Eetbare Stad, Groei de Revolutie

Edible City, a 60 minute documentary film, tells the stories of the pioneers who are digging their hands into the dirt, working to transform their communities and do something truly revolutionary: grow local Good Food Systems that are socially just, environmentally sound, economically viable and resilient to climate change and market collapse.

 

Meer films op o.a. http://www.filmsforaction.org/Watch_Permaculture_Videos/

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Eetbare dorpen en steden
-) Raamtuinieren
-) De gemakkelijke moestuin
-) De kruidenspiraal
-) De eetbare bostuin 
-) De buurtmoestuin
-) Een boerderij voor de toekomst
-) Eetbare groene woestijnen met Permacultuur
-) Groen Goud – VPRO Tegenlicht over permacultuur
-) Rondleiding Permaculture Research Insitute 
-) Permacultuur, voorbeelden en inspiratie
-) Permacultuur in Nederland en omgeving
-) Web of Life, Diversiteit is van levensbelang
-) Eetbare planten en paddenstoelen database
-) Ruil je eigen eetbare planten bij elkaar
-) Engelse Plants for a Future database

Vrij downloadbare documenten:
-) Permacultuur, ontwerpen met de natuur (pdf)

3 gedachten over “Eetbare Stad, Groei de Revolutie”

  1. Geweldig wat er in Cuba is gebeurd op het gebied van samenwerken om te overleven. Dit bewijst dat maar eens dat wanneer de mens gedwongen wordt we ons best snel aan een nieuwe situatie kunnen aanpassen.

     Verder is het natuurlijk een geweldig concept waarbij zelfs in tijden van oorlog en/of armoede iedereen toch te eten heeft. Al denk ik dat de Nederlanders dit concept pas willen invoeren op grote schaal wanneer het echt noodzakelijk is. Bij de mensen in dit filmpje is duidelijk enthousiasme te zien, en de wil om samen te werken. Ik weet niet of Nederlanders op dit moment zo’n mentaliteit hebben.

    Wanneer je bij ons in de buurt zo’n dorpstuin begint dan ben je er zeker van dat je het slachtoffer gaat worden van vandalisme.

  2. Douwe, nadat ik het filmpje bekeken had, realiseerde ik me dat mijn ouwe vroeger een volkstuintje had van zo’n plm 200 m2. Je zou dus eigenlijk ook kunnen zeggen creeer diverse volkstuintjes in de steden, ipv stadsgroen. Dan is 200m2 wel te weinig, maar het gaat om het volgende idee: Stel dat je voor een woonwijk een eigen volkstuin samenstelt en dat in voldoende percelen op zou splitsen. Dan kan elk perceel zn eigen soort van groente verbouwen. M.a.w. de een verbouwt kool, de ander sla, de ander wortelen etc. Het grootschalig verbruik van aardappelen, uien, graan, laten we over aan de akkerbouwers. De deelnemers aan zo’n volkstuintje kunnen vrijblijvend 1 kool enof sla etc pakken. Schept ook nog saamhorigheid.
    Ook je stuk betreffende de woestijn(en) gelezen. In 1985 ben ik plm 4mnd in de woestijn van koeweit geweest en heb ik hier met een ploeg mensen 8 ha glasgezet. Daarnaast hebben we een gebied afgezet en hier irregatie kaaltjes aangelegd, vanuit een bron. Zodanig dat je perceel voor perceel kon bevloeien.
    De eerste keer werdt er een plantje gezaaid, dat na 3 dagen was het groen. Dit werdt als eerste bemesting gebruikt. Het zat vol stikstof, alleen weet ik niet de naam van dit plantje, maar denk aan de stikstof knolletjes op de wortels van de lupine. Zo zijn er nog voldoende mogelijkheden aanwezig denk ik op dit gebied. Maar het is een mooi gegeven dat er aan dit soort systemen gewerkt word. Mvg, Paul.

Laat een reactie achter