Zoekresultaten voor: onderwijs

Zijn vluchtelingen aanjagers van economische groei?

Fabel of feit? Vluchtelingen leveren economische groei op

3 reacties / Analyses, Misvattingen / Door / 21 juni 2018

De zelfbenoemde kwaliteitskrant Volkskrant publiceerde een stukje van cultureel antropoloog Keulemans, waarin hij beweerde dat vluchtelingen economische groei opleveren, ook per hoofd van de bevolking. Hierbij baseerde deze meneer zich op een Franse economische studie. Klopt dit?

Wat zijn de gevolgen van de komst van een grote hoeveelheid migranten in een maatschappij?
Een maatschappij bestaat uit mensen. Voeg je daaraan extra mensen toe, dan stijgt het BNP, omdat deze mensen deelnemen aan het economische verkeer. Dit is een voor de hand liggend eerste orde effect. Zo is er een toename aan consumptie. Immers, deze mensen moeten eten. Er is ook een toename aan uitkeringen of salarissen. Immers, deze mensen moeten ergens van leven. Dit samen zorgt voor een hogere omzet. Dit geld komt alleen niet uit de lucht vallen. Het is door belastingbetalers, resp. werkgevers bijeengebracht. In het geval van uitkeringen, had het geld aan een ander, waarschijnlijk nuttiger doel besteed kunnen worden zoals infrastructuur of onderwijs. In het geval van werkgevers ligt het anders. Werknemers maken het voor werkgevers mogelijk om goederen en diensten te produceren. Deze productie verkopen werkgevers weer, waardoor salaris economisch gezien geen verliespost is, maar winst.

In een tijd dat er nauwelijks sociale voorzieningen bestonden, zoals in de Nederlandse Gouden Eeuw, konden migranten alleen bestaan door te werken. De schaarse sociale voorzieningen, zoals het tuchthuis, waren werkgeoriënteerd en naar hedendaagse maatstaven erg karig. Werkgevers lieten ze alleen werken als hen dat voldoende opleverde. Daarom was in de Gouden Eeuw de bijdrage van de Vlaamse protestantse immigranten aan de economie positief, al werden lonen gedrukt. In het geval van migranten met enabling vaardigheden, zoals de Vlaamse en Joodse vakmensen die de grondslagen legden voor nieuwe industrieën, zelfs explosief positief.

Over het algemeen is het slimmer om mensen met vaardigheden waaraan een groot tekort is, binnen te halen. Is die aansluiting er niet,  en kunnen de migranten ook niet voor weinig geld en in korte tijd omgeschoold worden, dan worden het kostenposten. Zo is in Nederland tweederde van de asielzoekers uit de tachtiger jaren nog steeds werkloos. [1]

De beweringen in het artikel
Het artikel[2] onderzocht volgens de auteurs, de economische en fiscale gevolgen van de massa-immigratie in West-Europa tussen 1985 en 2015. Hierbij maakten de auteurs gebruik van een “veelgebruikte empirische methodologie” om de macroeconomische effecten van “structurele schokken en politiek beleid” te schatten. Volgens de auteurs toont hun model aan dat de instroom van asielzoekers niet de economische prestaties of fiscale balans verslechtert, omdat de toename in overheidsbestedingen meer dan gecompenseerd wordt door een toename in belasrfinginkomsten uit de toename aan economische transfers (belastingen op bijvoorbeeld salarissen en aankopen). Als asielzoekers permanent ingezetene worden, wordt hun macroeconomische impact positief, aldus het artikel.

Zijn vluchtelingen aanjagers van economische groei?
Zijn vluchtelingen aanjagers van economische groei?

Kloppen deze beweringen?
De voornoemde veelgebruikte empirische methodologie is de zogeheten panel vector autoregressie. Dat is autoregressie, toegepast op tijdreeksen. Deze methode schijnt binnen economisch onderzoek inderdaad vaak gebruikt te worden. Voor de mensen onder onze lezers die geen statistiek hebben gehad: met dit onderzoek wordt gekeken welke covariatie er voorkomt tussen de onderzochte factoren.. Covariatie wil zeggen: de mate waarin meetwaardes tegelijk veranderen. De correlatie tussen zwaartekracht en valsnelheid (of tussen de aanwezigheid van Mark Rutte en de hoeveelheid leugens) is bijvoorbeeld positief, m.a.w. hoe meer zwaartekracht, hoe sneller voorwerpen vallen.

Er werden twee ingangsvariabelen gebruikt: asielaanvragen en nettomigratie. Onderzocht werd wat deze als gevolg hebben op de belastingopbrengsten, overheidsuitgaven, BNP per hoofd van de bevolking en fiscale balans: of de overheid een tekort of juist een overschot op de begroting heeft.
Het gebruikte model is eveneens vrij simpel. Het gaat uit van de volgende oorzakelijke keten: (netto migratie, asielaanvragen)  -> effectieve overheidsuitgaven per inwoner ->netto belastingopbrengst per inwoner ->’schone’ BNP per inwoner -> werkloosheidscijfer. Hierbij wordt een jaar als tussenstap genomen, m.a.w. de effectieve overheidsuitgaven in 2000 hebben invloed op de netto belastingopbrengst in 2001.

Als variatiebron worden de gegevens van vijftien West-Europese landen gebruikt. Heel slim hebben de vrij pro-multiculturele onderzoekers Oost-Europese landen, met hoge groeicijfers en lage migratie, en Griekenland (catastrofale ineenstorting en grote asielinstroom) weggelaten. Deze zouden dit pro-migratieverhaal een pro-populisme inderzoek hebben gemaakt, en dat was natuurlijk niet de bedoeling van de drie heren.

Uitgaande van de slim gedokterde dataset die dan overblijft, vonden de onderzoekers inderdaad het klassiek Keynesiaanse verband tussen hogere overheidsinvesteringen en een hogere economische groei. Omdat migranten meestal naar rijke landen met lage werkloosheid willen migreren, werd er vanzelfsprekend een positieve correlatie aangetroffen tussen migratie en hoge economische groei/lage werkloosheid.

De conclusie is dat dit onderzoek niet deugt. De uitgangsdataset is bewust gedokterd. Op deze manier hebben de onderzoekers een bias gecreëerd om hun politieke standpunten  er doorheen te drukken. Dit gedrag is een wetenschapper onwaardig. Wat betreft de journalistieke standaarden van de Volkskrant, lag de lat toch al niet bijster hoog.

Bronnen
1. Geen tijd te verliezen: van opvang naar integratie van asielmigranten, WRR (2015)
2. Hippolyte d’Albis, Ekrame Boubtane, Dramane Coulibaly, Macroeconomic evidence suggests that asylum seekers are not a “burden” for Western European countries, Science Advances  20 Jun 2018: Vol. 4, no. 6, eaaq0883, DOI: 10.1126/sciadv.aaq0883

Suikerooms: de oplossing voor studieschulden?

Suikeroom-fenomeen symptoom van decadentie westerse samenleving

9 reacties / Analyses, Economie, Maatschappij, Misvattingen, Nederland, Social Engineering / Door / 22 maart 2018

Gisteren werd ik aangesproken op een (reguliere) datingsite door een welgevormde en op zich intelligente jonge dame, die een zogeheten sugar daddy, suikeroom, zocht. Zij is niet de enige. Er schijnen al meer dan tienduizend jonge vrouwen zich aan te hebben gemeld voor deze constructie. Waarom is dit fenomeen zo populair? En wat zegt dit over onze samenleving van nu?

