In een recente publicatie van futuroloog Anders Sandberg en exobioloog Milan Ćirković opperen de twee denkers een nieuwe verklaring voor de Fermi Paradox. Aliens houden zich schuil, omdat ze daarmee energie sparen voor de toekomst. Is dit inderdaad een waarschijnlijke verklaring?
De toekomst als energie-walhalla
Het heelal zet uit, en dit (althans volgens de huidige stand van inzicht), steeds sneller. Op het eerste gezicht lijkt dit uitermate slecht nieuws voor een beschaving op kosmisch niveau. Energiebronnen, zoals sterren en gaswolken, raken steeds verder van elkaar verspreid. Daardoor zijn op een gegeven moment alleen de lokale galactische supercluster, voor de beschaving te benutten. De rest verwijdert zich sneller dan de lichtsnelheid van hen af.
Toch heeft dit toekomstige heelal een erg aantrekkelijke kant. Het is erg koud. Op dit moment is de achtergrondstraling 2,7 kelvin. In de echt verre toekomst (we praten dan over duizenden miljarden jaren na nu) is deze achtergrondtemperatuur enkele nanokelvins. Dat is erg fijn, want dan kan je veel meer entropie dumpen dan nu. En wel hierom.
Fotonen bevatten per foton dezelfde hoeveelheid informatie, maar een verschillende hoeveelheid energie. Dat betekent dat je met 2 elektronvolt één lichtfoton kan maken, maar duizenden radiofotonen. Heb je een computer die zijn entropie met deze radiofotonen kan dumpen, dan kan deze per kilowattuur energie duizenden malen meer berekeningen uitvoeren dan een computer die zijn entropie met lichtfotonen dumpt. Hoe lager de kosmische achtergrondtemperatuur, hoe minder energie fotonen hoeven te hebben om entropie mee te dumpen. Met andere woorden: computers worden in de verre toekomst veel zuiniger dan nu.
Deze aliens hebben hun lichaam verlaten, maar bestaan slechts in een virtuele wereld, als informatie. Zo kunnen ze in de verre toekomst veel zuiniger leven dan wij nu. De redenen dat we weinig van aliens merken, aldus deze theoretici, heeft alles met thermodynamica te maken. Tot de omstandigheden elders in het heelal beter, lees: veel kouder worden, zouden ze zich schuilhouden rond de enorme, zeer koude, zwarte gaten in het centrum van sterrenstelsels, waarin de supercomputers waarin ze leven hun entropie kunnen dumpen. Thermodynamisch gezien is er geen speld tussen te krijgen. Maar hebben ze gelijk?
Probleem: exopolitiek en de Singulariteit
De winterslaap is ook op aarde een geliefde overlevingsstrategie onder dieren om de ongunstige winteromstandigheden in koude gebieden te overleven. Echter; een geavanceerde beschaving is geen dier. De voornaamste existentiële bedreiging voor een buitenaardse beschaving is niet de kosmische winter, maar een andere buitenaardse beschaving op een superieur technisch peil. Vraag de nakomelingen van de Inca’s en de Azteken maar. Om een superieur technisch peil te bereiken, moet de exobeschaving veel energie verbruiken voor wetenschappelijk onderzoek. In ieder geval in de eigen galactische supercluster moet de beschaving er zeker van zijn dat er geen concurrerende beschavingen zich ontwikkelen, die hun beschaving de kant van de Azteken en Inca’s op laat gaan.
Het venster waarbinnen concurrerende beschavingen kunnen worden waargenomen tot het moment dat ze een Singulariteit doormaken – het punt waarop machines slimmer worden dan biologische wezens en de collectieve intelligentie explodeert – is naar kosmische maatstaven klein: ongeveer 150 jaar. In principe zal een geavanceerde beschaving daarom in elk planetenstelsel waarbinnen zich mogelijk hogere levensvormen kunnen ontwikkelen, luisterposten inrichten, zodat een gevaarlijke bedreiging in een vroeg stadium uitgeschakeld kan worden, dan wel geïntegreerd in een intergalactische federatie voor zich deze gevaarlijke en onvoorspelbare technologische singulariteit ontwikkelt.
Alleen al in Nederland en België sterven er rond de 20.000 resp. 18.000 mensen per jaar aan roken. Met andere woorden: meer dan één op de zeven resp. vijf sterfgevallen. Kettingrokers leven gemiddeld zo’n tien jaar korter dan niet-rokers. Waarom verbannen we rookwaren en roken niet totaal?
Vandaag (begin april 2017) is een vriend van mij overleden aan uitgezaaide longkanker. De variant die hem het leven kostte, niet-kleincellige adenocarcinoom, wordt in meer dan negentig procent van de gevallen veroorzaakt door roken. Hij is na zijn vijftigste gestopt met roken. Waarschijnlijk was toen hij stopte al de aanleg van de tumor aanwezig. In de jaren daarna groeide de tumor sluipenderwijs en overwoekerde zijn longen en de rest van zijn lichaam. Als harde werker negeerde hij de klachten, of slikte hij pijnstillers. Einde 2016 werden de klachten zo sterk, dat hij ze niet meer kon negeren. Begin 2017 werd de diagnose longkanker gesteld. Vanaf dat moment ging het snel bergafwaarts. De tumor groeide exponentieel, en werd nu zo groot dat dit ook merkbare gevolgen had. Zelfs hoge doses pijnstillers konden de pijn niet meer wegnemen. Hij heeft gevochten tot het einde en de hoop niet opgegeven, al was de situatie vrijwel hopeloos. Dit weekend stopten zijn longen met functioneren. Hij hoestte rood slijm op. Vanmorgen stopte hij met ademen.
