wonen

Stalen huizen kunnen ook uit gebogen vormen bestaan. Bron: American Steenspan

Stalen huis: milieuvriendelijk en goedkoop

Aluhoedjes opgelet. Staal kent een aantal opmerkelijke voordelen. Volledig ondoordringbaar voor schadelijke elektromagnetische straling, bijvoorbeeld.

Stalen huizen kunnen ook uit gebogen vormen bestaan. Bron: American Steenspan
Stalen huizen kunnen ook uit gebogen vormen bestaan. Bron: American Steenspan

Krottenwijken heten niet voor niets in het Frans bidonvilles, bliksteden. Arme mensen, vooral in de tropen, maken graag gebruik van staal omdat het een goedkoop en sterk materiaal is. Ook is staal één van de milieuvriendelijkste bouwmaterialen omdat het meer wordt hergebruikt dan welke grondstof dan ook.

De natuurlijke Kooi van Faraday die een stalen huis vormt, is ondoordringbaar voor alle golflengtes groter dan harde röntgenstraling, dus over radiosmog of afluisterapparatuur van de Illuminatie of een ander akelig gezelschap hoef je je geen zorgen meer te maken. Tenzij je er voor kiest wel openingen vrij te laten waardoor het radio- en TV signaal kan reizen.

Een stalen huis staat zeer snel overeind, een groepje vrienden kan in principe het skelet in een weekend gemonteerd hebben. Het kan indien gewenst ook weer snel afgebroken worden.

Natuurlijk kent staal ook de nodige nadelen. Zo is de thermische isolatie, voorzichtig uitgedrukt, uiterst beroerd. Vraag vluchtelingen uit Eritrea die in gloeiende staalcontainers zijn opgesloten maar. Staal zal dus goed geïsoleerd moeten worden, bijvoorbeeld met isolatieschuim of steenwol waarbij alle koudebruggen en warmtelekken moeten worden gedicht. Ook zal moeten worden voorkomen dat staal gaat roesten, bijvoorbeeld door een blok onedel opofferingsmetaal of een galvanische behandeling. Worden deze aanpassingen aangebracht, dan is er eigenlijk niets wat op de bouw- en woningmarkt het oprukkende staal kan stoppen…

Bronnen
American Steel Span
Green Steel Homes

Koepelvormige huizen van islolatieschuim drukken het energieverbruik enorm sterk. Geen wonder met een isolatiewaarde R=90.

Biohome, off-grid wonen in een schuimbubbel

Wonen in een schuimbubbel is minder gek dan het lijkt. Biohomes zijn koepels, bedekt met een dikke laag schuim van tien centimeter die zeer goed isoleert en verbruiken nauwelijks energie. Met enkele zonnepanelen kunnen de bewoners het hele jaar in hun onderhoud voorzien.

Koepelvormige huizen van islolatieschuim drukken het energieverbruik enorm sterk. Geen wonder met een isolatiewaarde R=90.
Koepelvormige huizen van isolatieschuim drukken het energieverbruik enorm sterk. Geen wonder met een isolatiewaarde van R-15.

Twintig jaar geleden bedacht Edward B. Dilley Sr de BioHome: een makkelijk te construeren zeer energiezuinige woning. Sindsdien is het concept steeds verder ontwikkeld en uitgebreid met andere duurzame technologie om in een woestijnklimaat te kunnen overleven.

Biohomes, die de vorm hebben van een koepel, worden gebouwd in vier stappen. In de eerste stap wordt een stalen frame in de vorm van  een geodetische koepel opgebouwd. Hieronder wordt een betonnen vloer gestort. In volgende fases wordt tussen de stalen constructie  een fijner gaas aangebracht, dat weer overdekt met plastic (met uitsparingen voor de bolvormige ramen) en tot slot een dikke laag isolatieschuim aangebracht, waar een verflaag overheen wordt gespoten om het PUR-schuim te beschermen tegen UV-straling.

De schuimlaag heeft niet verrassend met een R-waarde van 90 (in SI-eenheden: R=15) een extreem hoge isolatiewaarde. In de praktijk komt dit neer op de isolatiewaarde van een elf meter dikke massief bakstenen muur. Geen wonder dus dat het verwarmen van de schuimen koepels haast geen energie kost en vrijwel alle elektriciteit voor huishoudelijke apparatuur gebruikt kan worden.