Wat zijn suikerooms? Is dit fenomeen nieuw?
Suikerooms, bekend als sugardaddies in Angelsaksische landen, zijn rijke mannen, die een jonge, aantrekkelijke vrouw onderhouden met geld en luxe cadeaus. De laatste jaren wordt dit fenomeen steeds populairder.
Hoewel de schaamteloze wijze waarop het fenomeen nu oprukt voor Nederland nieuw is, komen relaties waarbij een rijke oude man een armere, seksueel aantrekkelijke jonge vrouw ondersteunt komen op zich veel voor in niet-westerse culturen. Een belangrijke reden voor de aids-explosie onder vrouwelijke tieners in zuidelijk Afrika is de gewoonte, dat rijke oude mannen (die vaak seropositief zijn), deze door middel van dure geschenken verleiden tot seks. In het verleden waren maîtresses onder vooraanstaande lieden gebruikelijk in onder meer Frankrijk. Leeftijdsverschillen tussen tienerbruiden en rijke mannen van middelbare leeftijd waren in het verleden ook gebruikelijk.

Suikerooms: de oplossing voor studieschulden?
Suikerooms: de oplossing voor studieschulden?

De harde waarheden van Buss over de man-vrouw dynamiek
Wie zich verdiept in patronen van partnerkeuze, merkt enkele in alle culturen terugkerende regelmatigheden. Dit onderzoekswerk is onder andere gedaan door de Texaanse hoogleraar David M. Buss. Hij kon relatief ongestoord dit controversiële onderzoekswerk doen, omdat Texas een conservatieve staat is waar weinig studentenactivisme is. Buss stelde vast, dat over het algemeen mannen voor een jonge en vruchtbare vrouw kiezen – de brede heupen, smalle taille en grote borsten en billen die vrouwen aantrekkelijk maken hangen samen met vruchtbaarheid. Vrouwen kiezen doorgaans voor een rijke man met gunstige vooruitzichten. Kortom: vrouwen zijn hypergaam, wat verklaart waarom er zoveel alleenstaande hoogopgeleiden vrouwen zijn[0], terwijl mannen gaan voor een partner (of partners, in veel gevallen) waarbij ze zoveel mogelijk gezonde kinderen kunnen verwekken. Dit verklaart ook de zogeheten penopauze. Rond de leeftijd waarbij de vruchtbaarheid van hun vrouw terugloopt, doorgaans rond de veertig tot vijftig, verlaten of bedriegen mannen hun vrouw massaal met een jongere, vruchtbare vrouw. [1]

De westerse culturele waarden
De westerse samenleving is ten opzichten van de baseline menselijke samenleving in enkele opzichten anomaal. Zo kent de westerse samenleving geen polygamie. Ook is in de westerse samenleving het leeftijdsverschil tussen partners klein: gemiddeld drie jaar. In traditionele samenlevingen, zoals in Afrika en de islamitische wereld, is dit vaak meer dan vijftien jaar. Partners hebben doorgaans een vergelijkbaar opleidingsniveau en sociale status. Het gevolg hiervan is weliswaar dat de hoeveelheid kinderen in de westerse samenleving suboptimaal is, maar dat jonge mannen al snel de verantwoordelijkheid voor een gezin krijgen (wat ze productiever en verantwoordelijker maakt) en er sprake is van een relatief gelijkwaardige relatie. Jonge, alleenstaande mannen zijn sociologisch gezien de groep die het snelst voor problemen zorgt. Ze zijn crimineler, logisch aangezien de wetten worden gemaakt door invloedrijke manen van middelbare leeftijd die uiteraard de wet zo aanpassen dat deze hun groep en hun toekomst het meest bevoordeelt. Door hun hoge testosterongehalte zijn ze agressiever en wagen meer dingen. Wat overigens een uitermate goed ding is bij activiteiten als het oprichten van een succesvol bedrijf of een ontdekkingsreis. Helaas is Nederland zo dichtgetimmerd, dat er weinig ruimte is voor jonge avonturiers met weinig geld.

Suikerooms als symptoom van de verzwakking van de westerse samenleving
Voor de jongedames (en jonge homo’s) in kwestie is de beslissing om sugar baby te worden op zich rationeel. Ik had als student nog een studiebeurs waar je van kon leven. Millennials moeten zich nu diep in de schulden steken, willen ze studeren. Door een relatie aan te knopen met een rijke oude man, slaan aantrekkelijke jonge dames zo twee vliegen in één klap. Ze zijn van hun studieschulden af en leren de kneepjes van het bestaan als elitair, zoals het vermogen om door een misleidend web van abstracties zoveel mogelijk vermogen van werkelijk productieve mensen, zoals schoonmakers, uitvinders,  en arbeiders, over te hevelen naar de eigen groep. Ook worden vrouwen doorgaans seksueel geprikkeld door een man met hoge status, zie de populariteit van de Fifty Shades of Grey-flutromans onder het vrouwelijk geslacht. Een dergelijke relatie zal de vrouw in kwestie soms bevredigen.
Als zodanig zijn suikerooms een symptoom van een volkomen verziekte samenleving. Waarom moeten jonge, pas afgestudeerde mensen van in de twintig genoegen nemen met een precair bestaan, in plaats van een vast contract zoals de oudere generaties wél kregen? Waarom moeten jonge mensen zich in de schulden steken om überhaupt te mógen werken? Waarom is geld belangrijker dan ethische principes?

De oplossing
Jongeren moeten beter betaald worden dan nu. De wettelijke mogelijkheden voor flexwerk moeten drastisch worden ingeperkt. en fiscaal worden ontmoedigd. Soms is flexwerk onvermijdelijk, maar in deze gevallen moet flexwerk veel kostbaarder voor de werkgever worden dan een reguliere, vaste baan. De invoering van een -karig- basisinkomen van bijvoorbeeld vierhonderd euro per maand kan zorgen voor een betere distributie van hulpbronnen. Dit basisinkomen kan, met gratis collegegeld en kleine aanvulling, ook als studiebeurs dienen. Wel moeten er pittige toelatingsexamens voor hoger onderwijs worden ingevoerd, zodat alleen voldoende getalenteerde en gemotiveerde studenten studeren. Aan deze toelatingsexamens moet dan geen leeftijdseis worden gesteld, al ligt het voor de hand om de eisen per levensjaar op te schroeven.

Lees ook
Suikeroom lost studiegeld-problemen op

Bronnen
0. David M. Buss, the mating crisis among educated women, 2016
1. Alexander Weiss, James E. King, Miho Inoue-Murayama, Tetsuro Matsuzawa and Andrew J. Oswald, Evidence for a midlife crisis in great apes consistent with the U-shape in human well-being, PNAS December 4, 2012. 109 (49) 19949-19952; https://doi.org/10.1073/pnas.1212592109 

Etnische kaart van Zuid Afrika. In het roodgekleurde oostelijke deel is de zwarte bevolkign in de meerderheid, in het westen de kleurlingen. De kleine versnipperde plukjes vormen gebieden waar blanken de meerderheid vormen.

