democratie

Strategische kiezers vinden zichzelf erg slim, maar politici lachen het laatst en het best.

Strategische stemmers hebben het niet begrepen

Elke verkiezing zien we het weer: het verschijnsel strategische stemmer. Is het werkelijk mogelijk politici te slim af te zijn en ondanks het nauwelijks democratische Nederlandse kiessysteem jouw wensen maximaal te bevorderen door een welgemikte stem?

Strategische kiezers vinden zichzelf erg slim, maar politici lachen het laatst en het best.
Strategische kiezers vinden zichzelf erg slim, maar politici lachen het laatst en het best.

Mark Rutte en Diederik Samsom verketterden elkaar tijdens de verkiezingscampagne, maar lijken nu vrolijk met elkaar in zee te gaan. Dit tot teleurstelling van vele zogeheten strategische stemmers die op PvdA en VVD hebben gestemd. De stemstrategie van de strategische stemmers lijkt dus niet zo slim. Wat is wel een slimme strategie?

Wat beweegt politici?
Politici zijn mensen die er hun beroep van hebben gemaakt, gekozen te worden en zo macht uit te oefenen. Er zijn drie redenen waarom iemand politicus wordt. De eerste reden is de wens, daadwerkelijk iets te veranderen  in een land door middel van politiek: idealisme dus, in de ‘needs’ theorie van McClellan bekend als ‘need to achieve’. De tweede reden is behoefte aan macht, in de psychologische theorie bekend als ‘need to dominate’ (n-Dom). Een welbekende behoefte die ook overmatig sterk aanwezig is bij captains of industry. De derde reden is de behoefte aan zelfverrijking. Hoewel de inkomens van Tweede Kamerleden en ministers niet slecht zijn – respectievelijk rond de 100.000 tot 130.000 euro bruto per jaar plus onkostenvergoedingen, zijn andere baantjes veel lucratiever. Voorbeelden: commissaris of baas bij een bank (tot 500.000 per jaar), burgemeester van een grote stad (200.000), bestuursvoorzitter van een woningbouwvereniging of universiteit (300.000 of meer) of het ultieme financiële walhalla: onbelaste internationale baantjes zoals bij de VN of bij Brussel. Landelijk politicus worden is daarmee lucratief, vooral als je lid bent van een grote partij. Grote partijen beschikken over een uitgebreid netwerk, waardoor er voor je talloze baantjes openstaan. PvdA’er Wim Kok, bijvoorbeeld, is nu multimiljonair.

De enige uitzondering is de SP. Hier moeten de leden het grootste deel van hun inkomen afdragen aan de partijkas. Als zakkenvuller kan je dus beter niet bij de SP gaan, ook al omdat de SP’ers niet populair zijn in het baantjescircuit. Wat je wel kan doen is als je eenmaal gekozen bent, de partij uit stappen. Dan mag je wel alles lekker zelf houden. Ali Lazrak heeft daar een lekker zakcentje aan overgehouden. De vierde motivatie om politicus te worden, plichtsgevoel, is overigens opmerkelijk zeldzaam.

Ook voor de PVV en andere bij het establishment impopulaire partijen, zoals de SGP of Partij voor de Dieren, geldt trouwens dat ze weinig aantrekkelijk zijn voor baantjesjagers. Weliswaar mogen deze Kamerleden alles zelf houden, maar hun kansen op een lucratief baantje als bijvoorbeeld burgemeester zijn klein tot nihil vanwege hun “besmette” verleden.

Hoe laat je politici doen wat jij wilt? Stemmen?
Stemmen is, het is al eerder hier ter sprake gekomen, in feite nauwelijks effectief. Bij enkele politici spelen ideële motieven zeker een rol, maar de behoefte aan macht en geld is zeer sterk. Wil je een politicus die voornamelijk door idealisme gedreven wordt, dan ligt een stem op een kleine partij (denk aan Partij voor de Dieren, ChristenUnie, SGP), nieuwe partij of de anti-establishment partijen SP of PVV het meest voor de hand. Deze partijen beschikken nauwelijks over een baantjesnetwerk. SP’ers dragen af, PVV’ers zijn besmet. De partijen CDA, PvdA, VVD, D66 en GroenLinks, niet toevallig voorstemmers voor het ESM verdrag, zijn onbetrouwbaar. 50+ is de nieuwste onderneming van politiek entrepreneur Jan Nagel, die met alle winden meewaait en dus ook twijfelachtig.

Verder is een verstandig idee te letten op hun stemgedrag in het verleden. De partij die het vaakste met jou meestemt bij moties zal dat vermoedelijk ook in de toekomst doen. Check hier.

Buitenparlementaire actie
Buitenparlementaire actie is effectiever dan stemmen. Slechts ongeveer 2% van de Nederlandse bevolking is hoogbegaafd en hiervan gebruikt ook maar een klein deel zijn of haar hersens. Bij meerbegaafden is dit percentage vergelijkbaar. Nauwelijks goed voor één of twee Kamerzetels. Als je weet dat de stem van een Nobelprijswinnaar natuurkunde maar half zo zwaar telt als de stem van een zwartekousen-gereformeerde zwakbegaafde man die met de machtiging van zijn vrouw dubbel stemt, weet je al weer genoeg. Stemmen op zich heeft dus maar weinig zin, hoewel je dus door op een extreme splinter of populistische partij te stemmen nog enige invloed kan uitoefenen. Buitenparlementaire actie is slimmer. Politici zijn erg bang om hun geloofwaardigheid te verliezen. Dit verkleint hun kansen op een lucratief baantje. Als een politicus zeer besmet is zal zelfs zijn vriendennetwerk niet meer baten. Wat dat betreft is het CDA overigens milder dan de PvdA, de VVD neemt een middenpositie in. Op dit zwakke punt is in te spelen.

Stemmen met je euro’s
Veel mensen staan er niet bij stil dat ze een nog veel effectievere ‘stem’ kunnen uitbrengen. Elke maand beschik je over honderden tot duizenden van deze stemmen die je vrij kan besteden. Ik heb het nu uiteraard over euro’s. Belastingontwijking is volkomen legaal en stelt je in staat meer van je euro’s politiek actief in te zetten. Als je bijvoorbeeld voortaan alleen nog op de markt, in kleine zelfstandige supermarkten (of in biologische winkels) koopt in plaats van in grote ketens, verspreid je de rijkdom meer over de bevolking. Dat is dus als het ware een meer socialistische stem. Door je hypotheek af te betalen subsidieer je de overheid in plaats van de banken. Door zonnepanelen te kopen, uiteraard afkomstig uit een democratisch land als Duitsland, Taiwan of Korea, stem je op democratie en vrijheid in plaats van op oliedictaturen. Je kan ook op jezelf stemmen door je geld te investeren in bijvoorbeeld isolatie of een eigen bedrijf in plaats van dure merkartikelen te kopen. En zo zijn er nog meer voorbeelden te bedenken. Wat zijn jullie suggesties?

Meer democratie? Stem klein!

Dit artikel is overgenomen van: http://www.courtfool.info/nl_Meer_democratie_Stem_klein.htm

Rudo de Ruijter
11 september 2012

Als je maar vaak genoeg herhaalt, dat we in een democratie leven, dan geloven de mensen het vanzelf wel.

Budgetrecht verkwanseld

Op 24 mei 2012 stemden de kamerleden van de VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks vóór de ratificatie van het ESM-verdrag. [1] ESM staat voor Europees Stabiliteits Mechanisme. [2] Het is een nieuwe bank, die onbeperkt belastinggeld van de burgers van de 17 eurolanden op kan eisen [3] om landen die zwaar in de schulden zitten met nog meer schulden op te zadelen [4] (waarbij de Europese Centrale Bank, het Internationale Monetaire Fonds en de Europese Commissie het democratische bestuur opzij schuiven om de bevolking uit te persen en alle staatseigendommen aan het buitenland te verkopen. [5]) Nederland heeft al 40 miljard euro toegezegd (ter vergelijking: de totale inkomstenbelasting van een heel jaar bedraagt rond 45 miljard), maar het ESM kan zelf bepalen of en wanneer het nog meer miljarden eist. [3]

Het hoogste recht van de democratie is het budgetrecht van het parlement. Omdat het ESM ongelimiteerd belastinggeld op kan eisen – zo nodig binnen 7 dagen [6] – is het niet meer het parlement dat kan bepalen hoe ons belastinggeld besteed wordt. Het parlement mag beslissen over het bedrag dat over blijft.

Het lijkt te waanzinnig om waar te zijn, dat een parlement het hoogste recht in onze democratie te grabbel gooit. Maar niet alleen in Nederland, ook in de overige eurolanden hebben parlementen en senaten met de ratificatie van het ESM-verdrag ingestemd. Dat zijn duizenden volksvertegenwoordigers. Hoe kan dat?

Partijenstelsel

Voor zover ik na heb kunnen gaan, hebben alle 17 eurolanden een partijenstelsel. In Nederland geldt sinds 1918, dat we niet meer op een bepaalde kandidaat stemmen, maar op een politieke partij. De namen van de kandidaten staan weliswaar vermeld op de stemlijsten, maar het is het aantal stemmen dat op een lijst wordt uitgebracht, dat het aantal kamerzetels voor die partij bepaalt. [7]

Dat systeem kan makkelijk tot absurde resultaten leiden. Bijvoorbeeld, als een kandidaat als laatste op een lijst van vier kandidaten staat en bijna geen stemmen krijgt, dan komt hij desondanks in de Kamer als het totale aantal stemmen op die lijst vier zetels oplevert. Omgekeerd zullen veel kandidaten met veel meer stemmen geen zetel krijgen, omdat het totaal aantal stemmen op hun lijst onvoldoende is.

Het is dus niet meer het volk dat bepaalt wie er in de Tweede Kamer komen, maar de politieke partijen, al naar gelang het aantal stemmen dat op elke partij wordt uitgebracht. En dat heeft consequenties.

