Visionaire projecten

De toekomst van onze economie deel 2

Met de huidige ontwikkelingen in het economische systeem is een update op de toekomst van onze economie wellicht op zijn plaats. In het eerste deel (De toekomst van onze economie) is een uitgebreide analyse gemaakt van de weeffouten in het huidige systeem die onvermijdelijk tot de eigen ineenstorting ervan leiden. Ook is aan bod gekomen dat de waarde van geld voor ons voortbestaan niets anders is dan de functie van ruilmiddel tussen mensen die zo hun ideeën, producten, en diensten met elkaar kunnen uitruilen. Het wordt zo duidelijk dat de echte waarde van een economie zit in de mensen en de kennis en kwaliteiten die zij hebben, de grondstoffen die ze bezitten en de zinvolle producten die ze hiermee kunnen maken.

In dit artikel vooral ook weer een boel achtergrondinformatie zodat mensen voor zichzelf een idee kunnen krijgen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Vreemd genoeg zijn namelijk geen van de documentaires uit het vorige of uit dit stuk ooit ook maar ergens in de Main Stream Media behandelt of verschenen terwijl ze op het internet miljoenen bezoekers hebben. Wellicht dat de overheid u niet wil verontrusten en wellicht dat ze zelf eigenlijk helemaal geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Het lijkt in ieder geval verstandig om mensen zo goed mogelijk te informeren zodat we kunnen begrijpen waarom het mis gaat. Alleen op die manier kun je namelijk wat leren.

Als eerste video anderhalf uur Willem Middelkoop, de man die al lange tijd met rationele analyse voorspellingen heeft gedaan over hoe het economisch systeem in elkaar zal zakken.  En interessant genoeg krijgt hij tot nu toe, helaas ook tegen zijn zin in, continue en veelvuldig gelijk. In deze uiteenzetting gaat hij op veel aspecten en de weeffouten van het huidige systeem in. Je begrijpt het systeem een stuk beter en we leren ook dat Nederland zelf helemaal niet zo onschuldig is aan de problemen in het systeem dan we soms denken.

Hoewel de instorting van het huidige systeem op de korte termijn niet leuk is, geeft het wellicht wel de ruimte om een veel beter en slimmer economisch systeem op te zetten. Ons economische systeem is namelijk nog een erfenis uit de tijd van koningen en keizers waar macht uiterst gecentraliseerd was in de handen van een zeer kleine elite. Van oudsher zijn eigenlijk drie groepen met elkaar versmolten geraakt. De heersers van een land (huidige politici), de beheerders van het geld van de bevolking van dat land oftewel de banken en als derde partij het leger en de industrieën hieromheen. Als een koning of keizer het onfortuinlijke en vaak domme idee in zijn hoofd kreeg om andere landen aan te vallen had deze hiervoor geld nodig. Banken hadden dit en gaven relatief graag dat geld aan de heersers omdat als de koning het niet kon terugbetalen er een hele bevolking was die mocht opdraaien voor de kosten. Immers de koning schroefde de belastingen wat omhoog en voilà. Een veel grotere zekerheid is moeilijk te krijgen voor een bank die geld wil verdienen. Oorlog zijn vaak goede zaken geweest voor banken. Dat het leger en de industrie en diensten hieromheen ook graag meegingen in dit systeem moge duidelijk zijn, immers meer werk en verdiensten voor hun.

Vreemd genoeg is dit systeem tot nu toe helaas nog grotendeels hetzelfde. Amerika en Europa voeren inmiddels al bijna tien jaar oorlog in het Midden-Oosten, de belastingbetaler betaalt de rekening en de bedrijven die wapens produceren en de oorlog verder van diensten voorzien, doen goede zaken. Cheney en zijn bedrijf Halliburton zijn hier wellicht de meest omstreden en duidelijke voorbeelden van. Maar elke onderzoeksjournalist die zich ook eens in de Europese wereld van oorlogsdienstverlening en wapenproducenten verdiept zal wellicht ook interessante connecties tussen politici en deze industrieën vinden.

Interessant genoeg lijkt  namelijk precies hetzelfde momenteel  ook in Griekenland te gebeuren. De Griekse bevolking heeft zelf een documentaire gemaakt met de titel Debtocracy, die laat zien dat het geld wat er tot nu in Griekenland is gepomp aan hulpsteun niet naar onderwijs, ziekenzorg of naar wetenschappers en ingenieurs is gegaan, allemaal strategieën om het voortbestaan van een land op de lange termijn te verbeteren,  maar dat heel veel van dit het geld direct naar Duitse en Franse wapenfabrikanten is doorgesluisd. Verder wordt het ook vrij duidelijk dat de Griekse burgers erg weinig zin hebben om nog langer het slachtoffer te zijn van dit systeem en de kans dat Griekenland het geld ooit terug wil of kan betalen is zoals inmiddels ook overal in het nieuws is, verwaarloosbaar.

Na al deze verhalen over het huidige economische systeem wat in dit soort uitwassen eerder tegen het voortbestaan van de mens als voor het voortbestaan van de mens lijkt te werken, is het nu waarschijnlijk dan ook de tijd om een beter en slimmer alternatief op te zetten. Ad Broere heeft hier een aantal interessante boeken over geschreven, zijn laatste boek draagt de titel: Ending the Global Casino. Wat verfrissend is, is dat hij het schuldigen aanwijzen voorbij is en vooral met voorstellen en concrete voorbeelden komt wat we nu zelf al kunnen doen om onze economische situatie meer zelf in handen te krijgen. In onderstaande interview met hem vele verfrissende ideeën en de oproep om als mensen zelf de verantwoordelijk in handen te nemen en vooral niet te wachten op de belanghebbers van het huidige systeem. Zij zullen de verandering niet teweeg gaan brengen omdat ze volledig ingekapseld zijn in de de box en dan is het moeilijk buiten de box te denken zelfs al zou de kunde en welwillendheid er zijn.

