Een documentaire over een 21 jarige hacktivist die de fysieke infrastructuur die nodig is voor het internet in handen van en voor de mensen wil brengen. Een zeer goedkoop gedecentraliseerd globaal internet gedragen door infrastructuur in bezit en beheer van lokale mensen over de hele wereld. Een internet wat door geen enkele regeringsleider of corporatie is uit te zetten. Bekijk deze inspirerende documentaire met de titel Free the Network. Op hun website is meer over dit initiatief te vinden. http://freenetworkfoundation.org/
A documentary about the Occupy Wall Street, hacktivism, and the hackers trying to build a distributed network for the Occupy movement and beyond.
You’re on the Internet. What does that mean? Most likely, it means one of a handful of telecommunications providers is middlemanning your information from Point A to Point B.
Fire off an email or a tweet, broadcast a livestream or upload video to YouTube, and you’re relying on vast networks of fiber optic cables deep underground and undersea, working with satellites high above, to move your data around the world, and to bring the world to your fingertips.
It’s an infrastructure largely out of sight and mind. AT&T, Level 3, Hurricane Electric, Tata Indicom – to most these are simply invisible magicians performing the act of getting one online and kicking. To many open-source advocates, however, these are a few of the big, dirty names responsible for what they see as the Web’s rapid consolidation.
The prospect of an irreparably centralized Internet, a physical Internet in the hands of a shrinking core of so-called Tier 1 transit networks, keeps Isaac Wilder up at night.
Wilder is the 21-year-old co-founder of the Free Network Foundation. Motherboard first caught up with Wilder at Zuccotti Park during the fledgling days of Occupy Wall Street.
Wat denken de lezers van dit idee van deze 21 jarige hacktivist. Zullen we ooit een volledig vrij wereldwijd internet kennen waarbij de fysieke infrastructuur in bezit is van de gewone mensen? En wat met 3d printing, zou er een model van deze masten kunnen worden gemaakt zodat dit soort punten overal gemakkelijk te printen zijn in de toekomst?
What would a world look like that had a culture and an economic system that places human need above corporate greed, and how do we bring that world into being? Who cares what it is called. Call it Socialism, Call it Real Democracy Now, and Call it Chunky-Monkey-Cherry Garcia. The world needs to change radically, it needs to change dramatically, and it needs to change fast. American Autumn: an Occudoc is an invitation for you to participate in that positive change.
Shot on the front lines and meeting spaces of the Occupy movement in NYC, Boston, and Washington, DC from the earliest days through the end of January 2012, American Autumn: an Occudoc is an inside looking out view of the occupy movement.
With interviews and insight from key organizers, thinkers and activists including Medea Benjamin, David Degraw, Dr. Margaret Flowers, Lee Camp, Naomi Klein, Nathan Schneider, Ashley Sanders, Vlad Teichberg, Sgt. Shamar Thomas, Dr. Cornel West, Kevin Zeese and many more, writer/director Dennis Trainor Jr weaves commentary and a fearless style that often puts the viewer right between police and protesters.
De uitnodiging uit deze documentaire zou ik graag hier ook herhalen. Wat moet er volgens mensen hier veranderen en hoe kunnen we dit eventueel realiseren? Hoe ziet de ideale toekomst eruit en hoe kunnen we daar eventueel naartoe gaan werken?
“Stay hungry, stay foolishâ€, zei Steve Jobs in 2005. Onlangs bestond ons studenten actiecollectief Kritische Studenten Utrecht (KSU) alweer 2,5 jaar. Occupy is inmiddels op sommige plekken al maanden aan de gang. Ja, ook ik vraag me wel eens af waarom, maar volg toch maar Steve Jobs’ advies op.
