burgerrechten

Solid van Inrupt: kunnen we ontsnappen aan de techreuzen?

Buiten het zicht van de main stream media werkt de startup Inrupt van Tim Berners-Lee, de grondlegger van het World Wide Web, aan Solid, een opvolger voor internet.

Bedrijven als Facebook en Google behoren tot de waardevolste bedrijven ter wereld. Wat ze waardevol maakt is hun enorme hoeveelheid data. Voornamelijk data die ze verzamelen van gebruikers. De bijna drie miljard gebruikers van Facebook staan voor een enorme waarde aan gegevens. Dit verklaart waarom het bedrijf op de beurs in januari 2020 600 miljard US dollar waard is. Dat is 200 euro per Facebook-gebruiker. Ook andere grote “sirene-servers” als Google en Twitter worden rijk door met “gratis” diensten gebruikers naar hun serverpark te lokken.

Monopolisten waaraan bijna niet te ontsnappen is

Op dit moment gebruikt bijna iedereen dit sociale netwerk. Facebook slokt ook steeds meer van de rest van internet op. Steeds meer lezers verlaten Facebook niet meer, maar lezen nieuws, doen aankopen en bekijken video’s op de sociale netwerksite. Dit, uiteraard, tot het chagrijn van uitgevers. Want minder lezers betekent minder advertentie-inkomsten en abonnementen. Maar niet alleen uitgevers merken de nadelen. Deze websites weten vaak meer van hun gebruikers dan zijzelf en verkopen deze informatie aan de hoogste bieder. In 2019 bleek ook duidelijk dat ze zich steeds meer bemoeien met de politiek en het nieuws. Zo liet de verbanning van Zwarte Piet door de sociale mediareuzen Facebook en Youtube in Nederland veel stof opwaaien. Ook je gesprekken via Whatsapp zijn een waardevolle databron. Google en Facebook hebben patenten aangevraagd voor het detecteren van emoties uit stemgeluid.

Of… toch wel? Enter Solid en pods

Tim Berners-Lee, de uitvinder van WWW en hiermee het internet zoals we dat kennen, bedacht een concept, Solid. Solid, voluit Social Linked Data, berust op een systeem waarbij de gebruiker zélf eigenaar is van zijn ‘kluis’ met persoonlijke data: zijn pods (personal online data stores).

Die persoonlijke data worden dan opgeslagen op een eigen server, voor de technisch meer begaafden, of op een publieke server. Van een internet provider, bijvoorbeeld. Elke app die je dan gebruikt, maakt gebruik van een door jou goedgekeurd deel van deze data storage. Dus of je nu bijvoorbeeld Microsoft Excel, of OpenOffice Calc gebruikt, of kiest voor Twitter, Parler of Mastodon, de data die je gebruikt staan op dezelfde plek. En de app kan alleen bij die data, die jij goedkeurt. Geen gespioneer van je spreadsheet in je medische dossier, dus. Of van je financiële software in je vakantievideo’s. Je kan pijnloos switchen van de ene app naar de andere. Zonder dat je gegevens plotseling onleesbaar worden. Nog prettiger is dat jouw vakantiekiekjes, jouw liefdesproza en jouw blooper-video’s voor altijd onder jouw beheer blijven. Zonder dat een Facebook-algoritme je kredietwaardigheid, kans op een een scheiding of je politieke voorkeur berekent.

Pods vormen het centrale concept achter Solid. De softwaregebruiker geeft apps toegang tot delen van haar pods. Alle data blijven in de pod. Bron: Solid Project
Pods vormen het centrale concept achter Solid. De softwaregebruiker geeft apps toegang tot delen van haar pods. Alle data blijven in de pod. Bron: Solid Project

Hoeveel kans maakt Solid?

