ELE

Urban Homestead in Los Angeles slaagt er in op slechts 500 vierkante meter, de oppervlakte van een grote tuin, 3500 kg voedsel per jaar te produceren. Wel is de hoeveelheid zonneschijn in Zuid-Californië twee keer zo hoog als hier in Nederland. Bron: urbanhomestead.org

Preppen zinloos?

Preppen is een controversieel onderwerp. In de media worden preppers vaak belachelijk gemaakt. In TV programma’s worden vaak stereotype preppers gevolgd die gigantische hoeveelheden voedsel, wapens en munitie opslaan en zich in hun eentje opsluiten in bunkers diep onder de grond. Daarnaast richten deze stereotypen zich vaak op slecht 1 ramp scenario waarvan de kans vrij klein is dat deze echt plaats gaat vinden.

Vertrouwen in de economie.
Het economische systeem waarin wij leven draait vooral op het vertrouwen dat mensen erin hebben. Omdat we erin zijn opgegroeid, hebben we geen referentiekader en lijkt deze heel normaal en vanzelfsprekend. De kapitalistische economie heeft er immers ook baat bij dat mensen dit systeem vertrouwen. Het laatste wat het wil is dat mensen hun geld van de banken halen en dit gaan investeren in hun eigen. Preppers zetten hun geld om in fysieke waarde. Ook mensen die goud of cryptocurrencies kopen om een economische crisis voor te blijven kun je al beschouwen als preppers. Zij bereiden zich immers voor op een crisis. Andere fysieke waardes zijn voedsel, brandstoffen en apparaten die energie op kunnen wekken. Deze levensmiddelen zullen indien er zich een crisis aandient in welke vorm dan ook enorm gewild zijn en dus drastisch stijgen in waarde. Dit is dus een mooie langer termijn investering. Maar als mensen goud en crypto’s kopen kunnen de banken geen geld meer verdienen d.m.v leningen waar rente op zit. Indien mensen ook nog gaan proberen zichzelf te voorzien in levensmiddelen lopen een heleboel bedrijven heel veel winst mis. In principe kan een waarschuwing voor een ramp of een crisis dus zelf een crisis veroorzaken. Om deze reden worden mensen door de media geconditioneerd, preppen als iets belachelijks of paranoïde te zien.

Zijden draadje.
Toch bungelt het leven van heel veel mensen aan een zijden draadje. De fout van het kapitalisme is dat deze steeds meer moet produceren tegen een steeds lagere investering. Als gevolg vind globalisering en automatisering plaats. Onze economie is daarom erg efficiënt, maar weinig robuust. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was een land als Duitsland of de Sovjet-Unie vrijwel zelfvoorzienend. Gebeurde er een ongeluk in bijvoorbeeld Japan, dan had dit weinig gevolgen op de rest van de wereld. Nu zijn vrijwel alle bedrijfstakken via een complex internationaal handelsnetwerk met elkaar verbonden. Hierdoor is de economie steeds kwetsbaarder en vind er meer verspilling plaats. Als een land, bank of belangrijk bedrijf het verkloot zullen andere als dominostenen volgen. Onze globale economie is “too big to fail”geworden.

Urban Homestead in Los Angeles slaagt er in op slechts 500 vierkante meter, de oppervlakte van een grote tuin, 3500 kg voedsel per jaar te produceren. Wel is de hoeveelheid zonneschijn in Zuid-Californië twee keer zo hoog als hier in Nederland. Bron: urbanhomestead.org
Urban Homestead in Los Angeles slaagt er in op slechts 500 vierkante meter, de oppervlakte van een grote tuin, 3500 kg voedsel per jaar te produceren. Wel is de hoeveelheid zonneschijn in Zuid-Californië twee keer zo hoog als hier in Nederland. Bron: urbanhomestead.org

