Zoekresultaten voor: bbc

Video: menselijk embryo vormt gezicht

Deze timelapse, in elkaar gezet door de BBC, toont hoe zich in enkele weken de contouren van het menselijk gezicht vormen naarmate het embryo zich ontwikkelt. De clip begint met het volkomen onherkenbare, alien-achtige hoofd van een embryo. Dit ontwikkelt zich in ongeveer een minuut tot een mensachtig gezicht.

De droom van het Chaos Communication Congress: écht vrij internet via een netwerk van satellieten, ver buiten de greep van de overheden.

Hackerspace: open communicatie en informatie zijn mensenrechten

Terwijl de zogenaamde leiders van veel landen zich alleen maar weer opmaken voor nog meer oorlog en andere manieren om de eigen burgerbevolking verder te verarmen en tot slaaf te maken, worden op allerlei plekken in de wereld ook positievere initiatieven uitgedacht en ontwikkeld.

Eén van die initiatieven is het “Hackerspace Global Grid-project” (“Hackerruimte Wereldnetwerk-project”).

Kort gesteld wil de hacker-gemeenschap met hun project drie deelplannen verwezenlijken:
1. Het in een omloopbaan rond de Aarde brengen van communicatie-satellieten;
2. Het bouwen van grondstations tegen zeer lage kosten;
3. En op de langere termijn het op de maan brengen van een amateur-astronaut.

Hieronder geef ik een ingekorte vertaling van een artikel over dit initiatief door David Meyer, van de webplek van de B.B.C.

Voor het gehele Engelstalige artikel, zie internetreferentie: (04-01-12): http://www.bbc.co.uk/news/technology-16367042.

 

HACKERS PLANNEN RUIMTESATELLIETEN OM CENSUUR TE BESTRIJDEN
Door David Meyer – Technologie-journalist

Computer hackers plannen om het internet buiten bereik van de censors te brengen door hun eigen communicatie-satellieten in een omloopbaan te brengen.

Het voorstel is geschetst tijdens het Chaos Communication Congress in Berlijn. De organisatoren van het project zeiden dat het Hackerspace Global Grid (Hackerruimte Wereldnetwerk) ook het ontwikkelen van een netwerk van grondstations zal inhouden om de satellieten te kunnen volgen en met ze te kunnen communiceren. Op langere termijn hopen ze om een amateur astronaut op de maan te helpen zetten. …

De hacker activist Nick Farr begon in augustus met het aanspreken van mensen om mee te werken aan het project. Hij zei dat de toenemende dreiging van internet-censuur de motivatie is voor het project. “Het eerste doel is een oncensureerbaar internet in de ruimte. Laten we het internet buiten de macht van Aardse entiteiten zien te krijgen,” zei Dhr. Farr. …

Voorbij ballonnen
Hoewel ruimtemissies voorbehouden zijn geweest aan nationale agentschappen en grote bedrijven, hebben enthousiaste amateurs objecten naar de hemel gelanceerd. …

Het is echter vaak gebleken dat deze apparaten vanaf de grond lastig exact te lokaliseren zijn.

“Deze [hacker] gemeenschap kan de mensheid op een betekenisvolle wijze terug in de ruimte brengen.” – Nick Farr – Hackerspace Global Grid project

Volgens Armin Bauer, een 26 jaar oude enthousiast uit Stuttgart, die aan het Hackerspace Global Grid werkt, is dit grotendeels te wijten aan het ontbreken van financiering. “Professionelen kunnen satellieten volgen vanuit grondstations, maar meestal hoeven ze dat niet omdat, als je een groot bedrag betaalt [om een satelliet per raket omhoog te brengen], ze het op een exacte plek zetten,” zei Dhr. Bauer. Op de lange termijn heeft een breder hackerruimtevaart-project het doel om een amateur astronaut op de maan te zetten, binnen de komende 23 jaar. “Het is zeer ambitieus, dus zeiden we, laten we eerst iets kleiners proberen,” voegde Dhr. Bauer toe.

Grondnetwerk
… Toen Dhr. Farr om medewerking vroeg voor Hackerspace, besloten Dhr. Bauer en anderen zich te concentreren op het communicatie-infrastructuur aspect van het plan. Dhr. Bauer zei dat de satellieten kunnen helpen om communicatie te leveren om een amateur de ruimte in te helpen brengen. Hij en zijn teamgenoten werken aan hun deel van het project, samen met Constellation, een bestaand Duits ruimtevaartonderzoeksinitiatief, dat grotendeels bestaat uit aaneengeschakelde studenten-projecten.

In de open-source (open-bron) geest van Hackerspace, kwamen Dhr. Bauer en enkele vrienden op het idee van een gedistribueerd netwerk van lage-kosten grondstations, die door individuen kunnen worden gekocht of gebouwd. Tesamen toegepast in een Aards netwerk, zouden deze stations in staat zijn om satellieten op elk moment precies te lokaliseren en het tegelijkertijd ook gemakkelijker en meer betrouwbaar maken voor snel-bewegende satellieten om data terug te sturen naar de Aarde. …

Dhr. Bauer zei dat het team in de eerste helft van 2012 drie prototype grondstations geplaatst kan hebben, en hoopt enkele werkende modellen weg te geven bij het volgende Chaos Communication Congress van over een jaar. Ze zouden de apparaten ook verkopen op een non-profit basis. “We mikken op 100 Euro (84 Engelse ponden) per grondstation. Dat is het bedrag dat mensen ons zeggen dat zij er aan willen besteden,” voegde Dhr. Bauer toe.

Complicaties
Experts zeggen dat het satelliet-project haalbaar is, maar door technische begrenzingen beperkt kan worden. “Lage-omloopbaan satellieten, zoals ze tot nu toe zijn gelanceerd door amateurs, blijven niet op één plek, maar cirkelen eerder rond de Aarde, over het algemeen elke 90 minuten,” zei Professor Alan Woodward van de computer-afdeling van de Universiteit van Surrey. …

Dit probleem zou voorkomen kunnen worden als de hackers in staat zouden zijn om hun satellieten in een geostationaire baan boven de evenaar te brengen. Dit zou hen de mogelijkheid bieden om gelijk te bewegen met de draaiing van de Aarde en om gezien vanaf de grond onbeweeglijk te lijken. Dit echter zou een ander probleem veroorzaken. “Het betekent dat ze zover van de Aarde zijn dat er een aanmerkelijke vertraging zou zijn op elk signaal, wat storingen kan veroorzaken met bepaalde internet-applicaties,” zei Professor Woodward.

“Er is ook een interessante juridische dimensie in het feit, dat de buitenruimte niet geregeerd wordt door de landen, waarover ze drijft. Dus, theoretisch kan het een plek zijn voor illegale communicatie om te floreren. Echter, de gevolgtrekking is dat elk land de wet in eigen handen kan nemen en de satellieten kan uitschakelen.”

Kennisbehoefte
Behalve het grondstation-plan, zijn andere aspecten van het hackerruimtevaart-project waaraan gewerkt wordt de ontwikkeling van nieuwe electronica, dat in de ruimte kan overleven en de lanceringsmiddelen, die hen daar in de eerste plaats kunnen krijgen.

Volgens Dhr. Farr is het “enige motief” van het Hackerspace Global Grid kennis. Hij zei dat veel deelnemers gefrustreerd zijn dat niemand voorbij de lage Aardse omloopbaan is gestuurd sinds de Apollo 17-missie in 1972. “Deze [hacker] gemeenschap kan de mensheid op een betekenisvolle wijze terug de ruimte inbrengen,” zei Farr. “Het doel is om terug te gaan naar waar we in de ‘70-tiger jaren waren. Hackers vinden het beledigend dat we de technologie al bezitten sinds voordat velen van ons geboren zijn en we niet teruggegaan zijn.”

Op de vraag of sommigen geen negatieve veiligheidsimplicaties zullen zien bij het idee van het vestigen van een hacker aanwezigheid in de ruimte, zei Farr dat het enige nadeel zou zijn dat “mensen niet in staat zouden zijn je internet te censureren.”

“Hackers zijn voor open informatie,” voegde Farr toe. “We geloven dat communicatie een menselijk recht is.”

 

De droom van het Chaos Communication Congress: écht vrij internet via een netwerk van satellieten, ver buiten de greep van de overheden.
De droom van het Chaos Communication Congress: écht vrij internet via een netwerk van satellieten, ver buiten de greep van de overheden.

Achterlijkheid of open informatie en communicatie
Ik stem ten volle in met de gedachten, waarmee het artikel eindigt “(D)at communicatie een menselijk recht is” en dat informatie “open” toegankelijk dient te zijn voor elke Aardling. Hoeveel mensen er door allerlei omstandigheden, maar vooral door kleine kliekjes andere mensen gedwongen, geen toegang krijgen tot informatie over allerlei onderwerpen is onbeschrijflijk en ten zeerste laakbaar.

