Het Amerikaanse leger is overal ter wereld actief. Deze aanwezigheid is bepaald niet onomstreden. Zowel in het buitenland als in de VS zelf, want het leger kost zeker 600 miljard dollar per jaar. Dat is 2000 dollar per Amerikaan, waar heel wat nuttige dingen, zoals nieuwe bruggen en ziekenhuizen, in het Amerikaanse binnenland voor aangelegd kunnen worden. Wat zouden de gevolgen zijn als een Amerikaanse president zou besluiten om het Amerikaanse leger wereldwijd terug te trekken?
Volgens deze documentaire heeft Amerikaans ingrepen wereldwijd levens gered en is onder meer Europa niet in staat de eigen boontjes te doppen, wat bleek uit de vernederende aftocht van de Nederlanders, met daarop volgende massamoord op mannelijke moslimstrijders en -burgers in Srebrenica.
De documentaire voorziet een (nog verder) ontploft Midden-Oosten, een aanval van Noord-Korea en een atoomaanval van China op Japan als Japan zich herbewapent. Deze oudere documentaire – Kim Jong Il leefde nog toen deze werd gemaakt – is toch erg actueel, omdat presidentskandidaat Trump het Amerikaanse leger wil terugtrekken uit onder meer Europa, tenzij de Europeanen weer aan de NAVO-norm gaan voldoen.
Mijn mening: van de Amerikanen kan niet gevergd worden dat ze politieman spelen voor de rest van de wereld. Het is reëel dat in ieder geval de Europeanen en rijke landen als Zuid-Korea en Japan hun steentje bij gaan dragen. Ook mag er wel wat meer waardering komen voor de Amerikanen, die keer op keer de hete kastanjes uit het vuur moeten halen omdat anderen te laf zijn hun verantwoordelijkheid te nemen.
De VS en Europa moeten met opkomende democratische grootmachten als Japan, Zuid-Korea, India, Zuid-Afrika en Brazilië (en hopelijk op termijn ook Rusland) een wereldwijd veiligheidsnetwerk opspannen om zo te voorkomen dat conflicten nog verder uit de hand gaan lopen. Gezien de snelle ontwikkeling van techniek wordt het steeds eenvoudiger om massavernietigingswapens te ontwikkelen en produceren. Voor bizarre, onvoorspelbare (Noord-Korea) of apocalyptische (Iran) dictaturen is geen plaats meer. Daarvoor staat er teveel op het spel.
De controversiële Franse columnist Éric Zemmour, van joods-Algerijnse komaf, stelde in een interview over het boek Un quinquennat pour rien dat het Franse leger voorbereidingen treft om Frankrijk etnisch te zuiveren van islamieten. Bestaat deze ‘Opération Ronces’ werkelijk, en wat zouden de gevolgen zijn als het Franse leger deze veronderstelde plannen zou uitvoeren?
Opération Ronces, volgens Zemmour, in het kort
Zemmour stelt dat bij de Franse legerleiding het besef heerst dat in bepaalde delen van Frankrijk geen staatsgezag aanwezig is. De legerleiding zou dit als een existentiële bedreiging voor Frankrijk zien en daarom in samenwerking met Israëlische veiligheidsspecialisten ‘Opération Ronces’ hebben ontwikkeld. Wat er precies tijdens deze operatie zal gebeuren is niet duidelijk, maar de referentie naar de Israëlische operatie Cast Lead op de Gazastrook, en de Slag om Algiers, doet vermoeden dat het om verregaande urban warfare zal gaan. Hij claimt dat bronnen in nauw contact met de Franse legertop hem op de hoogte hebben gesteld.
De uitlatingen van Zemmour waren wereldnieuws in meerdere Britse kranten. In de Nederlandstalige main stream media zijn,zoals gebruikelijk bij dit soort onderwerpen, geen verwijzingen te vinden.
