Stel je voor, een sterk overbevolkte of vervuilde aarde. Of misschien een kolonie op een buitenaardse planeet met een onleefbare atmosfeer. Of in een qua klimaat onleefbaar gebied, zoals in de buurt van het Siberische Magadan, waar Poetin nu lapjes grond van een hectare voor onverschrokken immigranten uitdeelt. Of wellicht een drijvende kolonie op zee.
Wat je dan nodig hebt, is een stad die zelf bijna geheel zelfvoorzienend is, dus ook zijn eigen voedsel produceert. We spreken dan over een arcologie, een samentrekking van de woorden ‘ecologie’ en ‘architectuur’. De bekendste en ook grootste arcologie is de stad Masdar (nu in aanbouw) in de Verenigde Arabische Emiraten. In deze documentaire wordt dieper ingegaan op de concepten achter een arcologie.
Je kan een arcologie zien als een gigantisch zelfvoorzienend organisme. Je moet nadenken over de productie van zuurstof en de afvoer van kooldioxide – bijvoorbeeld door met planten en kweekkassen te werken. Temperatuurregeling is ook een issue, vooral als er veel afvalwarmte vrijkomt. Een onvermijdelijk verschijnsel bij industriële productie.
Bij open arcologieen, zoals Masdar, zijn deze vraagstukken minder een issue. Gasuitwisseling en warmteuitwiseling gaat dan immers via de lucht. Willen we het concept ook in meer onherbergzame omgevingen, bijvoorbeeld elders in het zonnestelsel, toepassen, dan moet dit luchtdicht worden en wordt het onvermijdelijk dat we hierover nadenken
Arcologieën kunnen elke vorm hebben, wat architecten zoals Ahearn Schopfer & Associates vaak inspireert tot buitenissige vormen. Bron: Wikimedia Commons
Schrijver dezes heeft nu net een collectante afgepoeierd die voor de KWF Kankerbestrijding geld aan het inzamelen was. Met een goede reden. Voor een budget waar alleen al de KWF-directeur een jaar voor wordt ingehuurd, kan nu met OncoSENS een harde klap worden uitgedeeld aan de dodelijkste groep ziekten ter wereld. U begrijpt dus waar ik dit jaar aan ga doneren.
Kankeronderzoek: marginale vooruitgang
Als de computertechniek net zo snel voort was geschreden als onze mogelijkheden om kanker te behandelen, hadden we nu nog computers zo groot als een huis gehad in plaats van een bankpasje.
De tol aan mensenlevens door kanker is groot. De groep ziekten vormt in Nederland en België de voornaamste doodsoorzaak.
Er worden werkelijk onvoorstelbaar grote bedragen aan kankermedicijnen besteed – wereldwijd nu meer dan 100 miljard Amerikaanse dollar per jaar. Een conservatieve natte-vingerschatting wijst op meer dan een biljoen dollar tot nu toe. Dat is meer dan Nederland en België samen per jaar verdienen.
Er is zeker enige vooruitgang geboekt – zo zijn kankersoorten die vroeger onbehandelbaar waren, zoals leukemie, nu grotendeels geneesbaar, maar bij andere kankersoorten is de vooruitgang marginaal. Ook wordt de bevolking steeds ouder, waardoor het aantal kankergevallen in absolute zin stijgt. Kanker is namelijk vooral een ziekte die oudere mensen treft en door het aanpakken van andere ziekten stijgt het aantal kankergevallen in absolute zin.
De achilleshiel van kanker
Kanker is een verzamelnaam voor ziekten, waarbij een ongecontroleerde deling van cellen plaatsvindt. Onze cellen bevatten een veiligheidsmechanisme: telomeren. Dit zijn stukjes DNA aan de uiteinden van chromosomen, die bij elke celdeling korter worden. Verdwijnen deze telomeerkappen, dan rafelen de chromosomen uit elkaar en pleegt de cel zelfmoord: celsenescentie. Erg prettig, als die cel een kankercel is. Daar zijn we dan vanaf. Wat overigens ook een belangrijke reden is waarom onze levensduur beperkt is. Anti-verouderingsonderzoek richt zich daarom ook op technieken om de telomeren met bijvoorbeeld messenger RNA dat codeert voor telomerase te verlengen.
