In dit derde deel van de open source overheid komt Clay Shirky voorbij die al eerder zeer verstandige dingen zei over het internet. Dit keer verteld hij hoe open source software en open source samenwerking de overheid vroeger of later volledig zal transformeren. De overheid kan met de huidige technologie van het internet veel efficiënter en democratischer ingericht worden dan we momenteel hebben.
The open-source world has learned to deal with a flood of new, oftentimes divergent, ideas using hosting services like GitHub — so why can’t governments? In this rousing talk Clay Shirky shows how democracies can take a lesson from the Internet, to be not just transparent but also to draw on the knowledge of all their citizens.
Clay Shirky argues that the history of the modern world could be rendered as the history of ways of arguing, where changes in media change what sort of arguments are possible — with deep social and political implications.
Na dit derde deel en derde TED Talk over de open source overheid is het wellicht interessant om eens te peilen wat de lezers van visionair hiervan vinden. Is dit werkelijk een manier tot verbetering van het huidige systeem of zijn dit slechts mooie dromen van een drietal wereldvreemde idealisten bij TED?
Hierbij deel II van driedelige serie over een open source overheid. Beth Noveck maakt duidelijk dat het met de huidige technieken mogelijk zou moeten zijn om de overheid en de politiek heel anders in te richten.
What can governments learn from the open-data revolution? In this stirring talk, Beth Noveck, the former deputy CTO at the White House, shares a vision of practical openness — connecting bureaucracies to citizens, sharing data, creating a truly participatory democracy. Imagine the “writable society”.
Wat vinden mensen hier van de ideeën die Beth Noveck geeft. Wanneer zou het mogelijk zijn om in Nederland wetsvoorstellen via het internet met grote groepen mensen te bespreken? Hoe kan een overheid de kunde van het volk benutten om zo voor ons allen een democratischer en eerlijker samenleving te maken?
Er zijn hier regelmatig stukken verschenen over corruptie/belangenverstrengeling binnen de Nederlandse overheid, ook kwam er voorbij hoe zinloos stemmen is. En natuurlijk is het belangrijk om problemen te constateren. Maar als visionair is het na die constatering juist de uitdaging om naar oplossingen te gaan zoeken! Hierbij deel 1 van een serie over hoe we met elkaar de overheid transparanter, democratischer en functioneler kunnen maken.
Kan de overheid gerund worden zoals het internet, permissieloos en open? Programmeur en activiste Jennifer Pahlka gelooft dat dit kan — en dat snel en goedkoop gebouwde apps een krachtige nieuwe manier zijn om burgers met hun overheid te verbinden — en met hun buren. Deze TED-Talk heeft Nederlandse ondertitels.
Hoe zouden deze voorbeelden toegepast kunnen worden in Nederland. Hebben we binnenkort een zwerfafval applicatie waarmee burgers stukjes stad kunnen adopteren om schoon te houden? Of kunnen we via deze app in steden groenbeheer uitgeven aan burgers die dit graag doen en er zo een gezellige buurtmoestuin van kunnen maken? Wat voor toepassingen zouden er nog meer te verzinnen zijn?
Hoe zou een wereld zijn waarin ideeën vrij kunnen stromen, een soort internet maar dan zonder Brein of andere copyrightmaffia? Jason Silva gaat helemaal los in deze 2,5 minuut durende clip.
Inderdaad een goed idee. Helaas is de Nederlandse overheid niet zo visionair als Jason Silva. Hier wordt in opdracht van minister Liesbeth Spies (CDA), vermoedelijk voorgekookt door haar voorganger Piet-Hein Donner (CDA), de Wet Openbaarheid Bestuur ingeperkt, waardoor ambtenaren en politici meer gelegenheid hebben te rommelen.
De zich snel ontwikkelende 3D printtechniek maakt het nu mogelijk, dat complete kunstwerken kunnen worden gedownload en uitgeprint. Nu al kunnen bijna vijftig standbeelden van het New Yorkse Metropolitan Museum of Arts gedownload worden. Wanneer volgen Kröller Müller en het Louvre?