Rampenscenario’s.
Hoe georganiseerder, geavanceerder en grootschaliger een systeem wordt, des te kwetsbaarder is de regel. Er komen steeds meer factoren bij. Van een EMP zoals een zonnestorm zou de economie van 250 jaar geleden weinig tot niets hebben gevoeld terwijl dit nu het hele leven stil kan leggen. Een cyberaanval zou 50 jaar geleden ook weinig tot niets hebben uitgehaald maar doordat alles steeds meer digitaliseert en wordt verbonden met het internet richt deze nu gigantische schade aan en kan in potentie het einde van de beschaving betekenen. Opgesomd zijn er heel veel rampenscenario’s waarvan er enkele zeer waarschijnlijk plaats zullen gaan vinden in de nabije toekomst. Dit zijn als volgt: financiële meltdown, peak oil, peak grondstoffen, klimaatverandering (zowel global warming als global cooling), globale pandemische ziekte, Kessler syndroom, nucleaire oorlog, zonnestorm of EMP, cyberaanval, elite new world order, ompoling aardmagnetisch veld, biowapens en ten slotte een pesticide resistente plaag die de agrarische sector lam legt.

Korte termijn voordelen preppen.
Ook zonder dat er een ramp plaatsvindt, kan preppen direct zijn vruchten afwerpen. Ten eerste kun je er gewoon veel plezier mee beleven en het als een soort hobby zien. Is het niet fantastisch je groenten en fruit uit je eigen tuin te eten, je eigen windmolen of zonnecollector te bouwen of te leren leven van wat er in de natuur te vinden is. Je wordt er fysiek sterker van doordat je lichamelijk bezig bent en het bespaart je geld. Je krijgt veel meer vitamines en mineralen binnen en je bent veel buiten waardoor je minder snel ziek of verkouden bent. Het opent een wereld vol mogelijkheden en je bent minder snel getroffen als er een ramp plaats vind. Deze ramp kan ook een individuele ramp zijn zoals bijvoorbeeld het verlies van je baan of dakloosheid, dit kan een ieder gebeuren.
Kortom preppen heeft wel degelijk zin, is leerzaam en gezond!

Drones als de Robofly van de Universiteit van Washington zijn in de iets verdere toekomst, als er een compacte energiebron ontwikkeld is, ook in te zetten als nanowapens. Bron: UW, Usa

Nanowapens worden grote dreiging in de nabije toekomst

Dr. Frédéric Kula, een dissident, is gevlucht uit zijn geboorteland. Hij houdt vanuit zijn nieuwe land een weblog bij, waarin corruptie en machtsmisbruik door de machthebbers in zijn thuisland aan de kaak worden gesteld. Hij controleert daarom de deuren en ramen van zijn beveiligde appartement goed en gaat met een gerust hart slapen.
Dat had hij beter niet kunnen doen. Door een ventilatiekoker vliegt een robotinsekt naar binnen. Bestuurd door geheim agenten, landt de nanodrone op het gezicht van Kula en injecteert een dodelijke dosis botulinetoxine.

Het lijkt het plot van een paranoïde SF-thriller. Niets is minder waar. Drones zo groot als een insect bestaan al. In 2017 zijn deze kleiner dan een euromunt.

De techniek wordt steeds beter, wat zich onder meer uit in zeer kleine versies van dodelijke wapens. Atoombommen die je in een handtas kan meenemen. Drones zo groot als  een insekt om een politieke tegenstander mee uit de weg te ruimen. Technisch is het nu al mogelijk. Wat staat ons te wachten?

Mini-nukes
Atoombommen leveren per kilogram honderdduizenden malen zoveel explosiekracht als TNT. Dat betekent, dat een atoombom van twee kilo een gebouw ter grootte van het voormalige World Trade Center kan verwoesten. Tot voor kort was de kleinste atoombom de W54, bijgenaamd Davy Crockett. Deze bom van ongeveer twintig kilo kan in een rugzak meegenomen worden. Dit ontwerp dateert uit de jaren vijftig. Dit ligt dicht tegen het theoretische minimum aan. Met de wetenschappelijke kennis van nu kunnen veel kleinere wapens worden gebouwd. Er doen wilde geruchten de ronde dat Pakistan over nucleaire wapens zo groot als een tennisbal zou beschikken. In principe kan dit alleen met een extreem rijke neutronenbron, veel rijker dan de bekende splijtbare isotopen U-235 en Pu-239. Het is waarschijnlijker dat de Pakistanen bluffen.