Kankergezwellen vormen een probleem, omdat ze dit beveiligingsmechanisme onklaar maken.
Alternative lengthening of telomeres
Om de telomeerbeveiliging te omzeilen hanteren tumoren twee technieken: zelf telomerase maken – dit geldt voor bijna negentig procent van alle kankergezwellen – en ALT, Alternative Lengthening of Telomeres, wat de rest voor zijn rekening neemt. Een telomeraseblokker kan hiermee ongeveer 85-90% van alle kankergevallen genezen. Helaas behoren de 10-15% onbehandelbare ALT-kankersoorten nu net tot de venijnigste. Heb je bijvoorbeeld longkanker of hersenkanker, dan is de kans groot dat het hier om een ALT-kanker gaat. Ook blijkt uit onderzoek bij muizen dat kankergezwellen resistent worden en dus op het ALT-mechanisme overstappen als telomerase wordt geblokt. Op dit moment zijn telomeraseblokkers al in een vergevorderd stadium, maar als we het ALT-mechanisme niet kunnen blokken, schieten we daar dus maar beperkt wat mee op.
Op dit moment is, zoals ook wel uit de naam blijkt, het precieze mechanisme van ALT onopgehelderd, al lijken enkele genen een centrale rol te spelen.
Schot hagel
SENS Foundation is daarom op website Lifespan.io het crowdfundingsproject OncoSENS gestart met de catchy naam Control-ALT-Delete Cancer. Het principe hierachter is brute-force testing met behulp van labrobots. In dit project, met onder andere onderzoekers Haroldo Silva en Jeremy Henson zullen 115.000 chemische verbindingen uit de medicijnbibliotheek van de onderzoekers worden getest op werkzaamheid tegen ALT. Werkt het medicijn, dan zal de ALT-tumor in het reageerbuisje minder of geen C-circles aanmaken, cirkelvormig DNA dat afkomstig is van telomeeractiviteit. Dit is de biomarker voor ALT-activiteit. De hoeveelheid C-circles kan gemeten worden met de door OncoSENS ontwikkelde C-circle assay.
Althans, als het stretch-financieringsdoel van 200.000 dollar wordt gehaald. Bij een lager eindbedrag (minimum: 60.000 dollar) zal het aantal geteste verbindingen kleiner zijn dan 115.000 en de kans op een effectief middel tegen kanker kleiner.
Verwacht rendement
Zoals alle onderzoek is de uitkomst hiervan ongewis. Wordt er door OncoSENS een effectief geneesmiddel gevonden tegen ALT-kankers, waarop een reële kans bestaat, dan scheelt dit alleen al in Nederland duizenden doden per jaar, in België eveneens. Wereldwijd praten we dan over een klein miljoen mensenlevens. Dat is 20 cent voor een gered mensenleven. Per jaar en alle daarop volgende jaren. Een koopje dus voor de op ethische winst beluste belegger, als dit onderzoek resultaat oplevert en hiermee een harde klap kan worden uitgedeeld aan deze moorddadige ziekte.
De westerse landen puilen uit van het spaargeld, dat nergens productief geïnvesteerd kan worden. Er zijn al verschillende radicale maatregelen genomen, zoals het invoeren van een negatieve rente. Niets helpt. Misschien moeten we verder vooruit denken.
Woestijnen tot bloei brengen
Lezers van Visionair weten dat er een voor de hand liggende manier is om dit geld productief te investeren. Namelijk door de beschikbaarheid van energie, voedsel en onderdak enorm te vergroten. Bouw enorme waterzuiveringsfabrieken in het Midden Oosten en andere woestijngebieden, waardoor deze tot bloei kunnen gebracht en er werk ontstaat voor miljoenen werkloze Europeanen, Arabieren en Afrikanen in bijvoorbeeld Tsjaad en Burkina Faso. Deze zouden kunnen worden gefinancierd met enorme leningen door de Europese banken. Een zonnepaneel verdient zichzelf qua energiekosten al in 2-3 jaren terug, waardoor een lening van bijvoorbeeld 4% gegarandeerd met winst kan worden terugbetaald. Alleen al de Sahara heeft een oppervlakte van 9,4 miljoen vierkante kilometer. Dat is twee keer zo groot als de oppervlakte van de Europese Unie. In de gebieden met zand of een bodem kan landbouw en het aanplanten van bos plaatsvinden. Op de rotsachtige delen kunnen zonnepanelen geplaatst worden.