“Kennis is macht” is een uitspraak van onder andere Francis Bacon, die op de Nederlandstalige Wikipedia onder andere als pionier van de wetenschappelijke methode wordt genoemd (internetreferenties (09-01-12): http://nl.wikipedia.org/wiki/Francis_Bacon_(wetenschapper) en: http://nl.wikipedia.org/wiki/Scientia_potentia_est ). Op deze wijze weten godsdienst-, wetenschaps- en politiek fundamentalisten al van meet af aan met kleine groepjes de over-hand te hebben en te houden over de grote massa van mensen, die, als niet-ingewijden in de kennis, maar hebben te volgen. Kortom, het onthouden van kennis en informatie aan vele mensen op de Aarde is één van de vele vormen van kapitaalextremisme, die werkelijke vooruitgang van de totale mensheid in de weg staat.

Gebrek aan open informatie aan alle Aardlingen staat niet alleen zeer veel individuele mensen in de weg om hun eigen leven te leiden en hun eigen weg te volgen op grond van door informatie verkregen kennis, maar leidt er ook toe dat de mensheid als geheel altijd honderden jaren op achter ligt qua mogelijkheden op alle terreinen.

Zelf neem ik als verwende “westerling” vooral de laatste jaren elke kans waar om via het internet mijn kennis op allerlei gebied te vergroten. Ik beschouw het internet als een geweldige orgaanprojectie en zintuigextensie voor mijn ogen en mijn oren om te kunnen kijken en luisteren naar de ideeën en fantasieën van mijn medemensen van over de gehele Aarde. En ik heb nog veel, heel veel in te halen aan informatie op gebieden, die ik in mijn jeugdjaren al fascinerend vond, maar waar ik toendertijd alleen met veel moeite en geld stukjes en beetjes van kon traceren en kopen.

Een voorbeeldje uit mijn persoonlijke ervaring:

Pas toen ik 12 of 13 jaar oud was, kwam naast de radio, de eerste televisie bij ons thuis. Zwart-wit nog in die tijd. Hoewel al gauw ook de kleurentelevisie op de markt kwam. Maar nog jarenlang niet bij ons thuis. De eerste kleurentelevisiebeelden zagen ik en velen met mij in een etalage van een winkel, waar radio’s, grammofoons en televisies werden verkocht. “Voyage to the bottom of the sea”, zijn de eerste kleurenbeelden, die ik ooit daar, lang dralend voor de ruit, heb staan bekijken. Maar op de lagere school raakte ik al geïnteresseerd in alles met betrekking tot het paranormale. En op mijn 14-de of 15-de levensjaar ontdekte ik op één van de twee netten, die de Nederlandse televisiewereld toen rijk was, het programma N.O.S. Zienswijze. Een programma dat op de zondagavond werd uitgezonden. Meestal op een tijdstip dat ik als 15-jarige in bed moest liggen van mijn ouders, of dat op het andere net een half uur later Studio Sport werd uitgezonden en de knop onverbiddelijk werd omgedraaid. Want door N.O.S. Zienswijze werd ik toch maar “beïnvloed”, aldus de smoes van mijn sportfanatische vader. Gelukkig kwam ik erachter dat de transcripts van de programma’s na te bestellen waren. Daar maakte ik dan ook onmiddellijk gebruik van. En zo maakte ik voor het eerst kennis met het fenomeen van de U.F.O.’s. Maar verder was het moeilijk meer informatie daarover en over het paranormale te vinden, dan via soms lastig te verkrijgen en dure boeken.

Veel informatie op allerlei gebied bleef zo nog jaren lang buiten mijn bereik. Ik was afhankelijk van wat aangeboden werd op de radio en de televisie, met nog heel lang maar twee netten, en met wat ik als boek kon kopen bij de plaatselijke boekhandel. Tot de invoering van de persoonlijke computer en de start van het internet. Nu ben ik nog altijd veel informatie en kennis aan het inhalen, die tot de komst van internet ver buiten mijn bereik lag.

Nu ben ik niet direct iemand, die geweldige gedachten, toepassingen en uitvindingen zou hebben ontwikkeld, die ten goede zouden zijn gekomen aan de mensheid, als ik allerlei informatie eerder op eenvoudige en goedkope wijze had kunnen verkrijgen. Maar er zijn veel mensen geweest met het zelfde euvel, die dat wel zouden hebben gedaan. Gemiste kansen. Voor zowel die mensen, als voor de mensheid in zijn geheel.

En kansen zullen worden blijven gemist, zolang zogenaamde leiders van  landen, politieke samenwerkingsverbanden van landen en (multi)nationale bedrijven hun medemensen maar kennis en informatie blijven ontkennen. Het veroorzaakt een enorme achterlijkheid van de mensheid. Een achterlijkheid die het merendeel van de mensheid opgelegd wordt door een minderheid, omdat zij weten hoe het “goed” is en hoe het “beter” wordt. Maar “goed” voor wie en “beter” voor wie?

Onze kansen om veel sneller en veel evenwichtiger vooruitgang te boeken als totale mensheid op elk gebied zijn door het tot nu toe meest verbijsterende wereldwijde informatie- en communicatienetwerk enorm toegenomen. Het informatie- en communicatienetwerk van koeriers te paard, postiljons, postkoetsen, posttreinen, radio en televisie, in hun tijd enorme stappen voorwaarts, zijn weinig vergeleken bij de mogelijkheden van het internet. Het is niet voor niets dat sommige mensen dit laatste systeem vergelijken met de noösfeer van onder andere Vladimir Vernadsky en Pierre Teilhard de Chardin, of in ieder geval als een tussenstap naar die sfeer (internetreferentie (11-01-12): http://aardbron.nl/noosfeer/).

Elke individuele mens heeft recht op informatie en op communicatie met elke andere, individuele mens op Aarde. Als Aardling ben ik daarom een groot voorstander van het initiatief van deze hacker-gemeenschap.

 Elitaire kermispretjes
“Er is ook een interessante juridische dimensie in het feit, dat de buitenruimte niet geregeerd wordt door de landen, waarover ze drijft. Dus, theoretisch kan het een plek zijn voor illegale communicatie om te floreren. Echter, de gevolgtrekking is dat elk land de wet in eigen handen kan nemen en de satellieten kan uitschakelen.”

Bovenstaande heeft niet geheel en al een vreemde klank. Piratenzenders hebben in de vorige eeuw op deze wijze lange tijd piratenradio en -televisie uitgezonden door van buiten de territoriale wateren te opereren (internetreferenties 11-01-12).

Hebben hackers het recht om hun eigen communicatie-satellieten in een omloopbaan rond de Aarde te brengen? Ja! En dan ga ik hier even niet af op allerlei wetgevingen van (multi)nationale regeringen en bedrijven. Maar ik haal hier het feit aan dat er commerciële bedrijven in opmars zijn, die blijkbaar het recht hebben om binnen enkele jaren tegen bizar hoge bedragen miljonairs en andere elite ruimtetouristje te laten spelen.

Voor dit zogenaamde ruimtevaart-tourisme verwijs ik naar twee artikelen die enkele maanden geleden verschenen op de webplek van de B.B.C. (internetreferenties (11-01-12): http://www.bbc.co.uk/news/technology-15460935 en: http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-15344836).

Enkele citaten uit deze twee artikelen:

1. Sir Richard Branson’s bedrijf in ruimtevaart-toerisme zei, dat het hoopt de dienst over twee jaar te lanceren, maar zelfs die datum is nog niet vastgelegd;
2. De eerste commerciële vlucht kan waarschijnlijk al in 2013 opstijgen, als alle testen goed verlopen;
3. Bijna 500 mensen hebben een kaartje gekocht;
4. De 2,5 uur durende vlucht biedt 5 minuten van gewichtloosheid. Kaartjes kosten 200.000,- Dollar (127.000,- Engelse Ponden);
5. “Zij zijn bereid een groot bedrag aan geld vooruit te betalen, omdat ze ons vertrouwen, omdat ze weten dat we hen alleen meenemen de ruimte in als het veilig is dat te doen”;
6. (Sir Richard Branson) (d)e Britse miljardair zeilde langs de zijde van ’s wereld’s eerste, van de grond af aan opgebouwde commerciële ruimtehaven omlaag, met grote teugen drinkend uit een fles champagne;
7. Sir Richard bezocht de 209 miljoen Dollar kostende Spaceport America – die deels gefinancierd is door belastingbetalers (nadruk toegevoegd) – bijna een jaar geleden voor de laatste keer, om de voltooiing van de landingsbaan te vieren.