“Marlboro Man” Wayne McLaren betaalde met zijn leven voor zijn rol als rook-icoon. Na de diagnose werd hij een fel tegenstander van roken.
Verbijsterend genoeg is de boosdoener die mijn vriend doodde, tabak, in elke supermarkt vrij verkrijgbaar. Tankstations, sigarettenautomaten, gespecialiseerde tabakswinkels: overal duikt deze sluipmoordenaar op. Waar je hemel en aarde moet bewegen om aan een antibioticum, voorgeschreven medicijn zonder doktersrecept of niet-toegelaten geneesmiddel te komen, is het bijna onmogelijk voor tabaksverslaafden om niet met rokersgerei geconfronteerd te worden.
De overheid als drugsdealer
Eén van de meest schandelijke episodes uit de koloniale geschiedenis – en dat wil wat zeggen – wordt gevormd door de Opiumoorlogen. Opium, de gedroogde hars van de papaver of slaapbol (bekend als gewas dat maanzaad levert), leverde in het keizerlijke China grote problemen op. Miljoenen verslaafden teerden weg in verlopen opiumkitten. De keizer wilde een einde aan deze plaag en verbood opium in het gehele Rijk van het Midden. Nu was er alleen een probleem. Opium was voor de Britten het meest winstgevende handelsartikel met de handel op China. In feite werd opium geruild voor Chinese thee. De Engelsen lieten deze winstgevende handel niet van zich afpakken. Ze verklaarden met de Fransen China de oorlog, om de keizer te dwingen opium te importeren.
Ook de Nederlandse (2,44 miljard) en Belgische (2,00 miljard) regeringen verdienen veel geld aan accijnzen op rookwaren. Tabak is licht. Als een land de accijnzen verhoogt om rookgedrag af te remmen, wijken rokers uit naar de buurlanden.
Europees verbod op tabak
Alleen in Europees verband is dit probleem op te lossen. In de gehele Europese Unie zou de verkoop en het gebruik van tabak verboden moeten worden. Nicotinepleisters zouden dan weer overal verkrijgbaar moeten zijn. De levensverwachting in een gemiddeld Europees land, en, belangrijker, ook de tijd dat mensen gezond zijn (“health span”), zou met twee jaar stijgen. Daarmee zouden we meer gezondheidswinst boeken dan alle moderne medische technieken bij elkaar en alleen al in Nederland en België meer dan tien miljard per jaar op de zorg kunnen besparen. Belangrijker: was die ban twintig jaar geleden ingevoerd, dan had mijn vriend nog geleefd.
Hoe stop ik met roken?
Iedere roker kan er voor kiezen om sigaretten op te geven. Een kwart van hen per jaar doet ook een stoppoging, vaak tevergeefs. Rook je? Stop. Nu. Direct. Geen smoezen, het gaat om je leven. Gooi al je rookgerei in de vuilnisbak of spoel het door het toilet. Lees deze site om te ontdekken, welke gezondheidsvoordelen stoppen met roken direct oplevert. Bedenk ook wat voor leuke dingen je met die extra inkomsten van 300 euro per maand kan gaan doen. Elke maand een nieuwe smartphone bijvoorbeeld, of drie keer per jaar op vakantie naar Bali. Het gebruik van cytisine, een stop die nicotinereceptoren in je brein blokkeert, maakt de kans dat het je lukt om te stoppen met het gebruik van tabak veel groter, van 15% tot 22%. Dit medicijn werkt veel beter dan nicotinepleisters. Cytisine wordt onder andere online verkocht onder de merknaam Tabex.
We kunnen er geen doekjes om winden. Het zal een taai gevecht worden, maar het gaat om je leven. Doe het je geliefde, vrienden en familieleden niet aan om om deze volkomen vermijdbare reden dood te gaan.
Economie vertoont een aantal totalitaire trekjes die we met religies als de islam associëren. Enkele rampzalige economische dogma’s opgesomd.
De hoogste waarde voor de mens – zoals voor elke levensvorm – is voortbestaan. Is het al niet van jezelf, dan van je nakomelingen en je soort. Geïnspireerd door economische genieën, zijn we nu hard op weg om te verzekeren dat we het einde van de 21e eeuw niet meer gaan halen zonder massale sterfte. De voornaamste misconcepties van de economische “wetenschap” volgen hieronder.
Fabel: mensen zijn rationeel.
Economen gaan er van uit dat mensen rationele actoren zijn. Een eenvoudig wandelingetje door de stad, of een gesprek met een marketingbureau, maakt duidelijk dat dit onzin is. Jengelende kinderen pressen een moeder om snoep, waarvan zij weet dat het vol zit met giftige rommel. In winkels zijn peperdure merkartikelen te koop, en vliegen ook de deur uit, waarvan dezelfde kwaliteit van een onbekend merk maar de helft kost. In een etalage prijkt een retro-vinylspeler, die een slechtere geluidskwaliteit geeft dan een cd of digitale downloads. Toch gaan ook deze als warme broodjes over de toonbank.