Situatie blanke minderheid in Zuid Afrika steeds nijpender

16 reacties / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij / Door / 5 maart 2018

Wrokgevoelens onder de zwarte meerderheid tegen de blanke minderheid worden steeds sterker. Dreigt genocide, en hoe kan deze afgewend worden?

Na een eeuw van openlijke rassendiscriminatie, ‘apartheid’, in Zuid Afrika, werd deze in 1989 afgeschaft. De racistische apartheidswetten, die de zwarte meerderheid verboden om bijvoorbeeld bepaalde gebieden te bezoeken, te trouwen met iemand van een ander ras of kwalitatief goed onderwijs te volgen – laat staan hooggeschoolde beroepen uit te oefenen, kwamen tot een einde. Hiermee verdween de economische ongelijkheid niet,. al wordt deze -iets- kleiner. De laatste jaren ontstaan steeds meer wrokgevoelens, onder andere geuit door ex-president Jacob Zuma en de nieuwe president Cyril Ramaphosa (beide ANC). Ramaphosa wil bijvoorbeeld het land van blanke boeren afpakken en aan zwarte landlozen geven. Radicalen roepen op tot het vermoorden van blanke boeren. Met uitermate onheilspellende gevolgen. Vooral blanke boeren moeten het ontgelden met een moordcijfer van 164 per 100.000 – per jaar. Dit betekent dat de doodsoorzaak voor rond één op de acht blanke boeren, moord is.

Emigratie als oplossing?
Steeds meer blanken emigreren uit Zuid Afrika. In de jaren sinds het einde van de apartheid zijn er rond de één miljoen, voornamelijk hoogopgeleide blanken geëmigreerd. Op dit moment maken blanken nog minder dan tien procent van de bevolking uit. Vooral het aantal boeren daalt sterk: van rond de veertigduizend begin jaren negentig tot rond de twintigduizend nu. Ze emigreren voornamelijk naar Angelsaksische landen. Dit heeft desastreuze effecten op de economie in Zuid Afrika, maar dankzij instroom van hoogopgeleide kleurlingen en zwarten blijft de economische groei de bevolkingsgroei min of meer bijhouden.

Etnische kaart van Zuid Afrika. In het roodgekleurde oostelijke deel is de zwarte bevolkign in de meerderheid, in het westen de kleurlingen. De kleine versnipperde plukjes vormen gebieden waar blanken de meerderheid vormen.
Etnische kaart van Zuid Afrika. In het roodgekleurde oostelijke deel is de zwarte bevolking in de meerderheid, in het westen de kleurlingen. De kleine versnipperde witte plukjes vormen gebieden waar blanken de meerderheid vormen.

Zuid Afrika splitsen?
Zuid Afrika is demografisch gezien verdeeld in de rijke, dunbevolkte Kaapprovincies, waar voornamelijk kleurlingen wonen en het oostelijk deel, waar op enkele kleine plukjes met een blanke meerderheid na, voornamelijk zwarten wonen.De blanken wonen verspreid over alle provincies, wat voor een deel de huidige problemen verklaart. In het oostelijke deel van het land voert het ANC de alleenheerschappij, waar in de Westelijke Kaapprovincie de oppositiepartij Democratische Alliantie de meerderheid heeft. De Kaapprovincies zijn in feite het enige deel van Zuid Afrika waar de multiraciale samenleving ook min of meer werkt. Het land in tweeën splitsen, waarbij de blanken naar de Kaapprovincie migreren, is wellicht een oplossing om een genocide te voorkomen. De Cape Party wil precies dat. Op dit moment is de Cape Party nog een splinterpartij met enige tienduizenden leden, maar toont een sterke groei.

Blanke “Singapores”
Een andere oplossing die is voorgesteld is stadsstaten creëren aan de Zuid Afrikaanse kust. De havenstad Durban, bijvoorbeeld, zou net als Singapore, kunnen worden losgekoppeld van de hoofdstaat. In Maleisië bekleedt de Chinese minderheid een vergelijkbare positie als de blanken in Zuid Afrika, met dit verschil: de Chinezen hebben nooit andere groepen onderdrukt. Ze beheersen het zakenleven en brengen met slechts 24% van de bevolking de meerderheid van de belastingen op. In Maleisië rukt de islamitische wetgeving Shari’ah steeds verder op en worden Chinezen (met overige minderheden, zoals Indiërs) gediscrimineerd door de bhumiputra-wetten, die de “zonen van het land”, de islamitische Maleiers, voorkeursplaatsen geven op universiteiten en bij de overheid. Singapore wordt vrijwel geheel door etnisch Chinezen bewoond en scheidde zich daarom af van Maleisië. Singapore is een indrukwekkend succesverhaal. Dit kleine land ter grootte van de Noordoostpolder of de stad Brussel, in de jaren zestig nog één grote sloppenwijk, bevindt zich nu in de top tien van allerrijkste landen ter wereld.

Soul searching
De voornoemde oplossingen zijn in feite symptoombestrijding. Immers, de problemen blijven in de rest van het land. Zuid Afrika is het product van een complexe geschiedenis, waarbij sprake is geweest van bloedige oorlogen, stelselmatig racisme, de zogeheten apartheid, en etnische zuiveringen, zowel door de Zoeloe’s (de mfecane) als de blanken. De zwarte meerderheid heeft veel onrecht en onderdrukking moeten ondergaan. Aan de andere kant is Zuid Afrika zo rijk dankzij de organisatie, het harde werken en bedrijfsvoering door de blanken en kleurlingen. De levensstandaard van zwarten in Zuid Afrika is hoger dan die in de buurlanden. Zuid Afrika was uiteraard nog veel rijker geweest, als de zwarte meerderheid beter onderwijs had gehad en volle mogelijkheden om zich zakelijk te ontplooien.

Blanke Zuid-Afrikanen belanden steeds vaker in sloppenwijken…

Maar ook voor de meeste zwarten is er weinig vooruitgang.

Het wegjagen van de blanke minderheid zal een tweede Zimbabwe opleveren. Op dit moment hebben maar enkele zwarte boeren de noodzakelijke skills om een high tech boerderij te runnen. Die boeren moeten dus eerst opgeleid worden en intensieve praktijkervaring opdoen als assistent bedrijfsleider.
Het huidige ANC-beleid om alle blanke boeren van hun land te verdrijven is zowel onverstandig als immoreel. Veel blanke boeren in de Kaapprovincie boeren al drie eeuwen in deze streek. Hun land afpakken is onzinnig. Aan de andere kant zijn in de jaren twintig en dertig veel zwarte boeren verdreven van hun land door het apartheidsregime. Hun nakomelingen leefden hierna een armoedig bestaan in de thuislanden die het apartheidsregime in het leven riep. Het is hier moreel gezien uiteraard wél juist om dit land af te pakken en over te dragen aan de nakomelingen van deze zwarte boeren. Wel moeten deze dan grondig opgeleid worden in de modernste landbouwtechnieken, om te voorkomen dat er voedseltekorten ontstaan en om een succesvolle boerenstand in het leven te roepen. Een klein percentage, bijvoorbeeld tien tot twintig procent, moet aan de blanke boeren waarvan hun voorouders gestolen land hebben bezet, worden gelaten als compensatie voor het door de boeren verrichte werk in de zeventig jaar dat ze het land hebben bewerkt, en het er door hen ingestoken kapitaal.

