Kneedbare magneten, een vloeistof die extreem snel verdampt en een buis die in je zak past, maar snel uit kan rollen tot 3,5 meter. Slechts een greep uit de bizarre materialen en hun unieke toepassingen die aan de orde komen in deze TED talk door de oprichters van Inventables.
Wil je kennis maken met nieuwe ideeën en onverwachte materialen? Dan is het kwartiertje dat deze TED presentatie in beslag neemt, geen verloren tijd.
Zou het niet cool zijn als je je eigen elektronische apparatuur kan samenstellen uit onderdelen, ongeveer zoals je met technisch Lego ook kan? Uitvinders, opgelet. Een startup maakt het bouwen van elektronica nu zo simpel als… inderdaad, als Lego.
Voor programmeurs bestaat het grootste deel van het werk nu uit het samenwerken met de interface van kant-en-klare programmabibliotheken, de API’s. Daarmee kan je als programmeur gebruik maken van het werk van anderen, waardoor je ingewikkelde funties niet meer zelf hoeft te programmeren. Helaas is zoiets er voor elektronica nog niet echt. Ook moet je elektronica aan elkaar solderen, u mogelijk bekend van de lagere of middelbare school. Solderen is wel onder de knie te krijgen, maar echt snel een prototype in elkaar zetten om te experimenteren lukt zo niet, om maar te zwijgen van het werk dat je hebt om het weer uit elkaar te halen.
Een jonge startup heeft nu de oplossing ontwikkeld. Geen Legoblokjes, maar magneten zijn de manier waarop de verschillende componenten aan elkaar kunnen worden gekit. Voor uitvinders en knutselaars is dit a dream come true. Ze kunnen nu zonder al te veel moeite experimenteren met verschillende functies en hun eigen al dan niet nuttige fantasieapparaat in elkaar zetten.
Naar eigen zeggen kwam ze tot haar idee, nadat overijverige ambtenaren en veiligheidskundigen de ooit leuke en spannende scheikundedozen reduceerden tot slaapverwekkende schappenvulling.
Bedenkster en oprichter van de startup littleBits, de Libanese Ayah Bdeir, heeft haar concept ook op een TED-conferentie toegelicht.
Bron:
LittleBits
Het feit dat de ontwikkeling van meer duurzame manieren om energie op te wekken, maar ook om een stabieler monetair systeem zo traag gaan geeft te denken. Het geeft stof tot flink nadenken omdat er een logica achter zit, die dus niet voldoende werkt. Dit is terug te voeren op in ieder geval twee economische systemen, cq staatsinrichtingen, waar in een eerder artikel over is geschreven.
Vrijemarkteconomie
In de vrije markteconomie is het voor de burger voor een flink deel maar afwachten wat voor producten je krijgt voorgeschoteld; om te kopen. Het gemak van de iPhone is afkomstig van de Research & Development afdeling van Apple, die onder leiding stond van Steve Jobs. Had hij niet de juiste beslissingen genomen of het doorzettingsvermogen gehad, dan had het zomaar gekund dat we pas over 5 jaar met Touch screen handcomputers zouden rondlopen.
Zo kun je ook denken over nieuwe auto’s die op zonne-energie of zelfs aardwarmte rijden: er is iemand nodig die de leiding over een bedrijf heeft, die dingen zo kan organiseren dat er straks producten zoals de Apples op de markt komen, die in positieve zin een fundamentele bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de beschaving.
Afwachten, of toch niet?
Als burger zijnde betaal je belastingen aan de overheid, je eigen overheid. De overheid lijkt heel vaak op een aantal organisaties, waar je eerder last van hebt dan dat het je iets oplevert. Aan de overheid zou je dus iets moeten hebben. Sterker nog: je kunt je als burger wenden tot de overheid met de nadrukkelijke wens dat er binnen nu en 10 jaar een auto wordt ontwikkeld waarmee je duurzaam kunt rijden. Dit geldt ook voor een toegankelijke en duurzame hypotheek. Dat deze ontwikkeld moeten worden, dat weet je, dat dit dus tijd gaat kosten weet je ook; en tijd = geld. Maar nogmaals: daar betaal je al voor.