De situatie in Frankrijk
In de staat Frankrijk wonen ongeveer 67 miljoen mensen, waarvan er rond de zes tot zeven miljoen naar eigen zeggen de politieke ideologie/geloof islam aanhangen. De integratie van deze islamieten verloopt niet probleemloos. Zo zijn er bepaalde banlieues, armoedige buitenwijken rond de grotere steden met een meerderheid aan islamieten. Werkloosheid is hier de regel. Er heerst veel misdaad en de politie waagt zich er nauwelijks. In deze banlieues breken geregeld onlusten uit. Volgens de islamieten zelf en linkse kosmopolieten komt dit door stelselmatige discriminatie en uitsluiting. Volgens Zemmour en veel andere nationalisten, door het inherente karakter van de islam, dat zij zien als politiek en etnisch systeem onder het mom van godsdienst. Het islamitisch activisme, zoals moordpartijen, opeisen van religieuze faciliteiten en bekeringsijver, neemt toe onder de islamitische minderheid. Dit geldt ook voor de groei van de aanhang van de nationalistische partij Front National en anti-islam gevoelens onder de niet-islamitische meerderheid.
https://youtu.be/Q34JVK2JEW0
Klopt dit verhaal? Bestaat er werkelijk een geheim plan voor etnische zuivering?
De enige bron van het verhaal is Zemmour zelf. Het Franse leger heeft met zoveel woorden het bestaan van een dergelijk plan ontkend. Het is dus heel goed mogelijk dat Zemmour hier leugens verkoopt.
Eric Zemmour. Bron: Wikimedia Commons
Aan de andere kant is het bestaan van het plan op zich geheel plausibel. Uiteraard zal het leger het bestaan van een dergelijk plan niet aan de grote klok hangen. Het hoofd van de Franse veiligheidsdienst DGSI, Patrick Calvar, toonde zich uitermate somber. Hij verwacht op korte termijn een burgeroorlog tussen islamieten en nationalisten. Als hij zich zo uitgesproken durft te uiten, zal hij niet de enige zijn die er zo over denkt en zich gedekt weten door de stilzwijgende instemming van machtige mensen binnen leger en veiligheidsdiensten. Waaronder de legertop.
Wat zou er gebeuren, als dit plan werd uitgevoerd?
Er zou bij de operatie besloten kunnen worden dat elke Fransman met een dubbele nationaliteit, van de Franse nationaliteit gestript wordt en uitgezet. Dit zou veel maatschappelijk verzet oproepen, dus zal de staat van beleg uitgeroepen worden. Het leger zal de banlieues omringen, desnoods met scherp schieten en met geweld de inwoners met een dubbele nationaliteit oppakken en deporteren naar Algerije, Marokko en Tunesië. Een milder scenario zou inhouden dat alleen de criminelen met een dubbel paspoort worden gestript.
In beide scenario’s zouden miljoenen mensen worden uitgezet. Dit zou schokgolven door de wereld zenden, voornamelijk in Europa en Noord-Afrika. Het zou diplomatieke veroordelingen regenen, vooral in het eerste geval waarbij ook onschuldigen van hun Franse nationaliteit worden gestript. Nationalisten zouden zich geïnspireerd voelen. Het aantal terreuraanslagen door Franse onderdanen zou sterk afnemen en het Franse nationale inkomen per persoon zou stijgen. Al zou de economie in absolute zin een harde klap krijgen. Daarentegen zou de komst van miljoenen woedende, fundamentalistische onderdanen in landen als Algerije, Tunesië en Marokko, die nu al geen voorbeelden van stabiliteit zijn, leiden tot nog meer instabiliteit.
Europa kenden tweeduizend jaar geleden ook een soort Europese Unie, die zich zelfs tot Noord Afrika en het Tweestromenland uitstrekte: het Romeinse Rijk. In de vijfde eeuw stortte dit in elkaar. De invloed merken we nu nog steeds: wie een beetje Latijn kent kan zich in het Middellandse Zeegebied nog vrij goed verstaanbaar maken. Stefan Molyneux komt met een lange, maar interessante presentatie over de oorzaken van de ineenstorting van het Romeinse Rijk.
https://youtube.com/watch?v=qh7rdCYCQ_U
Volgens de libertarische denker Stefan Molyneux zijn er belangrijke parallellen aan te wijzen tussen de ineenstorting van het Romeinse Rijk toen en die van de westerse beschaving nu. De belangrijkste noemt hij de immigratie van grote groepen die niet assimileren. Germaanse Vandalen en Goten toen, Noordafrikanen en Turken nu. Heeft Molyneux gelijk?