Om zijn voorbeeld te volgen en oplossingen aan te dragen waar mensen zelf mee aan de gang kunnen hieronder een aantal interessante initiatieven die een interessant alternatief of aanvulling kunnen zijn op het huidige systeem in moeilijkheden.

  • Als eerste is permacultuur een interessant systeem wat mensen kennis verschaft om zelf hun omgeving te ontwerpen. Hierin komen de basisbehoeften zoals, voedsel, schoon drinkwater, sanitatie, energie producerende huizen, duurzame economische systemen allemaal aan bod. Kijk op  de website van permacultuur Nederland om meer over dit ontwerpsysteem te leren. Er zijn gratis cursussen te downloaden, er is uitgebreide informatie over eetbare planten, informatie over hoe er met duurzame energie huizen kunnen worden gebouwd volledig zelfvoorzienend zijn in energie, etc. Transition Towns vormen op deze principes lokale groepen die gezamenlijk aan de slag te gaan voor een toekomst die minder afhankelijk is van olie, en meer veerkracht voor de gemeenschap probeert te realiseren op gebieden als voedsel, ecomie en het gebruik van lokale duurzame energie.
  • Als tweede voorbeeld: spullendelen is een website die mensen stimuleert spullen met elkaar te delen. Dat is beter voor het sociale contact in de buurt, de portemonnee en het milieu. Lid worden is gratis en er zijn inmiddels al duizenden spullen te leen.
  • Recentelijk is hier ook het initiatief voor een zaden en plantenbank van en voor alle Nederlanders begonnen. Het wat en waarom van dit idee staat uitgelegd in dit artikel op Visionair.
  • Strohalm doet al lange tijd onderzoek naar alternatieve en aanvullende economische systemen. Hun verschillende experimenten in binnen en buitenland, hun ideeën en software om lokale ruilkringen op te starten (LETS) zijn te vinden op hun website.
  • Het Equi project is ook een interessant experiment van een nieuwe vorm van een economisch systeem. Op de site omschrijven ze het als volgt.
    Equi-toegang betekent: gelijke en onvoorwaardelijke toegang tot het leven. Genoeg, gelijke, en onvoorwaardelijke toegang tot het leven, door een betaalmiddel te gebruiken waar iedereen evenveel toegang toe heeft en dat is gebaseerd op onze eigen aanwezigheid op aarde.
  • Als laatste is er een grote verzameling van alternatieve en aanvullende economische systemen te vinden op Wikipedia.

Meer ideeën zijn uiteraard van harte welkom. Met deze kennis en plannen kunnen we in plaats van in paniek te raken nadenken en werken aan oplossingen waarmee we zulk soort economische crashes ook op de lange termijn kunnen gaan oplossen.

Esperanto, de praktijk

Als laatste artikel over Esperanto een stuk praktijk. (Zie eerdere artikels 1, 2 en 3) Toen Zamenhof de taal lanceerde stuurde hij naar veel mensen korte teksten in het Esperanto met wat uitleg erbij zodat mensen zelf konden uitpuzzelen wat hij had geschreven. Hierdoor bleef het niet alleen bij een mooi idee maar konden mensen direct de taal in de praktijk ervaren.

www.lernu.net is een belangrijke website waar mensen in 37 verschillende talen Esperanto kunnen leren.

Hieronder een voorbeeld van één van deze korte teksten die hij meestuurde. Hij heeft de tekst met dusdanig gemaakt dat mensen kunnen zien wat de stammen zijn en wat de verschillende uitgangsvormen zijn:

Kar-a amik-o!

Mi imag-as kia-n vizaĝ-o-n vi far-os post la ricev-o de mi-a leter-o. Vi rigard-os la sub-skrib-o-n kaj ek-kri-os: ” Ĉu li perd-is la saĝ-o-n? Je kia lingv-o li skrib-is? Kio-n signif-as la foli-et-o, kiu-n li aldon-is al si-a leter-o?” Trankvil-iĝ-u, mi-a kara-a! Mia saĝ-o, kiel mi almenaÅ­ kred-as, est-as tut-e en ordo.

Een korte uitleg kun je vinden in de film Esperanto Estas, de film heeft Nederlandse ondertiteling en in deel 4A wordt over de grammatica uitgelegd (vanaf 2 min 48) en in 4B worden een aantal voorbeelzinnen gegeven (vanaf begin), zo hoor je de taal ook gelijk. Na de korte uitleg in deze films zullen de meeste mensen alle grammatica die in het voorbeeld wordt gebruikt begrijpen. Voor de mensen die er qua woorden nog niet helemaal uitkomen kan een online woordenboek uitkomst bieden en hierbij wat tips voor de woorden met dakjes erop. (vizaĝo = gezicht, ĉu = woord om een zin vragend te maken, saĝo = verstand, almenaÅ­ = tenminste)

Nog een ander voorbeeld uit de praktijk. Na 1 les Esperanto ben je reeds in staat om zinnen van het volgende formaat en complexiteit te vormen:

1. La knabo estas en la domo.
2. Pomoj kaj piroj estas fruktoj.
3. La boato estas de la infano.
4. La folioj falas de la arboj.
5. Kio estas tio?
6. Tio estas floro.
7. Li estas amiko de sinjoro Bakker.
8. La infanoj estas en la urbo.
9. La suno brilas.
10. Ni sidas en la boato kaj li sidas sur la planko.
11. Helpman estas parto de la urbo Groningen.