In werkelijkheid spelen voor mensen zaken als status, peer pressure en ‘goed gevoel’ een veel belangrijker rol dan prijs of kwaliteit.
Fabel: marktwerking in de gezondheidszorg levert geld op
Onder invloed van liberale partijen is de marktwerking in de Nederlandse gezondheidszorg tot ongekende hoogte doorgevoerd. Tegelijkertijd stijgen ook de kosten van de gezondheidszorg steeds meer, dat terwijl burgers steeds meer eigen bijdragen moeten betalen. Zoals alle blinde gelovigen, proberen economen door nog hogere eigen bijdragen en nog meer bureaucratie het probleem op te lossen, met een averechts gevolg.
Ze snappen niet, dat een vrije markt alleen problemen oplost, als je de juiste probleemstelling geeft. In de Nederlandse gezondheidszorg verdien je geen geld door ziekten te voorkomen om te genezen, maar door zo veel en zo winstgevend mogelijke medische handelingen te verrichten. Dus dat gebeurt nu ook. Een meer visionaire oplossing zou zijn, een beloning uit te loven voor de netto gezondheidsverbetering bij patiënten, waarbij de diagnosticerende arts een andere arts is dan de behandelend arts. Of door de vrije marktwerking af te schaffen en maar één doel centraal stellen: zoveel mogelijk genezen patiënten tegen niet exorbitant hoge kosten.
De meeste chronische ziekten, zoals diabetes (suikerziekte), zijn in een beginstadium te voorkomen. Het is dus het slimst om deze ziekten te voorkomen en in een vroeg stadium op te sporen.
De ‘Charging Bull’ werd ooit als guerilla art bij Wall Street geplaatst, maar is nu een bekende land mark geworden. En hiermee een krachtig symbool voor de aanbidding van geld, en de economie als de nieuwe religie. Bron: Flickr
Fabel: hoe rijker het bedrijfsleven, hoe rijker de bevolking ook wordt.
Volgens de economische theorie betekent meer kapitaal, dat bedrijven meer kunnen investeren en het belang van de productiefactor arbeid groter wordt (lees: werknemers worden schaarser, dus kunnen meer loon eisen). In werkelijkheid betekent meer kapitaal, dat bedrijven in arbeidsbesparende technologie kunnen investeren. Er vliegen daardoor steeds meer werknemers uit, wat juist een drukkend effect op de lonen heeft.
Ook hangt het af van de bedrijfstak in kwestie wat de effecten zijn. Er zijn parasitaire bedrijfstakken, zoals de advocatuur, patentbureaus(vooral patenttrollen) en het bankwezen, die een netto negatieve bijdrage leveren aan de collectieve rijkdom. Deze bedrijfstakken versterken, betekent minder welvaart elders. Alleen bedrijfstakken die veel enabling technologie ontwikkelen (dat wil zeggen: technologie die mogelijkheden geeft die er eerst niet waren, denk aan elektriciteit, internet, kernfusie en antibiotica), leveren bij een grotere rijkdom zeker een netto positieve bijdrage.
Fabel: mensen zijn het meest geïnteresseerd in geld en rijkdom.
Bijna twee eeuwen economische theorie gaat er van uit dat mensen uitsluitend worden bewogen door het streven om winsten, en hun inkomen, zo hoog mogelijk te maken. In werkelijkheid zien de meeste mensen geld meer als een middel dan als een doel. In feite zijn mensen die precies zo denken als economen van ze verwachten, gewetenloze psychopaten die gelukkig maar 1% van de bevolking uitmaken. Helaas heeft de voortdurende brainwash door economen er toe geleid dat steeds meer mensen geld als doel op zich zijn gaan zien, met ontwrichte gezinnen als gevolg. Mensen zijn geen geldmachines. Mensen willen status, liefde, waardering en materieel welzijn. Geld kan alleen voor materieel welzijn en tot op zekere hoogte status zorgen. Voor de overige zaken schiet het hopeloos tekort.
Fabel: economische groei lost alle problemen op
Om te beginnen is onze maatstaf van economische groei eendimensionaal en gebrekkig. Het winnen van delfstoffen en omkappen van regenwoud is bijvoorbeeld volgens de huidige maatstaven iets dat economische groei oplevert, terwijl in feite natuurlijk kapitaal wordt vernietigd.
Dit geldt ook voor sociale roofbouw. Een bedrijf dat volgens economische principes wordt gerund, zal zoveel mogelijk winst persen uit de werknemers. Bij postbedrijven worden bijvoorbeeld pakketten gesorteerd die vaak de ergonomisch aanvaardbare grens overschrijden bij werknemers, zonder dat deze werknemers hulpmiddelen of training voor ergonomisch tillen krijgen. Het is goedkoper om voor in verhouding weinig geld ergonomische hulpstukken in te zetten, dan om jarenlange ziektekostenuitkeringen van werknemers met versleten ruggen uit te betalen. Echter, niet de werkgever, maar de sociale zekerheid draait hiervoor op. Dus zal het managers een zorg zijn.
