De techniek gaat sneller dan ooit. Steeds meer wordt ook ons eigen lichaam verbouwd. Lopen er over honderd jaar nog normale mensen rond? Juan Enriquez probeert hierop antwoord te geven.
Ons lichaam verandert heel langzaam onder invloed van de evolutie. Daar gaat de komende honderd jaar verandering in komen. Met CRISPR kunnen we ons DNA verregaand editen, we kunnen over enkele jaren de meeste organen met een 3D-printer uitprinten, in de iets verdere toekomst zullen we een geheel vormen met een zwerm nanomachines. We zouden dan in principe over de oppervlakte van de maan kunnen lopen, of over de bodem van de oceaan. Wanneer houden we op mens te zijn,en beginnen we een machine te worden?
Hoe zal het leven zijn als cyborg? Auteur: Pete Linforth
Thomas Thwaites nam zich voor een bijzondere uitdaging aan te gaan. Hij maakte een broodrooster uit ruwe grondstoffen. Als basismodel gebruikte hij een goedkoop broodrooster van een tientje. Geen probleem, zou je zeggen,voor een apparaat dat door een goede fabrieksarbeider in misschien een half uurtje in elkaar wordt geschroefd. Dat bleek akelig tegen te vallen, en op zijn achterhoofd gevallen was Thwaites bepaald niet…
Werkelijk alle onderdelen die nodig zijn voor een functioneel apparaat, zoals staal, gloeielementen en draad, smeedde hij uit grondstoffen die hij zelf won uit erts en andere natuurlijke grondstoffen. Na maanden zwoegen lukte het Thwaites om zijn broodrooster aan de praat te krijgen. Althans: voor vijf seconden.
De consequenties hiervan zijn uitermate verontrustend. Ons productiesysteem is zo geglobaliseerd, dat er geen producten zijn die in één geografisch gebied kunnen worden gemaakt. Alleen staten die te leiden hebben gehad van internationale sancties, zoals Iran en Noord-Korea,zijn op industrieel gebied grotendeels zelfvoorzienend. Als dit systeem om welke reden dan ook in elkaar stort, een EMP-aanval of zonnevlam bijvoorbeeld, hebben we echt een probleem.
Maanden zwoegen leverde dit broodrooster op.Het kostte Thwaites meer dan 1100 pond om het te maken uit de ruwe grondstoffen.
Uit onderzoek blijkt dat culturen kunnen worden gekarakteriseerd aan de hand van een zestal cultuurdimensies. Verschuivingen hebben politieke veranderingen tot gevolg. Kunnen hiermee verkiezingsuitslagen worden voorspeld?
Wat is het Hofstedemodel?
De Nederlandse organisatiepsycholoog Geert Hofstede deed in de jaren zeventig onderzoek naar de bedrijfscultuur in diverse internationale vestigingen van computergigant IBM. Uit statistische analyse van de antwoorden op vragenlijsten omtrent bedrijfscultuur bleek dat de vragen in vier, later uitgebreid naar zes clusters kunnen worden ondergebracht. Deze zijn:
masculiniteit(MAS),
machtsafstandsindex (PDI),
onzekerheidsvermijdings (UAI),
individualisme (IND),
langetermijndenken(LTO) en
Toegeeflijkheid (indulgence): de mate waarin genieten van het leven belangrijk is in een samenleving.
Deze resultaten zijn later uitgebreid naar generiek onderzoek binnen het gehele land en ook naar andere landen uitgebreid. Op dit moment is van de meeste landen onderzocht hoe het land scoort op de zes genoemde dimensies.
Cultuurverschillen tussen Nederland en België
Bron: gegenereerde grafiek van geerthofstede.nl
Nederland en België, bijvoorbeeld, spreken weliswaar grotendeels dezelfde taal, maar wijken wat cultuur betreft behoorlijk sterk af. Wat ook verklaart,waarom de Belgen Nederlanders meestal lomp en te direct vinden, terwijl Nederlanders de neiging hebben Belgen als sulletjes af te schilderen.