In principe zijn de hulpbronnen van Zuid Afrika, zoals vruchtbaar land, veel zonneschijn, delfstoffen en een in verhouding goed opgeleide, jonge bevolking, ruim voldoende om er een rijk land van te maken. Wel zal bij de zwarte meerderheid dan een cultuuromslag moeten komen, waarbij hard werken en studeren voorop komen te staan. Gelukkig gebeurt dit langzamerhand ook: succesvolle zwarte boeren inspireren bijvoorbeeld anderen om hun voorbeeld te volgen.

Klopt de boeddhistische stelling dat alle lijden uit begeerte voortkomt?

Wat als: Siddharta Gautama tot een andere conclusie was gekomen dan het boeddhisme?

12 reacties / Analyses, Filosofie, Ideeën, Maatschappij, Mensheid, Misvattingen, Visionair leven / Door / 13 februari 2021

Het boeddhisme kwam tot stand door de worsteling van één man, ‘Boeddha’ prins Siddhartha Gautama, met het vraagstuk van het lijden. Hoe had het boeddhisme er uitgezien als Boeddha niet de vier Nobele Waarheden had ontdekt, maar een andere oplossing voor het lijden had gevonden?

In deze nieuwe serie verkennen we het cruciale moment in de levensloop van de stichters van drie wereldreligies: Boeddha, Jezus en Mohammed, waarin hun religieuze activiteiten hun definitieve richting kregen. Wat als ze andere keuzes hadden gemaakt?

Prins Siddharta
Een van de meest invloedrijke denkers ooit is prins Siddharta Gautama, de grondlegger van de boeddhistische filosofie en religie. Hij was de kroonprins van de Shakya’s, een clan in de Terai, de zuidelijke laagvlakte van wat nu Nepal is. De precieze omstandigheden van zijn leven zijn niet bekend, maar de meeste overleveringen zijn het eens over het volgende.

Hij was opgegroeid in een beschermde omgeving, ver van ziekte en dood, of religieus onderwijs. Alle religieuze onderwijs werd geweerd, omdat zijn vader naar verluidt een profetie te horen had gekregen dat zijn spruit hetzij een groot militair leider, hetzij een spiritueel leider zou worden.  Uiteraard vond deze het vooruitzicht dat zijn zoon als asceet langs de straten zou trekken weinig aantrekkelijk en werd daarom alle godsdienst  geweerd. Zoals gebruikelijk in die tijd, werd hij op zestienjarige leeftijd uitgehuwelijkt aan een prinses van een bevriend staatshoofd.

Eind aan het lijden
Toen, in zijn dertigste levensjaar, verliet hij zijn beschermde paleis en zag achtereenvolgens een oude man, een zieke man en een rottend lijk. Vervolgens zag hij een saddhu, een zwervende asceet zoals die ook nu nog overal in India rondtrekken. Zijn wagenmenner vertelde de jonge prins dat de asceet probeerde te ontsnappen aan de angst voor het menselijke lijden. De geschokte Siddharta trok de conclusie dat lijden het universele kenmerk is van het menselijk leven. Hij hield niet van halve maatregelen en besloot het probleem van het lijden voor eens en voor altijd aan te pakken. Met andere woorden: een einde maken aan het menselijk lijden.

Hij probeerde de onder hindoes en jains de nog steeds populaire methode van het ondergaan van ontberingen, zoals vasten en zichzelf pijnigen. Hij merkte dat hij geen stap dichter bij de oplossing kwam. Toen ging hij onder de beroemde boddhi-boom zitten en bleef mediteren tot hij een oplossing had gevonden. Deze was wat nu bekend in als de Vier Edele Waarheden en het Achtvoudige Pad.

Vier Edele Waarheden
Er is lijden
Het lijden heeft een oorzaak
De oorzaak van het lijden kan opgeheven worden
Door het Achtvoudige Pad te volgen wordt het lijden beëindigd.

Achtvoudige Pad: 

Klopt de boeddhistische stelling dat alle lijden uit begeerte voortkomt?
Klopt de boeddhistische stelling dat alle lijden uit begeerte voortkomt?

1 juist begrip / juiste inzicht (pali: samma ditthi)
Begrijpen wat lijden is (dukkhe ñana).
De oorzaak van lijden begrijpen (dukkhasamudaye ñana).
De opheffing van lijden begrijpen (dukkhanirodhe ñana).
Het pad begrijpen dat leidt naar de opheffing van lijden (dukkhanirodhagamini patipadaya ñana).
2 juiste gedachten / juiste intenties / juiste bedoelingen (pali: samma sankappa)
Gedachten van het verzaken van zelfzucht (nekkhamma sankappa).
Gedachten van welwillendheid, liefdevolle vriendelijkheid (avyapada sankappa).
Gedachten van geweldloosheid, harmonie of mededogen (avihimsa sankappa).
(Deze eerste twee waarheden vormen samen de groep van wijsheid. Pali: paññakkhandha)
3 juist spreken (pali: samma vaca).
Onthouding van het vertellen van leugens (musavada veramani).
Onthouding van het spreken van lasterende taal (pisunaya vacaya veramani).
Onthouding van het spreken van harde woorden (pharusaya vacaya veramani).
Onthouding van onzinnig gepraat (samphappalapa veramani).
4 juist handelen (pali: samma kammanta)
Onthouding van doden (panatipata veramani).
Onthouding van nemen wat niet gegeven is (adinnadana veramani).
Onthouding van seksueel wangedrag (kamesu micchacara veramani)
5 juiste wijze van levensonderhoud (pali: samma ajiva)
Geen handel in wapens.
Geen handel in slaven en prostitutie.
Geen handel in levende wezens voor vleesproductie en slachterij of iedere andere handel in wezens.
Geen handel in vergif.
Geen handel in bedwelmende middelen.
(De waarheden drie, vier en vijf vormen samen de groep van moraliteit. Pali: Silakkhandha)
6 juiste inspanning (pali: samma vayama)
Slechte gedachten en heilloze (akusala) zaken die nog niet opgekomen zijn vermijden (samvara padhana).
Het overwinnen van slechte gedachten en heilloze zaken die reeds opgekomen zijn (pahana padhana).
Het opwekken en ontwikkelen van heilzame (kusala) zaken en goede gedachten die nog niet opgekomen zijn (bhavana padhana).
Het tot groei brengen van heilzame zaken en goede gedachten die reeds opgekomen zijn (anurakkana padhana).
7 juiste indachtigheid / juiste meditatie (aandacht, bewustzijn, concentratie, pali: samma sati)
Bewustzijn van het lichaam (kaya nupassana).
Bewustzijn van gevoelens (vedana nupassana).
Bewustzijn van de geest (citta nupassana).
Bewustzijn van mentale objecten (dhamma nupassana) namelijk:
De vijf hindernissen (pañca nivarana).
(zinnelijk verlangen, kwade wil, luiheid of traagheid, rusteloosheid of bezorgdheid, sceptische twijfel)
De vijf aggregaten van hechten (pañca upadana kkhandha).
(materie, gewaarwording, perceptie, intenties, bewustzijn of aandacht)
De zes innerlijke en zes uiterlijke zintuigsferen (salayatana)
(oog, oor, neus, tong, lichaam, geest en vorm, geluid, reuk, smaak, het tastbare, mentale objecten)
De zeven factoren van verlichting (bojjhanga).
(indachtigheid, onderzoek naar waarheid, energie, vreugde, kalmte, concentratie, gelijkmoedigheid)
De vier edele waarheden (cattari ariya sacca).
8 juiste concentratie (pali: samma samadhi)
Suta mayã pañña, ontvangen wijsheid, 1e transformatie.
Cintã-mayã pañña, wijsheid vanuit ervaren, 2e transformatie.

