Een documentaire waarin de grote vragen des levens voorbij komen, zoals de zin van ons bestaan.
What are the answers to the great questions of life, and who is certain they know the truth others have been struggling to find for centuries?
For The Nature of Existence, Nygard prepared a questionnaire with 85 weighty philosophical questions, ranging from Why do we exist? and Do we have free will? to Who created God? and Is there a moral yardstick that applies to all cultures?
Nygard then set out to interview as many people who might have something to say about his list of imponderables as possible, ranging from biologist and author Richard Dawkins, physicist and String Theory creator Leonard Susskind, and Indian spiritual leader Sri Sri Ravi Shankar to a born-again Christian wrestler, the director of The Empire Strikes Back, a pair of self-proclaimed druids, and a pizza cook.
The result is a witty, thought-provoking, and often surprising study in the greatest mysteries of life.
De BBC heeft wederom een prachtige documentaire series gemaakt met de titel: Wonders of Life. Een serie waarin filosofie, wetenschap en prachtige natuurbeelden op een inspirerende een leerzame manier met elkaar worden verweven. Met dank aan het vrije internet hieronder de eerste aflevering.
Professor Brian Cox explores the globe to reveal how a few fundamental laws of science gave birth to the most complex and unique feature of the universe – life.
De in India levende denker en humanitair Krishnamurti dacht diep na over de oorzaken van de vele ellende en sektarisch geweld in de wereld en maakte daarover deze kernachtige opmerking.
We zien inderdaad in de wereld dat hoe meer een groep onderscheid maakt tussen leden van de groep en buitenstaanders, aangeduid met derogatieve namen als heiden, buitenlander, allochtoon, ongelovige, kafir, kasteloze of goj, hoe agressiever en onderdrukkender deze groepen worden.
Aan de andere kant is een (kleine) groep gezellig en geborgen. Veel menen voelen zich ontheemd omdat er geen groep is waar ze bij horen. Mensen zijn uiteindelijk toch een sociale diersoort.
Hoe kunnen we de positieve eigenschappen van groepen behouden zonder hun negatieve eigenschappen? Of is dit niet mogelijk?
Alan W. Watts was een Engels filosoof, schrijver, spreker, anglicaans priester, hoogleraar en beoefenaar van de vergelijkende godsdienstwetenschappen. Hij verdiepte zich met name in de filosofie van zen, het boeddhisme en het taoïsme, en heeft met zijn werk een belangrijke bijdrage geleverd aan de introductie en popularisering van Aziatische religie en filosofie in het Westen.
Hij publiceerde meer dan 25 boeken en vele artikelen over onderwerpen als identiteit, de uiteindelijke aard van de realiteit, hogere bewustzijnstoestanden, de zin en betekenis van het leven,godsbeelden en menselijk geluk.
Watts waarschuwde, mèt andere grote pioniers op het gebied van religie en menselijk bewustzijn zoals bijvoorbeeld Aldous Huxley, Timothy Leary, John Lilly en Gregory Bateson, al in een vroeg stadium voor de gevaren van een à l te radicale onttovering dan wel reductionistische objectivering van de (Westerse) werkelijkheid:
“Inability to accept the mystic experience is more than an intellectual handicap. Lack of awareness of the basic unity of organism and environment is a serious and dangerous hallucination. For in a civilization equipped with immense technological power, the sense of alienation between man and nature leads to the use of technology in a hostile spirit – to the “conquest” of nature instead of intelligent co-operation with nature.” Alan Watts, Psychedelics and Religious Experience, 1968.
Hierbij een lezing van hem over de aard van het bewustzijn.
http://youtu.be/zBL5kJ-PfoI
Alan Watts on the ultimate question (The Nature Of Consciousness)
The same speech, but with background music can be found here
The background music is from the movie called “The fountain” (Clint Mansell & The Kronos Quartet).
Enjoy ;)
Mijn zoektocht naar de waarheid heeft me inzicht gegeven in de manier waarop de wereld is ingericht. En de manier waarop we door een kleine elite gemanipuleerd worden. Een elite die steeds meer macht zoekt. Ik probeer de inzichten die ik door deze zoektocht verkregen heb met iedereen die interesse heeft te delen op dit weblog.
Maar behalve inzicht in de manier waarop de wereld is ingericht, heb ik gaandeweg ook meer inzicht gekregen in onszelf (de mensheid) en het leven op zich. Eerst beschouwde ik dat inzicht als een soort ‘bijproduct’, maar ik ben steeds meer gaan inzien dat het juist de essentie is.
Als eerste merkte ik dat er geen losstaande problemen op de wereld zijn. Letterlijk ALLES houdt verband met elkaar. ELK probleem is gerelateerd aan ALLE andere problemen. En gaandeweg leerde ik dat al het kwaad op de wereld dezelfde oorsprong heeft:
Macht. Macht is werkelijk de bron van alle kwaad. Kijk de geschiedenis van de laatste honderd jaar (of duizend jaar) er maar eens op na, en je zult zien dat alle oorlogen, hongersnoden, vervolging, genocide, crises, onderdrukking, onvrijheid etc. allemaal het gevolg zijn van de honger naar macht. Er is geen enkele uitzondering (ik heb er in ieder geval geen kunnen vinden).
In de film Kung Fu Panda II wordt de behoefte naar macht vergeleken met het proberen te vullen van een kop zonder bodem. Het maakt niet uit hoeveel macht je vergaart, je zult er nooit een voldaan gevoel van krijgen, en altijd dorstig blijven naar meer.Niets in het leven hoeven we bang voor te zijn, het hoeft alleen maar te worden begrepen. Nu is de tijd om meer te begrijpen zodat we voor minder zaken bang hoeven te zijn.
Dat houdt dus in, dat we maar voor één ding bang moeten zijn: Macht.
Voor de rest dus nergens voor. En dat is belangrijk, omdat degenen die de macht van ons willen hebben in ruil voor onze vrijheid, altijd angst gebruiken om ons te verleiden die macht aan hen te geven. Angst voor ziekten (pharma-industrie, rookverbod), angst voor klimaatverandering (CO2-tax), angst voor terroristen (camera’s, biometrisch bevolkingsdossier, bewaren surf- en e-mailverkeer, identificatieplicht etc.) , en zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Degenen die op macht uitzijn, gebruiken altijd angst om die macht te verkrijgen, terwijl er niets is om bang voor te zijn. Behalve voor die machthebber zelf! Dat maakt iedere poging om ons ergens bang voor te maken tot een leugen.
Of eigenlijk: een vergissing.
De hele machtstructuur op deze aarde is eigenlijk niets meer dan een vergissing. Het is gebaseerd op de veronderstelling dat je de ervaring die het leven is, beter kunt maken door de ervaring van anderen slechter te maken.
Dat je jouw ervaring beter kunt maken ten koste van een ander.
Het leven op aarde is een tijdelijk ding. Het is een ervaring. Vergelijk het met een rit in een trein. Je kijkt door het raam van je bewustzijn, en het landschap van het leven trekt aan je voorbij. Soms lijkt het een achtbaan, of een stilstaande bus, maar het blijft niets meer of minder dan een (tijdelijke) ervaring. En er is voor iedereen een plaats aan het raam.