De Bio-homes zijn oorspronkelijk ontworpen voor de woestijn in Noord-Nevada en zijn hier in staat de bewoners volledig zelfvoorzienend te maken. Zelfs water wordt uit de woestijnlucht en afvalwater gewonnen. Ook voor (half)woestijn in Zuid-Spanje en Noord-Afrika zouden deze koepels dus ideaal zijn. In gebieden met minder zonne-energie, zoals in Nederland, zal de koude winter overbrugd moeten worden met bijvoorbeeld biogas.

Ook kunnen de bio-homes voor naar Nederlandse begrippen extreem lage kosten gebouwd worden: voor vijftig- tot vijfenzeventigduizend dollar (€ 40 000-€ 55 000) staat de meest uitgebreide versie van het bio-home, compleet met zonnepanelen, composttoilet, met meer dan 120 vierkante meter woonoppervlak al op uw plek naar keuze. Door de aerodynamisch efficiënte koepelvorm is het huis opmerkelijk resistent tegen heftige stormen (al zou ik er liever geen tornado mee proberen te overleven).
De opvallende witte koepels van niet al te milieuvriendelijk (dus vocht-, schimmel- en bacterieresistent) PUR-schuim zijn uiteraard de absolute nachtmerrie van Nederlandse welstandscommissies. Daar heb je in de Noord-Afrikaanse woestijn en halfwoestijn vermoedelijk wat minder last van (daar zijn er weer andere problemen, van die vervelende kidnappende baarden bijvoorbeeld. Shit happens).

De bedenkers van Biohome hebben een zelfvoorzienende gemeenschap in Noord-Nevada gebouwd en zijn nog steeds op zoek naar meer mensen die zich daar in de buurt willen vestigen.

Plannen om een volledig zelfvoorzienend resort voor je polyandrische sekte te stichten in, zeg, Kazachstan, Siberië of Mongolië? De mannen zijn in te huren voor ongeveer vijfhonderd dollar per dag plus reis- en verblijfkosten.

Bronnen
Biohome.net
GreenDiary

Het pallethuis kan later worden uitgebouwd tot volwaardig huis.

Wonen in houtpallets

Houtpallets zijn goedkoop, sterk en overvloedig aanwezig. Geen wonder dus dat houtkratten een steeds populairder bouwmateriaal worden en in steeds meer huizen worden toegepast.

Het pallethuis kan later worden uitgebouwd tot volwaardig huis.
Het pallethuis kan later worden uitgebouwd tot volwaardig huis.

Houtpallets worden gebruikt om zware ladingen in vrachtwagens te kunnen vervoeren. Alleen al in de Verenigde Staten zijn er meer dan een miljard houtpallets, dat is ongeveer vier per Amerikaan. Hier in Europa zal het aantal per inwoner niet veel minder zijn. Huizen van houtpallets zijn snel te bouwen en zijn als het moet ook weer snel af te breken. Een huisje van drie bij zes meter kost ongeveer vierhonderd euro.

Houtpallet-huizen kunnen later worden “aangekleed” tot een meer solide, permanente constructie, die tientallen jaren mee kan gaan. Hulpverleners hebben al voorgesteld om houtpallets toe te passen in rampgebieden zoals Haïti na de enorme aardbeving van 2010. Het tijdelijke onderkomen van mensen kan dan vrij gemakkelijk worden veranderd in een echte woonwijk.

Meer informatie:
Ball State University

Verhuizen van een zeecontainerhuis heeft in ieder geval één voordeel: je hoeft niets in te pakken.

Wonen in een zeecontainer

Met hun afmetingen van zes bij drie bij drie meter zijn zeecontainers alomtegenwoordig. Er zijn naar schatting meer dan 18 miljoen zeecontainers die samen meer dan 200 miljoen keer per jaar over zee reizen. Veel zeecontainers worden daarom omgebouwd tot woning. Prijzen variëren van duizend tot vierduizend euro (nieuw). Voor enkele duizenden euro’s beschik je over een vrijwel onverwoestbaar huis.

Verhuizen van een zeecontainerhuis heeft in ieder geval één voordeel: je hoeft niets in te pakken.
Verhuizen van een zeecontainerhuis heeft in ieder geval één voordeel: je hoeft niets in te pakken.

Metaal is zeer robuust, maar geleidt erg goed warmte. Kortom: je zal de container goed moeten inpakken in isolerend materiaal. Vooral tweedehands containers zijn erg goedkoop, omdat het vaak goedkoper is de container te vervangen dan die leeg terug te vervoeren naar China.

De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.

Drijvende stad van piepschuim

De woningnood in de waterrijke Randstad rijst steeds meer de pan uit en gewetenloze makelaars en huisjesmelkers maken daar fors misbruik van. Zijn er niet slimme oplossingen te bedenken om daar wat aan te doen? Een drijvende stad in het IJmeer, bijvoorbeeld?