Persoonlijk denk ik dat hij gelijk heeft. Willen we voorkomen dat Europa dezelfde kant op gaat als het Romeinse Rijk, dan moeten we de assimilatie van immigranten absoluut de eerste prioriteit geven. Dat betekent: de politieke islam moet worden behandeld als een existentiële bedreiging. Alleen een apolitieke islam, gericht op persoonlijke moraliteit en ontdaan van agressieve hadith, kan hier functioneren. Ter inspiratie voor de moslims onder onze lezers, deze uitstekende site. De dubbele nationaliteit moet ook af worden geschaft. Op dit moment heerst er bij bepaalde immigranten met een dubbele nationaliteit nogal wat verwarring over bij wat voor land ze werkelijk horen. Aan die verwarring moeten een einde maken door ze te laten kiezen tussen daar of hier. Kiezen voor daar betekent: alleen tijdelijke verblijfsvergunning en uitzetting bij wangedrag. Kiezen voor hier betekent: volledige burgerrechten en inleveren van de buitenlandse nationaliteit. Turkse, Eritrese en Marokkaanse organisaties die landgenoten hier onderdrukken en manipuleren moeten als staatsvijandige organisaties ontbonden en verboden worden.
Wat ook sterk zal helpen is het afschaffen van de multiculturele samenleving en deze vervangen door de multi-etnische samenleving. Discriminatie op huidskleur, afkomst en andere kenmerken waar iemand niets aan kan doen, moet dan ook stoppen. Hier moet de wetgever harder optreden dan nu. Daarentegen moet elke praktijk die bedoeld om een apartheidsgevoel te kweken, zoals het dragen van hoofddoeken of jongensbesnijdenis, uitgebannen worden.
De belangrijkste les die uit de ondergang van het Romeinse Rijk is te trekken, zijn de rampzalige effecten van inflatie en hoge belastingen. Het Romeinse leger dijde steeds verder uit. Soldaten kon je als keizer maar beter te vriend houden, anders kwam het leger zijn soldij wel halen. Rome voerde een primitieve welvaartsstaat in door middel van het verstrekken van graan uit Egypte. Het gevolg was dat de Romeinen massaal naar Rome trokken waar het graan werd uitgedeeld. Vrijgelaten saven verergerden dit probleem. Ook deze grote mensenmassa moest te vriend worden gehouden. Hierdoor daalde ook het aantal belastingbetalers.
In de eerste eeuwen van Romeinse expansie werden oorlogen bekostigd door het plunderen van onderworpen staten. Rond 100 waren alle rijke buurstaten onder de voet gelopen. Bij de Schotse Picten en de Germanen was weinig te halen en Perzië bleek te sterk. De bureaucratie bleef ook steeds verder groeien. Het gevolg: de belastingen moesten drastisch omhoog. Ook werd het zilvergehalte van de denarius, de voornaamste munteenheid van het Romeinse Rijk in stappen verlaagd van 100% naar 2% en minder. Hoewel de barbaren Rome de genadeslag gaven, werd de kiem voor de verrotting gelegd door het sterk groeien van de parasitaire klassen (onderstand, leger, ambtenarij) en het steeds verder verhogen van de belastingen, tot de economie verstikt is en er geen redden meer aan was.
Begin negentiende eeuw was de wereld qua levenskwaliteit verre van aangenaam. Slechts twee landen, het Verenigd Koninkrijk en Nederland, haalden een levensduur van boven de veertig. In de twee eeuwen daarna veranderde dit dramatisch. Het goede nieuws is dat ook de Afrikaanse landen nu hard op weg zijn.
Als je de berichten in de krant leest slaat het negativisme je tegemoet. De belangrijkste feiten worden verzwegen omdat ze niet nieuwswaardig zijn. Weliswaar is er af en toe een bloederige burgeroorlog of epidemie, maar dit zijn slechts blieps op de sterk stijgende lijn van vooruitgang en een betere levenskwaliteit.
Missionarissen op pad in een arme Londense volkswijk, negentiende eeuw. Bijna elk kind op deze foto had wel een gestorven broertje of zusje.
Daarom is het van belang dat we onze kansen niet verprutsen. Als we als mensheid onze energie stoppen in het bestrijden van ziektes en het oplossen van milieuproblemen, kunnen we elke aardbewoner een waardig, gezond leven bezorgen. Noem het the rich men’s burden.
Spelende kinderen anno nu. Kinderen zijn gelukkiger, gezonder en hebben een hoogste levensverwachting ooit in de geschiedenis.
De westerse landen puilen uit van het spaargeld, dat nergens productief geïnvesteerd kan worden. Er zijn al verschillende radicale maatregelen genomen, zoals het invoeren van een negatieve rente. Niets helpt. Misschien moeten we verder vooruit denken.