Met het overschot aan spaargeld in Europa en Europese en Israëlische techniek is het eenvoudig om de Sahara tot bloei te brengen. Bron: phys.org
Corruptie en islamisme
Helaas is de politieke instabiliteit en de corruptie hiervoor te groot. In Egypte, bijvoorbeeld, heeft het leger een wurggreep op de economie. Daardoor kunnen Egyptische ondernemers heel moeilijk investeren en produceren. Er zijn domweg te veel regels en de overheid heeft een té grote greep op de economie.
Pogingen om democratie in te voeren, waardoor er een einde zou komen aan de meeste corruptie, zijn mislukt. Islamisten, die de sterkste oppositiestroming vormen, hebben geen rationele doelen, waardoor ze niet effectief kunnen regeren.
Weinig mogelijkheden om kapitaal te absorberen
Het Midden Oosten kan hierdoor maar weinig kapitaal absorberen waardoor de ellende blijft. Ook zijn er geen voor de hand liggende exportproducten, waarmee deze regio’s de rest van de wereld blij mee kunnen maken en zo kunnen terugbetalen. Zonne-energie en waterstof als energiedrager voor het energiearme Europa, en op termijn landbouw, telewerken en informatiediensten zou het meeste in aanmerking komen.
Bangladesh, hopeloos geval af
Een voorbeeld van hoe het wél moet, levert Bangladesh. Op het eerste gezicht volkomen hopeloos. Bangladesh is een straatarm, zeer dichtbevolkt land (168 miljoen mensen op 3,5 x Nederland of 5x België). Ter verhoging van de feestvreugde loopt een derde van het land elk jaar onder als de Ganges en Brahmaputra buiten hun oevers treden.
Toch groeit Bangladesh tegenwoordig economisch gezien als kool. De regeringspartij Awami League houdt effectief moslimfundamentalisten buiten de deur van de politiek (al worden er door islamisten, zoals gebruikelijk bij dit naargeestige slag lieden, geregeld moordaanslagen gepleegd op de vele “vijanden van de islam”) en heeft alle belemmeringen voor buitenlandse investeerders verwijderd. Het gevolg is dat dit land, ooit afgeschreven als een hopeloze permanente humanitaire ramp, uit het moeras omhoog klautert. Bangladesh is nog steeds arm – per Bangladeshi rond de 300 euro per maand, waar we in Nederlander of Belg meer dan 4000 bruto per maand verdienen – maar het land is welvarender dan ooit en ontwikkelt zich snel. Wellicht kunnen de Noord-Afrikanen en Arabieren wat ambtenaren langssturen in Dhaka om ijverig aantekeningen te maken.
Muggen brengen enkele zeer ernstige ziektes over, zoals malaria, gele koorts en nu zika. Er gaan steeds meer stemmen op om ziekteverwekkende muggen, vooral de zika-overbrengende steekmug Aedes aegypti, van de aardbodem weg te vagen. Wat zijn de gevolgen?
Muggen niet erg nuttig
Wij mensen maken een steeds groter deel van de totale hoeveelheid dierlijke biomassa uit en zijn hiermee steeds interessanter voor parasieten. De denguemug Aedes aegypti voedt zich vrijwel alleen met mensenbloed, hoewel er soms ook andere prooidieren zijn. Dit geldt ook voor de malariamug Anopheles malariae.
De denguemug Aedes aegypti brengt zeker vier dodelijke ziekten over. Kortom: weg met die soort en andere ziekteverwekkende muggen. – Wikimedia Commons
Deze muggensoorten hebben slechts een beperkte biologische betekenis. Er zijn slechts enkele ecosystemen waarin muggen een belangrijke rol spelen. Bijvoorbeeld in de ondiepe moerassige poelen in het Noordpoolgebied (waar geen ernstige ziekten door muggen worden overgebracht) en in kleine, gespecialiseerde ecosystemen, zoals het stilstaande water in de bladrozet van bromelia’s. Ook zou het slecht nieuws zijn voor een handjevol gespecialiseerde muggenetende soorten, zoals de muskietenlarven etende vis Gambusia affinis.