Laten we wel zijn, als voor de elitaire 1% ruimtevaarttoerisme binnen enkele jaren gemeengoed gaat worden, waarbij zij voor bizarre bedragen de “eer” mogen hebben om omhoog te worden gebracht tot misschien net even boven de dampkring, onderwijl de Aarde nog verder vervuilend met de uitstoot van hun kermispretje, dan hebben de andere 99% zeer zeker het recht om eigen (wereld)burger-initiatieven op te starten om wereldwijd open communicatie en informatie-overdracht te verbeteren.

Geld stoppen in dat soort projecten is van meer gewicht dan kermispretjes voor een aantal rijken en de enkele “gelukkige”, die dan uit de arme wereldbevolking verkozen zal worden om dit ook te mogen meemaken, om aan te tonen hoe lief dat elitaire kliekje wel is.

Wereldburger-initiatief
Er zullen ongetwijfeld allerlei obstakels in de weggelegd worden van dit hackerruimtevaart-project. Zelf voorzie ik bijvoorbeeld al de smoes dat de ruimte rond de Aarde al zo vol is met satellieten, ruimtestations en door mensen achtergelaten ruimtepuin, dat het onverstandig zou zijn om daar nog meer aan toe te voegen, behalve wanneer gesanctioneerd door de (multi)nationale regeringen en bedrijven.

Maar het idee heeft veel positieve verdiensten. Naast het open houden van het internet, zodat informatie en communicatie wereldwijd zo vrij mogelijk bereikbaar blijft voor alle mensen, ontwikkelt het ook nieuwe kennis en toepassingen en werkt het aan de nood-zaak, die ook Stephen Hawking al in 2008 tijdens de 50-ste verjaardag van N.A.S.A. uitsprak. Dat de mensheid moet proberen zich uit te breiden naar Aardachtige planeten rond andere sterren. Dat zou volgens hem nu al moeten beginnen met de Maan als startplek en Mars als het “logische volgende doel”.

Het zou voor de 99%, die zich nog altijd manifesteren door “Bezet (vul maar in)”-acties daarom verstandig zijn om zich achter dergelijke initiatieven te scharen en hun steun daaraan te verlenen.

Het hackerruimtevaart-project zou tot een wereldburger- of Aardling-initiatief moeten uitgroeien. Waarom? Omdat we af moeten van kermispretjes voor de elitaire 1% en toe moeten naar landsgrenzenoverschrijdende open communicatie en informatie, zodat we onze “achterlijkheid” op alle terreinen echt kunnen gaan doorbreken en daarmee ons een toekomst kunnen verzekeren niet alleen op Aarde zelf, maar ook tot ver daarbuiten.

‘Vertel geliefden deze kerst dat ze te veel overgewicht hebben’

Voor velen is Kerstmis een tijd van gezelligheid en jezelf verwennen met lekker en veel eten. Gezondheid experts geloven dat dit de perfecte tijd is om geliefden te vertellen dat ze te zwaar zijn.

Bron foto: Wikipedia

Overgewicht – met name rond de taille – verhoogt het risico op diabetes, hart- en vaatziekten en beroerte. Uit onderzoek blijkt dat veel mensen zich er voor schamen en een gesprek hierover uit de weg gaan. Het onderzoek, wat onder meer dan 2.000 mensen werd gedaan, concludeerde dat 42% van 18 tot 24-jarigen niets tegen een geliefde zou zeggen als deze gewicht moest verliezen, omdat ze bang zijn de ander te kwetsen. Voor mensen tussen 25 en 44 jaar was dit iets meer dan een derde, terwijl het voor oudere mensen ongeveer een op de vier was.

Het Nationale Obesitas Forum en de Internationale Leerstoel Cardiometabolisch Risico benadrukken dat het belangrijk is op tijd mogelijk overgewicht te signaleren vanwege de gezondheidsrisico’s. Nu vrienden en familie rond de feestdagen bij elkaar komen, is dit volgens hen een kans die niet mag worden gemist.

 

Overgewicht rond de taille

  • Sinds afgelopen jaren zijn gezondheidsdeskundigen in toenemende mate begonnen te praten over wat bekend staat als abdominale obesitas; vet rond de buik/taille.
  • Het wordt aanbevolen dat mannen geen grotere omvang hebben dan 94cm en vrouwen 80cm.
  • Vet rond de taille is gerelateerd aan de afgifte van eiwitten en hormonen die invloed hebben op hoe het lichaam suikers en vetten afbreekt.

 

Prof. David Haslam, voorzitter van het Nationale Obesitas Forum, zegt: “Iemand de suggestie doen dat ze wel wat kilootjes kwijt mag raken zal geen comfortabele conversatie tot gevolg hebben. Maar als het om iemand gaat die je goed kent en zolang je het maar met enig respect brengt, kan het bespreken van een dergelijke kwestie op langere termijn helpen ernstige gezondheidsrisico’s te voorkomen en zelfs levens redden.”

Dr. Jean Pierre Despres, wetenschappelijk directeur van de Internationale Leerstoel Cardiometabolisch Risico, is het hiermee eens. “Begin met iemand die dicht bij je staat te stimuleren om eenvoudige veranderingen aan te brengen in de levensstijl, zoals actiever worden, kleine aanpassingen maken in hun eetgewoonten en het vervangen van suikerhoudende dranken door water.”

 

Bron:
BBC

Veel Ieren zijn razend over het cadeautje aan de Grieken. En zij zijn niet de enigen.

Tijd voor de grote Europese bailout

De gemiddelde schuld in de Europese Unie is tachtig procent van het bruto nationaal product. Wat zouden de gevolgen zijn als we de Europese Centrale Bank geld zouden laten drukken om deze schulden voor een deel af te lossen?

Veel Ieren zijn razend over het cadeautje aan de Grieken. En zij zijn niet de enigen.
Veel Ieren zijn razend over het cadeautje aan de Grieken. En zij zijn niet de enigen.

Bailout komt in feite neer op subsidie voor wanbeleid
Op dit moment wordt de helft van de uitstaande Griekse staatsschulden afgeschreven. Heel prettig voor de Grieken, die echter niet de minste dankbaarheid vertonen. De Ieren en Spanjaarden, die in tegenstelling tot de Grieken wel hun best hebben gedaan uiterst pijnlijke bezuinigingen door te voeren, zijn hier dan ook, geheel terecht, razend over. Zo’n cadeautje willen zij ook wel. En waarom alleen zij? Per slot van rekening zijn er ook arme eurolanden die dankzij verstandig beleid nauwelijks in de schulden zitten, Slowakije en de Baltische republieken bijvoorbeeld –  en die met hun armoedige infrastructuur en mensonterende ziekenhuizen zo’n extra zakcentje goed zouden kunnen gebruiken. Wat zouden de gevolgen zijn als elk euroland een Grieks cadeautje zou ontvangen?

Hoeveel kregen de Grieken per inwoner?
De Griekse schulden (voor zover bekend) van 340 miljard euro, omgerekend rond de anderhalf keer van wat heel Griekenland per jaar verdient, bedragen per Griek omgerekend meer dan veertigduizend euro[1][2]. De twee bailouts samen hebben het land rond de tweehonderd miljard euro opgeleverd. Dat is bijna twintigduizend euro per Griek, gemiddeld rond de acht maanden inkomen voor een Griek.

Wat als elke Europeaan in de eurozone een vergelijkbaar cadeautje krijgt als de Grieken?
Als we uitgaan van het gemiddelde inkomen per land en daar acht maanden van rekenen, zou dit betekenen dat er rond de 25 000 euro per eurozone-burger minder schuld zou zijn. Voor elk land zou er zo 67% van het GDP minder schuld zijn. In het geval van landen als Nederland en Spanje zou dit betekenen dat de complete staatsschuld is afgelost[3]. De rentelasten nu zijn enorm: per jaar rond de tien miljard euro, zelfs met de lage rente. Duitsland en Frankrijk zouden een makkelijk aflosbare twintig procent schuld overhouden, de schulden van België en Italië zouden halveren en landen als Estland, Slowakije en Luxemburg zouden over een enorm sovereign wealth fund beschikken, voldoende om deze landen een eind op weg te helpen (of in het geval van Luxemburg, een masterplan voor wereldoverheersing te ontwikkelen).
De totale geldhoeveelheid in de EU, nu rond de tienduizend miljard euro, zou hiermee groeien tot het dubbele. In theorie zou dit leiden tot een inflatie van vijftig procent, maar in werkelijkheid is dit minder. Immers: de totale hoeveelheid waarde in de EU bedraagt nu gemiddeld twee tot drie jaarinkomens. Reken dus in werkelijkheid op een eenmalige inflatie van rond de vijfentwintig procent. Niet leuk, maar overkomelijk. In de jaren zeventig gebeurde dit in twee jaar.

