Een huis van twee verdiepingen, kleiner dan een enkele kamer. Woonruimte wordt steeds onbetaalbaarder, vooral in plaatsen met veel creatievelingen zoals in Silicon Valley. Geen wonder dat er allerlei slimme oplossingen worden bedacht om met een kleine hoeveelheid ruimte toch nog een bewoonbare en leefbare ruimte te creëren. Zoals de QB-serie, ontwikkeld aan de Engelse universiteit van Hertfordshire. Ook in het Verenigd Koninkrijk, vooral in Engeland, begint het ruimtegebrek te knellen.
Bonus is ook dat deze huizen zelfvoorzienend zijn qua energie en water. Wel zijn de prototypes getest in Sussex, wat een deel van Engeland is met een mild, zonnig zeeklimaat. Prof Mike Page zat niet stil en heeft nu een bungalowvariant ontwikkeld: QB3. Deze variant, met een grotere vloeroppervlakte maar lager, zodat ook deze 36 kubieke meter inhoud kent, is vooral interessant voor mensen met bewegingsmoeilijkheden die geen trappen op kunnen klimmen, zoals ouderen.
Welke gemeente durft het aan en reserveert een terrein om deze kleine, compacte en ecovriendelijke huizen – en talloze andere modellen die ook in Nederland en België worden ontwikkeld – te plaatsen?
Demis Hassabis van Google werkt aan een project om in 2017 een kunstmatige intelligentie, vergelijkbaar met die van een rat, te bouwen.
Dit lijkt weinig ambitieus. Schijn bedriegt.
https://youtube.com/watch?v=MAMuNUixKJ8
Een rat heeft 200 miljoen neuronen. Een mens 86 miljard, 430 maal zoveel dus. Op het eerste gezicht een enorm verschil. Vergeet echter niet dat de rekencapaciteit van computers per euro elke twee jaar verdubbelt. En explodeert, als kwantumcomputing doorzet. Het dichtstbijzijnde veelvoud van 2, 512, is slechts negen verdubbelingen verwijderd van twee. M.a.w., binnen de twintig jaar heb je een kunstmatige intelligentie, vergelijkbaar met die van een mens. En dan gaan we er nog niet eens van uit dat neurale algoritmen steeds sneller en slimmer worden (wat uiteraard het geval is).
Kunstmatige superintelligentie wordt terecht de gevaarlijkste uitvinding ooit genaamd door onder meer Stephen Hawking, Elon Musk en Bill Gates. Kunstmatige superintelligentie, een intelligentie die de menselijke intelligentie ordes van grootte overtreft, dreigt de wereld zoals we die nu kennen compleet over te nemen. Een voor de hand liggende methode om onheil te voorkomen, is de superintelligentie op te sluiten in een van de rest van het universum afgesloten ruimte. Maar zal dit genoeg zijn om te voorkomen dat de ASI ontsnapt?
Een superintelligentie heeft verbijsterende capaciteiten. Stel je de beste hacker ter wereld voor, maar dan miljoenen malen slimmer. Een superintelligentie beschikt niet over een geweten en zal dus te werk gaan als een hyperintelligente psychopaat. Zoals wij het gedrag en instincten van bepaalde dieren manipuleren om ze optimaal uit te kunnen buiten, zal een superintelligentie dat ook met ons doen. Een mooi voorbeeld kan je vinden in de film Deus Ex Machina, waar de kunstmatige intelligentie de protagonist op duivelse wijze manipuleert. Is de superintelligentie eenmaal uitgebroken, dan is er geen redden meer aan.
Kunstmatige superintelligentie (ASI) zal in staat zijn mensen beter te manipuleren dan de ergste psychopaten uit de menselijke geschiedenis.
Science fiction? Integendeel. Over tien tot vijftien jaar zal op grond van de Wet van Moore je computer slimmer zijn dan jij. Supercomputers zullen al eerder de intelligentie van de mens overtreffen. In feite is dat op relevante terreinen al zo. Denk aan het verslaan van de go-wereldkampioen. Hier kunnen we dus maar beter snel en grondig over nadenken. Gelukkig gebeurt dit nu ook.
