democratie

De permanente verkiezing

5 reacties / Ideeën en techniek, Maatschappij, Nederland / Door / 23 december 2021

Politici krijgen nu onze stem en mogen daarna vier jaar doen wat ze willen. Het gevolg: gebroken verkiezingsbeloften, gekonkelefoes in achterkamers en dus een afgenomen vertrouwen in de politiek. Kan het niet slimmer? We hebben nu de techniek om veel vaker dan één keer per vier jaar de mening van de kiezer te kunnen vragen. Wat zouden de gevolgen zijn van een permanente verkiezing, waarbij de kiezer zijn stem elke dag kan wijzigen? Een verkenning.

De weken dat Nederland een democratie is

Eén keer in de vier jaar luisteren politici naar het volk. Zelfs de ergste verkiesbare regent (de echte regenten laten uiteraard het lagere echelon het vuile stemmentrekwerk doen) rijdt mee met carnavalswagens en slaat aan het babyknuffelen en zaklopen. De opiniepeilingen worden ademloos gevolgd en de speculaties over Wie met Wie gaat regeren zijn niet van de lucht. Kortom: voor even lijkt er geen kloof meer te zijn tussen burger en politiek.

Dan stromen de verkiezingsuitslagen binnen, de partijen die zijn afgestraft door de kiezer mokken en is het plotseling afgelopen met de égards voor het stemvee. Verkiezingsbeloften worden snel ingeslikt en de lokroep van een lucratief VN- of EU-baantje wordt plotseling veel belangrijker.

De verkiezingscyclus

Vlak voor de verkiezingen worden vaak populaire maatregelen genomen die op langere termijn gezien een slecht idee zijn. Een bekend voorbeeld uit de tijd van voor de euro was het tijdelijk verlagen van de rente. Het gevolg: er wordt meer geld geleend en uitgegeven, de economie groeit dus. De inflatie komt pas na de verkiezingen. Heeft ondanks deze truc de oppositie toch gewonnen, dan zitten zij met de brokken. In de praktijk denken politici dus in een termijn van vier jaar.

Perikles, volgens een Romeinse kopie van een Grieks origineel. Hij was mede de grondlegger van de Atheense demokratia.

Permanente verkiezing: het plan

Iedere kiezer krijgt een code, waarmee hij of zij een stem kan uitbrengen. Het bijzondere is dat deze stem elke dag veranderd kan worden op een stembureau of achter de computer. Hiervoor is het DigID-systeem te gebruiken. Er moet een goed systeem worden ontwikkeld om te voorkomen dat de stem te traceren is op een bepaalde burger en om fraude te voorkomen.

Dit zou met publieke en privé versleutelde codes kunnen. Om kiezers bij de les te houden is een stem maximaal vier jaar geldig. Na die vier jaar krijgt de kiezer een oproep een nieuwe stem uit te brengen. Doet de kiezer dat niet, dan wordt zijn stem veranderd in blanco.

De gevolgen op korte termijn

Maatregelen om op korte termijn stemmen mee te trekken zullen veel populairder worden. Politici zullen moeten streven naar stabiele meerderheden van negentig of meer zetels om te voorkomen dat hun regering snel valt als er veel boze kiezers naar de oppositie overlopen.

In de praktijk zal dit echter meevallen: er zit veel inertie in het systeem. Omdat verschuivingen gradueler zullen zijn dan nu, zullen politici op tijd kunnen inspelen en discontinuïteit wordt minder een issue. Politici zullen veel banger worden dan nu voor impopulaire maatregelen.

Achterkamertjesoverleg werkt niet meer. Belazert een regering het volk in ernstige mate en hebben ze hier geen heel goede reden voor (noodsituatie of andere vorm van overmacht bijvoorbeeld), dan raken ze hun meerderheid kwijt. Op korte termijn zullen politici dus veel meer dan nu hun oren naar korte-termijn oprispingen van de publieke opinie laten hangen.

De gevolgen op langere termijn

De kiezers, wij dus, zijn niet achterlijk. Zij zullen na een tijdje te hebben genoten van het gevlei van politici en het gesnater dat de Nederlandse politiek zal worden, zich gaan ergeren en behoefte krijgen aan staatslieden: politici met een duidelijke visie die zich niet zullen laten leiden door de waan van de dag maar op langere termijn denken.

Een groot staatsman is in staat om impopulaire maatregelen te verdedigen en het volk te overtuigen, als deze maatregelen in het belang van de Nederlanders of overeenkomstig de basisprincipes van de Nederlandse cultuur zijn. In de Atheense demokratia slaagden begaafde redenaars als Perikles er in om op deze manier een meerderheid voor hun visie te verzamelen. Kortom: macht zal berusten op overtuigingskracht en een duidelijke visie in plaats van op gerommel in achterkamertjes. Nu internet ons land steeds meer een klein dorp maakt, zal dat weer kunnen gaan lukken. Zou hiermee een einde komen aan de afstand tussen kiezers en politici? Of is er een diepere oorzaak?

Robin Hood, niet voor niets na eeuwen nog steeds een populaire legende. Bron: Wikimedia Commons/gebruiker Olaf1541 (waarschijnlijk)

Multinationals: hoe veroveren we onze macht terug?

1 reactie / Ideeën / Door / 29 januari 2021

Deze wereld wordt beheerst door enkele honderden multinationals. En het spinnenweb van fondsen, die daar aandelen in bezitten. Wij acht miljard aardbewoners, hebben steeds minder te zeggen over ons eigen leven. Hoe veroveren we de macht terug?

Waarop berust de macht van de multinationals?

Multinationals kunnen zo groot worden, omdat de internationale rechtsorde ze beschermt. In een corrupt land kunnen succesvolle bedrijven nooit groter worden dan de management span van een gemiddelde manager. Dan praat je over een familiebedrijf van wellicht tien man. Grotere bedrijven kwakkelen, of overleven door de juiste mensen in de regering om te kopen. Of ze vormen een staat in de staat[1]. Dat is niet nodig in de meeste staten. Westerse staten zoals Usa, Japan en Europese staten hebben hun uiterste best gedaan om deze internationale rechtsorde, ook wel bekend als nieuwe wereldorde, te vestigen. Tot aan oorlogen en staatsgrepen aan toe.