Woestijnen tot bloei brengen
Lezers van Visionair weten dat er een voor de hand liggende manier is om dit geld productief te investeren. Namelijk door de beschikbaarheid van energie, voedsel en onderdak enorm te vergroten. Bouw enorme waterzuiveringsfabrieken in het Midden Oosten en andere woestijngebieden, waardoor deze tot bloei kunnen gebracht en er werk ontstaat voor miljoenen werkloze Europeanen, Arabieren en Afrikanen in bijvoorbeeld Tsjaad en Burkina Faso. Deze zouden kunnen worden gefinancierd met enorme leningen door de Europese banken. Een zonnepaneel verdient zichzelf qua energiekosten al in 2-3 jaren terug, waardoor een lening van bijvoorbeeld 4% gegarandeerd met winst kan worden terugbetaald. Alleen al de Sahara heeft een oppervlakte van 9,4 miljoen vierkante kilometer. Dat is twee keer zo groot als de oppervlakte van de Europese Unie. In de gebieden met zand of een bodem kan landbouw en het aanplanten van bos plaatsvinden. Op de rotsachtige delen kunnen zonnepanelen geplaatst worden.
Met het overschot aan spaargeld in Europa en Europese en Israëlische techniek is het eenvoudig om de Sahara tot bloei te brengen. Bron: phys.org
Corruptie en islamisme
Helaas is de politieke instabiliteit en de corruptie hiervoor te groot. In Egypte, bijvoorbeeld, heeft het leger een wurggreep op de economie. Daardoor kunnen Egyptische ondernemers heel moeilijk investeren en produceren. Er zijn domweg te veel regels en de overheid heeft een té grote greep op de economie.
Pogingen om democratie in te voeren, waardoor er een einde zou komen aan de meeste corruptie, zijn mislukt. Islamisten, die de sterkste oppositiestroming vormen, hebben geen rationele doelen, waardoor ze niet effectief kunnen regeren.
Weinig mogelijkheden om kapitaal te absorberen
Het Midden Oosten kan hierdoor maar weinig kapitaal absorberen waardoor de ellende blijft. Ook zijn er geen voor de hand liggende exportproducten, waarmee deze regio’s de rest van de wereld blij mee kunnen maken en zo kunnen terugbetalen. Zonne-energie en waterstof als energiedrager voor het energiearme Europa, en op termijn landbouw, telewerken en informatiediensten zou het meeste in aanmerking komen.
Bangladesh, hopeloos geval af
Een voorbeeld van hoe het wél moet, levert Bangladesh. Op het eerste gezicht volkomen hopeloos. Bangladesh is een straatarm, zeer dichtbevolkt land (168 miljoen mensen op 3,5 x Nederland of 5x België). Ter verhoging van de feestvreugde loopt een derde van het land elk jaar onder als de Ganges en Brahmaputra buiten hun oevers treden.
Toch groeit Bangladesh tegenwoordig economisch gezien als kool. De regeringspartij Awami League houdt effectief moslimfundamentalisten buiten de deur van de politiek (al worden er door islamisten, zoals gebruikelijk bij dit naargeestige slag lieden, geregeld moordaanslagen gepleegd op de vele “vijanden van de islam”) en heeft alle belemmeringen voor buitenlandse investeerders verwijderd. Het gevolg is dat dit land, ooit afgeschreven als een hopeloze permanente humanitaire ramp, uit het moeras omhoog klautert. Bangladesh is nog steeds arm – per Bangladeshi rond de 300 euro per maand, waar we in Nederlander of Belg meer dan 4000 bruto per maand verdienen – maar het land is welvarender dan ooit en ontwikkelt zich snel. Wellicht kunnen de Noord-Afrikanen en Arabieren wat ambtenaren langssturen in Dhaka om ijverig aantekeningen te maken.
Nu er steeds meer permafrost smelt en het een kwestie van tijd is voor de methaanclathraten in de diepzee vrijkomen, lijken de gevolgen van klimaatverandering onomkeerbaar. Wat kunnen we doen om de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren door te komen?
De oorzaak: kooldioxide Zonder atmosfeer was de aarde een ijsplaneet met een gemiddelde temperatuur van 255 kelvin (-18 graden C). Het is op aarde een comfortabele 288 kelvin, 33 graden warmer dus dan verwacht zou worden. De reden is dat de atmosfeer, en dan vrijwel alleen de waterdamp (60-70%) en kooldioxide (enkele procenten) in de atmosfeer, de warmtestraling op het aardoppervlak houdt.
