De islam kent een aantal uitgesproken schadelijke ideeën, maar ook enkele interessante visies. Het verbod op rente bij voorbeeld. Kan islamitisch bankieren de huidige hypotheekproblemen oplossen?
De islam kent net als het christendom en het jodendom een renteverbod. Waar de joden en christenen het renteverbod negeren, of het interpreteren als een verbod op woekerrente, is het voor islamieten nog springlevend. Vandaar dat het “renteloos” islamitisch bankieren, onder islamieten steeds populairder wordt.
Bankieren met een renteverbod
Rente is geld, dat moet worden betaald voor het lenen van geld. Banken lenen geld uit dat door spaarders is ingelegd, of dat zij weer lenen van de centrale bank (het beruchte fractioneel reservebankieren). Het uitkeren en vooral in rekening brengen van rente is het levensbloed van een bank. Duidelijk is dus dat een renteloze bank heel anders te werk zal moeten gaan dan een standaardbank die rente rekent. Hoe werkt een islamitische hypotheek?
Verdienen aan een renteloze hypotheek
Er zijn verschillende oplossingen verzonnen voor het probleem van het ontwijken van rente. De populairste vorm, de halalhypotheek, maakt gebruik van de zogeheten murabaha-constructie. Hierin wordt het huis twee keer overgedragen. De eerste keer aan de bank, de tweede keer, doorgaans enkele dagen later, van de bank aan de koper. De bank brengt hiervoor een percentage in rekening. De koper betaalt de bank terug in vaste termijnen, waar de opslag in is verwerkt. Qua aflossingsregime komt een halalhypotheek daarmee neer op een annuïteitenhypotheek. Veel islamieten vinden dit geen nette constructie, omdat in feite de bank nog steeds geen risico loopt en nog steeds rente trekt, alleen dan onder een andere naam. Waarmee ze een punt hebben.
Volgens islamitische scherpslijpers is alleen een vorm, waarbij de bank echt onderneemt geoorloofd. De bank koopt het huis dan daadwerkelijk en verkoopt het met een opslag stukje bij beetje aan de koper, een vorm van huurkoop dus. Deze kan er dan tussentijds vanaf. Ook moet het geld niet besmet worden door “haram” (onreine) activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan een seksshop of een gelegenheid waar drank wordt verkocht.
Voordelen van de renteloze bank
Vanzelfsprekend heeft het geen enkele zin voor iemand die het onaangename soennitische gedachtengoed niet aanhangt, om te staan op het naleven van de shariah (soennitische wet). Ook zijn veel islamitische banken betrokken bij het financieren van terreuroperaties, de reden dat bijvoorbeeld de overheid van Bangladesh deze banken stevig aanpakt. Een renteloze bank op zich, daarentegen, is wel een goed idee. Rente is een dwangbuis. Als er calamiteiten plaatsvinden, verdampt het eigen vermogen van de bank snel. Spaarders raken hierdoor hun spaargeld kwijt (tenzij de overheid inspringt, wat uiteindelijk weer door de belastingbetaler opgehoest moet worden). Als sparen in feite een vorm van beleggen wordt, is weliswaar het inkomen van spaarders variabel, maar wel gemiddeld hoger. Ook worden geen valse verwachtingen gewekt. Met dit geld kunnen infrastructurele investeringen worden gedaan die over een zeer lange tijdsspanne hun geld moeten opleveren. Denk bijvoorbeeld aan dijken, kernfusiecentrales, het stroomnetwerk en dergelijke.
Als een hypotheek het karakter van huurkoop heeft, betekent dat het niet erg is als een huurkoper een maand aflossing of huur mist. Deze maand wordt dan in mindering gebracht op het opgebouwde kapitaal. Gedwongen verkopen van huizen zijn dan niet snel meer aan de orde.
De droom van een utopia, een ideale samenleving, is al zo oud als de mensheid zelf. De werkelijkheid blijkt echter weerbarstig. Doorgaans ontaarden utopische samenlevingen in dystopieën: plaatsen zoals Noord Korea, Islamitische Staat of Jonestown, waar me maar beter zo snel mogelijk uit weg kan vluchten. Hoe kunnen utopia’s wél werken?
Bovenstaande video is niet bemoedigend. Toch zijn er ook geslaagde utopische samenlevingen. Zoals de onze, die ooit ook begon als utopie. De vrije, democratische samenleving begon ooit als utopie, want de main stream mening was dat het volk te dom is om voor zichzelf te zorgen, laat staan vertegenwoordigers aan te wijzen. Ook kloosterordes bestaan al zo’n zeven eeuwen of meer, denk bijvoorbeeld aan de Benedictijnen en boeddhistische kloosterordes. Wel moet gezegd worden dat kloosterordes tegenwoordig een kwijnend bestaan lijden door de ontkerkelijking.
Minder bekende voorbeelden van geslaagde utopieën zijn bijvoorbeeld het Andalusische dorpje Marinaleda, waar een communistische samenleving van rond de drieduizend mensen al veertig jaar functioneert. Iedereen verdient hetzelfde salaris. De toekomst van Marinaleda is echter onzeker volgens deze documentaire, omdat de jongere generatie minder communistisch is. Ook is er kritiek. Voor wie kritiek heeft op de burgemeester, is er geen werk. Een eigen bedrijf opzetten is ook niet eenvoudig, laat staan een filiaal openen van een keten. Wat overigens wel weer een goed idee is. Ook blijken er onvoldoende banen voor iedereen buiten de oogsttijd, waardoor veel dorpelingen afhankelijk zijn van de karige Andalusische werkloosheidsuitkering van 400 euro per persoon.
Utopia’s kunnen werken, als ze overeenstemmen met de menselijke aard en met de natuurlijke omgeving. Succesvolle utopia’s, zoals Marinaleda en kloosters, bestaan meestal uit gezinnen, of uit leden van één sekse. Er moet sprake zijn van een prikkel om te werken en van een bestaansbron.
De Matrimandir in Auroville. is het spiritueel centrum van deze utopische stad in Pondicherry, India. De meningen zijn verdeeld over het succes.
De Vlaamse socioloog en “genderexpert’ Katrien van der Heyden baart veel opzien in Vlaamse media met haar stelling, dat toxische mannelijkheid veel leed veroorzaakt. Heeft ze hierin gelijk?
Wat bedoelt Van der Heyden met toxische mannelijkheid?
Volgens Van der Heijden leidt de heersende cultuur, waarin van mannen wordt verwacht dat ze kostwinner, sterk, stoer en succesvol zijn, tot veel leed. Mannen kunnen niet voldoen aan deze norm en worden daarom ongelukkig. Dat uit zich in maatschappelijk ongewenst, “toxisch” gedrag, zoals drugsverslaving, geweldpleging, en het seksueel intimideren (of erger) van vrouwen. Tot overmaat van ramp onttrekken ze zich massaal aan huishoudelijke taken. Dit toxische gedrag komt dan weer voort uit zogeheten toxische mannelijkheid, waar vooral een “groeiend aantal blanke, boze, bange mannen” aan lijden. [1] Dit gedrag is ook voor de man in kwestie zelf schadelijk. Denk bijvoorbeeld aan het negeren van medische klachten (een vriend van mij is mede om deze reden aan stadium 4 longkanker overleden).