Drones zo groot als een insekt kunnen voor spionage, maar ook voor moordaanslagen worden gebruikt.
Drones zo groot als een insekt kunnen voor spionage, maar ook voor moordaanslagen worden gebruikt. – Bron: studyihub.com

Genetisch gemanipuleerde dodelijke insecten
Het is op dit moment met CRISPR mogelijk een bestaand gen uit een genoom te knippen en te vervangen door een ander gen. Zo zou je bijvoorbeeld het gen in muggen dat codeert voor een pijnstillend enzym, kunnen vervangen door een gen dat codeert voor een dodelijk giftig eiwit. Laat deze genetisch gemanipuleerde muggen los en zie daar: een leger des doods, dat zich al voortplantend een fatale jacht opent op de bevolking. Uiteraard is dit dan ook dodelijk voor je eigen mensen. Insecten trekken zich niets aan van landsgrenzen. Dit is daarom meer een tactiek, die door een terroristische groepering zal worden gebruikt om af te rekenen met de rest van de mensheid.

Zichzelf vermenigvuldigende nanobots
Het meest enge scenario bestaat uit ‘black goo’, zichzelf vermenigvuldigende nanobots met een sinister militair doel. Deze verzamelen grondstoffen uit hun omgeving en maken hiermee nieuwe kopieën van zichzelf. Als er geen beperking is ingebouwd, zal  het vermenigvuldigen doorgaan tot er een einde komt aan de beschikbare grondstoffen. Niet voor niets schat het Future of Humanity Institute van de universiteit van Oxford de kans dat dit leidt tot het uitsterven van de mens, hoog in – rond de vijf procent tot 2100.

Pripyat nu. Betekent het Doomsday argument of Carter Catastrophe, dat we als mensheid gedoemd zijn?

De Carter Catastrofe : de reden dat we alleen zijn?

Op dit moment hebben we geen sporen kunnen ontwaren van buitenaardse beschavingen. Vreemd. Het heelal is immers heel erg groot. Een verontrustende theorie stelt dat dat komt, omdat… iets… onvermijdelijk leidt tot de ondergang van technologisch geavanceerde beschavingen. Deze theorie wordt wel de Carter Catastrofe of het Doomsday Argument genoemd (genoemd naar de bedenker, Brandon Carter).

Carter Catastrofe

De redenatie is als volgt.  Er zullen ooit N mensen geboren worden. Jij bent geen bijzondere waarnemer (het Copernicaanse principe), dus is de kans groot dat je waarschijnlijk in de buurt van het midden van het totaal aantal mensen zit. Zoals bekend, is het aantal mensen tot nu toe exponentieel toegenomen. Van alle mensen die ooit geleefd hebben, is naar schatting 6,5% nu in leven. Het aantal mensen groeit nog steeds snel.
Dit betekent dat de mensheid waarschijnlijk binnen enkele eeuwen uitsterft. Immers, dan is het aantal mensen dat voor jou geboren wordt, gelijk aan het aantal mensen dat ná jou wordt geboren. Aldus het principe achter de Carter Catastrofe.

Klopt het Doomsday Argument?

Deze redenatie lijkt logisch, maar is dat niet. Er is namelijk ook het antropische principe. De reden dat wij ons deze vraag kunnen stellen is dat we zoveel welvaart hebben gecreëerd, dat we hierover na kunnen denken. Die luxe was in voorbij eeuwen alleen voor de aristocratie en rijke kooplieden weggelegd.