Hoe besluitvorming zou moeten

De kern van onze democratie is het parlement. Daarin herken je het Franse woord “parler“, spreken. Het principe van goede besluitvorming berust op een uitvoerige bespreking van alle aspecten van nieuwe wetsvoorstellen, zodat de kamerleden een zorgvuldige afweging van belangen kunnen maken en uiteindelijk naar hun eigen overtuiging vóór of tegen het voorstel stemmen. Pas dan wordt gekeken of de meerderheid van de Kamer vóór of tegen is.

Besluitvorming in partijenstelsel

Politieke partijen zijn niet uit op zorgvuldige democratische besluitvorming. Het aspect dat hun interesseert is “de meerderheid beslist”. Ze willen de macht. In ons meerpartijenstelsel heeft geen enkele partij ooit de absolute meerderheid kunnen verkrijgen. Om op z’n minst een deel van de macht te krijgen voeren de partijen meteen na afloop van de verkiezingen onderhandelingen om te proberen een meerderheidscoalitie te vormen.

De beloftes die de partijen vóór de verkiezingen gedaan hebben, blijken dan niets anders dan  onderhandelingspunten in deze besprekingen. Het is het welbekende kiezersbedrog, dat inherent is aan dit partijenstelsel. De partijbazen gaan dan dagen, weken of maanden samen om de tafel zitten en besluiten dan op voorhand en in het geheim over een aantal zaken en stellen een regeeraccoord op. Ze nemen dus eerst besluiten en laten dit later uitwerken. Die kromme manier van beleid bepalen kan natuurlijk alleen werken, wanneer de kamerleden van de meerderheid gehoorzaam stemmen zoals hun partij hen opdraagt. Kamerleden zijn dus geen volksvertegenwoordigers, maar partijvertegenwoordigers, het stemvee van de politieke partij.

Formatie

Meestal zijn er rekenkundig meerdere mogelijkheden om met verschillende partijen een meerderheid te vormen. En uiteraard maakt het voor het beleid veel uit welke partijen samen gaan. Tot voor kort was de Koningin nauw betrokken bij de formatie. Sinds kort is afgesproken, dat de Koningin hier buiten moet blijven.

De formatie van de coalitie hoeft niet eens overeen te komen met de wil van het volk. Wanneer de meerderheid van het volk op linkse partijen heeft gestemd, levert dat niet automatisch een linkse regering op. Als bijvoorbeeld de Partij van de Arbeid liever de VVD als coalitiepartner wil, dan heeft het volk het nakijken. De macht van de formateur en de partijleiders is dus veel groter dan de macht van het kiezersvolk.

Uitgeholde democratie

Het zijn dus niet meer de kamerleden die individueel bepalen hoe ze stemmen. De meeste kamerleden weten niet eens waar de wetsvoorstellen over gaan, wanneer ze hun stem uitbrengen. Uiteraard is dat nooit zo bedoeld in een democratie. Onze Grondwet schrijft voor, dat kamerleden vrij van last moeten stemmen, met andere woorden, dat ze geen opdrachten aan mogen nemen om zus of zo te stemmen. [8] Maar daar hebben de politieke partijen lak aan.

Enkelingen hebben de macht

Het zijn de leiders van de politieke partijen die uiteindelijk bepalen hoe er in de Kamer gestemd wordt. De feitelijke macht van het parlement ligt dus in handen van enkelingen. Waarschijnlijk hebben die enkelingen niet het belang van het volk als grootste kopzorg. Zij moeten er in eerste instantie voor zorgen dat de partijkas gevuld blijft en dat ze hun invloed niet verliezen. Dus vooral geen dingen doen die misschien door hun geldschieters en hun aanhang niet begrepen worden. Ik denk niet dat het uitleg nodig heeft om te kunnen begrijpen, dat dit systeem gevoelig is voor corruptie en het volk niet dient.

Het feit, dat maar weinigen het echt voor het zeggen hebben, maakt dat de kamerleden van de verschillende partijen ook maar weinig tegengas kunnen geven. Als ze bij de volgende verkiezingen nog op een verkiesbare plaats op de stemlijst willen komen, dan zullen ze hun partijbaas niet te veel tegen moeten spreken.

Bij de besluitvorming in dit partijenstelsel gaat het dus niet zozeer om kennis en inzicht in de materie, als wel om een inschatting van wat de geldschieters en kiezers van ingenomen standpunten zouden vinden.

Opstapeling van crises

Momenteel stapelen de crises zich op: de bankencrisis, de eurocrisis, de economische crisis, enz. Voor al deze crises liggen logische, structurele oplossingen binnen handbereik [9] [10] [11] [12]. Maar geen enkele partij verdiept zich in deze oplossingen, want ze weten allemaal, dat structurele oplossingen veranderingen en dus onrust met zich meebrengen. En dan is het onvoorspelbaar of de partij bij de volgende verkiezing nog evenveel aanhang zal hebben. Dat risico willen ze niet nemen.

De grote problemen worden dus niet opgelost, maar met pappen en nathouden vooruit geschoven. En wanneer de Europese Unie (EU) dan zegt oplossingen te weten, worden de Brusselse voorstellen meteen omarmd. Als er onrust komt, of als het fout gaat, dan is dat niet de fout van de politieke partij, maar van Brussel. Alleen zo kan ik verklaren, waarom zo veel politieke partijen zonder blikken of blozen onze nationale bevoegdheden verkwanselen aan Brussel, terwijl de meerderheid van het Nederlandse volk zich duidelijk tegen de EU-politiek heeft uitgesproken.

Pro-EU ideologie

Zelfs partijen, die het woord “democratie” in hun naam dragen, hebben een pro-EU ideologie geadopteerd. Zoals veel mensen intussen weten, is de EU alles behalve democratisch. Het Europees Parlement heeft niet eens het recht wetten voor te stellen. Het is de ongekozen Europese Commissie, die met een leger van 5400 ambtenaren de regels bepaalt. In Europa leven tientallen verschillende volken, die elk hun eigen cultuur, geschiedenis en leefomgeving hebben. De EU kan logischerwijs alleen maar uitgroeien tot een dictatuur om manu militari al deze volken in eenzelfde keurslijf van Brusselse regels te dwingen. Dat de EU een gevaar is voor de gewone burgers is niet verwonderlijk voor degenen die weten, dat in 1956 de eerste president van de Europese Economische Gemeenschap [13] ene Walter Hallstein was, de nazi-jurist die in 1938 het concept voor een Europa onder Duitse wetgeving aan Hitler en Mussolini voorlegde. [14] [15]

Uiteraard zal deze EU vervangen moeten worden door een samenwerkingsverband, dat de onderlinge verschillen respecteert. Alleen zonder de Europese Commissie kan Europa een veilig continent voor haar burgers worden.

De weg naar democratie

De weg naar echte democratie is misschien nog lang. Eeuwen lang hebben koningen, hertogen, pausen en adelijken de touwtjes in handen gehad. De kleine verworvenheden die het volk gekregen heeft, zijn gekomen naar aanleiding van crises, revoluties en opstanden. Ook de politieke partijen hebben aanvankelijk nut gehad om rechten zeker te stellen voor specifieke bevolkingsgroepen. Maar wie goed kijkt, ziet dat de teugels nog lang niet in de handen van het volk zijn. Echte democratie veronderstelt, dat het volk voldoende opgeleid en geïnformeerd is om zelf het land te kunnen besturen. Vrije toegang tot kennis, een onafhankelijke pers [16] en staatsrechtelijke structuren voor het uitvoeren van bestuurszaken door de burgers lijken mij dan een must. Er bestaat geen uniek model voor de structuren van democratisch bestuur. We zullen een model moeten kiezen, dat crises en problemen efficiënt oplost door het samenbrengen van kennis en inzichten uit de bevolking. Ik denk, dat partijpolitiek in crisissituaties slechts verlammend werkt en dat die op enig moment zijn bestaansrecht zal verliezen.

Stem op de kleine partijen

Ondertussen kunnen we de macht van de grote partijbonzen inperken door onze stem uit te brengen op een kleine partij. Zodra de grote partijen samen geen meerderheid meer kunnen vormen, zal ook de formatie van coalities steeds moeilijker worden. Pas wanneer de grote partijen de macht verliezen, zullen ze accepteren dat er een democratischer systeem komt. Tot die tijd zullen ze roepen dat zij de democratie zijn.

Ga stemmen

Ga wel stemmen, want de zetelverdeling is gebaseerd op het aantal uitgebrachte stemmen. Omdat de grote partijen over meer geld beschikken om hun aanhang te mobiliseren, betekent niet-stemmen bijna automatisch, dat de grote partijen meer macht krijgen. Stem nuttig, stem klein. Er is onder al die kleine partijen vast wel een partij die uw sympathie heeft.

 

Bronnen en referenties:

[1] http://courtfool.info/nl_ESM_Hoogverraad_in_het_parlement_2.htm

[2] http://www.courtfool.info/ESM_treaty_2_Feb_2012/nl_ESM_10-tesm2.nl12.pdf

[3] http://www.courtfool.info/ESM_treaty_2_Feb_2012/nl_ESM_10-tesm2.nl12.pdf , artikel 10

[4] http://www.courtfool.info/ESM_treaty_2_Feb_2012/nl_ESM_10-tesm2.nl12.pdf , artikel 3

[5] zie bijv. Trojka-optreden in Griekenland onder EFSF, voorloper van het ESM

[6] http://www.courtfool.info/ESM_treaty_2_Feb_2012/nl_ESM_10-tesm2.nl12.pdf , artikel 9.3

[7] http://nl.wikipedia.org/wiki/Tweede_Kamerverkiezingen#Kiessysteem

[8] http://wetten.overheid.nl/BWBR0001840/geldigheidsdatum_11-09-2012 , artikel 67.3

[9] http://www.courtfool.info/nl_Bankcrisis_Hervorming.htm

[10] http://www.courtfool.info/nl_Uit_de_euro.htm

[11] http://www.courtfool.info/nl_Op_weg_naar_een_gezonde_economie.htm

[12] http://www.courtfool.info/nl_Een_verhaal_over_twee_geldsystemen.htm

[13] De Europese Economische Gemeenschap (EEG) bestond uit Duitsland, Italië, Frankrijk en België, Nederland en Luxemburg (Benelux) en was de voorloper van de Europese Unie (EU).