Eigenlijk zijn ze alleen van belang voor de parasieten die ze overbrengen en die we kunnen missen als kiespijn. En dat zijn er nogal wat. De protozo die malaria veroorzaakt, Plasmodium falciparum. Het zikavirus. Het gele koortsvirus. Het denguevirus. Het West-Nijl virus en het chinkuyungavirus. Geen mug, maar wel een uitermate akelig insekt is de tseetseevlieg, die de slaapziekte overbrengt. Die kan ook op de lijst. Verder is slechts één op de vijf muggensoorten geïnteresseerd in mensen. Viervijfde van de muggen zouden dus kunnen blijven bestaan, als we maar de ziektenverwekkende muggen uitroeien. De ecologische schade zou hiermee beperkt blijven.
Hoe kunnen we muggen uitroeien?
Al in de jaren vijftig bestonden er middelen als DDT om muggen uit te roeien. DDT bleek ernstige gevolgen te hebben: de stof hoopt zich op in vetweefsel en veroorzaakt geboorteafwijkingen en kanker. Tegenwoordig is het zelfs in pinguïns op Antarctica, ver van de plaatsen waar DDT is gebruikt, te vinden. Toch heeft DDT zeker vele miljoenen levens gered en was het misschien achteraf beter geweest om door te pakken en de Anopheles-mug de doodklap te geven.
Nu beschikken we over elegantere methoden. De steriele-mannetjestechniek is een van de effectiefste. Vele miljoenen bestraalde onvruchtbare mannetjes worden losgelaten in het leefgebied van de muggensoort waarmee we af willen rekenen en paren met de wijfjes. Omdat muggen maar met één mannetje paren, betekent dat dat er nauwelijks wijfjes zwanger worden en de populatie sterk daalt. Op dit moment (september 2016) wordt gewerkt aan een nog effectievere manier om af te rekenen met Aedes aegypti: genetisch gemanipuleerde muggen die alleen mannelijke nakomelingen krijgen. Zo werkt het effect nog vele generaties door. Weliswaar worden de Aedes-wijfjes zwanger, maar alleen van mannetjes die op hun beurt ook alleen maar mannetjes kunnen verwekken. Zo is het probleem binnen enkele generaties opgelost. In het lab is al aangetoond dat de genetisch gemanipuleerde mannetjes even populair zijn onder de vrouwtjes als niet-gemanipuleerde exemplaren. De vraag is overigens of dit zo blijft, omdat er immers een enorme selectiedruk op komt te staan.
Is het ethisch verantwoord om een complete soort uit te moorden?
Al in 1975 is het variolavirus (de verwekker van pokken, een dodelijke virusziekte die miljoenen levens per jaar eiste) van de aardbodem weggevaagd. Ook hiertegen bestonden de nodige ethische bezwaren. Ik denk dat deze bezwaren ongegrond zijn en wel hierom. Een soort bestaat uit genetische informatie. In principe is het complete DNA van het variolavirus in digitale vorm bewaard gebleven. Dit zal ook met de ziekteverwekkende Culex- en Aedes-soorten gebeuren.
Er is geen hoger bewustzijn aanwezig in muggen, althans voor zover we weten. De plaats van deze soorten zal ingenomen worden door onschadelijke en waarschijnlijk zelfs nuttige soorten. In ieder geval zullen we hiermee miljoenen mensenlevens redden en voor miljoenen anderen ernstig drama voorkomen. En laten we liever proberen om andere soorten die ernstig bedreigd worden en geen menselijk leed aanrichten, te redden.
Medio 2016 staan de geldpersen in de belangrijke economische blokken EU, USA en Japan roodgloeiend. Er is zelfs sprake van een negatieve rente. Toch is de fut verdwenen uit de economie en werkt dit wondermiddel niet meer. Misschien moeten we de oplossing voor dit overschot buiten de aarde zoeken, zegt een analist.
Overproductie van kapitaal
Het probleem op dit moment is vraaguitval. Ouderen van de babyboomgeneratie hebben enorme hoeveelheden kapitaal gespaard voor de oude dag, terwijl er minder kinderen werden geboren. Het gevolg is dat er veel inactieve ouderen tegenover weinig werkenden, leners en consumenten staan. Wat ook niet helpt is de toenemende onzekerheid in de wereld door het opkomende islamitisch terrorisme. Dit remt uitgaven en investeringen, maar isminder belangrijk dan het demografische probleem. Alleen een radicaal andere manier om de economie te organiseren kan dit probleem structureel oplossen.