We zijn nu weliswaar in hoog tempo de aarde aan het verwoesten, maar we hebben nu ook meer technische mogelijkheden dan ooit om dit rampzalige proces te stoppen. En nu is er ook een wereldwijd inzicht dat het zo niet meer verder kan.

Kortom: een bloeiende toekomst voor de mensheid is waarschijnlijker. Tenminste als we onszelf niet door middel van een stommiteit om zeep helpen. Dat zou de mens nog dommer dan de dodo maken.

Pripyat nu. Betekent het Doomsday argument of Carter Catastrophe, dat we als mensheid gedoemd zijn?
Pripyat nu. Betekent het Doomsday argument of Carter Catastrophe, dat we als mensheid gedoemd zijn? Bron: Jorge Francanillo/Wikimedia Commons

 

Kepler ontdekte duizenden exoplaneten door sterbedekkingen. Bron: NASA

Hoe verstoppen we onze planeet voor agressieve aliens?

Onze mooie groen-blauwe derde rots van de zon is erg interessant voor hoogontwikkelde buitenaardse levensvormen. Ze kunnen natuurlijk eerzame bedoelingen hebben, maar als we kijken naar onze eigen geschiedenis, liepen ontdekkingsreizen doorgaans uitermate vervelend af voor de ontdekte inheemse volkeren. Vraag de Tasmaniërs maar, althans het handjevol dat er nog over is. Moeten we ons verstoppen voor buitenaardse ogen? Voor het eerst is er nu een (relatief) praktische methode bedacht.

Sterbedekkingen
De gespecialiseerde satelliet Kepler wist het aantal ontdekte exoplaneten spectaculair toe te laten nemen. Het principe van wat Kepler doet is in feite eenvoudig: honderdduizenden sterren in een segment van de hemel voortdurend observeren. Schuift er een object ter grootte van een planeet tussen de ster en de satelliet, dan betekent dit een periodieke, lichte afzwakking van de lichtintensiteit van de ster. De kans dat de baan van een planeet precies tussen de satelliet en de sterrenschijf beweegt is klein – denk aan een op honderd of minder. Kepler houdt echter honderdduizenden sterren in de gaten, zodat er per saldo toch veel planeten worden ontdekt.

We kunnen niet uitsluiten  dat er buitenaardse soorten met slechte bedoelingen zijn, zoals de sprinkhanenplaag-soort van Independence Day.
We kunnen niet uitsluiten dat er buitenaardse soorten met slechte bedoelingen zijn, zoals de sprinkhanenplaag-soort van Independence Day.

Wat als buitenaardse wezens ons ontdekken?
Technieken die wij gebruiken om interessante exoplaneten op te sporen, kunnen ook door buitenaardse wezens worden gebruikt om ons te vinden. Als de aarde precies tussen de zon en een buitenaardse waarnemer beweegt, wordt het licht van de zon ook afgezwakt en weet ET dat er een planeet in de leefbare zone rond Sol is. En kunnen we dus uiteindelijk bezoek verwachten, stellen David M. Kipping en Alex Teachey van de Ivy League universiteit Columbia University.

Hoe verstoppen we de aarde?
Een planeet zo groot als de aarde verbergen is op het eerste gezicht verre van eenvoudig. De zonne-energie die de aarde afdekt staat gelijk aan de zonneconstante, vermenigvuldigd met de doorsnede van de schaduw van de aarde. We praten dan over duizenden malen het tegenwoordige energieverbruik. Kipping en Teachey stellen nu voor om een reusachtige array ruimtelasers te installeren met een vermogen van een grote elektriciteitscentrale: 250 MW. Als we alleen de afwijkende straling maskeren die aantoont dat er op aarde leven is, is veel minder vermogen  nodig: romd de 160 kilowatt, het vermogen van een zware elektrische auto. Dit gedurende tien uur per jaar.