[14] http://www.youtube.com/watch?v=WuhbyHE8mDg

[15] http://www.relay-of-life.org/nazi-roots/pdf/chap-uk-hallstein.pdf

[16] http://www.courtfool.info/nl_Als_de_pers_zwijgt.htm

 

 

Als u wenst, kunt u het artikel kopiëren, doorsturen of publiceren in kranten of op het internet.

 

Als u de volgende publikatie op Courtfool niet wilt missen, klik dan hier:

Ik ontvang graag een berichtje zodra een nieuw artikel in het Nederlands verschijnt.

Is stemmen zinvol?

Na een aantal van de nieuwe politieke partijen besproken te hebben even weer een stukje uitzoemen met de vraag of het überhaupt zinvol is om te gaan stemmen?

Een lezerstip van Alexander wees ons op zijn interessante artikel: Laat je stem horen, Stem dus niet (op 12 september)! Meer van zijn interessante artikelen zijn te vinden op lextells.wordpress.com. Hij legt duidelijk uit waarom het volgens hem zinloos is om te stemmen. En dat juist niet stemmen het meest nuttige is wat je kunt doen met je (schijn)democratische recht. Hieronder hebben we zijn artikel in overleg overgenomen op visionair.

—–

Inleiding

Op 12 september mogen we weer naar de stembus. Ook nu zijn het cruciale verkiezingen, zo krijgen we te horen. Want wie gaat ons door alle problemen heen naar rustiger vaarwater loodsen? Welke koers zal Nederland kiezen als er een regering gevormd is? Gaan we over links, over rechts, of toch door het midden?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat er ook uitkomt na 12 september, en hoe mooi en oprecht de beloftes ook geklonken zullen hebben, de koers zal dezelfde blijven….:
De crisis zal niet opgelost worden, maar verergeren. Wij, de burgers, zullen daar nog meer onder lijden. Alles wordt duurder. De verantwoordelijken zullen – net als nu – profiteren. Onze burgerrechten zullen nog verder aangetast worden onder het mom van misdaad- en terrorismebestrijding. Vrije energie zal niet beschikbaar komen, brandstofprijzen zullen alleen maar stijgen. De zorgkosten zijn al niet meer beheersbaar en dat zal niet verbeteren. Onze eigen bijdrage zal omhoog gaan. Vergoeding voor alternatieve geneeswijzen zal langzaam uit de pakketten verdwijnen. In onderwijs zal niet geïnvesteerd worden, laat staan dat er hervormingen in worden doorgevoerd. Studeren wordt stukken duurder. In onze voeding zullen nog meer schadelijke additieven terecht komen en verantwoord eten wordt steeds moeilijker gemaakt. Armoede in andere delen van de wereld zal niet opgelost worden. Immigratie zal toenemen evenals de daarmee gepaard gaande problematiek. Internationale conflicten zullen niet in de kiem gesmoord worden maar oplaaien. ‘Brussel’ krijgt nog meer in de pap te brokkelen. Op allerlei terreinen bovendien waar de EU oorspronkelijk eigenlijk helemaal niet over zou gaan. Maatschappelijke onvrede zal tot aan de volgende verkiezingen toenemen. En dan gaan we weer allemaal stemmen.

Tenzij……….wij veranderen. En, om te beginnen, NIET gaan stemmen.

 

Waaróm stemmen we?

Dát we gaan stemmen, daarover denken we eigenlijk niet heel veel na. Het hoort, je hebt toch het recht, het is je verantwoordelijkheid, noem maar op. Er is ook altijd wel een partij die redelijk aansluit op je eigen ideeën. Nooit helemaal, maar meer dan andere partijen en dan gaan we op die partij stemmen.
Mijn stelling is dat het beter is om überhaupt niet te gaan stemmen. Er is namelijk helemaal geen valide reden voor.

Boude stelling? Je hoeft het niet meteen met me eens te zijn maar ik daag je wel uit om eens stil te staan bij de vraag waaróm je eigenlijk stemt. Met dit artikel, waarin ik de mythes over stemmen doorprik, hoop ik je daarbij te helpen.

 

Pessimistisch of voorspelbaar?

Misschien vind je mijn voorspelling voor de toekomst hierboven te pessimistisch. Dat mag natuurlijk. Het is maar van welke feiten je uitgaat, wat je referentiekader is. Ik noem het dan ook realistisch of zelfs voorspelbaar. Zo zie je maar weer. Het is me er met dit stuk júíst niet om te doen om negativiteit te verspreiden. Integendeel. Ik wil informeren zodat mensen in staat worden gesteld om op basis van volledige informatie hun verantwoordelijkheid te nemen. Lees anders nog even verder. Ik zal me nader verklaren.

 

Wat zie je? Jij kiest je perspectief!

 

Politiek als kolossale afleidingsmanoeuvre

Degenen die mijn vorige artikel nog niet gelezen hebben, adviseer ik dat alsnog te doen (“De onzichtbare hand wordt zichtbaar”). Ik wijd daarin uit over de werkelijke macht achter het wereldtoneel. Ik leg uit hoe een zekere elite de mensheid manipuleert en hoe we daardoor in de illusie geloven dat de wereld om ons heen echt is. We worden in het domme gehouden over zo`n beetje alles. Op ingenieuze wijze weliswaar, dus het is niet zo heel makkelijk waarneembaar. Maar als je je er eenmaal in hebt verdiept is het zonneklaar en zie je het iedere dag meer en meer bevestigd. Je kunt het simpelweg niet meer niet zien.
In a nutshell: al die manipulatie en bedrog zijn bedoeld om ons van de waarheid af te houden. Van de waarheid over onszelf, over onze geschiedenis, over de aard van de werkelijkheid én over de koers waar we als mensheid op afvaren: naar een totalitair wereldregime waarbij de samenleving uit Orwells 1984 een zonnig vakantieparadijs zal blijken te zijn.

Ook over de politiek worden we in het domme gehouden. De politiek in onze westerse democratie is namelijk ontworpen om ons in slaap te houden. Met ontworpen bedoel ik ook echt: bewust ontworpen. Democratie is geïntroduceerd toen de koningshuizen merkten dat ‘het volk’ zo`n koning als allesbeslisser in de samenleving niet langer accepteerde. Waar haalde die koning zijn macht eigenlijk vandaan? Het werd te onrustig. Ogenschijnlijk kreeg ‘het volk’ toen de macht door bij verkiezingen te kunnen stemmen op politieke partijen. Die politieke partijen zouden dan ‘volksvertegenwoordigers’ leveren. Koningshuizen deden een stapje terug (goh, wat aardig!) en kregen een symbolische of ceremoniële functie. Het is echt verbazingwekkend dat we geloven dat de koningshuizen vrijwillig hun positie hebben opgegeven vanuit het plotselinge heldere inzicht dat de macht bij het volk moest liggen. Het is dus ook niet waar. De feitelijke macht is altijd in handen gebleven van dezelfde kliek. Volksvertegenwoordigers hebben het volk nooit echt vertegenwoordigd. De opkomst van politieke partijen is  geen toevallig verschijnsel geweest. Dat is sterk gestuurd. Het principe van verdeel en heers is hierbij nadrukkelijk het uitgangspunt geweest.

 

Haar vader begon de Bilderberg-conferenties… Wat daar gebeurt is strikt geheim. Waarom?

 

Het is dus nooit de bedoeling van onze westerse democratie geweest dat we als volk echt invloed hebben. We moeten alleen maar dénken dat dat zo is. We geloven het massaal, dus de truc heeft gewerkt. En ondertussen kan de elite verder met hun plannen. Het is de hoogste tijd dat we nu eindelijk gaan erkennen dat het een truc was, dat politiek slechts een afleidingsmanoeuvre is. Dat politiek nooit werkelijk problemen heeft opgelost en dat ook nooit zal doen. Kijk naar al die keren dat we gestemd hebben en waar we nu zijn aanbeland met Nederland en de wereld. De problemen zijn nog nooit zo groot, grootschalig, talrijk en ingewikkeld geweest.

 

 

Politici

Overigens geloof ik niet dat al die politici ons bewust in de maling nemen. De meesten zullen oprecht staan voor hun mening en echt denken dat ze het land vooruit kunnen helpen als ze maar voldoende stemmen krijgen. Ze zullen ook zeer zeker geloven dat ze u wél vertegenwoordigen. Maar ja, de meesten kennen het grotere plaatje ook niet en zitten gevangen in hun eigen kaasstolp. Als individu hebben ze weinig tot geen invloed. De meesten hebben het partijbeleid te volgen. En wie bepalen dat nou eigenlijk precies? En waar halen zij op hun beurt hun ideeën vandaan? De bewegingsvrijheid van de gemiddelde politicus is beperkt tot de marges. Natuurlijk zijn ze met vanalles en nog wat bezig maar wie kan een voorbeeld noemen van een politicus die een cruciale doorbraak forceerde die voor ons allemaal gunstig heeft uitgepakt? Ik heb als voormalig ambtenaar van dichtbij mogen zien waar de meeste debatten in de tweede kamer over gaan. Het is weinig meer dan het kruisen van de degens over details op de vierkante millimeter. Verdeel en heers pakt voor de elite prachtig uit in de politieke arena.

Een echt hoge pet heb ik niet op van de politici. Er zijn er niet veel die oprecht zijn, het achterste van hun tong laten zien, die eerlijk en duidelijk antwoord geven op een simpele vraag en die open en transparant opereren. Ik denk dat je uit bepaald hout gesneden moet zijn om je weg omhoog te vinden in de politiek. Dat lukt echt niet iedereen. Achter de schermen wordt zorgvuldig uitgekiend wie op welke posities terecht komt. Potentiële bedreigingen voor het systeem worden tijdig geëlimineerd. Partijen als SOPN en Mens&Spirit hebben echt geen schijn van kans, helaas. Het systeem van binnenuit veranderen klinkt prachtig. Het zal alleen ingeval van de politiek niet opgaan. Bewustzijn of bewustwording zijn begrippen die het tegengestelde inhouden van de essentie van politiek. Die moet ons juist in slaap houden. Ze zijn daarmee dus onverenigbaar.