Voortaan geen cent meer lenen wordt keiharde, absolute voorwaarde om deel te nemen aan de euro
Het drukken van extra euro’s zal een enorme inflatie opwekken. Deze is uiteindelijk onvermijdelijk, maar voorkomen moet worden dat deze schuldproblemen ooit in de toekomst weer voorkomen.  Dat kan door tegelijkertijd met deze bailout vast te leggen dat overheden voortaan nooit meer mogen lenen en geen obligaties mogen uitschrijven. Wil een staat een project door privekapitaal financieren, dan kan dat alleen door investeerders, bijvoorbeeld pensioenfondsen, hierin te laten participeren. Uiteraard mag de staat hierin niet garant staan, anders is weer sprake van een verkapte lening.

Bronnen
1. Economy of the European Union – Wikipedia
2. Q&A: Greek Debt Crisis – BBC
3. Nationale staatsschuldmeter
4. Household financial assets and liabilities – Eurostat

Stoppelbaard vervangen door haatbaard

Saif al-Islam Gadhafi draagt nu een baard. Een symbolisch signaal van de toegenomen rol van de islam in de Arabische wereld.
Saif al-Islam Gadhafi draagt nu een baard. Een symbolisch signaal van de toegenomen rol van de islam in de Arabische wereld.
De Arabische lente begint steeds meer te krijgen van een islamistische winter. Onze politieke leiders zagen dit niet aankomen. Anderen, waaronder Visionair.nl, wel. Wat is de reden voor de bijziendheid van de westerse politieke leiding en wat zijn de te verwachten toekomstige ontwikkelingen in de islamitische wereld?

Culturele dimensies volgens Hofstede
Islamitische samenlevingen worden gekenmerkt door een hoge onzekerheidsvermijding en een hoge machtsafstand. Op individualisme scoren islamitische landen laag. De maatschappijen zijn, anders dan veel mensen zouden verwachten door de achtergestelde positie van vrouwen in de islamitische wereld, slechts gematigd masculien. Van de weinige islamitische landen waar het lange-termijn denken door Hofstede en zijn team is geanalyseerd, blijkt het overwegend islamitische land Maleisië hoog te scoren en het eveneens islamitische Pakistan juist extreem laag. Dit vertaalt zich ook in de slechte welvaartscijfers in Pakistan. Hoewel in de meeste islamitische landen het lange termijn denken uitermate slecht is ontwikkeld, hoeft dit dus niet perse zo te zijn.

Natuurlijke regerings- en maatschappijvorm in islamitische landen erg autoritair
In landen met een grote machtsafstand en hoge onzekerheidsvermijding is de dictatuur de meest voor de hand liggende regeringsvorm. Het hoge collectivisme draagt hier ook toe bij. Ook na de invoering van een democratisch stelsel zie je daarom dat de bevolking op partijen stemt die een autoritair regime voorstaan en dat er dus in feite een nieuwe eenpartijstaat ontstaat. Dit zie je onder meer in Tunesië. De conservatieve, islamistische Ennahda-partij haalde hier bij de verkiezingen voor de grondwetgevende vergadering veertig procent van de stemmen. Nu is Tunesië waarschijnlijk het progressiefste land in de Arabische wereld en al te snel zal hier de sharia niet ingevoerd worden (waarschijnlijk pas over enkele jaren). Van buurland Libië is al bekend dat ook hier de sharia ingevoerd zal worden. In Egypte zijn sinds de val van Mubarak veel meer aanvallen op christenen en kerken. Er zal dus vermoedelijk een eenpartijstaat ontstaan in deze landen, waarbij een islamistische partij de meerderheid zal vormen. Rechten van vrouwen, seculieren en religieuze minderheden zullen minder zijn dan nu, laat staan die van groepen als homoseksuelen.

Waarom zaten politici en journalisten er naast?
Dit resultaat was uiteraard voorspelbaar voor wie een beetje thuis is in sociologische methodiek  en werd ook al verwacht door onafhankelijke waarnemers. Toch bleken de nieuwsmedia en de politici hier behoorlijk naast te zitten. Hoe kwam dat?
De voornaamste oorzaak is dat politici, om overtuigend te zijn en op tv goed over te komen, rotsvast in hun eigen slogans moeten geloven en dat doen ze voor een groot deel ook. Een van de slogans is de missie, overal ter wereld westerse-stijl democratie te brengen. Ook hebben mensen de neiging af te gaan op hun eigen mensensoort en sociale omgeving om het gedrag van anderen in te schatten. De sociale omgeving en het karakter van linkse politici en journalisten, over het algemeen mensen met een lage onzekerheidsvermijding, gewend aan een kleine machtsafstand en vrij individualistisch, wijkt nogal sterk af van die van de bevolking in de Arabische wereld.  Ook wijst de linkse denkhouding op een hoog-actief empatisch vermogen (spiegelneuronen), waardoor ze onvoldoende afstand kunnen nemen van de groep waarover ze schrijven en dus ook niet door middel van rationele analyse de culturele conceptuele kloof kunnen overbruggen.

Vadim Makarov en zijn team quantum hackers laten weinig heel van de "onbreekbare" kwantumcryptografie. Bron: BBC

‘Onkraakbare’ kwantumencryptie nu toch gekraakt

Kwantumencryptie zou absoluut onkraakbaar zijn om natuurkundige redenen. Onderzoekers hebben nu toch een manier gevonden om de kwantumbarrière te omzeilen.

Vadim Makarov en zijn team quantum hackers laten weinig heel van de "onbreekbare" kwantumcryptografie. Bron: BBC
Vadim Makarov en zijn team quantum hackers laten weinig heel van de "onbreekbare" kwantumcryptografie. Bron: BBC

Hoe werkt kwantumencryptie?
Kwantumencryptie wordt meestal gebruikt om sleutels uit te wisselen, waarmee dan later boodschappen kunnen worden versleuteld en ontcijferd. Uiteraard mag deze sleutel niet in handen vallen van een afluisterende partij. In QKD wordt de sleutel (als nullen en enen) verstuurd in de vorm van gepolariseerde fotonen. Er zijn twee systemen: bij systeem A trillen de fotonen omhoog (bijvoorbeeld 0) of opzij (1), bij systeem B in twee richtingen die 45 graden met die van systeem A verschillen. Alice (de zender) wisselt op grond van toeval tussen systeem A en B. Bob (de ontvanger) wisselt ook op grond van toevalsgetallen tussen systeem A en B. Het gevolg: in de helft van de gevallen komen de systemen die Alice en Bob gebruiken met elkaar overeen, in de andere helft niet.

Als Eva (een afluisteraar) onderweg Alices fotonen opvangt, ontcijfert en doorstuurt, verandert de kwantumtoestand en gaan de statistieken afwijken.

Als Alice en Bob daarna hun uitkomsten vergelijken, ontdekken ze dat ze afgeluisterd zijn.

Kwantumencryptie steeds meer gebruikt
Sinds 2007 gebruikt Zwitserland quantum key distribution (QKD) om de resultaten van Zwitserse verkiezingen veilig van lokale kiesdistricten naar de centrale datakluis van het kanton Genève te sturen. Ook gebruiken banken, multinationals en ziekenhuizen deze techniek al om privacy-gevoelige informatie naar ver weg gelegen backupcentra te versturen. Dit doen ze in combinatie met priemgetal-encryptie met een privé- en publieke sleutel.
Op het eerste gezicht heel verstandig, immers de beveiliging bewust op een fundamentele natuurwet. Schijn bedreigt echter. Er zijn  nu verschillende lekken ontdekt. En dat is erg slecht nieuws voor de banken en andere bedrijven die hier gebruik van maken.
Ook is er nog een veel groter potentieel lek. Zou ooit een wiskundige een manier ontdekken om de producten van priemgetallen snel te kraken, dan zouden alle geheime commerciële berichten ontcijferd kunnen worden  en kon er niet elektronisch gehandeld worden. Zo zouden veel bankiers hun bonus mislopen. QCD geeft een onmisbare extra bescherming. In theorie.

Toch gekraakt door verblinding
Dit zou in theorie QKD systemen ondoordringbaar maken. In 2008 besloten Makarov en zijn team quantum hackers de proef op de som te nemen en gaten in de beveiliging te vinden. Dat lukte. Ze ontdekten dat ze de detectors konden “verblinden” met een lichtflits, waardoor deze niet langer op een enkel foton reageren, maar wel op een tweede, sterkere impuls. Omdat de lichtstraal wordt verdeeld over verschillende ontvangers, kan Eva de lichtpuls zo afstemmen dat deze niet door drie van de vier detectors wordt opgemerkt, maar wel door de vierde detector om deze te laten registreren wat zij wil. Zo kan ze Alice’s boodschap lezen en deze in correcte vorm doorzenden naar Bob, zonder dat het percentage fouten stijgt [1]. Dit bleek ook te werken bij het kraken van de commercieel verkrijgbare QKD systemen van het Zwitserse ID Quantique en het Amerikaanse Magiq Technologies en vijf andere systemen[2].