Ook hier zullen de meeste mensen waarschijnlijk al grotendeels begrijpen wat er staat. Probeer deze zinnen ook eens naar het Duits, Frans of Engels te vertalen, of voor de echte taalfanaten naar het Arabisch of Kantonees, en probeer jezelf te herinneren of je ook al dit soort zinnen kon maken na 1 les in die taal. (Deze zinnen komen uit een online cursus Esperanto waar je ook de uitleg en antwoorden kunt vinden mochten die nodig zijn.) Als prijs voor degenen die het succesvol weten te vertalen, de mogelijkheid tot gratis logeeradressen over de hele wereld. Zo wordt die droom van een wereldreis ook direct veel concreter!

Het actuele reisnetwerk van Esperantosprekers over de wereld met de titel: Pasporta Servo

Tot zover deze praktijkvoorbeelden van de taal. Ik ben heel benieuwd of mensen eruit komen, of de voorbeelden als moeilijk of gemakkelijk worden ervaren en of mensen een gevoel hebben gekregen van de taal. Hier is een overzicht te vinden van hoe je Esperanto kunt leren voor de mensen die nieuwsgierig zijn geworden en interesse hebben om zich verder te verdiepen in de taal.

Visionair project: geoengineering experiment met aerosol gestart

Het wordt wat warmer en volgens sommigen moeten we ons daar erg zorgen over maken. Een manier om de hoeveelheid zonnestraling te verminderen is deze laten weerkaatsen door witte sulfaat-aerosols. Ongeveer het gevolg van een vulkaanuitbarsting. Het eerste experiment, of het überhaupt haalbaar is om duizenden tonnen materiaal kilometers de hoogte in te krijgen, is al begonnen.

Model. Bron: New Scientist
Klimaatredders of Don Quichottes? De kilometer lange tuinslang wordt gebruikt om uit te testen of dezelfde techniek ook werkt met sulfaataerosolen. Bron: New Scientist

Oktober 2011 is het tijdstip dat een groep Britse onderzoekers een één kilometer lange bovenmaatse tuinslang met een grote ballon op een kilometer hoogte brengen. Vervolgens wordt water omhoog gepompt (voor de liefhebbers: dat betekent dus een druk van honderd atmosfeer) en in de atmosfeer gesproeid. Regenen doet het in het Verenigd Koninkrijk al teveel, dus de bedoeling is niet om een regenwolk te maken.

In feite is dit experiment een ‘dry run’  voor een voorstel waarvoor sommige geoengineers pleiten: hetzelfde doen maar dan met sulfaataerosols (zwevende nanodeeltjes). Het idee erachter is dat op dit manier een schaduwwerking wordt gecreëerd die de wereldwijde opwarming tegengaat. Wel een beetje zielig natuurlijk voor al die ecologisch bewogen mensen met zonnepanelen op het dak en de planten, die nu al hun best doen het vermaledijde CO2 uit de lucht te vangen. Desalniettemin is er ondanks het zware economische weer aan de overkant van de Noordzee, twee miljoen pond in dit project gestopt.

Dit experiment is onderdeel van Stratospheric Particle Injection for Climate Engineering (SPICE). SPICE probeert ook te ontdekken  wat de ideale deeltjes zijn om als aerosol te gebruiken. Het experiment is omstreden. Aerosols dragen bij tot luchtvervuiling. Ook zullen fotochemische reacties optreden. Volgens sommige onderzoekers met akelige gevolgen voor de ozonlaag. Ook is niet bekend wat de gevolgen zijn voor wolken hoog in de atmosfeer, die ook invloed hebben op de mate waarop zonlicht wordt teruggekaatst.

Is geoengineering nodig?
Het is overigens de vraag of deze verregaande maatregelen nodig zijn. Klimaatactivisten denken weinig visionair en zien niet in hoe variabel het klimaat is op langere termijn. Het is nu nog lang niet zo warm als gedurende het laatste interglaciaal van 140 000 jaar geleden. We leven op dit moment feitelijk in een onnatuurlijke situatie, omdat Noord- en Zuid-Amerika pas sinds drie miljoen jaar aan elkaar vast zitten. Dit veranderde het patroon van de zeestromen, waardoor zich de ijskap op Groenland en de drijvende ijskap op de Noordelijke IJszee kon vormen. De Groenlandse ijskap is naar schatting overigens ongeveer twee miljoen jaar oud. De ijsbeer, waar zoveel misbaar over wordt gemaakt, is in feite een ondersoort van de bruine beer en bestaat als soort misschien 150 000 jaar[2]. Ook het kooldioxidegehalte van de atmosfeer is in feite onnatuurlijk laag.  Als de Groenlandse ijskap in zijn geheel smelt, betekent dit een zeespiegelstijging van 7,2 meter. Vervelend, maar overkomelijk.

Bronnen
1. SPICE
2. Polar bear species just 150,000 year old – Wildlife Extra News (2010)
3. Geoengineering trial gets under way – New Scientist (2011)

Genoeg van de bedilzuchtige overheden? Dan begin je toch een drijvend minilandje.

Seasteading Institute, visionair project, vrijstaat op zee

Oprichter van Paypal en fervent libertariër Peter Thiel zet nu een visionair plan door met het Seasteading Institute, de eerste libertarische staat ooit, drijvend op zee. Tot nu toe zijn alle eerdere experimenten om een libertarische staat te stichten mislukt. Zal het er nu eindelijk toch van komen?

Wat is libertarisme?
Libertarisme is een politieke filosofie die het zelfbeschikkingsrecht van de mens tot het uiterste doortrekt.
In veel opzichten is libertarisme de overtreffende trap van liberalisme. Libertariërs willen of een nachtwakersstaat (die alleen de publieke orde handhaaft, rechtspreekt en de grenzen verdedigt). Of helemaal geen staat.