Dit beroemdste reliëf van de Engelse beeldhouwer John Deare is nu te downloaden. Bron: Wikimedia Commons
3D kopieerapparaat geen science fiction meer
3D printers hebben wel iets weg van de replicators uit Star Trek, al zijn ze nog primitief. Pixel voor pixel wordt een driedimensionaal voorwerp opgebouwd uit blokjes uithardend materiaal. Hoewel de printmethode -nog- strenge eisen stelt aan de beschikbare materialen – metalen zijn vooralsnog uitgesloten, helaas, tenzij een slimme lezer een methode bedenkt, maar thermoplastische (smeltbare) plastics zoals ABS, beton (zie de huizenprinter) en eetbare materialen als chocolade worden al met veel succes gebruikt. Steeds meer hobbyisten en early adapters hebben nu een hobbyprinter thuis staan. Snel werken deze printers niet, het aantal pixels in 3D neemt namelijk met de derde macht toe, dus wordt al snel enorm groot, maar na enkele uren is toch een middelgroot voorwerp uitgeprint.
Venus uit de printer
3D print pionier Cosmo Wenman ging naar het J. Paul Getty museum in Los Angeles, nam honderden foto’s van standbeelden en reliëfs vanuit zeer veel verschillende hoeken en gebruikte de (gratis) software Autodesk 123D Catch om deze foto’s in een 3D ontwerp om te zetten. Vervolgens gebruikte hij deze scans om miniatuur plastic replica’s van deze kunst te printen op zijn 3D printer van tweeduizend dollar. Een van de scans, een achtiende-eeuws relief van de Engelse beeldhouwer John Deare, “Venus Reclining on a Sea Monster with Cupid and a Putto”, zie afbeelding bij dit artikel, plaatste hij gratis op de 3D-modelwebsite Thingiverse.
Sfinxen en middeleeuwse reliëfs downloaden
Ook op deze website zijn ongeveer rond de vijftig (ook gratis te downloaden) beeldhouwwerken geplaatst van het enorme Metropolitan Museum of Art in New York. Deze scans zijn gemaakt door de makers van de 3D printer MakerBot in samenwerking met het museum. Het gaat hier om beeldhouwwerken uit de tijd dat onze wereld nog niet werd geteisterd door de copyrightgestapo. Kortom: heb je toevallig een 3D printer in huis en heb je het helemaal gehad met de prullaria bij het tuincentrum, Ikea of andere hoogtepunten van de westerse beschaving, dan is dit je kans om je inrichting met klassieke kunst op te peppen.
Hopelijk zullen andere musea snel volgen. Zo kent het Louvre in Parijs een aantal beroemde klassieke kunstwerken, denk bijvoorbeeld aan de Venus van Milo of de David van Michelangelo. Vermoedelijk zullen exhibitionisten hun eigen lichaam inscannen en ter download aanbieden. Wordt vervolgd.
Ik denk dat het een goed idee is om zo veel mogelijk hoor- en werkcolleges van Hogescholen en Universiteiten openbaar te maken door deze op te nemen en op een Youtube kanaal te zetten. Zo wordt een deel van het studeren veel toegankelijker dan dat het nu is, waardoor meer mensen kennis kunnen opdoen, waar we als samenleving als geheel ons voordeel mee kunnen doen.
Studeren wordt steeds duurder en onbereikbaarder. Moeten we niet kennis publiek toegankelijk maken?
Toegankelijkheid
Studeren wordt namelijk steeds minder toegankelijk door allerlei bezuinigingen. Het studiegeld gaat omhoog, van studie switchen is te duur. Studeren wordt dus duurder en daardoor minder vanzelfsprekend. De verkeerde keuze maken qua studierichting kan meteen het einde van het studeren betekenen; tenminste als we er van uit gaan dat dit vanuit de collegebanken gebeurt.