 

Bush of Obama, het maakt niet uit.

 

De mythes over stemmen

Als je in Nederland openlijk vertelt dat je niet gaat stemmen kun je aan de reacties die je krijgt mooi zien welke overtuigingen via o.a. onderwijs en media in het onderbewuste van de mensen terecht zijn gekomen. Uiteraard berusten deze overtuigingen niet op helder weten, maar juist op de manipulatie ervan.

Hieronder heb ik een tekst overgenomen van een website die in de lucht was ten tijde van de laatste verkiezingen. De site riep op om niet te gaan stemmen. Hij bestaat helaas niet meer, naar verluid wegens gebrek aan interesse. Het taboe was kennelijk nog te groot. We zijn nu 2 jaar verder dus misschien is er nu meer animo. De tekst beschrijft welke mythes er bestaan over het recht om te stemmen. Gelukkig is het trouwens nog een recht en geen plicht.
Ik vind de inhoud van fundamenteel belang. Het probeert mensen de ogen te openen voor de waarheid. Ik heb hier en daar wat gesleuteld aan de tekst, maar de essentie is behouden. De schrijver ging uit van 8 mythes. Ik heb er een negende aan toegevoegd die ik meteen maar ook even ontkracht.

 

Mythe 1 : Als je niet stemt heb je geen recht van spreken

Als je stemt geef je iemand de volmacht om voor jou te spreken. Met stemmen geef je je recht van spreken dus juist weg. Je kunt het vergelijken met de volgende metafoor:
Als je partner vraagt wat je vanavond wil eten, en je zegt: ‘beslis jij maar’, dan kun je later niet klagen dat je het niet lust. Je hebt je partner volmacht gegeven om het menu te bepalen. Je hebt je recht van spreken weggegeven.

 

Na stemmen, monddood!

 

Mythe 2 : Als je niet stemt gaat je stem naar de grootste partij

Dit leren we op school, en deze mythe wordt zorgvuldig in stand gehouden door de media en de politiek zelf.
Dit zou inhouden dat degenen die op de grootste partij willen stemmen, thuis kunnen blijven. Hun stem zou dan automatisch bij die partij terechtkomen. Onzin natuurlijk.
Er is geen enkele persoon of geen enkele computer die je gedachten kan lezen, en jouw niet-uitgebrachte stem kan toevoegen aan een partij. Aan welke partij dan ook. Een niet-uitgebrachte stem is niet uitgebracht en komt nergens terecht.
Veel mensen stemmen op een partij waarin ze zich niet helemaal kunnen vinden. Daarmee hopen ze een partij waarin ze zich nog minder kunnen vinden, uit de regering te houden. Ze stemmen op de ‘minst slechte’.
Maar uiteindelijk is het niet jouw stem die bepaalt wie er regeert. Het is hoofdzakelijk de vorming van een coalitie die dat bepaalt. Nadat je stem binnen is, kan iedere partij in principe meeregeren. Alles is mogelijk. Het kan zelfs leiden tot een minderheidskabinet met een gedoogpartner! Over democratie gesproken… Het wordt door politici onderling uitgemaakt. En de krachten die daar spelen, bevinden zich buiten het zicht van de burger. Dáár ligt de invloed. Niet in jouw stem.

Mythe 3 : Jouw stem heeft invloed

We hebben de afgelopen twaalf jaar, vijf kabinetten gehad van verschillende samenstelling. Geen enkele partij heeft in al deze kabinetten zitting gehad. De verhoudingen in die kabinetten werden (naast coalitievorming) bepaald door jouw stem.
Ondanks die verschillend samengestelde regeringen is geen enkele keer sprake geweest van merkbare beleidsveranderingen. Alle trends van de afgelopen twaalf jaar hebben zich gewoon voortgezet: meer regels en verboden, minder privacy, minder vrijheid, minder veiligheid, slechter onderwijs, privatisering van energiemarkt en zorgverzekering (met de daaraan gekoppelde astronomische prijsverhogingen en slechtere service), enorme toename van vaste lasten, etc.
Heb je daar echt voor gekozen?
Zelfs bij een referendum luistert de politiek niet naar jou. De Europese Grondwet is door de meerderheid van het Nederlandse volk weggestemd. Later is deze wet er onder een andere naam, het Verdrag van Lissabon, toch gewoon doorgedrukt. Ondanks jouw tegenstem.
Jouw stem heeft geen invloed gehad en zal het ook nooit hebben. Er wordt niet geluisterd. De politiek deed en doet wat ze wil.

 

 

Mythe 4 : Blanco stemmen is beter dan niet stemmen

Met blanco stemmen zeg je: ik ben voorstander van het politieke systeem, maar ik vind dat er geen enkele goede kandidaat is. Door blanco te stemmen steun je weliswaar geen enkele kandidaat, maar je geeft wel je medewerking aan het bestaande politieke systeem.
Door jouw steun kan het systeem blijven voortbestaan.
Wel zou je je af kunnen vragen of het de moeite waard is om een politiek systeem te steunen dat niet naar je luistert.
Een blanco stem telt niet mee in de verkiezingsuitslag, en heeft dus geen invloed. Wel telt je stem gewoon mee in de opkomstcijfers.
Niet stemmen verlaagt wel op het opkomstcijfer en is daarmee een duidelijk signaal. Het signaal is: ik zeg mijn medewerking aan een schijndemocratie op. En dat signaal heeft wel degelijk invloed. Vooral als steeds meer mensen dit doen. Het werkt energetisch door op degenen tot wie het is gericht.

Mythe 5 : De 2e Kamer vertegenwoordigt het volk

Dat is ons altijd geleerd: de 2e kamer bestaat uit ‘volksvertegenwoordigers’.
Politici vertegenwoordigen van alles, maar zeker niet in de eerste plaats het volk. Ze vertegenwoordigen belangen. Politiek gaat over geld en de verdeling ervan.
De grootste financiële belangen liggen bij het bedrijfsleven. Hoe groter een corporatie of multinational, hoe groter het belang. En hoe meer de politiek daarmee rekening houdt. En hoe minder met jouw belang. De tabakslobby , de farmaceutische lobby, de agrofoodlobby, de energielobby etc. hebben allemaal belangen die haaks staan op die van jou. Door hun geld hebben ze invloed en die reikt vele, vele malen verder dan al onze stemmen bij de verkiezingen.
Naast dit alles hebben politici ook nog hun eigen belangen. Hun eigen positie. En die positie wordt het best gewaarborgd als hun beslissingen in het straatje passen van het machtige bedrijfsleven.
Men is dan ook bereid het bedrijfsleven te bevoordelen ten koste van jou. Wat dacht je van alle miljarden die aan de banken gegeven zijn? Miljarden van jouw belastinggeld. Miljarden waarvan diezelfde banken nu de torenhoge bonussen betalen. Al die miljarden die nu moeten worden ‘bezuinigd’, ten koste van jou, de belastingbetaler.
Het zijn dus niet jouw belangen die de politiek vertegenwoordigt, maar die van machtige bedrijven en banken. En van zichzelf. Waarom? Omdat achter de schermen volgens een concrete agenda wordt gewerkt. En het laatste dat past in die agenda is dat de belangen van de samenleving worden gediend.

 

Het leidend principe voor de gemiddelde politicus…

 

Mythe 6 : Ik maak een keuze op basis van neutrale informatie

Om een gefundeerde keuze te maken, moet je weten waarvoor je kiest. Om dat te kunnen weten, heb je informatie nodig. Deze informatie wordt geboden door de media: krant, radio, televisie. Vooral de televisie wordt gezien als een belangrijke bron van informatie. Politici maken er dan ook dankbaar gebruik van.
Tegenwoordig worden de massamedia (waaronder televisie) wereldwijd beheerst door niet meer dan een handvol megabedrijven. Ook onze RTL’s en SBS’en maken daar onderdeel van uit. Deze bedrijven zijn gefinancierd door de grote banken. Die banken zijn alleen bereid tot financieren, als deze mediabedrijven hun belangen behartigen.
De publieke omroep is een staatsomroep, en in die zin dus eigendom van de politiek.
Alle mediabedrijven maken gebruik van persbureaus. Omdat het NOS Journaal of het RTL-Nieuws niet in ieder land een journalist heeft, kopen ze hapklaar nieuws in van deze bureaus. De belangrijkste persbureaus zijn Reuters en AP. Deze bedrijven zijn al decennia het eigendom van de meest dominante bankiersfamilie ter wereld: de Rothschild familie. Daarmee bepalen zij wat nieuws is. En vooral ook welk nieuws niet tot je komt.
Zowel de commerciële omroepen als de staatsomroepen hebber er geen enkel belang bij om neutrale informatie te bieden. Ze bieden informatie die in hun belang is. In het belang van grote bedrijven en banken, en van de politiek zelf.
En in het belang van grote adverteerders natuurlijk. Zou jij als eigenaar van een mediabedrijf de praktijken van een grote bank ontmaskeren, als die bank een belangrijke klant van je is?
Politici gebruiken de media om hun verkiezingsbeloften uit te spreken. Hoe vaak worden die beloften nagekomen?
Het privatiseren van de energiemarkt en de zorgverzekering zou concurrentie opleveren, en daarmee financieel voordeel brengen voor ons, de consument. Zo is het ons, via de media, verkocht. Het tegenovergestelde gebeurde: energie en zorgverzekering werden vele malen duurder. Dat werkte in het voordeel van het bedrijfsleven, en in het nadeel van jou. Of was je dat alweer vergeten?
In plaats van je te informeren, manipuleren de media je. En daarmee is het niet meer je eigen stem die je uitbrengt, maar wordt jouw stem gestuurd door de media.
Waar komt JOUW informatie vandaan?

 

Media. Maken meer kapot dan je lief is….