Zijn de Vier Edele Waarheden juist, en is het Achtvoudige Pad het logische antwoord?
Wanneer het ontdaan worden van mythische elementen, is het boeddhisme de meest logisch gestructureerde van de religies.  Niet voor niets wordt het boeddhisme steeds populairder in de westerse wereld. Het zuivere boeddhisme zoals hierboven samengevat is intern logisch consistent, wat een grootheid als Albert Einstein er toe bracht het boeddhisme de meest wetenschappelijke van de religies te noemen. Toch zit er een ernstige denkfout in het boeddhisme: de negativiteit. Het volledig verdwijnen van begeerte betekent uiteindelijk de dood, het terugkeren naar een nuldimensionale ruimte. Begeerte houdt ons in leven en laat ons van het leven genieten.

Wat als Boeddha tot een andere conclusie was gekomen?
Prins Gautama was een goed, zuiver en begaafd mens, zo lijkt uit de bronnen naar voren te komen. Hij was briljant in deductie, maar als kind van zijn land en tijd niet echt sterk in inductie. Een zieke man lijdt door de ziekte. Een oude man lijdt door de ouderdom. Een lijk lijdt niet, want er is geen werkend zenuwstelsel dat pijn kan ervaren. Alleen de nabestaanden lijden. Door de ziekte te genezen, stopt het lijden. Door ouderdom af te remmen, stopt het lijden door veroudering. En door de dood een  kestie van keus te maken, stopt het lijden door de dood. Behalve bij nabestaanden dan.

Het lijden stopt niet door het te ontkennen. Wel houdt de zwakkere versie van het boeddhisme stand: veel lijden ontstaat door vermijdbaar lijden, zoals onzinnige begeerte of andere levende wezens onnodig kwaad doen.  De begeerte naar een dure auto is onzinnig. De begeerte naar gezond zijn, een volle maag, liefde of een lang en gelukkig leven is dat niet.

De gewijzigde Edele Waarheden zouden dan iets geworden zijn als het volgende.
1. Leven is lijden.
2. Er bestaat onvermijdelijk lijden, vermijdbaar lijden en zelf-aangebracht lijden.
3. Alle vormen van lijden hebben een oorzaak.
4. Elke oorzaak van lijden is aan te pakken, als de oorzaak eenmaal gevonden is.

Waarbij het gewijzigde Pad zich had gericht op wetenschappelijk onderzoek om onvermijdelijk lijden aan te pakken.

Dit had mogelijk geleid tot het ontwikkelen van de wetenschappelijke methode en een einde aan heel veel menselijk leed.

Tsai Ing-Wen,de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.

Wat wordt de buitenlandse politieke strategie van Trump?

4 reacties / Analyses, Geopolitiek, Maatschappij / Door / 5 december 2016

Trump verraste de wereld eerder  door eerst totaal onverwacht (voor de meesten) de Republikeinse voorverkiezingen, en daarna de Amerikaanse presidentsverkiezingen te winnen. Welke buitenlandse prioriteiten zijn uit zijn eerste daden af te leiden?

Betere betrekkingen met Rusland
Weinig verrassend is dat Trump vrijwel direct na de verkiezingsoverwinning met de Russische president Poetin sprak. Dit leidde er toe dat het dreigingsniveau van een gewapend conflict met Rusland, tot de  tanden bewapend met intercontinentale ballistische kernraketten, aanmerkelijk daalde. Al in de verkiezingscampagne heeft Trump duidelijk gemaakt dat hij meer samenwerking met Rusland wil, onder meer op het gebied van jihadismebestrijding en zo min mogelijk militaire bemoeienis met het buitenland, als er geen directe Amerikaanse belangen mee gemoeid zijn. Dit heeft veel goodwill gekweekt bij de Russen, die zich niet onterecht belegerd voelen door de oprukkende NAVO.

China op de target list
Communistisch China zal, zo blijkt, vermoedelijk minder met fluwelen handschoenen aan worden gepakt. In zijn boek noemde Trump de in zijn  ogen oneerlijke handelspraktijken van China als het voornaamste probleem. Een vermoedelijk bewuste provocatie was zijn telefoongesprek met een trouwe Amerikaanse bondgenoot, de Taiwanese president Tsai Ing-wen. Sinds 1979, het jaar waarop de VS communistisch China erkende ten koste van Taiwan als de wettige regering van China, is er tussen de VS en Taiwan  geen contact tussen staatshoofden geweest.  Dit leidde tot voorspelbare woedende reacties uit Beijing.

Tsai in-wen,de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.
Tsai in-wen, de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.

Hiermee maakte Trump aan zijn collega Xi, een behoedzame strateeg, duidelijk dat wat hem betreft alle opties openliggen. Dit zal de berekeningen van Xi behoorlijk in de war schoppen. Daardoor moet hij kiezen voor een meer defensieve, risicomijdende strategie, wat weer voordelig is voor de VS.
Niet voor niets reageerde de vertrekkende minister van Buitenlandse Zaken, de Democraat Kerry, furieus op deze totale trendbreuk. Vermoedelijk zal Trump China in de komende jaren de duimschroeven aandraaien.

Pakistan
Eveneens opmerkelijk is Trumps opmerkelijk hartelijke telefoongesprek met collega Nawaz Sharif van Pakistan. De Amerikaanse relatie met het straatarme land is erg ongemakkelijk, omdat het land steeds verder in de greep raakt van moslimradicalen en terroristen steunt in aartsrivaal India. In dit gesprek prees Trump Pakistan, Sharif en de Pakistanen uitbundig. Politieke commentatoren in de main stream media,u weet wel, diezelfde die de verkiezingsoverwinning van Trump uitgesloten noemden, noemden het gesprek ‘bizar’.

Dit is m.i. de vraag. Net als Rusland zit Pakistan, en Sharif in het bijzonder, in een weinig benijdenswaardige positie. Om de moslimradicalen te vriend te houden, moet de Pakistaanse regering zich hard opstellen tegen het door de gehate ongelovigen beheerste India. De meer weldenkende Pakistanen beseffen heel goed dat de confrontatiepolitiek met de machtige aartsrivaal uitermate dom is – Pakistan geeft eenzesde van het overheidsbudget (8 miljard euro) aan het leger uit, waardoor het land arm blijft. Op dit moment is zelfs Bangladesh rijker aan het worden dan Pakistan, wat in Bangladesh voor het nodige leedvermaak zorgt.
Door Sharif en de Pakistanen uitbundig te prijzen wegens hun intelligentie, verschaft Trump status aan het land en de president, balsem op de gekwelde Pakistaanse ziel en manoeuvreerruimte aan Sharif. Intelligente mensen gaan immers niet vrouwen stenigen en schaarse middelen besteden aan glimmend wapentuig, als  je voor datzelfde geld polio kan uitroeien en het analfabetisme kan aanpakken. Kortom: hij geeft hiermee Sharif de mogelijkheid om de zinloze wedijver met India terug te schroeven en het leger flink in te krimpen, zodat hij kan investeren in onderwijs en infrastructuur. Ook dringt hij zo de invloed van de Pakistaanse bondgenoot China terug.