Wat de overheid nu vooral doet is kenniscentra uit de grond stampen en in stand houden die de ondernemers in ons land ondersteunen bij het ontwikkelen van nieuwe producten; het draait allemaal om innovatie. In principe zijn dit gewoon adviescentra, waar adviseurs werken van ‘onze belastingcenten’. En helaas is het de realiteit in Nederland: er wordt wat af geadviseerd. Echt heel veel. Er gaan tonnen printpapier om in deze business, waarvan mij niet geheel duidelijk is waar het precies toe leidt.
Zelf knutselen
Als burger zijnde ben ik hier niet zo tevreden over. Ik betaal belasting en wil dat er met een deel van dat geld wordt geëxperimenteerd met nieuwe auto’s en ook een nieuwe bank, om zo maar wat te noemen. Ik wil daar desnoods zelf ook wel een bijdrage aan leveren door mee te denken en/of te knutselen.
Zet daarom als overheid en dus als burger zelf per provincie R&D centra op, waar je voor het collectief bezig gaat. Doe dit bedrijfsmatig en houdt de winst intern, zodat je door kunt gaan met ontwikkelen en ondernemen. De reden om per provincie centra op te zetten is om iedereen met een goed idee de kans te geven om een bijdrage te leveren en er fysiek bij te zijn.
Op deze manier neem je als overheid – en dus als burger – een veel sterkere positie in bij de ontwikkeling van duurzame technieken en producten. Je hoeft het dan niet helemaal aan het bedrijfsleven (vrije markt) over te laten, maar je kunt dus wel degelijk planmatig te werk gaan. Het gaat om de combinatie.
Momenteel zijn er wel afdelingen van Hogescholen en Universiteiten waar veelal jonge ondernemers bedrijfjes uit de grond proberen te stampen. Hier is www.utrechtinc.nl een goed voorbeeld van. Hier is natuurlijk niets mis mee, het verschil met de R&D afdeling waar ik een voorstander van ben is dat je als burger zelf aangeeft dat je verandering wilt, dat je daar best voor wilt betalen en dat je er ook zelf een bijdrage aan wilt leveren; voor de collectieve ontwikkeling van onze beschaving.
Hoe krijgen de Indiërs het voor elkaar om steeds voor een prikje dingen als auto’s, tablet computers en ruimtevaartprojecten te verwezenlijken, daar waar bij westerse bedrijven en organisaties als Saab en NASA de kosten steeds meer de pan uitrijzen? Het antwoord: de bijzondere filosofie die de Indiërs hanteren. R.A. Mashelkar licht in deze TED-presentatie een tipje van de sluier op aan de hand van drie Indiase succesverhalen.
Kunnen we op deze manier met veel minder mensen en kapitaal toch een hoog welvaartspeil bereiken? Het Indiase voorbeeld doet vermoeden van wel. Als we deze filosofie toepassen op spilzuchtige sectoren als ons financiële systeem en de gezondheidszorg, kunnen we waarschijnlijk voor veel minder dan nu veel betere producten krijgen.
Hoewel er altijd iets onvoorspelbaars blijft aan creativiteit en uitvinden, bestaan er toch manieren om het Eureka moment dichterbij te brengen, aldus de Amerikaanse onderzoeker in de cognitieve psychologie Anthony McCaffrey. Hiervoor moet je namelijk formidabele mentale barrières overwinnen. Na het bestuderen van vaak voorkomende hindernissen bij het oplossen van problemen, heeft hij echter een toolkit ontwikkeld waarmee iedereen zijn creatieve vaardigheden sterk kan verbeteren. Kortom: precies wat visionairen nodig hebben.