In werkelijkheid is bijvoorbeeld de machtsafstand in België veel groter dan in Nederland. De informele Nederlandse omgangsvormen wijken nogal sterk af van de hiërarchische relaties in België. Daardoor zal een Belg zich minder snel over iets uitspreken dan een Nederlander. België is ook een masculiener land dan Nederland, wat zich uit in een hardere, zakelijke omgang – in België wordt daarom bijvoorbeeld vaker gestaakt dan in Nederland. Ook zoeken Nederlanders veel meer risico’s op dan de voorzichtige Belgen.
Verband tussen politiek en cultuurdimensies
Aan elke van de zes cultuurdimensies hangen bepaalde ideeën over hoe de samenleving het beste kan worden geregeld. Partijen, waarvan het programma inspeelt op deze ideeën, zullen het populairst zijn. Zo is in een masculien, individualistisch land als de VS wapenbezit een natuurrecht, waar de gemiddelde Nederlander er juist van gruwt. Belgen, die veel masculiener zijn, hebben minder moeite met vrij wapenbezit.
Politieke verschuivingen en de gevolgen op de cultuurdimensies
Hofstede en andere onderzoekers die met dit model werken, doen ook longitudinaal onderzoek: onderzoek over de tijd. Zo blijkt in de meeste landen LTO, de lange-termijn oriëntatie toegenomen te zijn. Een opmerkelijke uitzondering is Pakistan. Dit hangt samen met de sterke opleving van het islamisme. Lange-termijn oriëntatie is op de fysieke wereld georiënteerd. De toenemende religiositeit uitte zich daarom in een lagere LTO. In de rest van de wereld neemt het belang van religie juist af, waardoor de LTO stijgt.
Een andere, wereldwijde trend is de toenemende feminisering. Dit verklaart waarom in de VS links steeds sterker wordt en de Republikeinse Partij in een existentiële crisis verkeert en een uitgesproken masculiene kandidaat als Donald Trump zoveel emoties oproept. In Nederland hangt de opkomst van de PVV samen met een toename van de onzekerheidsvermijding.
Medio 2016 staan de geldpersen in de belangrijke economische blokken EU, USA en Japan roodgloeiend. Er is zelfs sprake van een negatieve rente. Toch is de fut verdwenen uit de economie en werkt dit wondermiddel niet meer. Misschien moeten we de oplossing voor dit overschot buiten de aarde zoeken, zegt een analist.
Overproductie van kapitaal
Het probleem op dit moment is vraaguitval. Ouderen van de babyboomgeneratie hebben enorme hoeveelheden kapitaal gespaard voor de oude dag, terwijl er minder kinderen werden geboren. Het gevolg is dat er veel inactieve ouderen tegenover weinig werkenden, leners en consumenten staan. Wat ook niet helpt is de toenemende onzekerheid in de wereld door het opkomende islamitisch terrorisme. Dit remt uitgaven en investeringen, maar isminder belangrijk dan het demografische probleem. Alleen een radicaal andere manier om de economie te organiseren kan dit probleem structureel oplossen.
De financiële zeepbel is verveelvoudigd in omvang sinds 1990. Bron/copyright: Macquairie Research
Investeren, maar waarin?
In de rijke landen hebben de oudere mensen zo ongeveer alles al wat ze willen hebben. Die geven hun geld dus weinig meer uit. Er zijn minder arbeiders nodig, waardoor arbeid (en dus mensen) steeds minder waard worden. Het gevolg: structurele werkloosheid, dalende lonen, mensonterende taferelen. Volgens het model van Turchin zal dit naast het enorme leed, ook leiden tot oorlogen of burgeroorlog. Hierdoor zullen veel mensen sterven en zal er veel infrastructuur kapot gaan, waardoor er weer veel werk ontstaat. Zoals bekend, doen politici als Obama, Timmermans en Merkel er alles aan om zowel de kans op een burgeroorlog (import van traditionele islamieten, waaronder veel ISIS-aanhangers) als op een oorlog met Rusland flink te vergroten. Deze weg, die miljoenen mensen het leven zal kosten, moet voorkomen worden zolang we dat nog kunnen.