Bron afbeelding: Wikipedia
Vanaf haar begin probeerde KSU een studentenbeweging op te bouwen om de commercialisering van het onderwijs tegen te gaan en maatschappelijke betrokkenheid van studenten te stimuleren. Stap 2 zou zijn geweest om stevige allianties te smeden met andere sociale bewegingen om gezamenlijk plannen te maken voor een betere wereld. Jawel, een ware revolutie zou stap 3 zijn. In deze nieuwe wereld zouden studenten en docenten zelf hun scholen besturen en werknemers hun werkplaatsen. Scholen zouden kennis en welvaart brengen aan de maatschappij, in plaats van carrière en status aan een elite. Fabrieken zouden rekening houden met de sociale en ecologische gevolgen van hun productie en dus noch werknemers, noch de planeet zelve uitbuiten. Politici zouden niet langer het volk dicteren hoe zij moeten leven, maar slechts uitvoeren wat het volk hen opdraagt. En ‘het volk’ zou goed weten wat hen op te dragen, aangezien ze toegang zouden hebben tot onderwijs van kwaliteit in academische vrijheid. En zie daar, het einde van de geschiedenis zou (nu echt) aangebroken zijn; ‘echte democratie’ zou het winnen van het Westerse staatskapitalisme en de totalitaire planeconomie van de Sovjet-Unie.
2,5 jaar hebben we aan de weg getimmerd en altijd de nadruk gelegd op het belang van participatie en organisatie “van onderop†– want de kiem van de toekomstige wereld bevat al de uiteindelijke vorm in zich. We wilden geen nieuwe politieke partij zijn waar mensen op konden stemmen, geen studentenpartij die de universiteitsraad in zou gaan en geen studentenvakbond die de toekomstige protesten zou gaan leiden. Dat zou immers slechts een herhaling van zetten zijn en geen enkele fundamentele verandering bewerkstelligen. Dan zouden we een organisatie worden met precies dezelfde mankementen als de huidige beleidsmakers; een afstand (en enige arrogantie) tot de achterban, een overmatige aandacht voor PR, een vertekend beeld van de werkelijke problemen en een te grote liefde voor de onderhandelingpartner. In plaats daarvan richtten we een informeel netwerk op van bezorgde studenten die zichzelf kritisch en onafhankelijk noemden. We waren geen lobbygroep maar juist een actiegroep. Politiek, maar niet gelieerd aan een partij. Een beweging die zou bestaan uit mensen die zelf bepalen welke kant de beweging op zou gaan.
Welke kant dat precies zou zijn, dat wisten we nog niet, want daar moesten we natuurlijk eerst nog met elkaar over praten. Dat doe je namelijk in een democratie en dus ook in een beweging die voor democratie pleit. Maandenlang hadden we vergaderingen voordat we werkelijke acties ondernamen; een info-avond hier, een debat daar en een filmavond ergens anders. We namen deel aan demonstraties, steunden studentenbezettingen, waren bij internationale protesten, de G20 in Londen, de klimaattop in Kopenhagen. Noem maar op. We organiseerden een eigen onderzoekscursus over de Universiteit samen met docenten, drukten ons eigen krantje en draaien inmiddels onze eerste publieke leesgroep met als thema “de crisis en de bezuinigingenâ€. Immers; geen democratie zonder een geïnformeerde demos.
Bron afbeelding: Wikipedia
Gelukkig waren we niet de enigen en werkten er al veel mensen volgens eenzelfde strategie. Eindelijk is-ie daar dan; de wereldrevolutie. De Arabische lente, de Spaanse indignados (verontwaardigden), de Griekse opstand, de Wall Street bezetting en het bezette beursplein in Amsterdam. Alles kwam samen op 15 oktober, de dag van de wereldrevolutie die was aangekondigd via de sociale media. Twee-en-een-half jaar hebben we als KSU complimenten ontvangen over onze activiteiten in woorden als “wat goed dat jullie dat doenâ€. Maar, niet langer! Voortaan wordt gezegd “wat goed wat we aan het doen zijnâ€, omdat men eindelijk beseft dat een echte democratie de politieke participatie van ons allemaal vereist. Niet langer wordt gezegd “de eisen van de demonstranten zijn wel wat onduidelijkâ€. In plaats daarvan beseft men nu eindelijk dat democratie tijd en geduld eist en er – waar mogelijk – altijd een dialoog plaatsvindt voordat belangrijke beslissingen worden genomen over de te varen koers.