Obscure Features Hypothesis
McCaffrey gelooft dat zijn Obscure Features Hypothesis (OFH) heeft geleid tot de eerste systematische stap-voor-stap benadering om innovatie-bevorderende technieken te ontwikkelen, waarmee een groot aantal cognitieve barrières voor uitvindingen kan worden overwonnen. Een en ander heeft geleid tot een publicatie in het tijdschrift Psychological Science. McCaffrey sleepte 170 000 dollar in de wacht van de Amerikaanse National Science Foundation om zijn techniek in software om te zetten, inclusief gebruiksvriendelijke grafische interface. De eerste gebruikers zullen waarschijnlijk ingenieurs zijn.
‘Gemeenschappelijk kenmerk van technische doorbraken: vinden en gebruiken van obscure informatie’
McCaffrey keek naar meer dan honderd moderne en 1000 historische uitvindingen. McCaffrey analyseerde hoe succesvol uitvinders waren met het overwinnen van verschillende obstakels en er in slaagden de essentiële “obscure informatie” te ontdekken. Hij ontdekte dat vrijwel alle innovatieve oplossingen gebruik maakten van twee stappen: het opmerken van een zelden waargenomen, obscure eigenschap of patroon en vervolgens een oplossing ontwikkelen, gebaseerd op deze eigenschap. In zijn techniek leert McCaffrey mensen om te letten op doorgaans over het hoofd geziene patronen of aanwijzingen voor een radicaal andere techniek of mogelijkheid.
‘Functionele fixatie’
We hebben de neiging bij gebruiksvoorwerpen alleen naar hun traditionele gebruik te kijken en niet naar andere eigenschappen. Zien we een schaar, dan denken we er alleen aan om hiermee te knippen, terwijl een schaar bijvoorbeeld ook te gebruiken is om iets mee te snijden of om stroom mee te geleiden. Psychologen noemen dit “functional fixedness”, de neiging uit te gaan van de standaard functie van een voorwerp. Vaak is dit nuttig, het scheelt ons denktijd, maar om problemen op te lossen of nieuwe dingen te bedenken is het funest.
Om functionele fixatie te voorkomen vond McCaffrey een manier om mensen te leren, bekende informatie over bekende voorwerpen te herinterpreteren. Voor elk deel van een object vraagt de “Generic Part Technique” GPT gebruikers om de onderdelen “functievrij” te omschrijven. Zo bestaat een schaar uit twee metalen langwerpige helften met een scherpe rand en een oog, beide verbonden door een schroefje. je komt nu direct op nieuwe ideeën: een mes, een gewicht, een tang etcetera. Of de klemmen van een tang als een schroevendraaier.
De truc is uiteraard die eigenschappen boven water te krijgen, die relevant zijn voor je doel. door de functie-vrije omschrijvingen op te schrijven ontstaat een soort boomdiagram, waardoor je mogelijkheden ziet die verder gaan dan de gebruikelijke functies, aldus McCaffrey.
67,4% meer problemen opgelost
Toen McCaffrey zijn methode uitprobeerde op een groep studenten, bleek de groep die getraind was in het gebruik van GPT 67,4% meer problemen te hebben opgelost dan een groep die dat niet was. In een vervolgexperiment, waarbij de deelnemers alle eigenschappen van een voorwerp op moesten sommen, bleken de deelnemers met een GPT-training 75% van de tijd de verborgen eigenschap te hebben gevonden vergeleken met iets meer dan een kwart van de controlegroep. Bewijs, aldus McCaffrey, dat niet zozeer ervaring met probleemoplossen maar aanleren van GPT leidde tot deze gunstige resultaten.
Nietsche en Heidegger als inspiratie
Bij de ontwikkeling van het concept werd McCaffrey geïnspireerd door de negentiende-eeuwse Duitse filosofen Nietsche en Heidegger. Nietsche beschreef een concept van “eigenschap” die niet een theorie van creativiteit beperkt. Van Heidegger leende hij het concept “ont-dekken” (ontsluieren), het idee dat elk object een oneindig aantal eigenschappen heeft die stukje bij beetje worden onthuld naarmate de context waarin het voorwerp voorkomt verandert. Zo vervult een wegwerpverpakking de functie verstikken van zeevogels als het in een nieuwe context, de zee, wordt gebracht.