Zo mag je niet een restaurant onder de naam McDonalds beginnen, waar dan ook in de wereld. In Noord-Korea wellicht wel. Dat komt, omdat bijna ieder land in de wereld, verdragen heeft ondertekend die de rechtspositie van multinationals beschermen.

Patenten

Nu is het beschermen van merken op zich nuttig. Dat geeft de merkhouder een goede prikkel om zijn goede naam te behouden door een goed product en service. Bovendien, perkt het onze vrijheid niet in. Per slot van rekening, kan je altijd naar een beter restaurant gaan dan die van de gigant. Of onder een andere naam, hamburgers die wél lekker smaken, bakken.

Het verhaal wordt anders, als we praten over patenten. Patenten perken het recht in van anderen, om een bepaald technisch procédé toe te passen. Als dit technische procédé nogal algemeen is, een zogeheten blanket patent, zijn de rapen pas echt gaar. Dan kan de concurrent niet meer zelf een procédé verzinnen om het technische probleem op te lossen.

Een ander naar effect zijn de patentoorlogen. Vooral bij blanket patents kan je bijna niet ontkomen aan een patent. Multinationals met veel patenten kunnen anderen voor de rechter slepen. Grote jongen kunnen dat ook, dus er ontstaat een soort juridische afschrikking. Kleintjes hebben die patenten niet. Dus worden ze verjaagd van de markt.

Netwerkeffecten

Een andere manier waarop multinationals de rest de nek om kunnen draaien, is door het netwerkeffect. Dit zie je heel sterk bij sociale media bedrijven. Meer dan drie miljard mensen zijn te vinden op Facebook. Dat geeft deze sociale media gigant een monopolie op sociale communicatie. Je moet wel lid worden van Facebook, om deze mensen te vinden en er mee om te gaan. Een kleine concurrent van Facebook maakt alleen een kans, als deze zich op een nichemarkt richt. En zelfs dan is het voor Facebook erg eenvoudig om deze nichemarkt over te nemen.

Zo was van 2008 tot 2010 in Nederland het inheemse platform, Hyves, het populairst. In enkele weken was het gedaan met Hyves, omdat Nederlandse trendsetters overstapten naar Facebook[2]. Er zijn maar enkele landen waar Facebook-concurrenten overleven: China en de staten van de voormalige Sovjet-Unie. Dat komt, omdat het Chinese regime via een internetblokkade sociale media websites als Facebook, Twitter en Instagram blokkeert. Russen hebben vrij weinig contacten met landen waar geen Russisch wordt gesproken, omdat de meeste Russen geen Engels spreken. Daardoor zijn Russofone landen immuun voor het netwerkeffect van Facebook. VKontakte, de Russische concurrent van Facebook, heeft zelfs een land, Letland, overgenomen van Facebook.

Wij moeten net als Robin Hood, tegen de moderne sheriff van Nottingham vechten: de multinationals. Bron: Wikimedia Commons/gebruiker Olaf1541 (waarschijnlijk)
Wij moeten net als Robin Hood, tegen de moderne sheriff van Nottingham vechten: de multinationals. Bron: Wikimedia Commons/gebruiker Olaf1541 (waarschijnlijk)

Lobby bij de overheid en de pers

Multinationals kunnen lobbyen bij grote organisaties als de EU, en ook overheden. Zij kunnen fulltime lobbyisten in dienst nemen die wetsvoorstellen schrijven, politici op meer of minder subtiele wijze omkopen, journalisten omkopen.

Zo liep een actie van Reddit-gebruikers (Reddit is een Usaans sociale media platform) om hedge-funds die shortselling op het aandeel GameStop toepasten, af te straffen, flink uit de hand. Miljardenverliezen voor de machtige hedgefunds Melvin en Citron, die in de zakken van GameStop eigenaars belandden. Melvin schreeuwde moord en brand bij de federale autoriteiten en hun Wall Street vriendjes, waardoor de handel in GameStop aandelen werd stopgezet. [3] Ook werd de Discord groep waarop de GameStop-activisten actief waren, verbannen wegens “hate speech”. [3] Dit zijn praktijken die in een politiestaat niet misstaan.

De vrije wereld

Onder ‘vrije wereld’ rekenen we hier iedereen, die de zaak van de vrijheid een warm hart toegedaan is. Binnen ons team, slechts verbonden door onze idealen van vrijheid, passen uiteenlopende mensen. Denk aan Julian Assange, Elon Musk, Renske Leijten en Pieter Omtzigt. Voor ons, de vrije mensen, zijn er veel sterke wapens om voor de vrijheid te strijden. Om de wurggreep van big tech en andere uitbuiters, alsmede corrupte elementen binnen overheden, te breken.

Hoe kunnen de vrije mensen de macht van multinationals breken?

Ten eerste kunnen we patenten niet meer erkennen. Patenten zijn op dit moment een grote kosten opdrijvende factor bij veel technologieën. Binnen de industrie zijn percentages van 6% tot 25% gebruikelijk[4] over de toegevoegde waarde. Ook sluiten veel multinationals een soort wapenstilstand in de strijd met patenten. Hiermee verdelen ze de markt en kunnen hogere prijzen vragen. Het monopolie dat patenten verschaffen, misbruiken fabrikanten als Pfizer dankbaar om de prijzen elk jaar flink te verhogen [5].

Netwerkeffecten kunnen we tegengaan door in te breken in sociale netwerken en “gateways” te ontwikkelen. Bijvoorbeeld een gateway, om berichten uit te wisselen tussen Mastodon en Twitter. Tussen Facebook en Minds, en tussen Telegram, Signal en WhatsApp. Deze strategie moeten we ook volgen voor andere terreinen. Overal, waar multinationals door het netwerkeffect een voorsprong krijgen.

Corruptie kunnen we tegengaan met openbaarheid. Elke duistere beslissing moeten we exposen. Verder moeten we de hydra van financiële belangen blootleggen. Veel multinationals die rivalen lijken, zijn in handen van hetzelfde fonds. Twee handen op één buik, dus.