Ook patenten zijn een uitstekend voorbeeld. In principe betekent het aan banden leggen van een technologie, dat minder mensen deze kunnen gebruiken en er hierdoor verliezen ontstaan. Deze verliezen, bijvoorbeeld door minder nieuwe uitvindingen, of door slechtere machines en zieke patiënten, zijn alleen onzichtbaar. Wat wel telt voor het BNP zijn de zichtbare royalties die worden geheven. En belastingvrij worden opgestreken via bijvoorbeeld een double Irish constructie. Kortom: de overheid wordt gebruikt als instrument om anderen af te persen met patenten en de patentbezitters betalen niet eens belasting over het geroofde geld. Je moet denk ik een economisch gelovige zijn om de zin hiervan te snappen.
Fabel: we worden rijker van immigranten.
Een snelle, effectieve manier om het BNP te laten stijgen is meer mensen binnenhalen. Hoe meer mensen, hoe meer de prijzen stijgen en hoe meer problemen er ontstaan die met geld worden opgelost. Een rovende Roma-bende zorgt bijvoorbeeld voor extra uitgaven aan sloten en alarminstallaties, en Arabische migranten die het mooie inlandse gebruik at-taharrush praktiseren op loslopende vrouwen, voor extra omzet voor adviseurs multiculturele betrekkingen. In werkelijkheid betekent het, dat er meer problemen worden gecreëerd en kostbare energie verloren gaat aan het oplossen hiervan. Energie die we ook hadden kunnen steken in het ontwikkelen van betere energiebronnen, medicijnen en materialen.
Fabel: alles van waarde is in geld uit te drukken.
Economen gaan er van uit dat alle relevante zaken een kostprijs hebben en dat deze kostprijs wordt gereflecteerd in de prijzen. De meeste mensen willen graag gelukkig zijn. Helaas is aan gelukkige mensen weinig te verdienen. Die hebben namelijk geen zin om de buurman de ogen uit te steken met een splinternieuwe cabriolet, of om een intensieve rebirthing-sessie met partnercounseling te ondergaan om hun gestrande relatie te redden.
Kortom: het is de economie, die aan de wortel ligt van het steeds verder ontwrichte maatschappelijke systeem anno nu. Het is de economische pseudowetenschap die we moeten vervangen door een beter, meer de mens en de aarde dienend systeem.
Nog steeds zijn de gebieden waar de westerse beschaving heerst, de plaatsen met de hoogste levensstandaard. Daarvoor betalen we wel een aanzienlijke sociale prijs. Welke richting moeten we op?
Het superieure westen
Hoewel wij als het westen onszelf als superieur ten opzichte van de minder geslaagde landen zien, is dat op erg veel vlakken inderdaad het geval. Militair, economisch, gezondheidszorg, dat zijn allemaal facetten waarin wij als westerse maatschappij ons succes afmeten. Dat zijn tevens ook de punten waarop wij ons superieur achten ten opzichte van landen die dit niet of in mindere mate bezitten. De deelnemers aan deze levenslang durende ratrace werken zich 40 uur per week (en soms nog meer) kapot, om maar van het leven te kunnen genieten en de rekeningen te kunnen blijven betalen en daarmee dus het handjevol rijke succesvolle medewesterlingen nog rijker te kunnen maken. Veel van deze mensen zijn zich niet helemaal of helemaal niet bewust van deze steeds groter wordende paradox, men werkt om de auto te kunnen betalen die men nodig heeft om op het werk te komen, men werkt tevens om de vakanties te kunnen betalen omdat men na een jaar lang hard gewerkt te hebben wel toe is aan een beetje rust. Men werkt om de school van de kinderen te kunnen betalen, zodat de kroost in de veilige handen is van de westerse indoctrinatie en men gewoonweg geen tijd heeft om dit zelf te kunnen doen, omdat beide hoofden van het gezin aan het werk zijn om de opvang te kunnen betalen. Natuurlijk is al deze arbeid erg goed voor onze economie, en helpt dit mee te betalen aan het westerse ideaalbeeld dat volledig op perverse kapitalistische motieven berust.
Ons ideaalbeeld en succesfactoren
Onze kinderen, de toekomst, de reden waarom velen van ons zich uit de naad werken worden dan in een duidelijk stramien structureel door verschillende leraren verteld dat geld eigenlijk niet zo belangrijk is, en dat het eigenlijk gaat om de binnenkant van de mensen, dat hij of zij waarschijnlijk ware liefde zal gaan vinden en na een korte of langere studieperiode zich zal gaan settelen in een twee onder een kap, labrador retriever, 2.3 kinderen en in het bezit van een Opel Astra. Tja, we zeggen dat allemaal wel, maar zoals dat wel vaker gaat, zeggen daden meer als woorden. Zonder geld zal men (uitzonderingen daargelaten) in een subcultuur degraderen waar men als werkende middenklasser op neerkijkt. Je hebt nu eenmaal geld nodig om te functioneren in onze maatschappij, waarbij de hoeveelheid geld wat men bij elkaar heeft weten te harken een lineair verband maakt naar de trede waarop men op de hiërarchische ladder bevind. Kortom, geld is een pervers middel waarop nagenoeg het gehele fundament van onze westerse beschaving is gebouwd. Zo ook de maatstaf waarop wij ons succes afmeten, militair, economisch, gezondheidszorg zijn alle drie op geld gebaseerde succesfactoren.
Doen we het eigenlijk wel zo goed ?