Om te kunnen studeren zijn in ieder geval 3 dingen nodig:
• de colleges kunnen volgen door daar lijfelijk aanwezig te zijn en indien mogelijk de interactie aan te gaan met de docent om zo vragen te stellen of een inhoudelijk gesprek aan te gaan
• over de juiste boeken, cq. naslagwerken kunnen beschikken
• het maken van opdrachten onder begeleiding van docenten en/of professoren
Eigenlijk is alleen het laatste punt anno 2012 wat lastig te realiseren, in de zin van dat het weinig geld hoeft te kosten. Je hebt als burger niet zomaar toegang tot een docent of professor die een opdracht voor je formuleert en de uitwerking daarvan beoordeelt.
Punt twee is al toegankelijk doordat eigenlijk iedereen boeken kan kopen, al dan niet online. Het enige voordeel van officieel student zijn is dat je korting krijgt op boeken, maar dat zou je niet tegen moeten houden om deze te kopen.
Van het eerste punt stel ik bij deze dat het door de techniek, wetgeving en natuurlijk de sociale media heel goed mogelijk moet zijn om hoor-, maar ook werkcolleges openbaar te maken en hierdoor werk te maken van kennis als publiek goed.
Kennis als publiek goed
Voor de duidelijkheid: een publiek goed is een goed dat vrij beschikbaar is voor (vrijwel) iedere burger, zoals politie, het wegennet en de dijken die ons beschermen tegen het water. Hier wordt door iedere burger indirect voor betaald via belastingen.
Hier zou ik kennis dus aan toe willen voegen.
Technisch gezien is dit mogelijk. Je kunt een aantal goede camera’s opstellen in een collegezaal, of dit nu bij een Universiteit is of bij een Hogeschool. Je kunt dit met meerdere camera’s doen, zodat je niet alleen de docent in beeld brengt, maar er ook voor kunt kiezen om de aantekeningen op het bord goed bij te houden.
Ter nuancering: ik heb het nu over het HBO en WO, hier kan het MBO natuurlijk aan worden toegevoegd.
Deze opnames kun je zo op het internet zetten, wat nu al gebeurt bij bijvoorbeeld TED, maar ook wat De Wereld Draait door laatst gedaan heeft met een college over de oerknal door Robbert Dijkgraaf.
Wat zeker bij colleges belangrijk is, is dat deze een beoordeling krijgen; anders gaat het iemand veel moeite kosten om te beoordelen welk college de moeite waard is om 1 tot 2 uur naar te kijken/luisteren. Dit is prima te realiseren door de colleges te linken aan de sociale media zoals Facebook en Twitter, waar beoordelingen – ‘vind ik leuk’ – kunnen worden toegevoegd.
Wettelijk kader
Nu denk ik dat er een wettelijk kader nodig is om Hogescholen en Universiteiten zover te krijgen dat ze ook daadwerkelijk in het kennisaanbod gaan investeren. Want: nu hebben deze instellingen de kennis letterlijk in huis, waar ook de financiering aan vast zit. Dit kon nog wel eens een flinke wending krijgen als de kennis openbaar wordt. Ik verwacht dus de nodige weerstand. Vandaar dat het mij een goed idee lijkt om er een wettelijk kader voor te ontwerpen.
Maar: om een start te maken is nogal belangrijk om te beginnen met die onderwijsinstellingen en ook docenten en professoren die het al eens zijn met het uitgangspunt dat kennis veel meer een publiek goed moet worden dan nu.
