedwillende mensen in het algemeen, in plaats van alleen met andere moslims, hoe schurkachtig deze ook zijn. Dit vereist echter het afschaffen van de hadith en soenna, en terugkeren naar de oorspronkelijke brontekst van de koran. Dit zou de islam een kracht ten goede maken, in plaats van, zoals nu, een kracht van de dood en het verderf.

rusland