De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.
De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.

Woekerprijzen voor woonruimte in Amsterdam
De huizenprijzen en huren in de Randstad, vooral in Amsterdam, rijzen compleet de pan uit. Zelfs een klein kamertje van tien vierkante meter “doet” in hartje Amsterdam al gauw vijfhonderd euro. Een bedrag waar je in bijvoorbeeld Oost-Groningen een compleet huis voor kunt huren.

Dit heeft voor een belangrijk deel te maken met de rigide ruimtelijke-ordening regels in Nederland, waardoor de vele leegstaande kantoren niet tot woonruimte kunnen worden omgebouwd. Makelaars en andere dubieuze bemiddelaars maken hier behoorlijk misbruik van. Ook is het gezien de huurbescherming in Nederland en dichtgetimmerde huurmarkt niet erg aantrekkelijk om goedkope huizen voor lage inkomens te gaan bouwen.
We zijn hier eerder al ingegaan.

Tijd voor het kraken van het IJmeer
Kortom: op de overheid of het bedrijfsleven is niet te rekenen bij het oplossen van dit probleem. Het initiatief zal van de woningzoekenden zelf of creatieve out-of-the-box denkers moeten komen. De vraag: wat is er tegen om een drijvende stad te bouwen op het Markermeer? Het IJmeer zou ook kunnen maar is op dit moment al in het vizier van de ruimtelijke planners van de overheid, die hier dure eilanden op willen spuiten. Een project van de TU Delft ontwikkelt hiervoor een (veel slimmer) concept voor een drijvende stad (1).

Het kost niet erg veel geld om een drijvend huis te bouwen (tweedehands woonboten zijn al voor rond de tien- tot twintigduizend euro te koop). De hoogste kosten betalen bewoners voor de ligplaats. Als de huizen geheel zelfvoorzienend zijn qua energie, is er ook geen vaste ligplaats meer nodig, waarmee je dit probleem voorkomt.

Drijvend schip
Over drijvende pontons met daarop looppaden kunnen de bewoners zich door de drijvende stad verplaatsen. Ergens permanent aanliggen is verboden, maar als de stad permanent in beweging blijft heeft de overheid technisch gesproken geen poot om op te staan.  Bewoners reizen van en naar de stad door middel van een snelle catamaran, die ze naar een nabijgelegen trein, busstation of parkeerplaats brengt. Ook een uitstekende optie is dit te combineren met een klein, op het water landend eenpersoonsvliegtuigje.  Het elektrische model heeft een bereik van veertig kilometer. Voldoende voor een forens om tussen zijn watervilla en Amsterdam Centraal heen en weer te reizen.

Eindelijk lijkt ook de overheid wakker te wo0rden. Zo is er 1100 hectare Markermeer gereserveerd voor waterwoonprojecten(2).

Bronnen
1. TU Delft: Floating City
2. ‘Markermeer beschikbaar voor waterwonen’

Het CalEarth Institute organiseert workshops om mooie en goedkope huizen te leren bouwen van niets anders dan aarde, prikkeldraad en zakken.

Earthbag houses: paradijselijk superadobe huis van zandzakken

Koel, bijna volledig recyclebaar en letterlijk dirt cheap. Merkwaardig dus dat we het zandzakkenhuis, beter bekend als earthbag house, zo weinig zien. Maar langzamerhand komt daar verandering in…

Het CalEarth Institute organiseert workshops om mooie en goedkope huizen te leren bouwen van niets anders dan aarde, prikkeldraad en zakken.
Het CalEarth Institute organiseert earthbag house workshops om mooie en goedkope zandzakken huizen te leren bouwen van niets anders dan aarde, prikkeldraad en zandzakken. Bron: CalEarth

Stel je voor: een bouwmateriaal dat letterlijk voor het oprapen ligt. Een goede isolator. Massief en solide. Onmogelijk? Nee, zand heeft al deze eigenschappen als je het maar in zakken stopt. Met enkele duizenden met zand gevulde plastic zakken heb je een goed geïsoleerd, comfortabel en aardbevingsbestendig huis, bedacht de visionaire Iraanse architect en humanitair activist  Nader Khalili in de jaren zeventig.

In het ontwerp van earthbag houses wordt prikkeldraad als cement gebruikt. Hij boekte hier op het Iraanse platteland de nodige successen mee, tot eind jaren zeventig reactionaire islamitische geestelijken een theocratische dictatuur stichtten. Khalili vluchtte (zoals zoveel van de Iraanse intelligentsia) naar de Verenigde Staten en zette daar het CalEarth instituut op dat zijn opmerkelijke uitvinding verder ontwikkelt en promoot.