Dan maar de ruimte in: space, the final frontier Al in 2012 noemden wij op Visionair de ruimte als de plaats waar we een redelijke, en op termijn enorme return on investment kunnen verwezenlijken zonder dat we het kwetsbare ecosysteem van de aarde verwoesten. Wij zijn niet de enigen. Visionaire ruimtevaartpioniers, zoals Robert Zubrin, pleiten hier al eerder voor. Nu sluiten ook Viktor Shvets en Chetan Seth van het Macquarie global equities team, financiële analisten uit de klassieke hoek, zich aan bij de voorstanders.
Ons tweede huis? Bron: NASA
Hun plan is in essentie duidelijk. We starten niet de zoveelste verwoestende oorlog, maar een wereldwijd plan om Mars te koloniseren. Dat zal biljoenen aan investeringen opslokken en heel veel mensen aan het werk zetten. Mars One heeft een missieplan opgesteld waarbij enkele miljarden voldoende zullen zijn om zes kolonisten naar Mars te brengen – enkele reis. Elon Musk heeft het zijn levensdoel gemaakt om de mensheid naar Mars te brengen.
Shvets en Seth stellen voor dit op nog veel grotere schaal te doen dan nu. Duizenden draagraketten zullen ladingen machines, zaden en kolonisten naar een low earth baan brengen, waar ze zullen worden verscheept naar Mars. De technologie hebben we grotendeels al. In hun voorstel wordt dit een puur Amerikaans project, maar het zou voor de hand liggen ook Europa, Rusland, China en Japan mee te laten doen. Vooral de eurozone en Japan kampen met dezelfde problemen als de VS.
Opvallend is wel dat hun rapport een paar dagen uitkomt na de explosie van Musks paradepaardje, de Falcon X raket. Musk heeft nogal wat machtige vijanden gekweekt met zijn goedkope raketvluchten en het uithalen van smerige streken komt wel vaker voor in het bedrijfsleven.
Er is een plek elders in dit zonnestelsel met ongeveer aardse temperaturen, zwaartekracht en luchtdruk. Er is een dikke beschermende atmosfeer en de hoeveelheid zonlicht is ruim voldoende. Kortom: ideaal voor menselijke bewoning.
Er is alleen een klein probleempje. Deze comfortabele plek bevindt zich vijftig kilometer hoog in de atmosfeer van Venus. De oppervlakte van Venus is namelijk vermoedelijk de dodelijkste plek in het zonnestelsel. NASA heeft nu een oplossing bedacht: een drijvende stad. Hoe realistisch is dit plan? En richten we onze aandacht niet beter op Venus, dan op Mars?
De atmosfeer van Venus is volkomen onadembaar, maar bevat veel nuttige grondstoffen om bijvoorbeeld plastics van te maken. Bron: Wikimedia Commons
Living of the planet
De atmosfeer van Venus bestaat uit kooldioxide (96,5%), stikstof (3,5%), zwaveldioxide (0,015%), argon, waterdamp en zwavelzuur (sporen;zie grafiek). Hiermee bevat ze overvloedige hoeveelheden van de elementen stikstof, zuurstof, koolstof en zwavel. Alleen waterstof is zeer schaars: de schaarse aanwezige waterstof maakt deel uit van zwavelzuur en een spoor waterdamp.