Kepler ontdekte duizenden exoplaneten door sterbedekkingen. Bron: NASA
Kepler ontdekte duizenden exoplaneten door sterbedekkingen. Bron: NASA

Is het wel slim?
De aarde maakt al meer dan vier miljard jaar rondjes rond de zon. Tot nu toe was de aarde voor een buitenaardse waarnemer een weinig opvallende planeet rond een weinig opvallende ster. Een vergevorderde buitenaardse beschaving zal vermoedelijk de nabije kosmische omgeving uiterst nauwlettend in de gaten houden, om voor de hand liggende redenen. Kortom: aliens kennen de aarde vermoedelijk al en vinden onze teerbeminde knikker niet interessant genoeg voor een bezoek. Of ze hebben ons al bezocht in Von Däniken-stijl, maar dan is deze discussie zinloos.

Vermoedelijk zal het plotseling veranderen van het gedrag van de aarde door een dergelijke cloak bij onze verre ruimtebroeders alle tentakels in fascinerende spasmen doen kronkelen. Denk bijvoorbeeld wat de effecten op aarde van het bizarre gedrag van dit sterretje waren. Ze zullen dan weten dat er hier op aarde een technologisch geavanceerde soort aanwezig is, die in staat is om een complete planeet te vermommen. Zijn de aliens kwaadwillend, of paranoïde, dan is de kans groot dat ze een uitermate onaangename verrassing voor deze vervelende nieuwkomers bereiden. Daarom is het vermoedelijk slimmer, om de stralingssignatuur van onze planeet terug te brengen naar een voor-industriële toestand.

Bronnen
1. David M. Kipping en Alex Teachey, A Cloaking Device for Transiting Planets, MNRAS 2016

Toekomstige technologie biedt ongekende mogelijkheden tot misbruik. Gelukkig ook ongekende mogelijkheden om psychopaten te ontmaskeren.

Docu: de akelige kant van toekomstige technologie

Waarde visionair denkenden, vouw een mooi aluhoedje en zet het op. We gaan dit keer afdalen naar het rijk van dystopische toekomstvisioenen. Technieken maken per saldo ons leven veel beter. Zelfs de ergste techniekhater zal niet terug willen naar de Steentijd, waarin graan met een maalsteen werd gedorst. Helaas hebben veel technieken ook een duistere kant, en om te voorkomen dat wij slachtoffer worden van misbruik van moderne techniek, is het uitermate verstandig, de mogelijkheden te kennen, zodat we ons tegen misbruik kunnen wapenen.

Zoals u weet hebben politici en megacorporaties het beste met u voor, althans: in sommige gevallen. Helaas zijn psychopaten oververtegenwoordigd in zowel de top van het bedrijfsleven als die van de politiek, waardoor er in verhouding veel rotte appels tussen zitten. Wat het nog verergert is de psychopate bedrijfscultuur in multinationals, waar, afgedwongen door een Amerikaanse wet, alles op winst is gericht. Goedwillende machthebbers nemen vaak maatregelen die de vrijheid van anderen beperken, vaak in het belang van bescherming tegen terrorisme, kinderporno of een ander algemeen gehaat kwaad. Het is dan mooi meegenomen dat tegelijkertijd ook politieke tegenstanders kunnen worden aangepakt of de greep op de bevolking kan worden versterkt. Kortom: een gezond wantrouwen jegens machthebbers is bepaald geen overbodige luxe.

Toekomstige technologie biedt ongekende mogelijkheden tot misbruik. Gelukkig ook ongekende mogelijkheden om psychopaten te ontmaskeren.
Toekomstige technologie biedt ongekende mogelijkheden tot misbruik. Gelukkig ook ongekende mogelijkheden om psychopaten te ontmaskeren.

De spookstad Pripyat, een kwart eeuw na de meltdown in Tsjernobyl. Zullen al onze steden er ooit zo uitzien?

Haalt de mensheid 2100?