 

Mythe 7 : Onze regering zorgt voor een sterke positie van Nederland ten opzichte van het buitenland. Door te stemmen draag ik daaraan bij

Ieder westers land heeft een gekozen parlement. Gekozen door het eigen volk. Elk volk kiest dat parlement om haar belangen te behartigen. Zo wordt het ons verteld.
Als dit werkelijk zo zou zijn, dan zou het beleid in al die landen duidelijk moeten verschillen. In elk land willen burgers immers dat hun land een sterke positie heeft ten opzichte van andere landen. En ieder land heeft haar eigen nationale belangen.
Toch zijn alle trends in alle westerse landen hetzelfde. Overal is sprake van crisis, afname van privacy, verdwijnen van werkgelegenheid, slechter onderwijs etc. Ondanks de verschillende belangen van de verschillende volkeren en de verschillende regeringen. Het is overal min of meer hetzelfde. Geen toeval dus.
De nationale regeringen van alle Europese landen, waaronder de Nederlandse regering, promoten de Europese Unie. Die EU krijgt steeds meer zeggenschap, en de nationale regering krijgt steeds minder zeggenschap. De Nederlandse regering krijgt steeds minder te zeggen over Nederland.
Het (tegen de wil van het volk doorgedrukte) Verdrag van Lissabon heeft als belangrijkste punt dat Europese wetten boven nationale wetten gaat. Die Europese wetten worden gemaakt door de niet-gekozen Europese Commissie, aangevoerd door de niet-gekozen Europese President (van Rompuy).
Onze nationale regering behartigt de belangen van de EU. Niet van een Nederland dat sterk staat ten opzichte van andere landen.

 

 

Mythe 8 : De huidige democratie is weliswaar niet perfect, maar er is geen beter alternatief

Er zijn gelukkig al best veel mensen die inzien dat democratie het beste van alle kwaden is. Dit is alleen geen reden om dan maar te stemmen, zoals uit het bovenstaande heeft mogen blijken. Waarom iets steunen dat in de kern ‘een kwaad’ is?  Wat wij hebben is geen democratie maar een schijndemocratie. Dit is in sommige opzichten erger dan een dictatuur. Een schijndemocratie geeft mensen een onterecht gevoel van vrijheid. Daardoor accepteren mensen impopulaire en oneerlijke maatregelen gemakkelijker dan in een dictatuur. Waarom zouden we dit systeem in stand houden? Waarom steunen we  het zelfs als het ons overduidelijk alleen maar schaadt?

Mythe 9: we moeten dankbaar zijn met ons recht om te stemmen.

Deze mythe is een hele hardnekkige en wordt er altijd goed ingepeperd. Er wordt dan gewezen op WOI en WOII of op de mensen in oorlogsgebieden of die gebukt gaan onder tirannieke regimes. We moeten, kortom, blij zijn met onze ‘verworvenheden’ en niet zo zeuren.
In de eerste plaats herinner ik eraan dat onze westerse democratie geen verworvenheid is. Ze hebben het voor ons geïntroduceerd om ons het idee te geven dat we invloed hebben. Maar die hebben we dus niet. De macht is en blijft bij een bepaalde machtige kliek die achter de schermen regeert.
Begrijp me goed. Ik wil in het geheel niet afdoen aan de verschrikkingen die mensen meemaken ten tijde van oorlog of onder dictatoriale, fascistische leiders. Maar deze mythe komt wel neer op de redenering dat je moet stemmen om de enkele reden dat anderen het niet kunnen en omdat we blij moeten zijn dat we nu een democratie hebben. Dat moeten we dus juist niet. Ik ben blij noch dankbaar dat ik mag stemmen als mijn stem feitelijk geen invloed heeft. Deze mythe speelt in op de emoties, ze is allesbehalve inhoudelijk. Als je om deze reden stemt, erken je eigenlijk impliciet het failliet van het democratisch systeem al. Dat het nóg erger kan is namelijk absoluut geen argument dat je dan maar moet stemmen. Zeker niet als je weet dat je daarmee een schijndemocratie in stand houdt.

 

 

Conclusie

Er is eigenlijk geen valide reden om wel te stemmen. De gedachte dat je met stemmen invloed uitoefent is een illusie. En het is deze illusie die politici in staat stelt te doen wat ze doen, en je het gevoel te geven dat je daarvoor gekozen hebt. Je hebt politici als het ware een vrijbrief gegeven om andere belangen te behartigen dan die van jou.
Als je dat niet meer wil, waarom zou je dan langer je medewerking verlenen?
Steeds meer mensen worden zich hiervan bewust, en willen hun medewerking dan ook niet meer verlenen. En dat kan door niet te stemmen. Het is het meest duidelijke signaal aan de politiek dat een individu kan geven: ‘Ik werk niet meer mee aan een schijndemocratie!’ Want dat is het, in z`n opzet en in de uitvoering.
Door niet te stemmen maak je juist gebruik van je democratisch recht. Als je werkelijk iets wil veranderen, laat dan je stem horen en stem niet!

En dan wat?

De prangende vraag is natuurlijk wat er dan moet gebeuren als we allemaal niet meer gaan stemmen.

 

 

Zoals ik al zei is politiek een constructie om ons in slaap te houden. Om ons af te leiden van de werkelijkheid, namelijk dat we rap afsteven op een wereld waarin we echt niets meer te kiezen hebben. Niet wat we eten en drinken, waar we wonen, wat voor peertje we in de lamp draaien, wat voor werk we hebben, hoe we ons verplaatsen, wat we lezen en wat we denken. Nogmaals, als je je erin verdiept en het groter verband ziet tussen allerlei wereldgebeurtenissen en ontwikkelingen, dan zie je het iedere dag meer bevestigd.

Ons denken raakt helemaal oververhit op de vraag wat we dán moeten doen. Paniek! Niet stemmen? Maar hoe moet dat dan met de samenleving? Ons verstand komt er gewoon niet uit. Geen wonder, ons denken heeft ook z`n grenzen. We moeten dan ook beginnen met het contact met ons hart te herstellen. Daar zit de echte wijsheid, liefde en kracht van de mensen. Ik herhaal daarom hieronder de suggesties uit mijn vorige artikel. Ze zijn eigenlijk allemaal van toepassing.

  1. Ga op onderzoek uit en bepaal je eigen standpunt. Geloof mij niet, geloof alleen jezelf. Ga zelf de waarheid zoeken. Het internet barst van de informatie. Stel je open en filter zelf wat met je resoneert of niet. Blijf jezelf vragen stellen. Hoe komt het dat we zijn waar we zijn, terwijl niemand het zo wil hebben? Kijk nog eens naar de vragen aan het begin van dit artikel. Je zult je verbazen als je op onderzoek uitgaat. De omvang van dit verhaal is namelijk nog vele malen groter. Stop met denken dat ‘het gewoon is zoals het is’. Als je al overtuigd bent van een andere waarheid, verifieer dan de herkomst van de informatie waarop die overtuiging is gebaseerd.
  2. Als je dan tot de conclusie komt dat dit systeem niet deugt, stop dan met eraan meewerken waar het kan. Het systeem werkt omdat wij het laten werken. Dus:
  3. Begin met je af te vragen wie je bent, waarom je hier bent en waar je naartoe gaat. Elementaire vragen waar verreweg de meesten van ons gek genoeg geen antwoord op hebben. We zijn niet de weerloze slachtoffers van een systeem. We zijn niet afhankelijk van de wil van een godsbeeld. We zijn niet klein en onwetend. We zijn oneindig krachtige en creatieve wezens met liefde in de kern. We zijn hier niet om elkaar te doden of anderszins te laten lijden. We zijn 1, ook de wetenschap komt nu tot die conclusie. Pas als we ons bewustzijn vergroten over wie we zijn kunnen we daaraan gevolg geven door middel van onze keuzes en acties. Begin dus met onderzoek naar wie je eigenlijk bent. Er zijn hierover vele prachtige boeken geschreven.
  4. Kijk goed naar wat je eet en drinkt. Veel van ons voedsel is ernstig vervuild en tast ons immuunsysteem en helder denken en voelen aan. Vlees en vis zijn grote ‘boosdoeners’, maar ook kraanwater (en alles dat daarmee is bereid) en eigenlijk alle niet biologische producten. Deze zijn zo arm door het productieproces (kunstmest, chemische bestrijdingsmiddelen) dat je er regelrecht ziek van wordt, zeker op langere termijn. Eigenlijk best vreemd dat het vrij ingewikkeld is en meestal extra moeite kost om verantwoord te eten. Toeval? Nee. Gelukkig is er ook veel informatie beschikbaar die je op het juiste spoor kan brengen.
  5. Zorg goed voor je gezondheid. Naast goede voeding is het belangrijk rust te nemen, stress te reduceren en vermijd zoveel mogelijk elektromagnetische straling van mobiele telefoon en draadloos internet1. Zoek regelmatig de stilte op en laat de stroom van gedachten er even gewoon zijn zonder dat er iets meteen moet. Maak ruimte, onthaast, stap uit de gekmakende ratrace.
  6. Kijk geen televisie en stop met het volgen van de reguliere media, of neem in ieder geval de gepaste afstand. Televisie heeft een bewezen hypnotiserend effect. Je onderbewustzijn wordt door de impliciete en expliciete boodschappen beïnvloed, of je het wilt of niet. De reguliere media voorzien je vanwege het spel dat wordt gespeeld niet van volledige of volledig juiste informatie. We zijn zo grotendeels gebrainwashed. Stop ermee en sta open voor een reset van je overtuigingen. Wees in de wereld en niet van de wereld…
  7. Stem niet bij de volgende verkiezingen. Verkiezingen zijn een farce en laten ons geloven dat er iets te kiezen valt. Zoals we hebben gezien is dit niet waar. Wie er ook aan de macht is, uiteindelijk zijn het speelpoppetjes van de ware machthebbers achter de schermen. Links, rechts, wat dan ook, het zijn slechts maskers op hetzelfde gezicht. De politiek heeft de mensheid niet verder kunnen brengen. Het is een schijnvertoning. Voed dat niet meer. Niet stemmen is een krachtig energetisch signaal. Ook protesteren heeft geen zin, zien we keer op keer. “What you fight, you become.”
  8. Start initiatieven in het commerciële verkeer waar ruilhandel de regel is. En start sowieso samen initiatieven die gebaseerd zijn op de ‘nieuwe waarden’ zoals liefde, overvloed en eenheid.
  9. De belangrijkste: handel vanuit liefde en niet vanuit angst. Onthoud dat we allen één zijn.