Van kooldioxide en stikstof kunnen plastics gemaakt worden, zeker gezien de overvloedige hoeveelheden zonne-energie. De zonneconstante boven Venus is twee keer zo hoog als boven de aarde. Deze plastics zullen dan polycarbonaten of soortgelijke verbindingen zijn. Gezien de schaarste van waterstof en afwezigheid van belangrijke elementen als fosfor en metalen in de atmosfeer van Venus, is Venus een logische bestemming en overlaadstation voor ladingen erts en waterijs uit de planetoïdengordel. De dikke atmosfeer is namelijk ideaal om af te remmen. Kortom: verprutsen we als mensheid de grote kans om een ruimtevarende soort te worden niet, dan zullen we vermoedelijk nog veel van Venus horen in de komende decennia.
Het is verstandig om de mensheid te verspreiden over meerdere planeten, willen we niet uitsterven. Tegelijkertijd moeten we Mars niet zien als een opvolgers-wereld voor de aarde, aldus planetologe Lucianne Walkowicz.
Hier heeft ze denk ik ook groot gelijk in. We hebben al een planeet, die in veel opzichten een lot in de loterij is. Zo is onze maan waarschijnlijk de oorzaak dat de aarde niet het lot van Venus heeft ondergaan. De biosfeer van de aarde is heel erg rijk en bevat miljoenen soorten die we nog niet ontdekt hebben. Kortom: onze moederplaneet is een juweel dat we moeten blijven koesteren. Hoeveel planeten we ook met pijn en moeite zullen terraformeren: er is maar één aarde.
Mars, van ijzige woestijnwereld naar tweede planeet, waar wij mensen zonder zuurstofmasker rond kunnen lopen. De droom van velen.
Liefjes buiten de deur, partnerruil en andere vernuftigheden. Menig deelnemer aan een monogame relatie maakt rare bokkensprongen om aan het gerief te komen. Andere monogame koppels, al is het een minderheid, blijven verslaafd aan elkaar. Wat is hun geheim?
Evolutiebiologen stellen dat we instinctief elkaar na een paar jaar gaan vervelen, omdat zo de kans groter is dat we met een andere partner kinderen krijgen. Dat spreidt het genetische risico. Als je eerste partner drager is van een erfelijke ziekte, heb je in ieder geval nog een gezond kind met de andere. Allemaal erg leuk voor de zelfzuchtige genen in ons DNA, maar minder leuk voor ons persoonlijk. Een scheiding betekent een persoonlijk drama, ook voor eventuele kinderen. Hoe kunnen we ons genetisch materiaal een loer draaien en toch ons leven lang gelukkig blijven bij dezelfde partner, terwijl in bed de vonken er vanaf vliegen?
Deze jonge man en oudere vrouw maken een lange middelvinger naar de dictaten van het DNA.
Oudjaarsnacht 2015 op 2016 bleek in veel grote steden in Duitsland en andere Europese landen uit te draaien op een nachtmerrie voor veel vrouwen. De laatste stad van zaken: bijna vijfhonderd aangiften van aanranding, waaronder meerdere van verkrachtingen. Volgens ooggetuigen en politie, zijn de daders vooral asielzoekers uit overwegend islamitische landen. Wie organiseerde dit?
Wat is nu bekend over de verkrachtingsgolf?
Groepen van vele honderden jonge mannen met overwegend islamitische achtergrond, die deel uitmaakten van de migrantengolf einde 2015, verzamelden zich op centrale pleinen in onder meer de steden Keulen, Berlijn, Hamburg, Bielefeld, Stuttgart (DE), Wenen, Helsinki, Kalmar (Zweden) en Zürich (Zwitserland). Daar begonnen ze massaal jonge vrouwen te omringen, vervolgens seksueel lastig te vallen en in enkele gevallen zelfs seksueel binnen te dringen. Een in de Arabische wereld al langer bekend fenomeen. De politie was pas na enkele uren in staat het geweld te stoppen. De politiek correcte Duitse autoriteiten en main stream media probeerden het nieuws eerst in de doofpot te stoppen, maar sociale media en alternatieve nieuwskanalen maakten deze pogingen tot censuur zinloos. Er zijn meer dan vijfhonderd aangiften door vrouwelijke slachtoffers ingediend.
Waarom plegen Europeanen weinig groepsverkrachtingen?