De onvrede onder de meer nadenkende netizens is groot. De grote operatoren van sirene servers hebben al duidelijk laten merken dat ze voor weinig terugschrikken om winst te maken. Helaas is onze uitgangspositie, die van de internet gebruikers die van vrijheid houden, lastig. De internetreuzen hebben een zeer groot deel van het internet naar zich toegetrokken. En veel persoonlijke informatie opgeslagen. Je los proberen te rukken uit hun greep staat gelijk met de amputatie van een ledemaat. We zullen dus harde, en pijnlijke keuzes moeten maken. Ik persoonlijk, en visionair.nl, hebben dit reeds voor een deel gedaan.

Wat kunnen wij doen?

Solid zoekt programmeurs en ontwikkelaars. Wil je een bestaand product geschikt maken voor Solid, dan kan je op de GitHub van Solid de broncode downloaden. Of op je eigen webserver je pods gaan hosten. Heb je glasvezel en een permanent IP-adres? Dan ben je in principe al in business. Ook kan je bij een van de deelnemende bedrijven je pods hosten.

Bronnen met relevante informatie hieronder.

Bronnen
Solid repository – GitHub
Over het Solid project

Solid van Inrupt: kunnen we ontsnappen aan de techreuzen? Meer lezen »

Ook in de VS wordt het inperken van bitcoin verkocht als bestrijding van 'terrorisme' of 'pedonetwerken'.

EU misbruikt aanslag om anoniem betalen aan banken te leggen

Het lijkt erop dat de Europese Unie de gelegenheid niet voorbij laat gaan, en onder het mom van terreurbestrijding een aantal zeer ondemocratische maatregelen door wil drijven. Wat staat ons te wachten?

Bitcoinbetalingen alleen via banken; anoniem betalen onmogelijk
Persbureau Reuters, een steunpilaar van de main stream media, meldt dat de Europese Commissie, het uitvoerende orgaan van de EU, plannen heeft ontwikkeld om het gebruik van bitcoin te verbieden buiten de banken om.

Vermoedelijk gaat het hier om een bewust lek door de EC, een proefballon. Ook het gebruik van goud, prepaykaarten, contant geld en dergelijke zou dan aan banden gelegd worden. Tekenend voor het gebrek aan democratie in de Europese Unie is dat deze verregaande inperking van de burgerlijke vrijheden, waardoor anoniem betalen niet meer mogelijk is en het bankenkartel absolute monopolist wordt, zelfs zonder parlementaire stemming doorgevoerd kan worden.

Ook in de VS wordt het inperken van bitcoin verkocht als bestrijding van ’terrorisme’ of ‘pedonetwerken’.

Ook in de VS wordt het inperken van bitcoin verkocht als bestrijding van 'terrorisme' of 'pedonetwerken'.
Ook in de VS wordt het inperken van bitcoin verkocht als bestrijding van ’terrorisme’ of ‘pedonetwerken’.

Misbruik van de noodtoestand: sociale media stilgelegd
In Frankrijk is nu de noodtoestand verlengd met drie maanden. Een erg lange periode voor deze forse inperking van burgerrechten. Al dan niet toevallig valt de klimaattop precies midden in deze periode. Ook neemt het regime-Hollande de gelegenheid te baat, om sociale media websites plat te kunnen leggen tijdens een noodtoestand.

Niet duidelijk is hoe het terrorisme bestreden kan worden door bijvoorbeeld media als Twitter, Facebook en dergelijke plat te leggen. Deze maken vooral gebruik van andere kanalen, zoals TOR, Telegram e.d.

Deze maatregel is daarentegen wel weer erg nuttig om te voorkomen dat er massale protestacties op touw worden gezet, kortom: om een democratisch recht van de bevolking af te pakken.