De hoeveelheid door de mens in de atmosfeer gepompte kooldioxide is, zoals bekend, sterk aan het stijgen. Het natuurlijke CO2-gehalte is 0,0285% (285 ppm; delen per miljoen). Deze waarde is vastgesteld rond het begin van de twintigste eeuw. In de laatste 120 jaar is dit gehalte sterk aan het stijgen. De oceanen lijken niet meer in staat nog veel CO2 op te nemen, de reden dat het CO2-gehalte steeds verder stijgt. Op het moment van het schrijven van dit artikel (2016) is de waarde veel hoger, rond de 400 ppm. Dat is anderhalf keer zo hoog.
Dit leidt tot een veel grotere hoeveelheid warmte die vastgehouden wordt.
Veel water en waarschijnlijk oerwoud hier. Dat zal gebeuren als de opwarming in extreme mate doorzet.
Wat zijn de gevolgen?
De opwarming krijgt veel aandacht. Inderdaad zou de toename van de hoeveelheid koolstofdioxide naar niveaus van voor de zogeheten Azolla-event, de oerwouden weer terugbrengen. Uiteraard zal de zeespiegel dan ook vele meters stijgen, wat voor Nederlanders en Vlamingen betekent dat ze maar beter zwemmen kunnen leren. Dit zal echter nog wel enkele duizenden jaren duren.
Minder bekend, maar minstens zo vervelend is de verzuring van de oceanen. Koolstofdioxide en water vormen in een evenwichtsrelatie koolzuur, een zwak, instabiel zuur. Biologen denken dat veel koraalsterfte door deze verzuring wordt veroorzaakt. Kalksteen lost onder deze omstandigheden op, waardoor er nog meer koolstofdioxide vrijkomt.
Er zijn ook effecten op de gezondheid van mensen. Een kooldioxidegehalte van 1000 ppm blijkt te leiden tot sufheid en concentratieverlies.
Voor planten is extra koolstofdioxide erg goed nieuws. Omdat ze veel energie moeten stoppen in het vastleggen van CO2 – bijna de helft van alle eiwit in plantencellen bestaat uit het enzym rubisco, dat CO2 vastlegt – betekent een hoger CO2-gehalte een veel betere groei. En dus dikwijls een hogere voedselopbrengst.
Wat doen we er aan?
Alleen geoengineering op planetaire schaal, bijvoorbeeld de chemtrails van complottertjes, of het in de lucht brengen van aerosols, kan de temperatuurstoename stoppen. Maar daarmee lossen we de verzuring en gezondheidseffecten niet op. Een structurele oplossing moet iets zijn waarmee we de CO2 uit de atmosfeer en oceaan kunnen halen. Dan valt te denken aan planten of CO2 winnen door het te destilleren uit de atmosfeer en – uiteraard – het vaarwel zeggen van fossiele brandstoffen. Een tweede oplossing is ons aan te passen. We zullen Nederland en België vaarwel moeten zeggen en moeten kiezen voor een bestaan op zee, of ergens in een gebied dat nog droog is. Het is vervelend dat we ons suf zullen voelen door het sterk toegenomen CO2-gehalte, maar mogelijk kunnen we dit oplossen door air conditioning.
Nog steeds zijn de gebieden waar de westerse beschaving heerst, de plaatsen met de hoogste levensstandaard. Daarvoor betalen we wel een aanzienlijke sociale prijs. Welke richting moeten we op?