“Deze toxische mannelijkheid wordt gekenmerkt door vervreemding en geweld, onterechte privileges en macht. Vervreemding is het resultaat van een levenslange opvoeding om emoties weg te leren duwen, wat ertoe leidt dat allerlei vormen van geweld nog de enige antwoorden lijken op veel vragen. Verder zijn toxische mannen blind voor hun privileges in de samenleving en voelen zich eerder omgekeerd gediscrimineerd door een maatschappelijke beweging die gelijke kansen vraagt voor iedereen. Ze beseffen hoe de samenleving hun macht en privileges in vraag stelt, maar ervaren zelf vooral onmacht in een wereld die steeds complexer en economisch moeilijker wordt.” aldus Van der Heijden. [1]
Mannen willen best huishoudelijk werk doen, maar dan wel betaald, als butler. Bron: Pavillion Agency, https://pavillionagency.com/butlers/modern-day-butler
Klopt deze analyse?
De Noordwesteuropese cultuur, waar de Belgische en Nederlandse cultuur deel van uit maken, kenmerkt zich vergeleken met de menselijke culturele basislijn door relatief grote afstandelijkheid. Een arm om een vriend heen slaan, zoals normaal is in mediterrane, Zuid-Aziatische en Afrikaanse culturen, wordt al gauw gezien als homoseksueel of verwijfd. Er zijn op zich goede argumenten om dit element bij te stellen. Huidhonger is een elementair menselijke behoefte[3], waar vooral alleenstaande mannen tekort aan komen; bij vrouwen onderling is de omhelzing gebruikelijker. Aangezien mede dankzij de #metoo-beweging elke vorm van lichamelijke intimiteit tussen mannen en vrouwen potentieel verdacht is, blijft dan alleen de kameraadschappelijke omhelzing over. Of knuffelen met een huisdier, natuurlijk. Het negeren van medische klachten is niet stoer, maar nogal dom. Als klachten niet over gaan, moet je naar een arts om het probleem te laten verhelpen.
Zoals zo ongeveer overal elders op de wereld met een functionele samenleving – de Caraïbische eilanden waar alleenstaande moeders voor de kinderen zorgen, zijn niet echt als zodanig aan te duiden – wordt van de man verwacht dat hij hoofdkostwinner is. Dat heeft logische, praktische redenen. Mannen zijn lichamelijk sterker. Ze worden niet zwanger, waardoor ze meer tijd hebben om te werken. Ook zijn er emotionele redenen. Anders dan vrouwen, waarvoor doorgaans sociale relaties en kinderen de meeste bevrediging geven, is het gevoel nodig en nuttig te zijn voor mannen het meest belangrijk voor het geestelijk welbevinden. Werk is hier bij uitstek een middel voor. Werk afpakken van een man die opgegroeid is in een westerse cultuur is daarmee een wrede daad. Mannen zijn extreem doelgericht[2] en doelloosheid voelt voor de gemiddelde man als een doodvonnis.
Naar blijkt uit misdaadstatistieken, zijn de meest “toxische” groepen mannen niet afkomstig uit de groep ‘boze blanke mannen’, waarmee Van der Heyden waarschijnlijk de etnisch Vlaamse man bedoelt die stemmen op partijen als Vlaams Belang en N-VA, maar uit Caraïbische en soennitisch-islamitische culturen[4]. In deze groepen is geweldpleging cultureel gesproken eervol.
Het privilege voor mannen, zo het al aanwezig is, is niet bijster groot. Dit blijkt onder meer uit hun lagere levensverwachting en de oververtegenwoordiging van mannen bij marginale groepen als zwervers en verslaafden.
Toxisch feminisme
Door de MGTOW-beweging en andere pro-man activisten wordt gesteld dat het feminisme te ver is doorgeslagen en mannen nu zwaar uitgebuit worden, bijvoorbeeld door ‘affirmative action’ en de wel erg eenzijdige nadruk op de rechten van de vrouw na een scheiding. Hier zit een kern van waarheid in. De levensverwachting van laagopgeleide mannen stagneert, of daalt zelfs zoals in de VS[6]. De maatschappij wordt door de geestverwanten van Van der Heyden voor laagopgeleide mannen steeds meer gefeminiseerd. Praten en overlegrondes worden steeds belangrijker. Praatberoepen vormen nu al de meerderheid van het werk. Hierdoor gaat voor veel mannen steeds meer van de lol van hun werk af, daar waar de meeste vrouwen praten geweldig vinden. Steeds meer van hun zelfstandigheid, het ‘denkwerk’ wordt afgepakt en overgenomen door hoogopgeleide managers.
Het kernprobleem met feminisme is dat als vrouwen de taken van een man overnemen, er voor mannen weinig meer overblijft. Ook zijn er werkzaamheden waarin mannen gemiddeld beter zijn dan vrouwen, zoals beroepen die weinig contacten met mensen vereisen, veel lichaamskracht, fysieke moed of focus op één doel. Aan de dalende geboortecijfers, nu in België en Nederland ver onder het vervangingsniveau, kan je ook merken dat de werkende vrouw wordt overbelast. De problemen worden nog verergerd, omdat door feministische pedagogen de anti-autoritaire opvoedingsstijl wordt opgelegd. Dit kweekt onzekerheid bij kinderen, waardoor ze grenzen gaan opzoeken en zo nog voor extra stress zorgen.
Wat moet er dan gebeuren?
Mannen en vrouwen hebben beide sterke en zwakke punten die voor een belangrijk deel aangeboren zijn. Als een man er gelukkig van wordt om thuis te zitten en op de kinderen te passen, en een vrouw om te werken, hebben ze een voor beiden gelukkig makende vorm van samenleven gevonden. Wie zijn anderen dan om zich daarmee te bemoeien? Datzelfde geldt ook voor een omgekeerde rolverdeling. Volwassen mensen moeten zelf beslissen wat ze met hun leven doen, als ze anderen daarmee niet schaden. Een betere oplossing is het invoeren van een zogeheten opvoedersloon, in te houden op het loon van de werkende partner. Hiermee komt er wettelijke erkenning voor het maatschappelijk nut van het grootbrengen van kinderen. Ook moet er belastingaftrek komen voor mensen met kinderen, die de alleenstaande oudertoeslag vervangt. Hoe ze vervolgens de inkomsten en huishoudelijke taken regelen, is aan het gezin zelf.