Libertariërs van de eerste groep worden minarchisten genoemd. Ze zien de overheid als een noodzakelijk kwaad waarbij alleen het uiterste minimum aan de overheid overgelaten moet worden. De laatste groep, anarchokapitalisten, willen helemaal geen overheid. Ze geloven in een ‘staat’ die bestaat uit een groep individuen die zonder enige vorm van overheidsdwang samenwerken. M.a.w. een samenleving zonder overkoepelende overheid.

Linkse anarchisten willen ook geen overheid, maar erkennen ook geen privé-eigendom. Dit in tegenstelling tot libertariërs, die privébezit juist als heilig beschouwen. Anarchokapitalisten beschouwen alle belasting als roof. Ze zien de overheid als een parasitaire organisatie. De overheid, geloven ze, levert niets wat niet beter en goedkoper door ondernemers geleverd kan worden.

Minarchisten beschouwen alle vormen van belasting die worden geheven voor andere dingen dan waar een minimale nachtwakersstaat voor zorgt als diefstal. Als minarchisten hun zin kregen zou Nederland dus de belastingen met ongeveer negentig procent verlagen. Als de anarchokapitalisten hun zin kregen, zou Nederland niet meer bestaan, zouden alle ambtenaren ontslag krijgen (of overgenomen door een privébedrijf) en zou elke Nederlander een aandeel van de overheidsbezittingen krijgen.

Wat is het Seasteading Institute?

De definitie van seasteading is het koloniseren van de zee, de zee je thuis maken. Ongeveer zeven tiende deel van het aardoppervlak is zee. Seasteading stelt ons in staat ook dit deel van de aardoppervlakte te bewonen.

Dat heeft verschillende voordelen. Niet alleen is er veel meer ruimte op zee, het klimaat is ook gelijkmatiger dan op land en de bodemschatten op de zeebodem kunnen ontgonnen worden. Het Seasteading Institute is een non-profit met als doel, dit mogelijk te maken.

seasteading institute
ClubStead, een concept van Seasteading Institute

Drijvend eiland 360 km ten westen van Californië

Peter Thiel is anarchokapitalist. Hij droomt van een valuta die niet onder controle staat van welke overheid dan ook: de reden dat hij Paypal heeft opgericht. Van zijn droom van een onafhankelijke valuta, die niet door corrupte overheden of centrale bankiers kan worden gesloopt, kwam helaas weinig terecht, maar Paypal is nog steeds het succesvolste internationale betaalsysteem.

De man is miljardair, mede omdat hij geld in Facebook heeft gestoken. Peter Thiel heeft nu 1,25 miljoen dollar gedoneerd aan het Seasteading Institute, een libertarische organisatie die tot doel heeft een drijvende staat op te richten buiten de territoriale wateren van de VS. In plaats van eerdere megalomane plannen van het Seasteading Institute (want zo mag je een cruiseschip zo groot als een varende stad van miljarden dollars wel noemen) wil Thiel het deze keer simpel houden.

Wonen  in Disneyland of Appletanië

Zoals iedereen weet die als kind of volwassene wel eens een vlot heeft gebouwd, is het niet overdreven moeilijk of duur om een vlot te bouwen. Piepschuim of holle drijvers leveren de vereiste lift. Thiel’s drijvende stadsstaat is niets anders dan een heel groot vlot. Maak het vlot groot genoeg en in principe is het dan zeewaardig. Technisch is het dus geen groot probleem voor een relatief laag bedrag een enorm vlot te bouwen. Dit is wat Peter Thiel van plan is.
Je zou hiermee ook veel immigratieproblemen op kunnen lossen.

Sommige drijvende steden zullen bezit zijn van een multinational en veel weg hebben van de fabrieksdorpen die eind negentiende eeuw rond grote bedrijven als Philips of Ten Cate verrezen. Wie het niet aanstaat te moeten leven  onder het juk van, zeg, Apple Corporation of Bill Gates, kan dan verhuizen naar een andere woonomgeving. Naomi Klein heeft in haar boek No Logo overigens juist gewaarschuwd voor deze ontwikkeling.

Andere woonoorden zullen een meer libertarisch karakter hebben. Dat wil zeggen dat er veel vrijere wapenwetten en sociale regels zullen zijn dan aan land. Sowieso is het in statenloze steden op zee een goed idee over wat zware wapens te beschikken. Want voor gewapende criminelen zoals piraten is een drijvend eiland vol miljonairs, wat het Seasteading Institute wil bereiken, waarschijnlijk een gewild doelwit.

Begin je eigen utopia: Seasteading Institute

Naarmate de technologie binnen bereik komt van meer groepen, zullen er ook meer sociale groepen ‘utopia’s’ vormen. Wil je een samenleving waarin er geen bezit bestaat? Waarin vrouwen (of juist mannen) de baas zijn? Een ecologische community? Of juist (een leuk ideetje van science fiction schrijver Jack Vance) een samenleving waarin iedereen een dag miljonair mag zijn (en de overige dagen als bediende werkt voor anderen)? De zee is onbegrensd…

Zelf wil hij Thiel overigens niet in het libertarische utopia gaan wonen. Hij woont liever op het land.

Check ook onderstaande video van Patri Friedman van het Seasteading Institute, die weinig heel laat van de natiestaat.

Friedman denkt dat natiestaten wel wat concurrentie kunnen gebruiken, want ze bakken er maar weinig van.

Bronnen
1. Libertarian Island: a Billionnaires Utopia, The Week
2. Seasteading.org

Visionaire ideeën worden werkelijkheid: Nederland krijgt een berg!

Wij Nederlanders zijn helden als het gaat om het bedwingen van de natuur. Al jarenlang bouwen medelandgenoten wereldwijd dijken of leggen polders aan. Tijd voor een nieuwe uitdaging: het bouwen van een 2 kilometer hoge berg in ons eigen kikkerlandje.