 

 

—–

Een discussie over zin of onzin van stemmen is mogelijk in de reacties, al is het natuurlijk ook de vraag hoe nuttig dat weer is… :-)
Misschien is een gemakkelijke moestuin aanleggen en het mee gaan doen aan een complementaire lokaal economische systeem voor je buurt wel iets waar je op de lange termijn je voortbestaan aanzienlijk meer mee kunt verbeteren.

Aanverwante informatie:
-) lextells.wordpress.com
-) De onzichtbare hand wordt zichtbaar

Culture in Decline: What Democracy?

Vers van de pers. Van de maker van The Zeitgeist films, de eerste aflevering van een serie genaamd Culture in Decline. In deze eerste aflevering gaat Peter Joseph in op de vraag waarom we eigenlijk een democracy hebben en of dit nog wel bij de tijd is. Of eigenlijk stelt hij een nog fundamentelere vraag en deze is ook terug te vinden in de titel van deze eerste aflevering: What Democracy? Kortom hebben we eigenlijk wel een echte democratie?

Uiteraard belicht hij vooral de situatie in de VS maar ook in Nederland kunnen we best eens een goed debat hebben over wat onze democratie in de praktijk nu eigenlijk voorstelt, en of hier geen betere alternatieven voor zijn te vinden.


Aanverwante artikelen:
-) Veranderingen in de maatschappij
-) Komt de internet democratie eraan?

The Revolution Business

Een pareltje van een documentaire over hoe revoluties vandaag de dag door professionele consultants worden opgezet en worden betaald met fondsen uit de VS. Zo werden regiems omver geworpen van Joegoslavië tot Egypte en worden regiems in landen als Syrië en Iran onder grote druk gezet. En dit allemaal met een soort copy paste model wat uitgerold wordt in deze landen en waar de jeugd professioneel in getraind wordt. Was de Arabische lente wellicht niet zo spontaan als de mainstream media ons deed geloven? Bekijk de documentaire van een half uur met de titel The Revolution Business:

 

In de documentaire komt het handbook met de titel: “From Dictatorship To Democracy” (pdf boek), van Gene Sharp, een paar keer langs als een belangrijk onderdeel van de instructie voor deze regiemchanges. Het is gratis als pdf op internet te vinden en zeker de moeite van het lezen waard. In deze TEDx talk legt de leider van deze trainingen ook nog eens uit hoe hoe je een dictator kunt omverwerpen.

Dit logo dook voor het eerst op in de protesten tegen Milosovic en vervolgens kwam het terug in o.a. Tunesië, Egypte en Iran. Is dit het bewijs dat dezelfde macht achter al deze zogenaamd spontane revoluties zitten?

 

Het is vooral interessant om te zien dat er dus echt een patroon zit in al deze opstanden doordat in totaal verschillende landen precies dezelfde logo`s verschijnen.

De vraag die ik mezelf stelde is of het nu zo erg is dat de VS dit doet en een tweede vraag is of deze strategie wellicht handig is om ook in Nederland weer eens wat macht en democratie terug te kunnen brengen naar het volk. Of is het echt alleen maar een stukje propaganda en oorlogstuig om landen open te breken voor de internationale bankenkartels en corporatocracy van de Westerse machten?

En de nadruk op het vreedzame verzet wat deze methode propageert? Is dat daadwerkelijk idealisme, of brainwasht de CIA de jeugd van deze landen vast zodat ze als zij het overnemen met hun bedrijven etc. niet op verzet met geweld hoeven te rekenen? Zelf lijkt de VS het namelijk geen enkel probleem te vinden om mensen die ze in de weg staan te liquideren en landen die niet meewerken te carpet bomben ook als dat een paar miljoen burgerslachtoffers oplevert als we John Perkins die Confessions of an Economic Hitman schreef, moeten geloven. Kortom het lijkt erop dat de VS dit handboek wat ze in de handen van buitenlandse jongeren plaatsen zelf niet als gebruiksaanwijzing gebruiken… Wat daarvan te denken.

Hoe je het ook wilt bekijken, een boek wat door de CIA en de VS gepromoot en gesubsidieerd wordt en regiems in Iran en Venezuela de nodige kopzorgen geven en in Rusland op de verboden lijst staat is altijd interessant. De morele wenselijkheid van dit soort acties is daarbij een hele andere wellicht zeer interessante discussie die hieronder gevoerd kan worden.

Aanverwante informatie:
-) De oorlog tegen democratie
-) Nederland heeft gebrek aan onafhankelijke media
-) Het uiteenvallen van Joegoslavië 
-) What really happened in Yugoslavia
-) Bekentenissen van een economische huurmoordenaar
-) The Shock Doctrine & Life and Debt
-) Catastroïka
-) Griekenland is kaalgeplukt, op naar de volgende
-) Oorlog is cashen voor de 1% 
-) Wereldvrede visionair of utopie?
-) Controlemechanismen van de 1% 
-) Kindermisbruik door de elite
-) Macht
-) Een nieuwe wereldorde, deel I
-) Een nieuwe wereldorde, deel II
-) Een nieuwe wereldorde, deel III
-) Intensieve menshouderij

De overheid speelt nu voor tientallen miljarden roulette en is dat geld vrijwel zeker kwijt. Bron: Wikimedia commons.

ESM vonnis bewijst: Nederlandse politieke systeem ondemocratisch

Nadat de partijen PvdA, CDA, VVD, D’66 en Groen Links, samen goed voor 100 zetels of een tweederde meerderheid, vóór het ESM verdrag stemden, waarmee Nederland zich voor 40 miljard (en waarschijnlijk meer) garant stelt, diende Geert Wilders als uiterste redmiddel een kort geding in tegen het aannemen van dit verdrag. De rechter verwierp dit, maar in de argumentatie bij het vonnis staan een aantal interessante uitspraken die weinig heel laten van het vermeende democratische gehalte van het Nederlandse bestuur.

De overheid speelt nu voor tientallen miljarden roulette en is dat geld vrijwel zeker kwijt. Bron: Wikimedia commons.
De overheid speelt nu voor tientallen miljarden roulette en is dat geld vrijwel zeker kwijt. Bron: Wikimedia commons.

De aanklacht van Wilders
Zoals Douwe en ikzelf al eerder beschreven, bevat het ESM een aantal elementen die de Nederlandse soevereiniteit (ik overdrijf nu niet) zeer ernstig aantasten. Het ESM vormt een autonoom noodfonds, bestuurd door een aantal vertegenwoordigers uit de bankwereld, dat in staat is enorme leningen aan te gaan en dit geld vervolgens uit te lenen aan overheden (en nu komt het), particuliere banken, zonder democratische controle. De bestuurders van het ESM zijn juridisch niet persoonlijk aansprakelijk te stellen, m.a.w. zijn vrijgesteld van rechtsvervolging en openbaarheid van bestuur. De deelnemende overheden zijn verplicht, binnen enkele weken verliezen van het ESM aan te zuiveren. Dat betekent dat als bijvoorbeeld Goldman Sachs zijn bad loans naar zijn Europese tak overhevelt en zijn vertegenwoordigers in het ESM inschakelt om de Europese tak te “redden”, de Europese belastingbetalers moeten opdraaien voor de frauduleuze praktijken van Goldman Sachs (en Goldman Sachs waarschijnlijk ook veel zal verdienen aan het aan de man brengen van de nieuwe overheidsleningen, die nodig zijn om deze gulle gift aan Goldman Sachs te bekostigen). Europa wordt hiermee veranderd in een wingewest van het internationale bankenkartel. Dit kartel probeerde dit mechanisme ook al via hun handlanger Paulson in de Verenigde Staten in te voeren, maar de Amerikanen bleken een gezond wantrouwen te koesteren tegen het bankiersgilde. Gelukkig voor het kartel wordt de Europese Unie niet gehinderd door al te veel democratische controle. Veertig miljard euro, het geld dat Nederland in ieder geval kwijt is, vertegenwoordigt de beleidsruimte van een volledige regeerperiode. Dit naast de verwerpelijke juridische immuniteit en geheimhouding van de ESM bestuurders. Kortom: het is lastig een meer controversieel  besluit te bedenken. Het is terecht dat Wilders dit onderwerp van een rechtszaak maakte.

De argumentatie van de rechter
De rechter verwierp de eis van Wilders en Moskowicz, wat te verwachten was, maar interessant is de motivatie in paragraaf 3.4 van het vonnis. Belangrijke elementen zijn vetgedrukt aangegeven.

3.4.   Voor zover Wilders c.s. met verwijzing naar de onder 3.3 genoemde onrechtmatigheden hebben betoogd dat de Staat, althans het kabinet, onrechtmatig handelt door (c) de behandeling van de Wetsvoorstellen niet aan te houden tot na de in september 2012 geplande verkiezingen, zodat de Nederlandse bevolking zich kan uitlaten over het ESM-Verdrag overweegt de voorzieningenrechter het volgende. De leden van de Tweede Kamer worden rechtstreeks door de (kiesgerechtigde) Nederlandse bevolking gekozen en zij vertegenwoordigen deze bevolking bij de uitoefening van hun functie. Daarin treedt geen wijziging op als – zoals thans het geval is – een kabinet demissionair wordt. De Tweede Kamer stelt, nadat een kabinet demissionair is geworden, een lijst op met wetsvoorstellen die controversieel worden verklaard. De onderwerpen die op die lijst staan worden uitgesteld totdat er een nieuw kabinet is gevormd. De Wetsvoorstellen staan echter niet op deze lijst en zijn inmiddels door de huidige rechtstreeks gekozen leden van het parlement (de Tweede Kamer) behandeld en door een meerderheid daarvan aanvaard (zie onder 1.10). Gelet op de hiervoor bedoelde functie die de Tweede Kamer ten opzichte van de Nederlandse bevolking vervult moet het ervoor worden gehouden dat de bevolking zich aldus over het ESM-Verdrag heeft kunnen uitlaten. De onrechtmatigheid die Wilders c.s. de Staat (i.e. het kabinet) hier verwijten valt daarom niet in te zien. In de artikelen van het UVRM en IVBPR waarop Wilders c.s. in dit verband nog een beroep hebben gedaan staat – samengevat – dat burgers het recht hebben om te stemmen en gekozen te worden via eerlijke en periodieke verkiezingen, met algemeen kiesrecht en de verkiezingen moeten worden gehouden bij geheime stemming. Van schending van de hier bedoelde grondbeginselen is in deze context aldus geen sprake. Een en ander laat onverlet dat de Tweede Kamer inmiddels ingestemd heeft met de Wetsvoorstellen en dat behandeling in de Eerste Kamer (op de samenstelling waarvan de in september 2012 te houden verkiezing geen invloed heeft) nog moet plaatsvinden.