Ook een complete sleutel bleek af te luisteren. Makarov’s team quantum hackers namen hun afluisterapparatuur mee naar het centrum voor kwantumtechnologie van de universiteit van Singapore. In samenwerking met Christian Kurtsiefer en zijn team luisterden ze een 290 m lange glasvezelkabel tussen Alice en Bob af en wisten zo in enkele minuten een complete sleutel van 300 000 bits af te luisteren. Er trad zelfs geen tijdverlies op; de detector werd in het geheel niet opgemerkt.

Hackers schrijven hun eigen sleutel
Een andere strategie, ontwikkeld in München, is de ontvanger een valse sleutel verstrekken. De detectoren zijn namelijk alleen actief voor een korte periode. Als een foton buiten dit tijdvenster wordt ontvangen, wordt het niet opgemerkt. Door in deze korte “gaten” fotonen te zenden kunnen drie van de vier detectoren uitgeschakeld worden. Als Bob een foton waarneemt, is dat zeker afkomstig van de vierde detector, anders zou het foton verloren zijn gegaan. Door dit proces te herhalen kan de luistervink zelfs bepalen uit welke tekens de sleutel zal bestaan. [4]

Een derde benadering, ontwikkeld door Hoi-Kwong Lo van de universiteit van Toronto is er voor te zorgen dat Alice en Bob ‘gewend’ raken aan een hoger foutniveau dan gebruikelijk. In commerciële QCD systemen stuurt Bob eerst een precies getimede lichtpuls naar Alice, die vervolgens met een fasemodulator  versleutelt en terugstuurt. Aan de hand hiervan wordt de fasemodulator toegepast. Als de afluisteraar dit tijdsignaal verstoort, bijvoorbeeld door de glasvezelkabel te verlengen of juist te verkorten, wordt een extra foutenbron geïntroduceerd. Deze verbergt Eva’s afluisterpraktijken.[5]

Hoe kunnen deze aanvallen worden gestopt?
Twee van de drie aanvallen zijn vrij eenvoudig te verhelpen. Door een extra weerstandje te verwijderen, is de detector niet meer te verblinden. Een dergelijk oplossing is waarschijnlijk ook mogelijk voor het timing probleem – bijvoorbeeld door het systeem veel minder tolerant te maken voor welke fouten dan ook. Volgens sommigen is het snel verhelpen van dit soort problemen de oplossing. Volgens anderen komen deze problemen voort uit een fundamentele fout, waardoor steeds weer nieuwe zwakke punten opduiken en moeten we een andere strategie kiezen voor het versleutelen. Cryptoloog Lars Lidersen gelooft daarom vooral in periodieke zelfcontroles van de apparaten.

Bronnen
1. Vadim Makarov et al.,Controlling an actively-quenched single photon detector with bright  light, Arxiv.org, 2008/2011 (v4)
2. V. Makarov et al., Hacking commercial quantum cryptography systems by tailored bright illumination, Nature Photonics (2010)
3. V. Makarov et al., Full-field implementation of a perfect eavesdropper on a quantum cryptography system, Nature Communications (2011)
4. Harald Weinfurter et al., Quantum eavesdropping without interception: an attack exploiting the dead time of single-photon detectors, New Journal of Physics (2011)
5. Feihu Xu et al., Experimental demonstration of phase-remapping attack in a practical quantum key distribution system, New journal of Physics (2010)

India slaat terug. Sibal presenteert India's antwoord op de iPad.

India lanceert tabletcomputer voor 25 euro

Na een aantal valse starts komt het er nu toch eindelijk van. De Indiërs ontwikkelden de tablet Aakash om wat te doen aan het enorme tekort aan hoogopgeleiden. Dit voor een bedrag dat voor de meeste Indiërs nog op te brengen is.

India slaat terug. Sibal presenteert India's antwoord op de iPad.
India slaat terug. Sibal presenteert India's antwoord op de iPad.

De Akash (hemel in het Hindi en Sanskriet) is met een kostprijs die maar een fractie is van de iPad, bedoeld voor studenten. De Aakash ondersteunt webbrowsen en skypen met video, werkt drie uur op zijn batterij en heeft twee USB poorten. Critici vragen zich echter af of de tablet inderdaad voldoende prestaties kan leveren. De Indiase overheid hoopt dat dit computertje digitale toegang zal geven aan studenten in kleine stadjes en dorpjes over heel India. India loopt nog steeds sterk achter op concurrerende landen wat betreft internetverbindingen.

Een Indiase studente toont het kleine computertje.
Een Indiase studente toont het kleine computertje.

Bij de lancering van de tablet in Delhi,overhandigde minister Human Resource Development Kapil Sibal 500 Aakash tablets aan studenten die ze zullen testen. De overheid wil honderdduizend tabletten kopen voor vijftig dollar per stuk  en gaat in de komende jaren tien miljoen van deze apparaatjes aan studenten uitreiken.

Het apparaat is ontwikkeld door het Britse bedrijf DataWind in samenwerking met het IIT (Indian Institute of Technology) in de woestijnachtige deelstaat Rajasthan. De Akash zal in India worden geproduceerd, in een fabriek van DataWind in de Zuid-Indiase stad Hyderabad. “Ons doel was, de prijsbarrière voor computers en internettoegang te breken”, aldus DataWind CEO Suneet Singh Tuli. Hij verwacht met de Akash computers en internet eindelijk naar de Indiase massa’s te kunnen brengen.

DataWind brengt ook een commerciële versie van de tablet uit, de UbiSlate. Deze zal einde 2011 in de schappen liggen voor zestig dollar (plm. 45 euro).

Volgens experts zal deze tabletcomputer een groot verschil maken in het onderwijssysteem van het land. Het complete boekenpakket kan bijvoorbeeld als e-book op de harde schijf van de tablet worden gezet. In feite is het ook een pocket-eReader.

Wel zijn er twijfels of de tablet wel snel genoeg zal zijn. Critici wijzen op het kleine werkgeheugen van 250 MB. Ter vergelijking: een pc anno 2011 heeft 8 GB geheugen. Aan de andere kant zit hier ook een positieve kant aan. Als straks bijna een miljard mensen met deze kleine computertjes gaat werken, zal de prikkel erg groot zijn om compacte, efficiënte software te schrijven in plaats van de monsterlijk zware, logge programma’s die nu onze pc’s en laptops teisteren. Al staan Indiërs er om bekend, dol te zijn op bureaucratie en ingewikkelde constructies.

Reken dus op een enorme explosie van Indiase webshops en andere cyber-activiteiten de komende jaren. Zelfs in een krottenwijk kan een Indiase programmeur of webdesigner kleine wonderen verrichten.

Bron
BBC
Technische specificaties Aakash

De dood, een verkenning

De dood, wellicht het meest interessante verschijnsel wat we in het leven kennen. Door velen gevreesd, ongeliefd, vaak zeer onbegrepen en soms zelfs gezien als het ultieme kwaad.

Het is echter maar de vraag of we zonder de dood überhaupt waarde aan het leven zouden toekennen. Zonder de dood zou het leven met al haar diversiteit al snel volledig vastlopen. De dood is dan ook minstens net zo een belangrijk onderdeel van het leven als de geboorte.

Ieder mens heeft zich wel eens de “grote vragen des levens” gesteld. Wat gebeurt er met ons als we doodgaan, is daar een belangrijke van. Een gelijkwaardige vraag die veel minder gesteld wordt is waar we waren voordat we werden geboren.

In een groot gedeelte van de wereld gelooft men in reïncarnatie (Latijn: carne =”opnieuw in het vlees”). Dat denkbeeld beantwoord beide vragen. Zij kennen zelfs een soort tussenwereld met stadia van na de dood tot aan de wedergeboorte. Ook wel bardo’s genoemd.

Bij ons in het Westen hadden de overheersende religies hele andere denkbeelden. De dood werd hier vooral gebruikt als pressiemiddel om mensen te laten gehoorzamen. Als je niet leefde zoals de kerk het voorschreef liep je het risico voor eeuwig in het hellevuur te branden. Van de andere kant als je netjes deed wat de kerk wilde, of voldoende geld aan ze gaf om aflaten te kopen, ging je juist een ultiem plezierig leven na de dood tegemoet in de hemel.

Dit beeld van de hemel en de hel heeft ondanks afnemende macht van de kerk nog steeds een grote invloed op het beeld van de dood van veel mensen hier. Velen zien de dood nog steeds als iets wat gevreesd moet worden. Wat zou er echter gebeuren als we geen angst voor de dood zouden hebben?

Als er geen angst voor de dood is valt eigenlijk elke bron van angst weg omdat alle angsten hun kracht ontlenen aan de angst voor de dood. Een bevolking zonder angst voor de dood is moeilijker (met geweld) te controleren. Hoe kun je zonder angst voor de dood immers mensen nog in gehoorzaamheid dwingen?