Inmiddels zijn verschillende Occupy kampen in de VS ontruimd, maar gaan Occupiers strijdvaardig verder. Ze blijven als paddestoelen uit de grond schieten, ze bezetten universiteiten en verschijnen regelmatig bij publieke politieke evenementen. Bovendien is de samenwerking met vakbonden aangegaan en werd de haven van Oakland gezamenlijk met havenwerkers geblokkeerd uit protest tegen een ontruiming van Occupy. Nu worden plannen gemaakt de havens van de hele westkust te blokkeren. En niet alleen havenwerkers raken betrokken bij Occupy. Mensen die een huisuitzetting riskeren doordat ze hun hypotheek niet meer kunnen betalen worden ondersteund door de ‘Occupy Our Homes’ beweging; een netwerk van activisten die huisuitzettingen voorkomen door menselijke schilden te vormen bij een dreigende ontruiming. En voor mensen die hun huis al zijn uitgezet kraken ze hun huizen terug. Allianties die revoluties kunnen dragen lijken nu gesmeed te worden.
In Nederland staat Occupy er nog steeds, hoewel Occupy Amsterdam een stukje kleiner is sinds een recente ontruiming door burgemeester Van der Laan. Utrecht, Eindhoven, Den Haag, Rotterdam; je hoort er niet veel van, maar ze zijn er nog. En ja, ook hier wordt elke dag naar de toekomst gekeken. Soms vermommen Occupiers zich als bierdrinkende hangjongeren, maar dat is slechts om de autoriteiten gerust te stellen en de illusie te wekken dat er weinig strijdlust heerst. Ik weet uit betrouwbare bronnen dat ook Occupy Nederland zich opmaakt voor een Europese lente.
Wat een onzin, kun je denken. Je weet dat de Parijse Commune uit 1871 bloedig werd neergeslagen, de Spaanse republiek in de jaren dertig door fascisme verslagen en de na-oorlogse welvaartsstaat in Nederland steen voor steen wordt afgebroken. Wie zegt jou nou dat Occupy niet net zo hard zal falen als andere verloren revoluties? Maar het is wel goed dat ze wat doen. Laten we ze een bedankkaartje sturen zodra ze klaar zijn.
De vele occupyprotesten wereldwijd zorgen ervoor dat meer en meer mensen zich vragen gaan stellen over het economische systeem en wie dit eigenlijk in handen hebben. Ook hier op visionair kwam eerder al het recht op geldcreatie van private banken aan bod (deel 1, 2 & 3), het mechanisme van rente en wie hier van profiteren, en werd verkend hoe de toekomst van onze economie eruit zou kunnen zien (deel 1 & 2) Hoe meer er duidelijk wordt van het huidige economische systeem hoe meer vragen er ook boven komen.
Een prachtige documentaire die ingaat op de vorming van het huidige bankensysteem in Europa en Amerika over de afgelopen 500 jaar is The Money Masters. De documentaire duurt meer dan drie uur en zit boordevol interessante informatie wat doet denken aan een spannende detective.
Mede naar aanleiding van deze documentaire waaruit blijkt dat veel centrale banken namen hebben die doen voorkomen alsof ze van de overheid zijn terwijl dit helemaal niet zo blijkt te zijn, kwam bij mij de vraag naar boven wie eigenlijk aan de touwtjes trekt van De Nederlandsche Bank (De centrale bank van Nederland en daarmee de belangrijkste speler in het geldcreatie netwerk van banken)? Interessant of dubieus genoeg blijken dit vooral de grote bedrijven, (o.a. Shell, Phillips, ING) en steenrijke Nederlandse families zoals Fentener van Vlissingen en onze koninklijke familie te zijn, en zelfs een van de hoogste rechters van Nederland is lid. De Nederlandse overheid levert slechts 1 van de 10 bestuursleden en kan maximaal een inbreng van 33% hebben… Lees hier het hele artikel. Het meest bizarre is nog wel dat ik geen idee heb of we ons hierover zorgen zouden moeten maken of niet… Tot zover is het blijkbaar altijd redelijk goed gegaan, wellicht dat als je dit democratisch gaat doen dat het veel minder goed loopt? Maar goed, het is toch op zijn minst opmerkelijk dat de rijkste families en bedrijven van Nederland het geldcreatie mechanisme van de centrale bank van Nederland onder controle hebben.