Strijden voor de vrijheid kan ook op een simpele manier. Kies, waar mogelijk, voor een klein bedrijf in plaats van een groot. Winkels in brand steken is niet nodig, brengt levens in gevaar, en zorgt dat partijen als de VVD meer stemmen krijgen. Je pakt ze harder, door er niet te kopen. En je vrienden over te halen om niet bij ze te kopen. Koop het rechtstreeks van een Nederlands of Belgisch bedrijf, of rechtstreeks van een klein buitenlands bedrijf. Niet via Amazon of Ali. Koop het tweedehands of maak het zelf. Of koop niets en betaal je schuld af. Leg het moeras droog en wordt rijker.

Mythes van multinationals zijn onzin

Maar het belangrijkste is dat we de mythes waarmee big tech en big finance zichzelf rechtvaardigen, ontmaskeren.

Patenten zorgen niet voor meer, maar juist voor minder innovatie. Ze brengen geen vrijheid, maar beperken die en jagen de kosten omhoog. Echt riskant, grensverleggend onderzoek komt niet uit de koker van grote multinationals. Maar van overheden en kleine bedrijven.

Facebook is geen privaat, tof bedrijf dat vrijheid en amusement brengt. Het is een public service provider. Net als de post en de telefoon dat zijn. En moet ook zo behandeld worden.

Overheden zijn bovendien geen sta in de wegs, maar, mits goed geleid, nodig en nuttig om de zwakken te beschermen tegen boeven. Ook, en juist, tegen de boeven in een net maatpak, dat zijn de ergsten. En niet te vergeten, corruptie is een misdaad tegen het volk en moet ook zo behandeld worden.

Bronnen
1. Sean McFate, Mercenaries and War: Understanding Private Armies Today, National Defense University Press, 2019
2. World Map of Social Networks (2008 tot 2020)
3. Reddit group that drove GameStop shares 1,700% higher and cost Wall Street short-sellers billions briefly goes PRIVATE and messaging platform Discord BANS their server for ‘hate speech’ in the wake of SEC and White House ‘monitoring’, Daily Mail, 2021
4. Patent Cost Impact, EU, 2015
5. L. Purvis en L. Schondelmeyer, Rx Price Watch Case Study: Efforts to Reduce the Impact of Generic Competition for Lipitor, AARP Public Policy Institute, 2015

Inquisiteurs bezig met de bestrijding van nepnieuws. Bron: Wellcome Trust

Hoe bestrijden we nepnieuws?

Laat een reactie achter / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Misvattingen, Nederland, Social Engineering / Door / 19 november 2020

Zoals wel vaker rond verkiezingstijd, laait de Nederlandse discussie over nepnieuws weer eens hevig op. De Nederlandse Minister van Binnenlandse zaken, jonkvrouwe Kajsa Ollongren (D66), wil een “onafhankelijk” instituut oprichten dat zich bezig houdt met het tegengaan van het verspreiden van “nepnieuws”, dat volgens haar, en veel anderen, een grote bedeiging voor de democratie zou vormen. Heeft dit zin?

Wat is nepnieuws?
Beauty is in the eye of the beholder, zeft een bekend Engels spreekwoord. Zo ook, wat “echt nieuws” en wat “nepnieuws” is. In de Middeleeuwen was het beantwoorden van deze vraag gemakkelijk. Echt nieuws, dat was wat de Kerk (m.a.w. de rooms-katholieke kerk, als waarheid zag. Of, bij de zuiderburen, wat de heersende islamitische sekte als waarheid zag. De rest was nepnieuws, oftewel ketterij. De verspreiding van nepnieuws nam een grote vlucht met de uitvinding van de boekdrukkunst. Zo waren de Albigenzen, die er in  de twaalfde eeuw vergelijkbare ideeën op nahielden als Luther en andere protestanten eeuwen later, een marginaal groepje. Hun ketterse ideeën over het zelf lezen van de “heilige schrift” in plaats van de interpretatie van de kerk te volgen, konden vrij gemakkelijk met bruut geweld onderdrukt worden. Niet veel mensen hadden een bijbel, want die moest met de hand overgeschreven worden: letterlijk een monnikenwerk. Dat veranderde na de uitvinding van papier en de boekdrukkunst.  Er was toen geen houden meer aan: het informatiemonopolie van de rooms-katholieke kerk werd snel doorbroken.

Internet heeft een vergelijkbaar effect. In de goede oude tijd, toen er nog geen internet was, werd menig CPN-lid of journalist door de BVD (voorganger van de AIVD) geronseld[1]. Dat kon ook, want er was (en is) maar een handjevol kranten. Ook alle radio- en tv-stations waren op één hand te tellen. Ook nu nog werken er tientallen journalisten als AIVD-agent[2]. Met internet veranderde ook dat. Voor een journalist is het geen carrèretechnisch doodvonnis meer als er geen emplooi meer is bij kranten of tv-zenders. De bij de mainstream omstreden talkshowhost Robert Jensen, bijvoorbeeld, heeft nadat zijn TV-programma is stopgezet, een veelbekeken covid-19 beleid-kritisch Youtube-kanaal opgezet met als motto “de [mainstream] media is het virus”. Dit geldt ook voor journalisten zoals de eveneens bij de mainstream omstreden Joost Niemoller (nu actief als weblogger), of het veelbekeken, (volgens de main stream media) in wilde complottheorieën grossierende online actualiteitenprogramma Weltschmerz. Daarnaast zijn er nu duizenden bloggers, vloggers, influencers en, vanzelfsprekend, uw onvolprezen visionair.nl. Vandaar, dat er bij de overheid een grote behoefte is aan het bestrijden van deze niet onder controle te houden wildgroei.