Ernstig democratisch tekort
We hebben gezien dat invoering van het ESM betekent dat: 1. de budgettaire ruimte voor beleid van een toekomstige regering geheel verdwijnt  en 2. een niet-democratisch gecontroleerde supranationale instelling ontstaat, die, en dat is heel belangrijk, geen publieke verantwoording hoeft af te leggen en openheid van zaken hoeft te geven, ja zelfs juridisch immuun is. Dit is voor het laatst gebeurd tijdens de bezetting door nazi-Duitsland. Dit besluit is dermate ingrijpend en controversieel dat de kiezer partijen die voor dit besluit zouden zijn, massaal af zou straffen tijdens democratische verkiezingen, wat overigens ook blijkt uit opiniepeilingen. Tweederde van de Nederlandse bevolking is tegen dit besluit.

Als volgens de rechter een dergelijk besluit toch democratisch genomen is, terwijl duidelijk is dat de Nederlandse bevolking in het geheel niet akkoord gaat en dit een de facto uitlevering van Nederland en de rest van de eurozone aan een niet-democratisch gekozen, ongecontroleerde macht betekent, dan deugt er iets fundamenteel niet aan het Nederlandse democratische systeem. In een democratisch land zou een dergelijk besluit via een referendum aan het volk worden voorgelegd.

Lees ook
ESM is in strijd met de Nederlandse grondwet
Hoe overleef je als Nederlander of Belg het ESM?
‘Staat misbruikt macht bij het ESM verdrag’ (Volkskrant)
Misvattingen over het ESM (Joop.nl)
Het ESM: gokken voor gevorderden (Libertarische Partij)

Bronnen
Vonnis rechter mr. R.J. Paris, LJN: BW7242, Rechtbank ‘s-Gravenhage, 419556 / KG ZA 12-523, 1 juni 2012

Komt de internet democratie eraan?

Het idee van een democratie waarin iedere persoon een gelijke stem heeft en eenieder zijn of haar ideeën mag geven om de maatschappij te verbeteren is prachtig. Met dank aan het internet lijkt dit idee ook beter gerealiseerd te kunnen worden dan ooit tevoren in onze geschiedenis. Zo maakt de Duitse Piraten Partij onder meer gebruik van een interessant systeem wat Liquid Feedback wordt genoemd. Via een geavanceerd webplatform kan iedereen meedenken en schrijven over moties in de politiek. Zo maakt de partij veel beter gebruik van de intelligentie, creativiteit en de visionaire ideeën die er bij alle mensen in hun partij leven. Dit is een stuk slimmer en democratischer dan hoe de gemiddelde politieke partij momenteel werkt, waar de positie in de hiërarchie van de partij vaak doorslaggevend is.

 

Daarnaast kunnen mensen hun stem tot in detail delegeren aan andere mensen in de partij. Inplaats van het systeem waar we nu in zitten en we op een partij kunnen stemmen, stelt dit systeem mensen in staat of zelf te stemmen op allerlei issues of hun stem aan een persoon te geven waar ze vertrouwen in hebben per onderwerp. Zo is in Duitsland een professor die niet eens in het bestuur van de partij zit uitgegroeid tot één van de machtigste piraten, gewoon omdat andere mensen zijn voorstellen waardevol vinden en zijn gezonde verstand waarderen en daarom hun stem aan hem gedelegeerd hebben. Deze man hoeft niet mee te doen aan al het politieke gekonkel om op te klimmen in de partijstructuur maar kan gewoon naast zijn werk via de computer meedenken en concreet meebouwen aan de toekomst van zijn land. Dit systeem maakt de politiek veel meer een technisch proces waarbij de kwaliteit van ideeën en argumentatie het belangrijkst worden inplaats van het PR spel waarin veel politici vandaag de dag in lijken te verzanden.

Hieronder een uitgebreide presentatie van het systeem door de Duitse Piraten Partij (in het Duits).

 

De piraten partij in Duitsland doet het mede door hun gebruik van dit systeem erg goed en zij staan momenteel 3de in de nationale peilingen. Hieronder een korte impressie die de NOS maakte.

 

Het systeem van liquid feedback is Open Source dus iedereen kan er aan meebouwen. Wellicht is het interessant het systeem in het Nederlands over te zetten en er ook hier experimenten mee te gaan doen.
Mochten mensen meer weten over dit systeem, bijvoorbeeld of het in Nederland al ergens wordt toegepast,  of als er ergens anders meer informatie over te vinden is (het liefst in het Nederlands of Engels) dan is dat ook zeer welkom. Dit nieuwe systeem van een veel gedetailleerdere democratie lijkt een ware revolutie in het politieke domein te ontketenen in Duitsland, welke politieke partij in Nederland durft hier gebruik van te gaan maken?

Aanverwante artikelen:
-) Piratenpartij, partij voor de informatie
-) De open source overheid deel I
-) De open source overheid deel II
-) De open source overheid deel III
-) Eerdere artikelen met Clay Shirky op visionair
-) Gratis leren programmeren via The Code Academy
-) Veranderingen in de maatschappij
-) Komt de internet democratie eraan?

De oorlog over uw verstand

Mensen volgen net als andere levende organismen op aarde een patroon van voortbestaan. Waar schildpadden hun schild gebruiken, leeuwen hebben ingezet op hun grote tanden en klauwen, gebruikt de mens voornamelijk het verstand om het beste voortbestaan te bepalen. Een verstand heeft echter een input nodig om mee te rekenen en dat is informatie. De informatie die mensen tot hun beschikking hebben bepaald in grote mate de acties van mensen om in hun ogen het beste voortbestaan voor zichzelf te bereiken. Door mensen bloot te stellen aan de “juiste” informatie kun je dus in grote mate het gedrag van mensen bepalen. Welkom in de wereld van de marketing, media manipulatie en politiek. Wellicht is het advies van Byron Katie, geloof niet alles wat je denkt, in dit licht wel het beste wat gegeven kan worden.

Informatie is het belangrijkste hedendaagse middel om grote groepen mensen te controleren

Evolutionair gezien kun je daarbij onderscheid maken in typen van informatie. Mensen zijn vanuit hun achtergrond gezien groepsdieren, zodra er vroeger een gevaar werd waargenomen door een lid van die groep werd deze informatie snel verspreid om zo het voortbestaan van de groep te vergroten. Deze waarschuwingen voor gevaar kunnen worden gezien als “slecht nieuws”. Groepsgenoten die snel reageerden op dit slechte nieuws hadden een grotere kans om de bedreiging te overleven dan groepsgenoten die vrolijk doorgingen met waar ze mee bezig waren, en dit slechte nieuws negeerden. Hiermee liepen ze een veel grotere kans verorbert te worden door de bedreiging en verdwenen hun genen al snel uit de populatie. Niet reageren op waarschuwingen (slecht nieuws) werd evolutionair dus direct bestraft. Van de andere kant, als een groepsgenoot een vijgenboom had gevonden vol met fruit, oftewel “goed nieuws” en groepsgenoten dit goede nieuws negeerden dan had dit evolutionair wellicht wel wat nadelen maar dat was veel minder sterk en direct dan niet reageren op slecht nieuws. Kortom evolutionair gezien is het logisch aan te nemen dat “slecht nieuws” belangrijker werd  dan “goed nieuws”. En ziehier de waarschijnlijk instinctieve voorkeur van aandacht van de gemiddelde mens voor rampen, moord en verkrachtingen over nuttige uitvindingen, visionaire ideeën, en positieve toekomstvisies.

Angst is in dit licht gezien daarom waarschijnlijk het meest gemakkelijke manipulatiemiddel van de mens geworden. Mensen die bang zijn luisteren over het algemeen in ieder geval veel beter naar autoriteit en dit verklaart waarschijnlijk het succes  en de functie van het journaal en de wereldwijde nieuwsmedia, die ons dagelijks voorzien van nieuwe porties moorden, oorlogen en  bedreigingen.

Om mensen wat meer inzicht te geven hoe deze controle van mensen werkt door ze jouw versie van de “juiste informatie” aan te bieden, hieronder twee documentaires die hier dieper op in gaan. Als eerste Psywar, The real battlefield is your mind.


Daarnaast is BBC documentairemaker Adam Curtis iemand die vele prachtige documentaires heeft gemaakt. In de serie The Century of the Self  gaat hij sterk in op hoe mensen via de PR vanuit de corporatocracy en de politiek gemanipuleerd werden en worden in onze democratische landen. Het is volgens hem een onmisbaar instrument. Hieronder het eerste deel van zijn 4 delige serie. De overige delen zijn online te bekijken via Topdocumentaryfilms.com.

Happiness Machines. Part one documents the story of the relationship between Sigmund Freud and his American nephew, Edward Bernays who invented Public Relations in the 1920s, being the first person to take Freud’s ideas to manipulate the masses.

 

Informatie zal waarschijnlijk altijd worden gebruikt om mensen proberen te manipuleren. Ik denk dat er maar weinig tussen ons zijn die dit zelf ook niet regelmatig gebruiken. Na het kijken van deze documentaires zijn we echter wellicht iets beter gewapend tegen dit soort manipulaties. Daarnaast denk ik dat de mensheid erbij gebaat zou zijn om zoveel mogelijk informatie te hebben die het voortbestaan van mensen bevordert en bij voorkeur dat deze informatie controleerbaar is door mensen zelf.