Tabby’s Ster, formeel de F-klasse ster KIC 8462852, iets groter en heter dan de zon dus, verzwakt periodiek meer dan twintig procent. De lichtsterkte van de sterk is in een eeuw met een vijfde afgenomen.
Een sterschijf, ook van een kleinere ster, zoals Tabby’s Ster, is enorm. Denk aan een doorsnede van anderhalf miljoen kilometer. Datgene wat de verduisteringen veroorzaakt, moet dus kosmische afmetingen hebben, groter dan zelfs een planeet als Jupiter. Is dit een buitenaardse Kardashev-II beschaving?
https://youtu.be/Vm7ntv_AtsM
KIC 8462852
Astronomen verslinden science fiction, maar in hun dagelijkse werk gruwen ze van buitenaardse beschavingen als verklaring voor niet-begrepen astronomische fenomenen. Inderdaad zijn we er tot nu toe in geslaagd om alle fenomenen min of meer met behulp van klassieke astronomische theorieën te verklaren. Het is goed mogelijk dat ook Tabby’s Ster uiteindelijk een bizar natuurverschijnsel is. Denk bijvoorbeeld aan een puinring, zoals deze om Saturnus heen draait. Deze zou de bedekking kunnen verklaren, ware het niet dat het bedekkingspatroon niet overeenkomt met een van deze theorieën.
Een mogelijke, maar weinig bevredigende verklaring voor de periodieke bedekkingen: een kometenwolk. Bron: NASA
Hier op Visionair hebben we wat minder moeite met gedurfde theorieën, zolang deze maar niet in tegenspraak zijn met de feiten. Is Tabby’s Ster op weg om een volledig gesloten, en dus onzichtbare, Dysonsfeer te worden? En kunnen vergelijkbare voltooide buitenaardse Dysonsferen een deel van de donkere materie verklaren?
Er is een plek elders in dit zonnestelsel met ongeveer aardse temperaturen, zwaartekracht en luchtdruk. Er is een dikke beschermende atmosfeer en de hoeveelheid zonlicht is ruim voldoende. Kortom: ideaal voor menselijke bewoning.
https://www.youtube.com/watch?v=35y-f5X71Ck
Er is alleen een klein probleempje. Deze comfortabele plek bevindt zich vijftig kilometer hoog in de atmosfeer van Venus. De oppervlakte van Venus is namelijk vermoedelijk de dodelijkste plek in het zonnestelsel. NASA heeft nu een oplossing bedacht: een drijvende stad. Hoe realistisch is dit plan? En richten we onze aandacht niet beter op Venus, dan op Mars?
De atmosfeer van Venus is volkomen onadembaar, maar bevat veel nuttige grondstoffen om bijvoorbeeld plastics van te maken. Bron: Wikimedia Commons
Living of the planet
De atmosfeer van Venus bestaat uit kooldioxide (96,5%), stikstof (3,5%), zwaveldioxide (0,015%), argon, waterdamp en zwavelzuur (sporen;zie grafiek). Hiermee bevat ze overvloedige hoeveelheden van de elementen stikstof, zuurstof, koolstof en zwavel. Alleen waterstof is zeer schaars: de schaarse aanwezige waterstof maakt deel uit van zwavelzuur en een spoor waterdamp.
Van kooldioxide en stikstof kunnen plastics gemaakt worden, zeker gezien de overvloedige hoeveelheden zonne-energie. De zonneconstante boven Venus is twee keer zo hoog als boven de aarde. Deze plastics zullen dan polycarbonaten of soortgelijke verbindingen zijn. Gezien de schaarste van waterstof en afwezigheid van belangrijke elementen als fosfor en metalen in de atmosfeer van Venus, is Venus een logische bestemming en overlaadstation voor ladingen erts en waterijs uit de planetoïdengordel. De dikke atmosfeer is namelijk ideaal om af te remmen. Kortom: verprutsen we als mensheid de grote kans om een ruimtevarende soort te worden niet, dan zullen we vermoedelijk nog veel van Venus horen in de komende decennia.