Enige tijd geleden schreef Thijs Zonneveld, voormalig wielrenner en huidig journalist, bij wijze van ‘vrije denkoefening’ in een column zijn ideeën over een Nederlandse berg op. Dit leverde hem zo’n grote hoeveelheid reacties op, dat hij besloot er serieus werk van te maken. Op dit moment berekenen geologen de praktische realiseerbaarheid, zijn architectenbureaus alvast schetsen en maquettes aan het maken en wrijven sportorganisaties ongeduldig in hun handen als ze denken aan de oneindige mogelijkheden die een berg zou brengen.

Het hoogste punt van Nederland is op dit moment de Vaalserberg met 323 meter. Meer dan een heuvel is dit niet, waardoor ons land vooral als ‘vlakte’ bekend staat in het buitenland. De berg die Zonneveld voor ogen heeft is 2000 meter hoog en kan waarschijnlijk het best in Flevoland worden gerealiseerd. Hoewel er nog weinig met zekerheid gezegd kan worden, zal voor een 2000 meter hoge berg een grondoppervlak van ongeveer acht bij acht kilometer nodig zijn. En die ruimte is, bijvoorbeeld in het centrale Flevoland, zeker voor handen.

Uiteraard kost een project als deze een aardige duit. Maar het zal ook veel opleveren; een berg in Nederland is een icoon die op allerlei manieren kan worden uitgebuit. Voor wintersport hoeven Nederlanders niet meer hun geld in het buitenland uit te geven, allerlei sporten kunnen outdoor bedreven worden (denk aan klimmen, paragliden, mountainbiken, etc) en hoteleigenaren en aannemers zullen goud geld verdienen aan het uitzicht over heel Nederland. De berg zal zichzelf zodoende snel terug verdienen.

Het hele project bevindt zich momenteel nog in de prille beginfase waardoor er nog weinig met zekerheid gezegd kan worden. Ook is de website, www.diebergkomter.nl, momenteel nog in aanbouw. De komende weken zal Zonneveld ons daarom in dagblad De Pers op de hoogte houden van de vorderingen.

Ansichtkaart, ontworpen door Tim van Asch

 

Via de telefoon geeft Zonneveld aan dat in deze fase ideeën en suggesties erg welkom zijn. En zoals in de inleiding al aangegeven heeft Nederland, met de Visionairen voorop, genoeg kennis in huis de berg te realiseren. Publiciteit is een ander ding dat dit project veel nodig heeft. Met het verspreiden van dit artikel (door bijvoorbeeld op onderstaande ‘like’-knop te klikken of te tweeten) help je al een hele hoop. 

Met zijn allen kunnen wij het realiseren: die berg komt er!

Bronnen:
Persoonlijk telefonisch gesprek met de heer Zonneveld
Artikel in dagblad De Pers
Radio interview met Zonneveld op 538
Volledige ansichtkaart

Esperanto, een taal die een wereld opent

Gemakkelijk internationale vrienden maken, goedkoop op wereldreis, internationaal flirten… Het kan en gebeurt allemaal met Esperanto.

Esperanto is een taal die zeer regelmatig is en daardoor gemakkelijk is te leren. Gemakkelijker dan welke nationale taal dan ook. Met 15 minuten per dag gedurende een half jaar is de taal door eenieder onder de knie te krijgen.
Wat de taal verder bijzonder maakt is dat ze politiek neutraal is. Esperanto is niet verbonden aan een bepaald gebied, of afhankelijk van een politieke of economische machtspositie. Dit zorgt ervoor dat sprekers met verschillende moedertalen op gelijkwaardige voet met elkaar kunnen communiceren via het Esperanto.

De vlag van Esperanto is het internationale symbool van deze taal
De vlag van Esperanto is het internationale symbool van deze taal

Sommige mensen die wel eens van Esperanto gehoord hebben, zijn in de veronderstelling dat het Esperanto zijn beste tijd al heeft gehad. Of ze denken dat de taal mislukt zou zijn. Vandaar wat informatie over het ontstaan en de ontwikkeling van de taal tot nu toe om te laten zien dat Esperanto continue groei heeft doorgemaakt en ook vandaag de dag nog springlevend en zeer bruikbaar is.

De taal is in 1887 gelanceerd door de Poolse oogarts Ludwig Lejzer Zamenhof. Hij dacht dat als mensen met elkaar konden communiceren in een gemakkelijk te leren taal die nationaliteit overstijgt dit bestaande spanningen tussen hen zou kunnen verminderen.

De taal werd vervolgens verspreid over verschillende landen en in 1905 werd in Frankrijk de eerste internationale bijeenkomst met Esperanto georganiseerd. Hier kwamen Esperantosprekers van over de hele wereld op af. Deze succesvolle bijeenkomst liet zien dat Esperanto ook in de praktijk prima werkte als communicatiemiddel tussen mensen met verschillende moedertalen. Vanaf dat jaar tot op de dag van vandaag zijn er continu jaarlijks vele internationale Esperantobijeenkomsten georganiseerd waar Esperantisten van over de hele wereld elkaar ontmoeten. Met uitzondering van de jaren van wereldoorlogen. In de tweede wereldoorlog werden Esperantisten actief vervolgd door zowel Hitler en Stalin omdat ze vaak over veel buitenlandse contacten beschikten en gemakkelijk informatie van buiten konden krijgen. Alle directe afstammelingen van Zamenhof zijn omgebracht door Hitler in de concentratiekampen. Esperanto als taal wist deze zware repressie echter te overleven.
De taal werd in 1954 officieel erkend door Unesco. Esperanto is aan het begin van het nieuwe millennium doorgedrongen in de top 100 van wereldwijde talen. In 2007 is Esperanto officieel erkend door de “Council of Europe” en was het de 32ste taal die voldeed aan het Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor Moderne Vreemde Talen: Leren, Onderwijzen, Beoordelen, ook wel bekend als het A1 tot C2 systeem wat binnen Europa gehanteerd wordt. Op wikipedia is het momenteel de 29ste taal als er wordt gekeken naar het aantal beschikbare artikelen.  Als mensen beseffen dat er wereldwijd bijna 7000 verschillende talen zijn dan is dit een enorme prestatie van het Esperanto, zeker als de relatief jonge leeftijd van de taal hierbij wordt meegenomen en het feit dat Esperanto nooit door een overheid ondersteunt is met financiën en andere middelen zoals bijna alle nationale talen. De taal is altijd van burgers voor burgers over de hele wereld geweest.