Superadobe, zoals Khalili het materiaal noemde, maakt in één klap de meeste bouwmaterialen overbodig. Ook een dak is niet nodig: het huis kan worden gebouwd als een iglo, met enkele uitsparingen er in voor ramen en ventilatie. Kortom: voor belachelijk lage kosten en met een minimale milieubelasting pak je zo het huisvestingsprobleem op oogstrelende wijze aan. Wil je het huis afbreken, dan hoef je alleen maar de zakken leeg te gooien en kan je ze hergebruiken of verbranden.

Meer informatie
CalEarth Institute
Leer om te bouwen met superadobe

Levend huis Fab Tree Hab

Een huis is duur en kost veel onderhoud. Een boom niet. Je hoeft niets te doen en hij wordt elk jaar groter. Geen wonder dat er slimmeriken met groene vingers hebben nagedacht over levende huizen, zoals de Fab Tree Hab.

Wij mensen zijn een ongeduldig soort. Daarom vinden wij het meestal prettiger om bomen om te hakken en daar een huis van te bouwen, dan bomen zo te leiden dat ze in de vorm van een huis groeien. Dit, terwijl we als we lang genoeg vooruitplannen, dat heel goed kunnen doen. Want voordat een pasgeboren kind een huis nodig heeft, ben je al weer twintig jaar verder. In die tijd is een boom redelijk volgroeid. Ook overheden, en woningbouwverenigingen kunnen doen. want het is redelijk nauwkeurig bekend hoeveel kinderen er worden geboren, en dus ook hoeveel huizen er over twintig jaar nodig zijn.

Levend huis: de Fab Tree Hab

levend huis fab tree hab
Elke fase kent tussenstappen van vijf jaar. Na vijfentwintig jaar worden de takken gevlochten en is het huis bewoonbaar. Bron: dr. Mitchell Joachim, CC-BY-2.0

MIT architect Mitchell Joachim van de Media Lab’s Smart Cities groep heeft een levend huis bedacht, dat in de tropen in enkele jaren bewoonbaar is. In gematigde streken gaan hier enige decennia overheen, tenzij je gebruik maakt van snel groeiende soorten als de Paulownia tomentosa boom.  

Dit is de snelstgroeiende boom ter wereld. Deze kan aan worden gevuld met langzamer groeiende, maar duurzamer soorten als de Quercus robur of boseik die op termijn de functie van de snelgroeiende soort over kunnen nemen.

Boom wordt huis

Gedurende de eerste jaren worden de bomen als een boog naar de grond gebogen. De open vlakken worden met gevlochten levende takken opgevuld. De open ruimtes die daartussen overblijven worden afgedicht met leem, waarin openingen voor ramen worden uitgespaard en plantjes worden gepoot. Dit biedt voldoende isolatie. Naarmate de boom het leem doorwortelt, wordt het ook sterker. En wordt het huis steeds meer een levend huis.

Ramen op het zuiden en ventilatieopeningen houden het huis het hele jaar door bewoonbaar. Uiteraard heeft de ontwerper ook gedacht aan biologische afvalwaterzuivering.

Het Fab Tree House heeft één nadeel: je moet er wel heel erg veel geduld voor hebben. Aan de andere kant: dat moet je ook hebben voor je die tophypotheek hebt afbetaald. En wat is leuker? Elke maand een afschrift van de bank of elke maand een nieuwe twijg of bloem?

Aanpassingen maken het levende huis Fab Tree Hab sneller bewoonbaar

Aan de andere kant: het ontwerp kan in principe aangepast worden, zodat het huis sneller bewoonbaar is. Daarvoor kan je tijdelijke scaffolds gebruiken, die je weg haalt op het moment dat de boom groot genoeg is om de draagfunctie over te nemen. Of de scaffolds zijn biologisch afbreekbaar.

Meer informatie over dit unieke levende huis concept vind je bij Mitchell Joachim op zijn website, en natuurlijk bij de man zelf. Een huis met een negatieve CO2 footprint, en wat dat betreft ook nog eens heel prettig om in te wonen, wie wil dat nou niet liever dan een brok beton of een aquarium?