Op veel plaatsen in de wereld komt de bevolking massaal op pleinen bijeen om de komst van het nieuwe jaar te vieren. Zo ook in Duitsland. Oudejaarsvieringen zijn synoniem aan vuurwerk en vaak vandalisme, maar massale aanrandingen en groepsverkrachtingen zijn vrij zeldzaam. Dit komt omdat verkrachting in de Europese cultuur voornamelijk door individuele mannen plaatsvindt: er kleeft een sterk sociaal stigma aan verkrachting. De volkswoede richt zich massaal tegen verkrachters.
Seks en de positie van de vrouw in de islamitische cultuur
Dat groepsverkrachtingen in de islamitische cultuur wel veel voorkomen, heeft te maken met de islamitische opvattingen over seksualiteit en man-vrouw verhoudingen. Kort samengevat: de vrouw staat onder “bescherming” van een man. Dat kan haar vader zijn, ander mannelijk familielid of, als ze getrouwd is, haar man. Deze zogeheten bescherming kan gezien worden als een vorm van slavernij. De islamitische wereld kent ook de bruidsschat, de mahr. Alleen als een jonge man deze doorgaans forse bruidsschat ophoest, kan hij trouwen, waardoor hij de seksuele gebruiksrechten over een vrouw verwerft. Voor jonge werkloze mannen zijn daarom alleen homoseksuele contacten, een loslopende toeriste of seks met dieren als geiten mogelijk. Ook kent de islamitische samenleving het polygyne huwelijk (een man met meerdere vrouwen), waardoor er een structureel tekort aan sekspartners is voor jonge mannen.
De aanrandingen in Keulen wekken de nodige woede bij de Duitse bevolking.
“Gelukkig” biedt de islam een uitweg voor dit probleem. Vrouwelijke zogeheten ongelovigen mogen als seksslavin genomen worden, als hun land in oorlog zijn met “de islam”, en, zoals bekend, dat is nogal snel het geval. Technisch gesproken zijn bijvoorbeeld Nederland en België ook in oorlog met “de islam”, omdat de Nederlandse luchtmacht bommen op IS-doelen in Irak laat vallen. Duitsland levert wapens en training aan Koerdistan, waarmee de seculiere Koerden IS bevechten. Dit maakt in islamitische ogen Duitse, Nederlandse en Belgische vrouwen geschikte slachtoffers. Zowel de koran (23:6) als de hadith zijn erg expliciet over de seksuele rechten die moslimmannen over ongelovige seksslavinnen hebben.
Het is dus niet erg moeilijk om jonge moslimmannen aan te zetten tot groepsverkrachtingen.
Wie zit achter de massaverkrachtingen?
Opvallend is dat de massale verkrachtingen op meerdere plaatsen tegelijkertijd plaatsvonden. Er werden bij verdachten briefjes aangetroffen met vertalingen in vulgair Duits van teksten als: ik wil seks met je hebben en: trek je kleren uit, wat erop duidt dat de daders vooraf al van plan waren toe te slaan.
Uit dit bij arrestanten aangetroffen briefje blijkt voorbereiding en opzet.
De NOS haalt de meest voor de hand liggende theorie aan: het ging om criminele, kansloze asielzoekers uit veilige landen als Marokko en Algerije (die dan ook een motief hebben: uit wraak de zaak verpesten voor wél kansrijke asielzoekers uit bijvoorbeeld Syrië). Hiertegen pleit dan weer het hoge aandeel Syriërs onder de arrestanten.