Maar ergens in de geschiedenis heeft iemand de vergissing gemaakt om te denken dat hij een betere plek aan het raam zou kunnen krijgen, ten koste van iemand anders. Een hele coupé voor zichzelf! Ten koste van alle andere passagiers in die coupé wiens ervaring nu onmogelijk, of in ieder geval onaangenaam gemaakt was.
Uiteraard lieten de verliezers dit niet op zich zitten, en begonnen nu ook een plekje te bevechten, nu ten koste van weer andere reizigers. En binnen de kortste keren was niemand meer zeker van zijn plaats, en werd de hele trein een hel van vechtende passagiers.
De man die de hele coupé voor zichzelf opeiste, had een leger van bewaking nodig, omdat hij voordurend in de angst zat zijn verworven positie te verliezen. Hierdoor kwam hij helemaal niet meer toe aan het kijken uit het raam. En daar was het toch allemaal om begonnen.
Alle mensen die voorheen het landschap van het leven aan zich voorbij zagen trekken, richtten zich nu op elkaar, en zagen van het landschap niets meer. Ze dachten er zelfs niet meer aan. Ze dachten alleen nog maar aan hun ‘belang’.
Maar het enige belang dat er bestaat, is het leven te kunnen leven. De ervaring te ervaren. Daar ging het allemaal om.
Dat is voor iedereen hetzelfde. En zo blijkt dan dat niet alleen alle problemen één geheel vormen, maar dat ook alle mensen één geheel vormen.
En in principe is iedereen onze vriend, behalve diegenen van wie we denken dat ze een ander ‘belang’ hebben. En omdat we geleerd hebben dat we moeten vechten voor onze plek aan het raampje, verwachten we dus ook dat anderen ons zullen bevechten. En dan is (buiten je directe kring) niemand meer je vriend, en iedereen een potentiële vijand.
En dat allemaal omdat die eerste reiziger dacht dat hij zijn eigen ervaring kon verbeteren. Ten koste van de andere reizigers. Een vergissing.
Een vergissing met verstrekkende gevolgen. Het leven gaat nu aan ons voorbij in een permanente onderlinge concurrentiestrijd. Een strijd voor ons plekje. Voor ons vermeende ‘belang’. En de hele ervaring die leven heet, wordt door die strijd overheerst. Maar de trein van het leven rijdt door, en het landschap trekt voorbij, maar we kunnen niet meer naar buiten kijken, omdat we steeds elkaar in de gaten moeten houden. En we zien het landschap niet meer. We ‘beleven’ het niet meer. En dat was toch waarom het eigenlijk ging: leven!
En degenen die uiteindelijk de beste plaatsen veroverd hebben, zijn zeker niet het beste af; ze moeten hun ‘verworvenheid’ voortduren bewaken, en beschermen. Een fulltime job, gebaseerd op de angst om te verliezen. Een levenlange angst. Een levenslang gevecht. Een leven zonder leven. Maar ook al zouden ze willen: het door hen opgestarte mechanisme is bijna niet meer te stoppen. Zodra ze zelf inzien dat ze een kapitale vergissing gemaakt hebben, en weer gewoon een normaal plekje aan het raam willen, en begrijpen dat ze gevangen zijn geworden van hun ‘verworvenheid’, en daarom de verdediging van die verworvenheid opgeven, zullen ze onder de voet gelopen worden door de vechtende massa en slachtoffer worden van het door henzelf geïnitieerde gevecht.
Een vergissing.
We zijn allemaal anders, maar we zijn ook allemaal één. Net zoals de cellen in ons lichaam allemaal anders zijn, maar toch samen één lichaam vormen. Wat zou er gebeuren als de cellen van je rechterhand, die van je linkerhand zouden aanvallen, in de veronderstelling daar beter van te worden? Je linkerhand zou zich moeten verdedigen, en binnen de kortste keren zouden alle cellen van je lichaam met elkaar in gevecht zijn, en niemand zou nog weten wie waarom aanviel. In het beste geval zou het leiden tot een hele dikke rechterhand, en een uitgemergelde linkerhand. Of zoiets. In ieder geval tot uitsluitend verliezers.
We zijn allemaal één. Zodra we dat inzien, en we garanderen degenen die nu de beste plaatsen opgeëist hebben, dat we ze zullen vergeven als ze tot inkeer komen, dat we ze zullen prijzen voor hun moed om hun vergissing toe te geven, in plaats van de vrijgekomen positie direct zelf in te pikken, waarom zouden we dan niet terug kunnen naar de situatie zoals die voor de vergissing was? Voor iedereen een plek aan het raam. Het raam van bewustzijn dat iedereen heeft. Zodat we het leven kunnen leven zoals het bedoeld was. Als een ervaring. Een rit in een trein of bus of achtbaan. Zodat we het kunnen ervaren zoals het voorbij komt. Zoals het is.
Je ziet de wereld niet zoals ze is, je ziet de wereld zoals jij bent.
De meeste visionairs zouden graag een andere, betere wereld scheppen.
Een wereld die bijv. volledig draait op hernieuwbare energie en waar alle grondstoffen worden gerecycled. Een wereld waar geen miljarden worden uitgegeven om de toch al rijke bankiers nog rijker te maken maar om bemande ruimtereizen naar Alpha Centauri te organiseren. Een wereld waar landjes in het Midden Oosten niet terug naar het stenen tijdperk worden gebombardeerd met drones maar waar we werken aan een globaal internet waar iedereen zo snel mogelijk op wordt aangesloten.
Visionairs zijn belangrijk voor de wereld omdat de mensheid altijd behoefte zal blijven hebben aan positieve dromen die het voortbestaan verder uitbouwen, echter het kan soms zeer frustrerend zijn om continue een andere wereld te willen dan waar we ons momenteel op bevinden. Is daar wellicht een oplossing voor te vinden?
Verschillende filosofen zeggen dat stress direct voortkomt uit het niet accepteren van hoe de wereld is. Inplaats van te accepteren hoe de wereld is, worden mensen gefrustreerd omdat de wereld niet is zoals mensen willen dat die zou zijn. Gelukkig is hier echter wat aan te doen volgens dezelfde filosofen.
Zo stelt Byron Katie bijvoorbeeld dat we niet de wereld moeten proberen te veranderen om gelukkiger te worden maar dat we onze gedachten over die wereld dienen te onderzoeken voordat we ze geloven om zo de wereld te leren accepteren zoals die is. En als we de wereld kunnen accepteren zoals ze werkelijk is kunnen we volgens haar met minder stress door het leven gaan.
“Since the beginning of time, people have been trying to change the world so that they can be happy. This hasn’t ever worked, because it approaches the problem backward. What The Work gives us is a way to change the projector—mind—rather than the projected. It’s like when there’s a piece of lint on a projector’s lens. We think there’s a flaw on the screen, and we try to change this person and that person, whomever the flaw appears on next. But it’s futile to try to change the projected images. Once we realize where the lint is, we can clear the lens itself. This is the end of suffering, and the beginning of a little joy in paradise.â€
~ Byron Katie
“As long as you think that the cause of your problem is “out there†as long as you think that anyone or anything is responsible for your suffering the situation is hopeless. It means that you are forever in the role of victim, that you’re suffering in paradise.”
~ Byron Katie
Daarnaast is ook Krishnamurti een filosoof die zegt dat de ware revolutie, de revolutie van ons eigen verstand, ons eigen bewustzijn dient te zijn. Hieronder één van zijn lezingen. Op Krishnamurti Archive zijn een boel van zijn interessante dialogen te vinden.