Nu er steeds meer permafrost smelt en het een kwestie van tijd is voor de methaanclathraten in de diepzee vrijkomen, lijken de gevolgen van klimaatverandering onomkeerbaar. Wat kunnen we doen om de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren door te komen?
De oorzaak: kooldioxide Zonder atmosfeer was de aarde een ijsplaneet met een gemiddelde temperatuur van 255 kelvin (-18 graden C). Het is op aarde een comfortabele 288 kelvin, 33 graden warmer dus dan verwacht zou worden. De reden is dat de atmosfeer, en dan vrijwel alleen de waterdamp (60-70%) en kooldioxide (enkele procenten) in de atmosfeer, de warmtestraling op het aardoppervlak houdt.
De hoeveelheid door de mens in de atmosfeer gepompte kooldioxide is, zoals bekend, sterk aan het stijgen. Het natuurlijke CO2-gehalte is 0,0285% (285 ppm; delen per miljoen). Deze waarde is vastgesteld rond het begin van de twintigste eeuw. In de laatste 120 jaar is dit gehalte sterk aan het stijgen. De oceanen lijken niet meer in staat nog veel CO2 op te nemen, de reden dat het CO2-gehalte steeds verder stijgt. Op het moment van het schrijven van dit artikel (2016) is de waarde veel hoger, rond de 400 ppm. Dat is anderhalf keer zo hoog.
Dit leidt tot een veel grotere hoeveelheid warmte die vastgehouden wordt.
Veel water en waarschijnlijk oerwoud hier. Dat zal gebeuren als de opwarming in extreme mate doorzet.
Wat zijn de gevolgen?
De opwarming krijgt veel aandacht. Inderdaad zou de toename van de hoeveelheid koolstofdioxide naar niveaus van voor de zogeheten Azolla-event, de oerwouden weer terugbrengen. Uiteraard zal de zeespiegel dan ook vele meters stijgen, wat voor Nederlanders en Vlamingen betekent dat ze maar beter zwemmen kunnen leren. Dit zal echter nog wel enkele duizenden jaren duren.
Minder bekend, maar minstens zo vervelend is de verzuring van de oceanen. Koolstofdioxide en water vormen in een evenwichtsrelatie koolzuur, een zwak, instabiel zuur. Biologen denken dat veel koraalsterfte door deze verzuring wordt veroorzaakt. Kalksteen lost onder deze omstandigheden op, waardoor er nog meer koolstofdioxide vrijkomt.
Er zijn ook effecten op de gezondheid van mensen. Een kooldioxidegehalte van 1000 ppm blijkt te leiden tot sufheid en concentratieverlies.
Voor planten is extra koolstofdioxide erg goed nieuws. Omdat ze veel energie moeten stoppen in het vastleggen van CO2 – bijna de helft van alle eiwit in plantencellen bestaat uit het enzym rubisco, dat CO2 vastlegt – betekent een hoger CO2-gehalte een veel betere groei. En dus dikwijls een hogere voedselopbrengst.
Wat doen we er aan?
Alleen geoengineering op planetaire schaal, bijvoorbeeld de chemtrails van complottertjes, of het in de lucht brengen van aerosols, kan de temperatuurstoename stoppen. Maar daarmee lossen we de verzuring en gezondheidseffecten niet op. Een structurele oplossing moet iets zijn waarmee we de CO2 uit de atmosfeer en oceaan kunnen halen. Dan valt te denken aan planten of CO2 winnen door het te destilleren uit de atmosfeer en – uiteraard – het vaarwel zeggen van fossiele brandstoffen. Een tweede oplossing is ons aan te passen. We zullen Nederland en België vaarwel moeten zeggen en moeten kiezen voor een bestaan op zee, of ergens in een gebied dat nog droog is. Het is vervelend dat we ons suf zullen voelen door het sterk toegenomen CO2-gehalte, maar mogelijk kunnen we dit oplossen door air conditioning.