Omdat voor mannen, en veel vrouwen, werk een absolute noodzaak is om zich gelukkig te voelen, moet er prioriteit komen voor het scheppen van zinvol werk voor laagopgeleiden. Dit kan bijvoorbeeld door de energietransitie en infrastructurele werken versneld door te voeren, waardoor er veel bouw- en constructiewerk ontstaat. Nederland en in mindere mate België moeten zich voorbereiden op de zeespiegelstijging.
Geweldpleging is in onze feminiene cultuur een taboe, in veel andere, meer masculiene culturen minder. Geweld tegen zwakkeren is een taboe dat in ieder geval moet blijven.
Het probleem met het lastig vallen van vrouwen is niet te veel, maar te weinig mannelijkheid. Een geestelijk goed functionerende man heeft geen enkele behoefte aan het aanranden van vrouwen. In plaats van mannen in vrouwen met een piemel te veranderen, zoals Van der Heijden wil, is het beter om te werken aan meer onderlinge kameraadschap en respect voor mannen, zodat hun zelfvertrouwen toeneemt. Ziekelijke narcisten, zoals de huidige Amerikaanse president Donald J. Trump, zijn een uitzondering, niet de regel. Dit soort mannen moet zich laten behandelen door een professional. Het is niet nodig om half België en Nederland naar de feministische maakbaarheidspsychiater te sturen om enkelingen, waarvan het gedrag door de meeste mannen sterk wordt afgekeurd.
Gisteren werd ik aangesproken op een (reguliere) datingsite door een welgevormde en op zich intelligente jonge dame, die een zogeheten sugar daddy, suikeroom, zocht. Zij is niet de enige. Er schijnen al meer dan tienduizend jonge vrouwen zich aan te hebben gemeld voor deze constructie. Waarom is dit fenomeen zo populair? En wat zegt dit over onze samenleving van nu?
Wat zijn suikerooms? Is dit fenomeen nieuw?
Suikerooms, bekend als sugardaddies in Angelsaksische landen, zijn rijke mannen, die een jonge, aantrekkelijke vrouw onderhouden met geld en luxe cadeaus. De laatste jaren wordt dit fenomeen steeds populairder.
Hoewel de schaamteloze wijze waarop het fenomeen nu oprukt voor Nederland nieuw is, komen relaties waarbij een rijke oude man een armere, seksueel aantrekkelijke jonge vrouw ondersteunt komen op zich veel voor in niet-westerse culturen. Een belangrijke reden voor de aids-explosie onder vrouwelijke tieners in zuidelijk Afrika is de gewoonte, dat rijke oude mannen (die vaak seropositief zijn), deze door middel van dure geschenken verleiden tot seks. In het verleden waren maîtresses onder vooraanstaande lieden gebruikelijk in onder meer Frankrijk. Leeftijdsverschillen tussen tienerbruiden en rijke mannen van middelbare leeftijd waren in het verleden ook gebruikelijk.
Suikerooms: de oplossing voor studieschulden?
De harde waarheden van Buss over de man-vrouw dynamiek
Wie zich verdiept in patronen van partnerkeuze, merkt enkele in alle culturen terugkerende regelmatigheden. Dit onderzoekswerk is onder andere gedaan door de Texaanse hoogleraar David M. Buss. Hij kon relatief ongestoord dit controversiële onderzoekswerk doen, omdat Texas een conservatieve staat is waar weinig studentenactivisme is. Buss stelde vast, dat over het algemeen mannen voor een jonge en vruchtbare vrouw kiezen – de brede heupen, smalle taille en grote borsten en billen die vrouwen aantrekkelijk maken hangen samen met vruchtbaarheid. Vrouwen kiezen doorgaans voor een rijke man met gunstige vooruitzichten. Kortom: vrouwen zijn hypergaam, wat verklaart waarom er zoveel alleenstaande hoogopgeleiden vrouwen zijn[0], terwijl mannen gaan voor een partner (of partners, in veel gevallen) waarbij ze zoveel mogelijk gezonde kinderen kunnen verwekken. Dit verklaart ook de zogeheten penopauze. Rond de leeftijd waarbij de vruchtbaarheid van hun vrouw terugloopt, doorgaans rond de veertig tot vijftig, verlaten of bedriegen mannen hun vrouw massaal met een jongere, vruchtbare vrouw. [1]
De westerse culturele waarden
De westerse samenleving is ten opzichten van de baseline menselijke samenleving in enkele opzichten anomaal. Zo kent de westerse samenleving geen polygamie. Ook is in de westerse samenleving het leeftijdsverschil tussen partners klein: gemiddeld drie jaar. In traditionele samenlevingen, zoals in Afrika en de islamitische wereld, is dit vaak meer dan vijftien jaar. Partners hebben doorgaans een vergelijkbaar opleidingsniveau en sociale status. Het gevolg hiervan is weliswaar dat de hoeveelheid kinderen in de westerse samenleving suboptimaal is, maar dat jonge mannen al snel de verantwoordelijkheid voor een gezin krijgen (wat ze productiever en verantwoordelijker maakt) en er sprake is van een relatief gelijkwaardige relatie. Jonge, alleenstaande mannen zijn sociologisch gezien de groep die het snelst voor problemen zorgt. Ze zijn crimineler, logisch aangezien de wetten worden gemaakt door invloedrijke manen van middelbare leeftijd die uiteraard de wet zo aanpassen dat deze hun groep en hun toekomst het meest bevoordeelt. Door hun hoge testosterongehalte zijn ze agressiever en wagen meer dingen. Wat overigens een uitermate goed ding is bij activiteiten als het oprichten van een succesvol bedrijf of een ontdekkingsreis. Helaas is Nederland zo dichtgetimmerd, dat er weinig ruimte is voor jonge avonturiers met weinig geld.
Suikerooms als symptoom van de verzwakking van de westerse samenleving
Voor de jongedames (en jonge homo’s) in kwestie is de beslissing om sugar baby te worden op zich rationeel. Ik had als student nog een studiebeurs waar je van kon leven. Millennials moeten zich nu diep in de schulden steken, willen ze studeren. Door een relatie aan te knopen met een rijke oude man, slaan aantrekkelijke jonge dames zo twee vliegen in één klap. Ze zijn van hun studieschulden af en leren de kneepjes van het bestaan als elitair, zoals het vermogen om door een misleidend web van abstracties zoveel mogelijk vermogen van werkelijk productieve mensen, zoals schoonmakers, uitvinders, en arbeiders, over te hevelen naar de eigen groep. Ook worden vrouwen doorgaans seksueel geprikkeld door een man met hoge status, zie de populariteit van de Fifty Shades of Grey-flutromans onder het vrouwelijk geslacht. Een dergelijke relatie zal de vrouw in kwestie soms bevredigen.