Het is vooral zaak om eerst tot begrip te komen. En dan als nodig en mogelijk een beter systeem op te zetten.
Een tweede belangrijke vraag. Als geld schuld is moet een Nederlandse overheid dus altijd private banken vragen om hun geld te lenen. Dit doen banken uiteraard met plezier aangezien het hele volk het mag terugbetalen door de belastingen of hogere collegegelden. Maar wie vangt eigenlijk de rente over die schulden. Kortom welke partijen hebben voornamelijk de Nederlandse staatsobligaties in handen? Tot zover kan ik nog weinig hierover vinden al lijken het grotendeels weer private bankpartijen te zijn. Een vraag die bij mij naar aanleiding van bovenstaande film dan weer opduikt is waarom kiest de Nederlandse overheid ervoor leningen te vragen bij private banken die dit geld uit het niets scheppen en waar rente over moet worden betaald terwijl een overheid prima zelf zijn geld zou kunnen drukken en je in dat geval geen rentekosten hebt?
Mocht iemand meer informatie op deze vragen hebben dan zijn reacties zeer gewenst. Laten we zoveel mogelijk van elkaar proberen te leren zodat we zo veel mogelijk leren begrijpen hoe het systeem eigenlijk in elkaar zit. Dat gaat het best door open te staan voor iedereen en alle informatie en vooral te kijken naar oplossingen inplaats van schuldigen.
Uit de reacties op eerdere artikelen zijn er gelukkig ook meer oplossingen en alternatieve systemen boven komen drijven. Vandaar hieronder een herhaling van de eerdere oplossingen aangevuld met alle tips die later zijn binnengekomen.
Vervolgens is permacultuur een interessant systeem wat mensen kennis verschaft om zelf hun omgeving te ontwerpen. Hierin komen de basisbehoeften zoals, voedsel, schoon drinkwater, sanitatie, energie producerende huizen, duurzame economische systemen allemaal aan bod. Kijk op de website van permacultuur Nederland om meer over dit ontwerpsysteem te leren. Er zijn gratis cursussen te downloaden, er is uitgebreide informatie over eetbare planten, informatie over hoe er met duurzame energie huizen kunnen worden gebouwd volledig zelfvoorzienend zijn in energie, etc. Transition Towns vormen op deze principes lokale groepen die gezamenlijk aan de slag te gaan voor een toekomst die minder afhankelijk is van olie, en meer veerkracht voor de gemeenschap probeert te realiseren op gebieden als voedsel, ecomie en het gebruik van lokale duurzame energie.
Als tweede voorbeeld: spullendelen is een website die mensen stimuleert spullen met elkaar te delen. Dat is beter voor het sociale contact in de buurt, de portemonnee en het milieu. Lid worden is gratis en er zijn inmiddels al duizenden spullen te leen.
Strohalm doet al lange tijd onderzoek naar alternatieve en aanvullende economische systemen. Hun verschillende experimenten in binnen en buitenland, hun ideeën en software om lokale ruilkringen op te starten (LETS) zijn te vinden op hun website.
Het Equi project is ook een interessant experiment van een nieuwe vorm van een economisch systeem. Op de site omschrijven ze het als volgt. Equi-toegang betekent: gelijke en onvoorwaardelijke toegang tot het leven. Genoeg, gelijke, en onvoorwaardelijke toegang tot het leven, door een betaalmiddel te gebruiken waar iedereen evenveel toegang toe heeft en dat is gebaseerd op onze eigen aanwezigheid op aarde.
In het eerste deel is besproken hoe geldcreatie werkt. Het werd duidelijk dat banken die hierop het monopolie hebben hier een enorm voordeel van hebben. Maar voor wie is dat nu eigenlijk interessant om te weten? En wat betekent dit eigenlijk op Nederlands niveau?
De meest duidelijke en brede groep mensen voor wie dit interessant is zijn huizenbezitters met een hypotheek.