Ooit las ik ergens een artikel waarin vermeld was dat de succesfactor van een beschaving af te lezen was aan het aantal zelfmoorden per jaar. Dit durf ik te bestrijden, is de succesfactor niet beter te illustreren op de manier hoe wij met onze kinderen en ouderen omgaan? Andere mensen betalen om voor hun te zorgen omdat we zelf te druk zijn met geld verdienen, kinderen wegstoppen in leerfabrieken met de keuze uit 20 curriculums? Ouderen wegstoppen in doden-flats, men wacht daar immers op hun dood, met op dinsdagavond bingo. De maatschappij die wij zo superieur vinden heeft duidelijk ook zijn kanttekeningen.
Hoe dan wel?
Een mogelijke oplossing die ik zie om het verder depersonaliseren en het individualiseren tegen te gaan kan men alleen bewerkstelligen als men geen 40 uur per week meer werkt, de kinderen het liefst voor een gedeelte zelf opleiden en opvoeden, met meerdere generaties in een huis gaan wonen (scheelt ook weer kosten). Zorg voor uw naaste en zie alle mensen als gelijk, dan zijn de eerste stappen al gezet naar een wereld die begint af te kicken van de geestdodende drug die het kapitalisme heet. In veel landen waar men gewoonweg minder geld heeft doet men dit al jaren, hoewel dit wel betekend dat men een stuk privacy hiervoor moet opgeven, krijgt men het zien opgroeien van uw kinderen voor terug. Tevens kun je dan je ouders verzorgen op dezelfde manier ze jou verzorgd hebben in je jeugd.
Wie doet het nu nog? Het echte ouderwetse vervelen, er is immers altijd wel wat te doen.
Het echte nietsdoen, kennen kinderen dat nog? Een lange middag of een eindeloze dag: “Mam ik heb niets te doen, mag ik even op de iPad?” ¨Tuurlijk¨, is het dan al snel met een instemmende knik geoorloofd, anders blijven ze toch maar weer zeuren. Entertainment is er immers altijd en overal tegenwoordig, men loopt van de tv naar de pc terwijl men Facebook met een halfslachtige blik op de mobiel “bijwerkt”. Zijn we allemaal verandert in een soort van informatie-junkies die geen moment meer zonder entertainment kunnen?
Niets doen is de belangrijkste bron van creativiteit. Uit pure verveling ontstaan de mooiste dingen
De grote vraag is dan ook, wat levert het op als men het niet meer zou toestaan bij onze kroost? Je kind hangt dan ondersteboven op de bank, starend naar de klok om de haverklap zichzelf en mede-gezinsleden vragend wat hij zal gaan doen. Of hij al op de iPad mag, of 5 minuten achter de pc en daarmee jou bij al je voorgenomen dagactiviteiten uit je goeie humeur haalt. Je kan natuurlijk ook voorstellen even een boek te pakken of buiten tegen een steentje gaat trappen. Of misschien weer even gaan tekenen, zijn kamer veranderen of in een boom gaan klimmen. Verveling en ingetrokken iPad privileges hebben namelijk als bijkomend voordeel dat deze weer activiteit en creativiteit aansporen, maar daar moet je dan als kind wel de tijd voor krijgen.
Verveling als bron van inspiratie
Ditzelfde gegeven geldt uiteraard ook voor volwassenen. De momenten dat men niets heeft, enkel alleen maar je eigen gedachten, worden steeds schaarser. Zelfs de kleine minuutjes op de retirade worden gevuld met het bijwerken van de email of de steeds maar weer veranderende tijdlijn van de blauwe heroine. Dit continue proces van entertainment is funest voor de menselijke creativiteit, en na mate deze toestand van informatie opname als een “foie gras gans” voortduurt, hoe moeilijker het vaak wordt om weer tot je ware zelf terug te keren. Tot aan het moment men een chronische afhankelijkheid heeft gecreëerd en daarmee het laatste restje kinderlijke creativiteit, naïviteit en enthousiasme volledig heeft verloren.
Verveling, nuttig en vruchtbaar
Creativiteit is een sleutel tot oplossingsgericht denken en kan men het beste benaderen als een metaforische plant. Men moet deze koesteren en verzorgen vanaf het stekje tot een volwassen plant, omringen met liefde en aandacht zodat deze kan groeien tot haar volledige potentie. Een plant in een te kleine pot gaat namelijk na verloop van tijd ook dood door gebrek aan ruimte.
Als we een liefdespartner zoeken, ligt het voor de hand om een aardig persoon te zoeken om mee samen te leven. Maar hoe komt het dat we gewoonlijk in een relatie eindigen met een uitgesproken onaardig persoon?
Het zou het een en ander te maken kunnen hebben met een bijzondere eigenaardigheid van de menselijke psychologie. En dat mensen vaak (gelukkig niet altijd) om een bepaalde reden aardig zijn…
Een uitermate eng briefje van een zogeheten aardige man.
Onaardige mensen hebben ook als voordeel dat je meteen weet waar je aan toe bent. Alhoewel… er kunnen natuurlijk ook andere, nog onaardiger eigenschappen zijn waar je niet aan denkt. Dus toch maar voor de nice guy/gal gaan? Na een grondige check uiteraard.