De hemel en de hel, een idee over het leven na de dood wat lang dominant was in Europa dankzij de hier overheersende religies. Dit in groot contrast tot het idee van reïncarnatie wat in veel Oosterse religies dominant was.

Gelukkig  is de tijd dat het Westen gedomineerd werd door de kerk  afgelopen en hebben we inmiddels de beschikking over de wetenschappelijke methode. Laten we deze methode eens gebruiken om de dood en haar verschijnselen te verkennen.  En is er vanuit de wetenschap enige ondersteuning te vinden voor een denkbeeld als reïncarnatie?

Als we ons afvragen wat er eigenlijk met ons gebeurt na de dood, over wie of wat hebben we het dan eigenlijk?
Dit is een andere vraag des levens waar ook nog geen volledig antwoord op gevonden is. Maar laten we beginnen met wat we wel al weten. We hebben in ieder geval ons lichaam, laten we daarmee beginnen.

Het fysieke lichaam
Ons lichaam wordt samengesteld door het continu opnemen en inbouwen van materie. Dit doen we door te eten en te drinken en te ademen. Als we doodgaan wordt het lichaam wat we tijdens ons leven hebben opgebouwd weer afgebroken. Het wordt  hierna als bouwmateriaal gebruikt voor andere organismen.

Eigenlijk transformeert ons lichaam na ons overlijden dus in vele verschillende andere nieuwe levensvormen. Ons lichaam voedt een boom, waar een rups weer van eet. En als die rups wordt opgegeten door een vogel vliegt wat eens ons lichaam was nu in de vorm van een vogel de wereld over.

Als we aannemen dat we alleen ons lichaam zijn, dan is reïncarnatie een feit en ook wetenschappelijk en rationeel volledig te begrijpen.  Het lichaam reïncarneert  in vele verschillende nieuwe vormen van leven.

Sterker nog deze transformatie is zelfs tijdens het leven al volop waarneembaar. We bouwen continu ons lichaam op en gebruiken materialen om cellen te vervangen. Ook nemen we in het leven continu afscheid van onderdelen van ons lichaam. Denk hierbij aan ontlasting, afgeknipte nagels, haar, etc.

Zo bekeken zijn onze lichamen continu in een soort stroming of flux waarbij we continu materie uitruilen met andere organismen die zo ook hun eigen lichamen onderhouden. Vanuit dit standpunt bekeken is er dus continu leven, zowel voor de geboorte van ons lichaam, tijdens ons lichamelijke leven, en na het overlijden van ons lichaam. Ons lichaam is slechts tijdelijk een onderdeel van deze continue flux tussen levende organismen.

Ter illustratie van dit denkbeeld  is The Fountain is een film die de dood vanuit verschillende hoeken belicht.  Onder andere vanuit de Maya mythologie waarbij de dood als een creatief proces voor het scheppen van nieuw leven wordt gezien.

Het bouwplan / de informatiedrager van ons lichaam, ons DNA
Naast de materie waaruit ons lichaam bestaat bevat ons lichaam nog een andere belangrijke component; de informatie van het bouwplan van ons lichaam. Dit bouwplan is vastgelegd in het DNA.

DNA kan worden gezien als informatiedrager, het bouwplan van het fysieke lichaam.

Deze informatie van het lichamelijke bouwplan kan voor de helft worden doorgegeven aan een volgende generatie door onszelf voort te planten. Ook zien we ons eigen lichaam hierdoor in een ander licht.

Als we terugkijken waar ons eigen lichaam vandaan komt zien we dat dit een gift is van vele generaties voorouders. We hebben ons lichaam te danken aan alle levende wezens voor ons die vanaf het begin van het leven continu hun bouwplan (gedeeltelijk) hebben doorgegeven. Continue aangepast aan de omstandigheden en over vele generaties getest is daar het unieke bouwplan van ons lichaam uit voortgekomen.

Enige dankbaarheid lijkt hier op zijn plaats ongeacht wat we zelf van ons lichaam vinden. Interessant aan DNA is dat de informatie en complexiteit van het bouwplan van een lichaam continu kan doorontwikkelen over generaties.

De bouwmaterialen van het lichaam zelf worden continu gerecycled maar de informatie van het bouwplan blijft als het succesvol genoeg is om voort te bestaan behouden en wordt doorgegeven. Als het leven daadwerkelijk uit 1 punt is ontstaan dan zouden we kunnen zeggen dat alle biodiversiteit die we kennen een grote waaier is met hetzelfde beginpunt.

In een bepaalde zin zou je voorplanting dus als een vorm van reïncarnatie kunnen zien. Met de informatie van het bouwplan wat je doorgeeft kan er weer een heel uniek nieuw lichaam worden samengesteld. Ook in deze definitie is reïncarnatie wetenschappelijk te bewijzen en rationeel goed te begrijpen.

Tot zover het lichaam. Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn kunnen we met de hierboven gebruikte definities reïncarnatie zien als een duidelijk beredeneerbaar en wetenschappelijk te bewijzen fenomeen. Maar sommige mensen geloven dat we meer zijn dan allen ons lichaam, laten we daarom proberen wat verder te kijken dan ons fysieke lichaam.

De Ouroboros visualiseert het idee dat het leven inplaats van rechtlijning met een begin en een einde, een cyclus is die zichzelf continu vernieuwd.

Gedachten en Ideëen
Ik denk dus ik ben. Op de vraag wie of wat wij precies zijn, zijn er mensen die geloven dat we ons denken en onze ideeën zijn. Als we dat even aannemen dan volgt de volgende vraag. Wat gebeurt er met onze gedachten en onze ideeën als we sterven?

Ideeën  en gedachtes kunnen tijdens het leven worden doorgegeven. En zelfs na het leven is dat nog mogelijk als je je ideeën bijvoorbeeld op kleitabletten, papier of video hebt gezet. Als mensen je ideeën interessant genoeg vinden nemen ze deze over en zou je kunnen zeggen dat je ideeën reïncarneren in die mensen. Als die mensen hetzelfde idee vervolgens ook weer communiceren kunnen ze zo nog verder worden verspreid.

Ideeën kunnen in het verstand van andere mensen reïncarneren.

Eigenlijk lijkt de kringloop van ideeën een heleboel op de kringloop van de materie in ons lichaam. We nemen de hele tijd ideeën over uit onze omgeving en geven ook weer ideeën door aan anderen. Ook hier zit dus een soort continue stroom in met verbinding tot andere wezens.

Ook lijken ideeën gedeeltelijk op ons DNA.  Ook op ideeën vindt een selectie plaats, daarnaast kunnen ze worden versmolten om zo een complexer of beter nieuw idee te vormen. Er lijkt dus ook bijna een soort evolutie in te zitten.

Samenvattend kan men zeggen dat een gedeelte van onze ideeën tijdens en wellicht ook na ons leven zal reïncarneren in anderen. Een ander gedeelte zal wellicht ophouden te bestaan op het moment dat wij niet langer in staat zijn ze naar anderen te communiceren.

De ziel
Sommige mensen geloven dat we meer zijn dan ons lichaam en onze gedachten en ideeën, zij geloven in een soort zelfstandige kern die hier los van staat, ook wel bekend als onze ziel. Wikipedia geeft de volgende definitie: “De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van de mens. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van het ego of de (eeuwige) geest.”

Ook lijkt de traditionele definitie van reïncarnatie zich vooral met de ziel bezig te houden. Het is hierbij de vraag of onze ziel opnieuw geboren zal worden in een nieuw lichaam. Het is per definitie moeilijk deze vraag op te lossen met de wetenschappelijke methode omdat de wetenschap zich juist met materiële dingen bezighoudt omdat die objectief meetbaar zijn.

Als een ziel per definitie non-materieel van aard is en wetenschap per definitie alleen maar iets kan zeggen over materiële zaken, lijkt het erop dat het moeilijk wordt de ziel ooit met wetenschap aan te tonen.

De definitie van de ziel is juist dat ze niet materieel van aard is. Daarbij is wetenschap een methode van kennisvergaring waarbij communicatie tussen mensen nodig is om gegevens en experimenten te kunnen verifiëren. Zelfs al zou er iets los kunnen staan van een lichaam, het zal toch een lichaam nodig hebben om dat te kunnen communiceren naar andere mensen. Dit zijn twee zaken die het onderzoek hierin sterk beperken of wellicht zelfs buiten het vlak van de wetenschap plaatsen.

Toch is er wel degelijk wetenschappelijk onderzoek gedaan naar een kern/ziel/bewustzijn dat onafhankelijk van het lichaam kan bestaan. Dit is namelijk precies wat het boek: “Honderd jaar onderzoek toont aan, de dood is niet het einde” geschreven door Ian Currie (ISBN 9032501194) heeft gedaan. De methode van onderzoek en de resultaten zijn zeer  interessant. Hij heeft vooral systematisch observaties van mensen verzameld die te maken hebben met verschijnselen rond de dood. Het gaat hier onder andere over zaken als sterfbedvisioenen, bijna dood ervaringen (BDE), herinneringen van kinderen en volwassenen aan vorige levens, etc.