Is het recht op geldcreatie wellicht de door velen gedroomde geldboom?
Volgens de cijfers van 2010 van het Centraal Bureau voor de Statistiek zijn er in Nederland bijna 4 miljoen (3.969.883) woningbezitters. Daarbij bedraagt de totale particuliere hypotheekschuld in Nederland rond de 630 miljard euro. Volgens sommigen een wereldrecord. Niet eentje om trots op te zijn overigens want zelfs de IMF waarschuwt de Nederlandse overheid hier inmiddels voor. Als de totale hypotheekschuld wordt verspreid over de woningbezitters dan komt het op een gemiddelde hypotheekschuld van 157 duizend euro per woningbezitter. Als er wordt uitgegaan dat er gemiddeld 5% rente over deze hypotheekschuld wordt betaald dan levert dat de banken in Nederland jaarlijks een bedrag op van 31,5 miljard euro. Dit is een kleine 8 duizend euro per huizenbezitter.
In deel 1 werd duidelijk dat banken zelf maar 3% van het bedrag voor een lening hoeven te hebben en de rest er zo uit de lucht bij mogen creëren. Zo wordt duidelijk dat banken binnen een jaar het bedrag wat ze moeten hebben om de lening te mogen geven, reeds van de woningbezitters terug hebben gekregen in rente-inkomsten. Elk jaar erna verdienen banken geld op de rente die de huiseigenaren betalen aan het hypotheekbedrag wat banken hebben gecreëerd en zelf nooit hebben gehad. Aangezien een hypotheek snel een jaar of 30 loopt is dit een prachtig bedrijfsmodel voor de bankensector.
Om terug te komen bij de beginvraag voor wie het interessant is om het mechanisme van geldcreatie te begrijpen. Er zijn in Nederland dus rond de 4 miljoen mensen die elk jaar 8000 euro aan rentelasten over hun huis betalen aan een bank die het geld hiervoor heeft gecreëerd en zelf nooit in het bezit heeft gehad.
Naast woningeigenaren met hypotheekschuld werkt dit systeem in rode lijn hetzelfde voor andere type schulden. Studenten met studieschuld bij een bank, mensen met persoonlijke leningen, etc. Kortom, iedereen die schulden heeft zou zich eens goed moeten verdiepen in hoe dit systeem werkt. Om dit systeem zo goed mogelijk duidelijk te maken hieronder twee documentaires die het huidige banksysteem stap voor stap bijlangs gaan. De eerste documentaire Money as Debt heeft Nederlandse ondertiteling:
De tweede documentaire Money as Debt – Promises Unleashed gaat nog dieper en uitgebreider in op hoe het systeem werkt, wat voor afspraken een persoon eigenlijk maakt met een bank als die geld stort en wat voor afspraken een burger met banken maakt als er een lening wordt aangegaan. Deze is (nog alleen) in het Engels beschikbaar:
Het is eenieder aan te raden die zelf schulden heeft bij een bank of mensen kent die schulden hebben bij een bank om dit artikel naar die mensen door te sturen. Ook in Nederland zijn 15 oktober 2011 protesten uitgebroken. Die protesten zijn tegen het bankensysteem en de (on)bewust gekochte (corrupte) lagen van accountants, politici, juristen en gedeeltelijk ook de mainstream media die dit systeem beschermen. Het basisprincipe wat achter de huidige scheve welvaartsverdeling ten grondslag licht is het monopolie van banken die in private handen zijn, om geld uit het niets te mogen creëren. De beste manier om daar actie tegen te voeren is door deze kennis te verspreiden zodat mensen begrijpen hoe het in elkaar steekt. Geen geweld, geen vernielingen, liever ook geen boosheid maar begrip bij jezelf en probeer dat begrip bekender te maken onder familie, vrienden en ook de politici, main stream media etc. Alleen als dit systeem goed wordt begrepen in de voordelen en de nadelen is het mogelijk om een beter systeem te bouwen waar iedereen beter mee gediend zal zijn.
Voor mensen die meer willen weten over de toekomst van onze economie bekijk de eerder verschenen artikelen daarover. (deel 1 & deel 2)