Hoe voorkomen we dat de mensheid de weg van de dodo opgaat? Hoe verder wetenschap en techniek vorderen, hoe meer manieren we ontdekken waarop de mensheid uit kan sterven en hoe meer bedreigingen er ontstaan. Het Cambridge Project for Existential Risk gaat  zich bezighouden met de vraag: welke existentiële bedreigingen zijn er voor de mensheid?

De spookstad Pripyat, een kwart eeuw na de meltdown in Tsjernobyl. Zullen al onze steden er ooit zo uitzien?
De spookstad Pripyat, een kwart eeuw na de meltdown in Tsjernobyl. Zullen al onze steden er ooit zo uitzien?

Extinction level events
Veel wetenschappers maken zich -o.i. terecht- zorgen dat ontwikkelingen in menselijke technologie nog meer nieuwe potentiële extinction level events (ELE’s) op zal leveren. Al eerder bestond deze angst voor kernwapens, de eerste serieuze door de mens gecreëerde bedreiging voor het voortbestaan van de mensheid. Diverse auteurs hebben gesuggereerd dat kunstmatige intelligenties a la Skynet in de Terminator-filmreeks, ontwikkelingen in biotechnologie en kuntmatig leven, nanotechnologie en een extreem broeikaseffect dergelijke gevolgen kunnen hebben. Zo was er de bekende omstreden publicatie van een Nederlandse medisch onderzoeker met instructies hoe van het H5N1-virus in een paar weken met huis-, tuin- en keukenapparatuur een zeer besmettelijke variant te maken. Zonder nader onderzoek is het moeilijk om de reële dreiging van deze scenario’s in te schatten, maar als ons voortbestaan ons lief is, kunnen we er ons er maar beter in verdiepen.

Cambridge Project for Existential Risk
Het Cambridge Project for Existential Risk is een samenwerkingsverband tussen de filosoof Huw Price, de gepensioneerde prof astrofysica Martin Rees en Skype-medeoprichter Jaan Tallinn.  De oprichters zijn er van overtuigd dat deze vragen meer aandacht verdienen dan er op dit moment aan geschonken wordt (de Lifeboat Foundation is Amerikaans, dus is vermoedelijk onvoldoende aandacht in Engelse ogen). Hun doel is om binnen de universiteit van Cambridge een multidisciplinair onderzoekscentrum te vestigen dat deze risico’s in kaart brengt en methoden probeert te bedenken om ze te verkleinen. Hierbij willen ze gebruikmaken van de wetenschappelijk gezien grote reputatie van Cambridge en vele begaafde onderzoekers die er werken. Voorlopig doel: er zeker van te zijn dat er nog mensen aanwezig zullen zijn bij de viering van het duizendjarig bestaan van de universiteit van Cambridge, over iets minder dan twee eeuwen. Ondertussen hebben zich al enkele zwaargewichten, zoals fysicus Mark Tegmark en zelf Nick Bostrom van grote rivaal Oxford, zich gemeld. Trouwens, over rivaliteit gesproken: op Oxford bestaat er, heel toevallig, het Future of Humanity Institute. Zou dat er wat mee te maken hebben?

Lees ook
Video: einde van de wereld
Kan er een nucleaire winter komen?

Bron
Center for the Study of Existential Risk

Jose A y Bonilla maakte onder andere deze foto van de mysterieuze objecten (in de cirkel).

‘Aarde in 1883 op haartje na aan wereldwijd uitsterven ontsnapt’

In 1883 deed de sterrenwacht van Zacatecas in Mexico een raadselachtige waarneming van nevelachtige objecten. Astronoom Hector Manterola en een paar van zijn collega’s denken nu dat José Bonilla als enige ter wereld getuige was van hoe de aarde meer dan honderd jaar geleden door het oog van de naald kroop…

Jose A y Bonilla maakte onder andere deze foto van de mysterieuze objecten (in de cirkel).
Jose Arbol y Bonilla maakte onder andere deze foto van de mysterieuze objecten (in de cirkel).