Inmiddels wordt Esperanto door bijna 2 miljoen mensen gesproken in meer dan 120 landen over de hele wereld. Een internationaal reisnetwerk met de naam “Pasporta Servo” maakt het voor Esperantosprekers mogelijk om goedkoop op wereldreis te gaan langs andere taalgenoten.
Ook de toekomst van Esperanto ziet er goed uit. Vooral het internet heeft zich ontpopt als een ideale partner van het Esperanto. De website lernu.net illustreert dat de Esperanto gemeenschap dankbaar gebruik maakt van dit medium. Op deze site kunnen mensen vanuit meer dan 30 talen (o.a. Russisch, Chinees en Nederlands) het Esperanto leren. De website krijgt maandelijks meer dan 120.000 hits van over de hele wereld, wat laat zien dat er vele mensen zijn die vandaag de dag Esperanto leren. Kortom, Esperanto is een springlevende taal met een bloeiende internationale cultuur die dagelijks nieuwe sprekers verwelkomd.

Uit eigen ervaring kan ik beamen dat Esperanto meer dan de moeite waard is om te leren. Vijf jaar geleden heb ik de taal naast mijn studie in een klein half jaar geleerd. Op internationale bijeenkomsten ben ik interessante mensen tegengekomen uit een diversiteit aan landen zoals o.a. Argentinië, China en Slowakije. Mensen die open en avontuurlijk in de wereld staan en je een echt beeld van hun land kunnen geven. Via facebook, skype en andere internettoepassingen onderhouden we contact.
Verder ken ik verschillende mensen die dankzij het Esperanto een internationale liefdesrelatie zijn begonnen. En ook zelf heb ik mijn Noorse vriend via een Esperanto bijeenkomst in Duitsland leren kennen.
Wat Esperanto voor mij zo bijzonder maakt is de openheid en toegankelijkheid van de taal. Het staat boven nationaliteiten waardoor er een bijzondere gelijkwaardige internationale cultuur heerst. Boeken uit India, films uit Tsjechië, internetradio uit Canada. Het is allemaal beschikbaar voor degene die het Esperanto beheerst.
Ook is het waardevol om zelf een bijdrage te leveren aan deze internationale cultuur vanuit de Nederlandse achtergrond. Zo hebben we vanuit de Nederlandse Esperanto Jongeren afgelopen jaar zowel de film “Karakter” als “De Schippers van de Kameleon” van Esperanto ondertitels voorzien. Mensen van Indonesië tot aan de Oekraïne hebben inmiddels kennis kunnen maken met deze pareltjes uit de Nederlandse cultuur, via het Esperanto als brugtaal.

Esperanto heeft voor mij werkelijk een hele nieuwe wereld geopend. Ik kan dan ook iedereen aanraden: Word wereldburger, leer Esperanto!

Zie ook: Esperanto als Europese taal?

Een voorbeeldgesprek in het Esperanto

Mi parolas esperanton!
A – Saluton! / Hallo
I – Saluton! / Hallo
A- Mi estas Ana. Kiu vi estas? / Ik ben Anna. Wie ben jij?
I – Mi estas Ivo. / Ik ben Ivo.
A- Kiel vi fartas? / Hoe gaat het met jou?
I- Mi fartas bone, dankon. Kiel vi fartas? / Goed, bedankt. Hoe gaat het met jou?
A- Mi fartas tre bone. / Het gaat erg goed met mij.
I – Kie vi loĝas? / Waar woon jij?
A- Mi loĝas en Nederlando, kaj vi? / Ik woon in Nederland, en jij?
I -Mi loĝas en Norvegio. / Ik woon in Noorwegen.
A-Äœis revido. / Tot ziens.
I- Äœis revido. / Tot ziens

Woordenlijst:
saluton – hallo
mi – ik
vi – jij
esti – zijn
kiu – wie
kiel – hoe
farti – het maken, gesteld zijn
dankon – bedankt
bone – goed
tre – zeer, erg
kie – waar
loĝi – wonen
en – in
Nederlando – Nederland
kaj – en
Norvegio – Noorwegen
ĝis – tot
revidi – opnieuw zien
revido – wederzien

Vrijwel alle werk in het Venus Project wordt gedaan door robots. Net als nu overigens...

Het Venus Project

Een grondstof-gebaseerde wereld waarin niemand meer hoeft te werken, er geen bezit meer bestaat, maar iedereen zich zo nuttig mogelijk probeert te maken en alle kringlopen gesloten zijn. Dat is, in het kort, wat het Venus Project voor ogen heeft. Absurde fantasie of bereikbaar ideaal?

‘Kapitalisme doodlopende weg’

Fresco wil dat wij allen in dit soort Atlantis-achtige steden gaan wonen.
Fresco wil dat wij allen in dit soort Atlantis-achtige steden gaan wonen.

Uitvinder en zakenman Jacque Fresco is in zijn leven nauw betrokken geweest bij het ontwerpen en industrieel produceren van diverse van zijn uitvindingen. Daardoor, en door zijn hoge leeftijd, heeft hij een redelijk nauwkeurige kijk op  de langjarige trends in de industrie en de economie. Volgens Fresco wordt schaarste daarmee steeds meer iets van het verleden. Technisch gesproken is het niet moeilijk om ieder mens een niveau welvaart te geven op modern westers niveau.