“You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must travel and read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems, and suffer, and understand for all that is life.”
Iedereen denkt erover om de wereld te veranderen, maar niemand denkt eraan om zichzelf te veranderen.
Wat vinden de mensen hier, is het verstandig je aan te passen aan de wereld of is dat nu net de doodslag voor de goede visionair?
Heeft de visionair misschien wel veel strijd nodig en moet die persoon volop geloven in de nieuwe wereld om deze werkelijkheid te laten worden? En moet de visionair al het lijden en de stress die dat met zich mee brengt dan maar voor lief nemen? Een nobel lot verbonden aan het visionair zijn?
Of is het juist uiterst visionair om je eigen denkwijze dusdanig te onderzoeken en aan te passen dat je daarna gelukkiger en vrediger door het leven kunt, omdat je de wereld dan beter kan accepteren zoals die in werkelijkheid is?
Ego: het strategische zelf Je hebt mensen die, ondanks hun successen of tegenslagen, altijd zichzelf blijven. Je hebt ook mensen die zichzelf niet zijn. Je hebt mensen die zichzelf voor de gek houden. Je hebt mensen die zichzelf kwijtgeraakt zijn, en mensen die zichzelf gevonden hebben. Of hervonden hebben. Maar wie vindt dan wat?
Als je jezelf niet bent, wat ben je dan? Als je zelf de keuze maakt om anders te zijn dan je bent, dan maak je toch zelf die keuze. Dan is de manier waarop je jezelf presenteert toch een gevolg van de keuze die je zelf maakt, en dus ben je dan toch weer jezelf. Of niet?
Toch hebben mensen een feilloos gevoel voor authenticiteit als het gaat om het zelf. Vooral bij anderen. Dat impliceert dat er een zelf bestaat dat authentiek is, en waarvan naar keuze kan worden afgeweken, maar dat zo’n keuze een minder authentiek zelf oplevert. Ook al is die keuze zelf gemaakt. Het gaat ervan uit dat er in de kern van iedereen een onveranderbare essentie ligt. Een zelf zoals het is, en blijft. Ook al kies je uit vrije wil voor iets anders.
Als het essentiële zelf onveranderbaar is, dan kan de vrije wil er ook geen invloed op hebben. Dan moet die vrije wil dus invloed hebben op iets anders dan het essentiële zelf. Dan moet er dus ook een veranderbaar, of programmeerbaar deel van het zelf bestaan. Een deel dat keuzes kan maken, dat strategieën kan ontwikkelen en volgen. Het programmeerbare zelf.
Als het essentiële zelf onveranderbaar is, dan kan het zich niet aanpassen. Het is dan immers zoals het is. En zonder aanpassingsvermogen wordt het leven onhanteerbaar. Situaties doen zich in alle mogelijke vormen voor, kunnen bedreigend zijn, en moeten worden gehanteerd. Daarom is het noodzakelijk dat we ons kunnen beschermen tegen alle dingen die we meemaken en op ons afkomen. En dat wapenen doen we door strategieën te ontwikkelen. Iedereen doet dat op zijn manier; de manier die het beste bij hem of haar lijkt te passen. Het wapenen gebeurt uit noodzaak, het bepalen van de strategische richting uit vrije wil.
Die vrije wil heeft daarmee alleen invloed op het programmeerbare zelf. Strategieën worden gevormd door een combinatie van vrije wil en omstandigheden. De omstandigheden geven aan voor welke gevaren het zelf beschermd moet worden en op basis daarvan wordt een zo goed mogelijk passende strategie ontwikkeld. Het is daarvoor dus noodzakelijk dat we ons van de gevaren bewust zijn. Het bewust zijn van gevaren noemen we angst.
Hoe goed ken jij je essentiële onveranderlijke zelf en je veranderlijke strategische zelf?
Strategieën worden dus gevormd op basis van angst, in combinatie met een mix van vrije wil en van talenten (je kiest voor je sterkste kanten als je jezelf wil wapenen tegen gevaren).
Het programmeerbare, strategische zelf is een noodzakelijk hulpmiddel om te overleven in een materiële wereld. Het essentiële zelf is immers onveranderbaar, en kan dus ook geen keuzes maken om zich te verdedigen.
Strategieën werken alleen als je jezelf eraan houdt. Werkende strategieën die hun nut bewezen lijken te hebben, zijn daarom zeer hardnekkig. Ze vormen een beveiligingsschild rondom het zelf en beschermen dat zelf tegen alles waarvoor het bang is. Het loslaten van zo’n schild zal dus direct meer angst opleveren en zal daarom vermeden worden.
Dat geeft het strategische zelf (ook wel ego genoemd) macht over het essentiële zelf. Hoe succesvoller de gekozen strategieën lijken te zijn, hoe meer ruimte het strategische zelf krijgt om nieuwe strategieën te ontwikkelen of bestaande strategieën te versterken. En die strategieën leveren controle op. Het geeft een persoon controle over zijn leven. En daarmee over zijn essentiële zelf.
Maar omdat het essentiële zelf onveranderbaar is, kan het ego dat essentiële zelf alleen controleren door het te onderdrukken of te verduisteren.
Mensen die zichzelf niet zijn, doen dat vanuit angst. Wat we dan te zien krijgen is het strategische zelf, in plaats van het essentiële zelf. Andere mensen voelen dat vaak goed aan, en zeggen: hij is zichzelf niet. Voor de persoon in kwestie is het meestal niet zo duidelijk. Hoe succesvoller een strategie lijkt te zijn, hoe sterker mensen zich ermee gaan vereenzelvigen. En dan kan het gebeuren dat die mensen gaan denken dat ze hun strategische zelf (hun ego) zijn.
In dat geval is het essentiële zelf volledig verduisterd, en heeft het strategische zelf de macht volledig overgenomen.
Angst is een ideaal middel om andere mensen individueel en/of met hele kudde`s tegelijk te manipuleren.
Omdat het programeerbare, strategische zelf niet alleen uit vrije autonome keuzes bestaat, maar ook gevoed wordt door (angst voor) omstandigheden, is het ook van buitenaf programmeerbaar. Als een ander het voor elkaar krijgt om angst te genereren, dan zal het strategische zelf daarop reageren. Het is om die reden dat angst voortdurend gebruikt wordt om anderen te beïnvloeden. Het is de enige manier om anderen te programmeren.
Alle pogingen om anderen te programmeren zijn gericht op het strategische zelf, en bestaan uit het enige voedsel voor dat ego: angst. Zonder angst is er geen enkele aanleiding voor het vormen of aanpassen van strategieën. Mensen die anderen proberen te beïnvloeden, doen dat altijd door die anderen te voeden met angst. Er is simpelweg geen andere manier.
Opvoeden is een vorm van programmeren. Vandaar dat opvoeden hoofdzakelijk bestaat uit het gecontroleerd voeden van angst. Het is gebaseerd op de gedachte: input is output. Stop je de juiste angsten in een kind, dan kun je een bepaalde reactie verwachten. Alle boodschappen zijn gericht op het strategische zelf: je moet goede cijfers halen want anders krijg je geen diploma, je moet een diploma halen want anders kun je niet studeren, je moet studeren want anders krijg je geen goede baan, je moet en goede baan hebben want anders krijg je maar weinig geld of aanzien etc.