De onderzoeker werkt nu aan een vervolgonderzoek waarbij hij meer creativiteitstechnieken uitwerkt en twee dozijn aanvullende denkblokkades worden geïdentificeerd en aangepakt.
Deze technieken zijn overigens niet geheel nieuw. Situational Inventive Thinking maakt ook gebruik van dingen als hercombineren van onderdelen van een systeem en beschrijven van de onderdelen.
Lees ook
Visionair: serie over uitvinden en creativiteitstechnieken
Bronnen
Anyone Can Learn to Be More Inventive, Says UMass Amherst Psychology Researcher Who Studies Problem Solving, University of Massachusetts (2012)
A. McCaffrey, Innovation Relies on the Obscure: A Key to Overcoming the Classic Problem of Functional Fixedness, Psychological Science (2012)
Erger jij je ook aan allerlei ontzettend dom opgezette producten en diensten? Een echte visionair laat het daar niet bij zitten en vindt een veel slimmer alternatief uit. In dit artikel de vijfde en laatste SIT-tool: veranderen van afhankelijkheid. Vooral erg handig om bestaande producten en diensten te verbeteren.
Andere relaties leggen
Bij veel producten is er een duidelijke relatie tussen één eigenschap en een andere. Zo zijn grotere auto’s doorgaans duurder. Het kan interessant zijn om deze relatie te verbreken en juist nieuwe relaties te verzinnen en te leggen. Een goed hulpmiddel hierbij is een matrix te maken van productafhankelijkheden.
Als voorbeeld deze matrix van de eigenschappen van een koffiezetapparaat.
| Hoeveelheid koffie | Prijs per kop | Snelheid koffiezetten | Smaak | |
| Hoeveelheid koffie | + | – | – | 0 |
| Prijs per kop | – | + | 0 | + |
| Snelheid koffiezetten | – | 0 | + | – |
| Smaak | 0 | + | – | + |
Zou je een koffiezetapparaat uit kunnen vinden waarbij bijvoorbeeld snel veel koffie kan worden gezet, zonder dat dit ten koste gaat van de smaak? Fabrikanten werken bijvoorbeeld met geconcentreerde, van tevoren gezette koffie. Dit kan je uiteraard ook doen met een ander product of dienst waaraan je je wild ergert. Een aantal gedwongen diensten van de overheid bijvoorbeeld.
Bron van productverbeteringen
Als je eenmaal begint met het in kaart brengen van ogenschijnlijk vanzelfsprekende verbanden, kom je vanzelf op unieke ideeën. Gewoonlijk is een grote auto duurder dan een kleine. Wat als je dat verband doorbreekt? Zo heeft de autofabrikant Lancia een luxe, kleine auto ontwikkeld. Dit bleek een gat in de markt. Ook een miljonair wil uiteraard zonder een dertigjarige loopbaan als autocoureur of bouwkraan, haar auto op een kleine parkeerplaats kunnen parkeren.
Voorbeelden
Alternatieve wekkerradio
Een wekkerradio maakt geluid als de wektijd gekomen is. Ik heb zelf als student geëxperimenteerd met een ouderwetse matrixnaaldprinter die een afgrijselijk kabaal maakt als deze print. Ik maakte dan snel dat ik mijn bed uitkwam, want anders raakte mijn lint op. Deze alternatieve wekkerradio werkte door dat extra verband daarom veel beter. Ook omdat mijn afspraak meteen werd uitgeprint.
Onbeperkt films bekijken
Bij Netflix kan je films zolang houden als je wilt. Er is maar een beperking. Je mag maximaal drie films tegelijkertijd in bezit hebben en pas als je je films terug hebt gestuurd, krijg je nieuwe. Dit is een radicale verandering met hoe een traditionele videotheek te werk gaat, waarbij je per uitlening betaalt, maar geen abonnementskosten betaalt. Het lenen van films loopt niet de spuigaten uit,omdat er enkele dagen vertraging zitten tussen het posten en ontvangen van een film.