Als zodanig zijn suikerooms een symptoom van een volkomen verziekte samenleving. Waarom moeten jonge, pas afgestudeerde mensen van in de twintig genoegen nemen met een precair bestaan, in plaats van een vast contract zoals de oudere generaties wél kregen? Waarom moeten jonge mensen zich in de schulden steken om überhaupt te mógen werken? Waarom is geld belangrijker dan ethische principes?
De oplossing
Jongeren moeten beter betaald worden dan nu. De wettelijke mogelijkheden voor flexwerk moeten drastisch worden ingeperkt. en fiscaal worden ontmoedigd. Soms is flexwerk onvermijdelijk, maar in deze gevallen moet flexwerk veel kostbaarder voor de werkgever worden dan een reguliere, vaste baan. De invoering van een -karig- basisinkomen van bijvoorbeeld vierhonderd euro per maand kan zorgen voor een betere distributie van hulpbronnen. Dit basisinkomen kan, met gratis collegegeld en kleine aanvulling, ook als studiebeurs dienen. Wel moeten er pittige toelatingsexamens voor hoger onderwijs worden ingevoerd, zodat alleen voldoende getalenteerde en gemotiveerde studenten studeren. Aan deze toelatingsexamens moet dan geen leeftijdseis worden gesteld, al ligt het voor de hand om de eisen per levensjaar op te schroeven.
De maatschappij wordt steeds minder gastvrij voor christenen. Geïnspireerd door de Schotse filosoof Alasdair McIntyre, kiezen daarom steeds meer christenen voor een bestaan in een commune van geloofsgenoten, om het geloof levend te houden en opnieuw te verspreiden in wat zij zien als de nieuwe donkere middeleeuwen: de zogeheten Benedictijnse optie.
Na de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk in de vijfde eeuw, overheerste moord en doodslag in de gebieden waar ooit de Pax Romana heerste.
Benedictus van Nursia was een christelijke (in die tijd betekende dat: rooms-katholieke) jongeman, geboren vlak na de val van het Romeinse Rijk. Hij trok naar Rome om te studeren. De decadentie en chaos in het pas door Odoaker geplunderde Rome vervulde hem met weerzin. Benedictus trok daarom de bossen in om te bidden tot God en zijn levensdoel te vinden. Hij vond een grot en leefde hier drie jaar. Toen hij terugkeerde naar de bewoonde wereld had hij het antwoord op zijn levensvragen: hij stichtte een school voor jonge mannen om zich te verdiepen in het geloof. Het eerste christelijke klooster in de katholieke wereld was geboren. In feite bestonden er al langer kloosters, zoals het oudste (koptische) christelijke klooster ter wereld, dat van Sint Antonius in Egypte (300). Het eerste katholieke klooster ontwikkelde zich tot de Benedictijnse kloosterorde, die nog steeds bestaat.
Benedictus schreef de Regula Benedictials een soort “grondwet” van het kloosterleven. Centraal in deze Regula stonden drie geloften: de gelofte tot kuisheid (dertig dagen zonder seks, maar dan je hele leven lang), de gelofte tot armoede en de gelofte tot gehoorzaamheid aan de abt, de leider van het klooster. Deze Benedictijner regels bleken erg succesvol en werden door andere kloosterordes met kleine wijzigingen overgenomen. Dankzij deze regels ontstonden hechte, gedisciplineerde gemeenschappen waarbinnen het geloof levend werd gehouden. Kloosters werden de uitvalsbasis van waaruit monniken er op uit werden gestuurd om de omringende heidenen te bekeren. Die konden weinig waardering opbrengen voor deze lastpakken die hun geliefde heilige Wodanseiken omhakten en reageerden vaak agressief. Geregeld ontstonden er zo nieuwe martelaren, het voorportaal voor zalig- en heiligverklaring. Uiteindelijk, met de nodige militaire dwang van bekeerde vorsten zoals Karel de Grote, slaagden de monniken in hun missie en werd Europa een christelijk continent.
Levensvatbare kernen
Geloof blijft het meest in stand als het in een groep gedeeld wordt. Als de meerderheid van de maatschappij niet meer christelijk is, zal dit vroeg of laat leiden tot verzwakking van het geloof bij de overgebleven christenen. De aanhangers van de Benedictijner optie willen daarom levensvatbare kernen van christenen vormen, waarvanuit de samenleving opnieuw gekerstend kan worden. Niet meer de kerk binnen de samenleving, maar een strategische terugtocht om het christelijk geloof in de Grote Verdrukking (een in de bijbel voorspelde periode van heftige christenvervolging, waarin de meeste christenen geloven) te laten overleven.
Wat zijn de maatschappelijke gevolgen?
Op dit moment is de kerk in de westerse wereld kwijnende. Deze overlevingsstrategie zal de kans groter maken dat kerken zich kunnen herstellen. Voor de samenleving als geheel betekent dit, dat er gesloten, sektarische subculturen bijkomen. Het christendom is in haar zuivere vorm een pacifistisch en apolitiek geloof. De kans op terrorisme of geweld door deze ontwikkeling zal niet toenemen en mogelijk zelfs afnemen, omdat deze kloosterachtige gemeenschappen maatschappelijke randfiguren zullen adopteren.
Ook bieden deze gemeenschappen een goede hoop dat het verval van de westerse samenleving gekeerd kan worden, tenzij een extreem vijandig klimaat ontstaat. Bijvoorbeeld door een machtsovername door islamisten of een andere fanatiek antichristelijke groep die ze actief uit probeert te roeien.
Sir John Glubb, in de Arabische werld beter bekend als Glubb Pasja, schreef in de jaren zeventig het geruchtmakende boekje The Fate of Empires. Volgens dit boek overleven imperia ongeveer 250 jaar, en doorlopen ze allen vaste fasen. Onafhankelijk van technologisch niveau. Zijn conclusie is pessimistisch. Wat brengt de toekomst?
Ooit enorme wereldrijken, zoals het Romeinse en het Spaanse, bestaan niet meer. In hun plaats zijn er andere wereldrijken verrezen – en vaak weer ten onder gegaan. Sommige imperia, zoals het Incarijk Tawantinsuyu, zijn in hun bloeitijd vernietigd door een invasie en ziekten. Maar in de meeste gevallen was het rijk al van binnen aan het desintegreren, waardoor aanvallers vrij spel hadden om het wankelende rijk te plunderen en op te slokken.
Universeel patroon
Glubb bestudeerde als Arabist voornamelijk islamitische imperia, maar ook meer bekende rijken zoals dat van Alexander de Grote en het Russische. Hierbij stelde hij vast dat deze rijken doorgaans tien generaties besloegen, rond de 250 jaar. Dit geldt voor monarchieën, theocratische rijken en zelfs het unieke Mammelukse Rijk, waar alleen slaven heerser konden worden. Het geldt voor rijken waarin het vervoer door dragers plaatsvond en rijken waarin stoomtreinen de steden met elkaar verbonden. Klaarblijkelijk is de oorzaak voor het verval van de imperia sociologisch en heeft dit alles te maken met de enige onveranderlijke constante: alle imperia bestonden uit mensen.
