Zijn wij mensen gefokt?
De laatste tienduizend jaar is de mens genetisch gesproken sneller veranderd dan in de miljoen jaren daarvoor. De oorzaak: ons bestaan van jagers/verzamelaars werd drastisch omgegooid. We hoeven niet meer, zoals onze verre voorouders, elke dag op zoek naar bessen, zaden en prooien. In plaats daarvan oefenen we een gespecialiseerd beroep uit, dat voor iemand uit de Steentijd waarschijnlijk volkomen zinloos of een vorm van toverij zou lijken. Dit vergt heel andere skills om te overleven dan jagen en verzamelen.
Oermens als overlever
Er is nog een tweede, heel belangrijke factor die veranderd is in de mens. Om te overleven in de vrije natuur moet je slim zijn, onafhankelijk denken en waarnemen. Je moet je intuïtie volgen en zelfs kleine aanwijzingen, zoals gebogen takjes of kleine verschillen in de vorm van een plant, waar kunnen nemen. Maak je een fout, dan betekent dat geen voedsel of vergiftiging. Kortom: de dood. Ook bij de seksuele selectie is dat belangrijk. Ben je als man niet nadrukkelijk aanwezig en weet je vrouwen niet te versieren, dan gaat een andere man er met je vrouw vandoor en sterft jouw bloedlijn uit. Dus moet je er voor zorgen dat je binnen de stam meetelt.
Beschaving maakt dom en gehoorzaam
Dat verandert als je als mens deel uit gaat maken van een complexe samenleving, zoals wij anno nu. Dan worden andere fouten belangrijker. Bijvoorbeeld: gebrek aan gehoorzaamheid. Vindt de leider je een bedreiging, dan word je ontslagen, in de gevangenis gegooid of gedood. De zelfstandige, onafhankelijk denkende rebel, die het beste in de vrije natuur overleeft, is zijn leven dus niet zeker in een hiërarchische maatschappij. In de middeleeuwen en ook eerder werden dit soort mannen vaak opgehangen. Dat zorgde er (in monogame culturen) voor dat vooral de meer volgzame mannen zich voortplantten. Deze eigenschappen gaven ze door, waardoor de mens nu aanmerkelijk dommer en volgzamer is dan aan het begin van het Neolithicum. Dit kan je onder meer zien aan het afgenomen hersenvolume. Schedels van Cro Magnons uit het Neolithicum zijn aanmerkelijk groter (15-20%) dan de schedels van de moderne mens.
Dit effect zien we trouwens ook bij huisdieren. Vergeleken met de wilde voorouders, de wolf en de boskat, hebben honden en katten een kleinere schedel en zijn ook dommer.
Hoe kunnen we weer slimmer worden?
We kunnen natuurlijk in nazistijl alle mannen en vrouwen met de gewenste eigenschappen deel laten nemen aan een vorm van Lebensborn programma. Hier zitten meerdere bezwaren aan. Ten eerste: de ethische bezwaren. Door dit soort moreel uitermate foute programma’s worden mensenlevens ontwricht. Ook is het onvoorspelbaar en is de vraag of we wel op de juiste eigenschappen selecteren.
De tweede oplossing is mensen uit meer ‘wilde’ samenlevingen importeren. Dit is waar de politieke elite op dit moment mee bezig is. Ook deze “oplossing” kent veel bezwaren. Al was het maar omdat het grootste deel van deze immigranten nu van een uitkering leeft. Gelukkig is er nu ook een derde manier. We kunnen eugenetica toepassen op ons eigen DNA, of dat van onze kinderen. Ook kunnen we ons brein opvoeren door middel van implantaten en dergelijke. Ons brein koppelen aan internet, aan geheugenchips etc. Mijns inziens een stuk eleganter dan de nazitijden weer te laten herleven.