Spelshow waarbij je ook kan verliezen
In een nogal milieubewuste spelshow van de KRO, duidelijk nog van voor het Endemol-tijdperk, stelden deelnemers hun auto in de waagschaal. Wonnen ze, dan kregen ze een milieuvriendelijke prijs. Verloren ze, dan kregen ze hun auto mee als een samengeperst pakketje staal. Kostelijke tv.
Vuilnisbak wordt groter als er meer afval in zit
Bij vuilnisbakken is er altijd het eeuwige dilemma van ruimtebeslag versus capaciteit. Een grote vuilnisbak hoef je zelden te legen, maar kost veel ruimte. Wat als je de vuilnisbak uit laat zetten als deze gevuld rakt met afval? Als de vuilnisbak te groot wordt en je enorm in de weg zit, weet je dat je moet legen.
Betere behandeling hoeft niet duurder te zijn
In de gezondheidszorg lopen de kosten steeds meer uit de hand. Voor een groot deel komt dat, omdat nieuwere behandelingen veel duurder zijn dan bestaande. In feite is dat onzinnig: producten als computers en kleding worden juist steeds goedkoper.
Gelukkig komen er nu steeds meer uitvinders en medisch onderzoekers met goedkope, maar toch betere behandelingen. Zo blijkt ouderdomsdiabetes te genezen met een streng, extreem koolhydraatarm dieet. Met een antibioticakuurtje schakel je Helicobacter pylori, de bacterie die maagzweren veroorzaakt, snel uit. De farmareuzen die miljarden verdienen met insuline en daarvoor met de anti-maagzweermiddelen cimetidine en ranitidine (Tagamet), hebben uiteraard niet de minste interesse in dit soort onderzoek. Een typische taak dus die de overheid beter kan verrichten dan Big Pharma.
Bron
Mascha van der Voort et al, Productontwerpen, ISBN 90 5931 331 3, Lemma 2004
Erger jij je ook aan allerlei ontzettend dom opgezette producten en diensten? Een echte visionair laat het daar niet bij zitten en vindt een veel slimmer alternatief uit. In dit artikel de vierde SIT-tool: unificatie.
Wanneer is samenvoegen handig?
Vaak (niet altijd) is het handig om extra functies aan een apparaat toe te voegen. Deze functies maken dan doorgaans deel uit van de ‘closed world’ van een apparaat, maar bevinden zich niet in het product zelf. Het nadeel is dat dit apparaat erg afhankelijk wordt van die omgeving en daarom beperkt inzetbaar is. Een slimme toevoeging aan een apparaat of dienst maakt het daarmee universeler toepasbaar. Een domme, alleen storingsgevoeliger en duurder.
En wanneer niet?
Kansloos geflopte producten zijn bijvoorbeeld tv’s met een dvd-speler ingebouwd. Als een van de twee kapot is, wordt de andere daarmee waardeloos. Ook moet je als één apparaat verouderd is, ook meteen het andere vervangen. Maar weinig mensen zijn zo gek een dergelijk onding te kopen en hebben ze het gedaan, dan was dat eens maar nooit weer. Samenvoegen moet je dus alleen doen als er duidelijke synergie is, dus als de combinatie het apparaat echt veel handiger maakt. Anders kan je het beter laten.
Voorbeelden van slimme unificatie
Het ei met waterdichte schaal.
Amfibieën leggen eieren die veel weg hebben van kikkerdril. Hierdoor kunnen amfibieën alleen overleven in vochtige gebieden waar er voldoende voedsel is voor de kikkervisjes. In een reptielenei (en vogelei uiteraard, vogels stammen af van dinosauriërs, reptielen dus) is het vochtige gebied met voedsel als het ware ingepakt in een ei. Daardoor kunnen reptielen als woestijnschildpadden en side winder slangen ook heel droge gebieden zoals woestijnen bewonen. Er zijn overigens Australische vissoorten en amfibieën die overleven in de woestijn door in winterslaap te gaan.
Laptop met ingebouwd zonnepaneel.