“Political language…
is designed to make lies sound truthful and murder respectable,

and to give an appearance of solidity to pure wind.” 
~George Orwell

Verwante artikelen:
-) 100 jaar mindcontrol experimenten – Human Resources
-) De oorlog die je niet ziet op het NOS Journaal
-) Controlemechanismen van de 1%
-) De top van de geldpiramide, de Rothschilds
-) Nederland heeft gebrek aan onafhankelijke media
-) Oorlog is cashen voor de 1%
-) Wereldvrede, visionair of utopie?
-) Hernieuwbare energie inplaats van oorlog

Greenpeace voert geregeld actie tegen multinationals als Shell. Waarom zouden we ze niet mede de macht geven incompetente bedrijfspsychopaten de laan uit te schoppen?

Laat grote bedrijven controleren door bevolking

Een groot bedrijf, zeker de monopolisten onder hen, gedraagt zich in veel opzichten als een overheidsinstelling. Wordt het niet tijd dat monopolisten net als overheidsinstellingen onder toezicht van gebruikers komen?

Monopolisten onuitroeibaar
Alle goedbedoelde concurrentiewetgeving ten spijt, zijn er in de praktijk nog veel monopolisten. De reden is dat er bepaalde markten bestaan waar maar één bedrijf tegelijk echt effectief kan functioneren. Een bekend voorbeeld zijn de spoorwegen. Het Nederlandse spoornet wordt zo intensief benut, en is zo vervlochten, dat het vrijwel onmogelijk is hier meerdere bedrijven op te laten rijden. Alleen lijnen aan de rafels van het spoornet, zoals plattelandslijnen, zijn geprivatiseerd en het beheer van het spoornetwerk gebeurt door één bedrijf, Prorail.

Greenpeace voert geregeld actie tegen multinationals als Shell. Waarom zouden we ze niet mede de macht geven incompetente bedrijfspsychopaten de laan uit te schoppen?
Greenpeace voert geregeld actie tegen multinationals als Shell. Waarom zouden we ze niet mede de macht geven incompetente bedrijfspsychopaten de laan uit te schoppen?

De overheid: een getemde monopolist
De overheid voorziet in taken, waarvoor een natuurlijk monopolie de beste organisatievorm is (en een aantal taken waarbij je je dat af kan vragen). Neem het voorkomen van epidemieën of het beschermen van Nederland tegen overstromingen. We kunnen bijvoorbeeld niet kiezen voor een andere organisatie om ons te beschermen tegen boeven.

In de praktijk blijkt deze situatie toch wat minder rampzalig dan je puur op rationele gronden zou verwachten. De reden: de overheid wordt enigzins gecontroleerd door de kiezers. Als de overheid haar werk op een bepaald terrein slecht doet, worden de partijen die op dat moment regeren daarop aangesproken. Die zullen er dus (althans, vlak voor de verkiezingen) alles aan doen om het probleem op te lossen. De delen van de overheid die het slechtst presteren, denk aan de rechterlijke macht en zelfstandige bestuursorganen als het CBR, zijn niet toevallig die delen van de overheid die niet onder democratische controle staan.

Inspraak voor belanghebbenden bij monopolisten
Het democratische systeem werkt verre van vlekkeloos, maar toch beter dan een systeem waarbij er helemaal geen controle bestaat. Al te vaak zien we dat een monopolist als Schiphol, de drie Nederlandse grootbanken of telecombedrijven over de belangen van klanten en andere stakeholders heenwalsen. Over bezwaren van klanten wordt vaak lacherig gedaan.

Raad van Toezicht met stakeholders moet raad van commissarissen vervangen
Een goede oplossing is het vestigen van een roulerende raad van toezicht, bestaande uit klanten, aandeelhouders, personeelsleden, omwonenden en andere erkende stakeholders. Deze raad kan de bestaande raad van commissarissen vervangen. Deze moet de bevoegdheid hebben om situaties waarbij de belangen van klanten of omwonenden onevenredig worden geschaad, bijvoorbeeld door slechte dienstverlening, overlast of te hoge prijzen, aan te pakken en wanpresterende bestuurders bonussen af te pakken of de laan uit te sturen, een tijdelijk bestuur te benoemen of een nieuwe AVA uit te roepen.

Hoe wordt de Raad van Toezicht samengesteld?
Elke stakeholder krijgt stemformulieren of codes toegestuurd, waarmee ze vertegenwoordigers kunnen kiezen. Voor klanten zullen dit mogelijk vertegenwoordigers van de Consumentenbond zijn (of eigen gebruikersgroepen), voor omwonenden groepen als Milieudefensie en voor personeelsleden medepersoneelsleden. De Raad zit er een jaar en wordt bijvoorbeeld zes maanden na de bestuurswisseling van het dagelijkse bestuur gekozen. Deelnemers aan de Raad ontvangen een nominale onkostenvergoeding, gelijk aan een modaal Nederlands uurloon.

De Moslimbroederschap wil alle islamieten verenigen in een islamitisch rijk met de sharia als wet.

Egypte: overwinning islamitische fundamentalisten al voorspeld

Wat geen enkele politicus  of journalist – op Geert Wilders en Joost Niemoller na – zag aankomen is gebeurd: een verpletterende verkiezingsoverwinning voor islamitische extremisten. De vermoedelijke verdere ontwikkelingen.

Iran bewijst dat religieus extremisme in een modern land mogelijk is.
Iran bewijst dat religieus extremisme in een modern land mogelijk is.

Democratie niet vanzelfsprekend
Af en toe lijkt het er op alsof actief zijn in de politiek of journalistiek met ernstige beroepsdeformatie gepaard gaat. De reden is dat een politicus, om overtuigend te zijn, in zijn eigen boodschap moet geloven, hoe inconsistent of wereldvreemd die ook is. Zo is er het wijdverspreide -misplaatste- geloof in de onvermijdelijkheid van de westerse democratie als samenlevingsvorm. Gedacht wordt dat andere landen onze samenlevingsvorm uiteindelijk zullen overnemen, omdat dat een onvermijdelijke geschiedkundige wetmatigheid is. China bewijst echter dat een high-tech samenleving heel goed samen kan gaan met een dictatoriale politiestaat. Of neem Iran, een theocratische democratie.

Waarom zijn landen als Egypte veroordeeld tot een autoritair regime?
De bevolking van Egypte is zeer onzekerheidsmijdend. Ook bestaat er onder de Egyptenaren opmerkelijk weinig tolerantie voor afwijkende dingen. De ooit bloeiende Egyptische filmindustrie is door Sadat en Moebarak de nek om gedraaid. Kortom: dit land, waar ooit de rijke klassiek Egyptische beschaving bloeide, is op dit moment één van de meest fantasieloze landen ter wereld. Het is verbijsterend hoe weinig een bevolking van tachtig miljoen mensen – evenveel als Duitsland en meer dan bijvoorbeeld Italië of Groot-Brittannië – in cultureel of wetenschappelijk opzicht tot stand brengt.

De reden is dat het land in de greep is van twee verstikkende krachten die het land uitzuigen en bekneld houden. Deze zijn het leger en de Moslimbroederschap. Deze twee worstelaars houden elkaar overeind. De seculiere Egyptenaren steunen het leger omdat het de enige waarborg is tegen de Moslimbroeders en de volksmassa steunt de Moslimbroeders om religieuze redenen en uit protest tegen de corruptie – in islamitische ogen het gevolg van onvoldoende vroomheid.

De Moslimbroederschap wil alle islamieten verenigen in een islamitisch rijk met de sharia als wet.
De Moslimbroederschap wil alle islamieten verenigen in een islamitisch rijk met de sharia als wet.

Samenwerking leger en Moslimbroederschap
De tegenstelling tussen leger en Moslimbroeders is kleiner dan het lijkt. De Egyptische legertop bestaat uit praktiserende islamieten en is niet overwegend seculier, zoals in bijvoorbeeld tot voor kort Turkije. Beide groepen zijn voorstander van een autoritair geregeerde politiestaat waarin islamitische leefregels overheersen. Het verschil is alleen in de mate waarin en de strategie die gevolgd moet worden. Het Egyptische leger ontleent zijn prestige aan de strijd tegen de ongelovige oosterbuur Israël. De vrede met Israël was een verstandshuwelijk, bedoeld om het land weer op te kunnen bouwen, de Sinaï weer in handen te krijgen en aanspraak te kunnen maken op overvloedige Amerikaanse hulpgelden. Nu de wereld op een kantelpunt staat en de invloed van de VS afneemt, is de noodzaak tot vrede met het door de VS gesteunde Israël minder geworden. Ook is de positie van het leger verzwakt. Kortom: er zijn voor het leger geen zwaarwegende redenen meer om niet met de Moslimbroeders samen te werken.

Islamitische meerderheid steunt islamitische fundamentalisten
Het lijkt er nu op dat dat de relatief minder radicale stroming van de Moslimbroederschap, de Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid (sic), rond de 47% van de stemmen heeft gehaald met op een tweede plaats de zeer extreem fundamentalistische groep partijen An Nur met rond de twintig procent. De liberale, seculiere partijen van het Egyptische Blok haalden slechts 22% (het percentage van de bevolking dat seculier of christen is).  (AnsaMed). Kortom: rond de driekwart van de Egyptenaren heeft voor een extreem-islamitische partij gestemd. Wie weet dat van de Egyptische islamieten meer dan tachtig procent voorstander is van de doodstraf op afvalligheid van de islam, is hier niet verbaasd over. Visionair voorspelde dit resultaat dan ook al.

De kans op een oorlog met Israël is hiermee sterk toegenomen. Ook zullen steeds meer christenen en seculieren het land ontvluchten. Vermoedelijk zal het nieuwe regime voorkomen, dat onder toeristen populaire plaatsen als Hurghada en Sharm al Sjeikh geteisterd worden door geweld of al te strenge islamitische leefregels, maar in de rest van het land zal de leefsituatie voor seculiere Egyptenaren en christenen nog beroerder worden.