Ministerie van Waarheid

Deze behoefte bij zowel Brusselse als Haagse regenten verklaart waarom er nu zoveel aandacht is voor nepnieuws[3]. Zo wil jonkvrouw Kajsa Ollongren nu een van de overheid losstaand (maar wel door de overheid gefinancierd) zelfstandig bestuursorgaan om zogenoemd nepnieuws aan te pakken[4]. Volgens de bewindsvrouw is er ‘geen sprake van’ een gedachtenpolitie. Ze benadrukt dat het niet de overheid zal zijn die onjuiste informatie gaat monitoren. “Die rol heeft de overheid niet.” Een onafhankelijke instantie die niet gebonden is aan een politieke partij of ministerie, moet de desinformatie opsporen en daarover berichten.”
Niet voor niets zegt een oud Nederland spreekwoord: wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Een gepoliticeerd zelfstandig bestuursorgaan (daar spreken we nu over, immers de vraag naar wat nepnieuws is en wat waar nieuws, is politiek geladen) is het ergste van twee werelden. Het is niet onafhankelijk en politiek niet aanspreekbaar. Het is bij uitstek een manifestatie van de “deep state”.

Inquisitie

De inquisitie, een instituut van de rooms-katholieke kerk dat afwijkingen van de rooms-katholieke leer opspoorde en bestreed, was ook een “onafhankelijke instantie die niet gebonden is aan een politieke partij of ministerie”. Dat de lokale overheid het vuile werk van de brandstapel voor haar rekening nam, was geen troost voor de brandende heksen en ketters. Overheidsorganisatie of niet: als een organisatie gemachtigd wordt door de overheid, zoals hier, is er geen functioneel verschil met een overheidsorganisatie.

Inquisiteurs bezig met de bestrijding van nepnieuws. Bron: Wellcome Trust
Inquisiteurs bezig met de bestrijding van nepnieuws. Bron: Wellcome Trust / Wikimedia Commons

Verder: ook de overheid is een belangrijke bron van misinformatie, zoals wel bleek aan het begin van de covid-19 epidemie, toen de Nederlandse overheidsorganisatie RIVM mondkapjes “niet nodig” achtte[5] en in navolging van de WHO beweerde dat asymptomatische patiënten het virus niet overdroegen[6]. Datawetenschapper Maurice de Hond leverde hier ook al harde en onderbouwde kritiek op. Dat kwam hem op een veroordeling op de sociale-media giganten wegens “nepnieuws” te staan[7]. Er zijn meer voorbeelden. Machtige belangengroepen zullen altijd autoritatieve bronnen kapen en omkopen om hun eigen nepnieuws (deze keer met het stempel “officiële waarheid”) op te leggen aan de rest.

Wat dan wel werkt? Simpel: bewaak de normen van goede journalistiek. Leer burgers hoe ze gedegen onderzoeksjournalistiek kunnen beoefenen, bijvoorbeeld via kosteloze cursussen met examen. Dit is waarschijnlijk een van de nuttigste skills om onze democratie, een democratie te houden. Onze democratie is in veiliger handen met honderdduizenden getrainde burgerjournalisten, dan met enkele honderden vaak door de AIVD gerecruteerde professionele journalisten.

Bronnen
1. De lange arm van de BVD, herinneringen aan de infiltratie – Nederlandse Communisten uit NRC, 1994
2. ‘We moeten niet zo verbaasd zijn dat de AIVD informanten werft onder journalisten’ – Trouw, 2019
3. Desinformatie en nepnieuws tegengaan – Nederlandse rijksoverheid, ongedateerd
4. Ollongren pakt “fake news” rond verkiezingen aan – BNR Nieuwsradio, 2020
5. ‘Mondkapje is geen realistische manier om coronavirus te dempen’ – AD, 2020
6. WHO trekt bewering in: ‘Wellicht toch veel coronabesmettingen door mensen zonder symptomen’ – De Morgen, 2020
7. Maurice de Hond teleurgesteld in YouTube wegens verwijderen corona-video: ‘Ik zeg hetzelfde als Duitse topviroloog!’ – Gaande.nl, 2020

De Brexit bewijst dat de bevolking de elite stevig in e wielen kan rijden. Hoe zal de elite de kans op herhaling zo klein mogelijk maken?

Hoe kan de elite de democratie afschaffen?

19 reacties / Europa, Filosofie, Geopolitiek, Ideeën, Ideeën en techniek, Maatschappij, Mensheid, Nederland / Door / 1 juli 2016

De volksmassa’s roeren zich. Keer op keer laten ze merken dat ze weinig boodschap hebben aan de genuanceerde, economisch verantwoorde plannen van de elite. Deze pakken over het algemeen namelijk slecht uit voor de massa. Hoe kan de elite het zogeheten populisme terugdringen?

Populisme is democratie
In een eerder artikel stelde Visionair reeds vast dat “populisme” in feite het eenentwintigste-eeuwse woord is voor democratie. Een befaamde spreuk onder negentiende-eeuwse militairen in Duitsland was: “tegen democraten helpen slechts soldaten”. Dat ging een tijdje goed, totdat in de laat-negentiende eeuw controle over de factor arbeid, m.a.w. de bevolking, essentieel werd voor industriële vooruitgang. Eén staking omdat je personeel de pest aan je heeft, en je kon niets beginnen met je dure stoomlocomotief of mechanisch weefgetouw. Het ene autocratische regime na het andere kwam ten val. Alleen elites die de bevolking ervan konden overtuigen dat ze hen vertegenwoordigden, zoals gekozen politici en communisten, overleefden deze periode.

Wat is nu anders dan eind negentiende eeuw?
Op dit moment stijgt structureel de werkloosheid. Dit weerspiegelt een belangrijke ontwikkeling: laag- en vooral middelbaar geschoolden (en overigens ook de nodige hooggeschoolden, zoals radiologen) zijn steeds minder nodig in het arbeidsproces. Hun functies worden overgenomen door robots en software. Tegelijkertijd hoopt zich steeds meer waarde op in de infrastructuur, intellectueel eigendom (patentoorlogen) en serverparken zoals Google en Facebook.

Voordelig voor de globale elite
Voor de globale elite die deze infrastructuur, intellectueel eigendom en serverparken beheert, is het van belang dat zij niet gehinderd worden door nationale grenzen en zo min mogelijk belasting hoeven te betalen. Ook willen ze veel immigranten, want deze zorgen voor een grotere markt en hogere onroerend-goed prijzen. Zo kunnen ze optimaal profiteren van het kapitaal dat ze beheersen. Ze willen dat hun patenten wereldwijd gelden en zo lang mogelijk in stand blijven. Dat geldt ook voor het auteursrecht: dat is nu verlengd tot zeventig jaar na de dood van de auteur.