Terrorismeprobleem voor groot deel veroorzaakt door de overheid
Jarenlang werden mensen die de waarheid vertelden over de oorlogszuchtige aard van het islamisme, juridisch vervolgd, zelfs midden in de nacht uit bed gelicht. Door deze overheidsbemoeienis is er nooit een volwassen debat geweest en bleef de hoogstnoodzakelijke hervorming van de islam uit. Een terreurstaat als Saoedi-Arabië, waarbij vergeleken zogeheten “As van het Kwaad”-landen als Iran en Syrië een paradijs vormen, wordt platgelopen door hoogwaardigheidsbekleders als Timmermans die graag het vingertje heffen richting politici als Poetin wegens veel mildere mensenrechtenschendingen. Nu de Islamitische Staat alles in praktijk brengt waar islamcritici al jaren voor waarschuwden, is hun antwoord: nog meer afpakken van burgerlijke vrijheden, niet bijvoorbeeld: de misdadige regimes van Saoedi Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar voor het Internationale Strafhof dagen wegens het ondersteunen van terrorisme en wreedaardig onderdrukken van de eigen bevolking.

Met zulke overheden als ‘vriend’ en ‘beschermer’ hebben wij Europeanen geen vijanden meer nodig.

 

EU misbruikt aanslag om anoniem betalen aan banken te leggen Meer lezen »

Panopticon, de docu over je privacy

De inmiddels doorzichtige truc van de overheid om het internet onder controle te krijgen.

Door verschillende mensen werd deze documentaire getipt over hoe het vandaag de dag staat met de privacy van burgers in Nederland. De documentaire laat vrij duidelijk zien dat dat bar en boos is.

Het meest bizarre vond ik persoonlijk dat de Nederlandse overheid gebruik maakt van illegale trojaanse paarden waarmee ze ongevraagd en ongezien in veel computers van haar burgers vrolijk de webcam sessies en skype gesprekken mee kan kijken en beluisteren.

Uiteraard doen ze dit allemaal voor uw veiligheid… Iets met terrorisme bestrijding en kinderporno

Heb jij ook ‘niks te verbergen’?
Dan ben je een van de velen.
Maar de controledrang op jouw leven neemt toe en privacy neemt af.
Hoe staat privacy dan onder druk, waarom is Nederland privacyonvriendelijk, en hoe ga jij concreet in jouw leven de gevolgen merken?
PANOPTICON is een krachtige, persoonlijke documentaire van Peter Vlemmix, die deze vragen op zijn onderzoekstocht confronteert

Panopticon – de docu over jouw privacy
 

Statement van de Regisseur-

School stond me altijd tegen.
De groepen, de passieve lesmethodes, maar vooral, de controle. Niet je in vrijheid kunnen ontwikkelen, maar altijd onder toezicht staan van een autoriteit. Ik dacht van die controle af te zijn. Tot vorig jaar. Ik las steeds vaker: ‘Gemeente plaatst camera, Facebook schendt privacy.’ Ik ging met nieuwe ogen kijken naar onze straten, en vroeg me af waarom die eigenlijk behangen worden met camera’s, en of dat werkt, en waartegen dan eigenlijk? Ik begon me er ongemakkelijk bij te voelen.
Ik bedacht me, wat nou als je een overzicht maakt. Een ‘privacybeeld 2012’ van Nederland. Wat krijg je dan te zien? Ik besloot daarom deze film te maken, zonder fondsen, maar met hulp en goodwill van velen.
Panopticon – een participatory docu, gemaakt voor release op het internet.
Peter Vlemmix

Voor de nieuwsgierigen onder ons wat de naam Panopticon betekent. Hier een uitleg van wikipedia.

Het Panopticum (Latijn: alziend, of panopticon Grieks: alziend) is een boek en een architectonisch principe beschreven door de Engelse verlichtingsfilosoof Jeremy Bentham in 1791. Het panopticon maakt het mogelijk groepen te controleren, te disciplineren, te bewaken, bestuderen, vergelijken en te verbeteren. Het gebouw bestaat uit een toren met daarrond ringen van cellen. Die hebben twee ramen: één naar buiten en één naar de toren toe. Eén opzichter in de toren volstaat om alle bewoners te bewaken, te kennen en te beheersen. Het panopticum dient volgens Bentham veel doelen: als gevangenis, als school, als werkplaats of hospitaal. Tegenwoordig wordt het panopticon geassocieerd met een gevangenis in het algemeen of een koepelgevangenis in het bijzonder. 