Studeren met internet
Ik denk dat studeren op deze manier veel toegankelijker wordt voor de grote massa. Op dit moment is kennis vergaren al veel gemakkelijker geworden door het internet. Zo kan heel veel basisinformatie al van Wikipedia worden gelezen, wat veel mensen dan ook doen. In die zin is het niet meer dan logisch om daar een vervolgstap in te maken. Bovendien: onderwijsinstellingen worden al gefinancierd met belastinggeld, wat publiek geld is. Iedere burger betaalt daar aan mee, ook een rioolwerker die na de middelbare schooltijd nooit meer een collegebank heeft gezien. Ook die rioolwerker zou zelf profijt moeten hebben voor iets waar ook hij voor betaalt.
Het enige lastige is eigenlijk dat er nu wordt gewerkt met diploma’s en getuigschriften, die officieel door Hogescholen en Universiteiten worden uitgegeven. Hoe veel kennis je zelf ook hebt vergaard, dit zal (denk ik) voorlopig nog niet leiden tot een officieel diploma. Zo werkt het in de huidige samenleving echter nog wel. Maar: er is een circuit te starten, wat bestaat uit mensen die met hun zelf ontworpen en gerealiseerde ‘afstudeeropdracht’ kunnen aantonen dat ze wel degelijk het nodige in huis hebben om een bepaalde functie binnen een organisatie te kunnen bekleden.
Maar goed, dit is eerst een brainstorm waar het dus in de basis om gaat dat kennis meer toegankelijk wordt, wat ten tijde van het steeds minder toegankelijk worden van kennis van nogal groot belang is.
De Amerikaanse overheid zet alle niet-geheime overheidsinformatie op internet. Een visionair besluit met verstrekkende gevolgen. Nederland zou er heel veel mee opschieten als het Amerikaanse voorbeeld wordt gevolgd.
Ambtenaren in oorlog met wobbers
Het is de schrik van menig ambtenaar en politicus. De WOB, Wet Openbaarheid Bestuur. Geen wonder dat kranten en journalisten die ‘wobben’, zoals dit in journalistenjargon heet, bepaald niet met open armen worden ontvangen en vaak zelfs met geniepige bureaucratische trucs regelrecht tegengewerkt. De rechter moest er bijvoorbeeld meerdere keren aan te pas komen om RTL Nieuws inzage te geven in inspectierapporten van ziekenhuizen en dergelijke. Toch is dit merkwaardig. Waarom zet de overheid die documenten niet gewoon op internet? We betalen er belastinggeld genoeg voor.
Disclosure, the American way In de VS bestaat er zowel bij de Republikeinen als de Democraten meer wantrouwen tegen de overheid dan in Nederland. Een van Obama’s verkiezingsbeloften was dan ook: meer openheid.
Sinds zijn aantreden laat Obama er geen gras over groeien.
Vivek Kundra, Obama's software-onderkoning.
Hij heeft een speciale functionaris, Vivek Kundra, aangesteld met als enige taak: het openbaar maken van alle niet-geclassificeerde Amerikaanse overheidsinformatie. Anders dan in Nederland is alle informatie die de overheid publiceert, publiek eigendom volgens de Freedom of Information Act. De belastingbetaler heeft er immers al voor betaald, redeneren de Amerikanen. Obama’s project, data.gov, is de logische consequentie.
Overheidsdata wordt goudmijn De gevolgen zijn nu al merkbaar. Met het vrijkomen van een schatkist aan overheidsinformatie stortten duizenden commerciële partijen zich op deze goudmijn.
Politici als mevriouw Guusje ter Horst willen heel veel van ons weten. Zelf zijn ze heel wat zwijgzamer.
Het gevolg: het is in de VS bijvoorbeeld heel makkelijk om er achter te komen welk ziekenhuis de beste zorg en de minste sterfgevallen kent. Er bestond al jaren lang een weinig gebruiksvriendelijke overheidswebsite, Hospital Compare, die door vrijwel niemand werd bezocht. Dit is naar de maatstaven van de Nederlandse ambtelijke mandarijnen bij het ministerie van Volksgezondheid en politici al heiligschennis. Bing, de zoekmachine van Microsoft, heeft nu de databases gedownload en verwerkt in de zoekdatabase. Wie nu zoekt op de naam van, zeg, het West Boca Medical Center in Florida in Bing weet nu dat het een beter idee is je in het naburige Broward General Medical Center te laten behandelen. Het gevolg: de ziekenhuizen gaan fel concurreren op kwaliteit.