Nadelig voor kansarmen
Voor de kansarmen is dit daarentegen slecht nieuws. Hoe minder belasting de elite betaalt, hoe meer zij moeten betalen en hoe minder sociale voorzieningen er komen. Immigranten pakken hun schaarser wordende banen af. De negentig procent immigranten die geen werk hebben, doen een enorm beroep op de sociale zekerheid, waardoor er minder overblijft voor de eigen bevolking.  Hoge onroerend-goed prijzen betekent dat de kosten voor woonruimte en bedrijfsruimte voor kleine bedrijven de pan uitrijzen. De uitdijende, verstikkende deken van patenten, vooral softwarepatenten, drukken kleine ondernemers zonder terugpest-patenten uit de markt. Ze maken dat kleine uitvinders en ondernemers geen voet aan de grond krijgen en vooral in de VS het aantal nieuwe softwarebedrijven zeer klein is geworden.

De Brexit bewijst dat de bevolking de elite stevig in e wielen kan rijden. Hoe zal de elite de kans op herhaling zo klein mogelijk maken?
De Brexit bewijst dat de bevolking de elite stevig in e wielen kan rijden. Hoe zal de elite de kans op herhaling zo klein mogelijk maken?

Nobodies: best wel lastig
De volksmassa heeft vier wapens om de elite te dwingen naar haar te luisteren. Drie van deze wapens zijn bekend uit de geschiedenis. Ten eerste: stemmen op “populistische” partijen of voor “populistische” standpunten tijdens referenda. Ten tweede: staken. Ten derde: in opstand komen.

Voor twee van deze drie wapens heeft de elite een geschikt antwoord. Staken kan worden tegengegaan door kritische bedrijfsactiviteiten in een dictatoriaal buitenland, bijvoorbeeld China, onder te brengen, of daarmee te dreigen. Oproepen tot een opstand, bijvoorbeeld het platleggen van het Binnenhof of Paleis der Natie, is weliswaar effectief, maar strafbaar, “opruiing”, en kan vaak onder de vergaande terroristenwetgeving worden gebracht. Er zijn de laatste jaren interessante uitvindingen gedaan, uiteraard in het kader van terrorismebestrijding, om af te rekenen met een oproerige bevolking. Blijven over: de verkiezingen. Deze vormen in theorie een effectieve manier om de elite te controleren en de wil van de meerderheid van de bevolking tot uitvoer te brengen.

De elite heeft twee effectieve methodes om dit tegen te gaan. Ten eerste, door steeds meer macht en invloed van gekozen organen naar niet-gekozen entiteiten, zoals de Europese Unie en internationale verdragen over te hevelen. Zo krijgt de gekozen regering steeds minder te zeggen. Ten tweede door het volk te voorzien van gemanipuleerde informatie en gekozen vertegenwoordigers in te kapselen of om te kopen. Dit lukte de laatste jaren uitstekend. Toch is deze methode niet fool-proof. Het volk is soeverein en kan, in theorie, deze internationale verdragen opzeggen en het lidmaatschap van de EU opzeggen als het een parlementaire meerderheid kiest van integere politici. Ik geef toe, een vrij onwaarschijnlijk scenario, maar zoals de meerderheid voor de Brexit uitwijst, kunnen dit soort dingen gebeuren. Al werd de Brexit mogelijk gemaakt door de steun van een deel van de Britse elite.

Democratie afschaffen
De elite bestaat uit zakenmensen. Zakenmensen houden niet van risico. Zeker na de Brexit is de behoefte bij de elite groot aan een structurele oplossing om de onvoorspelbare, oproerige bevolking aan te pakken. Het fundamentele probleem van de elite is dat in theorie de bevolking de macht heeft om ze alles af te pakken. Uiteraard kan de internationale elite uitwijken naar een ander land, maar ook elders kan dit voorbeeld gevolgd worden. Kortom: de elite moet werken aan een oplossing om deze onvoorspelbaarheid te elimineren. Het beste is om democratie geleidelijk af te schaffen. Mensen die hiertegen in opstand komen, kunnen onder de antiterrorismewetgeving opgepakt worden, zoals nu bijvoorbeeld in Turkije en Rusland gebeurt. Denk niet dat bijvoorbeeld Nederland en België  immuun zijn voor dit scenario. Al eerder is het voorgekomen, dat een democratie geleidelijk is veranderd in een dictatuur. Dit kan alleen worden voorkomen, als wordt gekozen voor de vierde manier van verzet tegen de elite. Hierop zal ik in een vervolgartikel in gaan.

Directe democratie is beter dan de parlementaire democratie, vindt Elon Musk.

Elon Musk: weg met fopparlement

6 reacties / Analyses, Ideeën, Maatschappij / Door / 1 november 2015

Weg met het fopparlement. We horen hier niet Geert Wilders, maar de Amerikaanse visionair Elon Musk, die baanbrekend werk heeft geleverd op het gebied van elektrische auto’s en ruimtevaart. En de man heeft ook hier geen ongelijk. Beluister hier zijn korte speech over directe democratie en anarchisme van twee minuten.

Elon Musk on Improving Democracy

Toegegeven, Musk gebruikte hier andere taal dan Wilders, al was de boodschap gelijk. Directe democratie maakt de bevolking de meest bepalende factor in de politiek. Dat heeft enkele grote voordelen. Ten eerste heeft directe democratie een zeer positieve invloed op de politieke betrokkenheid en het politieke bewustzijn van mensen. Controversiële besluiten worden door stemming genomen, waardoor er veel meer draagvlak is. Ook is beleid dat slechts door een minderheid van de bevolking gesteund wordt, gewoonlijk slecht beleid. Met directe democratie wordt dit voorkomen.

Directe democratie is beter dan de parlementaire democratie, vindt Elon Musk.
Directe democratie is beter dan de parlementaire democratie, vindt Elon Musk.