Ook wordt er momenteel nog  veel wetenschappelijk  onderzoek rond dit soort verschijnselen gedaan. Pim van Lommel is hier een goed voorbeeld van, hij is een Nederlandse arts die veel te maken heeft met mensen die succesvol gereanimeerd zijn na een (zware) hartaanval, hij legt deze mensen vragenlijsten voor over of zij bijna dood ervaringen (BDE) hebben ervaren en verzamelt zo waardevolle gegevens over hoe vaak dit verschijnsel voorkomt en wat voor aspecten een BDE allemaal kan hebben, en bij wie welke verschijnselen wel en niet voorkomen.

Hierover publiceerde hij een uitgebreid artikel in o.a. het vooraanstaande wetenschappelijke blad the Lancet. Ook schreef hij een boek over dit onderzoek met de titel: “Eindeloos bewustzijn” (ISBN:9789025957780). Hierin concludeert hij:
Een ‘bijna-dood ervaring’ is een authentieke ervaring die niet is te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort. Het verandert mensen blijvend. Volgens Van Lommel is de heersende, materialistische visie van artsen, filosofen en psychologen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.

Dit soort publicaties laten ons met een nieuwe blik tegen zaken zoals de dood en de oorsprong & aard van ons bewustzijn aankijken. De wetenschap levert nog zeker geen duidelijke antwoorden,  maar ze maakt wel heel duidelijk dat er nog een hele wereld openstaat om meer onderzoek in te gaan doen. Wie zich met een open vizier en een nuchter en gezond verstand inleest in de beschikbare literatuur gebaseerd op wetenschappelijke experimenten staat in ieder geval in voor een interessante en leerzame reis.

Een visuele weergave van het idee van reïncarnatie en de continue transformatie van leven van de ene vorm in de andere.

Wat doet ons beeld over de dood met hoe we in het leven staan?
Wat voor consequenties heeft ons beeld over de dood voor ons huidige leven? Stel dat we erachter komen dat we daadwerkelijk een ziel hebben die losstaat van het wel of niet hebben van een bruikbaar levend lichaam. Kortom we kunnen weten, inplaats van “geloven of denken”, dat we eerder hebben geleefd en ook na dit leven mogelijk terugkomen. Zou dit onze levensinstelling veranderen?

En zo ja, op wat voor manier zou het ons leven beïnvloeden? Worden we luier omdat het altijd later nog in een ander leven kan?  Of gaan we ons leven juist met minder angst en met meer verantwoordelijkheid tegemoet, omdat hoe we de aarde nu achterlaten van invloed zal zijn op ons volgende leven?

En wat doet het met ons wereldbeeld? Als we geloven dat we  alleen ons lichaam zijn is voortbestaan wellicht het meest logische wereldbeeld. Echter als onze ziel “onsterfelijk” is valt dat idee eigenlijk weg.

Als reïncarnatie van de ziel bestaat lijkt het leren van levenslessen een betere verklaring voor het feit dat we hier op aarde zijn. Als we toch meerdere keren op aarde kunnen terugkomen, zouden we dan kunnen zeggen dat we als het ware met zijn allen op dezelfde “Earthschool” zitten waarbij we elkaar helpen bij het leren van onze lessen?

“Life is the school,
Love is the lesson.”

-Unknown

“The fear of death is a mere smokescreen for the fear of love”
– Byron Katie (citaat uit Losing the Moon)

Het leven als een plek om lessen te leren om zo verder te groeien spreekt mijzelf in ieder geval aan. Maar goed ik ben me er zeer bewust van dat het niet meer is dan een interessant en comfortabel denkbeeld. Realistisch gezien is het zo dat een wetenschappelijke basis voor het bestaan van de ziel en voor reïncarnatie momenteel niet is aan te tonen.

Dat betekent echter niet dat mensen hun geloven of ideeën hierover dienen op te geven. Eerder roept het op om deze ideeën zo goed mogelijk te onderwerpen aan een grondig onderzoek en te zien wat er dan van overblijft. Het is uit het wetenschappelijke werk wat tot nu toe is gedaan duidelijk dat er systematische patronen in de verschijnselen rondom de dood te vinden zijn. Het is de uitdaging om met wetenschappelijke experimenten hier een verklaring voor te vinden.

Voor de mensen die zichzelf afvragen of je eerdere levens kunt herinneren kan de volgende oefening waarin je zelfregressie kunt doen wellicht uitkomst bieden. Ook dit kan interessante observaties opleveren die als vele mensen ze hebben er patronen in ontdekt kunnen worden waar de wetenschap mee aan de gang kan.

Conclusie
reincarnationSamenvattend is het bijna paradoxaal om te zien dat juist de mensen die geloven dat ze niet meer dan een lichaam zijn, het meest zeker kunnen zijn van “reïncarnatie”. Al zou transformatie van het lichaam in andere levensvormen wellicht een betere term zijn. Daarnaast vereist het succesvolle voortplanting om het bouwplan van het lichaam te laten reïncarneren. Ook mensen die geloven dat we onze ideeën zijn hebben weinig reden om te vrezen voor de dood aangezien ook ideeën continue “reïncarneren” in anderen.

Voor de mensen die echter geloven dat er “meer is tussen hemel en aarde” is er in de wetenschap nog geen bewijsmateriaal voor dit geloof. Wel is de wetenschap druk bezig met onderzoek rond zaken als de dood en bewustzijn en is er voor iedereen met interesse hierin een schat aan informatie te vinden. Ter afsluiting twee voorbeelden hiervan, BBC docu – “The day I died” en “Through The Wormhole – Life after Death“.

Aanverwante artikelen:
-) Website – www.pimvanlommel.nl
-) Website – Retourtje Hiernamaals
-) Films over Bijna Dood Ervaringen op Youtube
-) Het Tibetaanse boek van de doden
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Ego: het strategische zelf
-) Eigen en sociale identiteit

De ideëen achter Nederland

De basis van Nederland
Jezelf mogen zijn, je eigen dromen en doelen mogen nastreven, en je eigen bezit mogen hebben, vormen de basis van elke succesvolle maatschappij.
Dit is echter niet altijd zo geweest in Nederland. Het huidige Nederland wordt elke dag opnieuw gemaakt en een aantal belangrijke principes liggen hieraan ten grondslag. Hieronder een aantal ideëen over het maken van een maatschappij waarin iedereen naar geluk kan streven en dit hopelijk ook kan vinden.

De verdeling van kennis, kansen, macht en geld
John Rawls is een filosoof en in zijn werk vraagt hij zich af hoe kennis, kansen, geld en macht verdeelt zijn over een maatschappij. En gebeurt dat op een eerlijke en redelijke manier? Om dit zo eerlijk mogelijk te doen vraagt hij mensen een maatschappij te ontwerpen vanachter een sluier van onwetendheid. De ontwerper van de maatschappij weet dus niet waar hij of zij terecht gaat komen in de net zelf ontworpen maatschappij. Je kunt erin terecht komen als de zoon of dochter van de koning, maar ook als kind van een bijstandsmoeder die het financieel en in andere opzichten een stuk moeilijker heeft. Hoe verdeel je kennis, kansen, geld en machtsposities in een maatschappij, zodat onafhankelijk van waar je in die maatschappij zit iedereen in ieder geval gelijke kansen heeft om zichzelf te ontwikkelen? Rawls is niet iemand die gelijkheid voor iedereen predikt, hij heeft het vooral over gelijkheid van kansen voor iedereen. Het is interessant om zijn ideëen door te lezen.

De verlichting

Vrijdenkers als Spinoza kregen in Nederland de kans en droegen met hun ideeën ook veel bij aan het ontstaan van de liberale Nederlandse cultuur.
Vrijdenkers als Spinoza kregen in Nederland de kans en droegen met hun ideeën ook veel bij aan het ontstaan van de liberale Nederlandse cultuur.

Nederland kende vanaf 1650 tot aan de Franse revolutie de zogenaamde verlichting. Het belangrijkste principe van de aanhangers van de verlichting was dat men de waarheid omtrent bepaalde zaken kon vinden met behulp van de ratio (de rede, het verstand), in plaats van wat bijvoorbeeld kerkelijke autoriteiten zeiden zonder meer voor waar aan te nemen. Zo meende Isaac Newton dat in het heelal wetten golden die door de mens ontdekt konden worden. Waardoor de verlichting precies ontstond, is moeilijk aan te geven, maar duidelijk is dat zowel de renaissance als de reformatie er invloed op hebben gehad. Een andere belangrijke invloed ging uit van het ontdekken van de wereld door de Europeanen en het contact met andere volken. Aan het einde van de 17e eeuw werd men overspoeld door reisboeken en -verslagen. Waar men voorheen de blanke en christelijke mens als superieur zag, bleek nu dat sommige andersgelovende en heidense volken, zoals de Chinezen, er ook hoogstaande principes op na konden houden en ook waardevolle culturen konden hebben. Op wikipedia kun je meer vinden over de verlichting.