Persoonlijk heb ik het idee van privacy al opgegeven in onze huidige wereld met al deze technologie, mede ook vanwege deze documentaire die gaat over hoe de geheime diensten zijn geprivatiseerd en 10 jaar geleden al, alle mobiele telefoonverkeer konden afluisteren. Maar wellicht dat anderen daar een wat minder fatalistische blik op hebben. Is privacy nog te waarborgen en zo ja hoe zouden we deze situatie in Nederland kunnen verbeteren?

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Website – panopticondefilm.nl
-) Het Echelon spionage-netwerk: Privatisering van alle geheime diensten
-) www.bof.nl – Bits of Freedom
-) Free the Network – voor een vrij internet
-) We are Legion, the story of the Hacktivists
-) Wie volgen je internetgedrag allemaal?
-) Nederlandse rechtsstaat corrupt en chantabel?
-) Transitie naar een andere toekomst 
-) 21 leefregels gebaseerd op gezond verstand 
-) The Greatest Truth Never Told
-) The Liberty Academy

 

Panopticon, de docu over je privacy Meer lezen »

Om te bewijzen dat niemand kon morrelen aan zijn wetten, liet Hammurabi ze in een stuk steen beitelen zodat iedereen ze kon lezen. Helaas kon bijna niemand lezen...

Nederlandse rechters hun eigen ergste vijand

Het Nederlandse justitiële apparaat, dat zichzelf graag op de borst klopt als lichtend voorbeeld voor de rest van de wereld, ligt door enkele ernstige justitiële dwalingen en het politiek geladen proces-Wilders onder vuur. De reacties van zegslieden voor het justitiële wereldje lijken op die van de gevestigde politiek op partijen als SP en PVV: het volk zou verdommen en zich mee laten slepen door de waan van de dag. Een analyse.

Waarom zijn er rechters?
Het beantwoorden van deze simpele vraag is nodig om de problemen die zich nu met de rechterlijke macht voordoen, te analyseren.

Om te bewijzen dat niemand kon morrelen aan zijn wetten, liet Hammurabi ze in een stuk steen beitelen zodat iedereen ze kon lezen. Helaas kon bijna niemand lezen...
Om te bewijzen dat niemand kon morrelen aan zijn wetten, liet Hammurabi ze in een stuk steen beitelen zodat iedereen ze kon lezen. Helaas kon bijna niemand lezen…

Waar mensen samenleven ontstaan conflicten. Als beide partijen koste wat kost hun zin willen krijgen, zal de onenigheid worden beslecht op het hoogste gemeenschappelijke niveau waar men het over eens is.

In het uiterste geval is dit de fysieke realiteit, dus betekent dat wraak: gevecht, een moord of vete. De dagelijkse praktijk in veel weinig ontwikkelde samenlevingen. Om voortdurend bloedvergieten te vermijden moeten beide partijen hetzij een zeer ontwikkeld systeem ontwikkelen dat gebaseerd is op het vermijden van conflicten door sociale conventies, denk aan het taboe-systeem van de Polynesiërs, of bereid zijn zich te onderwerpen aan een hogere autoriteit of bemiddelaar (de hoofdman, uiterst zelden een hoofdvrouw) die uitspraak doet.