Zowel bij asielzoekers als bij de Amsterdammers bestaat een grote voorliefde voor elkaar. Het gedwongen spreidingsbeleid van asielzoekers, waarbij asielzoekers in Nederlandse plattelandsgemeenten op worden geborgen, wekt onnodig wrijving op.
De asielzoekerscrisis
Door de humanitaire crisis in Syrië en enkele andere landen zijn er veel mensen op drift. Er zijn ook de nodige jonge mannelijke gelukszoekers uit onder meer Marokko, Kosovo en Albanië, die graag van de gelegenheid gebruik maken om aan het uitzichtloze bestaan in hun vaderland te ontsnappen. Dit alles dankzij de Duitse bondskanselier, domineesdochter Angela Merkel, die zich bereid verklaarde miljoenen asielzoekers op de vangen.
Maatschappelijke onrust door IS
De hoofdmoot van de overwegend islamitische asielzoekers gaat naar Duitsland en Zweden, maar ook Nederland heeft te kampen met een grote toestroom. In het afgelopen jaar 2015 zijn er 49.500 asielaanvragen geweest. Hierbij zijn nareizende familieleden niet meegerekend. In 2014 en 2015 is de islam uitermate negatief in het nieuws geweest door het soennitische kalifaat Islamitische Staat. Dit kalifaat brengt op basis van zijn salafistisch-soennitische ideologie, de geboden van de koran en de soennitische hadith (onbetrouwbare overleveringen over uitvinder Mohammed en zijn speelkameraden), zoals seksslavernij, onthoofdingen en stenigingen, onbeschaamd en nauwkeurig in praktijk. Hiermee zetten ze eeuwen van een langzaam voortschrijdend proces van beschaving in de islamitische wereld radicaal opzij, om terug te keren naar de barbaarse dagen van Mohammed en de “rechtgeleide gezellen”. Hoewel de main stream media, ambtenaren en politici hun uiterste best doen om de inboorlingen ervan te overtuigen dat Islamitische Staat niets met de islam te maken heeft, hebben de meeste mensen toch wel door dat dit niet klopt. De reden dat er steeds meer verzet ontstaat tegen de komst van islamitische migranten.
Amsterdammers demonstreren voor vluchtelingen. Dit is duidelijk de geschiktste plaats voor vluchtelingenopvang in Nederland. Bron: socialisme.nu
Verzet tegen asielzoekers het kleinst in Amsterdam
Amsterdammers zijn bijzondere mensen, althans: vinden Amsterdammers. Amsterdammers zijn qua politieke opvattingen linkser en liberaler dan gemiddeld. Ze zien zichzelf als inwoners van een wereldstad, de enige echte stad en het morele geweten van Nederland. Het gevolg is dat zogeheten progressieve partijen zoals PvdA, D66 en Groen Links al driekwart eeuw de dienst uitmaken in Amsterdam. Amsterdammers kijken dan ook met het nodige dédain naar de in de rest van Nederland oprukkende PVV. Dat vinden ze meer iets voor boeren en provincialen. De stad is dan ook geregeld het domein van demonstraties tegen racisme en discriminatie.
Asielzoekers huisvesten in Amsterdam: waarom niet?
In Amsterdam rijzen de huizenprijzen de pan uit. De huurprijzen in de vrije sector ook. Niet bij woningbouwcorporaties, maar die kampen weer met wachtlijsten van 17 jaar. De reden (zeggen ze), dat Amsterdammers vinden dat asielzoekers beter bij de provincialen ondergebracht kunnen worden en ze slechts een kwart van het gemiddelde aan asielzoekers opnemen. Dit probleem is vrij eenvoudig op te lossen. Namelijk door enkele hoge woontorens te bouwen, of leegstaande kantoorpanden op te kopen, en daar asielzoekers in onder te brengen. Op die manier kunnen de Amsterdammers genieten van meer asielzoekers, en de asielzoekers van een verblijf in de enige echte, ruimdenkende stad van Nederland. Ook de asielzoekers wonen namelijk liever in Amsterdam dan op het xenofobe platteland.
Augmented reality, het projecteren van een virtuele wereld over de werkelijke wereld, rukt steeds meer op. In deze films is de overgang compleet. Alles in en om ons heen wordt overdekt door een immersive virtual reality. Maar wat als door bijvoorbeeld een zonnevlam dit netwerk uitvalt? In de twee korte films van Francois Ferracci neem je een duik in de nabije toekomst.
In het vervolg, Lost memories 2.0, herstelt de wereld zich van de elektromagnetische storing. Langzamerhand komt de virtuele wereld weer tot leven. Zal het de hoofdrolspeler lukken zijn verloren liefde terug te vinden? Waarschuwing: NSFW vanwege een expliciete seksscene.
Ontkennen heeft weinig zin. De man in de westerse wereld bevindt zich in een crisis. Hoe kunnen mannen weer een nieuwe, waardige rol vervullen?
Biologie
Er zijn maar enkele mannetjes nodig om veel vrouwtjes te bevruchten. Dat betekent dat in principe de meeste mannetjes in de weg lopen. Bij door de mens gehouden diersoorten zie je dat meestal de mannelijke dieren (stierkalfjes, haantjes) als jong dier worden gedood of worden gecastreerd (ossen, ruinen, beren). Landbouwhuisdieren zijn overweldigend vrouwelijk. Kortom: biologisch gezien kunnen mannen makkelijk gemist worden. Vijf tot tien potente mannen op honderd vrouwen kunnen in principe het menselijk ras voortzetten. Waarom dan deze enorme biologische verspilling, gegeven het feit dat mannen veel meer hulpbronnen gebruiken dan vrouwen? En hoe komt het dat het lichaam van vrouwen veel meer seksuele kenmerken vertoont dan dat van mannen, wat zeer uitzonderlijk is in het dierenrijk?