Bert Koenders regelde subsidie voor een VN-club waar ex-PvdA'er Herfkens voor werkt. Bron: Wikimedia Commons

Waarom luisteren politici zo slecht naar de bevolking?

5 reacties / Analyses, Ideeën, Maatschappij, Nederland, Social Engineering / Door / 27 september 2015

Verdragen waarin bedrijven overheden voor een geheim tribunaal kunnen dagen, het binnenlaten van miljoenen migranten en het steeds verder uitbreiden van de bevoegdheden van de Europese Unie. Waarom handelen politici steeds meer tegen de belangen van de Nederlandse bevolking?

Wat beweegt politici?
Politici beginnen doorgaans aan hun carrière als politicus uit idealistische overwegingen, behoefte aan macht en/of om aan een lucratief politiek baantje te komen. Belagrijker dan deze motivatie, is wat er daarna gebeurt. Politici moeten in de vier gevestigde grote Nederlandse partijen PvdA, VVD, CDA en D66, jarenlang actief zijn geweest als partijlid, in de gunst vallen bij machtige partijbaronnen en een groep volgelingen hebben opgebouwd, voor ze een kans maken op een invloedrijke topbaan. Denk dan aan gekozen worden in de gemeenteraad, of, effectiever, een bestuursfunctie in een grote partij. Alleen een bepaald slag mensen overleeft deze selectieronde: zij die Veertig Wetten van de Macht, de biografie van Talleyrand en Hoe Word Ik Een Rat onder hun hoofdkussen hebben liggen. Uitgesproken types, de smaakmakers in de politiek, worden door de partij al snel tot de orde geroepen. Kortom: voor de gemiddelde politicus op een toppositie draait het vooral om de macht en de baantjes. Idealisten worden op ongevaarlijke posities gewurmd door het partijkader, en mogen af en toe optreden om de partij in de media een sociaal gezicht te geven.
Het bestaan van politici is erg onzeker. Wordt hun partij weggestemd, of vindt het partijbestuur ze niet passend genoeg voor een hoge plaats op de kandidatenlijst, dan rest een paar jaar wachtgeld. Voor lagere politici zijn de carrièremogelijkheden beperkt, oud-ministers doen het beter. Onzichtbaar in de media, maar heel belangrijk voor politici is daarom het netwerk van oud-politici.  Zij kunnen de politicus vaak helpen aan een lucratief baantje als bankdirecteur, VN-medewerker of eurocommissaris.

Bert Koenders regelde subsidie voor een VN-club waar ex-PvdA'er Herfkens voor werkt. Bron: Wikimedia Commons
Bert Koenders regelde subsidie voor een VN-organisatie waar ex-PvdA’er Herfkens voor werkt. Bron: Wikimedia Commons

Kiezers minder relevant, eurocraten en bankiers wel
Voor de wat slimmere lezertjes, bijna iedereen die geregeld leest op Visionair dus, zal het al zijn opgevallen wat er ontbreekt in deze opsomming. Inderdaad: de kiezers. De fractievertegenwoordiging van de partij als geheel wordt uiteraard om de vier jaar vergroot of verkleind door de kiezers, maar de ervaring leert dat vooral de exposure van de lijsttrekker telt en de kiezers met wat handige trucjes effectief om de tuin te leiden zijn. Denk bijvoorbeeld aan de huidige regering van VVD en PvdA, die tot stand kwam (i.s.m. de main stream media) na toepassing van de klassieke techniek ‘Wie wordt de grootste’? Kortom: voor de  gemiddelde politicus is de kiezer een abstracte grootheid, maar niet echt belangrijk.

Wel relevant voor politici zijn lieden, die niet weggestemd kunnen worden. Ik heb het nu over bureaucraten: partijbestuurders, ambtenaren van de Rijksoverheid en EU en daarnaast: mensen in het bedrijfsleven. Bureaucraten zijn in naam onderworpen aan politici, maar in de praktijk is de bureaucratische macht van een instituut dat al tientallen jaren bestaat, veel groter dan die van een politicus die na enkele jaren weer het veld ruimt. Voor de toppolitici lonken lucratieve functies in het bedrijfsleven, vaak de bankwereld of gezondheidszorg. Niet toevallig sectoren die zwaar gereguleerd zijn door de overheid. Die mensen, en de machtige oud-politici in leidende netwerken, wil je uiteraard te vriend houden. Zij zorgen voor de baantjes. Vandaar dat politici liever banken redden, dan kiezers die onder water staan. En dat er geregeld belastingmiljoenen de richting opgaan van netwerken, waar een ex-politicus actief is.

Hoe kunnen we er voor zorgen dat de bevolking meer serieus wordt genomen?
Op dit moment ontbreekt nagenoeg iedere effectieve controle van de bevolking op het landsbestuur. Om de vier jaar brengen de kiezers hun stem uit op de in hun ogen minst slechte partij. Vaak aan de hand van een actueel thema, bijvoorbeeld de EU of de migrantencrisis. Vaak komen de andere standpunten van die partij slecht overeen met die van de kiezer. Vervolgens gaan die partijen ook water in de wijn doen om te kunnen regeren. Niet zelden wordt dan een standpunt opgegeven dat voor de kiezer de reden was om op die partij te stemmen. De kiezer voelt zich dan uiteraard bedrogen.

Directe democratie, zoals referenda, lost dit probleem op. Als de kiezer rechtstreeks stemt voor een belangrijke kwestie,  wordt de stem van de bevolking gehoord en zullen rampzalige besluiten, zoals het garant staan voor banken en het toekennen van volledige verzorgingsstaatrechten aan immigranten, niet genomen worden of snel teruggedraaid. Daarom is het ook uiterst belangrijk, veel referenda te houden. Ook omdat politici dan de hete adem van een dreigend referendum in de nek voelen en de bevolking meer serieus gaan nemen dan nu.

Heeft u als Nederlandse lezer nog niet niet ondertekend voor GeenPeil, doe dat dan nu. Dit heeft, zoals u na het lezen van dit artikel zult begrijpen, veel meer zin dan stemmen. Daarmee bewijst u de Nederlanders, Belgen en de andere EU-onderhorige Europeanen een enorme dienst. Vrijheid is ons geboorterecht als mens en alleen als u, ik en de rest van de mensheid dit recht verdedigen, blijft het bestaan.