Met de komst van een ingewikkelder maatschappij (in de praktijk ontstaat deze als je duizenden mensen op één plek bij elkaar brengt, wat mogelijk werd door de neolithische landbouwrevolutie) werd het nodig de onderlinge geschillen op een gestroomlijnder wijze te regelen. Hiertoe werden universele wetten ingevoerd (de beroemde codex van Hammurabi was voorzover bekend de eerste in zijn soort) die voor iedereen zonder aanzien des persoon geldig waren. Mensen “speelden niet voor eigen rechter”, maar vertrouwden hun veiligheid toe aan de wet en degenen die de wet handhaafden: rechters (in de praktijk: de koning) en zijn gewapende dienaren. Voor het gezag van de rechterlijke macht is het essentieel dat de bevolking vertrouwen heeft in de effectiviteit van rechters en politie, de rechtsorde. Dit ligt ten grondslag aan het sociaal contract tussen burgers en justitie.

Hoe werkt het Nederlandse rechtssysteem?
Het Nederlandse strafrechtssysteem komt voort uit het Romeinse recht, waarbij een aanklager (de officier van justitie die het openbaar ministerie en hiermee de rechtsorde vertegenwoordigt) de belangen van de rechtsorde behartigt en een vertegenwoordiger van de aangeklaagde, de ad-vocatus (er bij geroepene) die van de aangeklaagde.

Iemand doet aangifte wegens een strafbaar feit. De officier van justitie beslist of de aangifte geseponeerd wordt (ongegrond wordt verklaard) of niet, zo nee, dan wordt een aanklacht voorbereid. In de rechtszaal leest de officier van justitie de aanklacht voor. (In het burgerlijk recht is er niet het openbaar ministerie, maar  de eiser). De verdedigende partij moet op elk punt van de aanklacht reageren. Beide partijen kunnen getuigen oproepen en bewijsstukken inbrengen. De rechter moet de geldigheid van de aanklacht valideren, ingaan op het verweer van de verdediger en afhankelijk van het resultaat, vrijspraak toekennen of indien één of meerdere punten van de aanklacht bewezen worden geacht, een schuldigverklaring en doorgaans een straf opleggen.

Is het openbaar ministerie of de aangeklaagde het niet eens met de uitspraak, dan kan deze in hoger beroep bij een hogere rechtbank. Achtereenvolgens zijn dit achtereenvolgens de kantonrechters, de (arrondissements)rechtbanken, gerechtshoven en de Hoge Raad. De hoogste rechtbank is het Europese Hof in Straatsburg. In theorie zijn het openbaar ministerie, de advocatuur en de magistratuur (de rechters) die gescheiden werelden. In de praktijk, Nederland is maar klein, lopen deze werelden in elkaar over omdat maar een select groepje over een juridische opleiding op universitair niveau beschikt, zeker voor specialistische gebieden als octrooirecht. Kortom: een ons-kent-ons wereldje, de Haagse kaasstolp waardig.

Dat blijkt ook wel uit het feit dat vaak advocaten als hulprechters worden ingehuurd. Commerciële advocaten worden veel beter betaald dan officieren van justitie of rechters, waardoor getalenteerde juristen voor een loopbaan als advocaat kiezen en vaak de zwakkere broeders van het openbaar ministerie overklassen. Rechters genieten een geprivilegieerde positie. Een benoeming als rechter geldt in principe voor het leven. Deze maatregel wordt met een beroep op Montesquieu’s trias politica, de scheiding der wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht, gerechtvaardigd genoemd omdat zo de onafhankelijke positie van de rechter zou zijn gewaarborgd.  In de praktijk zijn daarom incompetente rechters (vooral bij kantonrechtbanken, maar ook bij sommige hogere rechtbanken is het hiervan vergeven), nauwelijks te lozen.

Waarom rechters hun legitimiteit verliezen
Om effectief te zijn, moet de bevolking er vertrouwen in hebben dat de rechterlijke macht haar werk, de bevolking beschermen en conflicten oplossen, doet, met andere woorden haar deel van het sociale contract nakomt. Meer abstract geformuleerd: de rechterlijke macht moet de rechtsorde, de geabstraheerde ‘hogere’ normen en waarden van de bevolking handhaven, het über-ich van de Nederlandse bevolking zo ge wilt, handhaven: mensen zullen zich alleen aan een hoger gezag onderwerpen als dit hogere gezag samenvalt met hun gewetensovertuigingen.