Ook alle reclame- en propagandaboodschappen waarmee we voortdurend geconfronteerd worden, zijn gericht op het ego. Het programmeerbare, strategische zelf/ego wordt vanaf onze eerste dag gevoed, en zelfs vetgemest. En hoe vetter dat strategische zelf wordt, hoe meer het essentiële zelf weggedrukt of verduisterd wordt (en hoe gemakkelijker een persoon programmeerbaar wordt). Het strategische zelf, dat in eerste instantie bedoeld was ter bescherming van het essentiële zelf, heeft dat essentiële zelf buitenspel gezet. Het is van een handig hulpmiddel, een dienaar, verworden tot een dictator. Maar het essentiële zelf is er nog wel. Het is onveranderbaar en dus ook onuitwisbaar.
Een strategie van je veranderlijke zelf oftewel je ego, wat botst of in strijd is met je essentiële onveranderlijke zelf vormt de basis van psychische problemen. Wees dus altijd zo eerlijk mogelijk naar jezelf toe over wat je essentiële zelf is. :-)
En bij veel mensen komt er dan ook een moment waarop er een conflict ontstaat tussen die twee ‘zelven’. En zo’n conflict noemen we een psychisch probleem. Het is het probleem dat zich voordoet bij degene wiens strategie het is om altijd grappig en vrolijk te zijn maar zich steeds depressiever voelt, het is het probleem van degene die zich altijd sterk en stoer voordoet maar steeds onzekerder wordt, het is het probleem van degene die zich altijd begripvol en verzorgend opstelt maar steeds meer last krijgt van sadistische of gewelddadige gedachten. Enzovoort. Ieder psychisch probleem is het gevolg van een conflict tussen het strategische zelf en het essentiële zelf. En de oorzaak ligt altijd in het strategische zelf dat een richting gekozen heeft die onverenigbaar is met het essentiële zelf. Het essentiële zelf is immers onveranderbaar en dus kan het ook niet goed of slecht zijn. Het is zoals het is.
Omdat het essentiële zelf geen strategieën kent, wordt het oplossen van problemen altijd overgelaten aan het strategische zelf. Maar het strategische zelf is nou juist de veroorzaker van het probleem. Daarom kunnen mensen soms te maken krijgen met zeer hardnekkige psychische problemen. Je kunt het oplossen van een probleem niet overlaten aan de veroorzaker ervan. En verder heb je geen middelen om het aan te pakken.
Dan heb je dus een ander nodig. Een therapeut of zo, of een goede vriend om met te praten. Maar ook therapeuten en goede vrienden zijn gewend om problemen aan te pakken door er controle over te krijgen. Terwijl een overmaat aan controle nou juist de veroorzaker was van het probleem: overmatige controle van het strategische zelf/ego over het essentiële zelf, waardoor het essentiële zelf geen adem meer krijgt.
Lao Tzu begreep het al. Je moet je strategische zelf / je ego loslaten om zo weer dichter bij je essentiële onveranderlijke zelf te kunnen komen.
De enige echte oplossing is dan: het verminderen van de macht van het strategische zelf/ego, waardoor het essentiële zelf weer ruimte krijgt. Maar dat is eng. En het ego zal dus onmiddellijk proberen in te grijpen. De enige echte oplossing is dan het ego minder macht te geven door het los(ser) te laten.
In onze cultuur en in deze tijd heeft het strategische zelf/ego een buitenproportioneel grote rol toebedeeld gekregen. En omdat het ego van buitenaf beïnvloedbaar/programmeerbaar is, worden we voortdurend bestookt met allerlei angsten die tot doel hebben ons een bepaalde richting in te sturen.
Daarmee speelt het ego niet alleen een buitenproportioneel grote rol op individueel niveau, maar ook op collectief niveau. Het collectief (de mensheid) is niets meer dan een verzameling individuen, en is daarmee een afspiegeling van die individuen. Je ziet dan ook dat de samenleving op een vergelijkbare manier ingericht is en bestuurd wordt als het gemiddelde individu.
Ook collectieve angsten worden gepareerd met strategieën. Strategieën die controle moeten opleveren over alle bedreigingen. En je ziet dan ook dat er een collectief ego bestaat dat op vergelijkbare wijze als bij het individuele ego, steeds meer macht naar zich toetrekt. Dat collectieve ego kennen we als regeringen en bestuur.
Vul zelf nog maar wat angsten aan die je via de media, de politiek en reclame naar je hoofd geslingerd krijgt op een gemiddelde dag. Angst om niet mooi genoeg te zijn, niet genoeg spullen te hebben, niet genoeg vrienden te hebben… etc. etc. Angst als sturingsmechanisme wordt volop gebruikt.
Net als het individuele ego, is het collectieve ego (bestuur, regering) aangesteld om ons te beschermen tegen bedreigingen. Als een dienaar om ons te verdedigen. Maar net zoals bij het individuele ego, heeft het collectieve ego zich omgevormd van dienaar tot dictator. En ook hier ontstaat een probleem. Door de toenemende macht van dat collectieve ego, kunnen we steeds minder zijn wat we in essentie zijn. We worden voortdurend tot van alles gedwongen, of verhinderd om onszelf te zijn. We zijn onvrij.
En net zoals bij individueel ego, is het enige wapen waarover het collectieve ego beschikt ter bestrijding van een probleem: meer controle. En zo wordt het probleem van onvrijheid, dat veroorzaakt is door het collectieve ego (regering) door datzelfde ego alleen maar versterkt in plaats van opgelost: we worden steeds meer onvrij.
En daarmee hebben we niet meer de vrijheid om te zijn wat we in essentie zijn. En die essentie is onveranderbaar, dus daarin hebben we geen keuze. En daarmee is vrijheid dus iets dat pas bestaat als je niet gedwongen wordt om te kiezen.
Had Plato hier een goed punt? Of zijn wetten en angst juist onontbeerlijk om een maatschappij te vormen?
De enige mogelijkheid om het essentiële zelf weer de ruimte te geven, is het loslaten van het ego, zowel op individueel als op collectief niveau. We hoeven het ego (zowel het individuele als het collectieve) niet weg te gooien of buitenspel te zetten, sterker nog: we hebben het nodig om te overleven. We kunnen het ook niet bestrijden; het ego is immers een meester in strategie en daarvan verliezen we het altijd. We kunnen het alleen minder serieus nemen. Er minder waarde aan hechten. Losser laten. Het weer de rol geven van dienaar, in plaats van dictator.
Keuzes komen voort uit strategieën, en de vrije wil bepaalt welke strategische keuzes er gemaakt worden. Ook op collectief niveau werkt het zo: (vrije) verkiezingen bepalen welke strategieën collectief gevolgd worden. Maar door te kiezen (voor welke strategie dan ook) geven we macht aan het collectieve ego (regering). De vrije wil is daarmee een gereedschap van het ego, en het ego beperkt de vrijheid om ons essentiële zelf te zijn.
Echte vrijheid staat daarmee haaks op vrije wil. Echte vrijheid laat ons zijn wat we zijn, en daarover hebben we niks te kiezen. Dat zijn we gewoon.
Eet, overleef, reproduceer. Het basispatroon wat alle levende organismen bewust of onbewust lijken te volgen.