De financiële zeepbel is verveelvoudigd in omvang sinds 1990. Bron/copyright: Macquairie Research
Investeren, maar waarin?
In de rijke landen hebben de oudere mensen zo ongeveer alles al wat ze willen hebben. Die geven hun geld dus weinig meer uit. Er zijn minder arbeiders nodig, waardoor arbeid (en dus mensen) steeds minder waard worden. Het gevolg: structurele werkloosheid, dalende lonen, mensonterende taferelen. Volgens het model van Turchin zal dit naast het enorme leed, ook leiden tot oorlogen of burgeroorlog. Hierdoor zullen veel mensen sterven en zal er veel infrastructuur kapot gaan, waardoor er weer veel werk ontstaat. Zoals bekend, doen politici als Obama, Timmermans en Merkel er alles aan om zowel de kans op een burgeroorlog (import van traditionele islamieten, waaronder veel ISIS-aanhangers) als op een oorlog met Rusland flink te vergroten. Deze weg, die miljoenen mensen het leven zal kosten, moet voorkomen worden zolang we dat nog kunnen.
Dan maar de ruimte in: space, the final frontier Al in 2012 noemden wij op Visionair de ruimte als de plaats waar we een redelijke, en op termijn enorme return on investment kunnen verwezenlijken zonder dat we het kwetsbare ecosysteem van de aarde verwoesten. Wij zijn niet de enigen. Visionaire ruimtevaartpioniers, zoals Robert Zubrin, pleiten hier al eerder voor. Nu sluiten ook Viktor Shvets en Chetan Seth van het Macquarie global equities team, financiële analisten uit de klassieke hoek, zich aan bij de voorstanders.
Ons tweede huis? Bron: NASA
Hun plan is in essentie duidelijk. We starten niet de zoveelste verwoestende oorlog, maar een wereldwijd plan om Mars te koloniseren. Dat zal biljoenen aan investeringen opslokken en heel veel mensen aan het werk zetten. Mars One heeft een missieplan opgesteld waarbij enkele miljarden voldoende zullen zijn om zes kolonisten naar Mars te brengen – enkele reis. Elon Musk heeft het zijn levensdoel gemaakt om de mensheid naar Mars te brengen.
Shvets en Seth stellen voor dit op nog veel grotere schaal te doen dan nu. Duizenden draagraketten zullen ladingen machines, zaden en kolonisten naar een low earth baan brengen, waar ze zullen worden verscheept naar Mars. De technologie hebben we grotendeels al. In hun voorstel wordt dit een puur Amerikaans project, maar het zou voor de hand liggen ook Europa, Rusland, China en Japan mee te laten doen. Vooral de eurozone en Japan kampen met dezelfde problemen als de VS.
Opvallend is wel dat hun rapport een paar dagen uitkomt na de explosie van Musks paradepaardje, de Falcon X raket. Musk heeft nogal wat machtige vijanden gekweekt met zijn goedkope raketvluchten en het uithalen van smerige streken komt wel vaker voor in het bedrijfsleven.
Waar op dit moment op aarde hard gewerkt wordt aan het bereiken van volledige zelfvoorziening door middel van duurzame bronnen, denken enkele visionairen alvast een Kardashev-trap verder. Zou het niet erg handig zijn om alle nu verspilde zonlicht op te vangen en er wat nuttigers mee te doen? Enter een dysonschil, om materiaal te besparen ter hoogte van Mercurius.
Gezien de enorme afmetingen is een statische structuur onmogelijk. Een dynamische dysonschil bestaat uit om de zon roterende zonnepanelen. Om aan het materiaal hiervoor te komen moet het planeetje Mercurius er aan geloven. Op zich wel een gemis. Mercuriusis eenbijzondere wereld. Maar dan heb je ook wat. Namelijk per aardbewoner net zo veel energie als er nu door de hele planeet tegelijk gebruikt wordt.