Inspectie: van lam tot leeuw Ook andere inspectierapporten verdwijnen niet meer in een stoffige la maar komen openbaar, wat bij probleembedrijven een gezond respect voor overheidsinspecteurs oplevert. Je dure marketingcampagne van een half miljoen is weggegooid geld als je klanten op internet kunnen nalezen dat je de smerigste fabriek van de provincie hebt of illegalen onder mensonterende omstandigheden uitbuit.
Snelle bezuinigingen De kostenbesparingen voor de Amerikaanse overheid zijn enorm. Er hoeven geen dure software- en websiteontwikkelaars meer in te worden gezet. Omdat alle data, die eerst verspreid was over – schrik niet – 24.000 overheidswebsites nu op één enkele plek is verzameld, kunnen ook overheidsprojecten gebenchmarked (met elkaar vergeleken) worden.
Mohammed as-Sahhaf, de Iraakse minister van Informatie, verhief het liegen tot literaire kunstvorm.
Het gevolg: nu is snel duidelijk welke overheidsprojecten slecht presteren en dus het beste snel de nek om kunnen worden gedraaid. De Amerikanen voegden ook hier de daad bij het woord met als voorlopig resultaat een besparing van vele honderden miljoenen dollar. Mislukte projecten kosten de Amerikaanse overheid drie miljard per jaar, dus er kan nog veel meer winst worden geboekt. Naar Nederlandse maatstaven zou dat ongeveer driehonderd miljoen op jaarbasis opleveren.
Verbeterde democratie
Leugens van politici kunnen nu door burgers gemakkelijk worden doorzien. Als een politicus bijvoorbeeld beweert dat onder zijn bestuur wijken veiliger en rijker zijn geworden, is hij of zij met enkele muisklikken te ontmaskeren.
Kortom: laten ze Kundra als hij in de VS klaar is, alsjeblieft snel deze kant op sturen en dan doorgaan in Brussel.
UPDATE: hackdeoverheid.nl actief
Door toeval kwam ik er achter dat er al vier jaar een werkgroep op internet actief is die er inderdaad naar streeft om alle overheidsinformatie openbaar te maken en online te laten zetten. Hierdoor zouden dezelfde gunstige effecten kunnen ontstaan als nu in de Verenigde Staten te merken zijn. Meer informatie op www.hackdeoverheid.nl.
Open source hardware, een printer waarmee je complete elektrische apparaten kan downloaden en uitprinten, is een zeer krachtig idee dat in het komende decennium en daarna een zeer belangrijke rol gaat spelen. Dit overzicht toont enkele pioniers, die de kracht van open source hardware: het ontwerpvermogen van miljarden mensen gebundeld via internet, duidelijk laten zien. Hopelijk brengen we onze lezers op ideeën.
Via Nrc.nl stuitte ik deze week op het artikel van 4 januari 2012:
Marcin Jakubowski is misschien wel de enige boer met een doctorsgraad in kernfusie. “Ik was nutteloos, ik had totaal geen praktische vaardigheden,†vertelt hij tijdens een optreden in het bekende TED-circuit. “Dus begon ik een boerderij. Ik kocht een tractor, die ging kapot. Ik liet hem repareren, hij ging weer kapot. And pretty soon I was broke too.â€
Jakubowski concludeerde dat hij andere werktuigen nodig had. “Ze moesten robuust zijn, modulair, goedkoop en gemaakt van lokaal verkrijgbare materialen. Ik moest ze zelf kunnen repareren en ze moesten een leven lang meegaan.†Hij besloot zijn gereedschap zelf te maken. Hij ontwierp verschillende machines, waaronder een tractor annex graafmachine annex heftruck, en publiceerde zijn ontwerpgegevens op een wiki.