Aangrijpende uithuisplaatsing. De Kinderombudsman treedt nauwelijks op tegen de uitwassen door Bureau Jeugdzorg, terwijl ze zich uitgebreid bemoeit met zaken die niet tot haar werkterrein behoren. Bron: telegraaf.nl

Nederlandse Kinderombudsman toont incompetentie

42 reacties / Ideeën / Door / 30 september 2016

Wie de politiek in Nederland een beetje volgt, weet dat dit land net als in de Pruikentijd wordt geregeerd door een groep van enkele honderden incompetente non-valeurs, die elkaar voortdurend de beste baantjes toespelen. Een mooi voorbeeld van deze groep is de Kinderombudsman, ene Margrite Kalverboer. In plaats van op te komen voor de belangen van kinderen, mengt ze zich in het debat over de folkloristische kinderfiguur Zwarte Piet.

Wat is de taak van een kinderombudsman?
Er zijn geregeld gevallen, waarbij overheidsdienaren fors over de schreef gaan, of bestaande regelingen ernstig in het nadeel van de burger uitleggen. De ombudsman is een uit Scandinavië afkomstige functie, die inhoudt, als bemiddelaar op te treden tussen de overheid en de burger. Bestaande instituten, zoals de bestuursrechter, functioneren nauwelijks. Gemiddeld wordt meer dan negentig procent van de aanhangig gemaakte zaken toegewezen aan de overheid. De ombudsman is dus bepaald geen overbodige functie en een competente ombudsman, zoals Jaap Rang en Roel Fernhout, maken het machtsmisbruikende overheidsdienaren en politici knap lastig.

De Kinderombudsman controleert of de kinderrechten in Nederland worden nageleefd door de overheid, maar ook in het onderwijs, de kinderopvang, jeugdzorg en de gezondheidszorg. De Kinderombudsman adviseert het parlement en organisaties en maakt mensen bewust van de kinderrechten. Op die manier verbetert hij de positie van kinderen en jongeren in Nederland. De Kinderombudsman adviseert kinderen en jongeren over manieren waarop ze voor hun rechten kunnen opkomen,[1] aldus de website van de Kinderombudsman.

Wat zijn de grootste gevaren die kinderen en hun rechten in Nederland bedreigen vanuit de overheid?
Een van de meest controversiële instellingen in Nederland is Stichting Jeugdzorg, vroeger de Kinderbescherming geheten. Uit documenten blijkt, dat deze instelling geregeld zonder geldige redenen kinderen uit huis plaatst. Dit is een erg zware maatregel die voor kinderen erg traumatisch is. Er zijn ernstige gevallen waarin er geen alternatief is voor uithuisplaatsing, denk aan verslaafde ouders, incest en dergelijke, maar in de meeste gevallen blijkt dit op volstrekt arbitraire gronden te gebeuren en raakt het kind van de regen in de drup.

Aangrijpende uithuisplaatsing. De Kinderombudsman treedt nauwelijks op tegen de uitwassen door Bureau Jeugdzorg, terwijl ze zich uitgebreid bemoeit met zaken die niet tot haar werkterrein behoren. Bron: telegraaf.nl
Aangrijpende uithuisplaatsing. De Kinderombudsman treedt nauwelijks op tegen de uitwassen door Bureau Jeugdzorg, terwijl ze zich uitgebreid bemoeit met zaken die niet tot haar werkterrein behoren. Bron: telegraaf.nl

Een tweede uitstekend voorbeeld van kinderrechten die in het gedrang komen is het recht op goed onderwijs en een sociaal leven. De regering bezuinigt subsidies aan muziekscholen e.d. weg, waardoor kinderen van ouders met een laag inkomen verstoken blijven van culturele vorming. Er is geen opvang aanwezig voor lastige kinderen, waardoor alleenstaande ouders er alleen voor komen te staan. Kinderen van laagopgeleide ouders hebben, blijkt uit onderzoek, erg veel belang bij intensieve scholing in de vakanties, anders zakt de leerstof weg. Ook op dit gebied doet de overheid niets.

Ook vinden praktijken zoals besnijdenis nog steeds plaats. Zonder dat hier een medische noodzaak voor is, worden jaarlijks ongeveer 15.000 jongetjes onderworpen aan een zinloze medische handeling: het verwijderen van de voorhuid van hun penis. Dit is een schending van hun lichamelijke integriteit. Ook moeten veel kinderen religieuze scholing ondergaan, die vooral op islamitische scholen het overbrengen van haat jegens joden en andere minderheden inhoudt.

Conclusie
Deze juffrouw is ondanks haar doctorstitel incompetent. Ze is niet in staat hoofdzaken van bijzaken te scheiden en bemoeit zich met dingen die niet tot haar werkterrein behoren. Hopelijk wordt ze snel vervangen door iemand die wél voor kinderrechten opkomt.

Bronnen
1. DeKinderombudman.nl

De budgettelefoon blijkt een vermomde Chinese Adcom-telefoon.

Smartphone van vier euro ontwikkeld

Laat een reactie achter / Ideeën / Door / 17 juli 2016

De Indiase fabrikant Ringing Bells Ltd. beweert een smartphone aan te kunnen bieden voor een extreem laag bedrag. De eerste exemplaren van de Freedom 251 zijn nu inderdaad voor 251 Indiase rupee, minder dan vier euro, geleverd. Kan dit wel?

Vooral subsidie
Op het eerste gezicht lijkt de telefoon niet eens zo slecht te zijn, zie video.
Nu viel het tech-savvy Indiërs al op dat de ‘nieuwe’ smartphone ze wel erg bekend voorkwam. Dat was niet voor niets: het apparaat bleek een vermomde in India welbekende budgettelefoon te zijn, de Adcom Ikon 4 van rond de 35 euro. Het verdienmodel van deze firma blijkt simpel; de Indiase overheid verstrekt veel subsidie en ook adverteerders gingen los. De firma claimt wel degelijk de telefoons zelf te maken in de Indiase stad Haridwar. Dit voor een kostprijs van 1150 rupees (plm. € 16). Dit is minder dan de verkoopprijs van de telefoon. Het verschil van meer dan tien euro zou door adverteerders en de overheid gedragen moeten worden.

De budgettelefoon blijkt een vermomde Chinese Adcom-telefoon.
De budgettelefoon blijkt een vermomde Chinese Adcom-telefoon. – androidauthority.com.

Het nut van goedkope smartphones
India is een uitermate arm land. De meeste mensen moeten van minder dan honderd euro per maand rondkomen. Smartphones, die in feite een computer en telefoon, plus meetstation in één zijn, vormen voor arme mensen een reddende engel. Ze bieden toegang tot internet, telefooncontact, onderwijs, een handelsnetwerk en weersvoorspelling. Kortom: een venster tot de wereld. Als elke Indiër over een smartphone zou beschikken, zou dit hun kansen drastisch vergroten. Een betaalbare smartphone bereikt dit.