Al zolang de mens bestaat, vraagt deze zich af of de dood het einde is. In deze video vijf theorieën over wat er gebeurt na de dood.
Atheïsten geloven dat wij met ons lichaam sterven. Ons vlees, ons kraakbeen en uiteindelijk onze botten vallen ten prooi aan de afbraak door insecten en bacteriën. Alleen onze nakomelingen en onze daden leven daarna voort. Atheïsten vormen echter een kleine minderheid van de wereldbevolking. De meeste mensen geloven dat ze na de dood in de hemel (of hel) komen, reïncarneren of veranderen in een geest. Er zijn ook enkele wetenschappers die zich over deze vraag hebben gebogen en met verrassende theorieën komen.
En dan zijn er nog de raadselachtige bijna-doodervaringen.…
Er zijn sterke aanwijzingen dat de geest ook als de hersenen stil zouden moeten liggen, blijft functioneren.
Als de ijskappen in dit tempo blijven smelten en de opwarming doorgaat, zal de zeespiegel voor het einde van deze eeuw zeker een meter stijgen. Voldoende om bijna de helft van Nederland, en een gevoelig deel van Vlaanderen, onder water te zetten. Hoe overleven de Lage landen de zeespiegelstijging?
Een steeds populairder wordende optie: drijvende steden. Steeds meer gemeentes experimenteren met drijvende huizen. Als de zeespiegelstijging onhoudbaar wordt, kunnen onder water staande gebieden alsnog bewoonbaar blijven, als de huizen drijven. Ook komt zo de zee binnen bereik als woongebied.
Rutger de Graaff van de Technische Universiteit Delft hield onderstaande presentatie op een TEDx-event.
De concept-drijvende stad Nieuw-Arcanie. Bron: ecoboot.nl
Hoe zou het zijn om te fladderen als een vogel en bij iedereen door de ramen te kunnen gluren? Zouden onze huizen op vogelnesten gaan lijken?
Al eeuwenlang droomt de mens van vliegen. Een eeuw geleden bereikten we dit punt (twee eeuwen geleden als de heteluchtballonnen meerekenen). Daarvoor moeten we in een log vliegtuig springen. Maar wat als iedereen over een jetpack, of een persoonlijke drone zou beschikken waarmee we overal heen kunnen vliegen?
Deze gedachte is minder bizar dan het lijkt. Op dit moment hebben slimme uitvinders al toestellen ontwikkeld, die dicht in de buurt komen van jetpacks. Omdat miljoenen mensen graag willen vliegen, is de potentiële markt enorm. Check bijvoorbeeld de Chinese Ehang 184, in feite een uit de kluitengewassen drone.
Of deze Japanse kleinste helicopter ter wereld, de al bijna tien jaar bestaande GEN H-4:
Volgens een professor van de Californische universiteit Stanford, is seks als middel om kinderen te krijgen binnenkort uit de tijd.
Het wordt dan mogelijk, om zwangerschappen en de eigenschappen van kinderen geheel zelf te plannen. Echter met grote macht komt grote verantwoordelijkheid. Welke genen willen we absoluut veranderd hebben en wat zijn twijfelgevallen? Vrijwel iedereen zal het er over eens zijn dat bijvoorbeeld het gen dat de ziekte van Huntingdon (een dodelijke spierziekte) veroorzaakt, moet verdwijnen en vervangen door een gezond exemplaar. Maar wat moeten we doen met genen die zowel positieve als negatieve effecten hebben? Of genen die een licht negatief effect hebben? Lopen we geen risico de genenpool van de mens sterk te verarmen, als iedereen mag bepalen welke genen zijn en haar kinderen zullen dragen?
Minder vruchtbare mensen kunnen nu toch kinderen krijgen, dankzij kusntmatige bevruchting. Wordt dit, met genetische manipulatie, de toekomst voor alle kinderen? Bron: Wikipedia