Tegelijkertijd wordt er met productie steeds minder verdiend. Het grootste deel van de waarde wordt afgeroomd door bankiers en dergelijke. Het netto resultaat is dat er steeds minder mensen echt nodig zijn om voor de belangrijkste levensbehoeften te zorgen en het grootste deel van de mensen vooral elkaar bezig houdt. Denk aan verkopers die tijdens het werk bellen, extra personeel dat managers moet beschermen tegen opdringerige verkopers, advocaten die elkaar aan het werk houden en dergelijke. Dit alles wordt geregistreerd als economische groei.

We moeten daarom allen steeds harder werken voor een steeds lager loon. In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld, is het modale besteedbare inkomen de afgelopen twintig jaar gedaald. De Amerikanen zijn gemiddeld wel rijker dan twintig jaar geleden, maar deze rijkdom is meer dan geheel naar de allerrijksten (vooral mensen uit de financiële sector) gegaan. Als deze trend zich doorzet is het logische gevolg dat geheel automatische fabrieken grote hoeveelheden mensen aan de bedelstaf zullen brengen. Als gevolg stort het globale handelssysteem in, want de producten kunnen aan niemand meer verkocht worden. In feite is de bankcrisis hier een symptoom van.

Vrijwel alle werk in het Venus Project wordt gedaan door robots. Net als nu overigens...
Vrijwel alle werk in het Venus Project wordt gedaan door robots. Net als nu overigens...

Het Venus Project
Het doel van het Venus Project is bezit af te schaffen, management en planning uit te laten voeren door machines en zo de structurele weeffout in het kapitalisme herstellen. Als geen bezit meer bestaat, bestaan er ook geen uitbuiting of armoede meer. Iedereen kan gewoon pakken wat hij of zij nodig heeft. Automatische fabrieken produceren alles wat nodig is. Nu er geen economische dwang meer bestaat, kunnen mensen producten ontwerpen die gebruiksvriendelijk zijn, ecologisch verantwoord en volledig te recyclen zijn. Dat doen ze niet omdat ze het geld nodig hebben – er is geen geld meer – maar omdat ze hun tijd nuttig en productief willen besteden. Open-source wordt de norm in plaats van de uitzondering.

Fresco heeft zelfvoorzienende steden ontworpen. Steden maken recycling namelijk gemakkelijker en springen zuiniger om met energie en grondstoffen dan wanneer de inwoners verspreid zouden wonen over een groot oppervlak.

Utopie, droom of nachtmerrie?
Technisch gesproken is het Venus Project realistisch. We zijn ruim in staat om met de beschikbare energie en grondstoffen het Venus Project tot werkelijkheid te maken. Op veel terreinen zullen zelfs flinke besparingen geboekt kunnen worden, denk aan het verdwijnen van overbodige zakenreizen, overproductie en dergelijke en de gevolgen van de vrijwel volledige recycling..

De problemen zullen zich waarschijnlijk vooral voordoen op het sociale vlak. Wat Fresco omschrijft is een commune. De meest voorkomende commune is uiteraard een echtpaar. In het verleden leden communes een moeizaam bestaan en bleken alleen stabiel met een klein aantal mensen of fervente idealisten. Zelfs de kibboetsen, ooit gesticht door idealistische zionisten, veranderen nu in ‘doorsnee’ landbouwnederzettingen met veel privé-eigendom. Privé-eigendom zit de mens in het bloed. Zelfs kleine kinderen beschouwen al voorwerpen als eigendom.

In een maatschappij van overvloed zullen er onaangename werkjes overblijven die niet direct kunnen worden geautomatiseerd. In ons studentenhuis was de schoonmaakbeurt altijd gehaat. Wie gaat lijken opruimen? Demente bejaarden verzorgen?

Door bezit af te schaffen zullen veel misdaden verdwijnen, maar niet alle. Dingen als mishandeling, aanranding en dergelijke zullen blijven. Er bestaan mensen die er een ziekelijk genoegen in scheppen anderen kwaad te doen.

Bron
The Venus Project

De opbergcapsule bevat een halve glazen bol die zes keer vergroot.

Het Rosetta Project

Hoe kunnen mensen over duizenden jaren onze teksten nog lezen? Het Rosetta Project werkt aan de oplossing.

De Steen van Rosetta
Het is 1799. Al vele jaren probeerden de eerste egyptologen de raadselachtige hiërogliefen, waarmee de vele tempels, graven en paleizen uit het oude Egypte overdekt zijn te ontcijferen. Tevergeefs.

Reusachtige replica van de Steen van Rosetta waarmee Champollion wordt geëerd.
Reusachtige replica van de Steen van Rosetta waarmee Champollion wordt geëerd.

Dan komt er de doorbraak waarop iedereen hoopt. Franse genietroepen in de Egyptische plaats Rosetta (nu Rashid) ontdekken bij toeval een steen, bedekt met Griekse letters, demotische karakters (een vereenvoudigde, ‘steno’ vorm van hiërogliefen) en hiërogliefen.

Voor het eerst worden er kopieën van dezelfde tekst in een bekende taal, klassiek Grieks (dat archeologen konden lezen), de in het kerk-Koptisch geschreven demotische karakters (die na verloop van enkele jaren werden gedecodeerd) en de onbekende hiërogliefen gevonden. Na jarenlang puzzelen slaagt  de Franse archeoloog  Jean-François Champollion er daardoor in 1822 in de hiërogliefen te ontcijferen. Eindelijk konden onderzoekers de grafschriften en papyrusrollen ontcijferen. Deze vondst was een gelukstreffer. Er bestaan bijvoorbeeld inscripties uit Kreta, Lineair A, die nog steeds niet ontcijferd zijn.