Rechtspraak komt sociale contract niet na
Het probleem met de rechtsspraak in Nederland is dat zowel rechters als openbaar ministerie dit uit het oog verloren lijken te zijn. Rechters laten zich in hun uitspraken niet leiden door de realiteit in de samenleving, maar de realiteit (of liever gezegd: het schaakspel) in de rechtszaal.

Het verlof aan de gewelddadige crimineel Saban Baran deed het vertrouwen in de rechtsspraak geen goed.
Het verlof aan de gewelddadige crimineel Saban Baran deed het vertrouwen in de rechtsspraak geen goed.

De mening van leken wordt vaak terzijde geschoven met de naziterm ‘gesundes Volksempfinden’, m.a.w. verwerpelijk populistische retoriek die uiteindelijk leidt tot openbare lynchpartijen. Dit verklaart waarom een rechter of een juridisch medewerker de vermeende rechten van bijvoorbeeld de veroordeelde vrouwen(mis)handelaar Saban Baran om het door hem verwekte kind te zien, belangrijker acht dan de fysieke veiligheid van Barans tientallen slachtoffers die met gevaar voor eigen leven hebben getuigd tegen hem en zijn bendeleden. Barans slachtoffers moeten nu voor hun leven vrezen. Voor een deel komt dit door een weeffout in het strafrecht:  deze slachtoffers zijn geen partij in een strafzaak, dus wordt er geen rekening met ze gehouden.Voor het overige deel komt dit door de toenemende wereldvreemdheid van rechtsprekenden.

Rechters bemoeien zich met politiek
De oprukkende juridisering bedreigt ook de democratie. Al vaker zijn wetten naar de prullenbak verwezen omdat ze in strijd zouden zijn met (niet democratisch tot stand gekomen) internationale verdragen. Daarentegen worden wetten niet getoetst tegen de (democratisch tot stand gekomen) grondwet. De laatste uitwas is de rechtszaak tegen de politicus Geert Wilders. Hij is aangeklaagd voor wat in de praktijk neerkomt op belediging van een niet-bestaande entiteit, “de islam”, omdat hij stelt dat teksten uit de islamitische heilige boeken, de koran en de hadith, aanzetten tot wat hij noemt “fascisme” en het toenemende aantal islamieten  een bedreiging noemt voor de Nederlandse rechtsorde.

Je kan denken over Wilders’ politieke ideeën wat je wilt. Schrijver dezes denkt persoonlijk dat hij aan symptoombestrijding doet. Het werkelijke probleem is postmodernisme en cultuurrelativisme, waardoor de heersende klasse op de knieën gaat voor vanuit rationeel opzicht bezien, patriarchale, logisch inconsistente en in strijd met wetenschappelijke inzichten zijnde mythologie. Ook is er een toenemende vervreemding van de kosmopolitische bovenste klassen ten opzichte van de kansarme onderklasse.

Feit is dat rechters zich bemoeien met de wetgevende macht. Dit is niet de eerste keer: zo werd de voormalige politicus Janmaat wegens anti-immigranten uitspraken die naar hedendaagse normen vrij mild waren, veroordeeld tot een boete. Als gevolg voelen burgers zich geregeerd door een kaste die niet is te verwijderen of weg te stemmen. Een Moebarak in de rechtszaal dus. Een gevaarlijke situatie die het ergste doet vrezen voor het voortbestaan van de rechtsstaat als hier niet ingegrepen of hervormd wordt.

Nederlandse rechters hun eigen ergste vijand Meer lezen »

Laura Dekker is volgens Jeugdzorg nog niet in staat een reis rond de wereld te maken.

Burgerschapsexamen invoeren in plaats van leeftijdsgrens

Op dit moment krijgt iedereen met het bereiken van het achttiende levensjaar automatisch bijna alle burgerschapsrechten die horen bij een volwassene. Zonder burgerschapsexamen.
Sommige dingen waar je alleen jezelf mee schaadt, denk aan het kopen van medicijnen op recept, mogen alleen artsen. Terecht?