Voortbestaan is het basispatroon wat alle levende organismen bewust of onbewust lijken te volgen. Dieren, planten, bacteriën, etc. Allemaal proberen ze zo goed mogelijk voort te bestaan. De mens vormt hier als lid van het dierenrijk geen uitzondering op. In de basis is het leven dan ook buitengewoon simpel. Verzamel voldoende energie om te groeien en jezelf in stand te houden, en geef eventueel je genen door aan een volgende generatie.
Het leven mag dan in het basispatroon simpel zijn, het is echter verre van simplistisch. Er zijn namelijk een enorm aantal verschillende strategieën om dit patroon te volgen. De BBC laat met haar documentaires van o.a. Planet Earth, The Blue Planet & Earthflight de enorme diversiteit van het leven zien. Ook de film Home laat een prachtig overzicht zien van de aarde en haar vele bewoners. Of je nu een paddenstoel, een boom of een mens bent, allemaal zijn het voorbeelden van succesvolle paden om gehoor te geven aan het simpele patroon van leven, voortbestaan.
De basis voor het leven
De zon is hierbij de energiecentrale die het leven op aarde van de benodigde energie voorziet in haar voortbestaansspel. Planten zijn in staat om met behulp van zonne-energie complexe biologische verbindingen te maken. Andere organismen waaronder ook de mens gebruiken deze weer om aan hun energie (in de vorm van voedsel) te komen.
De zon levert de energie voor het grote voortbestaansspel wat we met zijn allen op planeet aarde spelen.
Het is slim om de energie van de zon zo efficiënt, lokaal en direct mogelijk te gebruiken. Hoe sneller je de energie van de zon om kunt zetten in producten die je nodig hebt voor je eigen voortbestaan, hoe gemakkelijker je voortbestaan wordt.
Een handige methode die hierbij kan helpen is permacultuur. Permacultuursystemen kunnen de mens voorzien van gezond voedsel, schoon water, een prettige leefomgeving, etc. Via de ontwerpprincipes van permacultuur kunnen mensen functionele ecosystemen om zich heen ontwerpen, energieneutrale of zelfs energieproducerende huizen bouwen en aanvullende lokale economische systemen opzetten. Zo kan de mens in samenwerking met haar natuurlijke omgeving ook op de langere termijn goed voortbestaan.
De Piramide van Maslow en de 8 drijfveren van het voortbestaan
Maar laten we breder kijken dan de directe omgeving. Wat vindt de mens daarnaast belangrijk? De piramide van Maslow bekijkt de wensen van mensen op individueel niveau. Volgens Maslow beginnen mensen de piramide van onderaan op te vullen en zodra dat niveau is volgemaakt, kan de mens een stap in de piramide omhoog.
Maslows behoeftehiërarchie ziet er als volgt uit:
Organische of lichamelijke behoeften. Hieronder vallen onder meer behoefte aan slaap, voedsel, drinken en het uitscheiden van ontlasting. Maslow classificeert hieronder ook seks en andere lichamelijke zaken zoals sport en comfort.
Behoefte aan veiligheid en zekerheid, het individu gaat beveiliging zoeken in een georganiseerde kleine of grote groep. Dit kan bijvoorbeeld de buurt, het gezin of het bedrijf zijn. Typische voorbeelden zijn: huisvesting, werk en relaties.
Behoefte aan saamhorigheid, behoefte aan vriendschap, liefde en positief-sociale relaties.
Behoefte aan waardering, erkenning en zelfrespect, die de competentie en het aanzien in groepsverband verhogen; het belang hechten aan de status in sociaal verband.
Behoefte aan zelfverwerkelijking of zelfactualisatie, is de behoefte om je persoonlijkheid en je mentale groeimogelijkheden te ontwikkelen. Het sociale milieu is hierbij niet weg te cijferen als steunende basis.
Naast Maslow, die dieper ingaat op de behoeftes van het individu, is er een filosofie die ook voortbestaan als uitgangspunt neemt. Deze trekt voortbestaan echter veel breder dan het individu, en deelt het op in 8 drijfveren van voortbestaan. De drijfveren die worden onderscheiden zijn:
Het individu en de persoonlijke ontwikkeling van iemand zelf.
Seks, het gezin en andere vormen van creatie.
Groepen waar mensen voor kiezen om aan deel te nemen.
De gehele mensheid oftewel alle individuen van de soort mens.
Alle levende organismen buiten de mens zoals dieren, planten, etc.
De fysieke wereld; bestaande uit materie, energie, ruimte en tijd.
Spiritualiteit/levenskracht, datgene wat het fysieke universum kan bezielen.
Voorbestaan in de meest brede zin van het woord, ook wel de definitie van god binnen deze denktrend.
(Bekijk hier eventueel een filmpje over deze 8 drijfveren van het voortbestaan)
Hoe dragen 3D-printers bij aan ons voortbestaan? En zijn ze eventueel nog te optimaliseren zodat ze op zoveel mogelijk drijfveren het voortbestaan ondersteunen? Bijv. door recyclebare printmaterialen te gebruiken.
In het licht van voortbestaan
Na deze verdieping en verbreding is het interessant om alles wat we kennen eens in het licht van voortbestaan te bekijken. Op welke manier leveren de zaken om ons heen een bijdrage aan het voortbestaan? Kunnen we concrete voorbeelden vinden? Van een vork tot regenkleding en van een appelboom tot 3d-printers. Hoe dragen ze concreet bij aan het voortbestaan?
Zitten er naast voordelen ook nadelen voor het voortbestaan aan bepaalde zaken? Vele industriële producten zijn bijvoorbeeld in een bepaalde mate nuttig voor de mensen die er gebruik van maken, aan de andere kant zorgen ze vaak ook voor vervuiling van de natuur wat nadelig is voor het voortbestaan. Zaken kunnen op de ene drijfveer een voordeel hebben maar op een andere een nadeel. Zijn dat soort zaken eventueel te verbeteren en te optimaliseren zodat ze op alle drijfveren zo veel mogelijk voordelen hebben en tegelijkertijd zo weinig mogelijk nadelen?
De wereld bekijken in het licht van overleving geeft een praktisch handvat om zaken relatief gemakkelijk op waarde te schatten. Het is daarbij interessant om te zien dat voortbestaanswaarde en financiële waarde soms ver uit elkaar liggen. Zo is schoon water essentieel voor het voortbestaan van eigenlijk alle levende organismen op aarde maar in financieel opzicht wordt het amper gewaardeerd. Diamanten daarentegen hebben enige voortbestaanswaarde in industriële toepassingen en in menselijke sociale klim spelletjes maar verder is de waarde voor het voortbestaan zeer beperkt. Terwijl diamanten vanuit het economische systeem juist heel sterk worden gewaardeerd.
De voortbestaanswaarde en de toegekende monetaire waarde van zaken kunnen enorm van elkaar verschillen.
Het is daarom nuttig om van zaken eerst de voortbestaanswaarde vast te stellen en daarna pas naar het prijskaartje te kijken wat het financiële systeem eraan hangt. Zo voorkom je dat je niet vergeet waarde toe te kennen aan de meest belangrijke zaken van je voortbestaan zoals gezond eten, een schoon milieu en een veilige plezierige omgeving. Want anders is het maar al te gemakkelijk je blind te staren op materiële zaken als auto`s en televisies. (die overigens beide ook zeker een bepaalde voortbestaanswaarde hebben)
De wereld om je heen bekijken vanuit de theorie van Maslow en de acht drijfveren van voortbestaan kan een heel nieuw licht op de wereld werpen. Kan het ook ons helpen richting te geven aan onze toekomst? Welke voortbestaans strategieën en patronen zijn tot nu toe succesvol geweest voor de mensheid, en zijn deze patronen te gebruiken om het toekomstige voorbestaan hiermee te vergroten?