Insekten of UFO’s?
Op 12 en 13 augustus 1883 deed een astronoom van de kleine sterrenwacht in Zacatecas een opmerkelijke waarneming. José Árbol y Bonilla telde zo’n vierhonderdvijftig objecten, elk omringd door een soort mist, die voor de zonneschijf langs trokken. Bonilla publiceerde zijn waarnemingen in een Frans tijdschrift, l’Astronomie, in 1886. De uitgever van dit tijdschrift stond voor een raadsel en veronderstelde dat het hier ging om vogels, insekten of stof die voor Bonilla’s telescoop langs trokken. Anderen zagen sindsdien Bonilla’s waarnemingen als het eerste bewijs voor het bestaan van UFO’s.

Oktober 2011 komen Hector Manterola van de Nationale Autonome Universiteit of Mexico in Mexico Stad en een aantal collega’s met een verschillende, veel verontrustender interpretatie. Ze denken dat Bonilla fragmenten zag van een komeet die kort geleden in stukken is gebroken. Dit verklaart het ‘mistige’ uiterlijk van de brokstukken en waarom ze zich zo dicht bij elkaar bevonden.

Parallax toont dat de brokstukken zeer dichtbij waren
Kometen breken vaak in stukken, dus dit is weinig nieuws. Pas echt spectaculair is dat niemand anders op de planeet de komeet voor de zon langs heeft zien bewegen, zelfs terwijl de dichtstbijzijnde observatoria maar een paar honderd kilometer van Zacatecas lagen. Dit kan worden verklaard door het parallax-effect. Hoe dichterbij een object, des te groter is het effect dat een kleine verschuiving in de afstand op de waargenomen plaats heeft. Een bekende techniek van astronomen om de positie van dichtbij de aarde staande sterren waar te nemen is hun positie op bijvoorbeeld januari en juli exact te meten. Er vindt dan een kleine verschuiving plaats van enkele boogseconden. Hoe groter deze verschuiving, hoe dichterbij de ster staat.

De brokstukken moeten zich dus zeer dicht bij de aarde hebben bevonden, waardoor ze niet voor de zon langs leken te bewegen voor andere waarnemers. De conclusie van Monterola en zijn collega’s: de fragmenten vlogen tussen de zeshonderd en achtduizend kilometer van de aarde langs. Als je bedenkt dat de aarde een diameter van 12 000 km heeft, is dit echt op een haartje na goed gegaan. Het ging hier ook niet om een kleine komeet. Manterola en zijn collega’s schatten dat de komeet ongever zo groot is geweest als die van Halley, 16 x 8 x 8 km, en dat de brokstukken zo’n vijftig tot achthonderd meter in doorsnede waren.

Komeet waargenomen als Pons-Brooks
Er ontbreekt nog één stukje aan de puzzel. Dit moet een behoorlijk spectaculair gezicht zijn geweest. Manterola en zijn collega’s suggereren echter dat we de komeet wel degelijk hebben waargenomen. Het ging om de komeet Pons-Brooks, die datzelfde jaar is waargenomen door Amerikaanse astronomen. Ze wijzen er op dat Bonilla deze objecten gedurende 3,5 uur heeft waargenomen gedurende twee dagen. Dat betekent een gemiddelde van 131 objecten per uur en een totaal van 3275 objecten in de tijd tussen de twee waarnemingsperiodes, met elk fragment minstens zo groot dat het een explosie van het kaliber-Tunguska kon veroorzaken. Als 3275 van dit soort brokstukken de aarde hadden geraakt, was dat vermoedelijk neergekomen op een wereldwijd uitsterven. Als dit klopt, heeft het echt maar een haartje gescheeld of we waren er niet meer geweest.

Bron
Hector Javier Durand Manterola, Maria de la Paz Ramos Lara, Guadalupe Cordero, Interpretation Of The Observations Made In 1883 In Zacatecas (Mexico): A Fragmented Comet That Nearly Hits The Earth, Arxiv.org (2011)