De man als kostwinner en strijder
Toch werd tot voor kort een man als waardevoller gezien dan een vrouw. De reden: mannen deden het lichamelijk zwaarste werk, zetten hun leven op het spel in oorlogen (en verloren het vaak). Met als extreem voorbeeld Paraguay, waar in een vernietigende oorlog in de negentiende eeuw tweederde van alle mannen afgeslacht werd, en nauwelijks vrouwen. Mannen zijn beter dan vrouwen in staat om georganiseerd hulpbronnen aan de natuur te onttrekken en tot iets min of meer nuttigs om te bouwen. Of om georganiseerd geweld toe te passen.
Het voorlopige dieptepunt van de degeneratie: mannen die demonstreren tegen de aanrandingen in onder meer Keulen door rokken te dragen. In Rusland worden dit soort aanranders stevig afgeranseld. Bron: NOS.nl
Functie voor de man gezocht
Hierin is tegenwoordig een omslag gekomen. Mannen en vrouwen verdienen ongeveer hetzelfde. Er zijn geen exclusief mannelijke beroepen meer. De dingen waarin een man uitblinkt, zoals spierkracht, rechtlijnig denken en agressiviteit, zijn niet meer nodig (tenzij in vaak slechtbetaalde beroepen als programmeur of technicus) en werken in de maatschappij van nu zelfs vaak tegen hem. Vrouwen hebben mannen economisch gezien niet meer nodig. Een man zal vooral een goede entertainer moeten zijn om bij vrouwen in de smaak te vallen.
Er zijn in principe twee strategieën die mannen kunnen volgen om te overleven in een dergelijke wereld, onze wereld. Die van de pick up artist en van de MGTOW-beweging. Niet voor niets groeien beide bewegingen onder mannen enorm in populariteit. Zijn deze bewegingen het enige antwoord op de crisis in het man-zijn of zijn er nog andere oplossingen?
De pick up artist
Enkele nerdy types, die het beu waren om keer op keer een blauwtje te lopen bij het schone geslacht, besloten hun wetenschappelijke skills los te laten op het kraken van de vrouwelijke psyche. Hun doel: zo mooi mogelijke vrouwen zo snel mogelijk in bed krijgen. De door hen ontwikkelde technieken duiden ze aan als game, en zichzelf als PUA (pick up artists), of ook wel alpha males. Dit is een biologische term voor de succesvolste mannetjes in de groep, zij die met de meeste vrouwtjes paren.
Anders dan de in hun ogen sullige average frustrated chums, of beta males, verafschuwen pick up artists dure dineetjes of andere gebruikelijke hofmakerij. Het doel is niet een langdurige relatie, maar een wip. Alles is geoorloofd, tot liegen aan toe. Een geoefende, lichamelijk redelijk aantrekkelijke pick up artist slaagt er soms in om binnen enkele uren, soms zelfs minder, na kennismaking met een vrouw, in haar te zijn. Een prestatie die in de lair van mede-pick up artists wordt bejubeld. Soms gaan er vrienden mee als wing man om te helpen bij een lastige verovering.
De pick up artists moeten veel tijd, energie en geld besteden aan hun hobby, waardoor ze voortdurend zonder geld zitten. Ook slopen ze door het grote aantal kortstondige relaties effectief hun vermogen om lief te hebben.
Een tweede nadeel is dat deze strategieën niet meer werken als elke man ze gaat toepassen. Wat uiteraard het geval is: niemand wil een blauwtje lopen. Ook gedraagt de man zich hier als artiest die buigt voor de vrouwelijke grillen, in plaats van te leven zoals hij dat zelf wil. Dit alles voor een kortstondig genoegen van enkele minuten.
Dan maar het klooster in?
De Men Going Their Own Way-beweging
Een tweede oplossing is om als man vaarwel te zeggen tegen de psychologische en culturele eisen die aan mannen worden gesteld. Een extreem voorbeeld is het klooster in te gaan, zonder seks te leven (denk aan de Japanse ‘graseters’) of homo te worden. Hiermee bevrijdt een man zich van het juk om vrouwen te moeten behagen. Deze benadering wordt MGTOW (Men Going Their Own Way) genoemd (de afkorting wordt in de Anglosfeer uitgesproken als ‘migtouw’). Iedere constructie waarin vrouwen mannen uitbuiten, zoals een huwelijk, opdraaien voor een kind of belasting betalen, of de ideologie van feminisme, is uit den boze.