Geloof niets, maar begrijp zoveel mogelijk als je kunt.
1) Wetenschap
Als eerste is het onderzoeken en begrijpen van de wereld om ons heen zeer nuttig gebleken. De wetenschappelijke methode is ontwikkeld om zo open en objectief mogelijk kennis te vergaren. Kennis die berust op herhaalbaarheid en niet op autoriteit. Deze manier van de wereld benaderen is buitengewoon waardevol geweest. Veel van de uitvindingen die het leven voor mensen enorm verbeterd hebben zijn via deze weg tot ons gekomen. Het lijkt dan ook verstandig om deze methode te blijven volgen en zo objectief en praktisch mogelijk de wereld om ons heen te blijven verkennen.
2) Open communicatie
Een andere nuttig gebleken strategie is het uitwisselen van ideeën tussen mensen. Dit begon met gesproken taal via volksverhalen en liederen. Later werd dit aangevuld met het schrift en de boekdrukkunst waardoor ideeën veel breder verspreid konden worden, en gemakkelijker bewaard konden blijven. Met de uitvinding van het internet is de uitwisseling van ideeën tussen mensen nog veel gemakkelijker geworden. Laten we er dan ook voor zorgen dat ieder mens in de wereld zo snel mogelijk toegang krijgt tot het internet.
Er is daarna nog slechts één grote barrière die wereldwijde uitwisseling van ideeën tussen alle mensen van de aarde in de weg staat en dat is het feit dat mensen over de wereld allemaal verschillende talen spreken. Het Esperanto probeert deze laatste barrière uit de weg te ruimen. Esperanto is speciaal ontworpen om de mensheid te verenigen in een gezamenlijke taal die nationaliteit overstijgt en eenvoudig te leren is.
Met het oplossen van de taalbarrière, op welke manier dan ook, in combinatie met toegang tot het internet voor alle aardbewoners zal voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid optimale communicatie tussen alle mensen van de wereld mogelijk zijn. Een toename in de uitwisseling van ideeën tussen mensen is in het verleden altijd zeer positief voor het voortbestaan van de mens geweest. Dit lijkt dan ook iets waar we ons actief voor in zouden moeten zetten.
3) Hernieuwbare energie
De beschikbaarheid van energie en grondstoffen is een derde belangrijke factor. Het begin van de landbouw kan gezien worden als het begin van het systematisch oogsten van zonne-energie in een vorm die voor mensen bruikbaar was, namelijk eetbare planten. Later ontdekte de mensheid fossiele brandstoffen, geconcentreerde vormen van zonne-energie verzameld over miljoenen jaren. Hier maken we nog steeds veel gebruik van maar velen beseffen zich inmiddels goed dat deze fossiele brandstoffen vroeger of later opraken. Daarbij kennen ze ook de nodige nadelen zoals milieuvervuiling en de vele conflicten die er wereldwijd over worden uitgevochten. Inmiddels zijn er gelukkig dan ook volop technologieën beschikbaar die hernieuwbare energiebronnen zoals de zon, wind, water, getijden, aardwarmte, geothermie, etc. kunnen oogsten.
Een oppervlak ter grootte van Frankrijk is nodig om de hele wereld in de jaarlijkse energiebehoefte te voorzien met zonne-energie. Er zijn woestijnen en oceanen waar zonne-energie relatief gemakkelijk is op te vangen zonder destructie van natuur. Het veelvuldig oogsten van hernieuwbare energie kan wellicht voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid zorgen voor een overvloed van energie zonder conflicten. Er is immers genoeg voor iedereen en het is overal beschikbaar als je de technologie installeert om het te oogsten. En van techniek is altijd gebleken dat hoe meer je het gebruikt, hoe goedkoper het wordt. Door grootschalig direct de energie van de zon en andere hernieuwbare bronnen te gaan oogsten kan energie telkens goedkoper worden en kunnen alle mensen hier in overvloed toegang tot hebben.
Op het gebied van grondstoffen is het vooral belangrijk hier op een cyclische manier mee om te gaan, als je je grondstoffen telkens hergebruikt kan er enorm veel werk en afval worden bespaard op de langere termijn. Ook wordt het met veel hernieuwbare en goedkope energie mogelijk grondstoffen uit zeewater te gaan winnen wat ons een praktisch oneindige bron aan grondstoffen kan opleveren.
4) Ruimtevaart
Een vierde strategie is het exploreren van nieuwe gebieden om te leven. Goede en snelle verbindingen via weg, spoor, water en de lucht zorgen ervoor dat mensen en materialen zich snel kunnen verplaatsen over de planeet als dat wenselijk of nodig is. Een goede en bij voorkeur energiezuinige efficiënte infrastructuur die mensen over de wereld met elkaar verbindt zal het voortbestaan verder vergroten.
En nu het aardoppervlak volledig in kaart is gebracht is het logisch om ook buiten de aarde te gaan kijken. Wellicht kunnen we zo het leven van de aarde verspreiden buiten onze aardbol. Ruimtevaart geeft de mensheid daarnaast een gezamenlijk uitdagend doel waar we allemaal voordeel van kunnen hebben. Sterker nog als de mensheid niet de stap maakt naar andere planeten stopt ons voortbestaansspel hier op aarde op termijn vanzelf.
5) Vreedzame samenwerking
Vreedzame samenwerking is een laatste strategie om een goed voortbestaan voor de mensheid te realiseren. In het verleden is maar al te vaak gebleken wat een enorm verlies de mensheid lijdt als ze in conflict treedt met zichzelf. Het onderstaande filmpje van Carl Sagan laat helder zien hoe onnozel deze conflicten eigenlijk zijn als we naar het grotere plaatje kijken.
Met voortbestaan als praktisch idee kunnen we de wereld van vandaag beter en slimmer inrichten. Ook kan er een duidelijk en constructief pad voor de toekomst mee worden uitgezet. Met deze kennis kan er direct en op een praktische manier worden begonnen om het voortbestaan van ons allen te vergroten.
“Do the best you can, with what you have, where you are.
We are the people we have been waiting for, now is the time.”
~ Anonymous
(Op het internet hebben de lezers de macht! Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! U bent zich er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht! Dit stuk mag dan ook vrij door iedereen overgenomen worden op websites, blogs, of om door te sturen aan familie, vrienden, kennissen collega`s, politici, bankiers, economen, professoren, politie agenten, etc. graag zelfs hoe meer mensen dit weten en erover meediscussiëren hoe beter. Zet a.u.b. wel de bron erbij zodat mensen mee kunnen doen in de discussie hieronder als ze dat willen.)
De Russische staat komt steeds meer in de greep van een schimmige groep, die onder meer president Vladimir Poetin tot haar sympathisanten kan rekenen. Hun doel: de totale overheersing van Eurazië, en hiermee de wereld. Het buitenlandbeleid van Poetin volgt hun ideologie nauwkeurig. Wie zijn Aleksandr Gel’evich Dugin en zijn trawanten?