Een laptop maakt deel uit van een gesloten wereld waar ook het elektriciteitsnetwerk en de centrale bij horen. Een ingebouwd zonnepaneel voegt de elektriciteitscentrale samen met de laptop. Zo kan je overal werken waar er maar voldoende zonlicht is.
Groene zeewormen.
Het universum van een dier bestaat onder meer uit voedsel. Er zijn enkele diersoorten die in hun lichaam algen ‘kweken’: groene zeeslakken, groene zeewormen en de enorme doopvontschelp. Deze worden geoogst door witte bloedlichaampjes. Deze zijn biologisch gezien dus een samenvoeging van dier en voedsel.
Shampoo met conditioner.
Het geknoei met aparte flesjes shampoo en hair conditioner vinden de meeste mensen maar lastig. Geen wonder dat shampoosoorten die tegelijkertijd ook als hair conditioner werken erg populair werden.
Zelfbediening.
In zelfbedieningswinkels worden de functie van klant en verkoper uitgevoerd door één persoon: de klant. Prettig voor de winkelier, die hiermee salaris uitspaart (maar wel veel meer last heeft van winkeldiefstal).
Eetbare of brandbare verpakking.
Het samenvoegen van voedingsmiddel en verpakking tot één geheel voorkomt afval. Je zou ook kunnen denken aan barbecuevlees, waarbij de verpakking als aanmaakblokje of brandstof voor de barbecue kan worden gebruikt.
Bron
Mascha van der Voort et al, Productontwerpen, ISBN 90 5931 331 3, Lemma 2004
Erger jij je ook aan allerlei ontzettend dom opgezette producten en diensten? Een echte visionair laat het daar niet bij zitten en vindt een veel slimmer alternatief uit. In dit artikel de derde SIT-tool: delen.
Een andere verdeling
Een product kent een bepaalde omgeving waarin het gebruikt wordt. Deze combinatie van product en omgeving heet binnen systematic inventive thinking closed world. Bij veel producten is het een slim idee om deze closed world op een andere manier op te delen dan op dit moment het geval is of zelfs het gehele product op te delen.
Vormen van deling
Er zijn in principe drie manieren om een product te delen. Zo is er fysieke deling (het product wordt in verschillende onderdelen verdeeld), behoudende deling (ieder onderdeel behoudt de functies van het geheel) en natuurlijke deling (de deling verloopt langs functionele grenzen).
Voorbeelden van deling
Een voorbeeld van fysieke deling is een draadloze hoofdtelefoon, die de muziek van de walkman of radiostation weergeeft.
Een voorbeeld van behoudende deling is een zwerm robotjes die als sensoren of samenwerkende groep een bepaalde taak uitvoeren. In de natuur kennen we kolonies insekten, zoals mieren of bijen.
De voornaamste onderdelen van een pc: het toetsenbord, het beeldscherm en het rekengedeelte zijn alle los van elkaar te nemen. Op deze manier kan een pc zeer veelzijdig benut worden. Een displaymodel heeft bijvoorbeeld alleen een rekengedeelte en beeldscherm, een server bestaat alleen uit een rekengedeelte. Terminals, uit de tijd dat computers nog schaars en duur waren, bestaan alleen uit een toetsenbord en beeldscherm, terwijl de centrale computer zelf in een andere ruimte zit.
Een kruimeldief is een kleine stofzuiger die opgedeeld is in het netsnoer (via het laadstation) en de rest van de stofzuiger. Bij veel modellen is ook de stofzuigerzak uitneembaar.
Een auto, opgedeeld
Als voorbeeld een auto. Een personenauto is een apparaat om mensen en vracht te vervoeren. De omgeving waarin een auto opereert, de closed world, ziet er ongeveer zo uit.