De verzameling aan websites, meetings en dergelijke waar MGTOW-aanhangers bijeenkomen is de man-o-sphere. Er bestaat een overlap tussen de PUA-beweging en de MGTOW’ers. In feite zien veel MGTOW’ers PUA-game als een valide MGTOW-strategie. PUA’s zien MGTOW’ers dan weer als klagende beta’s of nog erger: omega-mannen (outcasts, die wat ze ook doen, nooit aan een vrouw komen)
Gecombineerde strategie
De Amerikaanse datinggoeroe Caleb Jones, een veertiger die op internet actief is onder de naam Blackdragon, heeft zijn hele leven ingericht rond het bereiken van zakelijk en seksueel succes. De man is naar eigen zeggen een INTJ, de Myers-Briggs classificatie voor planmatig-strategische, gedisciplineerde en introverte mensen.
Het ultieme levensgeluk is volgens Jones te bereiken door een overvloedige beschikbaarheid van seks met bereidwillige jonge, mooie vrouwen en het nastreven van een ‘mission’, een ultiem levensdoel dat je aanzet tot grootheid. Hiervoor onderhoudt hij een groep van langduriger seksuele relaties met enkele vrouwen en min of meer losse scharrels, ‘fuckbuddies’ of ‘friends with benefits’, waaronder meisjes die half zo oud zijn als hij. Dit alles om gegarandeerd drie keer per week seks te kunnen hebben met een aantrekkelijke vrouw. De meest voor de hand liggende optie, monogamie, wijst hij af. Dit kweekt namelijk emotionele afhankelijkheid, het uitdoven van de lust en relatiedrama. Vrouwen die vervelend doen, degradeert hij tot fuckbuddy of zet hij voor een paar maanden in de wacht. Door zijn dynamische harem komt hij naar eigen zeggen nooit seks te kort.
De droom van menige man: veel vrouwen.
Interessant aan Jones is dat hij een weliswaar ethisch nogal omstreden, maar wel consequente en goed doordachte levensfilosofie heeft. Ethisch omstreden, omdat zijn sekspartners, doorgaans emotioneel weinig stabiele kindvrouwtjes van 18-23 jaar oud, aan de ‘receiving end’ van de relatie zitten en emotioneel afhankelijk van hem worden. Hij heeft modern-westerse waarden als individualisme en levensgenieten tot de uiterste consequentie doorgevoerd. Elk onderdeel van het proces om aan jong vrouwenvlees te komen, houdt hij nauwgezet bij in spreadsheets. Wie Jones weerzinwekkend vindt, lees bijvoorbeeld dit verslag van een dag uit zijn leven, vindt de gebruikersmentaliteit van de hedendaagse westerse samenleving weerzinwekkend. Ik ben een van die mensen. We hebben beter verdiend dan dat. Jones deed nuttig werk door de foute filosofische uitgangspunten van de moderne westerse maatschappij tot de uiterste consequentie door te voeren.
Common sense
De beschreven strategieën kunnen gunstig uitpakken voor een individuele man, als je de gedachte aan het slapen met honderden vrouwen en mensen manipuleren het einde vindt dan, maar zijn slecht nieuws voor het voortbestaan van de westerse samenleving. Wat er dan ontstaat is iets dat lijkt op de Caraïbische samenlevingen: alleenstaande vrouwen, die de backbone van de maatschappij vormen en vaak alcoholistische of drugsgebruikende mannen die zich alleen druk maken om eer, machogedrag en versieren (waarbij alleen rijke, succesvolle mannen aan veel vrouwen komen). Kortom: leven als losers en snel sterven. De beste oplossing is als mannen weer een eerlijke plaats wordt gegund, waarin er ook weer waardering komt voor typisch mannelijke eigenschappen, zoals trouw, standvastigheid, durf, moed en doorzettingsvermogen.
Liefhebbend stel Amerikanen.
Niet dat we weer een nieuwe oorlog moeten starten (denk aan Paraguay), maar meer excentrieke activiteiten in plaats van eenheidsworst (daar zijn mannen doorgaans dan weer beter in), ontdekkingsreizen, halsbrekende toeren en meer waardering voor het vaderschap zal zeker helpen. Monogamie wordt vaak door mannen vervloekt, maar voor de meeste mannen, en ook vrouwen, is het per saldo een goede samenlevingsvorm. Alleen moet het hardnekkige probleem van verveling en uitdoven van de lust geadresseerd worden.
Dit probleem zit voornamelijk bij vrouwen en de manier waarop mannen met vrouwen omgaan. Vrouwen snappen denk ik vaak onvoldoende dat seks voor mannen erg belangrijk is, een eerste levensbehoefte, en dat ze hun mannelijke partner het beste kunnen plezieren door veel met hem te vrijen, van hem te houden en waardering voor hem te uiten. Uiteraard is er dan voor meneer dan ook een pittig boodschappenlijstje: zijn geliefde nooit als vanzelfsprekend zien, haar beschermen en steunen, van haar houden boven alles, altijd zijn beste beentje voorzetten voor haar, zijn wederhelft, die hem boven alle andere mannen uitkoos en haar lichaam met hem deelt.
Wat denken jullie? Moeten we de man op een paar procent dekhengsten na, afschaffen? Of is de man toch mede de backbone van de samenleving?
In verband met de feestdagen zal het de kerstdagen wat rustiger zijn op Visionair. Na Tweede Kerstdag hopen we jullie weer te kunnen verblijden met nieuwe Visionair artikelen.
Geniet van de feestdagen met geliefden, vrienden en familie. Grijp de kerstdagen aan om het bij te leggen met vervreemde vrienden en familie. Het is uiteindelijk onze medemensen wat ons mens maakt.