“Geboorte van het Russische fascisme”
Het is begin jaren negentig. Het IJzeren Gordijn is net met donderend geraas gevallen. Heel de wereld is in de ban van glasnost en perestrojka. Heel de wereld? Nee. In conservatieve KGB-kringen, de groep waar later Vladimir Poetin zijn machtsbasis in zou vinden, zijn ze heel wat minder blij met de ondergang van het Sovjetimperium en zint men op de herleving van het Russische imperium in haar oude glorie. Een van de mensen die niets zag in het liberalisme was de journalist Aleksandr Dugin. Als overtuigd traditionalist, zocht hij intellectueel houvast in de bestaande politieke ideologieën en vond dit eerst in het fascisme: “genuine, true, radically revolutionary and consistent, fascist fascism”. Dugin schrijft het in Russische leger- en overheidskringen zeer invloedrijke boek Fundamenten van Geopolitiek – hierover later meer.
Inspirator voor Putin
Dugin sloot zich aan bij de agressief nationalistische en anti-joodse organisatie Pamyat (Russisch, schakel Google Translate in) en schreef mee aan het politieke programma van de heropgerichte communistische partij. Daarna volgde een bonte zwerftocht langs diverse nationalistische en conservatieve organisaties. Uiteindelijk komt hij in het vaarwater van Putin’s partij Verenigd Rusland en treedt toe tot diens groep adviseurs. In ex-KGB’er Putin vindt hij een geestverwant. Putin werkt systematisch aan de heroprichting van het groot-Russische rijk. Hij slaagde er in om de orde in Rusland te herstellen en het land te veranderen in een oliestaat. Met de rest van de economie gaat het heel wat minder. Zo is de ooit zo trotse Russische ruimtevaartindustrie bijna ineengestort, getuige de vele falende lanceringen van Russische ruimtevaartuigen. Meer succes boekt Putin met het aanhalen van banden met voormalige Sovjetrepublieken. Zo is hij er in geslaagd, in de strategisch belangrijke republieken Georgië en Oekraïne pro-Russische regeringen aan de macht te brengen. Ook in Centraal Azië groeit de Russische invloedssfeer. De Amerikanen zijn hier niet blij mee maar kunnen weinig doen: hun vloot, waarmee ze de wereldzeeën beheersen kan weinig uitrichten in de Euraziatische landmassa. Vandaar dat de Russen zonder veel moeite de pro-Amerikaanse regering van Georgië konden platwalsen met hun leger.
Dugin vat zijn ‘vierde politieke theorie’ samen.
Aleksandr Dugin wil een internationale verzetsbeweging tegen het Amerikaanse imperialisme.
Eurazië-beweging
Eurazië, de landmassa waar Europa en Azië deel van uitmaken, is zowel in oppervlakte als in bevolking verreweg het belangrijkste continent. Eurazië is het thuis van driekwart van de wereldbevolking, die op iets meer dan een derde van de aardoppervlakte woont. Eurazië heeft ook een zeer overheersende invloed op het aangrenzende Afrika. Als Eurazië deel uit zou maken van één staat of blok staten, dan zou dit het machtigste land ter wereld vormen. Het plan van Dugin is om een Euraziatische bond te vestigen waarin Rusland samenwerkt met buurvolken zoals de Turkische volken in Turkije zelf en Centraal Azië, India, de Arabische staten, Duitsland en Frankrijk. China met haar enorme bevolking is veel te groot om in de Russische invloedssfeer te brengen en moet dus worden omringd door Russische bondgenoten. Het ultieme doel van de Eurazië-beweging is een einde te maken van de hegemonie van de Atlantici (de VS en haar bondgenoten) en Eurazië de sterkste staat ter wereld te maken. Dugin beschreef deze plannen in het in Rusland zeer invloedrijke boek Osnovy geopolitiki: Geopoliticheskoe budushchee Rossii (The Foundations of Geopolitics: The Geopolitical Future of Russia). In dit boek staat haarfijn beschreven hoe Rusland door gebruikte maken van de overvloedige bodemschatten, dit doel kan bereiken. Het is duidelijk waar Putin zijn ideeën vandaan haalt.
Vierde politieke theorie
Een zeer heterogene staat als het gedroomde Eurazië moet samen worden gebonden door een politieke ideologie.
Dugin heeft al een concept bedacht voor een “Vierde politieke theorie”, die volgens hem de opvolger wordt van het liberalisme, fascisme en communisme. Deze theorie zal gebaseerd zijn op het Heideggeriaanse concept “Dasein”, ruwweg de menselijke essentie. Iedere persoon heeft, stelt Dugin, een zekere identiteit, die sterker is dan later opgelegde identiteiten als het individu (liberalisme), klassenbewustzijn (communisme) of ras/staat (nationaalsocialisme resp. fascisme). De samenwerking moet volgens Dugin niet tot stand komen door ideologie, maar door gedeelde geopolitieke belangen, waarbij het Dasein maximaal tot zijn recht kan komen. Zoals wel voor meer van Dugins denkbeelden geldt, blinkt het concept niet uit in helderheid, wat vermoedelijk ook de bedoeling is, maar veel Russen en Centraalaziaten vinden Dugin een genie. Vooral groepen buiten Rusland die nu ernstig in de verdrukking zijn gekomen, zoals de seculiere legertop in Turkije, willen graag samenwerken met de Euraziëbeweging. Ook Centraal-Aziatische leiders, die de hete adem van de islamisten in hun nek voelen, zijn daarom graag bereid mee te doen. Uiteraard zullen de Russen, die Dugin als uitverkoren messianistisch volk ziet, hierin een leidende rol spelen. In het volgende artikel in dit drieluik de richting waarin Rusland zich nu beweegt, en de invloed van Dugins ideeën daarop.
Dit is de eerste versie van een manifest geschreven door trouwe bezoeker en reageerder Paul.R, we bieden het hier ter kennisgeving aan de lezers van visionair aan. Constructieve kritiek, eigen zienswijzen en aanvullende opmerkingen op dit gebied zijn uiteraard van harte welkom. Onze hartelijke dank aan Paul voor schrijven en het delen van zijn gedachten op dit gebied.
Om een manifest te schrijven, heb je richtlijnen nodig die onderbouwt zijn. Het eerste vereiste is een samenstelling van denkwijze, dit gegeven verkrijg je alleen maar als je de gedachtegang van je medemens hierin meeneemt. Anders zou het eenrichtingsverkeer worden en daardoor niet rechtsgeldig als manifest.
Ik ga proberen om de medewerking van visionair.nl te verkrijgen, om zo te proberen om een ruimere gedachtengang te creeren, om uit de vele meningen een gemiddelde richtlijn te verkrijgen. Dat vergt zeer veel tijd en geduld en dan mede ook nog maar afwachten of de bereidheid van die medewerking aanwezig is. Maar niet geschoten is altijd mis, moet je maar denken. Dus be-patient.