Al snel stroomden de ideeën en ontwerpen binnen. Inzenders verschenen op bijeenkomsten om te helpen bouwen. Jakubowski heeft vijftig machines bedacht – …
Wereldwijd werken veel universiteiten en bedrijven aan de ontwikkeling van robots. Maar ze doen dit meestal zelfstandig, waardoor ontwikkelingen langzaam gaan, robots duur blijven en producten van verschillende groepen slecht op elkaar aansluiten. De TU Eindhoven start daarom het Robotic Open Platform (ROP), een open source systeem voor robothardware. …
Afgelopen weekend vond de eerste Nederlandse Maker Faire plaats in Groningen. We kunnen met een gerust hart zeggen dat Nederland toe is aan deze nieuwe stroming. Na een dag rondlopen, -kijken en praten in de Machinefabriek ben ik er van overtuigd dat de Maker Faire snel in andere steden moet en zal komen. De teller stond op het einde van de dag op zo’n 800 bezoekers, maar helemaal zeker weet de organisatie het niet. Het zouden er best meer kunnen zijn. Feit is dat de dag meer dan geslaagd is en volgend jaar mei de volgende editie in Groningen al in de agenda staat.
De dag stond in het teken van het zelf maken, zelf doen, nieuwe ideeën bedenken en die zelf uitvoeren. Of met de hulp van anderen. Of het nu ging om het maken van een LED libelle van kroonsteentjes, je eigen button ontwerpen en maken, spelen met Lego of je gezicht in 3D uit een printer krijgen, het was allemaal mogelijk. Niels Kim heeft onderstaande sfeerimpressie geschoten. …
Na open-source tekst, muziek en software komt er nu ook open-source DNA. De biohackers beweging wil genetische manipulatie ook voor het grote publiek bereikbaar maken. Eindelijk gratis medicijnen?
Bits, bytes en DNA als digitale informatie
Sinds Watson en Crick in 1953 de genetische code ontdekten, weten we dat bits en bytes niet alleen in computers voorkomen, maar dat ook ons DNA veel weg heeft van een digitale code. Waar een computer alleen nullen en enen onthoudt, werkt ons DNA met vier chemische ‘letters’ , de basen adenine, guanine, cytosine en thymine, waarbij een adenine-molecuul altijd tegenover guanine zit en cytosine tegenover thymine. Deze letters worden vertaald in RNA, dat vervolgens door een ribosoom, een eiwitfabriekje, met drie ‘letters’ tegelijk wordt afgelezen en vertaald in een keten van aminozuren: het eiwit.
Alle eigenschappen van eiwitten worden bepaald door de aminozuurvolgorde, hoewel eiwitten zich op een zeer ingewikkelde en nauwelijks te voorspellen manier vouwen en vaak ook niet-eiwitgroepen, denk aan metaalionen, vitaminen of suikers, aan het eiwit worden gehecht. Kortom: DNA bevat een compleet programma, een bouwdruk van alle eiwitten in ons lichaam.
Knutselen met DNA op je computer
Het is dus in principe mogelijk DNA-informatie op je computer te bewerken, te knippen en te plakken. Stel, je wilt van een bepaalde tulp de kleur veranderen door een bepaald pigment toe te voegen. Je weet dat dat pigment wordt geproduceerd door een purperslak. Dan vervang je op je computer de DNA-code van een bestaand pigment door het enzym van de purperslak, stuurt de gewijzigde DNA-code naar een DNA-assembler en ziedaar, je nieuwe paarse tulp. Voor organismen met chromosomen (zoals planten, dieren en mensen) zitten hier nog de nodige haken en ogen aan (hoewel het technisch wel mogelijk is en ook geregeld gedaan wordt), maar voor bacteriën is dit routinewerk. Bacteriën werken namelijk met plasmiden, losse DNA-ringen die vrij makkelijk uitgewisseld kunnen worden (en dus ook aan een bacterie toegevoegd kunnen worden). Als je je gewijzigde DNA-code naar een gespecialiseerd bedrijf opstuurt, sturen zij de bacterie terug waar je je DNA in hebt laten bouwen.