Het superieure westen
Hoewel wij als het westen onszelf als superieur ten opzichte van de minder geslaagde landen zien, is dat op erg veel vlakken inderdaad het geval. Militair, economisch, gezondheidszorg, dat zijn allemaal facetten waarin wij als westerse maatschappij ons succes afmeten. Dat zijn tevens ook de punten waarop wij ons superieur achten ten opzichte van landen die dit niet of in mindere mate bezitten. De deelnemers aan deze levenslang durende ratrace werken zich 40 uur per week (en soms nog meer) kapot, om maar van het leven te kunnen genieten en de rekeningen te kunnen blijven betalen en daarmee dus het handjevol rijke succesvolle medewesterlingen nog rijker te kunnen maken. Veel van deze mensen zijn zich niet helemaal of helemaal niet bewust van deze steeds groter wordende paradox, men werkt om de auto te kunnen betalen die men nodig heeft om op het werk te komen, men werkt tevens om de vakanties te kunnen betalen omdat men na een jaar lang hard gewerkt te hebben wel toe is aan een beetje rust. Men werkt om de school van de kinderen te kunnen betalen, zodat de kroost in de veilige handen is van de westerse indoctrinatie en men gewoonweg geen tijd heeft om dit zelf te kunnen doen, omdat beide hoofden van het gezin aan het werk zijn om de opvang te kunnen betalen. Natuurlijk is al deze arbeid erg goed voor onze economie, en helpt dit mee te betalen aan het westerse ideaalbeeld dat volledig op perverse kapitalistische motieven berust.
Ons ideaalbeeld en succesfactoren
Onze kinderen, de toekomst, de reden waarom velen van ons zich uit de naad werken worden dan in een duidelijk stramien structureel door verschillende leraren verteld dat geld eigenlijk niet zo belangrijk is, en dat het eigenlijk gaat om de binnenkant van de mensen, dat hij of zij waarschijnlijk ware liefde zal gaan vinden en na een korte of langere studieperiode zich zal gaan settelen in een twee onder een kap, labrador retriever, 2.3 kinderen en in het bezit van een Opel Astra. Tja, we zeggen dat allemaal wel, maar zoals dat wel vaker gaat, zeggen daden meer als woorden. Zonder geld zal men (uitzonderingen daargelaten) in een subcultuur degraderen waar men als werkende middenklasser op neerkijkt. Je hebt nu eenmaal geld nodig om te functioneren in onze maatschappij, waarbij de hoeveelheid geld wat men bij elkaar heeft weten te harken een lineair verband maakt naar de trede waarop men op de hiërarchische ladder bevind. Kortom, geld is een pervers middel waarop nagenoeg het gehele fundament van onze westerse beschaving is gebouwd. Zo ook de maatstaf waarop wij ons succes afmeten, militair, economisch, gezondheidszorg zijn alle drie op geld gebaseerde succesfactoren.
Doen we het eigenlijk wel zo goed ?
Ooit las ik ergens een artikel waarin vermeld was dat de succesfactor van een beschaving af te lezen was aan het aantal zelfmoorden per jaar. Dit durf ik te bestrijden, is de succesfactor niet beter te illustreren op de manier hoe wij met onze kinderen en ouderen omgaan? Andere mensen betalen om voor hun te zorgen omdat we zelf te druk zijn met geld verdienen, kinderen wegstoppen in leerfabrieken met de keuze uit 20 curriculums? Ouderen wegstoppen in doden-flats, men wacht daar immers op hun dood, met op dinsdagavond bingo. De maatschappij die wij zo superieur vinden heeft duidelijk ook zijn kanttekeningen.
Hoe dan wel?
Een mogelijke oplossing die ik zie om het verder depersonaliseren en het individualiseren tegen te gaan kan men alleen bewerkstelligen als men geen 40 uur per week meer werkt, de kinderen het liefst voor een gedeelte zelf opleiden en opvoeden, met meerdere generaties in een huis gaan wonen (scheelt ook weer kosten). Zorg voor uw naaste en zie alle mensen als gelijk, dan zijn de eerste stappen al gezet naar een wereld die begint af te kicken van de geestdodende drug die het kapitalisme heet. In veel landen waar men gewoonweg minder geld heeft doet men dit al jaren, hoewel dit wel betekend dat men een stuk privacy hiervoor moet opgeven, krijgt men het zien opgroeien van uw kinderen voor terug. Tevens kun je dan je ouders verzorgen op dezelfde manier ze jou verzorgd hebben in je jeugd.
De volksmassa’s roeren zich. Keer op keer laten ze merken dat ze weinig boodschap hebben aan de genuanceerde, economisch verantwoorde plannen van de elite. Deze pakken over het algemeen namelijk slecht uit voor de massa. Hoe kan de elite het zogeheten populisme terugdringen?