Glubb Pasha bij een parade van de erewacht van het Arab Legion van het Jordaanse leger bij het paleis *1953
Veroveringsoorlog
Elk imperium begint met een orgie van grof geweld en grote moed. De veroveraars, arm en fanatiek, lopen in een onstuitbare lawine van geweld zwakkere buurlandjes – of zelfs volken aan de andere kant van de oceaan – omver. De Romeinen maakten korte metten met de Etruskische stadsstaten en daarna de Carthagers, Grieken en Galliërs. De volgelingen van Mohammed veegden in enkele jaren het Oost-Romeinse Rijk en de Sassaniden grotendeels van de kaart. Genghis Khan zaaide dood en verderf van Hongarije tot China. In de volgende fase wordt het geweld beter georganiseerd. Bruikbare militaire technieken van overwonnen tegenstanders worden overgenomen. Het imperium dijdt uit tot enorme omvang. Dit zet de volgende fase in gang.
Handel
Handel is lastig als je om de tien kilometer weer het volgende potentaatje moet omkopen om je kameel met kostbare mirre door te laten. Na het ontstaan van het imperium zijn er geen roofridders meer, alleen één centraal gezag. Het leger beschermt tot op zekere hoogte tegen diefstal door anderen. Plotseling wordt handel erg winstgevend. Enorme fortuinen hopen zich op bij de elite en nieuwe, gedurfde ondernemingen zijn aan de orde van de dag.
Kunst en intellectualisme
De nakomelingen van de ooit arme, fanatieke grondleggers van het imperium gaan geld zien als het hoogste doel. Weg is hun bereidheid om hun leven op het spel te zetten in een ver land. In plaats daarvan gaan hun kinderen zich richten op de kunsten en daarna wetenschap. De monumenten van verloren beschavingen dateren uit deze periodes. De helden uit dit tijdperk zijn grote kunstenaars en wetenschappers.
Cultuurrelativisme en fatalisme
Het idee wordt populair dat alle problemen door het menselijk intellect, met andere woorden door debat en praten, op te lossen zijn. Sofisme en drogredenen vervangen opofferingsgezindheid. Seksuele losbandigheid neemt toe. Naarmate de kernideeën die de grondslag vormen voor de beschaving in de vergetelheid raken, neemt ook de verdeeldheid toe. Pessimisme verspreidt zich. De meest bewonderde mensen in dit stadium zijn zangers, acteurs en sportlieden. Van het leven genieten wordt belangrijker dan zich inzetten voor een groter ideaal. De ineenstorting is nu een kwestie van jaren.
Leven we in dit stadium? Of kunnen we ontsnappen aan deze historische wetmatigheid? Op het eerste gezicht ziet het er slecht uit. Veel van de voortekenen kloppen met wat we om ons heen zien gebeuren. Meer recent onderzoek aan onder meer het Chinese Rijk lijkt echter uit te wijzen dat door krachtige hervormers het verval een halt kan toe worden geroepen. En door de bevolking. Laten we ophouden respect te hebben voor mooipraters, lafaards en leeghoofden, en onze echte helden, zij die onze menselijke idealen in de praktijk brengen, weer gaan eren.
De vermoedelijke dader van de moord op de jonge Nederlandse vrouw Anne Faber, Michael Panhuis, was reeds lang bekend gewelddadig en geestesziek. Een geestelijk gezond mens pleegt geen gruwelmoorden. Hoe kunnen we nieuwe slachtoffers in de toekomst voorkomen?
Rechtszaken en straf
Het rechtssysteem is een middel om de maatschappelijk heersende normen dwingend op te leggen. Soms zijn deze normen vanuit visionair standpunt gezien arbitrair of ronduit onzinnig – denk aan het verbod op “groepsbelediging” / discriminatie” (twee jaar, straks vier jaar celstraf maximaal), of aan bescherming van trolpatenten of van het racistische instituut adeldom (iemand die zich jonkheer, baron of graaf noemt en die niet door een in het officieel rasstamboek erkende adellijke dekhengst of fokmerrie is verwekt resp. geworpen kan maar beter een geldboete van categorie 2 (max. 4100 euro) in zijn of haar oude sok hebben liggen). Soms zijn deze normen van essentieel belang voor een menswaardig bestaan. Zoals in dit geval, het Nederlandse verbod op het doden en seksueel misbruiken van medemensen.
Wat is het doel van een straf?
Strafoplegging, nauwkeuriger, het opleggen van juridische maatregelen, is bedoeld om de zogenoemde rechtsorde, de toestand waarin de eerdergenoemde normen allesoverheersend zijn, te beschermen. Dit is zo totalitair en dwingend als het klinkt. De reden dat er uiterst terughoudend moet worden opgetreden met wetten en straffen en deze alleen moeten worden uitgevaardigd om elementaire mensenrechten – zoals het recht op leven en lichamelijke integriteit – in het geding zijn. Dit is hier wel het geval.
Juridische maatregelen hebben de volgende beoogde effecten.
Afschrikking: door een hoge straf wordt de wetsovertreding onaantrekkelijk.
Wraak. Slachtoffers van de wetsovertreding krijgen genoegdoening, zodat ze zelf niet wraak gaan nemen.
Bescherming van de maatschappij tegen de gevolgen van wetsovertreding.
Compensatie van de schade. De heersende rechtsorde kent een hoge waarde toe aan bepaalde objecten, zoals een patent of een adellijke titel. “Slachtoffers” van de schending van de rechtsorde krijgen compensatie.
Wat is het doel van TBS?
TBS, ter beschikking stelling van de staat, zoals de maatregel voluit heet, is een wat vreemde eend in de bijt van bestaande juridische maatregelen. TBS houdt in: het gedwongen verplegen van een ontoerekeningsvatbare veroordeelde verdachte van een ernstig misdrijf. Dit met als doel om de veroordeelde te resocialiseren (m.a.w.: in de bestaande rechtsorde te laten functioneren) zoat de maatschappij beschermd is tegen toekomstige ernstige misdrijven en deze te genezen van de geestesziekte. Dit is dus in feite een vijfde doel van een juridische maatregel. (We zien overigens de laatste jaren steeds meer een trend in deze richting, zoals gedwongen gedragscursussen voor bijvoorbeeld veroordeelde doodrijders).
TBS klinieken zoals Oldenkotte liggen onder vuur wegens wantoestanden. Maar ligt het probleem niet bij het systeem van TBS zelf? Bron: Een Vandaag
TBS of gevangenisstraf?