Je zou dus bij wijze van spreken het complete menselijke genoom (alle DNA) op een harde schijf of CD-ROM (of een sleutelhanger met een USB stick) kunnen zetten. Ons complete genoom bevat rond de 3 miljard baseparen.
Vind je je aquarium veel te saai? Hack dan je eigen vis.
De biopunkbeweging
Biohackers geloven dat wetenschap gedemocratiseerd moet worden en niet alleen plaats moet vinden in dure laboratoria van de overheid of grote corporaties. In de negentiende eeuw was wetenschap het domein van amateuronderzoekers die in hun vrije tijd in een achterkamertje baanbrekend natuurkundig, biologisch of astronomisch onderzoek deden. Nu zijn citizen scientists de uitzondering. Er moet een nieuwe impuls komen voor amateurwetenschappers. We zijn te bang geworden voor biotechnologisch onderzoek. Aldus Meredith Pattersons Biopunk Manifesto(1), dat duidelijk is gekant tegen het huidige restrictieve beleid wat betreft biotechnologie en het voorzorgsprincipe dat daar achter schuilgaat.
Hack een konijn of vlinder Kunstenaars hebben al geëxperimenteerd met de mogelijkheden. Uiteraard kan je op deze manier ook je eigen enzymen produceren. Menselijk insuline, bijvoorbeeld. Op dit moment verdienen farmaceutische bedrijven honderden miljarden aan het produceren en verkopen van allerlei biotech-medicijnen. Voor arme zieken worden medische behandelingen zo onbetaalbaar, zeker in landen zonder ziekenfonds zoals de Verenigde Staten. Het goede nieuws: al voor enkele honderden euro zijn de benodigdheden voor een genlab te koop. Dus heb je de nodige biologische en biochemische achtergrondkennis en weet je hoe je met de apparatuur overweg moet, dan kan je in principe in je schuurtje een medicijn tegen kanker ontwikkelen.Voor de absolute beginners is er de Genomikon edu-kit voor synthetische biologie. Heb je het métier eenmaal in de vingers, dan begint het echte werk.
Open-source geneesmiddel
Onderzoek naar geneesmiddelen is nu alleen haalbaar voor bedrijven met heel diepe zakken. En zoals bekend, zijn de belangen van grote bedrijven doorgaans anders dan die van patiënten. De biohackersbeweging , onder andere de mensen van DIYBio, wil daarom medicijnontwikkeling naar de massa brengen. Stel, jij of iemand anders lijdt aan een zeer nare erfelijke ziekte als taaislijmziekte of de ziekte van Huntingdon. Vooral bij zeldzame erfelijke aandoeningen was je dan tot nu toe overgeleverd aan de doorgaans uiterst beperkte genade van medicijnfabrikanten. Voor de zogenaamde “orphan” aandoeningen zijn er te weinig patiënten om productie en onderzoek van het medicijn interessant te maken. Biohackers kunnen hier instappen en open-source medicijnen ontwikkelen.
Sommige radicale biohackers willen zelfs virussen ontwikkelen om erfelijke ziektes mee te genezen. Hiermee zou heel veel menselijk lijden worden voorkomen. Wel moet voorkomen worden dat er bepaalde zieke geesten deze techniek misbruiken omdat ze bijvoorbeeld vinden dat de aarde veel beter zonder mensen kan.
Je eigen forensisch DNA-lab
Sinds de ontwikkeling van PCR, polymerase chain reaction, kan ook een minuscule hoeveelheid DNA met weinig moeite verveelvoudigd worden. Een uitkomst bij forensisch onderzoek. Tot voor kort waren PCR-apparaten erg duur omdat er nog patent op rustte, maar de groep OpenPCR (2) heeft nu een open-source PCR apparaat ontwikkeld. Voor rond de duizend dollar (750 euro) heb je je eigen forensisch lab in je garage.