– zitruimte
– passagiers
– bestuurder
– bagageruimte
– vracht
– aandrijving: de motor
– energievoorziening: de brandstoftank en (los) benzinepomp
– bescherming tegen regen, koude en wind
– de weg waarop de auto rijdt
Er bestaan inderdaad allerlei vervoersconcepten waarbij de auto in onderdelen wordt gesplitst. Een paar voorbeelden:
– caravan (extra verblijfruimte voor passagiers)
– robotvoertuig (externe besturing)
– vrachtwagencombine met aanhanger (vrachtruimte los van bestuurder en motor)
– elektrische locomotief met wagons (elektrische centrales nemen functie brandstoftank over, splitsing motor+besturing van de passagiers).
– cabrio met afneembaar dak
– kabelbaan, waarbij de weg met de auto meebeweegt
Bron
Mascha van der Voort et al, Productontwerpen, ISBN 90 5931 331 3, Lemma 2004
Erger jij je ook aan allerlei ontzettend dom opgezette producten en diensten? Een echte visionair laat het daar niet bij zitten en vindt een veel slimmer alternatief uit. In dit artikel de tweede SIT-tool: vermenigvuldigen.
Hoe werkt vermenigvuldigen?
In een bepaalde probleemsituatie bevindt zich een aantal objecten. De grap met vermenigvuldigen is een van deze objecten in aantal toe te laten nemen. Het hoeven geen kopieën te zijn, ze kunnen ook sterk in vorm of functie afwijken.
Enkele voorbeelden van vermenigvuldigen
De luchtsluis
Een bekend probleem met deuren is dat door de deur te openen, tocht ontstaat. Veel grote winkels en instellingen hebben daarom een dubbele deur: een luchtsluis. Als de buitenste deur opengaat, kunnen mensen naar binnen, maar kan er geen tocht ontstaan omdat de binnenste deur dicht blijft.
Dubbel boekhouden
Bij de in Nederland uitgevonden moderne boekhoudmethode, schrijf je bij elke boeking twee mutaties op. Koop je bijvoorbeeld met kasgeld een nieuwe kantoorstoel van 100 euro, dan wordt er in het kasboek een afboeking van 100 euro gedaan (met als tegenrekening de inventaris) en bij de inventaris een bijboeking van 100 euro. Door dit dubbele boekhouden is het veel makkelijker een overzicht te krijgen wat je als ondernemer precies bezit. Ook voorkomt dit fouten.
Veel banen en inkomstenbronnen
Als werknemer loop je voortdurend het risico door je baas te worden ontslagen. Als je twee of drie banen en andere inkomstenbronnen hebt, verklein je hiermee het risico aanzienlijk.
Dubbele ruiten
Een dubbele ruit isoleert veel beter dan enkelglas. Het stilstaande laagje lucht tussen binnen- en buitenruit werkt als isolator.
Dubbele fietsband
Een fietswiel heeft een buiten- en een binnenband. De buitenband is zeer slijtvast. De binnenband levert de druk, is flexibel en kan bij een lek makkelijk vervangen worden.
Facetoog bij insekten
Insekten hebben ogen die uit grote aantallen zeer primitieve oogbekers bestaan. Deze oogbekers kunnen alleen doorgeven of ze licht waarnemen of niet. Door hun grote aantal geven ze het insekt toch een grofkorrelig beeld. Meer optische informatie kan het kleine insektenbrein trouwens ook niet aan.
Extra rollen bij drukpersen en walsen
Door een extra rol toe te voegen, kan een offsetpers veel regelmatiger worden geïnkt. De eerste rol wordt geïnkt en brengt de inkt over op de tweede rol. Dit systeem wordt, om een andere reden, ook bij sommige metaalwalsen toegepast. Hier verdelen de vele extra rollen de druk.
Er zijn nog veel meer voorbeelden te bedenken. Wat zijn jullie ideeën?
Bron
Mascha van der Voort et al, Productontwerpen, ISBN 90 5931 331 3, Lemma 2004
Erger jij je ook aan allerlei ontzettend dom opgezette producten en diensten? Een echte visionair laat het daar niet bij zitten en vindt een veel slimmer alternatief uit. In dit artikel de eerste SIT-tool: aftrekken.