TBS is in theorie een effectievere maatregel om de maatschappij te beschermen tegen moord en verkrachting dan gevangenisstraf. De straf van levenslang, die in feite neerkomt op een vorm van herroepbare doodsraf, wordt nauwelijks meer opgelegd. Zelfs deze zware straf wordt in de praktijk teruggebracht tot twintig jaar. Nadat een veroordeelde deze heeft uitgezeten loopt deze weer vrij rond. In veel gevallen, zoals in dat van Michael Panhuis, pleegt deze dan een nieuw misdrijf. Anders dan bij gevangenisstraf, wordt een TBS-veroordeelde pas vrijgelaten als de behandelende psychiater van mening is dat de veroordeelde geen gevaar meer vormt. TBS is echter verre van volmaakt. Gevallen waarin een doortrapte crimineel er in slaagde om een psychiater om de tuin te leiden komen vaak in het nieuws – de meerderheid van de TBS’ers gaat weer in de fout. Ook heeft een onschuldige tot TBS veroordeelde een groot probleem: het feit dat hij hardnekkig blijft ontkennen is een bewijs voor zijn gekte.
Wat is de beste oplossing?
Anders dan de kliek die Nederland runt, heb ik persoonlijk weinig boodschap aan de huidige zogenoemde “rechtsorde”, of de corrupte lakeien die dit gekkenhuis regisseren. Het enige wat mij interesseert is of goedwillende medemensen en ikzelf een veilig en menswaardig leven kunnen leiden. Worden vermoord en verkracht draagt hier duidelijk niet toe bij.
Psychopaten en andere plegers van ernstige misdrijven vertonen doorgaans een escalatieladder in hun gedrag. Panhuis, bijvoorbeeld, was al eerder veroordeeld voor een zedendelict en in zijn woonplaats Zeewolde (Flevoland) bekend als een gewelddadige crimineel. Hoe vroeger criminelen in deze escalatieladder worden gestopt, hoe minder leed ze veroorzaken.
Om dit probleem structureel op te kunnen lossen, moeten waarschijnlijk enkele geliefde juridische principes worden bijgesnoeid.
Zo is er de regel dat elke verdachte gelijk is, ongeacht strafrechterlijke historie. Dit is onzin. De veelpleger is niet gelijk aan iemand die voor de eerste keer een misdrijf begaat. Om onverbeterlijke misdadigers vroeg in hun carriére uit te schakelen is er een goed middel: het opleggen van een hoge voorwaardelijke gevangenisstraf, bijvoorbeeld tien jaar, ook bij lichte geweldsdelicten of bijvoorbeld ernstige direnmishandeling. Deze misdrijven zijn vaak het voorportaal voor ergere delicten. Hoge voorwaardelijke straffen zouden iemand als Panhuis in een vroeg stadium gestopt hebben. Hij zou dan pas op veertigjarige leeftijd de gevangenis hebben verlaten. Er moeten aan plegers van gewelds- of zedenmisdrijven daarom veel hogere voorwaardelijke gevangenisstraffen worden opgelegd dan nu. Bij herhaalde overtredingen moeten deze steeds worden verdubbeld, zodat hardnekkige veelplegers pas als grijsaard de gevangenis verlaten – of in een doodskist. Dit is effectiever dan zinloze TBS-behandelingen. Ontoerekeningsvatbaar of niet. Nabestaanden hebben vaak al levenslang.
Ook hebben onschuldig veroordeelden, of politieke gevangenen zoals Erwin Lensink, dan een elementaire kans om rehabilitatie te krijgen. Dat is bij iemand die ontoerekeningvatbaar wordt verklaard wel anders. Dit is de reden dat het bestuurlijk-justitiële apparaat er waarschijnlijk erg happig op is om lastpakken TBS op te leggen.
Het boeddhisme kwam tot stand door de worsteling van één man, ‘Boeddha’ prins Siddhartha Gautama, met het vraagstuk van het lijden. Hoe had het boeddhisme er uitgezien als Boeddha niet de vier Nobele Waarheden had ontdekt, maar een andere oplossing voor het lijden had gevonden?
In deze nieuwe serie verkennen we het cruciale moment in de levensloop van de stichters van drie wereldreligies: Boeddha, Jezus en Mohammed, waarin hun religieuze activiteiten hun definitieve richting kregen. Wat als ze andere keuzes hadden gemaakt?
Prins Siddharta
Een van de meest invloedrijke denkers ooit is prins Siddharta Gautama, de grondlegger van de boeddhistische filosofie en religie. Hij was de kroonprins van de Shakya’s, een clan in de Terai, de zuidelijke laagvlakte van wat nu Nepal is. De precieze omstandigheden van zijn leven zijn niet bekend, maar de meeste overleveringen zijn het eens over het volgende.
Hij was opgegroeid in een beschermde omgeving, ver van ziekte en dood, of religieus onderwijs. Alle religieuze onderwijs werd geweerd, omdat zijn vader naar verluidt een profetie te horen had gekregen dat zijn spruit hetzij een groot militair leider, hetzij een spiritueel leider zou worden. Uiteraard vond deze het vooruitzicht dat zijn zoon als asceet langs de straten zou trekken weinig aantrekkelijk en werd daarom alle godsdienst geweerd. Zoals gebruikelijk in die tijd, werd hij op zestienjarige leeftijd uitgehuwelijkt aan een prinses van een bevriend staatshoofd.
Eind aan het lijden
Toen, in zijn dertigste levensjaar, verliet hij zijn beschermde paleis en zag achtereenvolgens een oude man, een zieke man en een rottend lijk. Vervolgens zag hij een saddhu, een zwervende asceet zoals die ook nu nog overal in India rondtrekken. Zijn wagenmenner vertelde de jonge prins dat de asceet probeerde te ontsnappen aan de angst voor het menselijke lijden. De geschokte Siddharta trok de conclusie dat lijden het universele kenmerk is van het menselijk leven. Hij hield niet van halve maatregelen en besloot het probleem van het lijden voor eens en voor altijd aan te pakken. Met andere woorden: een einde maken aan het menselijk lijden.
Hij probeerde de onder hindoes en jains de nog steeds populaire methode van het ondergaan van ontberingen, zoals vasten en zichzelf pijnigen. Hij merkte dat hij geen stap dichter bij de oplossing kwam. Toen ging hij onder de beroemde boddhi-boom zitten en bleef mediteren tot hij een oplossing had gevonden. Deze was wat nu bekend in als de Vier Edele Waarheden en het Achtvoudige Pad.
Vier Edele Waarheden
Er is lijden
Het lijden heeft een oorzaak
De oorzaak van het lijden kan opgeheven worden
Door het Achtvoudige Pad te volgen wordt het lijden beëindigd.
Achtvoudige Pad:
Klopt de boeddhistische stelling dat alle lijden uit begeerte voortkomt?
1 juist begrip / juiste inzicht (pali: samma ditthi)
Begrijpen wat lijden is (dukkhe ñana).
De oorzaak van lijden begrijpen (dukkhasamudaye ñana).
De opheffing van lijden begrijpen (dukkhanirodhe ñana).