Tot we een slimmere manier verzinnen om uit waterstof energie te halen, met een fusiecentrale of zwart gat bijvoorbeeld, zeker het overwegen waard.
Met een Dysonzwerm kan je een groot deel van de totale energie van een zon aftappen.
Vanaf onze vroege kinderjaren wordt ons al voorgehouden dat niets sneller dan het licht gaat. Mede omdat ik een provocerende persoonlijkheid bezit vind ik het leuk om dit soort onwaarheden aan de kaak te stellen. Een overzicht van dingen die sneller dan het licht gaan.
Hoe snel expandeert ons heelal? Is dit sneller dan het licht, of juist langzamer? Een van de mooiste antwoorden die ik ooit heb gehoord heb kwam van Prof. Christoffel Waelkens. We hebben geen snelheid die te meten is in aardse begrippen. De uitdijing volgt uit de wet van Hubble, die stelt dat de sterrenstelsels zich van elkaar verwijderen met een snelheid evenredig met hun onderlinge afstand. Twee maal zo ver betekent twee maal zo snel. Helaas gaat deze wet alleen maar op bij de erg grote afstanden. De wet werd geformuleerd door Edwin Hubble in 1929.
3: Verstrengelde deeltjes,
Observaties betreffende verstrengelde staten lijken in strijd te zijn met de eigenschap van de relativiteitstheorie dat informatie niet sneller kan reizen dan de lichtsnelheid. Hoewel twee verstrengelde systemen elkaar lijken te beïnvloeden over grote afstand in de ruimte, is de huidige opinie dat geen bruikbare informatie op deze wijze overgebracht kan worden, wat betekent dat de ‘oorzakelijke natuurkunde’ niet geschonden wordt door verstrengeling. Dit is de geen-communicatie-stelling (“no-communication theorem“).
4: Superman,
Superman werd geboren als Kal-El, zoon van de wetenschapper Jor-El en zijn vrouw Lara Lor-Van, op de planeet Krypton. Deze planeet stond op het punt te ontploffen, waardoor Supermans ouders besloten hem te evacueren met een ruimteschip. Dit schip werd naar de Aarde gestuurd, aangezien deze planeet eveneens een perfect leefklimaat had voor Kryptonianen. Op de Aarde landde het schip net buiten het kleine dorpje Smallville, waar de jonge Kal-El werd gevonden en geadopteerd door Jonathan en Martha Kent. Zij noemden hem Clark Kent. (PS: voor de lezers met een autisme spectrum stoornis: ja, dit is humor)
5: Vuurtoreneffect,
De bundels elektromagnetische straling die pulsars rond sproeien, lijken veel sneller dan het licht te reizen. Als er een groot kosmisch scherm zou bestaan, zou je op dit scherm de bundels van pulsars in seconden tijd vele lichtjaren af zien leggen. Dit is echter maar schijn. De bundel kan geen informatie sneller dan het licht laten gaan.
6: Evanescerende golven,
Er bestaat licht, dat sneller dan de lichtsnelheid gaat. Het gaat hier om zogenoemde evanescerende (‘verdwijnende’) golven. Deze ontstaan bij totale interne reflectie (alle licht in een optisch medium, zoals glas, wordt op het grensvlak teruggekaatst). Erg ver reizen evanescerende golven niet: hun intensiteit neemt in licht met een macht e af, elke 130 nanometer afstand. Dit is mogelijk, omdat evanescerende golven geen energie en informatie dragen. Wie niet bang is voor wat pittige optica, staat HIER hoe golven sneller dan het licht kan reizen.
Wiskundig is het al een aantal jaren mogelijk om sneller dan het licht te gaan. Trouwe Visionair-lezers wisten dit al in 2012 :
Al meer dan honderd jaar is het een dogma: niets kan sneller bewegen dan het licht, want in dat geval levert de speciale relativiteitstheorie onzin op. Maar klopt dat laatste wel? Wiskundigen zijn er nu in geslaagd een sneller-dan-licht beweging te beschrijven en zo Einsteins theorie voorbij de lichtsnelheid op te rekken.
Onze intergalactische ambities komen steeds dichterbij de realiteit, mede door visionairs als Alcubierre en Harold White. Deze mannen hebben de relativiteitstheorie goed begrepen. Alles is namelijk relatief.