De kunst van het aftrekken
In het eerste deel zijn de basisprincipes van SIT al aan de orde gekomen. Nu de eerste van de vijf tools die bij SIT worden gebruikt: het aftrekken. Met deze verbluffend simpele techniek kunnen compleet nieuwe producten en diensten worden bedacht.
Less is more
Deze gevleugelde kreet blijkt maar al te waar als je nieuwe producten en diensten bedenkt. Iedereen kent wel de van allerlei functies uitpuilende gadgets waar de gemiddelde consument niet op zit te wachten. Logisch ook, iets toevoegen is heel makkelijk. Zeker wat software betreft. Toch loont het de moeite iets weg te halen. Vaak ontstaan zo verrassende producten en diensten.
Voorbeeld: een autoruit met ruitenwissers
Stap 1: de Closed World van de autoruit
Iedere auto heeft,verplicht, een voor- en achterruit met ruitenwissers. Als we ons op de voorruit concentreren,komen we op de volgende onderdelen.
– de buitenlucht
– de regen of andere neerslag
– de ruitenwissers
– de ruit zelf
– de binnenlucht
– de carosserie die om de ruit heen zit en de rest van de auto.
Stap 2: wat gebeurt er als we hier onderdelen uit verwijderen?
De buitenlucht verwijderen klinkt onzinnig, maar wat als de buitenlucht verandert in datgene waar regen uit bestaat, water? Aquariumliefhebbers kennen het probleem vast wel van algen die zich aan de wand van het aquarium vasthechten. Daar heb je van die irritante magneetwissers voor die de neiging hebben van de wand af te vallen. Wie weet zijn er fervente hobbyisten geïnteresseerd in automatische ruitenwissers voor aquaria. Een schoonmaakrobotje of iets dergelijks.
Productidee: automatische ruitenwissers voor aquaria
Wat als je de regen verwijdert? Ruitenwissers voor een droge ruit klinkt krankzinnig, maar is het niet. Neem bijvoorbeeld een winderige, stoffige omgeving als de Sahara, waar woestijnstof voortdurend op de ruiten neerslaat. Ook voor de bouwers van zonnepanelen in de woestijn is dit een groot probleem.
Productidee: stofruitenwissers voor de woestijn.
Wat krijgen we als we de ruitenwissers verwijderen? Dan vloeien de waterdruppels samen en ontstaat er door de neerslag uiteindelijk een waterfilm op de ruit. Opmerkelijk genoeg wordt het zicht zo snel beter (ik heb onvrijwillig de proef op de som genomen toen mijn ruitenwissers onderweg kapot gingen).
Productidee: Een speciale hydrofiele coating op de ruit aanbrengen om dit effect kunstmatig op te wekken. Zo heb je geen ruitenwissers meer nodig.
Ook interessant is de ruit zelf weg te halen. Hoe zou het zijn om in een auto te rijden zonder voorruit? Niet erg aangenaam, maar er zijn toepassingen waar een dergelijke auto wel eens heel erg handig voor zou kunnen zijn: een rijdende windtunnel bijvoorbeeld.
Productidee: een rijdende windtunnel, waarin de wind wordt opgewekt door te rijden.
En wat als je alleen een ruit hebt, wel met ruitenwissers maar zonder auto? Op dit moment worden we overspoeld met zogeheten tablets. Dat zijn laptops waar ze het toetsenbord van hebben afgehaald (trouwens ook een mooi voorbeeld van de kracht van het principe van het aftrekken). Schoonmaken moet altijd met duur schoonmaakmiddel. Zou er geen markt zijn voor een tabletreiniger, die je als een soort ruitenwisser over het ding kan trekken? OK, niet erg zinnig maar wie weet. Iets zinniger is een muntautomaat waarmee je gevoelige oppervlakten kan reinigen.
Productidee: ruitenwisser-gadget voor tablets.
Productidee: reinigingsautomaat voor tablets
Dit kan uiteraard ook met diensten. Probeer het eens voor de grap.
Lees ook: Zo word je uitvinder
Bron
Mascha van der Voort et al, Productontwerpen, ISBN 90 5931 331 3, Lemma 2004