Achttien jaar: arbitraire grens

Wilsbekwaamheid, het recht voor jezelf te beslissen, krijgen mensen in Nederland automatisch op hun achttiende. In de praktijk varieert de leeftijd dat mensen zelfstandig kunnen leven en beslissen uiteraard enorm.

Laura Dekker is volgens Jeugdzorg nog niet in staat een reis rond de wereld te maken. Lost een burgerschapsexamen dit dilemma op?
Laura Dekker is volgens Jeugdzorg nog niet in staat een reis rond de wereld te maken. Lost een burgerschapsexamen dit dilemma op? Bron: Wikimedia Commons

Sommigen zijn op hun twaalfde of jonger al geestelijk volwassen en worden jarenlang beknot in hun mogelijkheden.

Denk aan het ‘zeilmeisje’ Laura Dekker, volgens veel vrienden en familie rijp genoeg om de solotocht rond de wereld te volbrengen, dat nu eindelijk, na jarenlang trammelant met Bureau Jeugdzorg, op reis kan.

Anderen worden nooit volwassen.

Vaak nemen ze dan rampzalige beslissingen waar ze vaak de rest van hun leven (of dat van anderen) mee verwoesten, denk aan de problemen door zwangerschappen, comadrinken of pooierboys.

Voordelen van een burgerschapsexamen

Met een burgerschapsexamen kan je dat voorkomen. We vragen een rijbewijs voor iemand die de weg op gaat, maar iedereen van achttien jaar of ouder kan bijvoorbeeld een veel te dure lening afsluiten, zonder te begrijpen dat hij of zij jarenlang tegen een faillisement aan gaat hangen.

Zelfs de meest gestoorde man of vrouw kan kinderen krijgen of een wurgcontract ondertekenen. Het is dan logisch een soort burgerschapsexamen in te voeren, waardoor dit soort ingrijpende beslissingen vereisen dat iemand weet waar het om gaat.

Je kan dan ook de burgerrechten flink uitbreiden.  Zo kunnen er meer referenda komen.

Nu moet je voor de meeste medicijnen naar de huisarts. Laat mensen de keus de medicijnen ook online te bestellen m.u.v. zwaar giftige medicijnen en test hun kennis van de werking en bijwerkingen grondig.  Ze kunnen zo hooguit zichzelf kwaad doen.

Hetzelfde geldt voor drugs. Als iemand bijvoorbeeld cocaïne wil gebruiken doet hij alleen zichzelf daar kwaad mee. Wel moet je dan zeker weten dat iemand de werking en consequenties van de drug kent.

Het voordeel: een grote bron van illegale en criminele inkomsten verdwijnt.

Hoe zou een burgerschapsexamen er uit moeten zien?
Kunnen lezen en schrijven is essentieel.

Om verstandige beslissingen te kunnen nemen moeten mensen over een bepaalde minimumhoeveelheid kennis beschikken, niet te emotioneel reageren en  in staat zijn de gevolgen van een bepaalde handeling te overzien.

Kennis kan je toetsen met kennisvragen. Emotionele rijpheid is lastiger te toetsen, mogelijk door een opstel te laten schrijven over wat er in een bepaald persoon in een situatie omgaat.

Deze techniek kan je ook toepassen om te kijken hoe goed iemand kan overzien wat de gevolgen kunnen zijn van, zeg, je een avond bedrinken en met een aantrekkelijk persoon van het andere geslacht naar huis gaan.

Deelexamens of meer examens?