Waarom zou je urenlang gaan ronddwalen in enorme meubelpaleizen of op internet als je je eigen meubels zelf kunt ontwerpen en maken? Geen wonder dus dat open-source techniek steeds populairder wordt en veel mensen vermoeden dat het wel eens dé overheersende industriële trend van de komende decennia kan gaan worden…
Copyright en open source
In de jaren vlak na de uitvinding van de boekdrukkunst waren schrijvers blij als hun boeken werden verveelvoudigd door drukkers. Zo heeft Erasmus nooit een cent gezien voor zijn (overigens ook nu nog zeer leesbare) Lof der Zotheid. Er is eigenlijk maar één geval bekend van copyright in een niet-westerse cultuur: bij sommige behielden de auteurs van een lied de auteursrechten. Iedereen die het lied ten gehoren bracht, moest aan de auteur betalen. Plagiaat werd ook toen al als eerloos verafschuwd. In de loop der eeuwen, vooral de laatste twee eeuwen, is copyright de regel geworden.
De Fab@Home printer kan 3D-objecten, waaronder het grootste deel van zichzelf, printen.
Het is steeds gemakkelijker geworden om informatie, zoals tekst, software en videomateriaal, te kopiëren. In de Romeinse tijd gebeurde dit door dure slaven die het lezen en schrijven beheersten, maar na de uitvinding van de boekdrukkunst en het kopieerapparaat was er geen houden meer aan. Internet is de totale nekslag voor kopieerbescherming: internet in in feite de grootste kopieermachine die er bestaat: als je een website opvraagt, stuurt de webserver een kopie van de HTML-code naar de webbrowser van de bezoeker.
Geen wonder dat het kopiëren de muziekindustrie tot totale wanhoop brengt. Hun hele zakelijke model, dat er uit bestaat om onbekende artiesten te pluggen op eigen muziekkanalen (muziekzenders MTV en The Music Factory zijn beide eigendom van de muziekgigant Viacom) en dan miljoenen binnen te harken door massale verkoop van muziekdragers, moet op de helling. Helemaal zuur is het voor uitmelkers van overleden artiesten zoals voormalig LPF-minister Herman Heinsbroek. Hun gemakkelijke inkomstenbron (dode artiesten lopen niet weg, de vermoedelijke reden dat Michael Jackson dood is) wordt nu ernstig bedreigd. Geen wonder dat grof juridisch geweld niet wordt geschuwd om copyrightschenders te intimideren. Woedende muziekliefhebbers en artiesten zijn daarom een open-source muziekbeweging gestart.
Open source hardware
Apparaten en andere materiële producten kennen vergelijkbare intellectuele bescherming als geschreven of gecomponeerde stukken: modellenrecht, patenten en dergelijke. Het duurde langer voordat de rest van de industrie zo ver was als de boekdrukkers: de eerste automatische weefgetouwen werden eind achttiende eeuw ontwikkeld. Begin twintigste eeuw volgde de grote massa van de industrie met de uitvinding van de lopende band.
Kortgeleden zijn echter enkele technieken ontwikkeld die het equivalent vormen van het kopieerapparaat. Zo zijn er nu 3D-scanners, 3D-printers die blokje voor blokje iets printen en CNC-frezen die uit een blok materiaal net als een beeldhouwer de vorm van het gewenste voorwerp kunnen uitetsen. Een 3D-scanner gekoppeld aan een 3D-printer of CNC-frees vormt in feite een (niet volmaakte) kopieereenheid. Overigens kan ook het digitale model van het voorwerp worden gedeeld. Nu gebeurt dit al op veel websites (ook kan je uit doe-het-zelf boeken veel modellen halen)