Het pad begrijpen dat leidt naar de opheffing van lijden (dukkhanirodhagamini patipadaya ñana).
2 juiste gedachten / juiste intenties / juiste bedoelingen (pali: samma sankappa)
Gedachten van het verzaken van zelfzucht (nekkhamma sankappa).
Gedachten van welwillendheid, liefdevolle vriendelijkheid (avyapada sankappa).
Gedachten van geweldloosheid, harmonie of mededogen (avihimsa sankappa).
(Deze eerste twee waarheden vormen samen de groep van wijsheid. Pali: paññakkhandha)
3 juist spreken (pali: samma vaca).
Onthouding van het vertellen van leugens (musavada veramani).
Onthouding van het spreken van lasterende taal (pisunaya vacaya veramani).
Onthouding van het spreken van harde woorden (pharusaya vacaya veramani).
Onthouding van onzinnig gepraat (samphappalapa veramani).
4 juist handelen (pali: samma kammanta)
Onthouding van doden (panatipata veramani).
Onthouding van nemen wat niet gegeven is (adinnadana veramani).
Onthouding van seksueel wangedrag (kamesu micchacara veramani)
5 juiste wijze van levensonderhoud (pali: samma ajiva)
Geen handel in wapens.
Geen handel in slaven en prostitutie.
Geen handel in levende wezens voor vleesproductie en slachterij of iedere andere handel in wezens.
Geen handel in vergif.
Geen handel in bedwelmende middelen.
(De waarheden drie, vier en vijf vormen samen de groep van moraliteit. Pali: Silakkhandha)
6 juiste inspanning (pali: samma vayama)
Slechte gedachten en heilloze (akusala) zaken die nog niet opgekomen zijn vermijden (samvara padhana).
Het overwinnen van slechte gedachten en heilloze zaken die reeds opgekomen zijn (pahana padhana).
Het opwekken en ontwikkelen van heilzame (kusala) zaken en goede gedachten die nog niet opgekomen zijn (bhavana padhana).
Het tot groei brengen van heilzame zaken en goede gedachten die reeds opgekomen zijn (anurakkana padhana).
7 juiste indachtigheid / juiste meditatie (aandacht, bewustzijn, concentratie, pali: samma sati)
Bewustzijn van het lichaam (kaya nupassana).
Bewustzijn van gevoelens (vedana nupassana).
Bewustzijn van de geest (citta nupassana).
Bewustzijn van mentale objecten (dhamma nupassana) namelijk:
De vijf hindernissen (pañca nivarana).
(zinnelijk verlangen, kwade wil, luiheid of traagheid, rusteloosheid of bezorgdheid, sceptische twijfel)
De vijf aggregaten van hechten (pañca upadana kkhandha).
(materie, gewaarwording, perceptie, intenties, bewustzijn of aandacht)
De zes innerlijke en zes uiterlijke zintuigsferen (salayatana)
(oog, oor, neus, tong, lichaam, geest en vorm, geluid, reuk, smaak, het tastbare, mentale objecten)
De zeven factoren van verlichting (bojjhanga).
(indachtigheid, onderzoek naar waarheid, energie, vreugde, kalmte, concentratie, gelijkmoedigheid)
De vier edele waarheden (cattari ariya sacca).
8 juiste concentratie (pali: samma samadhi)
Suta mayã pañña, ontvangen wijsheid, 1e transformatie.
Cintã-mayã pañña, wijsheid vanuit ervaren, 2e transformatie.
Zijn de Vier Edele Waarheden juist, en is het Achtvoudige Pad het logische antwoord?
Wanneer het ontdaan worden van mythische elementen, is het boeddhisme de meest logisch gestructureerde van de religies. Niet voor niets wordt het boeddhisme steeds populairder in de westerse wereld. Het zuivere boeddhisme zoals hierboven samengevat is intern logisch consistent, wat een grootheid als Albert Einstein er toe bracht het boeddhisme de meest wetenschappelijke van de religies te noemen. Toch zit er een ernstige denkfout in het boeddhisme: de negativiteit. Het volledig verdwijnen van begeerte betekent uiteindelijk de dood, het terugkeren naar een nuldimensionale ruimte. Begeerte houdt ons in leven en laat ons van het leven genieten.
Wat als Boeddha tot een andere conclusie was gekomen?
Prins Gautama was een goed, zuiver en begaafd mens, zo lijkt uit de bronnen naar voren te komen. Hij was briljant in deductie, maar als kind van zijn land en tijd niet echt sterk in inductie. Een zieke man lijdt door de ziekte. Een oude man lijdt door de ouderdom. Een lijk lijdt niet, want er is geen werkend zenuwstelsel dat pijn kan ervaren. Alleen de nabestaanden lijden. Door de ziekte te genezen, stopt het lijden. Door ouderdom af te remmen, stopt het lijden door veroudering. En door de dood een kestie van keus te maken, stopt het lijden door de dood. Behalve bij nabestaanden dan.
Het lijden stopt niet door het te ontkennen. Wel houdt de zwakkere versie van het boeddhisme stand: veel lijden ontstaat door vermijdbaar lijden, zoals onzinnige begeerte of andere levende wezens onnodig kwaad doen. De begeerte naar een dure auto is onzinnig. De begeerte naar gezond zijn, een volle maag, liefde of een lang en gelukkig leven is dat niet.
De gewijzigde Edele Waarheden zouden dan iets geworden zijn als het volgende.
1. Leven is lijden.
2. Er bestaat onvermijdelijk lijden, vermijdbaar lijden en zelf-aangebracht lijden.
3. Alle vormen van lijden hebben een oorzaak.
4. Elke oorzaak van lijden is aan te pakken, als de oorzaak eenmaal gevonden is.
Waarbij het gewijzigde Pad zich had gericht op wetenschappelijk onderzoek om onvermijdelijk lijden aan te pakken.
Dit had mogelijk geleid tot het ontwikkelen van de wetenschappelijke methode en een einde aan heel veel menselijk leed.
Onderzoekers zijn er in geslaagd om lammeren ter wereld te laten komen die geheel zijn opgegroeid in een kunstbaarmoeder.
Binnen enkele jaren zullen ook onvruchtbare ouders, of een mannelijk homopaar, hun kinderen kunnen baren zonder lichaam van een moeder. Nu kunnen alleen hetero’s, of een lesbisch paar, kinderen krijgen.