Liberté, égalité, fraternité
Dit is Frans voor Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. De lijfspreuk van Frankrijk die zijn basis vindt in de Franse Revolutie. In die tijd was er een enorm verschil tussen arm en rijk, niet alleen in geld maar ook in rechten. Dit was zover doorgeslagen dat het volk het niet langer pikte, de revolutie uitriep en de macht greep. Om een mooiere en eerlijkere maatschappij te maken werd dit motto: Liberté, égalité, fraternité gebruikt als leidraad. Vrijheid is in dit concept omschreven als in staat zijn te doen wat iemand zelf wil zonder dat het anderen schaadt. Niemand kan een individu beperkingen opleggen behalve zodra de vrijheden van de ene persoon de vrijheden van een ander beperkt. Zo heeft iedereen in de samenleving dus dezelfde vrijheden in de vorm van rechten maar ook verantwoordelijkheid voor zijn medemens in de vorm van plichten.

“For to be free is not merely to cast off one’s chains,
but to live in a way that respects and enhances the freedom of others.”

-Nelson Mandela-

Dit brengt ons bij het tweede punt namelijk gelijkheid of beter gezegd gelijkwaardigheid. De wet moet gelijk zijn voor alle mensen, zowel in de bescherming als in de bestraffing. Het mag niet zo zijn dat rijke machtige mensen wel de wetten mogen overtreden terwijl armere mensen dat niet mogen. Ook komt hieruit voort dat alle burgers het recht hebben hoge posities te bekleden. Bij voorkeur zijn deze hoge posities dan ook democratisch ingericht waarbij iedereen een kans heeft. Dit in sterk contrast tot het Franse koningshuis ten tijde van de revolutie waar veel hoge posities door erfopvolging en vriendjespolitiek werden verdeeld. Het laatste punt broederschap is erop gericht dat we niet alleen vrij en gelijkwaardig zijn maar dat we ook op een gebroederlijke en leuke manier met elkaar omgaan, hier hebben we ook allemaal voordeel van tenslotte. Deze  grondbeginselen speelden niet alleen ten tijde van de Franse revolutie, maar zijn themas die nog steeds in elke maatschappij spelen. Het is nuttig zo nu en dan eens even te controleren hoe deze zaken in de eigen maatschappij eigenlijk tot uiting komen.

Trias Politica
In Nederland kennen we de zogenaamde trias politica gebaseerd op het idee van Charles Montesquieu om de macht in een land op te splitsen in drie verschillende delen. Een macht die wetten maakt, een macht die wetten uitvoert en een macht die de uitvoerende macht controleert en recht spreekt als er onenigheden zijn. Dit voorkomt dat 1 persoon de macht grijpt en vervolgens kan doen en laten wat hij of zij wil. Ook wordt er wel eens gesproken van een 4de macht in de vorm van de burgers en de journalistiek. Als journalisten eerlijk en oprecht de ware gebeurtenissen laten zien kan machtsmisbruik of vriendjespolitiek snel opgespoord worden. En ook wij als burgers dienen altijd bekend te zijn met onze basisrechten en in de gaten te houden dat onze vrijheden niet langzaam aan worden afgepakt of ontzegd vanuit welke hoek dan ook, de overheid, de kerk, de massamedia, rijke bedrijven die het geld hebben om mensen om te kopen etc. Iedereen verliest namelijk als een overheid niet is opgezet voor alle burgers maar slechts het belang dient van een selecte groep mensen. Op wikipedia kun je meer lezen over de trias politica.

Scheiding tussen religie en staat
Ook belangrijk is de scheiding tussen de staat en religie die we kennen in Nederland. Dit houdt in dat het hoofd van een religie niet ook het hoofd van de staat mag zijn. Het betekent dat de staat en religieuze partij ieder hun eigen zaken regelen en zich niet met elkaar bemoeien of elkaar de regels voorschrijven. Wel dient een religie zich uiteraard aan de wetten van het land te houden. Het gaat bij deze scheiding dus in de eerste plaats om het organisatorisch en bestuurlijk gescheiden houden van deze twee grootheden. De overheidsdienaren bemoeien zich niet met de religie en de dienaren van de religie bemoeien zich niet met de staat. Ook dit heeft weer te maken met spreiding van de macht, zowel de staat als een religie kan erg machtig zijn omdat zij de ideëen van mensen in sommige gevallen in grote mate kunnen bepalen. Een scheiding van deze twee machten voorkomt wederom mogelijkheid tot machtsmisbruik. Op wikipedia kun je meer vinden over de Scheiding tussen kerk en staat.

Nederland als democratie
In Nederland kennen we een democratie, het basis-idee hierbij is dat iedereen die in een land woont mag meedoen in het nemen van beslissingen. Je mag stemmen eens in de vier jaar maar je mag ook zelf bestuurder van het land worden door je aan te melden bij een politieke partij of er zelf een op te richten. Door iedereen de mogelijkheid te geven mee te doen bij het beslissen over ons land hopen we zo de beste oplossingen voor iedereen te vinden. Verder moet de meest machtige persoon, de minister president om de vier jaar opnieuw gekozen worden. Doet hij of zij het niet goed genoeg dan kan hij of zij na 4 jaar wat anders gaan doen. Doet hij of zij het wel goed, ook dan mag de minister president niet oneindig aanblijven.  Iedereen heeft zo een kans om minister president te worden. Het verwisselen van minister president zorgt onder andere voor een constante vernieuwing van ideeen in de top. Op wikipedia kun je meer vinden over democratie. Iedereen in Nederland heeft het recht, en als er zaken volgens jou beter kunnen misschien zelfs wel de verantwoordelijkheid en de plicht, om mee te doen aan de politiek.

“The price you pay for not participating in politics, Is being ruled by your inferiors.”
-Plato-

“The most commom way people give up their power
is by thinking they don’t have any.”
-Alice Walker-

De Nederlandse grondwet
In de Grondwet staan de basisrechten/grondrechten van alle Nederlanders. De eerste grondwet dateert uit 1798 en is gemaakt voor alle leden van de toenmalige bataafse republiek. De laatste grote hervorming van de Nederlandse grondwet vond plaats in 1983, de grondwet is het boek waar de rechten van alle Nederlanders in staan. Het is een versie en verzameling van regels waarbij wordt gedacht dat mensen die zich aan die regels houden de mooiste maatschappij met elkaar kunnen maken. Iedere Nederlander heeft dan ook het recht zich te beroepen op deze afgesproken gezamenlijke regels. Het kan dus zeker geen kwaad om je naast de universele mensenrechten die heel breed gelden je ook eens te verdiepen in de wetten van Nederland. Op wikipedia kun je meer vinden over de Nederlandse grondwet.

Twee concepten over vrijheid
Isaiah Berlin introduceerde in 1957 zijn idee over negatieve vrijheid en positieve vrijheid. Dit deed hij in een lezing genaamd “two concepts of liberty” In het kort komt het er op neer dat een overheid op kan treden om de rechten van haar eigen burgers te beschermen door er als een soort scheidsrechter op toe te zien dat alle groepen in het land gelijk en eerlijk behandeld worden. Volgens Berlin is dit de meest wenselijke vorm van vrijheid. Positieve vrijheid is volgens Berlin een machtsblok met een ideaal en een sociaal denkbeeld wat volgens hun geëxporteerd moet worden, volgens hem zal het extern opdringen van welk politiek, religieus of filosofisch idee aan een ander dan ook altijd eindigen in bloedvergieten. Omdat een positieve vrijheid haar idee superieur acht aan het systeem van een ander. In de BBC documentaire reeks “The Trap, What Happened to our Dreams of Freedom” laat Adam Curtis, die veel interessante documentaires over politiek, vrijheid en de maatschappij heeft gemaakt, dit idee van negatieve en positieve vrijheid en de beperkingen en gevaren van beide mooi zien. Voor meer van zijn werk kijk eens bij de doe en kijktips.

Documentaire over de Nederlandse machtsstructuren
Het is iedereen ten zeerste aan te raden de volgende Nederlandse documentaire eens te bekijken. Het gaat over zaken zoals persvrijheid, democratie, wat de belangen achter oorlogen precies zijn etc.  Bekijk de documentaire met de prikkelende naam: Het Grote Complot, De Wereld Verklaard

 

We are told to remember the idea and not the man because a man can fail.
He can be caught, he can be killed and forgotten.
But 400 years later, an idea can still change the world.
– Quote from V for Vendetta

(Dit artikel is een vaste pagina van www.mensenrechten.org onder de titel: “De basis van Nederland“)