Hoe zou een echt goedkope smartphone er uit zien?
Uiteraard zijn wij het aan onze Visionaire stand verplicht om na te denken over een écht goedkope smartphone, die exponentiële technieken optimaal uitbuit. Dat mag hier, er zijn meer dan een miljard Indiërs dus kan je het ding in een miljoenenoplage fabriceren.

Wat een smartphone duur maakt zijn het scherm, de batterij en de sensoren. Chips, vooral geheugenchips en oudere chips van bijvoorbeeld de Snapdragon serie, worden in massaproductie vervaardigd. Elektronica als weerstanden en geleidende strips kan geprint worden. Bij een miljoenenoplage van een standaardscherm wordt geprinte OLED interessant. De batterij kan klein blijven, rond de 2000 mAh, als gekozen wordt voor opladen met een flexibel zonnepaneel en low-power elektronica. Dat bespaart ook weer een laadkabel en zou de telefoon ook in dorpen zonder elektriciteit bruikbaar maken. Eventueel zou de smartphone voorzien kunnen worden van een dynamo met zwengel (€2 extra; nu al beschikbaar op internet). Een dergelijke smartphone, exclusief dynamo dan, zou voor rond de vijf tot tien euro gefabriceerd kunnen worden in zeer grote oplages, leert een bierviltjesberekening. Wel moet India dan patenten, de grootste kostenpost met meer dan de helft van de totale kostprijs, aan haar laars lappen. Waar overigens het nodige voor te zeggen is. Onze zegen hebben ze.

Het dyslexiefont heeft letters die duidelijk van elkaar afwijken. Daarom zzijn ze makkelijekr te lezen voor dyslectici. Bron: dyslexiefont.nl

Dyslexiefont geïnstalleerd voor ingelogde leden

5 reacties / Ideeën / Door / 4 juli 2016

Kan het dyslexiefont de leesproblemen van dyslectici oplossen? Ongeveer vier procent van alle mensen lijst aan dyslexie. Dit is een aandoening, waardoor dyslectici op elkaar lijkende letters zoals d, b, p en q door elkaar halen. Als gevolg daarvan moeten ze veel tijd en aandacht besteden aan lezen. Vrije weekenden zijn voor veel dyslectici bijvoorbeeld ondenkbaar. Deze tijd hebben ze nodig om bij te lezen.

Veel hoogbegaafde dyslectici moeten een omslachtige route door het voortgezet onderwijs volgen om talen te ontwijken en zo toch een universitaire opleiding te kunnen doen.

Het dyslexiefont heeft letters die duidelijk van elkaar afwijken. Daarom zzijn ze makkelijekr te lezen voor dyslectici. Bron: dyslexiefont.nl
Het dyslexiefont heeft letters die duidelijk van elkaar afwijken. Daarom zzijn ze makkelijekr te lezen voor dyslectici. Bron: dyslexiefont.nl

Out of the box
Toch zit er een positieve kant aan dyslexie. Meer dan de helft van alle miljonairs, waaronder Bill Gates en Steve Jobs, zijn dyslectisch. Dyslexie hangt samen met out-of-the box denken. Wat overigens ook de reden is dat criminelen meer dan gemiddeld dyslectisch zijn. Voor een dyslectisch iemand is het moeilijk, om zich in een wereld die beheerst wordt door geschreven tekst te redden. Daarom zal hij of zij vaak de regels aan zijn of haar laars moeten lappen om verder te komen.

Door de Nederlandse graficus Christian Boer is een anti-dyslexiefont ontwikkeld. Als je de tekst in dit filmpje, of het plaatje links, veel duidelijker kan lezen dan de tekst op deze pagina, dan zal je er geen spijt van krijgen om dit te installeren. Voor particulieren is het gratis. De downloadlink is hier. Zakelijke gebruikers moeten wel betalen.

Dyslexiefont geïnstalleerd
Ook meerdere van onze lezers hebben dyslexie. Als out-of-the-box denkers zullen dyslectici zich meer dan gemiddeld aangetrokken voelen tot visionaire onderwerpen. Daarom hebben we besloten om voor hen een makkelijker leesbaar lettertype te installeren.
Heb je een account, dan kan je vanaf nu het dyslexiefont inschakelen op je profiel. Heb je nog geen account, dan kan je dat hieronder aanmaken.

Een studie aan Harvard kost studenten een rib uit hun lijf, maar dan kunnen ze met de juiste familie wel bij Skull and Bones.

Elite-universiteiten: zin of onzin?

7 reacties / Ideeën / Door / 25 maart 2016

Geregeld duikt het idee weer op: de universiteiten in Nederland onderverdelen in elite-universiteiten en de rest. Dit omdat steeds meer hoge opleidingen alleen een bron van veel schulden betekenen voor studenten. Wat is het werkelijke probleem, en is de elite-universiteit het antwoord op dit probleem?

Het probleem: studenten die voor werkloosheid worden opgeleid
Studeren is duur. Meer- en hoogbegaafde jongeren worden voor enkele jaren bezig gehouden door hoogopgeleide en hoogbetaalde onderwijskrachten. Dit in dure onderwijslocaties. Ook kunnen de jongeren niet werken in die jaren, maar moeten ergens van leven. Dat kost ook geld. Geld, dat in het verleden de samenleving betaalde, maar dat nu de jongeren zelf in de toekomst (of hun ouders, nu) moeten betalen.
Helaas worden de tienduizenden euro’s die studeren kost, steeds minder makkelijk terugverdiend.  Naarmate er meer hoogopgeleiden komen, wordt de spoeling voor ze dunner. Gelukkig zijn studieleningen renteloos, maar iemand die geen goedbetaalde baan vindt na zijn of haar studie, begint haar werkzame leven met een grote schuld. Kinderen krijgen, of een huis kopen, komen zo buiten bereik van jongeren. Kortom: om met de Argentijnse importbruid van de hoogstbetaalde uitkeringstrekker van Nederland te spreken: een beetje dom.

Hoe gaan elite-universiteiten dit oplossen?
Elite-universiteiten claimen het beste onderwijs te geven, gegeven door de beste (en vooral: hoogstbetaalde) docenten. Kortom: een universiteit op steroïden. Uiteraard kost dat zogeheten elite-onderwijs veel meer dan ‘normaal’ universiteitsonderwijs. Een jaartje Harvard, bijvoorbeeld, kost een student tussen de 64.000 en 69.000 dollar. Ter vergelijking: een jaartje op de gemiddeld aangeschreven Amerikaanse staatsuniversiteit University of Kansas kost een student 5.000 dollar collegegeld, en 20.000 dollar in totaal. Daar staat tegenover dat een Harvard-diploma de student vrijwel zeker een goedbetaalde baan bij de Amerikaanse elite oplevert.

Een studie aan Harvard kost studenten een rib uit hun lijf, maar dan kunnen ze met de juiste familie wel bij Skull and Bones.
Een studie aan Harvard kost studenten een rib uit hun lijf, maar dan kunnen ze met de juiste familie wel bij Skull and Bones.