Uniek aan de kunstbaarmoeder Biobag is het ontbreken van een pomp. Want het hartje van het embryo is de pomp. Bron: screenshot uit https://youtu.be/z7OsEGT9d3o, Children’s Hospital of Philadelphia
Biobag, een kunstbaarmoeder
Foetaal chirurg Alan Flake en enkele collega’s van het kinder ziekenhuis in Philadelphia, Pennsylvania, kweekten premature foetussen van schapen op in hun Biobag. Dat is een soort kunstmatige baarmoeder. De Biobag is een soort doorzichtige zak. Binnen die zak groeit de foetus op. En wordt voorzien van voeding. Een door de groep ontwikkelde oxygenator ververst ook de zuurstof in het bloed van de foetus. Uniek aan het ontwerp is het ontbreken van een pomp. Deze functie wordt vervuld door het hartje van de foetus. Net zoals ook gebeurt in een echte baarmoeder. Dit kan, omdat de bloedsomloop in het ontwerp erg weinig frictie kent. Daardoor is het hart van het ongeboren dier voldoende.
Redden van de levens van ongeboren kinderen
De foetussen waren bij het overbrengen van de moeder naar de baarmoeder in ontwikkeling vergelijkbaar met menselijke foetussen van jonger dan 28 weken. Dat is ongeveer zes maanden. Op dit moment sterft meer dan driekwart van de foetussen van deze leeftijd als ze grootgebracht worden in een couveuse. De kinderen die het overleven, hebben in twintig tot dertig procent van de gevallen later in hun leven te kampen met ernstige gezondheidsproblemen. Dat komt, omdat hun organen zich niet goed hebben kunnen ontwikkelen. Deze kunstmatige baarmoeder kan veel mensenlevens redden. Ook voorkomen we zo ziekten in de toekomst. Dit bespaart veel leed, en ook veel medische zorgkosten.
Kunstmatige baarmoeder mogelijk?
Zowel voor het embryo als de foetus wordt het venster waarbinnen nog een natuurlijke moeder nodig is steeds kleiner: nu tussen de twee en 29 weken. Deze twee weken is alleen door regelgeving. De onderzoekers die er recent in slaagden om embryo’s twee weken lang in leven te houden, moesten van de wet op dat punt stoppen. In de middel verre toekomst is er daarom waarschijnlijk helemaal geen baarmoeder meer nodig. Voor een black hat biohacker, die aan ethiek geen boodschap heeft, is het dan mogelijk om mensen te kweken. Van eicel tot baby. Als een moderne Dr. Frankenstein, in een kelder. Hollywood scriptschrijvers en Q-anon gelovigen, let op.
Ethische dilemma’s van de kunstbaarmoeder
Er kleven aan deze techniek enkele ernstige dilemma’s. Zieke geesten zouden bijvoorbeeld zelf slaven kunnen kweken.
Of pedofielen. Zij kunnen kinderen kweken om als sekspartner te dienen. Of een leger van gehoorzame kindsoldaten. Echter: dit kan nu ook al en gebeurt al. Een vrouw of de vrouw van een stel kan zelf zwanger worden. Of een man alleen kan een vrouw ontvoeren en haar misbruiken. Denk aan het geval-Fritzl of Priklopil.
Maar toch. Deze techniek kan veel levens redden. Met goed medisch toezicht natuurlijk. Daarom denk ik dat dit per saldo goed gaat uitpakken.
Er is veel kritiek op gelovigen, zoals christenen en islamieten, omdat ze bezwaren hebben tegen het homohuwelijk. Mark Dice, aartsconservatieve kroonprins van de aluhoedjes en enfant terrible van Youtube, besluit de normen en waarden nog wat op te rekken. Hoe zouden “liberals”, in het Nederlands taalgebied beter bekend als progressief denkenden, reageren als dezelfde logica wordt gebruikt om incesthuwelijken goed te keuren? Hieronder het filmpje. De uitkomsten zijn opmerkelijk.
https://youtu.be/mx457T7iWMA
Ik denk dat dit filmpje vooral laat zien dat veel mensen (dat geldt zowel voor progressieven, als voor conservatieven zoals Dice) niet goed door hebben gedacht over hun meningen.
Er zijn goede redenen om voor vrijheid van seksuele relaties voor geestelijk volwassenen te zijn, als beide daarmee instemmen. Zo zijn er veel mensen met sterke homoseksuele gevoelens, die alleen met iemand van hetzelfde geslacht gelukkig kunnen worden. Er is geen rationele reden om homo’s en lesbiennes het recht op levensgeluk te ontzeggen als dat ten koste van niemand anders gaat. Hoewel het (overigens wetenschappelijk niet onomstreden) Westermarck-effect voorkomt dat broers en zussen zich seksueel tot elkaar aangetrokken voelen, is er vaak een sterke genetische seksuele aantrekking tussen directe familieleden die elkaar nooit eerder hebben gezien.
Er zijn m.i. geen goede redenen om voor een incesthuwelijk of – op dit moment – homohuwelijk te zijn. Een huwelijk dient primair om kinderen in een juridisch beschermde omgeving op te kunnen laten groeien. Het is de juridische formalisering van een gezin. Een seksuele relatie is goed mogelijk zonder een huwelijk. Een kind beschermd op te laten groeien is moeilijker zonder huwelijk. Een kind van bloedverwante ouders loopt een enorme kans op aangeboren ziekten.
De bekende farao Tutanchamon was getrouwd met zijn zuster, koningin Ankhesenamun. Bron
Dit gaat veranderen in de zeer nabije toekomst. Je zou in principe een eicel kunnen fabriceren van een lichaamscel van een man – dit is bij muizen al gelukt en bij mensen in rudimentaire vorm [1]. Hetzelfde kan met zaadcellen uit lichaamscellen van een vrouw. Deze kunnen samensmelten met geslachtscellen van de partner. Als je een draagmoeder kan regelen (voor een mannelijk stel; vrouwen kunnen immers zelf zwanger worden), is het in principe mogelijk om voor mensen van gelijk geslacht om samen kinderen te krijgen die ook echt voor de helft van de ander zijn. Met CRISPR zouden ook familieleden een kind samen kunnen krijgen zonder dat ze bang hoeven te zijn voor erfelijke ziekten. De erfelijke ziekten knip je dan gewoon uit het DNA en vervang je door gezonde genen. Je zou ook kunnen putten uit het genetische materiaal van beiden om de heterozygotie van het kind zo groot mogelijk te maken – F1-hybriden zijn zo sterk, omdat hierbij twee ingeteelde lijnen worden gekruist en daardoor de nakomelingen erg heterozygoot zijn. Dit zou trouwens ook nakomelingen van niet-verwante ouders veel gezonder maken.
Hiermee vervalt de voornaamste rationele reden om tegen homo- en incesthuwelijken te zijn. Wel zal dit denk ik leiden tot uitermate ongezonde verhoudingen. Als ook directe familieleden als seksuele partner kunnen worden gezien, is er geen veilige, aseksuele omgeving meer. Het complete leven is dan geseksualiseerd. Ook kunnen mannen dan bijvoorbeeld hun dochter groomen om er seks mee te hebben als ze volwassen is. In feite is er een pedonetwerk opgerold dat precies dit deed. Kortom: er blijven denk ik ook in de toekomst goede redenen om tegen incesthuwelijken te zijn.