Populisme is democratie
In een eerder artikel stelde Visionair reeds vast dat “populisme” in feite het eenentwintigste-eeuwse woord is voor democratie. Een befaamde spreuk onder negentiende-eeuwse militairen in Duitsland was: “tegen democraten helpen slechts soldaten”. Dat ging een tijdje goed, totdat in de laat-negentiende eeuw controle over de factor arbeid, m.a.w. de bevolking, essentieel werd voor industriële vooruitgang. Eén staking omdat je personeel de pest aan je heeft, en je kon niets beginnen met je dure stoomlocomotief of mechanisch weefgetouw. Het ene autocratische regime na het andere kwam ten val. Alleen elites die de bevolking ervan konden overtuigen dat ze hen vertegenwoordigden, zoals gekozen politici en communisten, overleefden deze periode.
Voordelig voor de globale elite
Voor de globale elite die deze infrastructuur, intellectueel eigendom en serverparken beheert, is het van belang dat zij niet gehinderd worden door nationale grenzen en zo min mogelijk belasting hoeven te betalen. Ook willen ze veel immigranten, want deze zorgen voor een grotere markt en hogere onroerend-goed prijzen. Zo kunnen ze optimaal profiteren van het kapitaal dat ze beheersen. Ze willen dat hun patenten wereldwijd gelden en zo lang mogelijk in stand blijven. Dat geldt ook voor het auteursrecht: dat is nu verlengd tot zeventig jaar na de dood van de auteur.
Nadelig voor kansarmen
Voor de kansarmen is dit daarentegen slecht nieuws. Hoe minder belasting de elite betaalt, hoe meer zij moeten betalen en hoe minder sociale voorzieningen er komen. Immigranten pakken hun schaarser wordende banen af. De negentig procent immigranten die geen werk hebben, doen een enorm beroep op de sociale zekerheid, waardoor er minder overblijft voor de eigen bevolking. Hoge onroerend-goed prijzen betekent dat de kosten voor woonruimte en bedrijfsruimte voor kleine bedrijven de pan uitrijzen. De uitdijende, verstikkende deken van patenten, vooral softwarepatenten, drukken kleine ondernemers zonder terugpest-patenten uit de markt. Ze maken dat kleine uitvinders en ondernemers geen voet aan de grond krijgen en vooral in de VS het aantal nieuwe softwarebedrijven zeer klein is geworden.
De Brexit bewijst dat de bevolking de elite stevig in e wielen kan rijden. Hoe zal de elite de kans op herhaling zo klein mogelijk maken?
Nobodies: best wel lastig
De volksmassa heeft vier wapens om de elite te dwingen naar haar te luisteren. Drie van deze wapens zijn bekend uit de geschiedenis. Ten eerste: stemmen op “populistische” partijen of voor “populistische” standpunten tijdens referenda. Ten tweede: staken. Ten derde: in opstand komen.
Voor twee van deze drie wapens heeft de elite een geschikt antwoord. Staken kan worden tegengegaan door kritische bedrijfsactiviteiten in een dictatoriaal buitenland, bijvoorbeeld China, onder te brengen, of daarmee te dreigen. Oproepen tot een opstand, bijvoorbeeld het platleggen van het Binnenhof of Paleis der Natie, is weliswaar effectief, maar strafbaar, “opruiing”, en kan vaak onder de vergaande terroristenwetgeving worden gebracht. Er zijn de laatste jaren interessante uitvindingen gedaan, uiteraard in het kader van terrorismebestrijding, om af te rekenen met een oproerige bevolking. Blijven over: de verkiezingen. Deze vormen in theorie een effectieve manier om de elite te controleren en de wil van de meerderheid van de bevolking tot uitvoer te brengen.
De elite heeft twee effectieve methodes om dit tegen te gaan. Ten eerste, door steeds meer macht en invloed van gekozen organen naar niet-gekozen entiteiten, zoals de Europese Unie en internationale verdragen over te hevelen. Zo krijgt de gekozen regering steeds minder te zeggen. Ten tweede door het volk te voorzien van gemanipuleerde informatie en gekozen vertegenwoordigers in te kapselen of om te kopen. Dit lukte de laatste jaren uitstekend. Toch is deze methode niet fool-proof. Het volk is soeverein en kan, in theorie, deze internationale verdragen opzeggen en het lidmaatschap van de EU opzeggen als het een parlementaire meerderheid kiest van integere politici. Ik geef toe, een vrij onwaarschijnlijk scenario, maar zoals de meerderheid voor de Brexit uitwijst, kunnen dit soort dingen gebeuren. Al werd de Brexit mogelijk gemaakt door de steun van een deel van de Britse elite.