Bron:
MIT Technology Review

Fab Tree Hab, Mitchell Joachim

fab tree hab levend huis
Het Fab Tree House is een levende woning. Ecologischer kan niet en onderhoud is ook geen punt. Wel moet je erg veel geduld hebben. Bron: vrij naar Mitchell Joachim
Floating Ark Concept door Remistudio

Drijvende huizen ultieme oplossing broeikaseffect

Let’s face it. We wonen weliswaar in een met pijn en moeite drooggelegd moeras, maar de zee heeft haar hongerige blik reeds op Nederland gericht. Voor een deel door een verwachte zeespiegelstijging, maar ook voor een belangrijk deel omdat Scandinavië terugveert en Nederland wegzakt. We kunnen natuurlijk onze dijken nog verder ophogen tot we in een soort grote badkuip leven en als razenden gaan pompen, maar we kunnen ook ons aanpassen aan de veranderende omstandigheden.

Tijd dus voor een paradigmaverandering, vinden veel ingenieurs bij onder meer Rijkswaterstaat. Hoe zouden Nederlandse woonwijken er uit zien als water een grotere rol zou pelen dan nu? Een paar sfeerimpressies.

Woonboten bieden al eeuwen lang onderdak aan duizenden mensen. Vroeger een armeluisoplossing, tegenwoordig gewilde statusobjecten.
Woonboten bieden al eeuwen lang onderdak aan duizenden mensen. Vroeger een armeluisoplossing, tegenwoordig gewilde statusobjecten.

Dit Duitse ontwerp uit Hamburg kan in allerlei configuraties gelegd worden. Je eigen privézwembad naast het huis? Geen punt...
Dit Duitse ontwerp uit Hamburg kan in allerlei configuraties gelegd worden. Je eigen privézwembad naast het huis? Geen punt...

De Waterpod, gelegen in de rivier de Hudson vlak bij New York, is volgens de bedenkers geheel zelfvoorzienend in energie.
De Waterpod, gelegen in de rivier de Hudson vlak bij New York, is volgens de bedenkers geheel zelfvoorzienend in energie.

Floating Ark Concept door Remistudio
Floating Ark Concept door Remistudio

Solar floating house, ontworpen door Orhan Cileli
Solar floating house, ontworpen door Orhan Cileli

Snel klaar met opruimen, stoken kost een prikje en geen dure hypotheek. Geen wonder dat minihuisjes steeds populairder worden.

Huisje kleiner dan tien vierkante meter

Klein wonen heeft grote voordelen: minder gasgebruik, geen dure hypotheek nodig en je bent nooit meer wat kwijt. Ook is je milieubelasting veel lager. Geen wonder dat extreem kleine huizen steeds populairder worden.
Uiteraard staan welstandscommissies en andere weinig visionaire organisaties waardoor ons land wordt geteisterd op hun achterste benen, maar creatieve miniwoners zijn niet voor één gat te vangen. Zo zijn er geen regels voor de minimale grootte van caravans en zo’n klein huisje is natuurlijk snel van een paar wielen te voorzien.

Het vereist veel creativiteit om de beperkte ruimte in een klein huisje optimaal te benutten. Maar omgekeerd, dat vereist je hoofd boven water houden nadat je een wurghypotheek hebt moeten afsluiten voor een kasteel, helemaal. En dat is een stuk minder leuk.

Bron
Tumbleweed Houses

Rondleiding in een minihuisje

Deze kubus van ongeveer anderhalve meter groot herbergt een complete disaster unit.

Kubus wordt opblaashuis

Deze kubus van ongeveer anderhalve meter groot herbergt een complete disaster unit.
Deze kubus van ongeveer anderhalve meter groot herbergt een complete disaster unit.

Wil je je huis mee kunnen nemen zonder geknoei met stokken, terwijl je toch van alle elementaire gemakken bent voorzien? Een oplossing klaar hebben staan op het moment dat een aardbeving, verwoestende oorlog of tsunami je huis heeft weggevaagd? Dan is de LifeCube misschien wat je zoekt.

De LifeCube, in opgevouwen toestand een kubus met ribben van anderhalve meter breed, is ideaal voor de echte comfortzoeker. In de kubus zit naast het opblaasbare huis, twee luchtbedden, een gasfornuis, voedsel, water en zelfs een toilet. De bedenkers uit het door aardbevingen geteisterde Californië proberen nu hun huis aan hulporganisaties en survivalists die op alles voorbereid willen zijn, te slijten.

Ons lijkt hij ook ideaal voor luie kampeerders, festivalbezoekers of studenten die geen kamer kunnen krijgen in de zomer. De LifeCube in de meest luxe uitvoering verwisselt van eigenaar voor ongeveer tienduizend Amerikaanse dollars. Zo, laat nu 2012 (of een andere onheilsprofetie) maar komen…

Bron: LifeCubeinc.com