De website Visual Capitalist maakte deze infographic over hoe lang de belangrijkste grondstoffen voorraden nog meegaan. Nadert, zoals de Club van Rome al in de jaren zeventig beweerde, het grondstoffenarmageddon, of ligt het verhaal genuanceerder?
Atomen, energie en schaarste
In feite is dit grafiekje onzin. We leven op een planeet die vanuit menselijk perspectief gezien enorm groot is. Deze planeet bestaat uit werkelijk enorm veel materiaal, dat weer bestaat uit de ongeveer tachtig atoomsoorten die van nature voorkomen. Het zeldzaamste stabiele element op aarde, osmium, maakt weliswaar slechts 50 biljardste deel uit van de aardkorst (0,000 000 000 05), maar in een kubieke kilometer rots komt dus nog steeds 50 kg osmium voor. Als de bovenste kilometer van de aarde afgegraven zou worden, zou dit in totaal 510 miljoen kubieke kilometer materiaal opleveren, m.a.w. 25,5 miljard kg osmium. Dat is 3 kg per aardbewoner. Graven we dieper, dan wordt dit een veelvoud. Uiteraard is dit een nogal stompzinnig plan – we kunnen beter Mercurius uit elkaar pellen, de asteroïdengordel ontginnen of kernreacties gebruiken om aan osmium te komen- maar duidelijk is dat zelfs de zeldzaamste elementen in enorme hoeveelheden voorkomen.
Het probleem is dan ook niet zozeer schaarste, maar de energie die het kost om deze metalen te winnen. Gegeven voldoende energie, kan werkelijk elke grondstof in elke gewenste hoeveelheid worden gewonnen of geproduceerd. De natuur is, scheikundig gezien, een blokkendoos en zelfs de blokken kunnen we zelf maken.
Moeten we ons zorgen maken over grondstoffen?
Kort samengevat: nee. We moeten ons wél zorgen maken om de stompzinnigheid van politici en beleidsmakers, die ons keer op keer in volkomen vermijdbare geopolitieke conflicten meeslepen. Hierdoor worden veel grondstoffen en enrgie verspild en -erger – miljoenen mensenlevens verwoest. Miljarden, als er een kernoorlog uitbreekt.
Volgens een professor van de Californische universiteit Stanford, is seks als middel om kinderen te krijgen binnenkort uit de tijd.
Het wordt dan mogelijk, om zwangerschappen en de eigenschappen van kinderen geheel zelf te plannen. Echter met grote macht komt grote verantwoordelijkheid. Welke genen willen we absoluut veranderd hebben en wat zijn twijfelgevallen? Vrijwel iedereen zal het er over eens zijn dat bijvoorbeeld het gen dat de ziekte van Huntingdon (een dodelijke spierziekte) veroorzaakt, moet verdwijnen en vervangen door een gezond exemplaar. Maar wat moeten we doen met genen die zowel positieve als negatieve effecten hebben? Of genen die een licht negatief effect hebben? Lopen we geen risico de genenpool van de mens sterk te verarmen, als iedereen mag bepalen welke genen zijn en haar kinderen zullen dragen?
Minder vruchtbare mensen kunnen nu toch kinderen krijgen, dankzij kusntmatige bevruchting. Wordt dit, met genetische manipulatie, de toekomst voor alle kinderen? Bron: Wikipedia
Michio Kaku: geliefd door sommigen, zoals ik, hartgrondig gehaat door anderen, zoals mijn vriendin. Dus na enig meningsverschil nu toch Dr. Yoda himself, met een handzaam instructiefilmpje hoe je van een saai, doorsnee zonnestelsel een coole Dysonschil maakt.
Een Dysonschil is een kunstmatige bolschil rond een zon, doorgaans in de Goldilockzone waar vloeibaar water kan bestaan. Kleed deze aan met water, bergen en een artistiek landschapje en de eerstkomende paar miljoen jaar kom je geen ruimte tekort. Wel moet de schil uit losse elementen bestaan.
Een Dysonschil verveelvoudigt de hoeveelheid bewoonbaar oppervlak in een planetenstelsel enorm. Alleen heb je er astronomisch veel materiaal voor nodig. Een planeet ter grootte van Venus uit elkaar slopen zou dus handig zijn.