Democratie afschaffen
De elite bestaat uit zakenmensen. Zakenmensen houden niet van risico. Zeker na de Brexit is de behoefte bij de elite groot aan een structurele oplossing om de onvoorspelbare, oproerige bevolking aan te pakken. Het fundamentele probleem van de elite is dat in theorie de bevolking de macht heeft om ze alles af te pakken. Uiteraard kan de internationale elite uitwijken naar een ander land, maar ook elders kan dit voorbeeld gevolgd worden. Kortom: de elite moet werken aan een oplossing om deze onvoorspelbaarheid te elimineren. Het beste is om democratie geleidelijk af te schaffen. Mensen die hiertegen in opstand komen, kunnen onder de antiterrorismewetgeving opgepakt worden, zoals nu bijvoorbeeld in Turkije en Rusland gebeurt. Denk niet dat bijvoorbeeld Nederland en België immuun zijn voor dit scenario. Al eerder is het voorgekomen, dat een democratie geleidelijk is veranderd in een dictatuur. Dit kan alleen worden voorkomen, als wordt gekozen voor de vierde manier van verzet tegen de elite. Hierop zal ik in een vervolgartikel in gaan.
De 1,85 miljoen inwoners van de Gazastrook, een strookje land van acht bij veertig kilometer, zijn niet te benijden. Ze zij in feite opgesloten in een soort openluchtgevangenis, met de aanhangers van de streng-islamitische Hamas-beweging als gevangenbewaarders.
Toch zijn er Palestijnen die het niet opgeven. Fayez al-Hindi bijvoorbeeld. Hij realiseerde zich dat de Gazanen weliswaar niet veel hebben, maar wél overvloedig veel zonlicht. Hij ontwikkelde een low-tech waterzuiveringsssyteem, waardoor het ondrinkbare grondwater in Gaza nu geschikt is geworden voor menselijke consumptie.
Steeds meer Gazanen zoeken hun toevlucht tot de zon. Dit mede door de brandstoftekorten in de verarmde kuststrook. Halid al-Bashar ontwierp deze zonne-oven uit wegwerpmaterialen, die nu al enkele tientallen Gazaanse gezinnen van gratis warme maaltijden voorzien.
Ook steeds meer huishoudens en bedrijven schakelen nu steeds meer over op zonne-energie. De zon is betrouwbaarder dan het dure Gazaanse elektriciteitsnetwerk, dat geregeld hapert als er dieselgeneratoren stil komen te liggen.
Ook Gazaanse taxichauffeurs hebben nu de zon ontdekt.
Geregeld lokken raketbeschietingen harde Israëlische vergeldingsmaatregelen uit. De jonge vrouwen worden uitgehuwelijkt aan oude, rijke sjeiks, want Hamas moedigt polygamie aan. Alleen de smokkelaars en leiders van Hamas verdienen genoeg geld om veel vrouwen te kunnen ’trouwen’. Zij hebben er alle belang bij om de vijandschap met Israël en zo de status quo in stand te houden. De bevolkingsgroei is met 4,24 kinderen per vrouw een van de hoogste ter wereld. Steeds meer mensen dus waarvoor geen banen zijn. Geen wonder dat veel jonge mannen ten einde raad maar naar de drugs grijpen.
Kortom: Gaza is een triest verhaal. Triest, wat betreft de wreedheid en de laagheid waartoe mensen in staat zijn. Maar ook met enkele lichtpuntjes. Over hoe enkelingen zelfs in de meest afschuwelijke omstandigheden, onder één van de meest repressieve regimes in de wereld, nog licht kunnen verspreiden in de duisternis.
Zonne-ovens maken het mogelijk te koken op gratis zonne-energie.
Voorstanders van immigratie stellen dat de economie groeit door immigratie. Tegenstanders vinden dat immigranten hun banen afpakken. Wie heeft er gelijk?
Hoe meer mensen je op elkaar propt, hoe meer geld er heen en weer wordt geschoven. Wat dat betreft groeit de economie dus. De economie van de Verenigde Staten is onbetwist enorm gegroeid sinds de blanken het continent hebben gekoloniseerd. Alleen hebben de inheemse volken die daar woonden daar bitter weinig van kunnen genieten. In principe kunnen migranten positief uitpakken, als ze een positieve instelling hebben en bijdragen aan de cultuur van het gastland. Ook hiervan zijn gelukkig veel voorbeelden bekend.