Dictatuur (linksboven) of democratie (rechtsboven)? Aan ons de keus.

Heeft democratie of dictatuur de toekomst?

10 reacties / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Mensheid, Visionaire vragen, Wereld / Door / 6 mei 2015

Huidige technologische ontwikkelingen geven zowel democraten als dictaturen meer mogelijkheden. Wie zal er aan het langste eind trekken? Het gezag, of de vrijheid?

Geschiedenis van de macht in vogelvlucht
Het grootste deel van de menselijke geschiedenis leefde onze soort zoals de Khoisan en andere jager-verzamelaars. De machtsverschillen waren (zoals ook nu bij de Khoisan) maar klein. De groep kon alleen overleven en bij elkaar blijven als alle groepsleden een gelijkwaardige positie hadden. Mannen jaagden en vrouwen verzamelden, wat beide essentiële steunpilaren van het voortbestaan van de groep vormde. Potentaatjes werden door de rest van de groep hard aangepakt.

Dit veranderde met de komst van de landbouw. Land werd nu geen leefgebied meer, maar bezit. Oogsten konden geplunderd worden, wat betekende dat grote, sterke groepen in het voordeel waren. Er ontstonden machthebbers en machtsstructuren. Er ontstonden staande legers, die de burgerbevolking afpersten in opdracht van de machthebber. Moderne staten, zoals we die nu kennen, ontstonden rond 1300 en later.

Met de industriële revolutie werd de geschoolde arbeider, met de technologen die nieuwe technieken ontwikkelden, het waardevolste bezit van de groep. Geschoolde arbeiders leverden de wapens en machines, waarmee de koloniale oorlogen werden uitgevochten. Deze arbeiders konden door hun specialistische kennis niet zo gemakkelijk meer worden afgeperst: door te staken konden ze een heel land lamleggen. Industriële processen zijn zeer complex. Om deze goed te sturen, waren nog grotere organisaties nodig die autoritair en strak geleid werden. De setting voor het conflict tussen arbeiders en industriëlen werd geplaatst.

Ontwikkelingen die dictaturen in de kaart spelen
Robots slagen er steeds meer in om taken van mensen over te nemen. Vechtrobots, zoals militaire drones, nemen steeds meer de rol van mensen in de oorlog over. Robots gehoorzamen bevelen blindelings. Als de machthebbers de beheersing hebben over militaire en civiele robots, kunnen ze hiermee de rest van de bevolking effectief onderdrukken, mogelijk zelfs op termijn uitroeien. Immers: mensen zijn niet meer nodig en nemen alleen maar ruimte en hulpbronnen in beslag. Er zijn nu ook veel minder paarden dan een eeuw geleden, om dezelfde reden.

De meest effectieve machtsbron is het vermogen, anderen te laten denken wat jij wil, m.a.w. hun belevingswereld totaal te controleren. Hiervoor zijn massamedia, zoals de main stream media, een geliefd instrument. Naarmate computers steeds beter worden, is het voor de machthebbers steeds eenvoudiger om internetverkeer in de gaten te houden en te censureren. Dictaturen zoals China en Saudi-Arabië boeken veel succes met hun digitale gordijn. China doet dit, door een ijzeren greep te houden op internetbedrijven en in China gebruikte communicatieapparatuur (wettelijk gezien moet de meerderheid van het eigendom en de volledige bedrijfsvoering door China bepaald worden). In andere landen, zoals in het westen, passen de heersende regimes vergelijkbare, maar wat subtielere technieken toe.

Dictatuur (linksboven) of democratie (rechtsboven)? Aan ons de keus.
Dictatuur (linksboven) of democratie (rechtsboven)? Aan ons de keus.

Een nog verontrustender ontwikkeling is Big Data. Krachtige algoritmes kunnen uit gebruiksgegevens van Twitter, Google, Facebook en straks the Internet of Things en de vele drones, heel veel opmaken over de persoonlijkheid, gedrag en denkbeelden van netizens. Het is nooit gemakkelijker geweest om politieke tegenstanders op te sporen en belastende privé-informatie boven water te halen. Geen wonder dat geheime diensten graag volop graaien in deze honingpot aan informatie.

Ontwikkelingen die de democratie bevorderen
Toch ziet niet alles er zo somber uit. 3D-printers vervangen een fabriek, zonnepanelen en Tesla Motor’s betaalbare opslagaccu een elektriciteitscentrale. Het wordt technisch gezien voor een individu of kleine groep steeds eenvoudiger om zelfvoorzienend te worden, zoals de democratische jagers-verzamelaars dat ook zijn.  Dit maakt mensen steeds minder afhankelijk van machthebbers. Bij een wanbetaler de elektriciteitsleiding afsluiten levert dan slechts een spottende grijns op. Ook voor internet en het bankstelsel (Bitcoin) komen er steeds meer alternatieven die niet afhankelijk zijn van een autoriteit. Hoe minder centrale organisatie nodig is, hoe minder legitimiteit er is voor een overheid. En hoe minder persoonlijke data er door internetgiganten kan worden geoogst.

Welke kant gaat het nu op?
Dictaturen doen met succes een beroep op het patriottisme van hun bevolking om censuur en onderdrukking goed te praten. De natuurlijke neiging van mensen is juist om meer greep op hun eigen leven te willen krijgen, dus meer onafhankelijkheid. Politici die meer macht willen, moeten daarom angst zaaien. Geliefde onderwerpen zijn terrorisme, pedofielen en schurkenstaten. Een pandemie zou een godsend zijn voor deze groep, ziet het Lockstep scenario in deze Rockefeller studie (link naar origineel op Rockefeller website werkt niet meer). Als er meer angst en oorlog komt, zullen we in de richting van de dictatuur gedrukt worden. Als wij aardbewoners de angst overwinnen, en democratische oplossingen bedenken voor deze problemen in plaats van meer bevoegdheden voor veiligheidsdiensten en het leger, zal onze soevereiniteit vergroot worden.