De burgerrechten die op ons achttiende in één keer worden toegekend, vereisen verschillende kennis en vaardigheden (of zoals dat tegenwoordig zo mooi heet: competenties). Een gekozen politicus moet bijvoorbeeld weten hoe de overheid waar hij mede de scepter over gaat zwaaien functioneert en, belangrijker, iets van het onderwerp waar hij over gaat beslissen afweten.
Ook moet er een  systeem bedacht worden om psychopaten, corrupte schurken en meedogenloze carrièreratten te weren uit de politiek.

Ouders in spe moeten weten wat kinderen nodig hebben om gezond en gelukkig op te groeien en hier ook de rijpheid en empathie voor hebben: heel andere  eisen dan aan een politicus. Je zou burgerrechten dus stukje bij beetje toe kunnen kennen. Een van de voorstanders van een burgerschapsexamen is de Vlaamse politicus Bart de Wever.

Zie o0k: Burgerschapsexamen: een afstraffing, geen oplossing

Achtergrondinformatie:

Geschiedenis van rangen  en standen
In de middeleeuwen bestond er in West-Europa een complexe rangen- en standenmaatschappij. Er waren meerdere ‘standen’, een soort erfelijke kasten: de adel, geestelijken (de hoge geestelijke functies waren gereserveerd voor de adel) en de derde stand, het gewone volk dat weinig te vertellen had. In de vroege middeleeuwen, afgeschaft onder druk van de rooms-katholieke kerk, bestond er nog lijfeigenschap, een vorm van slavernij. Horigheid was een beperkte vorm van slavernij waarbij het boeren verboden was hun land te verlaten en hield het veel langer vol.
Mannen hadden veel meer wettelijke rechten dan vrouwen. Niet-christenen werden ook gediscrimineerd. Vogelvrijen mochten door iedereen straffeloos dood worden geslagen en vormden dan ook vaak rondzwervende gewelddadige bendes om zichzelf in leven te houden.

Later kwamen de steden op. De ingezetenen van steden, ‘burgers’, kregen gegarandeerde rechten. Begin twintigste eeuw, met de invoering van het algemeen kiesrecht kwam er pas een einde aan de discriminatie van vrouwen, alhoewel de allerlaatste discriminerende regels nog maar kort geleden afgeschaft zijn.

Nu, begin van het derde millennium is er, althans wettelijk gezien, niet veel meer over van deze standenmaatschappij. In de praktijk speelt vriendjespolitiek in Nederland een nog bijna even grote rol speelt als in de pruikentijd.  Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop gewilde, lucratieve baantjes als burgemeester, topmanager of commissaris der koningin worden toebedeeld en de privileges die kinderen met rijke ouders genieten.

Burgerrechten nu, in Nederland
In Nederland lopen vijf soorten mensen rond: Nederlandse staatsburgers, mensen met een verblijfsvergunning, EU-onderdanen, toeristen met een visum en illegalen. De eerste drie groepen mogen stemmen en gekozen worden als ze ingeschreven staan (en hebben recht op een uitkering), toeristen en illegalen niet.

De Nederlandse adel bestaat nog, maar heeft in theorie geen bijzondere rechten meer (al zijn ze sterk oververtegenwoordigd op hoge posten).  De toestand van illegalen lijkt in veel opzichten op die van vogelvrijen, al mogen ze dan niet worden vermoord of gemolesteerd. De status van mensen die een verblijfsvergunning hebben aangevraagd (zoals asielzoekers) is in grote lijnen vergelijkbaar met die van toeristen, al worden ze vaak opgesloten in verkapte gevangenissen.

De tweede belangrijke onderverdeling is op leeftijd. De meeste burgerrechten, zoals stemrecht en het recht om als zelfstandig persoon te handelen, met een mooi woord wilsbekwaamheid, worden rond het achttiende jaar toegekend. Jongeren mogen tot hun 23e minder verdienen dan een oudere. Soms worden mensen (gedeeltelijk) wilsonbekwaam verklaard, bij een faillisement of als ze op worden genomen in een psychiatrische inrichting.

Burgerschapsexamen invoeren in plaats van leeftijdsgrens Meer lezen »