Volgens de Duitse justitie werden de massaverkrachtingen gecoördineerd. Gezien de fel oplaaiende emoties, zou dit op zich een effectieve psy-op kunnen zijn geweest. Het door Nederlandse overheidssubsidies overeind gehouden linkse VARA-blog Joop pakt breed uit met de usual suspects: extreem rechts. Deze theorie is minder aannemelijk. Hoewel deze weerzinwekkende verkrachtingen een droomscenario vormen voor vreemdelingenhaters, beschikt extreem-rechts niet over een uitgebreid informantennetwerk onder asielzoekers. De Duitse geheime dienst Bundesnachrichtendienst (BND), met het hoofdkwartier in het conservatieve, nu door asielaanvragers overspoelde Beieren, beschikt daarentegen wél over veel contacten in de islamitische wereld. Bekend is dat binnen de BND en andere Duitse veiligheidsdiensten, overigens met reden, grote zorgen bestaan over de ontwrichtende effecten van de asieltoestroom. Een BND-psyop zou daarmee een plausibeler scenario zijn, maar vermoedelijk intellectueel wat te hoog gegrepen voor de reljournalisten van Joop.
Een tweede duidelijke belanghebbende bij deze rellen is Islamitische Staat. Militair gezien staat IS nu met de rug tegen de muur. Zowel Koerdistan als Irak boeken de ene overwinning na de andere tegen de terreur-entiteit en nu de weinig zachtzinnige Russen in Syrië ingrijpen en de Turkse steun aan IS wegbombarderen, ziet het er somber uit voor het kalifaat. Oplaaiende haatgevoelens tegen islamieten maakt de kansen groter dat er conflicten uitbreken tussen de islamieten en niet-islamieten in Europa. Dat levert meer rekruten op: de “grijze zone” verdwijnt. Ook wordt Europa zo verzwakt. IS beschikt over een zeer geolied netwerk van agenten binnen en buiten de asielzoekerscentra. Naar schatting enkele duizenden IS-strijders zijn nu in Europa. Het zou voor IS niet erg moeilijk zijn een dergelijke actie op touw te zetten. Dit is hiermee de sterkste kanshebber onder de samenzweringstheorieën.
Manhattan, het hoofdeiland van New York, onderwater. Central Park is helemaal verdwenen.
Climate Central nam deze zes beroemde toeristische plekken overal ter wereld onder handen om te laten zien wat de gevolgen zijn als de temperaturen wereldwijd met twee tot vier graden stijgen.
Op dit moment is één graad temperatuurstijging al bereikt. Dit is het gevolg van het toenemen van het CO2-gehalte in de onderste 10 km van de atmosfeer van 280 tot 400 ppm. Een hogere temperatuur betekent niet alleen dat poolijs gaat smelten, maar ook dat het volume van de oceanen groter wordt. Warm water neemt per kilogram meer ruimte in beslag dan koud water (vanaf 4 graden; daaronder vormen zich beginnende ijskristallen en neemt de dichtheid juist weer iets af bij lagere temperatuur). Op dit moment merken we nog niet veel van de zeespiegelstijging, 20 cm sinds 1900, maar dat komt omdat de oceanen nog aan het opwarmen zijn. De grootste stijging moet nog komen, met vervelende gevolgen voor kustbewoners.
Hieronder de voorspellingen van Climate Central. Beweeg de slider om het verschil tussen twee graden toename en vier graden toename in gemiddelde wereldtemperatuur te zien.
Oud worden maakt gelukkig. Dat is de ondubbelzinnige uitkomst van onderzoek naar de psychische effecten van onder worden, zegt psychologe Laura Carstensen. Ook zijn ze tevredener en hebben een positievere kijk op de wereld. Daarom is het goed nieuws dat we steeds ouder worden. Heeft de vergrijzing toch vooral een zilveren rand?
Sinds het begin van vorige eeuw is de gemiddelde levensverwachting gestegen van rond de vijftig, tot rond de tachtig jaar nu. In de toekomst, verwachten vooraanstaande gerontologen als Aubrey de Grey, zouden we wel eens helemaal niet meer dood hoeven te gaan. Op naar een lange, gelukkige toekomst? Ik denk het, als we tenminste wat prioriteiten kunnen stellen.
Nu we steeds ouder worden, worden we ook steeds gelukkiger. Bron: Wikimedia commons.