Elite-universiteiten vergroten niet het aantal banen voor hoogopgeleiden (met uitzondering wellicht van innovatieve technische elite-universiteiten zoals Stanford en MIT, die nieuwe banen-opleverende techniek uitvinden). Opmerkelijk genoeg kennen juist deze een goed beurzensysteem. Er is dus sprake van verdringing, namelijk van niet-elitair opgeleide hoogopgeleiden. Hun baan gaat naar de elitestudent: als je als werkgever de keus hebt tussen iemand van een onbeduidende plattelandsuniversiteit of een graduate van Yale voor dezelfde poet, nou, dan weet je het natuurlijk wel. De werkloze ‘normale’ hoogopgeleiden gaan weer solliciteren op banen waar anders mensen van de middenklasse of zelfs lagere klasse voor in aanmerking zouden komen. Kortom: elite-universiteiten verergeren het probleem juist. De hogere kosten voor elite-onderwijs betekent hogere leningen. Dit terwijl de gemiddelde salarissen van alle hoogopgeleiden door het elite-onderwijs niet stijgen.

Waarom werkt meer onderwijs niet meer?
Peter Thiel, een van de productiefste individuen ter wereld, stelde al terecht dat op dit moment sprake is van ‘peak education’. Meer onderwijs gaat domweg niet werken. Het centrale probleem is niet gebrek aan onderwijs, het probleem is gebrek aan return on investment (ROI) op onderwijs. Dit heeft weer twee oorzaken. De eerste is dat loonkosten – lees: inkomsten voor werknemers – steeds minder belangrijk worden voor werkgevers. Zo is de loonsom in Nederland gedaald, terwijl de salarissen gestegen zijn. De loontaart wordt dus steeds kleiner. Wat ook te maken heeft met het feit, dat de meeste belasting wordt geheven op loon. Het is daarom slimmer om een dure robot neer te zetten dan een werknemer. De tweede is dat er een grote mismatch is tussen de kennis van pas-afgestudeerden en de behoeften van de arbeidsmarkt. Uit deze probleemanalyse blijkt ook dat er twee goede oplossingen zijn voor het onderwijsprobleem. Hierover informatie in het vervolgartikel.

Een Syrische vluchteling aan het werk als kapper in het Za'atari vluchtelingenkamp in Jordanië. Bron: UNHCR

Kan neokolonialisme het Midden Oosten redden?

5 reacties / Ideeën / Door / 6 maart 2016

Met uitzondering van enkele stabiele staten zoals Marokko en Jordanië, kunnen we concluderen dat het Midden Oosten van nu een disfunctionele ellende is. Kunnen we door neokolonialisme wat aan doen?

Erfenis van het Ottomaanse Rijk en kolonialisme
Aan het einde van de negentiende eeuw stortte het Ottomaanse Rijk in elkaar. Gebieden die voor de Ottomanen vooral verliesposten waren, zoals Noord-Afrika en het Midden Oosten, vielen het eerst ten prooi. Het Ottomaanse bestuur was gebaseerd op de islamitische wetgeving (soennitische variant), de sharia, maar kende vergeleken met bijvoorbeeld het Saoedische regime of IS een liberale praxis. Zo kenden etnische en religieuze minderheden, zoals Druzen of Koerden, tot op zekere hoogte zelfbestuur en waren er vrijheden, zoals openlijke homoseksualiteit en het drinken van alcohol, die je in een streng islamitisch land als Mauritanië of Iran nu maar beter uit je hoofd kan laten en in het geval van homoseksualiteit zelfs in het toenmalige Europa nog ongekend waren. Geregeld waren er perioden van religieuze zuivering, als een meer fundamentalistische sultan aan de macht kwam.

Een Syrische vluchteling aan het werk als kapper in het Za'atari vluchtelingenkamp in Jordanië. Bron: UNHCR
Een Syrische vluchteling aan het werk als kapper in het Za’atari vluchtelingenkamp in Jordanië. Bron: UNHCR

Na de kolonisatie door de Britten en de Fransen, of zoals in Libië, de Italianen, werd er in de meeste gevallen Romeins burgerlijk recht ingevoerd naar het model van de kolonisator. Dit betekende bijvoorbeeld de afschaffing van de slavernij en een einde aan de politieke achterstelling van vrouwen en niet-islamieten. Ook werd er het begin van een moderne staat en onderwijssysteem opgezet. Dit waren zonder meer positieve ontwikkelingen. Minder positief was de verdeel-en-heerspolitiek van de kolonisatoren en de arbitraire grenzen die ze trokken. Zo werd het woongebied van de Koerden, een volk van meer dan dertig miljoen mensen, opgedeeld onder vijf staten. De verdeel en heerspolitiek kweekte veel afgunst onder de bevolking van onder meer Syrië en Irak. Beide werden een bron van veel bloedvergieten.

Hoe zou neokolonialisme er uit moeten komen te zien?
De eerste stap is het vestigen van militair fiat, dat wil zeggen: onbetwiste militaire heerschappij. Een gebied zou onder beheer moeten komen van een vredesmacht van de Verenigde Naties (“mandaatgebied”). Er komt zero tolerance voor haatpredikers; deze worden in een TBS-kliniek opgesloten.

Hier zouden elementaire onderwijs-, medische en bestuurlijke voorzieningen moeten worden getroffen, waarbij het e-government concept een grote rol kan spelen. Om dit te bekostigen zouden rijke landen zoals die van de Europese Unie, Noord Amerika, Japan en het Arabisch schiereiland enige bijdragen moeten leveren. Deze bijdragen zouden in natura kunnen zijn, denk aan voedsel en medicijnen. Hiervan is er in principe een enorme overcapaciteit in de fabrieken; het zou maar weinig kosten om extra te produceren. In principe zijn er nu exponentiële technieken, waarmee voor ongeveer vijfduizend euro per vluchtelingengezin zaken als zonne-energie, waterzuivering, onderdak, computers en kleding zijn te regelen. Om tien miljoen mensen te voeden (een ruwe schatting van het aantal op dit moment ontheemde mensen in het Midden Oosten) zou je als aanvulling van voedselhulp en lokaal geproduceerde landbouwgewassen, groente en fruit, op afvalwater eendenkroos kunnen kweken.

Zelfstandig worden
Werk heeft drie grote voordelen: het brengt welvaart, het verdrijft de verveling en vergroot het gevoel voor eigenwaarde. De manier waarop vluchtelingenkampen nu zijn opgezet is daarom ook fundamenteel verkeerd. In principe kunnen de vluchtelingenkampen veel beter en ook goedkoper gerund worden als vluchtelingen zelf zoveel mogelijk doen en er ook fabrieken, kantoren en werkplaatsen met Fablabs komen. Fabrikanten en bedrijven kunnen werk uitbesteden naar vluchtelingenkampen via telewerken en telepresence. Uiteraard komt er ook goede scholing via open-source leermaterialen. Waarschijnlijk zal het ontbreken van onnodige regelgeving en de sociale stabiliteit een enorme economische boom opleveren. De vluchtelingen beginnen letterlijk uit het niets, waardoor “blue ocean” oplossingen mogelijk zijn.

Zelfbestuur
Uiteraard is de meest gewenste situatie dat niet anderen, maar de vluchtelingen zelf hun lot in eigen hand nemen. Daarom moet begonnen worden met beperkt zelfbestuur op lokaal niveau. Vanzelfsprekend worden alle partijen op salafistische en andere politiek-islamitische grondslag verboden. Hierdoor leren de mensen om te onderhandelen en samen te werken met andere partijen. Naarmate de politieke ervaring groeit, kunnen er grotere eenheden worden gevormd, waarna de zelfstandigheid stap voor stap toeneemt.