Uiteindelijk bepalen wij, de nu levende mensen, welke richting het op gaat. Positief denken is daarmee meer dan alleen een manier om gelukkiger te worden. Het is domweg een bittere noodzaak om het op aarde leefbaar en menswaardig te houden.

De oorlog tegen democratie

34 reacties / Analyses, Economie, Geopolitiek, Maatschappij, Mensheid, Misvattingen, Social Engineering / Door / 31 augustus 2013

Nu de VS erop gebrand lijkt onder welk excuus dan ook de oorlog aan Syrië te willen verklaren is het wellicht nuttig deze documentaire nog eens goed te bekijken, aangezien wat de VS nu aan het doen is volledig in het patroon valt met wat ze al tijden doen. Het is in 2013 bijv. 60 jaar geleden dat de VS en de UK een volledig democratisch regiem in Iran omverwierpen wat de CIA recent ook heeft toegegeven.  

John Pilger heeft verschillende documentaires gemaakt over de machtsstructuren achter de schermen. In deze documentaire laat hij zien hoe er de afgelopen eeuw vanuit de VS inmiddels meer dan 50 regiems wereldwijd zijn omvergeworpen inclusief vele volledig democratische overheden.

In deze documentaire komen een boel landen uit Zuid-Amerika aan bod, en ook landen waar verzet tegen de VS wel enigzins succesvol is geweest zoals in Venezuela en in Bolivia. Ook interviewt hij verschillende ex-CIA agenten die hun verhaal vertellen in deze documentarie: The war against democracy. Deze oud CIA agenten zijn heel duidelijk als een land tegen de belangen van de VS handelt of niet aan de wensen van de VS wil voldoen dan wordt er actie ondernomen ongeacht wat voor regiem er in dat land actief is. Keiharde realpolitiek dus.

 

Voor de mensen die meer willen weten over de door de CIA gesteunde coup op Hugo Chavez in 2002 laat deze onderstaande documentaire dit verhaal in detail zien. The Revolution will not be Televised:


Is het niet raar dat veel van wat in deze films naar voren komt nooit bij ons in het nieuws is geweest? Sterker nog het lijkt erop dat Nederland juist regelmatig de VS bij haar buitenlandse invasies geholpen heeft…

VSpuppet
Het is me onduidelijk of ze ons haten vanwege onze vrijheid…
Of omdat we hun natuurlijke hulpbronnen stelen, puppet dictators installeren en hun vijanden financieren.

Wat denken mensen hier van deze documentaires en de rol die de VS de afgelopen eeuw heeft gespeeld wereldwijd? En hoe moeten we de ondersteunende acties van Nederland aan de VS in dit licht zien?

Aanverwante informatie:
-) The Power Principle – Empire, Proganda & Collapse
-) Wie vormen het internationale private bankenkartel?
-) De oorlog vanuit de Verenigde Staten tegen democratie
-) Bekentenissen van een economische huurmoordenaar
-) Het militair industrieel  complex
-) 100 jaar mindcontrol experimenten – Human resources
-) Corruptie uitgelegd door ex-lobbyist
-) Het uiteenvallen van Joegoslavië 
-) What really happened in Yugoslavia
-) The Shock Doctrine & Life and Debt
-) Catastroïka
-) Griekenland is kaalgeplukt, op naar de volgende
-) Oorlog is cashen voor de 1% 
-) Controlemechanismen van de 1% 
-) Macht
-) Een nieuwe wereldorde, deel I
-) Een nieuwe wereldorde, deel II
-) Een nieuwe wereldorde, deel III 

Video: is democratie het logische eindpunt van een modern land?

92 reacties / Analyses, Geopolitiek, Maatschappij, Visionaire vragen / Door / 14 juli 2013

Tot voor kort waren alle moderne ontwikkelde landen democratieen. Dat is nu niet meer zo: China, dat in de grote steden aan de kust weinig onderdoet voor de klassiek westerse landen, kent bijvoorbeeld geen verkiezingen en functioneert redelijk goed. Is het mogelijk een modern land te runnen als bijvoorbeeld een dictatuur, oligarchie of autocratie? Politicoloog Eric X. Li gaat in op deze vraag in deze TED talk.

Democratie maakt dat corruptie veel lager is dan in een dictatuur, maar ook kadaverdiscipline en een alomtegenwoordige geheime dienst zoals de Stasi kan corrruptie binnen de perken houden. Een ander voordeel van de democratische samenleving is de grotere mate van innovatie. Echter, nazi-Duitsland en nu China bewijzen dat ook een dictatuur technisch behoorlijk innovatief kan zijn. Is onze toekomst een dictatuur? Of hebben democratieen toch een streepje voor?

De open source overheid deel III

6 reacties / Analyses, Ideeën, Maatschappij, Mensheid, Misvattingen, Nederland / Door / 4 oktober 2012

In dit derde deel van de open source overheid komt Clay Shirky voorbij die al eerder zeer verstandige dingen zei over het internet. Dit keer verteld hij hoe open source software en open source samenwerking de overheid vroeger of later volledig zal transformeren. De overheid kan met de huidige technologie van het internet veel efficiënter en democratischer ingericht worden dan we momenteel hebben.

The open-source world has learned to deal with a flood of new, oftentimes divergent, ideas using hosting services like GitHub — so why can’t governments? In this rousing talk Clay Shirky shows how democracies can take a lesson from the Internet, to be not just transparent but also to draw on the knowledge of all their citizens.

Clay Shirky argues that the history of the modern world could be rendered as the history of ways of arguing, where changes in media change what sort of arguments are possible — with deep social and political implications.

Na dit derde deel en derde TED Talk over de open source overheid is het wellicht interessant om eens te peilen wat de lezers van visionair hiervan vinden. Is dit werkelijk een manier tot verbetering van het huidige systeem of zijn dit slechts mooie dromen van een drietal wereldvreemde idealisten bij TED?

Aanverwante artikelen:
-) De open source overheid deel I
-) De open source overheid deel II
-) De open source overheid deel III
-) Eerdere artikelen met Clay Shirky op visionair
-) Veranderingen in de maatschappij
-) Komt de internet democratie eraan?
-) Gratis leren programmeren via The Code Academy