1-Bezinning. Bezinning betekent eigenlijk alleen maar het bewuste besef hebben van wat er gebeurd. Als je dat besef door vele mogelijke omstandigheden even kwijt ben, kun je jezelf weer bezinnen om het bewuste besef weer terug te halen, mits de hersenen het op dat moment ook toe laten. Want er zijn omstandigheden waarin de hersenen het besef kunnen blokkeren, denk aan bv een blackout en of te veel stress. Maar ook de tijdsgeest van het moment kan weldegelijk een blokkade oproepen, daar we genegen zijn om opgejaagd mee te gaan in de stroom van nieuwe ontwikkelingen. Hierdoor ontstaat een situatie waarin we ons niet meer beseffen wat de normen en waarden zijn van ons leven, ergens ver in ons achterhoofd weten we dat wel, maar drukken dat bewust weg om mee te kunnen gaan in de maalstroom van de huidige tijdsgeest. Nu kunnen er vele redenen daarvoor zijn om ons mee te laten drijven in die maalstroom, de belangrijkste reden is denk ik om te overleven in de huidige bewuste tijdsgeest.
Het artikel op visionair; De voortbestaanwaarde van Religie, heeft mij aan het denken gezet en vooral het gegeven over het bestaansrecht en ev een nieuwe religie te creeren om de normen en waarden van de mensheid weer terug te geven in al zijn hoedanigheid, zodat het zijn individuele kracht weer terug kan vinden. Wat heeft religie nu te maken met normen en waarden?
2-Normen en waarden. Je zou normen en waarden het beste kunnen vertalen als richtlijn voor de sociale omgang met de mede mens enof samenleving. Alle religies hebben hun eigen normen vastgelegd, netzoals de diverse politieke stromingen. Zo zou je eigenlijk kunnen zeggen dat alle stromingen, ongeacht welke vorm van denken, spelregels zijn om een leidraad te zijn voor een desbetreffende stroming. De mens zoekt enof accepteerd een bepaald gedachtengoed, waarin het zich thuis voelt, daar de leidraad die aangereikt wordt overeenkomt met zijn enof haar denken, die gebaseerd is oa door de opvoeding en de leerschool van het leven. In de samenleving heb je spelregels nodig, deze worden mede door de politiek vastgelegd in grondrechten en wetten. Zouden er geen regels zijn dan krijg je chaos. Het verschil van de normen en waarden tussen religie en de politiek zit hem grotendeels in het woord liefde. Zowel naar de omnipotent en medemens, gezien in al zijn diversiteit. Daarnaast geeft de religie meer houvast in de vorm van behoudenheid, dan bv de politiek enof aanverwante instellingen, deze laatst genoemde is regelmatig onderhevig aan veranderingen. De religie dus niet, die blijft constant in zijn enof haar stelling en mede daar door voor vele mensen een begrip van standvastigheid. Een basis van vertrouwen, dat er altijd zal blijven. Terecht of onterecht, dat is vrije keuze van het individu.
3- Religie. Religie is een van de oudste instellingen, die de vele vormen van zingeving onderzoeken naar betekenisvolle verbindingen, waarbij meestal een hogere macht, opperwezen of god centraal staat. Je zou dus kunnen spreken van een spirituele algemene vorm, gedachten en gevoelens met betrekking tot de zin van het leven. Het is dus niet het perfecte woord voor de betekenis van religie, dus zou je het meer in de filosofische zin moeten zien en beredeneren. De verscheidenheid is groot in de religie, maar je zou het eenvoudig gezegd beter op kunnen splitsen in 2 groepen, die daarna weer verder onderverdeeld kunnen worden. Te weten monotheïstische religie hier wordt het specifieker begrip godsdienst gebruikt en polytheïstische religie spreekt men daarin tegen over een godendom.
Hindoeisme,is het oudste nog levende godsdienst ter wereld (plm 450 jaar voor Chr). Een bekend metafoor van hindoeisme is als stam van een boom, waar alle andere godsdiensten als bladeren aan groeien. Dit verklaart zowel hun tolerantie betreffende anders denkenden als vaak heftige afwijzingen van proselitisme(proselitisme, is het proberen mensen tot je eigen mening enof godsdienst te bekeren).
Zingeving, zou je als volgt kunnen vertalen: zoeken naar de zin van het leven in een diepere betekenis, men houdt dan de waarde aan van de periode tussen geboorte en dood en eventueel ook het spirituele bestaan dat de dood overstijgt. Elke religie heeft dus zijn eigen invulling gecreeerd betreffende zingeving, dat door elk individu op zijn enof haar eigen wijze wordt ingevuld enof vertaald.
4-De kracht van het positief denken. Vanuit het dualisme gezien is wat een ieder wel weet dat het tegenovergestelde van positief, negatief is. Positief ervaren we als goed en negatief als slecht. Zowel het een enof het andere kun je samenbundelen tot een kracht van energie en vanuit die kracht kun je daadkracht bewerkstelligen.
Normen en waarden zijn eigenlijk een onderdeel van de zinsgeving. Er van uitgaande dat alle religies de normen en waarden voor de mens in het positief daglicht stelt. Daar er toch nog veel verscheidenheid is, in denken doen en laten bij diverse religies. Zou je misschien alle normen en waarden op een rij kunnen zetten en daar waar de rode draad door heen loopt, deze samen kunnen vatten in een doorsnee richtlijn. Als deze richtlijn mondiaal aanvaardbaar zou kunnen worden, dan heb je een machtsblok in positieve zin. Alhoewel ik denk dat het een zeer lange weg nodig heeft om het te kunnen bewerkstelligen, maak het niet alleen de religie eensgezinder, maar ook het individu tot individu. Waardoor het machtsvacium van bv de elitairemacht eindelijk op een gezonde humane wijze doorbroken zou kunnen worden. Als we het voorrecht zouden mogen hebben om dit mee te mogen maken, krijgen we een ommekeer om zonder geweld een zingeving te creeren, waarin de normen en waarden van het individu eindelijk het echte bestaansrecht verkrijgen. Deze zingeving is door de tijd heen door de religie al vastgelegd, maar het wordt tot heden met voeten betreden en wordt het tijd om dit gegeven in samenwerking met ons allen om te zetten in de kracht van het positief denken.
5- Tot slot. Laat duidelijk zijn dat er geen land, politiek enof religie is die zijn enof haar handen kan wassen in onschuld t.o.v. de neerwaartse spiraal van de normen en waarden, denk bv aan oorlog, kapitaal etc. Dit proces is in een sluipproces langzaam maar zeker gegroeid, wat we heden ten dage overal om ons heen zien en ervaren. In mijn denken zou het mogelijk moeten zijn om dit negatieve proces te stoppen en het dus om te zetten in een positieve zingeving, door samenbundeling van positieve energie en dat schept een vreedzame machtsblok van energie. M.a.w. we zijn sterker dan menigeen bevroed. We moeten alleen nog leren om ons open te stellen voor elkaar, hierdoor verkrijg je mede het respect van je medemens. Het zal een lange weg worden omdat te bewerkstelligen, maar wel alle moeite waard om het uit te voeren, zodat we de generatie na ons een begin mee kunnen geven van het positief denken. Eigenlijk hebben we deze verplichting om hieraan een begin te maken. Veel zou ik hieromtrent nog aan toe kunnen voegen, veel zal ik ook niet vermeld hebben enof vergeten zijn. Het is ook absoluut niet mijn bedoeling om wetenschap enof religie samen te bundelen enof te bekritiseren. Mijn bedoeling is puur om op een humane wijze de zingeving, weer terug te geven aan ons mensen.
I have a dream, maar ik heb jullie allen nodig om de droom tot werkelijkheid te brengen. Paul.