Toekomstige archeologen
Stel, het is  het jaar 2982. De mensheid is vele millennia geleden getroffen door een enorme ramp, een kernoorlog, virus of asteroïdeinslag bijvoorbeeld. De overlevers vielen terug naar de steentijd. Na enkele honderden jaren hebben de overlevenden zich met vallen en opstaan tot een nieuwe beschaving ontwikkeld.

De opbergcapsule bevat een halve glazen bol die zes keer vergroot.
De opbergcapsule bevat een halve glazen bol die zes keer vergroot.

Archeologen vinden overblijfsels van onze steden met inscripties en wonder boven wonder nog een paar intacte boeken. Alleen: na duizend jaar begrijpt niemand meer Engels. De overlevenden stammen bijvoorbeeld af van een groepje in het oerwoud verscholen Twa, pygmeeën, uit Centraal-Afrika die Twi, een totaal van Engels verschillende taal spraken.

Kortom: waar onze verre nazaten behoefte aan zullen hebben is een moderne steen van Rosetta. De Long Now Foundation helpt nu het toeval een handje.

De  Rosetta Disk, opgeborgen in een metalen beschermcapsule van tien centimeter doorsnede, is een nikkelen schijf van ongeveer 7,5 cm doorsnede.

De ene kant trekt direct de aandacht met de inscriptie van een aardbol en teksten in de tien grootste wereldtalen die spiraalsgewijs kleiner worden.  De andere kant bevat 13.000 pagina’s in de schijf geëtste tekst, leesbaar met een microscoop die 650 maal vergroot.

De schijf met stylus en schrijfmateriaal
De schijf met stylus en schrijfmateriaal

De schijf overleeft minstens tweeduizend jaar. De dertienduizend pagina’s tekst beschrijven van elke taal het basisvocabulair en grammatica en bevatten gemeenschappelijke grondteksten.

Ook beide helften van de bolvormige beschermcapsule worden benut. Eén helft is een lens die zes keer vergroot. De andere helft bevat een graveernaald en een strook metaal waarop de eigenaren boodschappen achter kunnen laten voor toekomstige generaties. De tijdcapsules zijn helaas nog niet in massaproductie.

Een gelukkige afloop?
De archeoloog Kwanzi Ntutu doet een grote ontdekking. In de ruïnes van een bibliotheek vindt hij een geheimzinnige metalen bol, groter dan een mannenvuist. De bol bevat een metalen schijf met aan één kant een wereldbol, met daaromheen teksten die als een steeds kleiner wordende spiraal om de bol heen wentelen en op lijken te lossen in het niets. Eén daarvan kunnen ze moeizaam lezen: het is Swahili, een antieke taal die in Oost-Afrika veel gesproken werd. Het nieuws gaat per tamtam de wereld over. Uitvinders van over de hele wereld gaan aan de slag om een goede microscoop te ontwikkelen. Dan worden de microscopische teksten op de andere kant van het schijfje leesbaar.

Ontcijferen van de vele papieren archieven gaat nu snel. De wetenschap gaat met sprongen vooruit. Een student van Ntutu, de briljante Lusa Kwama, ontdekt wat de oorzaak was van de ramp: de uitbraak van een dodelijk genetisch gemanipuleerd pokkenvirus, ontwikkeld door een militair lab als wapen. Het schokkende nieuws gaat de hele wereld over. De mensheid leert deze keer van haar fouten en voorkomt door goed toezicht en betere internationale samenwerking dat dit soort rampen ooit nog weer zullen gebeuren.

Het bouw- en ontwerpteam.

Het jaar 02010?

Volgens The Long Now Foundation, een groep visionaire kunstenaars en techneuten, denken we veel te veel korte termijn. De oorzaak is, zeggen ze, dat onze tijdschaal veel te beperkt is. Daarom kunnen we de lange-termijn gevolgen van wat we doen niet overzien.

Maar ze hebben, zoals ware visionairen betaamt, een oplossing bedacht: een klok die niet alleen uren, maar zelfs millennia meet. De Long Now Clock slaat dan ook niet elk uur, maar alleen één keer per eeuw. 1 januari 2000, of in de tijdnotatie van de Foundation 02000, sloeg de grote gong. Twee keer. Het zal dus weer tot het einde van het jaar 02999 wachten voor het uurwerk weer op volle kracht zal luiden.

Het bouw- en ontwerpteam.
Het bouw- en ontwerpteam.

De Long Now Clock is geen monument voor het verleden, maar juist voor de toekomst. ontworpen om de komende tienduizend jaar te doorstaan. Overleeft onze beschaving Peak Oil of volgt de totale ineenstorting? Met die laatste mogelijkheid hebben de makers rekening gehouden. Ook voor toekomstige mensen met een technisch ontwikkelingspeil van de bronstijd is de klok te repareren en te bedienen.

Het eerste prototype van de Klok.
Het eerste prototype van de Klok.

De eerste Klok, Clock One, is geplaatst op priveland van de Foundation,  een stuk geologisch stabiele bergachtige woestijngrond in Oost-Nevada. Om het monument heen staat een bos van de oudste boomsoort ter wereld, bristlecone pines. Sommige bristlecone pines dateren nog uit de laatste IJstijd en sommige van de bristlecone pines die er nu staan, staan er mogelijk over tienduizend jaar, als de volgende IJstijd al weer is aangebroken en Nederland in een toendra of ijsvlakte is veranderd, nog.

De klok wordt opgewonden door mensen. Dat is volgens de Long Now Foundation, na een zeer grondige afweging, de meest betrouwbare methode, want mensen zullen er altijd in de buurt zijn en zo niet, dan is ook de Klok zinloos geworden…